Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Acari" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Parasitic halacarid mites (Acari, Halacaridae): survey on literature
Autorzy:
Chatterjee, Tapas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386471.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Parasitism
Halacaridae
Aquatic Mites
Host
pasożytnictwo
wodopójki
gospodarz
Opis:
The article deals with a survey on literature of parasitic halacarid mites. Exact nature of relationship between mites and their invertebrate hosts is unknown for most of these associations, as live observations not found. Some species are assumed to be parasitic.
Artukuł zawiera przegląd literatury dotyczącej pasożytniczych wodopójek z rodziny Halacaridae. W większości przypadków pasożytniczych wodopójek i ich gospodarzy do dzisiaj nie jest znany dokładny charakter interakcji, ponieważ brak obserwacji osobników żywych. W przypadku części gatunków nie jest jasne nawet czy są pasożytami zwierząt bezkręgowych na których zostały znalezione.
Źródło:
Acta Biologica; 2020, 27; 5-10
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Report of Rhombognathus scutulatus (Acari: Halacaridae) from Goa, India
Autorzy:
Chatterjee, Tapas
Nanajkar, Mandar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386291.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Rhombognathus
halacarid mite
Goa
wodopójki z grupy Halacaride
Opis:
Rhombognathus scutulatus Bartsch is reported here from Goa, India. World distribution of this species is also provided.
Artykuł prezentuje pierwsze stwierdzenie na Goa (zachodnie wybrzeże Indii) Rhombognathus scutulatus na tle rozmieszczenia gatunku na świecie.
Źródło:
Acta Biologica; 2019, 26; 127-132
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New record of Copidognathus andhraensis (Acari: Halacaridae) from the west coast of India, Arabian Sea
Autorzy:
Chatterjee, Tapas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386228.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Copidognathus andhraensis
West coast India
Arabian Sea
zachodnie wybrzeż Indii
Morze Arabskie
Opis:
Copidognathus andhraensis Chatterjee, Annapurna & Chang, 2004 is reported here from Anjuna beach, Goa, west coast of India (Arabian Sea) among algal sediment. This is the first report of this species from west coast of India and also from the Arabian Sea.
Copidognathus andhraensis został stwierdzony na plaży Anjuna, (Goa, zachodnie wybrzeża Indii, Morze Arabskie) pośród osadów alg. Jest to pierwsze stwierdzenie tego gatunku z zachodniego wybrzeża Indii, a także z Morza Arabskiego.
Źródło:
Acta Biologica; 2018, 25; 123-129
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scanning electron microscopic observation of Acarothrix grandocularis (Acari, Halacaridae) and notes on the species of the genus Acarothrix
Autorzy:
Chatterjee, Tapas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386294.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Acarothrix grandocularis
SEM
Distribution
carothrix grandocularis
rozmieszczenie
Opis:
Scanning electron microscopic observations of some characters of Acarothrix grandocularis Chatterjee, Marshall, Guru, Ingole, Pešić 2012 is presented. Distribution and characters of spe-cies belonging to the genus Acarothrix are also discussed.
Artykuł prezentuje cechy Acarothrix grandocularis Chatterjee, Marshall, Guru, Ingole, Pešić 2012 – widoczne dzięki zastosowaniu mikroskopu skaningowego. Dyskutowane są również cechy i rozmieszczenie gatunków należących do rodzaju Acarothrix.
Źródło:
Acta Biologica; 2019, 26; 117-126
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Present status of water mite species (Acari, Hydrachnidia) described by Motaş, Tanasachi and Orghidan from Romania
Autorzy:
Cîmpean, Mirela
Battes, Karina Paula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386279.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
synonym species
valid species
species dubia
species incertae
gatunki synonimiczne
gatunki obowiązujące
gatunki wątpliwe
gatunki niepewne
Opis:
The present paper investigates the validity of the water mite species (Acari, Hydrachnidia) described from Romania by Motaş, Tanasachi and Orghidan. The Romanian researchers from the “Emil Racoviţă” Speleology Institute, Romanian Academy, Bucharest, had a prolific activity between 1939 and 1963: among the taxa new to science described by these authors, 34 species and 3 subspecies had their type localities in Romania. More than 50 years later, 23 species and one subspecie described by the team coordinated by Motaş are still valid. 17 of these taxa were found all over Europe, while 7 were not recorded outside Romania until present day.
W niniejszym artykule zbadano aktualność gatunków wodopójek (Acari, Hydrachnidia) opisanych z terenu Rumunii przez Motaşa, Tanasachi i Orghidana. Główna aktywność rumuńskich badaczy z Instytutu Speleologii "Emil Racoviţă", Akademii Rumuńskiej w Bukareszcie, przypadała na lata 1939-1963. Spośród nowych gatunków opisywanych przez tych autorów locus typicus 34 gatunków i 3 podgatunków znajdowały się na terenie Rumunii. Ponad 50 lat później, 23 gatunki i jeden podgatunek opisane przez zespół prowadzony przez Motaş są nadal aktualne. 17 z tych taksonów odnotowano na terenie całej Europy, a 7 innych do dnia dzisiejszego stwierdzonych jest jedynie na terenie Rumunii.
Źródło:
Acta Biologica; 2018, 25; 59-68
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A faunistic and ecological characterization of the water mites (Acari: Hydrachnidia) of the Branew River (central-eastern Poland)
Autorzy:
Stryjecki, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386295.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
lotic zone
lentic zone
Lebertia rivulorum
synecological groups
species diversity
anthropo-genic transformation
strefa lotyczna
strefa lenityczna
grupy synekologiczne
przekształcenia antropogeniczne
Opis:
A characteristic feature of the Hydrachnidia communities of the Branew River, distinguishing its fauna from that of other Polish rivers, was the very high abundance of species of the genus Lebertia. Species of this genus accounted for as much as 53.1% of the collected material. The most numerous was Lebertia rivulorum, which was caught in numbers not found in other Polish rivers. Lebertia inaequalis and L. oblonga were also abundant. The largest synecologi-cal groups were rheophiles and rheobionts (94.9% combined). More individuals (1494) and species (27) were caught in the lentic zone of the river than in the lotic zone (1291 ind., 25 sp.). The species most associated with the lotic zone was L. rivulorum. This species was caught mainly on a substrate of gravel and stones with a small amount of sandy sediments, sparsely covered with Elodea canadensis. The species most associated with the lentic zone was Forelia variegator. The most abundant species in the Branew River, Hygrobates setosus, was caught in much higher numbers in the littoral zone than in the central part of the river. The high similarity of fauna was observed between the lotic and lentic zones, and much lower similarity between sites. The results indicate intensive species migration in the transverse profile of the river and low migration in the longitudinal profile. Higher species diversity was recorded in the lentic zone than in the lotic zone of the river – both in the river as a whole and at the individual sites. In the anthropogenically transformed stretch of the river (straightened riverbed, concrete dam, and concrete bottom), species diversity was significantly lower (H’ = 1.83) than in the natural stretch (H’ = 2.37). The results confirm literature data describing the negative impact of such transformations on Hydrachnidia communities. Despite anthropogenic transformations in parts of the river, the structure of the fauna (a very large proportion of rheobionts and rheophiles), as well as the physicochemical parameters of the water, is indicative of the good ecological condition of the river.
Cechą specyficzną zgrupowań Hydrachnidia rzeki Branew, odróżniającą jej faunę od innych rzek Polski, była bardzo duża liczebność gatunków z rodzaju Lebertia. Gatunki z tego rodzaju stanowiły aż 53.1% zebranego materiału. Najliczniejsza była Lebertia rivulorum, którą łowiono w liczebnościach niespotykanych w innych rzekach Polski. Ponadto, w dużych liczebnościach łowiono L. inaequalis i L. oblonga. Najliczniejszymi grupami synekologicznymi były reofile i reobionty (łącznie 94.9%). Więcej osobników (1494) i gatunków (27) złowiono w strefie lenitycznej rzeki niż w strefie lotycznej (1291 osobn., 25 gat.). Gatunkiem najbardziej zwią-zanym ze strefą lotyczną była L. rivulorum. Lebertia rivulorum łowiono przede wszystkim na dnie żwirowo-kamienistym z niewielkim udziałem osadów piaszczystych, skąpo poro-śniętym Elodea canadensis. Gatunkiem najbardziej związanym ze strefą lenityczną była Forelia variegator. Najliczniejszy gatunek w rzece Branew – Hygrobates setosus, łowiono zdecydowanie liczniej w strefie przybrzeżnej, niż w centralnej części rzeki. Stwierdzono duże podobieństwa faun między strefą lotyczną i lenityczną i znacznie mniejsze podobieństwa fau-nistyczne między stanowiskami. Uzyskane wyniki świadczą o intensywnej migracji gatunków w profilu poprzecznym rzeki i słabej migracji w profilu podłużnym. Większą różnorodność gatunkową notowano w strefie lenitycznej, niż lotycznej rzeki – zarówno w skali całej rzeki, jak i na poszczególnych stanowiskach. Na przekształconym antropogenicznie odcinku rzeki (wyprostowane koryto, betonowa zapora, wybetonowane dno) stwierdzono znacznie niższą różnorodność gatunkową (H’ = 1.83) niż na odcinku naturalnym (H’ = 2.37). Uzyskane wyniki potwierdzają dane literaturowe opisujące negatywny wpływ takich przekształceń na zgrupowania Hydrachnidia. Mimo lokalnych przekształceń antropogenicznych, struktura fauny (bardzo duży udział ilościowy reobiontów i reofili), a także wartości wskaźników fizyczno--chemicznych wody, świadczą o dobrym stanie ekologicznym rzeki.
Źródło:
Acta Biologica; 2019, 26; 99-115
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of molecular techniques in the taxonomy of water mites (Hydrachnidia, Acari)
Autorzy:
Stryjecki, Robert
Bańkowska, Aleksandra
Gryzińska, Magdalena
Sarnacka, Ewa
Rutkowska, Magdalena
Zawal, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386045.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Molecular analysis
DNA barcoding
systematic revisions
taxonomic identification
analizy molekularne
rewizje systematyczne
identyfikacja gatunków
Opis:
The Hydrachnidia (water mites) are a robust component of aquatic communities in terms of both abundance and species richness. They have colonized all types of freshwater habitats and are highly diversified in both lotic and lentic habitats. Over 6,000 species of Hydrachnidia have been described worldwide, representing eight superfamilies, 57 families, 81 subfamilies and more than 420 genera. Water mite systematics is continually subject to change and various modifications. Performing systematic revisions can lead to numerous misunderstandings and difficulties in comparing research results, as the same species can have different systematic names in different publications. The development of molecular biology techniques has popularized the use of genomic traits in taxonomic identification. Among various markers used to identify species, the most important is the gene encoding cytochrome c oxidase I (COI). Species identification based on this gene is known as ‘DNA barcoding’. The use of DNA barcoding was a breakthrough in molecular methods of species identification and has dominated research on invertebrates. It has become possible to identify not only new species, but also species that are difficult to distinguish using traditional methods. Water mites are organisms on which molecular analysis is still rarely performed, as compared to other groups of invertebrates. Fortunately, recent years have seen increasing use of molecular techniques to clarify the intricacies of Hydrachnidia taxonomy. Using DNA markers in the taxonomy of water mites enables definitive resolution of ambiguities in the case of numerous questionable taxa, which is of great importance in all other types of research on these organisms.
Wodopójki (Hydrachnidia) są istotnym komponentem zgrupowań bezkręgowców wodnych zarówno pod względem liczebności, jak i bogactwa gatunkowego. Organizmy te skolonizowały wszelkie rodzaje siedlisk wodnych. Zróżnicowana fauna Hydrachnidia występuje zarówno w wodach stojących, jak i płynących. Dotychczas opisano na świecie ponad 6 tys. gatunków, reprezentujących dziewięć nadrodzin, 57 rodzin, 81 podrodzin i ponad 420 rodzajów. Systematyka wodopójek ulega ciągłym zmianom i różnym modyfikacjom. Przeprowadzanie częstych rewizji w systematyce Hydrachnidia może prowadzić do wielu nieporozumień i trudności przy porównywaniu wyników, ponieważ te same gatunki mogą występować w różnych publikacjach pod różnymi nazwami. Rozwój technik molekularnych spopularyzował wykorzystanie cech genomu przy identyfikacji gatunków. Spośród różnych markerów stosowanych przy identyfikacji poszczególnych gatunków największe znaczenie ma gen oksydazy I cytochromu c (COI). Identyfikacja gatunkowa w oparciu o ten gen nazywa się “DNA barcoding”. Zastosowanie tzw. metkowania genetycznego (DNA barcoding) stanowiło przełom w molekularnych metodach identyfikacji gatunków i zdominowało badania bezkręgowców. Możliwa stała się nie tylko identyfikacja nowych gatunków, ale także gatunków, które trudno rozróżnić metodami tradycyjnymi. Wodopójki są organizmami, u których wciąż rzadko przeprowadza się analizy molekularne. Jednak w ostatnich latach można zauważyć coraz częstsze zastosowanie tych technik w taksonomii Hydrachnidia. Wykorzystanie markerów DNA w taksonomii wodopójek pozwala na ostateczne wyjaśnienie przynależności taksonomicznej wątpliwych gatunków, co ma ogromne znaczenie we wszelkich badaniach nad tymi organizmami.
Źródło:
Acta Biologica; 2016, 23; 117-126
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A faunistic and ecological characterization of the water mites (Acari: Hydrachnidia) of the Bukowa River (central-eastern Poland)
Autorzy:
Stryjecki, Robert
Bańkowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386264.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
lentic zone
lotic zone
longitudinal profile of the river
synecological groups
species diversity
strefa lenityczna
strefa lotyczna
profil podłużny rzeki
grupy synekologiczne
różnorodność gatunkowa
Opis:
The water mite communities of the Bukowa River were found to be similar to those of other lowland rivers in Poland. An element specific to the Bukowa River was a much higher abundance of Lebertia inaequalis than in other Polish rivers. Another distinctive element was the very high numbers of Arrenurus crassicaudatus, but this taxon should be considered allochthonous – its presence in the river was due to the periodic inflow of water from fish ponds. The largest synecological group was rheophiles and rheobionts, which together accounted for 80% of the fauna. The very large quantitative share of rheobionts and rheophiles is indicative of the natural character of the river, and the physicochemical parameters confirm its good water quality. More individuals (1,764) and species (47) were caught in the lentic zone of the river than in the lotic zone (1,027 individuals, 32 species). The species most associated with the lotic zone and fast water flow were Sperchon clupeifer and Hygrobates calliger. Data from the Bukowa River, as well as other rivers of the Janów Forests Landscape Park, indicate that the most characteristic habitat for Lebertia inaequalis is the lentic zone, with abundant water vegetation. The typical habitats of Hygrobates setosus are marginal pools and zones with slower water flow. Mideopsis crassipes and Torrenticola amplexa were associated with the upper course of the river. Sperchon clupeifer was associated with lotic habitats of the middle and lower course of the river, and Hygrobates setosus and Forelia variegator were associated with habitats with slower flow in the middle and lower stretches of the river.
Uznano, że zbiorowiska wodopójek z rzeki Bukowej są podobne do innych zbiorowisk z rzek nizinnych w Polsce. Elementem charakterystycznym dla rzeki Bukowej była znacznie większa liczebność Lebertia inaequalis niż w innych polskich rzekach. Innym wyróżniającym ją elementem była bardzo wysoka liczba Arrenurus crassicaudatus, ale ten takson powinien być uważany za allochtoniczny – jego obecność w rzece była spowodowana okresowym napływem wody ze stawów rybnych. Największą grupą synekologiczną były reofile i reobionty, które łącznie stanowiły 80% fauny. Bardzo duży ilościowy udział reobionów i reofili świadczy o naturalnym charakterze rzeki, a parametry fizykochemiczne potwierdzają jej dobrą jakość wody. Więcej osobników (1764) i gatunków (47) zostało złowionych w strefie lenitycznej rzeki niż w strefie lotycznej (1027 osobników, 32 gatunki). Gatunkiem najbardziej związanym ze strefą lotyczną i szybkim przepływem wody były Sperchon clupeifer i Hygrobates calliger. Dane z rzeki Bukowej, a także z innych rzek Parku Krajobrazowego Lasy Janowskie wskazują, że najbardziej charakterystycznym siedliskiem dla Lebertia inaequalis jest strefa lenityczna z obfitą roślinnością wodną. Typowe siedliska Hygrobates setosus to zastoiska i strefy o wolniejszym przepływie wody. Mideopsis crassipes i Torrenticola amplexa były związane z górnym biegiem rzeki. Sperchon clupeifer był związany z siedliskami lotycznymi środkowego i dolnego biegu rzeki, a Hygrobates setosus i Forelia variegator były związane z siedliskami o wolniejszym przepływie w środkowych i dolnych odcinkach rzeki.
Źródło:
Acta Biologica; 2018, 25; 77-94
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prey abundance supporting unusual water mite (Acari: Hydrachnidia) community in a sublacustrine spring and tributary river
Autorzy:
Pozojević, Ivana
Ternjej, Ivančica
Mihaljević, Zlatko
Gottstein, Sanja
Vučković, Natalija
Dorić, Valentina
Rumišek, Mario
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386265.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
meiofaunal food web
predator-prey interactions
karst water community
sublacustrine spring
karst river
sieć pokarmowa w mejofaunie
interakcje drapieżnik-ofiara
zgrupowania wód krasowych
źródło na dnie jeziora
rzeka krasowa
Opis:
Water mites are predators on microcrustations (Copepoda, Cladocera, Ostracoda) and insect larvae (mostly Diptera). Their communities usually have great diversity with high species richness but relatively low abundance. This may have important implications for poorly investigated predator-prey interactions of water mites in natural habitats. A sublacustrine karst spring Torak and the mouth of its tributary river Čikola were examined seasonally from August 2016 to June 2017, with the aim of determining water mite distribution connected to prey availability. Triplicate samples were taken with an Ekman dredge on three distinct depth zones (littoral, sublittoral and profundal zone) at both study sites. Both, the karst spring and the tributary river, had typical lentic water mite communities with no rhithrobiont or crenobiont taxa present. Water mite species richness, abundance and alpha diversity were not governed by depth, but rather by prey availability. Greater copepod, ceratopogonid and chironomid abundances were found to positively correlate with higher abundances of water mites. The population of Limnesia connata, previously reported from lime-poor waters exclusively, was most probably supported by vast prey availability, thus unexpectedly surviving in this karst environment. L. connata, Neumania vernalis and Piona longipalpis were recorded for the first time in Croatia, while L. connata was recorded for the first time in the Dinaric karst.
Wodopójki są drapieżnikami odżywiającymi się mikroskorupiakami (Copepoda, Cladocera, Ostracoda) i larwami owadów (głównie Diptera). Ich zgrupowania zazwyczaj charakteryzują się dużym zróżnicowaniem gatunkowym, ale stosunkowo niską liczebnością. Może to mieć duże znaczenie dla wciąż słabo zbadanych relacji drapieżnik–ofiara w naturalnych siedliskach. Celem badań przeprowadzanych w okresie od sierpnia 2016 do czerwca 2017 roku w znajdującym się na dnie jeziora, krasowym źródle Torak i ujściu rzeki Čikola było zbadanie rozmieszczenia wodopójek w zależności od dostępności pokarmu. Próby pobierano chwytaczem Ekmana w trzech strefach głębokości (litoral, sublitoral i profundal) w obu badanych miejscach, za każdym razem wykonując trzy powtórzenia. Zarówno źródło krasowe, jak i dopływająca rzeka charakteryzowały się typowo lenitycznym zgrupowaniem wodopójek, bez obecności rhithrobiontów i krenobiontów. Bogactwo gatunkowe wodopójek, liczebność i wskaźniki różnorodności nie były związane z głębokością, lecz z dostępnością pożywienia. Stwierdzono, że większe liczebności widłonogów, ceratopogonidów i chironomidów korelują dodatnio z większą liczebnością wodopójek. Populacja Limnesia connata, poprzednio opisywana wyłącznie z wód ubogich w wapń, była najprawdopodobniej wspierana przez ogromną dostępność pokarmu, co niespodziewanie przełożyło się na jej przetrwanie w tym krasowym środowisku. L. connata, Neumania vernalis i Piona longipalpis zostały odnotowane w Chorwacji po raz pierwszy, natomiast L. connata została po raz pierwszy odnotowana na Krasie Dynarskim.
Źródło:
Acta Biologica; 2018, 25; 69-75
2450-8330
2353-3013
Pojawia się w:
Acta Biologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies