Temat: wskazania - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Usunięcie gałki ocznej – techniki i wskazania
Enucleation and evisceration – techniques and indications
Autorzy:: Prost, Marek E.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929207.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Education
Tematy:: enukleacja
ewisceracja
techniki
wskazania
Opis:: Celem pracy jest przedstawienie problemów związanych z usunięciem gałki ocznej (problemy kosmetyczne, poenukleacyjny zespół oczodołu, pooperacyjna ruchomość protezy i zanik spojówki) oraz opisanie wad i zalet różnych metod tego zabiegu (enukleacja, ewisceracja). Omówiono również wybór tych metod w zależności od wskazań do usunięcia gałki.
In the paper the problems of eyeball removal (cosmetic, post-enucleation socket syndrome, post-operative prostheses mobility and conjunctival atrophy) are described and advantages and disadvantages of different surgical methods of eyeball removal (enucleation, evisceration) are discussed. The choice of surgical method depending on indication for eyeball removal is also discussed.
Źródło:: OphthaTherapy; 2015, 2, 4; 292-298
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:: OphthaTherapy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Zalecenia dotyczące badań ultrasonograficznych w okulistyce. Część I: Badanie ultrabiomikroskopowe
Recommendations for ultrasound examination in ophthalmology. Part I: Ultrabiomicroscopic examination
Autorzy:: Kosmala, Jacek
Grabska-Liberek, Iwona
Stanislovas Ašoklis, Rimvydas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032242.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: wskazania i przeciwwskazania do badania
Opis:: Range of ultrasounds used in medical imaging is between 2 and 80 MHz. The highest frequencies are applied in medical imaging of an anterior segment of an eyeball. This paper covers the newest method of ultrasound imaging – an ultrabiomicroscopic examination. Its name reflects resolution which has so far been unavailable, and which allows for imaging a structure of the examined tissues. The article includes basic information about the structure and principles of operation of ultrabiomicroscopic examination tools. Moreover, its position among other methods for echographic examination of an eyeball was determined. Examination techniques and the role of standards of conduct at each stage of a diagnostic procedure were discussed. A role of insufficient cooperation between constructors of new ultrasonographic diagnostic tools and software IT specialist with the users of these tools, which results in the lack of consistency between the components of these sets was emphasized. Based on long term experience in ultrabiomicroscopic examinations, the authors shared observations on practical aspects of this method. Finally, indications and contraindications for ultrabiomicroscopic diagnostics were listed. Introduction of an ultrahigh frequency ultrasound probe allowed for the visualization of an post-iridial area of an anterior segment of an eyeball – an area whose diagnosis is impossible with other diagnostic methods. A wide spectrum of diagnostic indications, which covers both diseases and development anomalies of an anterior segment of an eyeball, confirms a special meaning of this method.
Zakres ultradźwięków stosowany w obrazowej diagnostyce medycznej mieści się w granicach 2–80 MHz. Najwyższe częstotliwości z tego zakresu wykorzystuje się w diagnostyce obrazowej przedniego odcinka gałki ocznej. W niniejszej pracy opisano najnowszą z metod obrazowania ultrasonograficznego – badanie ultrabiomikroskopowe. Nadana mu nazwa miała podkreślać nieosiągalną wcześniej rozdzielczość badania, pozwalającą na uwidocznienie struktury badanych tkanek. W artykule zawarto podstawowe informacje o budowie i zasadach działania narzędzi używanych do badania ultrabiomikroskopowego oraz określono jego miejsce wśród innych metod obrazowania echograficznego gałki ocznej. Omówiono techniki badania oraz rolę zaleceń postępowania na każdym z etapów procedury diagnostycznej. Podkreślono rolę niedostatecznej współpracy konstruktorów nowych ultrasonograficznych zestawów diagnostycznych oraz informatyków tworzących oprogramowanie z użytkownikami tych narzędzi, co skutkuje brakiem pełnej spójności między składowymi tych zestawów. Opierając się na wieloletnim doświadczeniu w badaniu ultrabiomikroskopowym, autorzy podzielili się uwagami dotyczącymi praktycznych aspektów tej metody. Na koniec wymieniono wskazania i przeciwwskazania do diagnostyki ultrabiomikroskopowej. Wprowadzenie sondy ultradźwiękowej o ultrawysokiej częstotliwości umożliwiło wizualizację regionów zatęczówkowych przedniego odcinka gałki ocznej, których dokładna ocena za pomocą innych metod diagnostycznych nie jest obecnie możliwa. Szeroki wachlarz wskazań diagnostycznych, obejmujący zarówno stany chorobowe, jak i anomalie rozwojowe przedniego odcinka gałki ocznej, potwierdza wyjątkowe znaczenie tej metody.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 344-348
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Zalecenia dotyczące badań ultrasonograficznych w okulistyce. Część II: Ultrasonografia oczodołu
Recommendations for ultrasound examination in ophthalmology. Part II: Orbital ultrasound
Autorzy:: Karolczak-Kulesza, Małgorzata
Rudyk, Małgorzata
Niestrata-Ortiz, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032247.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: wskazania okulistyczne do zastosowania ultrasonografii w okulistyce
Opis:: Pathological processes within the orbits are a heterogeneous group of diseases of various etiologies, clinical pictures and therapy models. Due to poor access to the orbits in a clinical examination, imaging plays a significant role in both diagnosis and treatment monitoring in patients with an orbital pathology. One of such imaging modalities is ultrasonography. It is relatively well-available, rapid and safe for the patient. This paper enumerates indications for an orbital ultrasound scan, including functional ocular disorders (vision disorders, mobility disorders), autoimmune diseases, inflammatory conditions, proliferative processes, and others. The authors present Ossoinig’s standardized method which encompasses topographic, qualitative and kinetic echography, and may facilitate orbital ultrasound examinations. Moreover, the article shows management standards for ultrasound imaging of orbital pathologies with an emphasis on the relevance of equipment selection, scanning technique (transducer position, transocular technique, paraocular technique) and patient preparation for the examination, and indicates appropriate elements of an examination report. The authors discuss the ultrasound presentation of the orbital structures in physiological conditions and selected orbital pathologies, such as pseudotumor, thyroid orbitopathy, cancerous tumors of the optic nerve, and others. The ultrasonographic characteristics of the presented pathologies are shown taking into account A and B scans. Attention was paid to the evaluation of angle kappa in the A scan in echographic assessment of the orbits. Furthermore, the authors include referential values for extraocular muscle thickness and quantitative measurement of the severity of thyroid ophthalmopathy based on Ossoinig’s muscle index.
Procesy patologiczne toczące się w obrębie oczodołów stanowią heterogenną grupę schorzeń o różnej etiologii, różnym obrazie klinicznym i odmiennych modelach terapii. Ze względu na małą dostępność oczodołów dla badania klinicznego badania obrazowe odgrywają istotną rolę w procesie diagnostycznym oraz monitorowaniu procesu terapeutycznego u pacjentów z patologiami w obrębie oczodołów. Jednym z badań obrazowych jest badanie ultrasonograficzne. Jest ono stosunkowo łatwo dostępne, szybkie i bezpieczne dla pacjenta. W pracy zawarto listę wskazań do przeprowadzenia badania ultrasonograficznego oczodołów, w tym m.in. zaburzenia funkcjonalne narządu wzroku (zaburzenia widzenia, zaburzenia ruchomości), choroby autoimmunologiczne, zapalne, procesy rozrostowe i inne. Przedstawiono metodę standaryzacji według Ossoiniga, w której skład wchodzi echografia topograficzna, jakościowa oraz kinetyczna i która może ułatwić przeprowadzanie badań ultrasonograficznych oczodołu. Zaprezentowano zalecenia postępowania w diagnostyce ultrasonograficznej schorzeń oczodołowych, podkreślając znaczenie wyboru urządzenia badawczego, techniki badania (sposób przykładania sondy, technika transokularna, technika paraokularna) i przygotowania pacjenta do badania oraz wskazując właściwe elementy opisu badania. W pracy omówiono prawidłowy obraz ultrasonograficzny struktur oczodołu w warunkach fizjologii oraz wybrane przykłady patologii w obrębie oczodołów, takie jak guz rzekomy, orbitopatia tarczycowa, guzy nowotworowe nerwu wzrokowego i inne. Opisano charakterystyczne cechy prezentowanych schorzeń w badaniu ultrasonograficznym, z uwzględnieniem prezentacji A i prezentacji B. Zwrócono uwagę na ocenę kąta kappa w prezentacji A w ocenie echograficznej oczodołów. Zawarto również wartości norm grubości mięśni okołogałkowych i ilościowy pomiar ciężkości oftalmopatii tarczycowej w oparciu o ocenę indeksu mięśniowego według Ossoiniga.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2018, 18, 75; 349-354
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Biopsja wątroby w materiale Kliniki Gastroenterologii i Hepatologii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Autorzy:: Poniewierka, Elżbieta
Chodała, Katarzyna
Hałoń, Agnieszka
Kempiński, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/551903.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:: biopsja
wątroba
AIH
NA FLD
wskazania, powikłania
Źródło:: Family Medicine & Primary Care Review; 2013, 4; 556-559
1734-3402
Pojawia się w:: Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Zachowania samobójcze nieletnich – ocena zagrożenia, oddziaływanie terapeutyczne
Suicidal behaviours of the minors – analysis of the risk
Autorzy:: Woźniak, Waldemar
Piekarski, Waldemar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/956073.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:: zachowanie samobójcze
motywy i uwarunkowania
szacowanie ryzyka samobójstwa
wskazania prewencyjno-terapeutyczne
Opis:: According to the data from the World Health Organisation (Pużyński S., 2000), over 1300 people in the world are killed every day as a result of attempted suicides. The number of suicidal attempts is probably about fifteen times higher. There are two dominating motives of suicidal behaviours – a death wish and a wish of affecting the surrounding community. Inventories for suicide risk assessment are of particular use in diagnostic and therapeutic work. With reference to Frankl’s therapeutic approach, one ought to underline an important role of shaping and developing interests in the suicide prophylactics and in psychocorrection as well. The interests are of both cognitive as well as, what is particularly important, of affective character.
Źródło:: Łódzkie Studia Teologiczne; 2006, 15; 241-249
1231-1634
Pojawia się w:: Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Stosowanie loratadyny w leczeniu ambulatoryjnym pacjentów od 2. do 18. roku życia
The use of loratadine in the therapy of ambulatory patients aged from 2 to 18 years
Autorzy:: Wyskida, Magdalena
Chudek, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031006.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
efficacy
loratadine
therapeutic indications
tolerance
tolerancja
loratadyna
dzieci
wskazania terapeutyczne
skuteczność
Opis:: Background: Loratadine, a histamine H1 receptor antagonist of II generation, is used in allergic diseases therapy in adults and children older than 2 years. The aim of this study was to analyse the therapeutic indications, efficacy and tolerance of loratadine in the outpatient paediatric population. Material and methods: Forty-four thousand seven hundred and thirty patients aged 2-18 years, treated with loratadine participated in the survey. Results: Indications for loratadine were: chronic allergic (23%) or seasonal (52.5%) rhinitis, chronic idiopathic urticaria (15%), acute respiratory tract infections (3.9%), asthma (1.9%), atopic dermatitis (1.9%), acute urticaria (1.4%) and nasal polyps (0.4%). Syrup was most commonly used in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (48.8%), while tablets – mainly in bigger children (in 65.5% of children younger than 12 years with body mass over 30 kg and in 98.2% aged 13-18 years). Ninety-seven point four percent patients followed the therapeutic recommendations during the follow-up. In the remaining group (2.6%) were using drug irregularly, discontinued treatment after symptoms subsided or due to adverse reaction. Loratadine was effective (at least moderate improvement achieved) in 94.6% patients with seasonal allergic rhinitis, in 90.3% cases with chronic allergic rhinitis and 87.8% with chronic idiopathic urticaria. Intolerance was found in 9% of patients, most often in children younger than 12 years with body mass below 30 kg (18.1%). Conclusions: 1) Loratadine is mainly used in children for therapy of seasonal allergic rhinitis. 2) It is effective in seasonal and chronic allergic rhinitis and chronic idiopathic urticaria therapy. 3) The symptoms of intolerance are most common in young children.
Wstęp: Loratadyna, antagonista receptora histaminowego H1 II generacji, jest stosowana w leczeniu chorób alergicznych u dorosłych i dzieci od 2. roku życia. Celem badania była analiza struktury wskazań terapeutycznych, skuteczności i tolerancji preparatów loratadyny stosowanych ambulatoryjnie w populacji pediatrycznej. Materiał i metody: W badaniu ankietowym wzięło udział 44 730 pacjentów w wieku od 2 do 18 lat, leczonych preparatami loratadyny. Wyniki: Preparaty loratadyny stosowano z powodu alergicznego przewlekłego (23%) lub sezonowego (52,5%) nieżytu nosa, przewlekłej pokrzywki idiopatycznej (15%), ostrego zakażenia układu oddechowego (3,9%), astmy oskrzelowej (1,9%), atopowego zapalenia skóry (1,9%), ostrej pokrzywki, również polekowej (1,4%), oraz polipów błony śluzowej nosa (0,4%). U dzieci do 12. roku życia z masą ciała <30 kg najczęściej stosowano syrop (48,8%), u dzieci większych głównie tabletki (u 65,5% dzieci do 12. roku życia z masą ciała >30 kg i u 98,2% w wieku 13-18 lat). Podczas wizyty kontrolnej 97,4% pacjentów zażywało lek zgodnie z zaleceniami. Pozostali (2,6%) stosowali lek nieregularnie, odstawili lek po ustąpieniu objawów lub z powodu działań niepożądanych. Preparaty loratadyny były skuteczne (uzyskano co najmniej umiarkowaną poprawę) u 94,6% pacjentów z sezonowym alergicznym nieżytem nosa, 90,3% pacjentów z przewlekłym alergicznym nieżytem nosa i 87,8% z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną. Nietolerancję stwierdzono u 9% leczonych, najczęściej u dzieci <12. roku życia z masą ciała <30 kg (18,1%). Wnioski: 1) U dzieci preparaty loratadyny są stosowane głównie w terapii alergicznego sezonowego nieżytu nosa. 2) Wykazują skuteczność w leczeniu alergicznego sezonowego i przewlekłego nieżytu nosa oraz przewlekłej pokrzywki idiopatycznej. 3) Objawy nietolerancji są najczęstsze u małych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 389-393
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Historia cięcia cesarskiego
History of cesarean section
Autorzy:: Kubicki, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/526803.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:: cięcie cesarskie
historia
wskazania
śmiertelność
cesarean section
history
indications
child–birth mortality.
Opis:: W artykule przedstawiono historię cięcia cesarskiego od czasów starożytnych do XXI w. Zwrócono uwagę na ewolucję technik operacyjnych i postępowania okołoporodowego na przestrzeni dziejów, co spowodowało obniżenie śmiertelności z 100 % do minimum. Omówiono pierwsze udokumentowane cięcie cesarskie wykonane w Polsce. Na zakończenie zestawiono aktualne wskazania do cięcia cesarskiego rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Ginekologiczne. Rozszerzenie tych wskazań spowodowało, że cięcie cesarskie jest najczęściej wykonywanym zabiegiem położniczym w Europie i na świecie (około 30 % wszystkim porodów).
This study contains the cesarean section history since the ancient times until the 21 st century. The consideration was taken into the evolution of the surgical techniques and the perinatal procedures within the centuries, which led to the mortality reduction from 100 per cent to a minimum. The presentation discusses the first evidence of the cesarean section performed and documented in Poland. Finally, the article presents current indications for the cesarean section recommended by the Polish Gynecological Society. Expanding the indications has resulted in the fact that the procedure is now the most commonly used among other obstetrical ones performed in Europe and the rest of the world (approximately 30% of all child-births).
Źródło:: Puls Uczelni; 2012, 1; 17-19
2080-2021
Pojawia się w:: Puls Uczelni
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Czasowa stymulacja serca – kiedy i jak ją stosować?
Temprorary cardiac pacing – when and how to use it?
Autorzy:: Smoleń, Waldemar
Chęciński, Leszek
Gajek, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/470222.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Europejskie Centrum Kształcenia Podyplomowego
Tematy:: czasowa stymulacja serca
wskazania do stymulacji
temporary cardiac pacing
indications for pacemaker therapy
Opis:: Autorzy artykułu omawiają w sposób maksymalnie przystępny dla czytelnika stymulację czasową serca. Celem pracy jest przedstawienie zasad, metod oraz wskazań do zastosowania stymulacji czasowej mięśnia sercowego, z uwzględnieniem podłoża patofizjologicznego oraz niektórych wybranych wskazań do stymulacji serca na stałe. Pozwoli to na wdrożenie właściwego postępowania terapeutycznego adekwatnego do sytuacji klinicznej.
The authors of present paper elaborate the temporary pacemaker therapy. The aim of the article was to highlight the principles, methods and indications for the use of temporary cardiac pacing with regard to patophysiological background and selected indications for permanent pacing. This will provide an optimal cardiostimulation adequate to the clinical situation.
Źródło:: Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia; 2012, 2; 30-32
2084-4212
Pojawia się w:: Współczesne Pielęgniarstwo i Ochrona Zdrowia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Urazy nerek – leczenie
Renal injuries – treatment
Autorzy:: Ząbkowski, Tomasz
Skiba, Ryszard
Grabińska, Agnieszka
Maliborski, Artur
Syryło, Tomasz
Zieliński, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032931.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: indications
injury
kidney
leczenie operacyjne
medical treatment
surgical treatment
nerka
uraz
leczenie zachowawcze
wskazania
Opis:: The anatomical structure of urogenital system contributes to high risk of mechanical injuries. The group which is particularly exposed to renal injuries are young men doing sports, the injured of road accidents, victims of accidents in the house or at work. The authors present the medical and surgical treatment after renal injuries. There are blunt and penetrating renal injuries as well as a 5-level classification of kidney injuries according to a degree of injuries – AAST. This classification enables to perform a standardization of different patient groups to choose a proper therapy and to predict the results of treatment. The most of renal injuries involves the medical treatment. However, it is often needed the surgical intervention. The indications for surgical treatment are haemodynamic instability, necessity of surgical verification of concomitant injuries, expanding or throbbing perirenal haematoma confirmed in laparotomy, grade 5 injury. The patients with the serious renal injury should undertake necessary medical examinations to determine a range of injury and to undertake the appropriate treatment. Furthermore, the longterm medical controls are recommended. The contemporary treatment’s approaches, especially AAST scale, are going to medical treatment of blunt renal injuries. The injuries of 1–3 grade are usually treated conservatively and in case of grade 4 and 5, a surgical procedure is needed. Conservative treatment of grade 1–3 injuries does not relate to a risk of late complications. The renal-vascular injuries of 5 grade are treated as an absolute indication for exploratory surgery.
Budowa anatomiczna układu moczowo-płciowego naraża go na liczne urazy mechaniczne. Grupę szczególnie wysokiego ryzyka stanowią młodzi mężczyźni uprawiający sport, uczestnicy wypadków drogowych, ofiary wypadków w domu lub w miejscu pracy. Autorzy omawiają postępowanie zachowawcze i operacyjne po urazach nerek. Wyróżnia się urazy tępe i penetrujące oraz pięciostopniową klasyfikację urazów nerek według stopnia odniesionych obrażeń – AAST. Klasyfikacja ta pozwala na dokonanie pewnej standaryzacji różnych grup pacjentów i wyboru właściwej terapii oraz stwarza możliwość przewidywania wyników leczenia. Choć w przeważającej liczbie przypadków urazy nerek są leczone zachowawczo, dość często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Wskazaniami do leczenia operacyjnego są: hemodynamiczna niestabilność, konieczność weryfikacji operacyjnej urazów towarzyszących, powiększający się lub pulsujący okołonerkowy krwiak stwierdzony podczas laparotomii, V stopień urazu. Pacjenci z poważnym urazem nerki powinni być poddawani niezbędnym badaniom kontrolnym w celu określenia zakresu urazu i wprowadzenia stosownego leczenia. Ponadto zaleca się im podjęcie kontroli długoterminowych. Współczesne algorytmy postępowania, zwłaszcza skala AAST, preferują zachowawcze leczenie tępych urazów nerek. Urazy I–III stopnia leczone są zwykle zachowawczo, w przypadku urazów IV i V stopnia wymagana jest eksploracja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze urazów I–III stopnia nie niesie ze sobą ryzyka późnych powikłań. Urazy nerkowo-naczyniowe V stopnia są traktowane jako absolutne wskazanie do leczenia chirurgicznego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 267-271
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zastosowanie terapii elektrycznej u dzieci i młodzieży. Przegląd piśmiennictwa i opis efektów elektroterapii u 5 młodocianych z rozpoznaniem schizofrenii opornej na leki przeciwpsychotyczne
Use of electroconvulsive therapy in children and adolescents – review of current literature and description of effects of electrotherapy in 5 adolescents with diagnosed treatment resistant schizophrenia
Autorzy:: Smug, Cecylia
Melcer, Paweł
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945608.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: skuteczność
adolescence
adolescencja
bezpieczeństwo
efficacy
electroconvulsion
elektrowstrząsy
indications
safety
schizofrenia lekooporna
treatment resistant schizophrenia
wskazania
Opis:: Electroconvulsion has been proven to be an effective and safe therapy, which continues to arouse much emotion both in health care employees and general population. It seems important to continue the studies on this therapeutic method and make available the existing knowledge. In recent years the electroconvulsive therapy has confirmed its position mainly in mood disorders, schizophrenia and catatonic syndrome in adults. In children and adolescents the electroconvulsion is used as the last chance treatment, however the randomised studies on this subject are still missing. The treatment is carried on analogously as in adults; it is based on descriptions of single cases. The mechanism of electroconvulsion efficacy and possible differences of this mechanism during maturing of the central nervous system are not known enough as yet. Admittedly, during the procedure many neurotransmitters are released, recently the impact on the brain’s neuroplasticity has been reported. The study is aimed at presenting a review of studies on the use of electroconvulsion in adolescents and children. The authors pointed to indications, efficacy and safety of electroconvulsive therapy. They also referred to scarce studies on the use of electroconvulsion at pre-pubertal age. Despite the lack of regulations, such therapy is sometimes used as the last chance treatment. In the latter half of the article the authors analysed the indications, efficacy, and adverse symptoms of electroconvulsion in 5 adolescents treated at our Clinic in recent years. The safety of such therapy and its partial efficacy in treatment resistant schizophrenia have been confirmed.
Elektrowstrząsy są metodą o dowiedzionej skuteczności i bezpieczeństwie, nadal budzącą wiele emocji zarówno w środowisku medycznym, jak i wśród ogółu społeczeństwa. Ważne wydaje się kontynuowanie badań dotyczących tej metody leczniczej i udostępnianie znanej już wiedzy. W ostatnich latach leczenie za pomocą elektrowstrząsów ugruntowało swoją pozycję głównie w zaburzeniach nastroju i schizofrenii oraz w zespole katatonicznym u osób dorosłych. Elektroterapię u dzieci i młodzieży stosuje się jako terapię ostatniej szansy, jednak wciąż brakuje randomizowanych badań na ten temat. Leczenie jest prowadzone analogicznie do leczenia osób dorosłych, opiera się także na opisach pojedynczych przypadków. Nadal nie do końca poznany jest mechanizm skuteczności elektrowstrząsów oraz jego ewentualne odrębności w trakcie dojrzewania ośrodkowego układu nerwowego. Wiadomo, że w czasie zabiegu dochodzi do wyrzutu wielu neuroprzekaźników, ostatnio donosi się również o jego wpływie na neuroplastyczność mózgu. Celem pracy było zaprezentowanie przeglądu badań na temat zastosowania elektrowstrząsów u adolescentów i dzieci. Autorzy zwrócili uwagę na wskazania, skuteczność i bezpieczeństwo terapii elektrycznej. Przytoczyli także nieliczne dostępne badania dotyczące zastosowania elektroterapii w wieku przedpokwitaniowym. Mimo braku uregulowań taka terapia jest niekiedy stosowana jako leczenie ostatniej szansy. W drugiej części pracy autorzy przeanalizowali wskazania, skuteczność i objawy niepożądane elektrowstrząsów u 5 młodocianych leczonych w Klinice Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieżowej w ostatnich latach. Potwierdzono bezpieczeństwo tego rodzaju leczenia i jego częściową skuteczność w schizofrenii lekoopornej.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 4; 174-183
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Wskazania do leczenia operacyjnego w ostrej fazie udaru mózgu
Indications for surgical treatment in acute stroke
Autorzy:: Brola, Waldemar
Fudala, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058075.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: indications
leczenie zachowawcze
non-invasive treatment
stroke
surgical treatment
thrombolysis
udar mózgu
tromboliza
leczenie chirurgiczne
wskazania
Opis:: Stroke is an emergency state requiring immediate diagnosis and treatment. It is recommended that all acute stroke patients should be treated in a stroke unit. Thrombolytic therapy proved to be the most effective treatment. Although intravenous thrombolysis is available, only 10% of the patients are treated with recombinant tissue plasminogen activator (rt-PA) in the best Polish centres. Statistically, in scale of the country, the percentage of patients treated that way is no more than 1. Recently there has been a dynamic development of surgical neurology, which aims at surgical treatment of ischemic stroke including intraarterial thrombolysis, mechanical recanalisation of arteries (embolectomy), carotid endarectomy, remodeling, angioplasty and stenting. There is, however, lack of reliable research results confirming efficiency of these methods. According to recommendations of experts from the National Programme of Prevention and Treatment of Stroke POLKARD surgical stroke care is rarely advised. Surgical treatment is recommended in specific cases of ischemic stroke (malignant middle cerebral artery infarct, large spaceoccupying cerebellum infarct) and in some cases of intracerebral hemorrhage. Surgical treatment is restricted to patients with superficial intracerebral hematoma (cases with localization in basal ganglia), cases of rapid decrease of consciousness or neurological deterioration. Another issue is treatment of subarachnoid hemorhage connected with arteriovenous malformation where neurosurgical operations are more advised. In cases of aneurismal rupture neurosurgical clip is the method of choice.
Udar mózgu jest stanem nagłym wymagającym szybkiej diagnostyki i terapii. Podstawowym postępowaniem w ostrej fazie udaru mózgu wciąż pozostaje leczenie zachowawcze, które należy prowadzić w warunkach pododdziału udarowego. Najlepsze efekty daje leczenie trombolityczne, ale mimo dostępności trombolizy dożylnej jedynie 10% pacjentów w najlepszych polskich ośrodkach jest leczonych rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu (rt-PA). W skali kraju odsetek ten nie przekracza bariery 1%. W ostatnich latach dynamicznie rozwija się neurologia interwencyjna, której głównym celem jest zabiegowe leczenie niedokrwiennego udaru mózgu. Jej zakres działania obejmuje trombolizę dotętniczą, mechaniczną rekanalizację tętnic (embolektomię), endarterektomię, remodeling, angioplastykę i stentowanie tętnic w ostrym okresie udaru niedokrwiennego. Brak jest jednak wiarygodnych badań potwierdzających ich skuteczność. Zgodnie z Wytycznymi Grupy Ekspertów Narodowego Programu Profilaktyki i Leczenia Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego POLKARD interwencja neurochirurgiczna wskazana jest w nielicznych sytuacjach. Leczenie chirurgiczne zalecane jest jedynie w szczególnych przypadkach udaru niedokrwiennego (złośliwy zespół tętnicy środkowej mózgu, rozległy zawał móżdżku) oraz w niektórych przypadkach krwotoku mózgowego. Leczenie operacyjne krwotoku ogranicza się do chorych z powierzchownie położonym krwiakiem bez zajęcia jąder podstawy oraz przypadków z szybko narastającymi zaburzeniami świadomości i pogłębiającym się deficytem neurologicznym. Osobnym zagadnieniem jest leczenie krwotoku podpajęczynówkowego związanego z malformacją tętniczo-żylną, gdzie zakres wskazań do operacji neurochirurgicznych jest znacznie większy. Chirurgiczne zamknięcie pękniętego tętniaka jest metodą z wyboru.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 1; 19-25
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Przezskórna endoskopowa gastrostomia u dzieci – szansa na lepsze życie czy zło konieczne?
Percutaneous endoscopic gastrostomy in children – chance for better life or necessary evil?
Autorzy:: Jabłoński, Janusz
Czajka, Paulina
Białas, Adam J.
Lewandowska, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031657.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: children
dysphagia
enteral nutrition
indications
percutaneous endoscopic gastrostomy
przezskórna endoskopowa gastrostomia
żywienie dożołądkowe
zaburzenia połykania
wskazania
dzieci
Opis:: Introduction: Percutaneous endoscopic gastrostomy (PEG) is a surgical procedure for placing a gastrostomy tube into the stomach using a gastroscope in order to administer food directly to the stomach. The main group of paediatric patients qualified for PEG procedure are those with neurological conditions associated with dysphagia. Objectives: The aim of the study was to evaluate long-term results after PEG insertion and parents satisfaction from use of PEG. Material and methods: The study group consisted patients treated in University Maria Konopnicka Hospital in Lodz who had PEG performed, in the period from 2002 to 2007. Indications of PEG performed, time from insertion to feeding start, complications, frequency and cause replace tube by another were retrospectively reviewed. Nutritional status was assessed according to BMI values referred to Polish BMI standards charts. The main source of data on parents satisfaction were original questionnaires. Results: Medical records of 27 patients were analyzed. The main indications for PEF was diseases of central nervous system. Feeding was started during of 3 day after PEG insertion in 70.4% patients. Post-procedure complication were seen in 10 patients (37%) and all were minor problems. Blockage of the tube seen in 16 patients (59.3%). The gastrostomy tube was removed after PEG placement in 11 children (40.7%). Duration of feeding was shorter after PEG insertion. Improving the nutritional status was observed in 23 patients (85%). Majority of parents highly evaluated the use of PEG and would have recommended this method of feeding to the other parents with similar problems. Only one parent negatively evaluated training about use of PEG. Conclusions: The PEG procedure is a well tolerated, effective, highly evaluated by parents way to tube feeding with relatively low complications rate.
Wprowadzenie: Przezskórna endoskopowa gastrostomia (PEG) to zabieg polegający na wytworzeniu przetoki żołądkowo-skórnej za pomocą gastroskopu w celu bezpośredniego podawania pokarmu do żołądka. Główną grupą pacjentów pediatrycznych kwalifikującą się do PEG są chorzy z chorobami neurologicznymi, u których wystąpiły zaburzenia połykania. Cel pracy: Celem pracy była analiza wyników odległych u dzieci po założeniu PEG oraz ocena satysfakcji rodziców z użytkowania PEG. Materiał i metody: Badaniem objęto pacjentów Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego nr 4 im. Marii Konopnickiej, u których w latach 2002-2007 założono przezskórną endoskopową gastrostomię. Analizie retrospektywnej poddano: przyczyny założenia PEG, powikłania, czas od założenia PEG do rozpoczęcia żywienia, częstość i przyczynę wymiany zestawu do gastrostomii. Stan odżywienia określono na podstawie siatek centylowych dla BMI. Podstawowym źródłem danych o satysfakcji rodziców była odpowiedź pisemna udzielona na pytania zawarte w oryginalnych kwestionariuszach. Wyniki: Analizie poddano historie chorób 27 pacjentów. Głównym wskazaniem do założenia PEG były choroby centralnego układu nerwowego. Rozpoczęcie żywienia u 70,4% pacjentów nastąpiło do 3. doby po założeniu PEG. U 10 pacjentów (37%) wystąpiły niegroźne powikłania. Zatykanie rurki obserwowano u 16 pacjentów (59,3%). Wymiany rurki dokonano u 11 dzieci (40,7%). Czas karmienia po założeniu PEG uległ skróceniu. Stwierdzono poprawę stanu odżywienia u 23 dzieci (85%). Wszyscy rodzice wysoko ocenili wyniki użytkowania PEG i poleciliby ten sposób żywienia dzieci innym rodzicom w podobnej sytuacji. Tylko jeden rodzic negatywnie ocenił szkolenie na temat użytkowania PEG. Wnioski: PEG jest metodą leczenia żywieniowego dobrze tolerowaną, efektywną, obciążoną niewielkimi powikłaniami oraz wysoko ocenianą przez rodziców chorych dzieci.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 204-210
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Zasady stosowania dootrzewnowej chemioterapii w hipertermii (HIPEC) w leczeniu nowotworów złośliwych powierzchni otrzewnej w połączeniu z zabiegami cytoredukcyjnymi: zalecenia krajowe
Polish clinical practice guideline on hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) with cytoreductive surgery in peritoneal malignancy treatment
Autorzy:: Rutkowski, Piotr
Śpiewankiewicz, Beata
Herman, Krzysztof
Jastrzębski, Tomasz
Kładny, Józef
Kojs, Zbigniew
Krzakowski, Maciej
Polkowski, Wojciech
Wyrwicz, Lucjan
Wysocki, Piotr
Zdzienicki, Marcin
Zegarski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031598.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w warunkach hipertermii (hipec)
rekomendacje
wskazania
przeciwwskazania
hyperthermic intraperitoneal perfusion chemotherapy (hipec)
recommendations
indications
contraindications
Opis:: The management of peritoneal surface malignancy is a significant clinical problem in oncology. It was demonstrated that the combination of complete cytoreductive surgery with hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC) may lead to long-term control of the disease or improved survival in selected patients. The aim of this paper was to present the optimal indications and technical guidelines for performing HIPEC in Poland. The application of this method requires experience of a multidisciplinary team of physicians (gynecologic oncologist, surgeon and clinical oncologist), availability of diagnostic and therapeutic resources (intensive care unit) as well as a dedicated perfusion system. A crucial aspect for obtaining optimal treatment outcomes is the selection of patients. Such a selection takes place both at the beginning of treatment and intraoperatively. The initial selection of patients qualified for HIPEC includes ruling out extraperitoneal spread of cancer and metastases to the liver (single resectable liver metastases in patients with colorectal carcinoma are not contraindications) and lungs. According to current international guidelines, the HIPEC procedure is a standard treatment in patients with ovarian carcinoma that metastasizes to the peritoneum, in colorectal cancer, when PCI <20 and in patients with peritoneal mesothelioma or pseudomyxoma peritonei as well as in patients with gastric cancer.
Leczenie nowotworów złośliwych powierzchni otrzewnej stanowi istotny problem w onkologii. Wykazano, że skojarzenie maksymalnej cytoredukcji chirurgicznej z dootrzewnową chemioterapią w hipertermii (hyperthermic intraperitoneal chemotherapy, HIPEC) może prowadzić do długotrwałej kontroli choroby lub wydłużenia przeżyć u odpowiednio wybranych chorych. Celem niniejszego opracowania są zalecenia dla optymalnego zakresu wskazań i sposobu prowadzenia HIPEC w Polsce. Zastosowanie tej metody wymaga doświadczenia wielospecjalistycznego zespołu lekarskiego (ginekolog onkolog, chirurg, onkolog kliniczny), a także zaplecza diagnostycznego i leczniczego (oddziału intensywnej opieki medycznej) oraz dedykowanego systemu do perfuzji. Kluczową kwestią dla uzyskania optymalnego wyniku leczenia jest odpowiedni dobór chorych. Dobór ten następuje zarówno na etapie planowania leczenia, jak i śródoperacyjnie. Wstępna selekcja pacjentów kwalifikowanych do leczenia z wykorzystaniem HIPEC obejmuje wykluczenie pozaotrzewnowych przerzutów nowotworu oraz przerzutów do wątroby (pojedyncze resekcyjne przerzuty do wątroby u chorych na raka jelita grubego nie są przeciwwskazaniem) i płuc. Zgodnie z istniejącymi zaleceniami międzynarodowymi procedura HIPEC jest standardowo stosowana u chorych z przerzutami do otrzewnej raka jajnika, raka jelita grubego, gdy PCI <20 oraz u chorych na międzybłoniaka lub śluzaka rzekomego otrzewnej i wybranych chorych na raka żołądka.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 2; 86-97
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Leczenie systemowe guzów jajnika o granicznej złośliwości – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Systemic treatment of borderline ovarian tumors – case report and literature review
Autorzy:: Świetlik, Aneta
Sobiczewski, Piotr
Kowalska, Magdalena
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030427.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: borderline ovarian tumors
chemotherapy
fertility-sparing treatment
follow-up
indications
chemioterapia
guzy graniczne jajnika
leczenie oszczędzające
obserwacja
wskazania
Opis:: In the classification of the World Health Organization from 1973, borderline tumors were classified as a separate group of epithelial ovarian tumors. The most important characteristics of such tumors include: the absence of destructive stromal invasion and a buildup of epithelial cells as well as moderate mitotic activity and nuclear atypia. Surgery, which can be fertility-sparing in younger women who plan pregnancy, is the basic treatment of borderline tumors. Adjuvant therapy is, however, a debatable issue. In selected cases, chemotherapy is implemented but treatment protocols are not uniform and vary in different centers. The indications for adjuvant treatment and the number of cycles are determined by the experience of an oncological center. Doubts usually concern patients with invasive implants and advanced forms of the disease. The aim of the paper was to present a rather special case of a 25-year-old patient with bilateral borderline ovarian tumors with invasive implants in the peritoneum and greater omentum. The patient underwent a sparing surgery, due to her decision to retain fertility, followed by chemotherapy. The patient has not presented any signs of relapse for two years. The article also presents a review of available literature on adjuvant treatment of borderline tumors and new recommendations of experts and oncological societies. Most of the studies indicate that systemic treatment is ineffective. In the case presented, however, a remission was achieved after six cycles of chemotherapy, which suggests the need for individualizing treatment in certain cases.
W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia z 1973 roku guzy o granicznej złośliwości wyodrębniono jako oddzielną grupę nabłonkowych nowotworów jajnika. Najważniejszymi cechami tych nowotworów są: przede wszystkim brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, a także nawarstwianie komórek nabłonka oraz umiarkowana aktywność mitotyczna i atypia jądrowa. Podstawowym sposobem leczenia guzów granicznych jest chirurgia – u kobiet młodych, planujących ciążę może być oszczędzająca. Leczenie uzupełniające pozostaje przedmiotem dyskusji. W wybranych przypadkach stosuje się chemioterapię, chociaż protokoły leczenia nie są jednolite i różnią się w zależności od ośrodka. Wskazania do leczenia uzupełniającego i liczbę jego kursów determinuje doświadczenie ośrodka onkologicznego. Wątpliwości dotyczą głównie pacjentek z wszczepami inwazyjnymi i zaawansowaną postacią choroby. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku 25-letniej kobiety z obustronnymi guzami granicznymi jajników oraz wszczepami inwazyjnymi w otrzewnej i sieci większej. Pacjentkę leczono chirurgicznie oszczędzająco, ze względu na chęć zachowania płodności, a następnie uzupełniająco chemioterapią. Czas obserwacji bez cech nawrotu wynosi dwa lata. W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat leczenia uzupełniającego w guzach granicznych oraz najnowszych zaleceń ekspertów i towarzystw onkologicznych. Większość badań wskazuje na brak skuteczności leczenia systemowego. W opisanym przypadku uzyskano jednak remisję choroby po sześciu cyklach chemioterapii, co sugeruje konieczność indywidualizacji leczenia w części przypadków.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 1; 44-50
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Szacowanie niepewności pomiarów przyrządami analogowymi i cyfrowymi
Estimating of the uncertainty of measurements with analogous and digital devices
Autorzy:: Durczak, K.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/337107.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych
Tematy:: pomiar
błąd pomiaru
niepewność pomiaru
błąd odczytania wskazania
przyrząd analogowy
przyrząd cyfrowy
measurement
uncertainty of measurements
analogous device
digital device
Opis:: Każdy pomiar bez wzglądu na zastosowaną metodę i użyty przyrząd pomiarowy jest obarczony mniejszym bądź większym błędem. Ponieważ błąd pomiaru jest nieunikniony, zatem należy go podawać łącznie z wynikiem pomiaru. Metoda uproszczona określania niepewności pomiaru nie wymaga powadzenia szeregu prób. Można ją oszacować przez sumowanie błędów składowych. Jedną ze składowych niepewności pomiaru jest błąd odczytania wskazania, który należy zawsze uwzględnić używając przyrządów analogowych. W przypadku przyrządów dających wskazania cyfrowe błąd ten nie występuje. Mniejsza wartość niepewności pomiaru (nie zawsze konieczna) okupiona jest zazwyczaj wyższą ceną zakupu przyrządów cyfrowych w porównaniu z przyrządami analogowymi.
Every measurement without regard on the used method and measuring device is burdened with smaller or bigger error. Because an error of the measurement is inevitable, it should be presented together with the result of the measurement. A simplified method of estimating of the uncertainty of measurement does not demand a lot of trials. It can be estimated by adding up the composition errors. One component of the uncertainty of measurement is an error of reading indications, which should be always to take into account when using analogous devices. By using digital devices this error does not step occur. The smaller the uncertainty of measurement is (however not always necessary), the higher price of digital devices in comparison with analogous devices.
Źródło:: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering; 2006, 51, 4; 10-16
1642-686X
2719-423X
Pojawia się w:: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "wskazania" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język