Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "zakres" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Zakres terytorialny licencji na wzór przemysłowy (uwagi na tle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 2015 r. IV CSK 225/14)
Territorial Range of an Industrial Design Licence (Comments Based on the Supreme Court Judgement of 21 January 2015, IV CSK 225/14
Autorzy:
Sekuła-Leleno, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596120.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
territorial range of licence
a licensing contract
contract interpretation
zakres terytorialny licencji
umowa licencyjna
wykładnia umowy
Opis:
Elementami przedmiotowo istotnymi umowy licencyjnej są: upoważnienie do korzystania z wynalazku chronionego patentem udzielone przez uprawnionego licencjobiorcę i korzystanie przez licencjobiorcę z wynalazku w zakresie wynikającym z upoważnienia. Umowa licencyjna „kreuje stosunek szczególnego zaufania i współdziałania stron”, co ma wpływ na określanie obowiązków umownych (wykładnię umowy), a także może ograniczać zakres swobody umów. Określenie zakresu terytorialnego licencji na wzór wspólnotowy nie jest istotnym postanowieniem (essentialia negotii) umowy licencyjnej, lecz ma charakter naturalia negotii (przedmiotowo nieistotnego składnika treści czynności prawnej).
The objective elements of a licensing contract that are significant include: the entitlement to use an invention protected by a patent granted to a licensee and the use of the invention by a licensee in the scope for which the licence was granted. A licensing contract “creates a relation of special trust in and cooperation between the parties”, which influences determination of contractual obligations (contract interpretation) as well as may limit the scope of contract freedom. Determination of the territorial range of a licence following the EU pattern does not constitute an essential term (essentialia negotii) of a licensing contract but a non-essential objective element of the legal transaction content (naturalia negotii).
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2017, 19, 3; 81-100
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doręczenie komornicze. Zakres przedmiotowy i podmiotowy doręczenia komorniczego w świetle art. 1391 k.p.c.
Service by a court enforcement officer. The material and personal scope of serving documents by a court enforcement officer in the light of art. 1391 of the Code of Civil Procedure
Autorzy:
Lipińska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140136.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
service by a court enforcement officer
service of summons
service in civil proceedings
material scope of service by a court enforcement officer
personal scope of service by a court enforcement officer
doręczenie komornicze
doręczenie pozwu
doręczenia w postępowaniu cywilnym
zakres przedmiotowy doręczenia komorniczego
zakres podmiotowy doręczenia komorniczego
Opis:
Przedmiotem niniejszego opracowania jest problematyka dotycząca zagadnienia tzw. doręczenia komorniczego. Regulacja art. 1391 k.p.c. została wprowadzona na mocy ustawy z dnia 4 lipca 2019 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. W opracowaniu podjęto próbę sprecyzowania zakresu zastosowania art. 1391 k.p.c., w szczególności zakresu podmiotowego i przedmiotowego. Przy omawianiu zakresu przedmiotowego wskazano katalog pism, które podlegają doręczeniu za pośrednictwem komornika sądowego. W szczególności omówiono, czy doręczeniu komorniczemu podlega wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, wniosek o zabezpieczenie dowodu składany przed wszczęciem postępowania, postanowienie o przekazaniu sprawy do innego sądu oraz zarządzenia i zobowiązania sądu. Ponadto poczyniono szerokie rozważania dotyczące zakresu podmiotowego omawianej regulacji i udzielono odpowiedzi na pytanie, czy art. 1391 k.p.c. ma zastosowanie wobec osób prawnych. Niniejszy artykuł został opracowany na podstawie obowiązujących regulacji prawnych zawartych w ustawie Kodeks postępowania cywilnego, w szczególności w art. 1391 k.p.c. Został przy tym wykorzystany dotychczasowy dorobek literatury oraz orzecznictwo. W pracy zostało uwzględnione stosowanie regulacji przewidzianej w 1391 k.p.c. w praktyce sądowej. Wzięto także pod uwagę praktykę sądów z obszaru apelacji łódzkiej i warszawskiej, wykorzystując do tego celu dorobek kancelarii adwokackiej, w której jest zatrudniona autorka.
This study addresses issues concerning the so-called service by a court enforcement officer. The provisions specified in art. 1391 of the Code of Civil Procedure were implemented under the Act of 4 July 2019 amending the Code of Civil Procedure and certain other acts. This study constitutes an attempt to define the personal and material scope of application of art. 1391 of the Code of Civil Procedure. Along with the analysis of the material scope, a catalogue of documents which are subject to service by a court enforcement officer is specified. The author discusses in particular whether the following documents are subject to service by a court enforcement officer: petitions for summons to a conciliation session, petitions for securing evidence submitted prior to initiation of the proceeding, decisions to refer the case to a different court for adjudication, court orders and obligations toward the court. In addition, the personal scope of the provision in question is broadly reflected upon and it is determined whether art. 1391 of the Code of Civil Procedure shall apply to legal persons. This study is based on the provisions of law in force laid down in the Code of Civil Procedure, in particular in art. 1391 of the Code. Moreover, the author make use of the professional literature and judicial decisions issued hitherto. The study concerns the application of the provisions of art. 1391 of the Code of Civil Procedure in the jurisprudence. More precisely, I take into consideration the decisions of courts of appeal competent for the area of Łódź and Warsaw by using the documentation gathered in the legal office I work in.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2022, 37; 87-107
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopuszczalność umownej regulacji odpowiedzialności inwestora za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy generalnego wykonawcy i jej zakres
Admissibility of the Contractual Regulation of the Investors Liability for Payment of Remuneration Due to the Subcontractor of the General Contractor and Its Scope
Autorzy:
Konik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596121.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the investor’s liability for payment of remuneration due to the subcontractor
contractual shaping of the investor’s liability
remuneration due to the subcontractor of construction works
investor’s scope of responsibility
odpowiedzialność inwestora za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy
umowne kształtowanie odpowiedzialności inwestora
wynagrodzenie należne podwykonawcy robót budowlanych
zakres odpowiedzialności inwestora
Opis:
Artykuł dotyczy możliwości umownego kształtowania odpowiedzialności inwestora za zapłatę wynagrodzenia, należnego podwykonawcy generalnego wykonawcy robót budowlanych, co wynika z art. 6471 § 5 k.c. w brzmieniu obowiązującym do 1 czerwca 2017 r. Wprawdzie w art. 6471 § 6 k.c. wskazano, że odmienne postanowienia umowne są nieważne, ale z drugiej strony regulacja ustawowa jest bardzo ogólna, co rodzi pytanie choćby o możliwość jej doprecyzowania w umowie. Rozważania prowadzą do wniosku, że swoboda umów jest wąska i ogranicza się w zasadzie do kwestii rozliczeń pomiędzy generalnym wykonawcą a inwestorem, gdy ten ostatni dokona zapłaty na rzecz podwykonawcy. Umownie można także uregulować obowiązki informacyjne generalnego wykonawcy wobec inwestora w zakresie rozliczeń tego pierwszego z podwykonawcami.
The article deals with the possibility of contractual shaping of, arising from art. 6471 § 5 Civil Code the investor’s responsibility for payment of remuneration due to the subcontractor of the general contractor for construction works. Art. 6471 § 6 Civil Code Indicates that different contract terms are invalid, but, on the other hand, statutory regulation is very general, which raises the question of whether it is possible to specify it in the contract. Considerations lead to the conclusion that the freedom of contract is narrow and is essentially limited to the issue of clearance between the general contractor and the investor when the latter makes a payment to the subcontractor. It is also possible to regulate the information obligations of the general contractor to the investor in respect of the clearance of the first contractor with the subcontractors.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2017, 19, 3; 63-79
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kontrola osobista pracowników – wczorajsze orzeczenie w dzisiejszej rzeczywistości (uwagi w świetle wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1972 roku)
Control of Personal Staff – Yesterday’s Verdict in Today’s Reality (Comments in the Light of the Judgment of the Supreme Court of 13.04.1972)
Autorzy:
Smolski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596607.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
the trade unions
the judgment of the Supreme Court
in consultation
the rules of procedure
the control procedures
personal checks
the scope of personal control
admissibility of personal control
personal goods
związki zawodowe
wyrok Sądu Najwyższego
regulamin pracy
procedury kontrolne
kontrola osobista
zakres kontroli osobistej
dopuszczalność kontroli osobistej
dobra osobiste
Opis:
W artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13 kwietnia 1972 r., który także współcześnie stanowić może źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny. Ponadto w świetle ww. orzeczenia rozważa się możliwość przeprowadzania kontroli osobistej pracownika wobec braku uregulowania tego zagadnienia w ustawie. Analizując zwrot „w porozumieniu” autor zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią dla tej tematyki procedurę wewnątrzzakładową. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Analizuje także stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Ponadto autor wskazuje, iż pomimo braku uregulowań ustawowych kontrola pracowników jest pod pewnymi warunkami, wypływającymi z analizowanego wyroku, dopuszczalna (m.in. obowiązek poinformowania pracowników o dopuszczonych u pracodawcy formach kontroli). Innym niezbędnym warunkiem jej przeprowadzenia jest konieczność zachowania umiaru i poszanowania godności osób poddawanych czynnościom kontrolnym. W konkluzji dochodzi się do wniosku, że umiejscawiając kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy, a w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin. Zasadnym jest przy tym opracowanie naczelnych zasad dokonywania kontroli pracowników tak, aby pracownik miał zapewnione co najmniej minimalne standardy ochrony prawnej oraz by nie dochodziło na tym tle do nadużyć. Autor podziela postulatu przyszłego enumeratywnego wyliczenia przez ustawodawcę przypadków dopuszczających możliwość przeprowadzania kontroli. W jego ocenie nacisk powinien zostać dodatkowo położony na rozwój świadomości (m.in. prawnej) w relacjach pracownik–pracodawca, gdzie obie strony znają swoje uprawnienia i obowiązki, w tym zakres odpowiedzialności prawnej (np. karnej lub cywilnej) za ich przekroczenie.   
In this article the author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972, which also today is a source of guidance personal inspection staff. As a condition of the legality of its conduct, the Supreme Court pointed out, inter alia, that the execution should take place in consultation with the representative of the crew. The author pays attention to emerging contemporary views of interpreting used in the above. judgment the phrase “in consultation” as a process of consultation only. Furthermore, in the light of the above-mentioned author. judgment considering the possibility of carrying out the employee’s personal control in the absence of regulation of this issue in the Act. Analyzing the phrase “in consultation” the author draws attention to the need to analyze the legal status which the Supreme Court relied on issuing the ruling. It notes that the Supreme Court pointed out the rules of procedure as appropriate for the subject matter in-house procedure. Emphasizes that another mode of its adoption in force at the time of issuance of the above judgments, and other contemporary spaces, which is important for understanding the differences in meaning of the concept “in concert”. The author analyzes the state of the law at the time of the judgment in question, cited the comments of the doctrine of labor law in this period, the then explains the meaning of “in concert”, indicates the mode of the conclusion of the working rules and entities involved in this process. The author also points out that despite the absence of statutory regulations control employees under certain conditions, drawn from the analyzed sentence allowable (including the obligation to inform employees about acceptable forms of employer control). Another necessary condition to carry it out is the need to exercise restraint and respect for the dignity of persons undergoing operations control. The author concludes that by placing the control of employees working in the rules of used by the Supreme Court of the phrase “in consultation” could not be understood in the purely consultation, as indeed was the nature of a firm and binding voice belonged to the wider workers’ representation. Emphasizes that the contemporary use of the term “in agreement” can be understood as consultation with the assumption that the procedure checks will be placed precisely in the rules of work and in the workplace, there are trade unions which is agreed rules. Stresses that it is appropriate to develop guiding principles of inspection staff, so that the worker had secured at least minimum standards of legal protection, so that there is no background to this abuse. The author does share the postulate of the exhaustive calculation by the legislature cases, allowing the possibility of inspection. In his opinion the emphasis should be placed on the development of consciousness (including legal) relations employee - employer, in which both parties are aware of their entitlements and obligations, including the extent of the liability (eg. from criminal or civil liability) for exceeding.  Translated by Brygida Kulesza
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2015, 9, 1; 75-94
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies