Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chmielewska, M." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 35
Tytuł:
Structure of trichomatous nectaries in flowers of Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.
Struktura nektarnikow trichomowych w kwiatach Lonicera kamtschatica [Sevast.] Pojark.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Bozek, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26991.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
ultrastructure
nectary
Lonicera kamtschatica
honeyberry
plant
flower
micromorphology
papilla
secretory trichome
Opis:
The structure of the fl oral nectaries of Lonicera kamtschatica was examined using light microscopy, scanning electron microscopy and transmission electron microscopy. Nectariferous tissues are located in the lower portion of the corolla tube. It was found that the secretory tissue of the nectary was composed of two layers of epidermal formations: short papillae and about 3x longer unicellular trichomes. They cover the adaxial surface of a small spur. Nectar secretion takes place through the apical portion of the trichomes and papillae. The cell wall of the upper part of the trichome has protuberances participating in nectar transfer to the subcuticular space which reaches large dimensions. The lateral walls of the trichomes are saturated with cutin. The papillae have much thicker walls than the trichomes. In the papillae, there are no wall protuberances. Less secretion accumulates in the subcuticular cavities of the papillae than in the trichomes.
Przy użyciu mikroskopii świetlnej, skaningowej elektronowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę nektarników kwiatowych Lonicera kamtschatica. Tkanki nektarnikowe położone są w dolnej części rurki korony. Stwierdzono, że tkankę sekrecyjną nektarnika stanowiły dwie warstwy wytworów epidermy: krótkie brodawki i około trzy razy dłuższe jednokomórkowe włoski. Pokrywają one doosiową powierzchnię niewielkiej ostrogi. Wydzielanie nektaru odbywa się przez szczytową część włosków i brodawek. Ściana komórkowa górnej części włoska posiada protuberancje uczestniczące w przenikaniu nektaru do przestrzeni subkutykularnej, która osiąga pokaźne rozmiary. Boczne ściany włosków są wysycone kutyną. Brodawki mają znacznie grubsze ściany niż włoski. W brodawkach nie występują protuberancje ścian. W przestrzeni subkutykularnej brodawek gromadzi się mniej wydzieliny niż w przypadku włosków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nectary structure and nectar secretion of Echium russicum J.F.Gmel. flowers
Budowa nektarnikow i sekrecja nektaru w kwiatach Echium russicum J.F.Gmel.
Autorzy:
Chwil, M
Weryszko-Chmielewska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27065.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
epidermis
nectar secretion
botany
scanning electron microscopy
flower
nectary structure
Boraginaceae
Echium russicum
Opis:
In this study, the micromorphology of nectaries in Echium russicum J. F. Gmel. flowers was determined by using scanning electron microscopy (SEM) and their anatomy by using light microscopy (LM). The rate of nectar production of flowers and sugar concentration in nectar were investigated. The nectary gland is located below the ovary of the pistil. It is composed of 4 parts corresponding to the parts of the ovary. The widest regions of the nectar-producing tissue are situated by the furrows separating the adjacent parts of the ovary. Nectar is secreted through anomocytic stomata, located only in the lower part of the nectary. The stomata were distributed evenly or they formed clusters of 2-3. The average number of stomata on the surface of the whole nectary was 184. At the nectar secretion stage, open and closed, as well as not fully mature stomata were observed. The orientation of most of the stomata was parallel to the nectary base. The cuticle surface of the cells of the upper and lateral part of the nectary was smooth, whereas in the region producing stomata it showed various folds facilitating the retention of nectar. The flowers produced nectar throughout the flowering period. The weight of nectar secreted throughout the lifetime of ten flowers was, on the average, 20 mg, with the concentration of sugars of 58% and their weight reaching 17 mg.
W przeprowadzonych badaniach określono mikromorfologię nektarników w kwiatach Echium russicum J. F. Gmel. przy użyciu skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz anatomię przy zastosowaniu mikroskopu świetlnego (LM). Zbadano obfitość nektarowania kwiatów i koncentrację cukrów w nektarze. Gruczoł nektamikowy położony jest poniżej zalążni słupka. Składa się z 4 części odpowiadających członom zalążni. Najszersze strefy tkanki nektaronośnej znajdują się przy bruzdach, oddzielających sąsiednie części zalążni. Wydzielanie nektaru odbywało się przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone tylko w dolnej części nektarnika. Szparki były rozmieszczone równomiernie lub tworzyły skupienia po 2-3. Średnia liczba aparatów szparkowych na powierzchni całego nektarnika wynosiła 184. W fazie sekrecji nektaru obserwowano zarówno otwarte, jak i zamknięte oraz nie w pełni dojrzałe aparaty szparkowe. Orientacja większości aparatów szparkowych była równoległa do podstawy nektamika. Powierzchnia kutykuli komórek górnej i bocznej części nektarnika była gładka, natomiast w strefie wytwarzającej szparki wykazywała różne pofałdowania, ułatwiające zatrzymywanie nektaru. Kwiaty nektarowały przez całą długość kwitnienia. Masa nektaru wydzielana przez całe życie dziesięciu kwiatów wynosiła średnio 29 mg, o koncentracji cukrów 58% i masie cukrów osiągającej 17 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The morphology and ultrastructure of the nectaries of marrow (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Morfologia i ultrastruktura nektarników kabaczka (Cucurbita pepo L. convar. giromontiina)
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27659.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The present study investigated the size and structure of the nectaries in flowers of marrow – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. The diameter and thickness of nectariferous layer were compared in female and male flowers of this taxon. The micromorphology as well as the anatomical and ultrastructural characters of the nectary from the female flower were observed using light, scanning and transmission electron microscopy. The density and size of stomata of the nectary epidermis from both types of flowers were examined using light microscopy. The nectaries in female flowers were found to have a larger size than in male flowers. The stomata occurring in the nectary epidermis of both types of flowers have a similar size and density. We observed that nectar was released onto the surface of the nectary not only via the stomata, but also through the walls of the epidermal cells. In TEM examination, large nuclei, different-shaped plastids, ER tubules, dictyosomes, and ribosomes were observed in the nectariferous tissue cells. A large number of mitochondria accompanying the plastids were found in the parenchyma cells of the nectary. The degradation of the nectary parenchyma cells in the flowers living for about 6 hours was asynchronous.
W pracy badano wielkość oraz strukturę nektarników w kwiatach kabaczka – Cucurbita pepo convar. giromontiina cv. ‘Weiser Busch’. Porównano średnicę i grubość warstwy nektarnika w kwiatach żeńskich i męskich tego taksonu. Przy pomocy mikroskopii świetlnej, skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano mikromorfologię oraz cechy anatomiczne i ultrastrukturalne nektarnika, pochodzącego z kwiatu żeńskiego. Zagęszczenie i wielkość aparatów szparkowych w epidermie nektarników w obu typach kwiatów badano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że nektarniki w kwiatach żeńskich mają większe rozmiary niż w męskich. Występujące w epidermie nektarników aparaty szparkowe w obu typach kwiatów mają podobną wielkość i występują w zbliżonym zagęszczeniu. Zaobserwowaliśmy, że uwalnianie nektaru na powierzchnię nektarnika zachodzi nie tylko za pośrednictwem aparatów szparkowych, lecz także przez ściany komórek epidermy. W komórkach tkanki nektaronośnej obserwowano w TEM duże jądra komórkowe, różnokształtne plastydy, liczne mitochondria, kanaliki ER, diktiosomy i rybosomy. W komórkach tych zarejestrowano dużą liczbę mitochondriów towarzyszących plastydom. W plastydach zanotowano lokalny brak ciągłości otoczki. Degradacja komórek parenchymy nektarnika w kwiatach żyjących około 6 godzin odbywała się niesynchronicznie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2013, 66, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure of Kalanchoe pumila Bak. leaves (Crassulaceae DC.)
Struktura liści Kalanchoe pumila Bak. (Crassulaceae DC.)
Autorzy:
Chernetskyy, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27963.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
leaf structure
Kalanchoe pumila
leaf
Crassulaceae
plant morphology
plant anatomy
ultrastructure
Opis:
The structure of Kalanchoё pumila Bak. was studied with the use of stereoscopic, light, scanning and transmission electron microscopy. It was found that the chlorenchymatic tissue was divided into subepidermal small-celled mesophyll and large-celled (water transporting, CAM type) mesophyll, placed in the central part of the leaf. The mesophyll structure and its cell ultrastructure indicate C3 photosynthesis in this taxon, whereas CAM photosynthesis, being an adaptive syndrome, is induced by external factors. Three groups of xeromorphic traits were observed in the structure of K. pumila leaves, related to: 1) storing water in the ground and epidermal tissues, 2) decreased transpiration (the closing of stomata during heat), 3) avoiding excess insolation of the mesophyll and overheating of the leaf (striated cuticula, anthocyan pigments, tannin storage). The last two groups of xeromorphic traits also include thickening of the outer walls of cuticular cells, a thick-layered cuticula, and the presence of epicuticular wax and calcium carbonate deposits. Microchannels which enhance transpiration effi ciency in developing K. pumila leaves were found in the vicinity of anticlinal walls in the outer walls of epidermal cells. Calcium deposits produced on the leaf surfaces protect them in extreme conditions. Adaptive traits in the structure of K. pumila leaves are conservative and they confi rm the relations between this taxon and the conditions in their native land.
Przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej oraz skaningowej i transmisyjnej elektronowej badano strukturę liści Kalanchoё pumila Bak. Stwierdzono, że tkanka chlorenchymatyczna w liściach jest podzielona na mezofi l drobnokomórkowy subepidermalny oraz mezofi l wielkokomórkowy (wodonośny, typu CAM) położony w środkowej części liścia. Budowa mezofi lu i ultrastruktura jego komórek wskazuje na C3 typ fotosyntezy u tego taksonu, a fotosynteza typu CAM, jako syndrom przystosowawczy, indukowana jest czynnikami zewnętrznymi. W strukturze liści K. pumila zaobserwowano trzy grupy cech kseromorfi cznych związanych z: 1) magazynowaniem wody w tkance miękiszowej i epidermalnej, 2) obniżeniem transpiracji (zamknięcie aparatów szparkowych w czasie upału), 3) ze zmniejszeniem nasłonecznienia mezofi lu i przegrzewania liścia (prążkowana kutykula, występowanie barwników antocyjanowych, gromadzenie substancji garbnikowych). Dwie ostatnie grupy cech kseromorfi cznych obejmują ponadto: zgrubienie zewnętrznej ściany komórek skórki, grubowarstwową kutykulę, występowanie wosku epikutykularnego oraz złogów węglanu wapnia. W sąsiedztwie ścian antyklinalnych w zewnętrznych ścianach komórek epidermy wykazano obecność mikrokanalików, które niewątpliwie zwiększają zdolność wyparowania wody w rozwijających się liściach roślin K. pumila w czasie wegetacji. Jednakże wyprodukowane na powierzchni liści osady wapienne chronią te organy w warunkach ekstremalnych. Cechy adaptacyjne występujące w strukturze liści K. pumila są konserwatywne i potwierdzają związek tego taksonu z warunkami występowania w ojczyźnie.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structure of the floral parts of Crocus vernus (L.) Hill.
Struktura elementów kwiatowych Crocus vernus L. Hill.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27997.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In the climatic conditions of Lublin, Crocus vernus blooms from the third decade of March until the third decade of April. The flowers live for 3-4 days. Micromorphological investigations of the tepals and perianth tube as well as of the stamens and pistil were carried out using scanning electron microscopy. The anatomical features of the perianth segments and flower stem were examined with the use of light and fluorescence microscopy. Pollen grains were observed under a light microscope. It was found that the adaxial and abaxial epidermal cells formed papillae in the middle and lower part of the tepals. Much smaller papillae are formed in the upper region of the perianth tube. Elongated non-glandular and glandular trichomes, with spherical protrusions at the tip, are found at the base of the filaments. The filaments are distinguished by epidermal cells with a longitudinally striated cuticle and by the presence of papillae of varying number and size. The cylindrical papillae on the stigma of the pistil are covered by a wrinkled cuticle. The style is surrounded by the perianth tube along a significant length. A narrow space is formed between these organs, and it is filled by the nectar. Stylar channels are found in the style. We observed calcium oxalate crystals and numerous plastids in the parenchymal cells surrounding these channels. Inaperturate, spherical pollen grains are covered by numerous tryphine (or pollenkitt) droplets. This paper also discusses the functions of the papillae found in the epidermis of the perianth and filaments.
W warunkach klimatycznych Lublina Crocus vernus kwitnie od trzeciej dekady marca do trzeciej dekady kwietnia. Kwiaty żyją 3-4 dni. Badania mikromorfologii listków i rurki okwiatu oraz pręcików i słupka przeprowadzono w skaningowym mikroskopie elektronowym. Cechy anatomiczne elementów okwiatu i łodyżki kwiatowej badano przy użyciu mikroskopii świetlnej i fluorescencyjnej. Ziarna pyłku obserwowano w mikroskopie świetlnym. Stwierdzono, że komórki epidermy doosiowej i odosiowej w środkowej i dolnej części listków okwiatu tworzą papillle. Znacznie mniejsze papille powstają w górnej strefie rurki okwiatu. Przy nasadach nitek pręcikowych występują wydłużone włoski mechaniczne i wydzielnicze z kulistymi uwypukleniami na szczycie. Nitki pręcikowe wyróżniają się komórkami epidermy z podłużnie prążkowaną kutykulą i obecnością papilli o różnej liczbie i wielkości. Walcowate papille na znamieniu słupka okrywa pomarszczona kutykula. Szyjka słupka otoczona jest na znacznej długości przez rurkę okwiatu. Między tymi organami tworzy się wąska przestrzeń, którą wypełnia nektar. W szyjce słupka występują kanały stylarne. W komórkach parenchymy otaczających kanały obserwowaliśmy kryształy szczawianu wapnia i liczne plastydy. Bezaperturowe, kuliste ziarna pyłku pokryte są licznymi kroplami kitu pyłkowego. W pracy dyskutowane są funkcje papilli występujących w epidermie okwiatu i nitek pręcików.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of the epidermis of the floral nectary of Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson
Mikromorfologia epidermy nektarnika kwiatowego Rhododendron japonicum [A.Gray] J.V.Suringar ex E.H.Wilson
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26668.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
Rhododendron japonicum
floral nectary
epidermis
stoma
nectary
botany
flower
micromorphology
cuticle
Opis:
The conducted study related to the structure of the floral nectaries of Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. The structure of the secretory epidermis of the nectaries was analysed by using scanning electron microscopy (SEM). Rhododendron japonicum develops the superior pistil with a 5-loculed ovary equipped in five ribs. The nectary gland is located in the lower part of the ovary. In the nectary regions located on the extension of the ribs of the ovary, stomata were very numerous. In the upper part of the nectary, stomata were arranged individually or in small clusters, whereas at its half-height they formed stomatal areas. The stomata were at different growth stages. They were arranged in different directions. The stomata developed on the nectary surface according to the mosaic pattern. The stomata from the lower situated part of the nectary had a different structure than those occurring in the upper half of the nectary. The stomata in the nectaries of Rh. japonicum belong to the actinocytic type. The cuticle layer in the upper part of the nectary was better developed and had a characteristic sculpture, whereas in the lower part it was smooth.
Przeprowadzone badania dotyczyły struktury nektarników kwiatowych Rhododendron japonicum (A. Gray) J. V. Suringar ex E. H. Wilson. Budowę epidermy sekrecyjnej nektarników analizowano w skaningowym mikroskopie elektronowym (SEM). Rhododendron japonicum wykształca górny słupek z 5-krotną zalążnią wyposażoną w pięć żeber. Gruczoł nektarnikowy położony jest w dolnej części zalążni. W regionach nektarnika położonych na przedłużeniu żeber zalążni szparki były bardzo liczne. W górnej części nektarnika szparki rozmieszczone były pojedynczo lub w małych skupieniach, zaś w połowie jego wysokości tworzyły pola szparkowe. Aparaty szparkowe znajdowały się w różnych fazach rozwoju. Były położone różnokierunkowo. Rozwój aparatów szparkowych na powierzchni nektarnika odbywał się według wzoru mozaikowatego. Aparaty z niżej położonej części nektarnika miały inną budowę, niż występujące w górnej połowie nektarnika. Szparki w nektarnikach Rh. japonicum należą do typu aktynocytycznego. Warstwa kutykuli w górnej części nektarnika była lepiej rozwinięta i miała charakterystyczną skulpturę, natomiast w dolnej części była gładka.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2007, 60, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characteristics of blooming, floral nectaries and nectar of Malus sargentii Rehd.
Charakterystyka kwitnienia, nektarników kwiatowych i nektaru Malus sargentii Rehd.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Dmitruk, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26860.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
blooming
flora
nectary
nectar
Malus sargentii
insect visitation
micromorphology
ornamental tree
apple tree
Opis:
In the years 2007-2008, the flowering biology of Malus sargentii, an ornamental apple tree native to Japan, was studied in the conditions of Lublin (Poland). The daily rate of flower opening, flowering duration and flower visitation by insects were determined. The amount of nectar produced per flower and sugar content in the nectar were investigated. The size of nectaries and the micromorphology of their surface were examined using light and scanning electron microscopy. It was found that the greatest amount of flowers opened between 11.00 and 13.00. During this time, the largest number of insects was observed in the flowers. Bees (90%) were predominant among the insects, with a much smaller number of bumblebees (6%) and butterflies (4%). The flower life span was 5 days. Over this period, the flower produced, on the average, 0.71 mg of nectar with an average sugar content of 32%. The nectaries of Malus sargentii are orange-yellow coloured and they represent the hypanthial type. Due to the protrusion of the nectariferous tissue, they are classified as automorphic nectaries. The surface of the epidermal cells of the nectary was distinguished by distinct cuticle folds. A small number of stomata were located only in the basal part of the nectary. At the beginning of flowering, all stomata were closed, but secretion traces were observed near well-developed outer cuticular ledges.
W warunkach Lublina (Poland) w latach 2007- 2008 badano biologię kwitnienia Malus sargentii, jabłoni ozdobnej pochodzącej z Japonii. Określono dobową dynamikę rozkwitania kwiatów, długość kwitnienia oraz oblot kwiatów przez owady. Zbadano ilość nektaru wytwarzanego przez kwiat oraz zawartość cukrów w nektarze. W mikroskopie świetlnym i skaningowym elektronowym analizowano wielkość nektarników oraz mikromorfologię ich powierzchni. Stwierdzono, że najwięcej kwiatów rozwija się w godzinach 11.00 – 13.00. W tym samym czasie obserwowano największą liczbę owadów w kwiatach. Wśród owadów dominowały pszczoły (90%), przy znacznie mniejszej liczbie trzmieli (6%) i motyli (4%). Długość życia kwiatu wynosiła 5 dni. W tym czasie kwiat wytwarzał średnio 0,71 mg nektaru o średniej zawartości cukrów wynoszącej 32%. Nektarniki Malus sargentii mają barwę pomarańczowożółtą i reprezentują typ hypancjalny. Ze względu na uwypuklenie tkanki nektaronośnej zaliczono je do nektarników automorficznych. Powierzchnia komórek epidermy nektarnika odznaczała się wyraźnymi pofałdowaniami kutykuli. Nieliczne aparaty szparkowe zlokalizowane były tylko w bazalnej części nektarnika. Na początku kwitnienia wszystkie aparaty szparkowe były zamknięte, ale przy dobrze rozwiniętych zewnętrznych listwach kutykularnych obserwowano ślady wydzieliny.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of glandular structures in Echium vulgare L. flowers
Mikromorfologia struktur wydzielniczych w kwiatach Echium vulgare L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27024.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
micromorphology
glandular structure
Echium vulgare
flower
nectary
stigma
calyx
trichome
Boraginaceae
Opis:
The micromorphology of selected elements of Echium vulgare L. fl owers was investigated, with special attention to the structure of the nectaries and the stigma of the pistil as well as types of trichomes occurring on the surface of the calyx. The nectary had the shape of an uneven disc located around the lower region of the four-parted ovary of the pistil. The glandular cells formed a tier with a height of 330 μm and a radial width of 144 μm. Nectar was secreted onto the nectary surface through anomocytic stomata located at the level of other epidermal cells. Most of the stomata were open, with a different dimension of the pore. Their largest number was observed at the base of the nectary, and 462 stomata were noted on the whole surface of the nectary. The cuticle on the surface of the guard cells formed fi ne, circular striae. The subsidiary cells formed striated cuticular ornamentation, with the striae arranged radially in the direction of the stoma, whereas on the surface of other epidermal cells the striae formed an arrangement with different directions. The epidermis on the surface of the stigma formed regularly arranged papillae with a fan-shaped, expanded upper part which had corrugated outer walls, whereas the base of the cell formed a widened small column. The epidermis of the abaxial part of the calyx was covered by numerous non-glandular trichomes of different length which were made up of one or several cells. The glandular trichomes in the epidermis of the calyx grew with smaller density compared to the protective trichomes, and they were composed of a 1-2-celled stalk and a glandular head.
Badano mikromorfologię wybranych elementów kwiatów Echium vulgare L. ze szczególnym uwzględnieniem struktury nektarników i znamienia słupka oraz typów włosków występujących na powierzchni kielicha. Nektarnik miał kształt nierównego dysku położonego wokół dolnej części czterodzielnej zalążni słupka. Komórki gruczołowe tworzyły pokład o wysokości 330 μm i szerokości promieniowej równej 144 μm. Nektar wydostawał się na powierzchnię nektarnika przez anomocytyczne aparaty szparkowe, położone na poziomie innych komórek epidermy. Aparaty szparkowe w większości były otwarte ze zróżnicowaną rozwartością poru. Największą ich liczbę obserwowano przy podstawie nektarnika, zaś na całej powierzchni nektarnika odnotowano 460 szparek. Kutykula na powierzchni komórek szparkowych tworzyła delikatne, koliste prążki. Komórki przyszparkowe wykształcały prążkowaną ornamentację kutykularną z prążkami ułożonymi promieniście w kierunku szparki, zaś na powierzchni innych komórek epidermy prążki tworzyły różnokierunkowy układ. Epiderma na powierzchni znamienia wykształcała regularnie ułożone papille z wachlarzowato rozszerzoną górną częścią o karbowanych ścianach zewnętrznych, zaś nasada komórki tworzyła maczugowatą kolumienkę. Epiderma odosiowej części kielicha była pokryta licznymi włoskami mechanicznymi o zróżnicowanej długości, które zbudowane były z jednej lub kilku komórek. Włoski gruczołowe w epidermie kielicha wyrastały w mniejszym zagęszczeniu w porównaniu z trichomami ochronnymi i były utworzone z 1-2 komórkowego trzonka i wydzielniczej główki.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2008, 61, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przystosowania ekologiczne kwiatów Hypocyrta glabra Hook.
Ecological adaptations of Hypocyrta glabra Hook. flowers
Autorzy:
Czerneckyj, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27207.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The research on the blooming ecology and the flower morphology of Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) cultivated in laboratories and outdoors have been carried out. The life span of flowers and morphological changes in successive phases of the blooming period have been observed. The H. glabra flowers are protandrous and the stamens translocate during the flowering process. The macro- and microstructure of calyx, corolla, androecium, gynoecium and nectaries have been analyzed. The size, shape and viability of pollen grains have been designated and their number per stamen head has been calculated. The location of nectaries in H. glabra flowers has suggested that they stem from the 5th stamen during phylogenesis. It has been proved that the nectaries are provided by numerous vascular bundles and that the nectar is secreted by stomata. The stomatal field comprises 2/5 of nectary height and is situated on the abaxial side of the apix part. The average number of stomata is 63.2 per 1 mm2. The average amount of nectar produced by 10 flowers in their fourth day of life reached 223.7 mg. The sugar concentration was 32.7%. Numerous glandular and non-glandular trichomes have been noticed on the surface of calyx, corolla and gynoecium, which indicate the xeromorphic adaptation of the flower. It has been observed that the numbers of glandular and non-glandular trichomes per unit of the external surface of corolla are similar. Outdoors the secretion produced by calyx and corolla glands was willingly collected by wasps. It seems that such features of H. glabra flowers as position, shape and colour of corolla, the abundance of the nectar and pollen produced are connected with their adaptation to pollination by humming-birds in the species natural environment.
Przeprowadzono badania dotyczące ekologii kwitnienia i budowy kwiatu roślin Hypocyrta glabra Hook. (Gesneriaceae) uprawianych w warunkach laboratoryjnych i balkonowych (sezon letnio-jesienny). Ustalono długość życia kwiatów oraz zaobserwowano zmiany w ich morfologii w kolejnych fazach kwitnienia. Stwierdzono, ze kwiaty H. Glabra charakteryzują się zdolnością przemieszczania pręcików w czasie kwitnienia oraz przedprątnością. Analizowano makro- i mikrostrukturę poszczególnych elementów kwiatowych kielicha, korony, pręcikowia, słupka i nektarnika. Określono wielkość, kształt i żywotność ziarn pyłku oraz ich liczbę w główce pręcikowej. Położenie nektarnika w kwiecie H. Glabra świadczy o tym, że został on wykształcony z 5-go pręcika w filogenezie tego gatunku. Wykazano, że nektarnik jest zaopatrywany przez liczne wiązki przewodzące, a nektar wydzielany jest za pośred- nictwem aparatów szparkowych. Pole szparkowe stanowi 2/5 wysokości nektarnika i znajduje się w szczytowej części po jego odosiowej stronie, a liczba aparatów szparko- wych na 1 mm 2 tej powierzchni wynosi średnio 63,2. Masa nektaru wyprodukowana przez 10 kwiatów w czwartym dniu ich życia osiągała 223,7 mg, przy zawartości cukrów wynoszącej 32,7%. Na powierzchni kielicha, korony i słupka zaobserwowano występowanie licznych włosków wydzielniczych i mechanicznych, które świadczą o kseromorficznych przystosowaniach kwiatu. Stwierdzono, ze liczba takich struktur ochronnych i wydzielniczych na jednostce powierzchni zewnętrznej korony kwiatu jest zbliżona. W warunkach balkonowych wydzielina wytwarzana przez gruczoły kielicha i korony kwiatu była chętnie pobierana przez osy. Wydaje się, że niektóre cechy budowy kwiatu H. glabra, takie jak położenie w przestrzeni, kształt i barwa korony, obfitość nektaru i pyłku związane są z jego przystosowaniem do zapylania przez kolibry w ojczyünie wymienionej rośliny.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morfologia prezentera pyłkowego i polimorfizm ziaren pyłku Taraxacum officinale F. H. Wigg.
The morphology of pollen presenter and polymorphism of pollen grains Taraxacum officinale F. H. Wigg.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27671.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The study of the structure of the pollen presenter of Taraxacum officinale and morphology of pollen grains was conducted based on plant material sampled from three different sites. One of them was a forest meadow situated away from the city, and the other two were located in the city centre of Lublin. Light and electron scanning microscopy were used in the study. The pollen presenter in Taraxacum officinale occurs at the upper part of the style situated over the androecium and on the outer part of the stigma. Numerous unicellular trichomes are found on the entire surface of the epidermis of the presenter. The function of the presenter consists in transferring pollen grains above the androecium and corolla petals. Its activity does not stop after pollen release from anthers. Taraxacum pollen grains represent the Crepis - type. Most frequently, they are tricolporate, radially symmetric and isopolar. In terms of the size, they are included in medium-sized grains. In the material examined, many deformed and asymmetric grains were observed, though they were marked by high viability at the level of 96.5-99%. Grains with the largest average lengths of the equatorial and polar axes were found in plants sampled from the meadow situated out of town. In the plant material from all sites, grains with disturbances of the external structure occurred.
Badania struktury prezentera pyłkowego i morfologii ziaren pyłku Taraxacum officinale przeprowadzono w oparciu o materiał roślinny pobrany z trzech różnych stanowisk. Jedno z nich stanowiła leśna łąka oddalona od miasta, pozostałe dwa były położone w śródmieściu Lublina. Do badañ zastosowano mikroskopię świetlną oraz elektronową skaningową.Prezenter pyłkowy u Taraxacum officinale występuje na górnej część szyjki słupka położonej ponad pręcikowiem i na zewnętrznej części znamienia. Na całej powierzchni epidermy prezentera występują liczne jednokomórkowe włoski. Funkcja prezentera polega na wyniesieniu ziaren pyłku ponad pręcikowie i płatki korony. Jego aktywność nie ustaje po wypyleniu pylników. Ziarna pyłku Taraxacum reprezentują Crepis typ. Najczęściej są one trójbruzdowoporowe ( tricolporate), promieniście symetryczne i równobiegunowe. Pod względem wielkości są zaliczane do średnich. W badanym materiale zaobserwowano wiele ziaren zdeformowanych i asymetrycznych, chociaż odznaczały się wysoką żywotnością 96,5 99%. Ziarna o największych średnich długościach osi biegunowej i równikowej występowały u roślin pochodzących z łąki położonej poza miastem. W materiale roślinnym ze wszystkich stanowisk występowały ziarna z zaburzeniami budowy zewnętrznej.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Structures of Heracleum sosnovskii Manden. stem and leaves releasing photodermatosis-causing substances
Struktury łodyg i liści Heracleum sosnovskii Manden. emitujące substancje wywołujące fotodermatozy
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27768.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
In its stems and leaves, Heracleum sosnovskii Manden. contains furanocoumarins, which exert a phototoxic effect on humans. The aim of the investigations was to describe the external secretory structures of the epidermis and internal secretory tissues in organs responsible for emission of secretion that is toxic to human skin. The study was conducted using light and fluorescence microscopy. On the stems and leaves, various types of secretory trichomes with dispersed or deposited secretion were found. The trichomes were most abundant on the abaxial leaf surface. Epidermal cells and the secretion present on the trichomes exhibited intense fluorescence, which may indicate the presence of furanocoumarins in the tissue and trichome secretions.
Heracleum sosnovskii Manden. zawiera w łodygach i liściach furanokumaryny, które mają właściwości fototoksyczne dla człowieka. Celem badań było określenie budowy zewnętrznych struktur wydzielniczych występujących w epidermie oraz wewnętrznych tkanek wydzielniczych położonych w wymienionych organach, które mogą być odpowiedzialne za emisję toksycznej dla skóry wydzieliny. Do badań zastosowano mikroskopię świetlną oraz fluorescencyjną. Stwierdzono, że w łodygach i liściach występują różne typy włosków wydzielniczych, na których powierzchni zaobserwowano rozproszoną lub tworzącą złogi wydzielinę. Najwięcej włosków znaleziono na powierzchni abaksjalnej liści. Komórki epidermy oraz obecna na zewnątrz włosków wydzielina wykazywały intensywną fluorescencję, co może wskazywać na obecność furanokumaryn w tej tkance oraz w wydzielinie włosków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2014, 67, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of features of the epidermis and the size of the floral nectary in four species of the genus Cotoneaster Med.
Porównanie cech epidermy i wielkości nektarnika kwiatowego czterech gatunków z rodzaju Cotoneaster Med.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27871.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Opis:
The investigations involved four species of the Cotoneaster genus: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, which are commonly grown for decorative purposes. In Poland, these plants bloom in May and June and are a source of abundant spring nectar flow for insects. The floral nectaries of the above-mentioned species were examined using stereoscopic, light, and scanning electron microscopy in order to assess their size and epidermal microstructure. In the plants studied, the upper part of the hypanthium is lined by nectariferous tissue. The nectaries in the four species vary in terms of their sizes. Nectar is secreted onto the surface of the epidermis through anomocytic, slightly elongated or circular stomata. The largest stomata on the nectary epidermis were found in the flowers of C. horizontalis, and the smallest ones in C. divaricatus. Their size and location in relation to other epidermal cells were taxon-specific. The highest density of stomata in the nectary epidermis was found in C. divaricatus (205 per mm2), whereas C. horizontalis flowers exhibited the lowest (98 per mm2) stomatal density. The cuticular ornamentation on the nectary epidermis surface was diverse. The stomatal indices calculated for the nectary epidermis were considerably lower than for the leaves in the particular species.
Badano 4 gatunki z rodzaju Cotoneaster: C. divaricatus, C. horizontalis, C. lucidus, C. praecox, które należą do często sadzonych krzewów ozdobnych. W warunkach Polski rośliny te kwitną w maju i czerwcu, są dobrym źródłem wiosennego pożytku nektarowego dla owadów. Nektarniki kwiatowe wymienionych gatunków badano przy zastosowaniu mikroskopii stereoskopowej, świetlnej i skaningowej elektronowej określając ich wielkość i mikrostrukturę epidermy. Tkanka nektarnikowa badanych roślin wyściela górną powierzchnię hypanthium. Nektarniki czterech gatunków różnią się wielkością. Wydzielanie nektaru na powierzchnię epidermy odbywa się za pośrednictwem anomocytycznych aparatów szparkowych o lekko wydłużonym lub kolistym kształcie. Największe aparaty szparkowe w epidermie nektarnika wykształcały kwiaty C. horizontalis, a najdrobniejsze C. divaricatus. Ich wielkość i położenie w stosunku do innych komórek epidermy były zróżnicowane w zależności od taksonu. Największe zagęszczenie szparek w epidermie nektarnika stwierdzono u C. divaricatus (205 w mm2), a najmniejsze w kwiatach C. horizontalis (98 w mm2). Ornamentacja kutykularna na powierzchni epidermy nektarników była zróżnicowana. Indeksy szparkowe obliczone dla epidermy nektarnika były znacznie mniejsze niż dla liści odpowiednich gatunków.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 4
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morphological differentiation and distribution of non-glandular and glandular trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shoots
Zróżnicowanie morfologiczne oraz rozmieszczenie włosków mechanicznych i wydzielniczych na pędach Dracocephalum moldavicum L.
Autorzy:
Dmitruk, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28120.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
morphological differentiation
distribution
non-glandular trichome
glandular trichome
Dracocephalum moldavica
shoot
trichome
flower
leaf
stem
bract
Opis:
The structure, micromorphology and distribution of trichomes on Dracocephalum moldavicum L. shots were investigated using light and scanning electron microscopy (SEM). There were distinguished 3 types of non-glandular trichomes, 3 types of glandular trichomes and papillae of the osmophore in the epidermis of the corolla. The highest density of non-glandular and glandular trichomes was found on the abaxial surface of the calyx, on bracts and in the upper part of the stem. Structural variations in the head and stalk of long glandular trichomes were demonstrated. The dimensions of particular types of trichomes are given in the present paper. Differences in the structure of the trichomes of this species are presented, compared to literature data. The micromorphology of particular trichome types is documented in numerous photographs showing the rich ornamentation of the cuticle of non-glandular trichomes.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2010, 63, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Micromorphology of the floral elements, the structure of the nectary, and the apicultural value of Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Mikromorfologia elementów kwiatowych, struktura nektarnika i wartość pożytkowa Elaeagnus commutata Bernh. ex Rydb.
Autorzy:
Chwil, M.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28190.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
micromorphology
plant element
structure
nectary
apicultural value
Elaeagnus commutata
flower
nectar secretion
pollen yield
Opis:
The investigations were carried out using light and scanning electron microscopy. The flowers of Elaeagnus commutata grow in clusters of 1-4 in the leaf axils. They are actinomorphic, four-lobed, with a single perianth that is yellow from the adaxial side, while the abaxial side is silvery-white. Peltate hairs of different structure are found on both surfaces of the sepals. The conical epidermal cells of the lobes are covered with a thick striated cuticle. Cylindrical hairs were observed on the edges of the lobes. Peltate hairs also grew on the style. The dish-shaped nectary gland is located at the base of the style. Nectar is secreted through numerous, evenly distributed stomata located above or at the level of other epidermal cells. Different stages of stomatal development are evidence of the asynchronous functioning of the stomata. The nectary consists of small epidermal cells and 5-6 layers of secretory parenchyma. The deeper layers of the gland are composed of larger cells of subglandular parenchyma in which vascular bundles supplying the nectary run. Honey bees were the main pollinators of silverberry. Ten silverberry flowers produced an average of 12 g of nectar with a sugar concentration in the 29.5-34.5% range. The weight of pollen produced by 10 flowers was 3.33 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nutritive for insects attractants in Asphodelus albus Miller flowers
Atraktanty pokarmowe dla owadow w kwiatach Asphodelus albus Miller
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E
Chwil, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28459.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
white asphodel
morphology
pollen efficiency
pollen grain
nectar secretion
nectary
insect
flower
Asphodelus albus
nutritive attractant
Opis:
The studies on Asphodelus albus Miller flowers were conducted in the Botanical Garden of the UMCS in Lublin in the years 2004-2005. The flower nectaries location was determined in a stereoscopic microscope. The nectaring abundance was studied with a pipette method described by Jabłoński and Szklanowska (1979), while pollen efficiency determined after Warakomska's ether method (1972). Pollen viability was computed in a sample of 400 grains after acetocarmine staining. The following measurements of pollen grains were made: the length of polar axis (P), equatorial longitudinal axis (EL) and equatorial transverse axis (ET). In Asphodelus albus flowers, there are three nectary glands located in the ovary septa whose outlets are situated in the upper part of the ovary. The nectar secretion starts in a dehiscing bud and persists until the withering stage of perianth leaves. Considering the size of monocolpate pollen grains of Asphodelus albus, they are ranked among great, whereas their shape assumed flattened and circular at the polar view. In the Poland climatic conditions, a pollen showed high vitality (98%). The Asphodelus albus plants constitute a valuable source of nutrition for the pollinators as a single flower generated on average 4,22 mg sugars and 0,2 mg of pollen grains.
Badania kwiatów Asphodelus albus Miller przeprowadzono na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie w latach 2004-2005. W mikroskopie stereoskopowym określono położenie nektarników kwiatowych. Obfitość nektarowania badano metodą pipetową opisaną przez Jabłońskiego i Szklanowską (1979). Do oznaczeń wydajności pyłkowej kwiatów zastosowano metodę eterową Warakomskiej (1972). Żywotność pyłku obliczono w próbie 400 ziaren po zabarwieniu acetokarminem. Wykonano pomiary ziaren pyłku: określono długość osi biegunowej (P) oraz osi równikowej podłużnej (EL) i poprzecznej (ET). W kwiatach Asphodelus albus występują trzy gruczoły nektarnikowe położone w przegrodach zalążni, które mają ujścia usytuowane w górnej części zalążni. Sekrecja nektaru rozpoczyna się w pękającym pąku i trwa do fazy więdnięcia listków okwiatu. Jednobruzdowe ziarna pyłku Asphodelus albus pod względem wielkości zaliczono do dużych, zaś ich kształt określono jako spłaszczony, a w położeniu biegunowym kolisty. Pyłek w warunkach klimatycznych Polski wykazał wysoką żywotność (98%). Rośliny Asphodelus albus są wartościowym źródłem pokarmu dla owadów zapylających, gdyż jeden kwiat wytwarzał średnio 4,22 mg cukrów i 0,2 mg pyłku.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2006, 59, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 35

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies