Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Nowak, G." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
System do interaktywnej rehabilitacji oraz diagnostyki dysfunkcji kończyn dolnych w łańcuchu biokinematycznym zamkniętym
System for interactive rehabilitation and diagnostics of the dysfunction of lower limbs in the biokinematic closed chain
Autorzy:
Nowak, G.
Kowalski, P.
Juszczyński, Ł.
Bachorz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261963.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
rehabilitacja
diagnostyka
kończyna dolna
biofeedback
rehabilitation
diagnostics
lower limb
Opis:
Wiele jednostek chorobowych, np. złamanie, skręcenie czy zwichnięcie w obrębie kończyn dolnych wymaga odpowiednich ćwiczeń i rehabilitacji. W pracy przedstawiono system do interaktywnej rehabilitacji oraz diagnostyki dysfunkcji kończyn dolnych w łańcuchu biokinematycznym zamkniętym, opisano zasadę działania, a także korzyści wynikające z jego stosowania. System przeznaczony jest do rehabilitacji narządu ruchu w schorzeniach ortopedycznych, reumatologicznych, neurologicznych, kardiologicznych oraz w zastosowaniach do odnowy biologicznej i w sporcie.
Many diseases such as fracture, sprain, or dislocation within the lower limbs require suitable training and rehabilitation. The paper presents system for interactive rehabilitation and diagnostics of dysfunction of lower limbs in the biokinematic closed chain, introduces the principle of operation and the advantages of its application. The system was designed for the rehabilitation of the motor organ in orthopedic, rheumatologic, neurologic and cardiac diseases. It is also applied in wellness and sport.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2012, 18, 2; 80-82
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrazowanie termograficzne w tlenoterapii hiperbarycznej (HBO)
Thermal imaging in hyperbaric oxygen therapy (HBO)
Autorzy:
Cholewka, A.
Drzazga, Z.
Knefel, G.
Kawecki, M.
Nowak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/261778.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
termografia
tlenoterapia hiperbaryczna
owrzodzenie podudzi
thermography
hyperbaric oxygen therapy
leg ulceration
Opis:
Odpowiedź temperatury skóry na tlenową terapię hiperbaryczną dla grupy złożonej z 19 pacjentów (wiek 51š15) cierpiących na owrzodzenia troficzne podudzi badano z wykorzystaniem termowizji. Analizowano zmiany średniej temperatury w wybranych obszarach związanych z owrzodzeniami troficznymi na podudziach. Badania wykazały istotne statystycznie zmiany temperatury skóry, powodowane 86-minutowym pobytem w komorze hiperbarycznej. Zaobserwowano dwa rodzaje temperaturowej odpowiedzi na tlenoterapię hiperbaryczną. U większości pacjentów obserwowano spadek, jednakże u niektórych pacjentów zaobserwowano wzrost temperatury tkanki zmienionej chorobowo. Analiza wyników wskazuje, iż termowizja może być metodą przydatną w monitorowaniu efektów tlenoterapii hiperbarycznej.
The skin temperature response to the hyperbaric oxygen therapy in a group of 19 patients and 6 volunteers in age 51š15 and 6 healthy was studied by using of the thermal imaging. All patients suffered from trophic ulceration of lower limbs. The mean temperature parameter derived from chosen areas and lines in the tibias were taken into consideration. The studies showed significant changes of skin temperature due to 86 minutes of hyperbaric oxygen therapy. There were observed two types of skin thermal behaviour. For most of the patients it was observed the decrease of tibia’s skin temperature however there were patients for whom the increase of skin temperature was observed. It seems that thermal imaging can be useful in monitoring of hyperbaric oxygen therapy effects.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 2; 120-122
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedszpitalna teletransmisja 12-odprowadzeniowego EKG i bezpośrednia transmisja do ośrodka kardiologii inwazyjnej w celu zmniejszenia opóźnienia leczenia interwencyjnego (PCI) u pacjentów ze STEMI. Doniesienie wstępne
Wireless prehospital 12-lead electrocardiographic transmission and direct referral to the interventional centre to reduce treatment delay in patients with STEMI. A preliminary report
Autorzy:
Mężyński, G.
Kralisz, P.
Nowak, K.
Bachórzewska-Gajewska, H.
Poniatowski, B.
Prokopczuk, P.
Gugała, K.
Żuk, J.
Musiał, W.
Dobrzycki, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/262034.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Wydział Podstawowych Problemów Techniki. Katedra Inżynierii Biomedycznej
Tematy:
zawał mięśnia sercowego
teletransmisja EKG
pierwotna PCI
myocardial infarction
ECG transmission
primary PCI
Opis:
Wstęp. Wczesne rozpoznanie oraz zastosowanie terapii reperfuzyjnej mają istotne znaczenie w rokowaniu u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI - ST Segment Elevation Myocardial Infraction). Pierwotna angioplastyka wieńcowa (pPCI - Primary Percutaneous Coronary Intervention) jest obecnie najlepszą metodą leczenia. Większość pacjentów z zawałem serca jest przyjmowanych do szpitali rejonowych i musi być transportowana do ośrodków kardiologii interwencyjnej (OKI), co powoduje znaczne wydłużenie czasu do rozpoczęcia leczenia. Kwalifikacja zaburzenia w oparciu o teletransmisję EKG (tele-EKG), a następnie bezpośredni transport chorego do OKI mogą to opóźnienie zmniejszyć. Cel. Celem pracy jest ocena porównawcza czasu rozpoczęcia leczenia interwencyjnego z wykorzystaniem teletransmisji EKG i bezpośredniego transportu pacjentów z zawałem STEMI do OKI oraz w przypadku przyjęcia pacjentów do szpitali rejonowych. Metody. Pacjentów z podejrzeniem zawału serca poddano ocenie lekarskiej w miejscu zdarzenia. Wykonywano także 12 odprowadzeniowy zapis EKG, który natychmiast transmitowano do OKI przez telefon komórkowy. W oparciu o typowe objawy podmiotowe oraz zapis EKG kardiolog interwencyjny decydował o bezpośrednim transporcie chorego do OKI, z pominięciem dyżurnego szpitala rejonowego. Analizowano czas wystąpienia objawów zawału, pierwszego kontaktu z lekarzem, przybycia do szpitala oraz rozpoczęcia zabiegu pPCI. Odpowiednie przedziały czasowe porównywano z grupą kontrolną, którą stanowili chorzy ze STEMI, transportowani do ośrodka kardiologii interwencyjnej ze szpitali rejonowych w celu wykonania pPCI. Grupę kontrolną dobrano pod względem miejsca zamieszkania. Jako czas pierwszego kontaktu w grupie badanej przyjmowano godzinę transmisji EKG, zaś w grupie kontrolnej - zanotowany czas przybycia karetki do pacjenta. Czas od pierwszego kontaktu do przybycia do ośrodka, w przypadku grupy kontrolnej, zawierał czas transportu do szpitala rejonowego, czas oceny w izbie przyjęć i czas transportu do OKI. Wyniki. Transmisję EKG wykonano u 113 pacjentów. W 74 przypadkach (65,5%) stwierdzono cechy STEMI. Pacjenci ci zostali bezpośrednio przetransportowani do ośrodka. Średnia odległość transportowania wyniosła w grupie badanej 25,3±27,4 km. We wszystkich przypadkach w OKI potwierdzono rozpoznanie zawału STEMI oraz wykonano zabieg koronarografii. Pierwotną angioplastykę wykonano u 72 pacjentów (97,3%). Średni czas od początku zawału do pierwszego kontaktu z lekarzem wyniósł 189,3±162 min w grupie badanej i 154,4±131 min w grupie kontrolnej (p = 0,06), zaś od przybycia do szpitala do rozpoczęcia PCI odpowiednio 27,7±18 min i 30,8±14 min (p=0,13). Istotnie statystycznie skrócił się czas od pierwszego kontaktu do przybycia do OKI 43,8±25 min w grupie badanej i 81,7±63 min w grupie kontrolnej (p<0,001), jak również od pierwszego kontaktu do rozpoczęcia leczenia inwazyjnego 71,6±32 i 112,6±64 min (p<0,001). Wnioski. Teletransmisja 12-odprowadzeniowego EKG jest użytecznym narzędziem do wczesnego rozpoznawania zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI). W połączeniu z bezpośrednim transportem pacjenta do ośrodka kardiologii inwazyjnej pozwala na istotne zmniejszenie opóźnienia rozpoczęcia terapii reperfuzyjnej w porównaniu ze strategią transportu pacjenta uwzględniającą przyjęcie do szpitala rejonowego.
Background. Early diagnosis and reperfusion is crucial for outcome in patients with ST elevation myocardial infarction (STEMI). Primary PCI is the best therapy, but majority of patients are admitted to hospitals without PCI facilities. Rerouting patients to PCI center may cause unacceptable delays. Wireless prehospital 12-lead electrocardiographic transmission and direct transfer to interventional centre may reduce treatment delay. Aim. The goal of this study was assessment of delays in patients with prehospital ECG transmission and direct transport to PCI centre compared to patients initially admitted to referring hospitals. Methods. STEMI suspected patients were included into the study. Prehospital clinical diagnosis was established by ambulance physician. Prehospital ECG was transmitted by wireless technology to invasive hospital. Based of typical symptoms of STEMI interventional cardiologist in the PCI center decided on direct transfer for primary PCI. Time intervals for symptoms onset, first medical contact, hospital arrival and primary PCI, were evaluated. Corresponding intervals were compared with controls from database of our previous study on transfer STEMI patients for primary PCI via referring hospitals. Controls were matched according to the place of living. As a first medical contact we regarded time of ECG transmission in study group and time of ambulance on-scene arrival in control group. In control group interval "first medical contact-invasive center" includes time the transfer and evaluation in ER (emergency room) of referring hospital and transfer to PCI hospital. Results: ECG transmission was performed in 113 patients. 74 (65.5%) were STEMI patients and directed to the PCI center. Average distance of transfer was 25,3±27,4 km. In all patients diagnosis of STEMI was confirmed and all patients underwent coronarography. Primary PCI was performed in 72 patients (97,3%). The average time delay from symptoms onset to the first medical contact was equal 189,3±63 min in the study group and 154,4±131 min. in control group (p=0,06). Time from hospital arrival to PCI (door-to-needle) was 27,7±18 min in study group and 30,8±14 min. in control group (p=0,13). In the study group time intervals "first medical contact-invasive center" (43,8±25 min vs. 81,7±63, p<0,001) and "first medical contact-PCI" (71,6±32 min vs. 112,6±64 min p<0,001) were significantly shorter . Conclusion. Wireless 12-lead ECG transmission is useful tool in early diagnosis of STEMI. Application of prehospital ECG transmission with direct transfer to PCI hospital result in reduction in the treatment delay compared to strategy with initial admission to referring hospital.
Źródło:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna; 2010, 16, 3; 268-271
1234-5563
Pojawia się w:
Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies