Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Targoński, Z." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Pretreatment of beech sawdust with autohydrolysis and alkaline processing in preparation for enzymatic hydrolysis
Wstępne przygotowanie trocin bukowych do enzymatycznej hydrolizy przez autohydrolizę i alkaliczną obróbkę
Autorzy:
Targoński, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398599.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
beech sawdust
enzymatic hydrolysis of cellulose
" Novo" cellulase
Fusarium sp. 27 cellulase
Opis:
A pretreatment with sodium hydroxide and calcium hydroxide was studied with the view of increasing saccharification yields from enzymatic hydrolysis of autohydrolyzed-extracted beech sawdust. The beech sawdust was heated with water at 200°C for 20 min, and extracted with hot water and 1% solution of sodium hydroxide. Secondary treatments were carried out at temperatures ranging from 20 to 170°C, and with sodium hydroxide content ranging from 1 to 4%. The pretreated materials were hydrolyzed with "Novo" cellulase (SP 122) and with Fusarium sp. 27 cellulase. After secondary treatment the susceptibility of cellulosic substrates to enzymatic hydrolysis was mare than twice higher than that of autohydrolysed-extracted beech sawdust.
Autohydroliza jest efektywną metodą wstępnego przygotowania substratów lignocelulozowych do enzymatycznej hydrolizy, polegającą na ogrzewaniu w wodzie lub parze wodnej substratu w temp. 180-200°C przez 5-20 min. Trociny bukowe ogrzewano z wodą w temp. 200°C przez 20 min, po czym ekstrahowano wodą i 1% roztworem NaOH uzyskując masę o powierzchni właściwej 55,2 m²/g zawierającą 72,1% celulozy i 21,4% ligniny. Tak otrzymaną masę celulozową poddawano enzymatycznej hydrolizie celulazami pochodzącymi z firmy „Novo" (SP 122) oraz z hodowli Fusarium sp. 27; 88,3% polisacharydów zawartych w masie celulozowej ulegało scukrzeniu w ciągu 24 h w obecności preparatu celulaz o aktywności 64 FPU/g substratu uzupełnionego dodatkiem celobiazy. W celu zmniejszenia dawek preparatu celulolitycznego użytego do hydrolizy stosowano powtórne działanie na autohydrolizowane trociny bukowe wodorotlenku sodowego w stężeniu 1-4%. Masa celulozowa otrzymana po powtórnym działaniu 1% roztworu NaOH w temp. 135°C w ciągu 1 h zawierała 74,7% celulozy i 18,9% ligniny, a charakteryzowała się powierzchnią właściwą 110,8 m²/g.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1986, 12, 1; 29-37
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A comparison of autohydrolysis and partial acid hydrolysis as a pretreatment of beech sawdust for the bioconversion
Porównanie autohydrolizy i częściowej kwasowej hydrolizy jako metod wstępnego przygotowania trocin bukowych do biokonwersji
Autorzy:
Targoński, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399370.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
beech sawdust
hydrolysis
pentoses
lignin
sugar yield
Opis:
Autohydrolysis and partial acid hydrolysis of beech (Fagus silvatica) sawdust were carried out at 185 and 200°C. Rates of formation of pentoses and lignin follow kinetic equation for first order reaction involving all hydrolysis of pentosane, decomposition of monosaccharides and degradation of native lignin. Total sugar yield from the pretreatment and enzymatic hydrolysis beech sawdust was 65.6% after pretreatment with 0.09% hydrochloric acid, and 60.5% after autohydrolysis at 200°C.
Przebadano kinetykę hydrolizy pentozanów i ligniny podczas autohydrolizy i częściowej kwasowej hydrolizy kwasem solnym trocin bukowych w temp. 185 i 200°C. Otrzymane dane posłużyły do opracowania kinetycznych modeli opisujących hydrolizę pentozanów, degradację powstałych cukrów prostych oraz degradację naturalnej ligniny do ligniny rozpuszczalnej w 1% roztworze NaOH w 20°C. Wzrostowi stężenia kwasu solnego od 0 do 0.09% podczas obróbki trocin bukowych towarzyszyła większa wydajność pentoz, co potwierdził stosunek stałych kinetycznych reakcji hydrolizy pentozanów (K₁) i degradacji cukrów prostych (K₂) od 1,9 dla autohydrolizy do 5,5 dla 0,09% roztworu kwasu solnego podczas obróbki w temp. 185°C. Obecność kwasu solnego w mieszaninie reakcyjnej zwiększyła szybkość hydrolizy zarówno pentozanów, jak i degradacji ligniny. Wzrostowi stężenia kwasu solnego towarzyszył intensywniejszy proces kondensacji lignin co objawiło się zmniejszoną wydajnością ekstrakcji ligniny po procesie obróbki. W wyniku obróbki wstępnej trocin bukowych, a następnie enzymatycznej hydrolizy celulozy uzyskano łącznie 65,6% cukrów redukujących gdy trociny traktowano 0,09% kwasem solnym w temp. 200°C, a 60,5% cukrów redukcyjnych w stosunku do użytej masy trocin stosując autohydrolizę również w temp. 200°C.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 2; 133-141
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of methods of determining pentoses and hexoses in lignocellulose raw material hydrolysates I.Determination of pentoses and hexoses in model systems
Porównanie metod oznaczania pentoz i heksoz w hydroliztach surowców lignocelulozowych I.Oznaczanie pentoz i heksoz w układach modelowych
Autorzy:
Podgórska, E.
Targoński, Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401986.pdf
Data publikacji:
1990
Wydawca:
Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
Tematy:
pentoses
hexoses
model systems
orcinol
o-toluidine
Opis:
Determinations of glucose and xylose occurring side by side in various proportions were performed with three colorimetric methods: two methods involing orcinol, and one employing o-toluidine. The comparison of results revealed that the best method of determining xylose error not exceeding 9% was the orcinol method with Glick's reagent. The o-toluidine method was found to be particularly effective in determinations of glucose and xylose side by side, especially when the proportion of the measured component is greater than of the other one.
Porównano wyniki oznaczania glukozy obok ksylozy w roztworach modelowych przygotowanych przez zmieszanie w różnych proporcjach ww. cukrów za pomocą trzech metod kolorymetrycznych, dwóch z orcinolem i jednej z o-toluidyną. Wyniki obliczono metodą wyznaczników oraz poddano je analizie statystycznej. Oznaczając zawartość ksylozy za pomocą podanych wyżej metod stwierdzono, że najmniejszy błąd (-8,8 do +6,0%) popełniono stosując metodę orcinolową z odczynnikiem Glicka, większy przy drugiej metodzie z orcinolem (-8,5 do +15%) i wreszcie z o-toluidyną, gdzie błąd odzysku wynosił od -36% przy stosunku ksylozy do glukozy 1:9 do 9,6% przy proporcji odwrotnej. Glukozę natomiast oznaczyć można obok ksylozy z największą dokładnością metodą o-toluidynową, kiedy ilości ksylozy są mniejsze do glukozy lub tylko dwa razy większe (2,8 do 9%). Przy zastosowaniu metod orcinolowych błąd oznaczenia glukozy wzrastał; jedynie w przypadku proporcji ksylozy do glukozy od 1:4 do 1:9 można było oznaczyć heksozę metodą orcinolową II z błędem odzysku do 10%. W związku z tym do oznaczania glukozy i ksylozy obok siebie można polecić metodę o-toluidynową, zwłaszcza wówczas gdy stosunek oznaczanych składników wynosi 1:1, 1:2 i 2:1.
Źródło:
Acta Alimentaria Polonica; 1990, 16(40), 3-4; 109-117
0137-1495
Pojawia się w:
Acta Alimentaria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies