Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "preparations" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Functional effect of carbohydrates in soybean preparations - a model study
    Właściwości funkcjonalne węglowodanów preparatów sojowych - badania modelowe
    Autorzy:
    Barylko-Piekielna, N.
    Kwaśniewska, I.
    Jacórzyński, B.
    Zawadzka, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398352.pdf
    Data publikacji:
    1980
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    soybean protein
    carbohydrate compounds
    functional properties of protein preparations
    Opis:
    The effect of carbohydrate compounds of soybean protein preparations on their functional properties in meat model systems with 20 and 40% of meat protein replaced by soy protein was investigated. The ratio soy protein - carbohydrate compounds in soybean additives was regulated. Significant influence of mixture of soy protein – carbohydrate compounds was observed at a 40% substitution level, but carbohydrates seemed to play a secondary role as a factor influencing the functional properties of soybean protein preparations.
    Przeprowadzono badania nad wpływem węglowodanów występujących w sojowych preparatach białkowych na ich funkcjonalność w mięsnych układach modelowych symulujących produkt mięsny. Badania wykonano dla dwóch poziomów substytucji białka mięsa (20 i 40%) białkiem preparatu sojowego (Promine D), przy uwzględnieniu w układach modelowych różnych stosunków-białka sojowego do składników węglowodanowych. Jako źródło węglowodanów, dodawanych łącznie z białkiem sojowym stosowano mieszaninę węglowodanów (50% sacharozy, 25% celulozy, 25% skrobi) lub płatki sojowe, bardziej zbliżające układ doświadczenia do naturalnego. Mięsne układy modelowe z dodatkami białkowo-węglowodanowymi, imitującymi różne preparaty sojo,we oceniano pod względem lepkości i poziomu wycieku wymuszonego, a po poddaniu ich standardowej obróbce termicznej również pod względem konsystencji i ubytków cieplnych. Stwierdzono, że dodatki węglowodanowe stosowane łącznie z białkiem sojowym powodują istotne zmiany właściwości mięsnych układów modelowych (wzrost poziomu wycieku wymuszonego, wzrost ubytków termicznych) tylko przy wyższym poziomie substytucji - 40% białka mięsa. Zastąpienie w doświadczeniu rozpuszczalnego białka sojowego (Promine D) białkiem izoelektrycznym (Promine R) wykazało, że głównym czynnikiem zmian właściwości układów mięsnych jest ilość i stan fizykochemiczny białka sojowego. Natomiast składniki węglowodanowe odgrywają drugorzędną rolę w kształtowaniu właściwości funkcjonalnych preparatów sojowych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1980, 06, 3; 101-107
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quality characteristics of preparations derived from protein animal by-products
    Charakterystyka jakości preparatów pochodzenia białkowego uzyskiwanych z mniej cennych surowców rzeźnych
    Autorzy:
    Żółtowska, A.
    Olewiński, S.
    Zaremba, J.
    Przeździecka, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399646.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    preparations from animal by-products
    quality characteristics
    quality of ham
    hydrolyzed protein meat flavour
    Opis:
    Some chemical, physico-chemical and sensory properties of eignt preparations derived from protein animal by-products were determined. The effect of HPMF preparation upon the quality characteristics of canned hams was studied. It was found that addition of HPMF decresed cooking losses, improved significantly the binding of slices and had not significant effect upon odour and flavour of experimental canned hams.
    Przedmiotem badań były preparaty pochodzenia białkowego z mniej cennych surowców rzeźnych. Przebadano 8 preparatów, w tym jeden pochodzenia krajowego uzyskany w skali laboratoryjnej w instytucie przez Tederko i współpracowników. Charakterystyka jakości preparatów obejmowała: organoleptyczną ocenę zapachu i barwy, oznaczenie składu podstawowego i zawartości kolagenu wg metody ISO oraz stopnia jego degradycji po różnym czasie hydrolizy, określenie pH 2% zawiesiny wodnej i zdolności wiązania wody oraz oznaczenie zawartości aminokwasów egzogennych w preparacie HPMF. Doświadczenia technologiczne wykonano na mięśniach: M. quadriceps femoris i M. semimembranosus o pH 5,7-6,0. Preparat HPMF dodawano do solanki nastrzykowej, a dalszy proces technologiczny szynek familijnych (3 lb) był zgodny z obowiązującą instrukcją technologiczną. W każdym doświadczeniu produkowano równolegle szynki bez dodatku badanego preparatu – próba kontrolna. Jakość szynek określono na podstawie oceny typu standaryzacyjnego (wyciek cieplny), oceny sensorycznej analizy składu podstawowego, wyliczając na tej podstawie wartości wskaźnika PFF. Stwierdzono duże zróżnicowanie preparatów pod względem składu chemicznego (tab. 1) i właściwości fizykochemicznych: pH i zdolności wiązania wody (tab. 2). Zawartość kolagenu w dwóch preparatach i stopień jego degradacji po różnym czasie hydrolizy przedstawiają dane zawarte w tabeli 3. Badany preparat HPMF, tak jak inne tego typu preparaty, charakteryzuje się niską zawartością niezbędnych aminokwasów (tab. 4). Preparat HPMF dodany w celu podwyższenia zawartości białka w szynkach wpłynął na obniżenie wycieku cieplnego (tyb. 5), poprawił statystycznie istotnie związanie plastrów szynek w stosunku do szynek bez jego dodatku (tab. 6), a także nieco poprawił zapach i smakowitość szynek (tab. 7). Wyniki składu podstawowego szynek i wyliczone na podstawie wartości PFF zamieszczone w tabeli 8 wskazują, że dodatek preparatu MPMF zabezpieczył wymagany na rynku amerykańskim wskaźnik PFF.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 4; 339-348
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emulsification capacity characteristics of some soya-bean protein preparations
    Charakterystyka zdolności emulgującej preparatów białka sojowego
    Autorzy:
    Kwasniewska, I.
    Jacorzynski, B.
    Barylko-Pikielna, N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10518.pdf
    Data publikacji:
    1976
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    Do oznaczeń zdolności emulgującej zaadaptowano metodę Swifta, zmodyfikowaną przez Webba oraz Grabowską. Opracowano własny zestaw pomiarowy pozwalający na seryjne pomiary. Na przykładzie roztworu izolatu białka sojowego Promine F określono wpływ szybkości mieszania (1000-4000 obr./min), szybkości wypływu oleju (0,3-0,7 ml/sek) i stężenia białka (8-200 mg/10 ml roztworu) na precyzję pomiaru zdolności emulgującej. W wyniku tych badań przyjęto optymalne warunki pomiaru zdolności emulgującej preparatów białkowych : objętość fazy wodnej 10 ml, szybkość wypływu oleju 0,5 ml/sek, szybkość mieszania 2000 obr./min. Przebadano wpływ stężenia białka (8-250 mg/10 ml roztworu), pH (2-10) i stężenia NaCl (0,3; 0,6 i 1 M) na zdolność emulgującą czterech handlowych preparatów białka sojowego. Badano preparaty typu izolatów (Promine D, Promine F, Promine R) i koncentrat Promosoy 100. W badanym zakresie stężeń białka stwierdzono różną zdolność emulgującą badanych preparatów sojowych. Różnice te były szczególnie wyraźne w granicach stężeń od 8-150 mg/10 ml. Stwierdzono, że Promine D i Promine F wykazują najniższą zdolność emulgującą przy pH 2-4, Promine R przy pH 5, natomiast Promosoy 100 w badanym zakresie pH wykazuje ten sam poziom zdolności emulgującej. Istotny wpływ stężenia NaCl na zdolność emulgującą stwierdzono tylko w przypadku Promine R.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1976, 02, 4
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chemical-technological characteristics and baking applicability of protein preparations obtained from peas and faba beans using air classification method
    Charakterystyka chemiczno-technologiczna preparatów białkowych otrzymanych z nasion grochu i bobiku metoda pneumoseparacji oraz możliwość ich zastosowania w piekarnictwie
    Autorzy:
    Jankiewicz, M.
    Kędzior, Z.
    Kiryluk, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399536.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    protein preparations from pes and faba beans
    backing applicability
    Opis:
    Badano możliwość użycia mlewnika walcowego do rozdrabniania nasion grochu i bobiku przeznaczonych do produkcji koncentratów białkowych metodą suchą (pneumoseparacja). Równolegle określono wpływ zabiegów wstępnych (kiełkowanie, autoklawowanie, kiełkowanie i autoklawowanie) na zawartość niektórych substancji niepożądanych (homologi rafinozy, fityniany) w mączkach wyjściowych, koncentratach białkowych oraz w mączkach pozostałych po pneumoseparacji. Określono wpływ koncentratu niezdenaturowanego białka grochu, otrzymanego metodą pneumoseparacji, na właściwości funkcjonalne ciasta chlebowego oraz jakość chleba. Jako dodatek korygujący właściwości technologiczne doświadczalnych ciast wzbogaconych zastosowano preparat skrobi fosforanowej. Stwierdzono, że zastosowanie mlewnika walcowego do przemiału nasion grochu i bobiku pozwala na wydzielenie metodą pneumoseparacji z uzyskanych mączek preparatu białkowego o zawartości odpowiednio ok. 52 i 59% białka, z wydajnością 11,4 i 13,7%. Mączki pozostałe po pneumoseparacji zachowywały pierwotne właściwości z nieznacznymi tylko zmianami. Obróbka wstępna nasion (kiełkowanie, parowanie lub kiełkowanie i parowanie) powoduje obniżenie za wartości niepożądanych homologów rafinozy i fitynianów odpowiednio do ok. 1/2 i 2/3 ich zawartości w preparatach kontrolnych. Zastosowanie otrzymanych preparatów jako dodatków do ciasta chlebowego jest możliwe. Efekt pewnego pogorszenia właściwości technologicznych ciast wzbogaconych może zostać częściowo korygowany przez zastosowanie dodatku skrobi fosforanowej.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 4; 291-298
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Application of beta-galactosidase preparations in production of condensed milk
    Zastosowanie preparatów beta-galaktozydazy do produkcji mleka zagęszczonego
    Autorzy:
    Giec, A.
    Białuga, N.
    Skupin, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398374.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    lactose
    condensed milk
    Opis:
    Milk with partially hydrolysed lactose was condensed in laboratory conditions which were the same as applied during the technological process in the milk condensing plant in Gostyń. Hydrolysis of lactose in milk was conducted at 4 °C, using own preparation, β-galactosidase obtained from Kluyveromyces lactis and commercial preparation.
    Mleko z częściowo zhydrolizowaną laktozą zagęszczono w warunkach laboratoryjnych analogicznych do procesu technologicznego w zakładzie przemysłowym. Hydrolizę laktozy w mleku prowadzono w temp. 4°C przy użyciu preparatu własnego otrzymanego z Kluyveromyces lactis i handlowego β-galaktozydazy. Proces 5 godz. hydrolizy laktozy w 4°C możliwy do zastosowania w przemysłowej produkcji niesłodzonego mleka zagęszczonego bez zmiany aktualnej technologii pozwala na rozłożenie 20,2% laktozy w gotowym produkcie oraz nadaje mu lekko słodki pożądany dla konsumenta smak (tab. 1 i tab. 4). Przeprowadzony w tych samych warunkach 5-12 godz. proces hydrolizy przy otrzymywaniu zagęszczonego mleka słodzonego pozwala na zaoszczędzenie odpowiednio 11-17% sacharozy, zapobiegając jednocześnie występowaniu posmaku piaszczystości w produkcie (tab. 2). Częściowa hydrolia laktozy (35% przy 12 godz. hydrolizy), nie wywołuje w nim zmniejszania zawartości lizyny przyswajalnej. Zmiany zawartości lizyny przyswajalnej (o 30%) wraz z niekorzystnymi zmianami organoleptycznymi wystąpiły po 3 miesiącach przechowywania w temp. pokojowej. Natomiast w próbach przechowywanych w temp. 4°C (tab. 5) zmian organoleptycznych po tym czasie nie stwierdzono, a jedynie niewielki spadek lizyny przyswajalnej.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 2; 215-224
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of some environmental factors on the physicochemical properties of protein preparations
    Wpływ niektórych czynników środowiskowych na charakterystykę fizykochemiczną preparatów białkowych
    Autorzy:
    Kwasniewska, I.
    Jacorzynski, B.
    Barylko-Piekielna, N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10565.pdf
    Data publikacji:
    1978
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    The investigations concerned protein preparations differentiated in terms of the methods of their production (meal, concentrate, isolate), origin (soya protein, milk protein) and elements of technological treatment applied (method of drying). The physicochemical characteristic has been determined on the basis of an investigation of solubility, water and fat absorption capacity, viscosity and emulsifying capacity taking into consideration the changing pH, salt concentration and protein concentration. The majority of preparations showed substantial variability under the influence of the investigated environmental factors.
    Badaniom poddano różne preparaty sojowe (Promine D, Promine R, Promosoy 100, Soyabits 25T) oraz preparaty mleczne (kazeinian sodu, białczan sodu, koncentrat białka mleka). Określano ich charakterystykę fizykochemiczną na podstawie znaczenia rozpuszczalności, zdolności absorpcji wody, lepkości, zdolności emulgowania tłuszczu i zdolności absorpcji tłuszczu , uwzględniając zmienne warunki środowiskowe : stężenie NaCl, pH roztworu i stężenie białka. Stwierdzono, że właściwości fizykochemiczne badanych preparatów są określone typem preparatu i sposobem jego otrzymywania oraz wykazują dużą zmienność w zależności od badanych czynników środowiskowych. Wpływ stężenia NaCl (0,3, 0,6 i 1,0 M) zaznaczył się szczególnie wyraźnie w przypadku rozpuszczalności i lepkości preparatów, natomiast w mniejszym stopniu w przypadku ich zdolności emulgowania tłuszczu . W 0,3 M roztworze NaCl obserwuje się specyficzne dla preparatów białka sojowego obniżenie rozpuszczalności i lepkości , jak również ich zdolności absorpcji wody. Wzrastające pH roztworu, w zakresie 5-7 było decydującym czynnikiem zwiększającym zdolność emulgowania tłuszczu preparatów, jak również ich lepkości, niemniej dynamika wzrostu lepkości była zróżnicowana i zależna od charakteru badanego preparatu. Najmniejsze zmiany lepkości wraz ze wzrostem pH wykazywał koncentrat sojowy Promosoy 100, szczególnie dynamicznie wzrastała lepkość izolatów białkowych uzyskanych w punkcie izoelektrycznym białka (izolat Promine R i koncentrat białka mleka). Stężenie białka w roztworze miało istotny wpływ na zdolność emulgowania tłuszczu , ale tylko w zakresie do 90-130 mg białka/10 ml roztworu. Przy wzroście stężenia preparatu od 2 do 16% obserwowano logarytmiczny wzrost lepkości wodnych roztworów preparatów typu izolatu. Zróżnicowanie właściwości fizykochemicznych preparatów, pogłębione stwierdzonymi zależnościami od badanych czynników środowiskowych wskazuje, że należy się spodziewać· potencjalnych różnic w oddziaływaniu preparatów na produkt, do którego zostaną one dodane. W celu osiągnięcia optymalnych wyników należy precyzyjnie dobierać preparat do rodzaju produktu, opierając się na stwierdzonych zależnościach.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1978, 04, 4
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Protein hydrolysates in powdered form - a cosmetic raw material
    Hydrolizaty białkowe w formie proszkowej - surowiec kosmetyczny o działaniu odżywczym
    Autorzy:
    Baranowska, B.
    Marczak, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399642.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    protein hydrolysate
    spinał cord waste
    extenal active agent cosmetic preparations
    Opis:
    The method of production of powdered protein hydrolysate from the spinal cord waste of slaughter animal was presented. This product containing almost all essential amino acids can be used as an external active agent for skin and hair nutrition in cosmetic preparations.
    Przedstawiono metodę otrzymywania hydrolizatu białkowego w formie proszkowej z odpadu rdzenia kręgowego zwierząt rzeźnych. Produkt ten zawiera prawie wszystkie aminokwasy agzogenne i może być stosowany w kosmetyce jako substancja odżywcza dla skóry i włosów.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 4; 357-361
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of drying method on selected properties of blood plasma preparations
    Wpływ metody suszenia na wybrane właściwości preparatów białkowych otrzymanych z osocza krwi bydlęcej
    Autorzy:
    Uchman, W.
    Konieczny, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399649.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    drying methods
    blood plasma
    utilisation of blood
    Opis:
    The aim of this study was the estimation of properties of bovine blood plasma preparations obtained by spray-, drum- and freeze-drying. Various contents of protein and lipids as well as of tryptophan were found in the examined preparations. Spray- and freeze-dried plasma demonstrated high solubility ( > 90%) and emulsifying capacity. The drum-dried plasma demonstrated good sorption properties (water and fat binding). The enzymatic (pepsin + tripsin) digestibility of examined preparations varied between 90% for drum-dried plasma (with starch added) to 97.3% for spray-dried plasma.
    Celem niniejszej pracy była ocena wybranych właściwości preparatów białkowych otrzymanych z osocza krwi bydlęcej przy użyciu trzech metod suszenia (suszenie rozpyłwowe, suszenie walcowe oraz liofilizacyjne). Ocenie poddano następujące wyróżniki otrzymanych preparatów: zawartość białka, lipidów oraz tryptofanu, a także rozpuszczalność preparatów, ich pęczliwość, właściwości żelujące oraz strawność enzymatyczną "in vitro". Stwierdzono, że badane preparaty charakteryzują się zróżnicowaną zawartością białka (od 54.7% w s.m. w preparacie suszonym walcowo, z dodatkiem soli ziemniaczanej, do 82,2% w s.m. w osoczu liofilizowanym) oraz lipidów (od 0,41 % do 0,55% w s.m.). Osocze liofilizowane charakteryzowała najwyższa zawartość tryptofanu (0,78% białka) w porównaniu z pozostałymi preparatami (tab. 2). Warunki suszenia wyraźnie wpływają na właściwości funkcjonalne badanych preparatów, a zwłaszcza ich rozpuszczalność w wodzie (od 2,75% dla osocza suszonego walcowo do 92, 75% dla osocza liofilizowanego) oraz właściwości emulgujące. Wyróżniki te są także zależne od obecności chlorku sodu w roztworze (tab. 3) Badane preparaty różnią się pęczliwością (rys. 1) oraz właściwościami żelującymi (rys. 2). Osocze suszone rozpyłowo oraz liofilizowane cechuje wysoka podatność na działanie enzymów proteolitycznych (pepsyny i trypsyny) w warunkach "in vitro" (tab. 4). Uzyskane wyniki badań mogą być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o sposobie wykorzystania suszonych preparatów z osocza krwi do celów spożywczych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 4; 249-356
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sorption of copper, molybdenum, and selenium ions on selected dietary fibre preparations
    Badania sorpcji jonów miedzi, molibdenu i selenu na niektórych preparatach błonnikowych
    Autorzy:
    Stachowiak, J.
    Gawęcki, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399529.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    sorption
    copper
    selenium
    dietary fibre
    wheat bran
    apple pomace
    molybdenum
    Opis:
    In vitro experiments were performed to determine Cu, Mo, and Se sorption on cellulose, wheat bran, and apple pomace in various temperatures and at various pH of the system. The best sorption of Se in solutions with pH 8.23, and of Mo (regardless of the solutions' pH) was on pomace, while Cu was best absorbed on cellulose preparations with pH 5.02 and 8.23. The effect on sorption of temperature and pH of the system was significant and different for the various elements and preparation types.
    Określano wielkość sorpcji miedzi, molibdenu i selenu na celulozie, otrębach pszennych i wytłokach jabłkowych w warunkach zróżnicowanej temperatury i odczynu środowiska. Stwierdzono, że zdolności sorpcyjne badanych preparatów są zróżnicowane i zależą od rodzaju adsorbatu oraz pH i temperatury. Najsilniejsze właściwości sorpcyjne spośród zastosowanych preparatów błonnikowych w stosunku do selenu i molibdenu wykazywały wytłoki jabłkowe (wartości sorpcji w granicach 42,46% do 70,64%). Natomiast miedź najsilniej ulegała sorpcji na preparacie celulozowym (ok. 90%). Sorpcja molibdenu i selenu przez badane preparaty była wyższa w temperaturze 293 K, podczas gdy sorpcja miedzi w temperaturze 310 K. Wpływ odczynu środowiska na wielkość sorpcji był podobny dla otrąb pszennych i celulozy, odmienny zaś dla wytłoków jabłkowych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 1; 107-112
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obtaining of concentrated glucoamylase preparations and control of their stability during storage
    Otrzymywanie skoncentrowanych preparatów glukoamylazy i badanie ich trwałości
    Autorzy:
    Andrzejczuk-Hybel, J.
    Bartoszewicz, K.
    Kaczkowski, J.
    Kujawski, M.
    Piller, K.
    Rykala-Ziobro, M.
    Zajac, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/10149.pdf
    Data publikacji:
    1977
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Opis:
    The cultivation liquids of Asp. avamori strain NRRL 3112 of a highlevel glucoamylase production ability were processed in order to obtain concentrated enzyme preparations of a high activity and starch saccharification value. There have been obtained liquid preparations of a glucoamylase activity of about 9 500 u/g by direct concentration in a laboratory rotatory evaporator or at a semi-technical scale in a thin-layer evaporator Centri-therm, as well as by means of ultrafiltration. Those preparations kept stable during 6 months storage at 0-4°C. The solid preparations were obtained by means of salting out or alcohol precipitation; as compared with the initial or liquid preparations the farmer had an activity of up to 20 000 u/g and showed a higher DE value (up to 97.4 per cent). They were also shown to be stable during many months of storage.
    Celem pracy było otrzymanie skoncentrowanych preparatów glukoamylazy o odpowiednio wysokiej aktywności enzymu, wykazujących wysoki stopień scukrzania skrobi i o zadowalającej trwałości. Płyny pohodowlane uzyskane z udziałem szczepu Asp. avamori NRRL 3112 służyły za punkt wyjścia dla tych preparatów. Do otrzymywania preparatów ciekłych stosowano bezpośrednie zagęszczanie klarownych płynów w wyparce cienkowarstwowej Centri-therm, względnie metodę ultrafiltracji z zastosowaniem membran oddzielających substancje o masie cząst. 25 000 lub 50 000. Natomiast do uzyskania preparatów stałych użyto metodę wysalania siarczanem amonowym, względnie wytrącania etanolem i suszenia oddzielonych osadów pod próżnią. Przez bezpośrednie zagęszczanie płynu pohodowlanego w wyparce Centri-therm, lub rotacyjnej laboratoryjnej uzyskano preparaty ciekłe o aktywności ok. 9500 j/ml i zawartości suchej masy 40-50%. Natomiast drogą ultrafiltracji otrzymano preparaty ciekłe o analogicznej aktywności, w których sucha masa nie przekraczała 12,5%. Preparaty ciekłe wykazywały zdolność scukrzania skrobi, jako wartość DE = ok. 96%. Preparaty stałe uzyskane przez wysalanie posiadały aktywność do 19 000 j/g, natomiast wytrącane etanolem -43 000 j/g; w obydwu przypadkach wartość DE była wyższa niż w płynach pohodowlanych i preparatach ciekłych i wynosiła 97,0-97,4%. Straty aktywności glukoamylazy przy bezpośrednim zagęszczaniu i przy wysalaniu nie przekraczały 10%, przy ultrafiltracji wynosiły ok. 18%, a przy wytrącaniu etanolem były bardzo wysokie, gdyż przekraczały 40%. Uzyskane preparaty ciekłe przechowywane w temp. +4°C z dodatkiem różnych substancji stabilizujących wykazały trwałość w ciągu co najmniej 6 miesięcy pod warunkiem zabezpieczenia ich przed infekcją. Natomiast preparaty stałe mogły być przechowywane w chłodni przez dłuższy okres bez strat aktywności glukoamylazy i zmniejszenia rozpuszczalności pod warunkiem zabezpieczenia ich przed wilgocią.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1977, 03, 2
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stability of copper, molybdenum and selenium ions binding to the surface of dietary fibre preparations in simulated conditions of the human gastrointestinal tract
    Badania trwałości powierzchniowych połączeń jonów miedzi, molibdenu i selenu z preparatami błonnika w symulowanych warunkach przewodu pokarmowego człowieka
    Autorzy:
    Gawęcki, J.
    Stachowiak, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399532.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    desorption
    copper
    molybdenum
    selenium
    dietary fibre
    digestion processes
    Opis:
    The release of copper, molybdenum, and selenium ions previously adsorbed on wheat bran and apple pomace was studied in vitro using human digestive enzymes. The highest desorption of copper was by gastric juice from wheat bran and apple pomace, while the largest quantities of molybdenum were desorbed by duodenal juice from wheat bran. The strongest binding during treatment with both digestive enzymes was found to be that of selenium to apple pomace.
    In vitro badano wpływ soków trawiennych człowieka na uwalnianie jpnów miedzi, molibdenu i selenu z dwóch preparatów błonnika (otręby pszenne i wytłoki jabłkowe). Stwierdzono duże zróżnicowanie stopnia desorpcji wymienionych pierwiastków w zależności od użytego soku trawiennego i preparatu. Najłatwiej uwalniana przez sok żołądkowy była miedź związana z otrębami (w ok. 75%), natomiast przez sok dwunastnicy związany z otrębami molibden (w ok. 70%). W warunkach działania obu soków trawiennych najtrwalsze okazały się połączenia selenu, zwłaszcza z wytłokami jabłkowymi. Przeprowadzone badania pozwalają sądzić, że spożycie preparatów błonnika pokarmowego może mieć istotny wpływ na dostępność dla organizmu człowieka niektórych pierwiastków śladowych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 1; 113-118
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Some substances present in fungal protein preparations as interfering factors in the determination of protein by the Lowry method
    Wpływ wybranych substancji występujących w grzybowych preparatach białkowych na wyniki oznaczeń zawartości białka metodą Lowryego
    Autorzy:
    Czajkowska, D.
    Wiącek-Żychlińska, A.
    Jędrychowska, B.
    Sawicka-Żukowska, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398775.pdf
    Data publikacji:
    1986
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    protein assay
    colorimetric method
    fungal protein preparation
    Opis:
    Study was made of the interference with the protein determination using the Lowry procedure, caused by starch, pectin, carboxymethylcellulose and of their enzymie degradation products as well as of other substances contained in the media used for the production of fungal protein preparations. The interfering effect of these substances was investigated prior to and after their pretreatment with 1 M NaOH at 100°C for 10 min. It was found that the investigated substances affect the protein results in a different measure, and that their pretreatment enhances and sometimes reverses the interfering action.
    Prześledzono wpływ skrobi, pektyny, celulozy i produktów ich rozkładu enzymatycznego oraz innych związków chemicznych używanych jako składniki podłóż i występujących w grzybowych preparatach białkowych, na wyniki oznaczeń zawartości białka metodą Lowry'ego, zaproponowaną przez Raimbaulta i Alazarda (18) Wpływ wyżej wymienionych substancji określano bez i po wstępnym traktowaniu roztworem 1 M NaOH w temp. 100°C przez 10 min. Stwierdzono, że skrobia i dekstryny (rys. 2), karboksymetyloceluloza i sacharoza (rys. 4) oraz mocznik (rys. 3), nie traktowane wstępnie gorącym roztworem NaOH, w stężeniach do 1% nie wpływają na wyniki oznaczeń zawartości białka metodą Lowry'ego. Większość spośród przebadanych soli mineralnych, w stężeniach powyżej 1%, zaniża w różnym stopniu odczyty ilości białka badaną metodą (rys. 5). Glukoza, galaktoza i maltoza w stężeniach powyżej 0,1% (rys. 4) oraz pektyna i produkty jej enzymatycznego rozkładu w stężeniach wyższych niż odpowiednio 0,45 i 0,3%, nie traktowane wstępnie gorącym roztworem 1 M NaOH, (rys. 3) zawyżają odczyty absorbancji. Wstępne traktowanie roztworem NaOH w temp. 100°C przez 10 min wyżej wymienionych substancji organicznych na ogół potęguje i często zmienia ich wpływ na odczyty zawartości białka w próbce. Na przykład glukoza, galaktoza i maltoza, poddane wstępnemu ogrzewaniu w roztworze NaOH, zawyżają odczyty absorbancji począwszy już od stężenia 0,02% (rys. 4), natomiast mocznik począwszy od tego samego stężenia (0,02%) wyraźnie zaniża wyniki oznaczeń zawartości białka (rys. 3). W związku z dużym rozcieńczaniem próbek przed wykonaniem oznaczenia (od 1000 do 2000 razy) a tym samym znacznym zmniejszaniem się stężenia substancji towarzyszących, mogących wpływać na wyniki analizy, metoda Lowry'ego zaproponowana przez Raimbault a i Alazard a (18) jest przydatna i pozwala uzyskiwać porównywalne wyniki zawartości białka dla większości grzybowych preparatów białkowych. W niektórych jednak przypadkach, na przykład przy stosowaniu podłóż zawierających znaczne ilości słomy i/lub wytłoków jabłkowych oraz wysłoków buraczanych obserwuje się wyraźne zawyżenie wyników oznaczeń białka, co wskazuje na konieczność zmodyfikowania metody (np. uwzględnianie odpowiednich poprawek).
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1986, 12, 2; 135-142
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interrelation between the effect of enzymatic clarification of apple juices and the amount and quality of polyphenols. I. Inhibition of pectinolytic enzymes by polyphenols. Studies of model systems
    Współzależność pomiędzy efektem enzymatycznego klarowania soków jabłkowych a ilością i jakością polifenoli. I. Inhibicja enzymów pektynolitycznych przez polifenole - badania na układach modelowych
    Autorzy:
    Mitek, M.
    Drzazga, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399263.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    polyphenols
    inhibition
    polygalacturonase (PG)
    pcctinestcrase (PE)
    pectinolysis pectinolytic preparations
    apple juice
    Opis:
    The effect of 15 polyphenolic compounds on the activity of polygalacturonases and poctinesterase contained in selected pectinolytic preparations (Pectopol PT, Pectinase and Panzym Super) was studied. The tests performed in model systems demonstrated that all the investigated polyphenolic compounds with the exception of chlorogenic, caffeic and protocatechuic acids inhibit the activity of both polygalacturonases and pectinesterase. The strongest enzyme inhibitors among the considered polyphenols were dl-catechol, apigenin, koempferol, quercitrin, quercetin as well as mand p-coumaric acids. Ferulic acid inhibits pectinesterase activity fairly substantially but has no inhibitory effect on polygalacturonases activity.
    Przeprowadzono badania nad wpływem 15 związków polifenolowych na aktywność poligalakturonaz oraz pektynoesterazy zawartych w wybranych preparatach pektynolitycznych: Pektopol PT, Pectinase i Panzym Super. Badania przeprowadzono na układach modelowych, stosując jako substrat jabłkowy preparat pektynowy produkcji ZPOW Jasło o stopniu estryfikacji pektyn 67,0%. Związki polifenolowe produkcji firm zagranicznych dodawano bezpośrednio do roztworu substratu pektynowego w ilościach zbliżonych do tych,jakie występują w sokach jabłkowych (seria I badań), bądź też uprzednio przetrzymywano je z roztworem preparatu pektynolitycznego przez 30 min (seria II i III badań). Przebadano też wpływ wzrastających dawek polifenoli na aktywność PG-az, przy zachowaniu stałego stężenia substratu pektynowego (seria III badań). Inhibicję poligalakturonaz przez polifenole oznaczano wykorzystując do pomiaru aktywności tych enzymów metodę wiskozymetryczną, a do oznaczania inhibicji pektynoesterazy- metodę miareczkowania potencjometrycznego. Na podstawie analizy statystycznej uzyskiwanych wyników (tab. 2) spośród 15 badanych polifenoli wyłoniono 9, których działanie inhibicyjne w stosunku do poligalakturonaz okazało się statystycznie istotne. Są to kwasy: szikimowy, o- i m-kumarowe oraz taninowy, a także kwercytryna, kwercetyna, kemferol, apigenina i rutyna. Wykazano ponadto (tab. 1 ), że poligalakturonazy zawarte w preparacie Pektopol PT oznaczają się większą odpornością wobec inhibitorów polifenolowych, aniżeli te same enzymy z preparatu Pectinase, a także, że w porównaniu z poligalakturonazami, pektynoesteraza okazała się mało wrażliwa na działanie polifenoli. Jedynym wyjątkiem był kwas ferulowy, co może mieć znaczenie z punktu widzenia prowadzenia procesów pektynolizy soków jabłkowych. Na podstawie wyników II serii badań /tab. 3/ wysunięto przypuszczenie, że inhibicyjny wpływ polifenoli na enzymy pektynolityczne jest efektem ich oddziaływania z jednej strony na białko enzymatyczne, a z drugiej na substrat pektynowy. Wyniki III serii badań pozwoliły określić siłę inhibicyjną polifenoli w zależności od ich stężenia, przy czym z punktu widzenia praktyki przemysłowej interesujące są te zakresy stężeń, w jakich poszczególne polifenole występują naturalnie w surowcach. W zakresie stężenia do 10 mg/100 cm³ silnymi inhibitorami enzymów epktynolitycznych okazały się: kemferol, kwercetyna, kwercytryna, apigenina i kwasy m- i p-kumarowe, a w stężeniach powyżej 40 mg/100 cm³ - dl-katechina. Kwasy chlorogenowy, kawowy i protokatechowy należy zaliczyć do grupy związków nie wykazujących aktywności inhibicyjnej w stosunku do enzymów pektynolitycznych.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1988, 14(38), 2; 175-185
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interrelation between the effect of enzymatic clarification of apple juices and the amount and quality of polyphenols. Part II. Changes of polyphenols during the production of apple juice and their effect on pectinolysis
    Współzależność pomiędzy efektem enzymatycznego klarowania soków jabłkowych a ilością i jakością polifenoli w nich zawartych. Cz. II Zmaiany polifenoli w czasie otrzymywania soku jabłkowego i ich wpływ na proces pektynolizy
    Autorzy:
    Mitek, M.
    Drzazga, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399513.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    catechins
    leucoanthocyanidins
    inhibition pectinolysis
    polyphenols
    pectins
    pectinic preparations
    Opis:
    The inhibitory effect of polyphenols of apple juices on the activity of pectinolytic enzymes depends on their content in the juices and also on their forms of occurrence. Oxidized polyphenols as well as reduced forms of these compounds are clearly inhibitory. Effective methods of counteracting the adverse effect of polyphenols on pectinolytic enzymes may be PVP additions to the juices, brief aeration of the juices, and additions of antioxidants.
    Przeprowadzone badania dotyczyły wpływu różnic odmianowych jabłek (Landsberska, Boiken, Mc Intosh, Idared) oraz zawartości substratu pektynowego (dodatek preparatu pektynowego) na przebieg enzymatycznej pektynolizy, prowadzonej z udziałem preparatów pektynolitycznych Pektopol PT i Pectinol DHT. Określano również wpływ dodatku przeciwutleniacza (SO₂), PVP procesu depektynizacji oraz napowietrzania soków na zawartość związków polifenolowych. W zależności od zastosowanego sposobu otrzymywania, soki jabłkowe zawierały zróżnicowane ilości polifenoli, a mianowicie: katechin ogółem od 5 do 620 mg/dm³, leukoantocyjanidyn ogółem od 80 do 980 mg/dm³ i polifenoli ogółem od 150 do 1700 mg/dm³ (tab. 2). Dodatek SO₂ do soków w ilości 50 mg/dm³ powodował zahamowanie przemian oksydacyjnych polifenoli i stąd pozorny wzrost ich zawartości, przy czym w zależności od poziomu aktywności enzymów utleniających (tab. 1) obserwowany „wzrost" zawartości polifenoli był zróżnicowany (w sokach z jabłek odmiany Mc Intosh - największy, a Landsberska i Idared - najmniejszy). Dodatek PVP do soków w ilości 0,04% przyczyniał się do spadku zawartości polifenoli przy czym największe straty występowały we frakcji katechin (od 25% Mc Intosh, do 80% - Idared). Efektem napowietrzania soków były straty w zawartości polifenoli, zwłaszcza katechin, przy czym w sokach z jabłek o najaktywniejszym systemie oksydacyjnym (Mc Intosh) były największe. Przebieg procesu pektynolizy soków pod wpływem preparatów Pektopol PT i Pectinol DHT oceniano na podstawie spadku lepkości oraz zawartości pektyn ogółem i metanolu (tab. 3), a w sokach wzbogaconych dodatkiem preparatu pektyny jabłkowej na podstawie stopnia zestryfikowania oraz średniej masy cząsteczkowej pektyn (tab. 4). Stwierdzone zróżnicowanie w ilościach uwalnianego metanolu oraz stopnia degradacji pektyn (tab. 3 i 4) pozwala przypuszczać, że inhibicyjne właściwości mają zarówno utlenione jak i zredukowane formy polifenoli, przy czym stopień powodowanej przez nie inhibicji zależy od ilości zawartych w sokach pektyn. Stąd też dobór skutecznej metody zabezpieczającej enzymy pektynolityczne przed niekorzystnym wpływem polifenoli należy uzależniać także od poziomu zawartości pektyn w sokach.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 1; 3-13
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies