Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Albanian Literature" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
The outsider’s glimpse: the slow return or the very beginning of romanticism in Albania
Spojrzenie obcego: powolny powrót lub początek romantyzmu w Albanii
Autorzy:
Vaso, Jora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361303.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
romantyzm
literatura albańska
wygnanie albańskie
spojrzenie
Orientalizm
Romanticism
Albanian Literature
Albanian poetry
glimpse
Orientalism
Opis:
The verses of the Albanian national poet Naim Frashëri’s poem Herds and Pastures, written in 1886, are ones of an émigré longing for his land: O, mountains of Albania, you trees of towering height / Meadows broad full of flowers / You’re with me day and night. Yet, they are imprinted in the memory of every Albanian of the 21st century. Though writing in the late 19th century, Frashëri is considered a Romantic poet in Albania, his poetry echoing elements of the European Romanticism. However, whether Romanticism Ever reached Albania remains questionable. However, since Frashëri’s 19th century poem, Albanian poetry reflects a population that have lost its ability to see or value the idyllic countryside surrounding it. Romanticism, it seems, can be born of temporal and geographical distance. Frashëri, an émigré for most of his life, was perfectly positioned to see the beauty of Albania. Contemporary French philosopher Georges Didi-Huberman refers to this nostalgic, distant gaze as “the glimpse,” which, rather than careful observation, allows beauty to appear. “To glimpse is to see only in passing, he suggests, a way of seeing a little less well, not as well as when the thing to be seen has become an object of observation.” Albanian poetry from the Communist period, though both carefully written by the poets and censored by the government, reveals a country that was beginning to be the object of dissection, rather than an object of longing. In contemporary times, however, with an Albania that is shaped, packaged and served to locals by international media like “The New York Times”, locals are once again adopting the necessary outsider’s perspective, finally beginning to glimpse and, thus, capture the beauty of their own land, allowing a forgotten romanticism to make its slow return to the country or the rise of the Romanticism that never was.
Wersety albańskiego poety narodowego Naima Frashëri Stada i pastwiska zostały napisane w 1886 r. Bohaterami są emigranci tęskniący za swoją ziemią: O, góry Albanii, wy wysokie drzewa / Łąki szerokie pełne kwiatów / Jesteś ze mną dzień i noc. Ten opis odcisnął się w pamięci każdego Albańczyka XXI wieku, chociaż został napisany pod koniec XIX wieku. Frashëri jest uważany za poetę romantycznego w Albanii, ale jego poezja odzwierciedla elementy europejskiego romantyzmu. Jednak to, czy romantyzm kiedykolwiek dotarł do Albanii, pozostaje wątpliwe. Od czasu dziewiętnastowiecznego wiersza Frashëriego poezja albańska odzwierciedla perspektywę spojrzenia ludności, która utraciła zdolność widzenia lub doceniania otaczającej ją idyllicznej wsi. Wygląda na to, że romantyzm rodzi się z dystansu czasowego i geograficznego. Frashëri, emigrant przez większość swojego życia, był doskonale przygotowany do zobaczenia piękna Albanii. Współczesny francuski filozof, Georges Didi-Huberman, nazywa to nostalgiczne, odległe spojrzenie spojrzeniem, które zamiast uważnej obserwacji pozwala na pojawienie się piękna. Rzut oka to widzenie tylko przelotne, a spojrzenie nostalgiczne to sposób zobaczenia nie tak dobrze, jak wtedy, gdy to, co ma być obserwowane, staje się przedmiotem obserwacji. Albańska poezja z okresu komunizmu, choć powściągliwie tworzona przez poetów z powodu cenzury przez rząd, ukazywała kraj, który stanowił przedmiot rozbioru, a nie pragnienia. Jednak w dzisiejszych czasach, gdy Albania jest kształtowana, projektowana i podawana miejscowym przez dyskurs międzynarodowych mediów, takich jak „The New York Times”, miejscowi znów przyjmują perspektywę outsiderów, która umożliwia dostrzeżenie i tym samym uchwycenie piękna ich własnej ziemi, co pozwala powrócić zapomnianemu romantyzmowi lub nawet umożliwia powstanie romantyzmu, którego nigdy nie było
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 105-120
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Byronic “Rugged nurse of savage men” in the 21st century: the perpetually romantic Albania
George’a Byrona „Rugged nurse of savage men” w XXI wieku, czyli Albania wiecznie romantyczna
Autorzy:
Vaso, Kleitia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1361391.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:
Lord Byron
Edward Said
Orientalizm
Wschód
Zachód
literatura albańska
sztuka albańska
kolonializm
Orientalism
East
West
Albanian literature
Albanian
art
internalized colonialism
Opis:
n Childe Harold’s Pilgrimage (1812–1818), Lord Byron writes these verses on Albania: “Land of Albania! let me bend mine eyes / on thee, thou rugged nurse of savage men!” One of the most memorable visits to the region, eternally immortalized in Thomas Phillips’ Portrait of Lord Byron in Albanian Dress (1813), Lord Byron’s evocation in this poem presents a commonplace perspective on the region as a land of savage men, a view further reinforced by the Balkans’ bloody history and one which has been internalized by its inhabitants as well. Lord Byron’s evocation is echoed by other Western visitors like Edith Durham and Edward Lear who in 1848 writes that, in Albania there is “luxury and the inconvenience, on the one hand, liberty, hard living and filth on the other.” Although these statements contain fragments of truth, especially pertaining to the luxurious landscape and the poverty of rural areas, an orientalist lens, as defined by Edward Said, is also at work. Here, the West defines the East as the other, a place of savage wilderness which has been slowly erased by industrialization in their home countries. The particular danger of this perspective lies in its absorption and perpetuation by the region itself. Art that focuses on topics like blood feuds and sworn virgins (Broken April by Ismail Kadare and Sworn Virgin by Elvira Dones are only a few examples) are the most successful in receiving financial support and international acclaim, thus enabling their continuation and proliferation of the Romantic idea of the country as an exotic and dangerous place.
W Pielgrzymce Childe Harolda (1812–1818) Lord Byron pisze o Albanii: Kraina Albanii! pozwólcie, że zwrócę moje oczy / ty, surowa pielęgniarko dzikich mężczyzn! Ta jedna z najbardziej niezapomnianych wizyt w tym regionie została uwieczniona w portrecie Thomasa Phillipsa Portret lorda Byrona w albańskim stroju (1813). Przywołana przez lorda Byrona w tym wierszu Albania przedstawia powszechnie obecny obraz regionu jako krainy dzikich ludzi. Wizja ta zostaje wzmocniona krwawą historią Bałkanów, która także została zinternalizowana przez jej mieszkańców. Wykrzyknik Lorda Byrona jest powtarzany przez innych zachodnich turystów, takich jak Edith Durham i Edward Lear, którzy w 1848 roku piszą, że w Albanii jest „luksus i niedogodności, z jednej strony wolność, ciężkie życie i brud z drugiej”. Chociaż stwierdzenia te zawierają fragmenty prawdy, szczególnie odnosząc się do luksusowego krajobrazu i ubóstwa na obszarach wiejskich, działa w nich również orientalistyczna perspektywa zdefiniowana przez Edwarda Saida. Tutaj Zachód definiuje Wschód jako gorszy, miejsce dziczy, które zostało powoli wyparte przez industrializację w krajach ojczystych zachodnich turystów. Szczególne niebezpieczeństwo związane z tą perspektywą leży w jej absorpcji i utrwaleniu przez samych Albańczyków. Sztuka, która koncentruje się na tematach takich, jak krwawe waśnie i zaprzysiężone dziewice (Broken April Ismaila Kadare i Sworn Virgin Elvira Dones to tylko kilka przykładów), odnosi największe sukcesy w otrzymywaniu wsparcia finansowego i międzynarodowego uznania. Takie działanie umożliwia kontynuację i rozpowszechnianie romantycznej idei kraju jako miejsca egzotycznego i niebezpiecznego.
Źródło:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 121-131
2083-4721
Pojawia się w:
Świat Tekstów. Rocznik Słupski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies