Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "“oral history”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Oral history in Belarus: Present state and development trends
    Autorzy:
    Smalianchuk, Aliaksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676504.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Belarus
    oral history
    memory
    Opis:
    Oral history in Belarus: Present state and development trendsThe oral history in Belarus has become an important line of enquiry in the humanities and a significant field of interdisciplinary dialogue. It also functions as an important research practice. Nevertheless, under the conditions of the current Belarusian historical policy, imbued with Soviet ideological dogmas, there is no prospect of transforming it into an academic discipline. At present, prospects for the development of oral history in Belarus are connected with the activity of scholarly and community NGOs. The most important of them is an online project called The Belarusian Archives of Oral History, active since 2011. Historia mówiona na Białorusi: aktualny stan i tendencje rozwojoweObecnie historia mówiona na Białorusi stała się ważnym kierunkiem badań naukowych w dziedzinie nauk humanistycznych oraz obszarem dialogu interdyscyplinarnego. Funkcjonuje też jako ważna praktyka humanistyczna. Jednak w sytuacji obecnej polityki historycznej, wciąż przepełnionej dogmatami ideologii sowieckiej, nie ma szans na jej przekształcenie w dyscyplinę akademicką. Perspektywy rozwojowe historii mówionej na Białorusi związane są z działalnością naukowych i społecznych organizacji pozarządowych, wśród których najważniejszy jest projekt online „Białoruskie Archiwum Historii Mówionej”, realizowany od 2011 roku.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2018, 42
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ethnic diversity in the construction of life stories in Latvia
    Autorzy:
    Garda-Rozenberga, Ieva
    Zirnīte, Māra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676448.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    ethnicity
    oral history
    life stories
    social memory
    identity
    Opis:
    Ethnic diversity in the construction of life stories in LatviaLatvian society is ethnically diverse and has the largest proportion of ethnic minorities of the three Baltic States. The article draws upon life-story research with respondents from Russian and Romany communities in Latvia. These communities have different social, historical and cultural experiences, thereby allowing them to be contrasted and compared. Ethnic diversity can be considered one of the benefits of Latvia’s cultural identity because it provides the opportunity not only to become acquainted with the characteristics and uniqueness of each culture but also to establish which traits unite these cultures, thereby creating a harmonious space which can accommodate cultural diversity. Biographical interviews facilitate the juxtaposition and comparative interpretation of cultural values, ways of belonging, and the articulation of collective memory in different ethnic groups.The article expands the analytical part of the sources: how the personal life stories are connected with the broader (general) social and historical narratives. A few samples are used to characterise narration techniques, cultural references in the construction of life stories and its layout, as well as imagery. The main feature studied in the article is self-positioning in the general course of history and in the history of the defined geographical space – Latvia. Zróżnicowanie etniczne w konstruowaniu historii życia na ŁotwieSpołeczeństwo łotewskie jest zróżnicowane etnicznie i spośród trzech państw bałtyckich ma największy odsetek mniejszości etnicznych. Artykuł opiera się na badaniach nad historią życia respondentów pochodzących z zamieszkujących Łotwę mniejszości rosyjskiej i romskiej. Mają one odmienne doświadczenia społeczne, historyczne i kulturowe, dzięki czemu można je zestawiać i porównywać. Zróżnicowanie etniczne może być uważane za jedną z zalet tożsamości kulturowej Łotwy, ponieważ stwarza możliwość nie tylko poznania cech i unikatowości każdej z kultur, lecz także pozwala ustalić, które cechy spajają te kultury, tym samym stwarzając harmonijną przestrzeń, w której jest miejsce na różnorodność etniczną. Wywiady biograficzne ułatwiają wzajemne przeciwstawienie i porównawcze interpretacje wartości kulturowych, sposobu przynależenia, jak też artykułowania pamięci zbiorowej u różnych grup etnicznych.Artykuł poszerza część analityczną źródeł w kwestii, jak osobista historia życia łączy się z szerszymi, ogólnymi narracjami społecznymi i historycznymi. Na kilku przykładach scharakteryzowano zarówno techniki narracji, odniesienia kulturowe w budowaniu historii życia i ich układów, jak też obrazowania. Zasadniczą cechą badaną w tym artykule jest autosytuowanie siebie w ogólnym przebiegu historii i w historii określonej przestrzeni geograficznej na Łotwie.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2017, 41
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    From individual to collective identity: the case of autobiographical accounts from the Ukrainian‑Russian and Ukrainian-Romanian borderlands
    Autorzy:
    Krasowska, Helena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676453.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    cultural memory
    oral history
    Donbas
    Bukovina
    Poles in the East
    Opis:
    From individual to collective identity: the case of autobiographical accounts from the Ukrainian‑Russian and Ukrainian-Romanian borderlandsThe article presents the problem of cultural memory of Poles from two different regions of Ukraine, the south-east of the country and Carpathian Bukovina. It examines the following five main topic areas: the Second World War, life after the war (including the problem of the Russians), the issue of the Roman Catholic religion, the language question, and the problem of declaration of Polishness today. The accounts of the everyday life of Poles in the Ukrainian-Russian and Ukrainian-Romanian borderlands show important differences concerning their experience of war. In Bukovina, which used to be part of Romania, Poles display a much more consolidated sense of national identity. Despite the restrictions imposed by Soviet authorities, they gathered around the Roman Catholic Church as well as the institution of family, and taught the Polish language in private homes. This explains a continuity of their traditions, language, culture, and memory.On the other hand, throughout the Soviet period the Poles in Eastern Ukraine were cut off from contacts with Poland, the Roman Catholic Church and Polish organisations. Geographically dispersed and living in fear in their social environment, Polish families experienced a loss of their loved ones and faced severe punishment for declaring identity other than ‘Soviet’. Another factor at play was a relatively high rate of mixed marriages.The memory of contact with the Soviets is similar in both borderlands. The conduct of the new authorities was the same everywhere, and the examples quoted in the article represent a broader issue which would merit a separate study. Od tożsamości indywidualnej do tożsamości zbiorowej. Na przykładzie narracji z pogranicza ukraińsko-rosyjskiego i ukraińsko-rumuńskiegoW artykule przedstawiono problem tożsamości kulturowej Polaków z dwóch różnych obszarów Ukrainy: Ukrainy południowo-wschodniej oraz Bukowiny Karpackiej. Omówieniu podlega pięć kręgów tematycznych: II wojna światowa, życie po II wojnie światowej i problem Rosjan, kwestia religii katolickiej, zagadnienie języka oraz problem współczesnej deklaracji polskości. W narracjach na temat codzienności u Polaków na pograniczu ukraińsko-rosyjskim i ukraińsko-rumuńskim pojawiają się istotne różnice. Polegają one między innymi na tym, że w innej sytuacji znajdowali się podczas II wojny światowej Polacy w Doniecku, a w innej Polacy na Bukowinie, będącej częścią państwa rumuńskiego. Ponadto stopień poczucia tożsamości narodowej u Polaków na Bukowinie jest znacznie wyższy. Pomimo zakazów ze strony władz sowieckich, Polacy skupiali się wokół Kościoła i rodziny, w domach prywatnych uczono języka polskiego. Na Bukowinie istnieje zatem ciągłość tradycji, języka, kultury i pamięci.Polacy na Ukrainie Wschodniej przeżyli okres władzy sowieckiej w oddaleniu od Polski, od Kościoła katolickiego i od polskich organizacji. Żyli w dużym rozproszeniu, obawiając się społeczności, wśród której mieszkali. Rodziny przeżywały utratę bliskich, za przyznawanie się do narodowości innej niż „sowiecka” groziły srogie kary dla całej rodziny. Wchodzili też w związki małżeńskie z osobami niepolskiego pochodzenia.Pamięć o styczności z władzą sowiecką jest podobna na obu pograniczach, a przytoczone przykłady stanowią szerszy problem, któremu warto by poświęcić osobne opracowanie.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2017, 41
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Formy dialogu pamięci i historii w humanistyce litewskiej po roku 1990 (wykorzystanie metody "oral history")
    Autorzy:
    Švedas, Aurimas
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/676480.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    oral history
    Lithuanian humanities
    Lithuanian historiography
    memory
    turn of the 21st century
    Opis:
    Forms of dialogue between memory and history in the Lithuanian humanities after 1990: On the use of oral historyThis article is devoted to the tradition of research using the method of oral history which has developed in the Lithuanian humanities since the country’s independence. It attempts to explain how Lithuanian scholars have employed the method and what challenges they face using it; what research problems they have resolved as a result and what they still hope to achieve in the near future; what studies based on the method of oral history should be considered the most important and display the highest potential in the context of developments in the Lithuanian humanities. The first part of the article discusses various challenges faced by Lithuanian scholars who rely on oral history as their main research tool. In the second part the focus is on the presentation of particular cases of successful studies employing the interview method; it also shows how scholars working on these projects addressed different problems which they encountered. Formy dialogu pamięci i historii w humanistyce litewskiej po roku 1990 (wykorzystanie metody oral history)Przedmiotem artykułu jest ukształtowana w litewskiej humanistyce niepodległej Republiki Litewskiej tradycja badań z wykorzystaniem metody historii mówionej (ang. oral history). Podczas pisania tego artykułu poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób na przełomie XX i XXI wieku litewscy przedstawiciele nauk humanistycznych korzystają z metody badawczej oral history oraz wobec jakich wyzwań stają? Jakie zagadnienia badawcze były, są i będą rozwiązane w najbliższej przyszłości dzięki wykorzystaniu tej metody? Jakie teksty wykorzystujące metodę oral history należy uznać za najważniejsze i o największym potencjale w kontekście procesów zachodzących w litewskiej humanistyce? Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej omówiono różnego rodzaju wyzwania, przed którymi stają badacze litewscy wykorzystujący oral history jako główne narzędzie badawcze. W drugiej części tekstu skupiono się na prezentacji i omówieniu konkretnych przykładów zakończonych sukcesem badań z wykorzystaniem metody wywiadu oraz sposobów rozwiązywania pojawiających się problemów.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2018, 42
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz Kresów Wschodnich w tekstach historii mówionej
    The Image of Kresy Wschodnie in Texts of Oral History
    Autorzy:
    Gocół, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38436320.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Kresy Wschodnie
    historia mówiona
    pamięć
    relacje ustne
    tożsamość narracyjna
    podmiotowość
    oral history
    memory
    oral accounts
    narrative identity
    subjectivity
    Opis:
    The author assumes that KRESY (former Polish Eastern Borderlands) is a characteristic culturem of Polish culture. He considers culturems as concepts which are important for self-identification, and assumes that identity has a shape of a narrative. Consequently, he recognises that the culturem KRESY may have a significant impact on shaping the identity of people associated with the former lands of the Second Polish Republic, so-called Kresy Wschodnie. This article analyses three oral history texts from the author’s files. They reveal a strong connection between the image of KRESY and the Polish home (especially the manor house) and the roots of Kresowiak identity in national liberation traditions (especially the January Uprising). This image is characterised by a certain degree of idealisation: KRESY are viewed as a place of peaceful coexistence of numerous nations and cultures. The image of KRESY has changed over time. After the Polish-Bolshevik war, it was a place of lawlessness; after the creation of the Border Protection Corps (Korpus Ochrony Pogranicza, KOP) it was a place of peace. The Second World War was a turning point marking the end of Polish Kresy.
    Autor wychodzi z założenia, że KRESY są kulturemem charakterystycznym dla kultury polskiej, przy czym kulturemy uznaje za pojęcia istotne dla samoidentyfikacji. Zakładając, że tożsamość ma postać narracyjną, uważa, że kulturem KRESY może mieć istotny wpływ na kształtowanie tożsamości ludzi związanych z ziemiami leżącymi na wschodzie II Rzeczpospolitej, czyli Kresami Wschodnimi. Analizie poddaje trzy teksty historii mówionej ze zbiorów własnych. Ujawnia się w nich silny związek obrazu KRESÓW z polskim domem (szczególnie dworem) i zakorzenienie tożsamości Kresowiaków w tradycjach narodowowyzwoleńczych (szczególnie powstania styczniowego). Obraz KRESÓW cechuje pewna idealizacja, przedstawiane są jako miejsce pokojowej koegzystencji licznych narodów i kultur. Obraz KRESÓW ulega zmianie w czasie. Po wojnie polsko-bolszewickiej to miejsce bezprawia, po powstaniu Korpusu Ochrony Pogranicza – pokoju. II wojna światowa stanowi cezurę, od której datuje się koniec polskich Kresów.
    Źródło:
    Acta Baltico-Slavica; 2020, 44; 85-103
    2392-2389
    0065-1044
    Pojawia się w:
    Acta Baltico-Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies