Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krol, B" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Oznaczanie zawartosci roznych form kwasu elagowego w ubocznych produktach przerobu truskawek
Macro- and microelements in determination of different forms of ellagic acid in by-products from strawberry processing
Autorzy:
Klimczak, E
Krol, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826381.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
przetworstwo owocow
truskawki
produkty uboczne
kwas elagowy
oznaczanie
wytloki owocowe
elagotaniny
ekstrakcja
hydroliza
Opis:
Celem pracy był wybór rozpuszczalnika i warunków ekstrakcji elagotanin (ET) z wysuszonych odpadów przerobu truskawek oraz opracowanie sposobu hydrolizy estrów kwasu elagowego (KE) w glicerolowych roztworach kwasu trifluorooctowego (TFA). Równorzędnym celem było zastosowanie nowej generacji kolumny chromatograficznej do oznaczania zawartości wolnego i związanego KE w wybranych, ubocznych produktach przemysłowego przerobu truskawek. Uzyskane wyniki analiz były podstawą do obliczenia zawartości ET w badanych materiałach roślinnych. Wykazano, że 70 % wodny roztwór acetonowy zastosowany w temperaturze (22 ± 2 ºC), w co najmniej trójstopniowej ekstrakcji, umożliwił zadowalające wyodrębnienie KE i ET z wysuszonych wytłoków truskawkowych i śruty poekstrakcyjnej z nasion truskawek odtłuszczonych ditlenkiem węgla w stanie nadkrytycznym. Udowodniono, że ET utrzymywane w temp. 95 ± 1 ºC, przez co najmniej 6 h, w 70 % wodnym roztworze glicerolu, zawierającym TFA w stężeniu 2 mol/l, uległy całkowitej hydrolizie z uwolnieniem KE. Zarejestrowanie chromatogramów składników ekstraktów, przed i po hydrolizie, z zastosowaniem techniki HPLC, umożliwiło oznaczenie zawartości wolnego i uwolnionego KE w wybranych odpadach przerobu truskawek oraz pozwoliło na obliczenie w nich udziału ET. Stwierdzono, że w próbkach wysuszonych, przemysłowych wytłoków truskawkowych pozbawionych nasion zawartość wolnego KE wyniosła poniżej 100 mg/100 g, uwolnionego około 900 mg/100 g, a udział ET wyniósł 1,4 % (m/m). W wysuszonych próbkach przemysłowych odpadów z przecieraczek zawartość wolnego KE wahała się w granicach 30 - 150 mg/100 g, uwolnionego KE 300 - 680 mg/100 g i ET 0,5 - 1,1 % (m/m).
The objective of the research was to select a solvent and the conditions for extracting ellagitanins (ET) from dried by-products from strawberry processing, as well as to develop a method for hydrolyzing ellagic acid (EA) esters in glycerol solutions of trifluoroacetic acid (TFA). Another equal objective was to determine the free and bond EA in some selected by-products from strawberry processing. The results obtained constituted a basis for the calculation of the ET content in the analyzed plant materials. It was evidenced that a 70 % aqueous acetone solution, applied at a room temperature (22 ± 2 ºC) to at least three-step extraction, made it possible to satisfactorily isolate EA and ET from dried strawberry pomace and from post-extraction strawberry achenes defatted under a supercritical CO2 extraction process. It was proved that ET, if maintained at a temperature of 95 ± 1 ºC in a 70 % aqueous glycerol containing 2 M TFA for at least 6 hours, were completely hydrolyzed and the release of free EA occurred. The chromatograms were recorded of extract components before and after the hydrolysis using a HPLC method; this made it possible to determine the content of free and released EA in the selected strawberry by-products and to calculate a percent content of ET therein. It was found that, in the dried industrial seedless strawberry pomace, the content of free EA was below 100 mg/100 g and the content of released EA was about 900 mg/100 g, whereas the percent content of ET was 1.4 % m/m. In the dried industrial residues obtained from a rubbing machine, the content of free EA, released EA, and ET ranged from 30 to 150 mg/100 g, 300 to 600 mg/100 g, and 0.5 to 1.1 %, respectively.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2010, 17, 4; 81-94
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wytwarzanie koncentratow fruktooligosacharydow [FOS] o zroznicowanym skladzie oligometrycznym z wykorzystaniem enzymatycznej biokonwersji sacharozy
Production of fructooligosaccharides [FOS] concentrations with various contents of oligomers using enzymatic bioconversion of saccharose
Autorzy:
Krol, B
Klewicki, R
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826501.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
biokonwersja enzymatyczna
syropy
preparat Fructozyme
fruktozydaza
fruktozylotransferaza
fruktany
preparat Novoferm
preparaty enzymatyczne
wytwarzanie
sacharoza
transglikozylacja
fruktooligosacharydy
enzymatic bioconversion
syrup
Fructozyme preparation
fructosidase
fructosyltransferase
fructan
Novoferm preparation
enzymatic preparation
production
saccharose
transglycosylation
fructooligosaccharide
Opis:
Opisano warunki prowadzenia biokonwersji sacharozy z użyciem komercyjnych preparatów enzymatycznych Fructozyme i Novoferm, zawierających fruktozylotransferazę (FT) do wytwarzania trzech typów syropów FOS i dwóch proszkowych preparatów o zawartości fruktanów odpowiednio 50-60% s.s. i ≥ 90% s.s. Wykazano, że przy aktywności FT 1-2,5 U/g sacharozy proces transglikozylacji reszty fruktozy przebiega w trzech fazach. W pierwszej blisko 80% utworzonych oligomerów stanowi kestoza, w drugiej kestoza ulega transglikozylacji z utworzeniem ponad 50% udziału nystozy w sumie FOS, a w trzeciej ustala się równowagę pomiędzy kestozą, nystozą i fruktozylonystozą wproporcji 2 : 4 : 3. Stwierdzono, że roztwory bogate w nystozę, po usunięciu glukozy na drodze enzymatycznego utleniania mogą być wysuszone metodą rozpyłową w warunkach otrzymywania mleka w proszku. Wykazano, że z syropów nystozowych o zawartości s.s. powyżej 72% (m/m) nystoza krystalizuje z niewielką domieszką kestozy w postaci niehigroskopijnej, drobnokrystalicznej substancji.
In the paper, there are described conditions for bioconversion of saccharose into FOS preparations by commercial enzyme preparations (Fructozyme or Novoferm containing fructosyltransferase). The main objective of this bioconversion was to manufacture 3 FOS syrups and 2 powders containing 50%-60%, and over 90% of fructans respectively. It was proved that the transglycosylation of the fructose moiety was a three-phase process when the enzyme was applied in doses of 1.0-2.5 U/g saccharose. During the first phase, kestose is a major fructan formed (nearly 80% of the synthesized FOS). During the second stage, kestose is transformed into nystose (over 50% of the synthesized FOS). Additionally, during the third stage, a balance state among kestose, nystose and F-nystose (their proportion rates are 2:4:3) is settled. It was proved that after the glucose has been removed by an enzymatic oxidation, the nystose-rich solutions of FOS can be dried off using a spray-drying method; the dry-off process shall occur under the conditions similar to the production of powder milk. Furthermore, it was evidenced that from among all the nystose syrups containing over 72% (w/w) of dry matter, the nystose crystallizes with a little amount of kestose applied in the form of a non-hygroscopic fine-crystal substance.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2005, 12, 2; 5-22
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ metody suszenia na cechy sensoryczne oraz skład olejku eterycznego tymianku właściwego (Thymus vulgaris L.)
Effect of drying method on sensory characteristics and essential oil composition of thyme (Thymus vulgaris L.)
Autorzy:
Krol, B.
Kieltyka-Dadasiewicz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828670.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Opis:
Suszenie jako metoda utrwalania żywności, w tym ziół przyprawowych, ogranicza rozwój mikroorganizmów i przebieg reakcji biochemicznych w surowcu, ale równocześnie wpływa na zmianę jej cech sensorycznych oraz skład chemiczny. Ziele tymianku właściwego (Thymus vulgaris L.) suszono czterema metodami: naturalną, konwekcyjną (w temperaturze: 40, 50 i 60 °C), mikrofalowo oraz sublimacyjnie. W analizie sensorycznej oceniano intensywność zapachu i jego 4 deskryptory (świeży, zielny, korzenny, balsamiczny) oraz barwę (zielona, żółtozielona, żółtooliwkowa, brunatnooliwkowa). W świeżym i suszonym zielu oznaczano zawartość i skład olejku eterycznego (metodą GC-MS). Stwierdzono, że najkorzystniejszymi cechami sensorycznymi charakteryzowało się ziele suszone sublimacyjnie oraz mikrofalowo, które wykazywało wysoką intensywność zapachu oraz korzystną barwę. Najniżej pod względem aromatu i barwy oceniono tymianek suszony konwekcyjnie w temp. 50 i 60 °C. Największy udział olejku eterycznego stwierdzono w świeżym zielu tymianku (3,04 ml·100 g⁻¹ s.m). Suszenie spowodowało ubytek olejku od 8 ÷ 50,9 %. Największe straty olejku wystąpiły w surowcu suszonym konwekcyjnie w temp. 60 °C oraz w suszu liofilizowanym, zaś najwięcej olejku zachowało się w zielu suszonym naturalnie oraz konwekcyjnie w temp. 40 °C. Suszenie wpłynęło także na zmniejszenie zawartości aromatycznych związków lotnych w olejku. Największy ubytek tych związków nastąpił pod wpływem suszenia gorącym powietrzem oraz liofilizacji. Metody suszenia spowodowały różnice w składzie olejku eterycznego. Najmniejszą zawartością głównego składnika – tymolu charakteryzował się olejek z ziela suszonego naturalnie (50,8 %), a największą – suszonego sublimacyjnie (59,1 %) i mikrofalowo (58,3 %). Pod wpływem suszenia zmniejszyła się także zawartość E-kariofilenu oraz linalolu, natomiast zwiększył się udział p-cymenu i karwakrolu.
As a method of preserving food including herbs, the drying process limits the development of microorganisms and the course of biochemical reactions in the raw material, but, at the same time, it affects the change in its sensory characteristics and chemical composition. A thyme herb (Thymus vulgaris L.) was dried using four methods: natural, convective (at a temperature of 40, 50, and 60°C), with the use of microwave, and freeze-drying. A sensory analysis was applied to evaluate the intensity of odour and its four descriptors (fresh, herbaceous, spicy, balsamic) and colour (green, yellowish green, yellowish olive, brownish olive). The content and composition of essential oil were determined in the fresh and dried thyme (by a GC-MS method). It was found that the freeze- and microwave dried thyme was characterized by the most favourable sensory characteristics; this herb had a high odour intensity and a favourable colour. The flavour and colour of the thyme dried convectively at higher temperatures (50 and 60 °C) were rated the lowest. The highest content of essential oil was found in the fresh thyme herb (3.04 ml·100g⁻¹ of dry mass). The drying caused the content of essential oil to decrease in the range between 8 % and 50.9 %. The largest losses of essential oil were recorded in the material that was dried convectively at a temperature (60 °C) and in the freeze-dried herb, whereas the naturally dried herb and that convectively dried at a temperature of 40℃ had the highest amounts of essential oil. Additionally, the drying process caused the content of aromatic compounds in the essential oil to decrease. The highest loss of those compounds occurred in the hot-air dried and freeze-dried thyme. The drying methods caused the composition of essential oil to become different. The essential oil in the naturally dried thyme was characterized by the lowest amount of the main component, i.e. of thymol, (50.8%) and the essential oil in the freeze-dried and microwave-dried thyme – by the highest amount of thymol (59.1 % and 58.3%, respectively). Also, the drying process caused the E-caryophyllene and linalool contents to decrease and the contents of p-cymene and carvacrol to decrease.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2015, 22, 4
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozmieszczenie elagotanin w soku, miąższu i nasionach jako dodatkowe kryterium optymalnego zagospodarowania truskawek
Distribution of ellagitannins in juice, flesh, and achenes as additional criterion for optimal utilization of strawberries
Autorzy:
Klimczak, E.
Rozpara, E.
Krol, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828450.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Opis:
Celem pracy było określenie rozmieszczenia kwasu elagowego i elagotanin pomiędzy najważniejsze strumienie masowe procesu przetwarzania owoców truskawek na soki, z wykorzystaniem preparatu pektynolitycznego. Doświadczenia wykonano w skali laboratoryjnej z użyciem owoców truskawek odmiany Honeoye, która zaliczana jest do najlepszych odmian towarowych w uprawie ekologicznej i integrowanej. Oznaczenie zawartości kwasu elagowego i sanguiny H-6 wykonano metodą HPLC. Wykazano, że w procesie laboratoryjnego otrzymywania soku truskawkowego przechodzi do niego średnio 1/3 wolnego kwasu elagowego i prawie połowa kwasu elagowego uwolnionego z cząsteczek elagotanin. Pozostała ilość kwasu elagowego wolnego i uwolnionego znajduje się w miąższu i nasionach, w stosunku 2 : 1. Wysuszony miąższ, powstający w ilości 1,2 % masy przerabianego surowca, w 100 g s.m. zawierał 73 mg wolnego kwasu elagowego, 855 mg sanguiny H-6 i 1030 mg kwasu elagowego uwolnionego. Wykazano, że suche nasiona, stanowiące 1 % masy surowca, zawierały podobną ilość wolnego kwasu elagowego oraz istotnie mniejszą ilość uwolnionego kwasu elagowego (710 mg/100 g s.m.). W nasionach zawartość sanguiny H-6 wynosiła około 450 mg/100 g s.m. i była niemal dwukrotnie mniejsza niż w miąższu.
The objective of the research experiment was to determine the distribution of ellagic acid and ellagitannins in the main material streams during the strawberry fruit juice-making process, with the application of a pectinolitic preparation. The laboratory-scale experiments were performed using fruits of a “Honeoye” strawberry cultivar counted among the best commercial strawberry cultivars from the point of view of the integrated and organic cultivation. The ellagic acid and sanguiin H-6 were determined using an HPLC method. It was proved that during the laboratory-scale process of strawberry juice-making, about 1/3 of the free ellagic acid and almost one half of the ellagic acid released from ellagitannin particles were transferred into the juice. The remaining content of the free and released ellagic acid was contained in the flesh and achenes in a 2 : 1 ratio. The dried flesh produced, its amount being 1.2 % of the raw material weight, contained 73 mg of free ellagic acid, 855 mg of sanguiin H-6, and 1030 mg of the released ellagic acid in 100 g of d.m. It was shown that the dried achenes, constituting 1 % of the raw material weight, contained a similar quantity of free ellagic acid and a significantly lower amount of the released ellagic acid (710 mg/100 g d.m.). The content of sanguiin H-6 in the achenes was ca. 450 mg/100 g d.m. and was almost two times lower than in the flesh.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2011, 18, 6
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skład polifenolowy owoców jeżyny Rubus fruticosus
Polyphenolic composition of Rubus fruticosus blackberry fruits
Autorzy:
Macierzynski, J.
Buczek, M.
Zaweracz, W.
Krol, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/827435.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Opis:
Celem pracy było określenie składu polifenolowego owoców sześciu odmian jeżyny uprawnej, w tym rozpowszechnionych w użytkowaniu: ‘Orkan’ i ‘Gaj’ oraz czterech nowych: ‘Ruczaj’, ‘Polar’, ‘Brzezina’, ‘Leśniczanka’ oraz wyznaczenie zmienności zawartych w nich głównych grup polifenoli. Materiałem do badań były owoce jeżyny wymienionych odmian, które pozyskano z Sadowniczego Zakładu Doświadczalnego Instytutu Ogrodnictwa w Brzeznej. W owocach oznaczono zawartość podstawowych grup polifenoli: antocyjanów, elagotanin i flawan-3-oli z zastosowaniem metody HPLC. W jeżynach stwierdzono zawartość: antocyjanów – 210 ÷ 465 mg/100 g ś.m., elagotanin – 53 ÷ 320 mg/100 g ś.m. i flawan-3-oli – 121 ÷ 282 mg/100 g ś.m., a suma polifenoli wynosiła 556 ÷ 898 mg/100 g ś.m. Istotnie większą zawartością antocyjanów cechowały się owoce odmiany ‘Ruczaj’ (465 mg/100 g ś.m.), a istotnie mniejszą jeżyny ‘Polar’ (210 mg/100 g ś.m.), jednak ta odmiana charakteryzowała się istotnie większą zawartością elagotanin (319 mg/100 g ś.m.). Głównym antocyjanem owoców wszystkich odmian był cyjanidynyno-3-O-glikozyd (79 ÷ 91 % sumy antocyjanów). Suma zawartości i wzajemne udziały elagotanin: lambertianiny C i sanguiny H-6 w owocach jeżyny były istotnie zróżnicowane w zależności od odmiany i mogą być rozważane jako kryterium podobieństwa. Duża zawartość sumy polifenoli w jeżynach odmian ‘Ruczaj’, ‘Polar’ i ‘Gaj’ może być dodatkowym czynnikiem wpływającym na upowszechnianie tych odmian w uprawie.
The objective of the study was to determine the polyphenolic composition of six blackberry cultivars, including the prevalently used Orkan and Gaj, and of four novel cultivars: Ruczaj, Polar, Brzezina, and Leśniczanka, as well as to determine the variability of main groups of polyphenols contained therein. Fruits of the above named cultivars constituted the research material; they were acquired from a Sadowniczy Zakład Doświadczalny Instytut Ogrodnictwa in Brzezna (Experimental Station for Fruit Growing, Institute of Horticulture in Brzezna, Poland). In the fruits, the basic groups of polyphenols were determined using a HPLC method: anthocyanins, ellagitannins, and flavan-3-ols. It was found that the contents of those polyphenols in blackberries were as follows: anthocyanins between 210 and 465 mg/100 g FW, ellagitannins between 53 and 320 mg/100 g FW, and flavan-3-ols between 121 - 282 mg/100 g FW; the total polyphenols were between 556 and 898 mg/100 g FW. The fruits of the Ruczaj cultivar were characterized by a significantly higher amount of anthocyanins (465 mg/100 g FW) and the Polar blackberries by a significantly lower amount of anthocyanins (210 mg/100 g FW.); however, the latter cultivar was characterized by a significantly higher amount of ellagitannins (319 mg/100 g FW). In the fruits of all the cultivars, cyanidin-3-O-glucoside was the main anthocyanin (79 - 91 % of total anthocyanins). In the blackberry fruits, the total contents of two ellagitannins: lambertianin C and sanguiin H-6, and their reciprocal percent contents were significantly different depending on the type of cultivar; thus, they could be considered to be a criterion for similarity. A high content of total polyphenols in the Ruczaj, Polar, and Gaj cultivars could be a further factor when popularizing the cultivation of those cultivars.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2014, 21, 5
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies