Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "studia wizualne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Fenomen zwrotu wizualnego we współczesnej kulturze – treść pojęcia a istota zjawiska
    A Phenomenon of Visual Turn and Visual Studies in Contemporary Culture
    Autorzy:
    Juzefovič, Agnieška
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807349.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    zwrot wizualny
    obraz
    wzrokocentryzm
    mimesis
    studia wizualne
    interdyscyplinarność
    visual turn
    image
    ocularcentrism
    visual studies
    interdisciplinary
    Opis:
    Opierając się na badaniach tak znanych interpretatorów wizualności jak W.J.T. Mittchel, M. Jay i V. Flusser, autorka analizuje problematykę „zwrotu wizualnego”, pokazuje, dlaczego filozofowie i badacze kultury zainteresowali się tematyką wizualności oraz w jaki sposób zachodzi wizualizacja różnych dziedzin współczesnego świata. Autorka omawia powiązania między wizualnym zwrotem (wzrokocentryzmem) i uprzywilejowaną pozycją, jaką zajmuje zmysł wzroku. Poprzez argumentację tezy, że dominacji wizualności nie należy postrzegać jako powrotu do mechanicznego kopiowania rzeczywistości, pokazana jest różnica między antyczną teorią mimesis i współczesną wizualnością, która symbolizuje raczej nie zwykłe kopiowanie prototypu, lecz postlingwistyczny obraz, zrodzony z wyobraźni, wzajemnego oddziaływania między koncepcją twórcy, aktem twórczym i otaczającą rzeczywistością. Badając powiązania między studiami wizualnymi a pokrewnymi naukami humanistycznymi i społecznymi, autorka ukazuje przedmiot badań i metody stosowane w tych dziedzinach akademickich. Uzasadniana jest teza, że zainteresowanie badaczy studiami wizualnymi oraz powstawanie nowych programów tego rodzaju studiów na różnych uniwersytetach i wyższych uczelniach jest powiązane ze zwrotem wizualnym i ugruntowaniem się wizualności we wszystkich dziedzinach współczesnego życia, a co za tym idzie – z szybko wzrastającym zapotrzebowaniem na wykwalifikowanych specjalistów z dziedziny wizualności. Autorka uważa, że studia wizualne są z zasady fenomenem interdyscyplinarnym, aczkolwiek można je traktować jako samodzielną dyscyplinę, mającą raczej charakter studyjny niż naukowy. Celem takiej dyscypliny jest tworzenie i rozwijanie teorii, które pomogłyby zrozumieć, w jaki sposób obraz funkcjonuje we współczesnej kulturze.
    With references to such well known scholars of visual culture as T. Mittchel, M. Jay and V. Flusser, the author examines the phenomenon of visual turn—shows how and why twentieth century philosophers and scholars are interested in visual culture and how visuality conquered various socio-cultural spaces. Interfaces between pictorial turn and privileging of vision over the other senses (ocularcentrism) and new technologies are analyzed. The author argues that visual turn should not be understood as a mechanical copying of reality or an act without creativity, therefore it is different from ancient theory of mimesis. Thus this paper disclose concept of visual, which represents not a return to traditional theory of adequacy, but rather it represents a re-discovered post-linguistic image created by interaction of imagination, conceptual creative process and visible reality. Interfaces among popular visual studies and various social sciences and humanities are analyzed; their testing problems and methods are highlighted. Conclude that scholar’s attention focused toward visual studies and rousing of new visual studies programs at various universities and high schools is connected with domination of visual aspect in contemporary culture and rapidly growing need for specialists who could work in various fields of visual culture. The author argues that visual studies are interdisciplinary phenomenon, but they could be treated as a separate discipline, even if having rather studio than scientific nature. The aim of visual studies is to create and present theories to help understand how images function in the wider cultural sphere. By analyzing development of visual studies in contemporary Lithuania the author conclude that it is very dynamic and popular field.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 1; 19-33
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pedagogika resocjalizacyjna wobec „fotoobrazów” w badaniach i w praktyce oddziaływań resocjalizacyjnych
    Social rehabilitation education in relation to „photo-images” in the research and in the practice of social rehabilitation interactions
    Autorzy:
    Nowotniak, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369757.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-01
    Wydawca:
    Fundacja Pedagogium
    Tematy:
    pedagogika resocjalizacyjna
    studia wizualne
    metodologia wizualna
    fotografia uczestnicząca
    social rehabilitation pedagogy
    visual studies
    visual research methodology
    participatory photography
    Opis:
    Dynamiczny rozwój studiów wizualnych wymaga nowego spojrzenia na miejsce obrazu w badaniach naukowych. Celem artykułu jest włączenie się do dyskusji nad wykorzystaniem obrazu, a dokładniej – obrazu fotograficznego, w badaniach i w praktyce pedagogicznej w obszarze pedagogiki resocjalizacyjnej. Poddana namysłowi zostanie w tym kontekście użyteczność tzw. fotografii uczestniczącej (participatory photography) oraz doświadczeń badawczych z realizacji projektów wykorzystujących etnografię wizualną.
    Dynamic development of visual studies inquires a new approach towards image in scientific research. This article is aimed at joining the discussion concerning utilizing photographicvisuals in research and application of social rehabilitation pedagogy. Moreover, it evaluates the efficiency of both “participatory photography” and visual ethnography – and the associated experimental research in this very field.
    Źródło:
    Resocjalizacja Polska; 2020, 19; 107-125
    2081-3767
    2392-2656
    Pojawia się w:
    Resocjalizacja Polska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The sense of sight in Jan Kochanowski’s poetry: A research reconnaissance
    Zmysł wzroku w poezji Jana Kochanowskiego – rekonesans badawczy
    Autorzy:
    Krzywy, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088422.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Polish literature of the 16th century
    visual imagery
    the elegy ekphrasis
    Jan Kochanowski (1530–1584)
    poezja polskiego renesansu
    studia wizualne
    elegia
    ekfraza
    Opis:
    This study is a research reconnaissance into the visual imagery in the poetry of Jan Kochanowski, Poland’s most talented poet before the Romantic Age. Although he was familiar with the technique of ekphrasis and took an interest in emblems, he seems to have been rather sparing in making use of visual potential of the poetic word. However, he does rely on the sense of sight in his epistemological refl ection concerning the problem of knowing God, aesthetics (the experience of beauty) and ethics (the visible order of the world as a guide to proper conduct). The eye also plays a major role in his descriptions of the human psychology, especially love. The sight has a special function in his Treny (Laments), a cycle of elegies written after the death of his baby daughter Urszula in 1579. While addressing the fundamental questions of life and death, Kochanowski draws on visual and aural imagery to convey the devastating pain felt by the father after the death of his beloved child and to question his earlier confi dence in man’s sovereign mind.
    Źródło:
    Ruch Literacki; 2019, 2; 129-151
    0035-9602
    Pojawia się w:
    Ruch Literacki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak „widzą” niewidomi?
    How Do Blind People “See”?
    Autorzy:
    Chmielecki, Konrad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2130729.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-29
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    osoby niewidome
    podmiot wizualny
    reprodukcja
    nowa wizualność
    społeczne widzenie
    zdarzenie wizualne
    podmiot fraktalny
    bioobrazy
    studia kultury wizualnej
    The Passing Billa Violi
    blind people
    visual subject
    reproduction
    new visuality
    social seeing
    visual event
    fractal subject
    biopictures
    Visual Culture Studies
    Bill Viola’s The Passing
    Opis:
    Artykuł porusza problematykę nowej widzialności i reprodukcji pola społecznego „widzenia” u osób niewidomych jako „podmiotów wizualnych” w perspektywie studiów kultury wizualnej. Przyjmując założenie, że kultura wizualna pociąga za sobą rozważania na temat ślepoty, niewidzialnego, niewidomego w perspektywie społecznej, autor śledzi, w jaki sposób niewidomi funkcjonują jako podmioty wizualne w społeczeństwie wizualnym, czyli osoby konstytuujące aktywny społecznie środek wzroku (niezależnie od jego biologicznej zdolności widzenia) oraz jako efekt szeregu kategorii podmiotów wzrokowych. W tym kontekście Nicholas Mirzoeff odwołuje się do przykładu niewidomych, którzy na początku ery panoptycznej stali się przedmiotem społecznej troski państwa, co doprowadziło do powstania instytucji państwowych dla niewidomych. Panoptyzm stworzył niewidomych jako „naturalny” cel społeczeństwa, państwa i troski, właśnie dlatego, że „widzenie” i „bycie widzianym” stały się problematyczne w trosce dyscyplinarnego państwa narodowego. W eseju The Question of Cultural Identity Stuart Hall wyróżnia trzy typy podmiotów: oświeceniowy, socjologiczny i postmodernistyczny. Odniesienie do racjonalnego podmiotu dotyczy także osób niewidomych. Mitchell wspomina Optykę René Descartesa, w której filozof uważał wzrok za „rozszerzoną formę dotyku”, porównując go do „kija używanego przez niewidomych” do wzmocnienia ścieżki w realnej przestrzeni. Podobnie w perspektywie podmiotu ponowoczesnego warto przywołać model „widzenia bez patrzenia” Paula Virilia – reprodukcji intensywnej ślepoty, która jest ostatnią formą „industrializacji ślepoty” przez „maszyny widzenia”. Koncepcja podmiotu fraktalnego Jeana Baudrillarda dowodzi, że życie niewidomych jest „społeczną konstrukcją widzenia”. Podmiot wizualny, który znajdujemy w koncepcji bioobrazów W.J.T. Mitchell, prowadzi nas do wniosku, że obrazy można tworzyć tak, jak obrazy przedmiotu, wyczuwając je w wyobraźni. Nicholas Mirzoeff proponuje wprowadzenie terminu „zdarzenie wizualne” zamiast pojęcia „podmiot wizualny”; jest on generowany w interfejsie z technologią wizualną w procesie komunikacji za pośrednictwem komputera, w którym mogą uczestniczyć również osoby niewidome. Wreszcie, The Passing Billa Violi zostało zinterpretowane w kontekście obrazów wewnętrznych. Trudno nie przywołać tej koncepcji, mówiąc o obrazach, które są efektem „widzenia” niewidomych. Obrazy generowane przez „oko umysłu” pochodzą ze snów, wspomnień, obrazów i wyobrażeń, w których widzimy siebie, ale z punktu widzenia obserwatora – osoby niewidomej. Viola przypisuje tę funkcję wewnętrznych obrazów kamerze wideo, która działa jak świadomość, stając się odzwierciedleniem naszego „ja”. Według Violi można opisać dynamikę świadomości, która na jednym końcu umieszcza obrazy zewnętrzne (także postrzegane przez niewidomych) i obrazy wewnętrzne (stany uczuć, emocje, marzenia senne i społeczne skutki „widzenia”).
    The paper deals with the issues of new visibility and reproduction of the field of social “seeing” in blind people as “visual subjects” in the perspective of Visual Culture Studies. Taking an assumption that visual culture entails considerations on blindness, the invisible, the unseen, and the unseeable in social perspective, the author tracks the ways in which the blind function as visual subjects in a visual society, i.e., people who are constituted as an active social agent of sight (regardless of his or her biological capacity to see) and as the effect of a series of categories of visual subjects. In this context, Nicholas Mirzoeff refers to the example of the blind, who became an object of social state concern at the beginning of the panoptic era, leading to the establishment of state institutions for the blind. Panopticism created the blind as what has now become a “natural” target of social and state and concern precisely because “seeing” and “being seen” has become problematic in the concern of the disciplinary nation-state. In his essay The Question of Cultural Identity, Stuart Hall distinguishes three types of subjects: the enlightenment, sociological, and postmodern. The reference to the rational subject also applies to the blind. Mitchell mentions René Descartes’s Optics, in which the philosopher considered sight an “extended form of touch,” comparing it to “a staff used by the blind” to strengthen the path in real space. Similarly, in the perspective of the postmodern subject, it is worth recalling Paul Virilio’s model of “sightless vision” – the reproduction of an intense blindness that is the last form of the “industrialisation of the non-gaze” by “the vision machines.” Jean Baudrillard’s concept of the fractal subject proves that the life of the blind is “the social construction of vision.” The visual subject that we find in the concept of biopictures by W.J.T. Mitchell leads us to the conclusion that images can be created in a way like creating images of an object, by feeling them in the imagination of blind people. Nicholas Mirzoeff suggests an introduction to the term “visual event” instead of the concept of “visual subject,” which is generated in an interface with visual technology on computer-mediated communication process, in which blind people can be also participated. Finally, The Passing by Bill Viola has been interpreted in the context of internal images. It is difficult not to recall this concept when talking about pictures that are the result of the blind “seeing.” The images generated by the “mind’s eye” come from dreams, memories, images, and imaginations in which we see ourselves, but from the observer’s point of view as a blind person. Viola assigns this function of internal images to the video camera which acts as a tool of awareness as it becomes a reflection of our “I.” According to Viola, one can describe the dynamics of consciousness, which at one end places external images (also perceived by the blind) and internal images (states of feelings, emotions, dreams, and the social effects of “seeing”).
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 38, 3; 387-410
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies