Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "spiritualità" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    „Nawróceni chrześcijanie” – duchowość galijskich arystokratów IV-V wieku
    I cristiani „convertiti” – dalla storia della spiritualità degli aristocratici della Galia tardoantica
    Autorzy:
    Żurek, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612392.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    duchowość
    Galia
    spiritualità
    Opis:
    Dalla storia ci sono noti assai bene le prominenti figure della Galia tardoantica (IV-V secolo d.C.): Paolino di Nola, Sulplicio Severo, Eucherio di Lione, Salviano di Marsiglia, ecc. Tutti quanti appartenenti alla classe della nobiltà d’allora, ben educati, sposati, in un certo momento della loro vita hanno abbandonato vita monadana e si sono dedicati all’ascezi ed agli ideali monastici. Si parla della „seconda conversione” dopo il battesimo. Nell’articolo viene presentato il fenomeno e si domanda sulla sua natura. Un’analisi dei casi esaminati ci peremette a dare i conclusioni. Anzitutto posiamo dire di un crescente desiderio della vita più vicina a Dio nel mondo già cristianisato ma poco esigente.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2010, 55; 809-820
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rinnovamento sinodale: un’esperienza spirituale
    Synodal renewal: a spiritual experience
    Autorzy:
    Wasiutyńska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32510544.pdf
    Data publikacji:
    2023-06
    Wydawca:
    Comenius University Bratislava. Faculty of Roman Catholic Theology of Cyril and Methodius
    Tematy:
    sinodalità
    spiritualità
    connversione
    synodality
    spirituality
    conversion
    Opis:
    La presente riflessione si propone di guardare il processo sinodale come un’esperienza spirituale, di discernimento comunitario, alla luce di alcuni brani dell’insegnamento di papa Francesco, del documento della Commissione Teologica Internazionale e di alcuni documenti inerenti ai primi mesi del cammino. Una delle quattro commissioni che lavorano per il sinodo è proprio la Commissione sulla Spiritualità e ha già prodotto un documento sotto il titolo “Per una spiritualità della sinodalità”. Vengono presentate delle prime considerazioni riguardanti un processo ancora in corso. Ne risulta che la sinodalità è in primo luogo uno stile di vita quotidiano che poi diventa anche un modo di azione specifico legato alle strutture, ai diversi processi, agli eventi particolari, nelle singole comunità così come nella Chiesa universale. Tutto ciò richiede una nuova qualità di rapporti a ogni livello della vita comunitaria ed esige più coraggio nell’ ascolto dello Spirito.
    The present reflection aims to look at the synodal process as a spiritual experience, of community discernment, in the light of some passages from the teaching of Pope Francis, the document of the International Theological Commission and some documents relating to the first months of the synodal path. One of the four commissions working for the synod is precisely the Commission on Spirituality and has already produced a document under the title “Towards a spirituality for synodality”. Some initial considerations regarding a process still in progress are presented. As a result, synodality is in the first place a style of daily life which then also becomes a specific mode of action linked to structures, to different processes, to particular events, in individual communities as well as in the universal Church. All of this requires a new quality of relationships at every level of community life and demands more courage in listening to the Spirit.
    Źródło:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis; 2023, 1; 14-21
    1335-8081
    2644-6928
    Pojawia się w:
    ACTA facultatis theologicae Universitatis Comenianae Bratislaviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spiritualità del monachesimo maschile nelle opere di san Girolamo (Duchowość monastycyzmu męskiego w dziełach świętego Hieronima)
    Spirituality of male monasticism in the works of st. Jerome
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613135.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    San Girolamo
    monachesimo
    spiritualità
    Saint Jerome
    Monasticism
    Spirituality
    Opis:
    The essay aims at peering into the Monastic writings of St. Jerome expressly addressed to men, though actually to men and women. The works surveyed are mostly St. Jerome’s Letters, though a few homilies held in Bethlehem are taken into consideration, as well as the writing De persecutione Christianorum, a work addressing monks on the release of the Monastic condition. The Monastic teaching of St. Jerome is a vast patrimony, and his authentic personal ascetical lifestyle render him a great master of spirituality. St. Jerome’s Monastic literature does not witness just his own sagacity, but a whole spiritual movement guided by him, which by no means could be assimilated to the Eastern Tradition nor to the Western Benedictine Monasticism, developed later on. His spiritual movement was distinct from the former because of its cultural impact, and from the latter because of its austerity of life, entirely moulid by the desert Fathers. The spiritual movement guided by St. Jerome it’s a peculiar Monasticism, bridging Eastern Monasticism in the West, and still leaving echoes in the present.
    Artykuł zamierza przedstawić nauczanie duchowe św. Hieronima skierowane wyraźnie i wprost do mnichów. Za teksty źródłowe posłużyły nam głównie Hieronimowe Listy, a także niektóre jego homilie wygłoszone w Betlejem oraz dzieło De persecutione Christianorum – konferencja duchowna skierowana do mnichów i dotycząca porzucenia stanu mniszego. Hieronimowe pouczenia duchowe skierowane do mnichów stanowią bardzo szerokie patrymonium, ukazując Autora jako wielkiego mistrza życia duchowego. To jednak monastyczne patrymonium nie świadczy jedynie o mądrości osobistej Hieronima, lecz ukazuje cały rodzący się nowy ruch duchowy, który kształtował się pod kierownictwem Dalmatyńczyka, przyjmując postać typowo zachodnią i łacińską, nie zawsze niewolniczo powielającą wzór pierwotnego monastycyzmu wschodniego, czy podobną do późniejszej formy monastycyzmu zachodniego – benedyktyńskiego. Monastycyzm propagowany przez Hieronima różnił się od koptyjskiego przede wszystkim tym, iż wykorzystywał bogactwo kultury i filozofii. Od monastycyzmu benedyktyńskiego natomiast odróżnia go wierność surowości życia czerpiącego wzorce z Ojców pustyni. Monastycyzm więc, który odwołuje się do św. Hieronima, jest monastycyzmem szczególnym, którego zadaniem było zatroszczenie się o przeszczepienie na Zachód ducha pierwotnego monastycyzmu wschodniego, którego charyzmat i wartość są nadal aktualne.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 70; 119-150
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La spiritualità dell’Incarnazione. Ricchezze teologiche, bibliche e mistiche nell’opera “Le grandezze di Gesù” di Pierre de Bérulle
    Duchowość wcielenia. Bogactwa teologiczne, biblijne i mistyczne w dziele "Le grandezze di Gesù" kard. Pierre'a de Berulle'a
    Autorzy:
    Szczygieł, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/554324.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    spiritualità dell’Incarnazione
    Pierre de Bérulle
    duchowość wcielenia
    Opis:
    Spośród tajemnicy życia Jezusa Chrystusa, tajemnica wcielenia Syna Bożego nie jest zbyt dowartościowana na drogach duchowości współczesnego Kościoła. Klasyczne dzieło kard. Pierre de Bérulle (1575-1629) – ojca XVII-wiecznej francuskiej szkoły duchowości – „Le grandezze di Gesù” stanowi świadectwo mistyki opartej o solidne podstawy dogmatyczne. Autor, nazywany „apostołem wcielonego Słowa”, rozważa misterium Wcielania. Jego refleksje układają się według schematu: jedność osób Bożych, relacje istniejące wewnątrz Trójcy Świętej (szczególnie ukazana jest rola Ducha św.) i tajemnice życia trzech Osób Bożych. Kardynał Pierre de Bérulle medytuje zatem nad tajemnicą odwiecznego zrodzenie Słowa wewnątrz Trójcy Świętej oraz narodzeniem się Słowa w łonie Maryi, a także „zrodzeniem się” Słowa dla życia wiecznego i ciągłym rodzeniem się w tajemnicy Eucharystii. Wobec tak wielkiego misterium należy przyjąć postawę adoracji. Sam czyni to poprzez głębokie słowa czci i szacunku skierowane do Jezusa i Jego Matki. Medytacja tajemnicy Wcielania posłużyła autorowi do wyjaśnienia i obrony duchowej postawy, którą określił jako ślub niewolnictwa Jezusowi i Maryi. W Jezusie, zrodzonym z Maryi, widział zatem uniżonego sługę. Dostrzega również taką postawę wtedy, kiedy Jezus pracuje, głosi obecność Królestwa Bożego, a także w Jego chwilach cierpienia i śmierci. Francuski kardynał postuluje, aby każdy ochrzczony oddał się w pełni Jezusowi i Maryi. Duchowa spuścizna kardynała Pierre de Bérulle wydaje się jak najbardziej aktualna w dzisiejszych czasach. W sytuacjach wielu duchowych dróg stanowi zachętę, aby fundamenty duchowości budować na solidnych podstawach dogmatycznych. W czasach, które charakteryzuje zamieszanie wokół tajemnicy człowieka stanowi zaproszenie, aby dowartościować tajemnicę Wcielenia – bowiem bez tej tajemnicy nie można zrozumieć człowieka. W końcu jest świadectwem wiary przeżywanej poprzez konsekwentne oddanie się Jezusowi i Maryi.
    Źródło:
    Sympozjum; 2016, 2(31); 151-170
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość maryjna według Jana Pawła II
    Marian Spirituality According to John Paul II
    Spiritualità Mariana secondo Giovanni Paolo II
    Autorzy:
    Chmielewski, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340033.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość maryjna
    maryjny wymiar duchowości
    cnoty teologalne
    modlitwa
    sakramenty
    asceza
    apostolstwo
    Marian spiritualite
    Marian dimension of spirituality
    theologal virtues
    pray
    sacraments
    ascesis
    apostolate
    spiritualità mariana
    dimensione mariana della spiritualità
    le virtù teologali
    preghiera
    sacramenti
    ascesi
    apostolato
    Opis:
    L'articolo è una sintesi del pensiero mariano di papa Giovanni Paolo II. La dimensione mariana della chiamata cristiana alla santità ha trovato riflesso nella vita spirituale del Papa che si è affidato personalmente a Maria (segno ne è sia il suo stemma come vescovo, che il motto „Totus Tuus”), come pure nel suo insegnamento. Nell'enciclica Redemptoris Mater papa esprime la sollecitudine sia per una corretta spiritualità mariana, sia per la devozione a lei corrispondente. Nei suoi testi mariologici il santo Padre indica piuttosto la dimensione mariana della spiritualità cristiana. Nel suo discorso durante la visita alla Pontificia Facoltà Teologica „Marianum” a Roma (il 10 dicembre 1988) il Papa si è pronunziato chiaramente a favore di una considerazione della mariologia come particolare chiave ermeneutica per la teoria e la pratica della vita spirituale. Nello spirito della dottrina del Vaticano II Giovanni Paolo II accentua spesso il stretto legame della Vergine di Nazareth con la Santissima Trinità e il suo ruolo nel mistero di Cristo e della Chiesa. Lei è il modello dei comportamenti teotropici, cioè le virtù teologali, grazie ai quali si può rispondere al dono delle Divine Persone che dimorano nei battezzati. Nella mariologia del Papa risalta in primo luogo la virtù teologale della fede di Maria, paragonata alla fede di Abramo. Alla luce della dottrina mariologica del Papa, Maria è modello di preghiera, di ascesi e di apostolato, ed anche in certo modo modello della vita sacramentale, soprattutto dell'Eucarestia, come il Santo Padre ricorda nell'enciclica Ecclesia de Eucharistia.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 51-67
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Il significato della metafora di cuore nella spiritualità di Teofane il Recluso (1815–1894)
    The meaning of the metaphor of the heart in the spirituality of Theophane the Recluse (1815–1894)
    Autorzy:
    Fitsay, Pavlo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571441.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Teofane il Recluso
    la spiritualita del cuore
    I sentimenti spirituali
    Theophane the Recluse
    spirituality of the heart
    spiritual senses
    Opis:
    Spirituality Theophane the Recluse refers to the metaphor of the heart, the source of which is found in the patristic tradition, particularly in the Philokalia. Theophan drawing from the heritage of the Fathers of the Church, appealed especially to the theory of the spiritual senses and identify the heart with the mind (rus. “um”). Using the metaphor of the heart tried to explain the Christian spiritual life, the heart would be a place of a spiritual encounter between God and man. Human being can ‘see’ God only by a spiritual eyes and a pure heart. Theophan also drew attention to the spiritual gifts of discernment and vigilance in the heart.
    La spiritualita dell cuore di Teofane il Recluso nasce nella tradizione patristica Orientale e anche nella tradizione della Filocalia. Teofane cerca i sentimenti spirituali nella tradizione dei Padri Orientali come gli azioni del cuore come il ragione (in russo “um”). Nella teoria di Teofane il cuore come l’organo spirituale é il punto dell’incontro e relazione tra Dio e l’uomo. Il Cristiano puo “vedere” Dio solo con gli occhi sprituali e con il cuore puro. Teofane dice che il cuore é il posto dove si svolge la lotta spirituale contro le passioni.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2017, 21, 3(48); 49-66
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Migrations and Spirituality in Europe. A Catholic Voice Inspired by the Thought of Pope Francis
    Migrazioni e spiritualità in Europa. Voce cattolica ispirata al pensiero di Papa Francesco
    Migrations et spiritualité en Europe. Voix catholique inspirée par la pensée du pape François
    Autorzy:
    Sawa, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1828263.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    migration
    spirituality
    ecumenism
    interreligious dialogue
    culture
    multidimensional help
    migrazione
    spiritualità
    ecumenismo
    dialogo interreligioso
    cultura
    aiuto multidimensionale
    spiritualité
    oecuménisme
    dialogue interreligieux
    aide multidimensionnelle
    Opis:
    Europe has been experiencing crisis caused by migrations, especially from Africa and the Middle East. This is not only an economic problem, but a cultural, social, and religious issue as well. Therefore, a proper approach to migration cannot overlook the broadly understood religiousness and spirituality. Rooted in the Christian experience, Europe cannot ignore the significant message of the Word of God and the teaching of the Church on migration and its various dimensions. Thus, Catholics and other Christians are required to care for their own spirituality, create the culture of coming together that leads to peace, and stay open to ecumenical and interreligious dialogue which fosters exchange of spiritual gifts. Protection of family and support to integral development of human life are special areas where people can join forces and work together. This requires proper formation and being open toGod’s help.
    L’Europa sta attraversando una crisi a causa della migrazione, soprattutto di persone provenienti dall’Africa e dal Medio Oriente. Questo non è solo un problema economico, ma un problema profondamente culturale, sociale e religioso. Pertanto, il giusto approccio per risolvere la questione della migrazione non può ignorare l’elemento della religiosità e della spiritualità ampiamente comprese. L’Europa, radicata nell’esperienza cristiana, non deve quindi ignorare il messaggio essenziale della Parola di Dio e l’insegnamento della Chiesa riguardo alla migrazione e alle sue diverse dimensioni. Pertanto, soprattutto i cattolici e gli altri cristiani si trovano ad affrontare il compito di curare la propria spiritualità, creare una cultura dell’incontro che porti alla pace, l’apertura al dialogo ecumenico e interreligioso legato allo scambio dei doni spirituali. Uno spazio speciale per la cooperazione è l’assistenza nella custodia della famiglia e nello sviluppo integrale della vita umana. Ciò richiede una formazione adeguata e l’apertura all’aiuto di Dio.
    L’Europe connaît une crise due aux migrations, notamment des personnes d’origine d’Afrique et du Moyen-Orient. Ce n’est pas seulement un problème économique, mais un problème profondément culturel, social et religieux. Par conséquent, une juste approche pour résoudre la question de la migration ne peut pas ignorer l’élément de religiosité et de spiritualité largement comprises. L’Europe, enracinée dans l’expérience chrétienne, ne doit donc pas ignorer le message essentiel de la Parole de Dieu et de l’enseignement de l’Église concernant la migration et ses différentes dimensions. C’est pourquoi en particulier les catholiques et les autres chrétiens sont confrontés à la tâche de prendre soin de leur propre spiritualité, de créer une culture de rencontre conduisant à la paix, à l’ouverture au dialogue oecuménique et interreligieux lié à l’échange de dons spirituels. Un espace spécial de coopération est l’aide à la protection de la famille et au développement intégral de la vie humaine. Cela demande une formation appropriée et une ouverture à l’aide de Dieu.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2021, 9; 89-116
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie Boga jako „Piękna” u św. Franciszka z Asyżu
    The Experience of God as "Beauty" in St. Francis of Assisi
    Esperienza di Dio come „Bello” da San Francesco d’Assisi
    Autorzy:
    Block, Wiesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340024.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Franciszek z Asyżu
    piękno jako atrybut Boga
    duchowość
    duchowość franciszkańska
    antropologia franciszkańska
    Francis of Assisi
    beauty as atribut of divine beauty
    spirituality
    Franciscan spirituality
    Franciscan anthropology
    Franziskus von Assisi
    die Schönheit als Attribut Gottes
    Spiritualität
    franziskanischen Spiritualität
    Franziskaner Anthropologie
    Francesco d’Assisi
    bellezza come atributo divino
    spiritualità
    spiritualità francescana
    antropologia francescana
    Opis:
    Questo breve studio si è interessato all’esperienza spirituale di Francesco, analizzandola attraverso il suo linguaggio estetico, così eminente nel corpus degli Scritti. Quale è stata l’esperienza del „bello” (pulchrum) e, come fu descritta da parte del Poverello? Per facilitare la riflessione, questo articolo viene ordinato secondo un certo piano metodologico; inizia con la descrizione dell’esperienza del „pulchrum” riguardo a Dio, in cui la „bellezza” dell’Onnipotente è contemplata in „se stessa”, cioè in Dio stesso; in un secondo passo, viene proposta la persona di Gesù, che è il „più bello tra i figli dell’uomo” (Sal 44, 2); segue la figura della Vergine Maria, nella quale in modo perfetto risplende la „bellezza” di Dio Trino ed Uno; per arrivare, alla fine, all’uomo e a tutto il creato. IL frutto del lavoro è evidente: Francesco d’Assisi sperimentava profondamente la bellezza di Dio, o sia la bellezza di Dio Padre, il Creatore buono, la bellezza di Gesù povero ed umile, e quella dello Spirito Santo, che arricchisce l’anima del cristiano con i suoi stupendi doni.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2011, 3; 43-64
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologalny wymiar duchowości kapłana w świetle papieskiego listu Dies natalis
    Theological Dimension of the Spirituality the Priest at Learnedly of the Papal Letter Dies natalis
    Teologale dimensione della spiritualita del sacerdote nella luce del papale lettera Dies natalis
    Autorzy:
    Wejman, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340011.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    duchowość kapłańska
    cnoty
    wiara
    nadzieja
    miłość
    sacerdotal spirituality
    virtue
    faith
    hope
    love
    la spiritualita sacerdotale
    le virtu
    la fede
    la speranza
    l’amore
    Opis:
    La realta contemporanea charatterizza il liberalismo etico, l’individualismo estremo ed soggettivismo della fede. La riposta piu giusta da parte di sacerodote sulle queste sfide sara approfondita la vita spirituale. Il vivere della fede in Cristo, il rivolgersi a Lui sulla strada della preghiera, della lezione divina e dell’ascesi sara consolidare l’interno del sacerdote, e per questo sara lo mobilizare al sacrificio ai fedeli.
    The reality contemporary caracterize the liberalism ethical, the individualism extreme and the subjectivity of the fede. Answer at the challenge for part the priest will be his profound life spiritual. Confidence at the Crist and imitation Him on the way of the pray, the lesson of the Holy Scripture and the mortification will be establish fasten spiritual of the priest and through that will be mobilize as consecration of the faithful.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2012, 4; 61-74
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cechy duchowości św. Jana Bosko na podstawie tekstów mszalnych
    Features of the spirituality of Saint John Bosco based on the texts masses
    Tratti della spiritualita di san Giovanni Bosco sulla base del testi masse
    Autorzy:
    Błaszczyk, Radosław Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1550383.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-07
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    S. Giovanni Bosco
    liturgia
    spiritualità
    formazione
    testi eucologici
    teksty euchologijne
    św. Jan Bosko
    duchowość
    formacja
    euchological texts
    St. John Bosco
    liturgy
    spirituality
    formation
    Opis:
    Autor w swoim opracowaniu poddał analizie wszystkie teksty euchologijne liturgicznego wspomnienia św. Jana Bosko znajdujące się zarówno w Mszale Rzymskim dla diecezji polskich, jak i w Messale Proprio della Famiglia Salesiana.  Okazała się ona cennym zabiegiem, który miał na celu ukazanie zasadniczych elementów duchowości św. Jana Bosko, założyciela Towarzystwa św. Franciszka Salezego. Ponadto artykuł prezentuje bogactwo tekstów mszalnych, które spełniają wiele funkcji przede wszystkim formacyjnych i dydaktycznych, które przy dobrym wykorzystaniu mogą powiększyć plejadę osób wyniesionych w Kościele katolickim do grona błogosławionych i kanonizowanych.
    Nel suo studio l'autore ha analizzato tutti i testi eucologici della memoria liturgica di S. Giovanni Bosco, sia nel Messale Romano per le diocesi polacche che nel Messale Proprio della Famiglia Salesiana. Si è rivelata una preziosa procedura volta a mostrare gli elementi essenziali della spiritualità di S. Giovanni Bosco, fondatore della Società di S. Francesco di Sales. Inoltre, l'articolo presenta una ricchezza di testi di massa che svolgono molte funzioni, principalmente formativee quelli didattici, che, se ben usati, possono allargare la galassia delle persone cresciute nella Chiesa cattolica al gruppo dei beati e canonizzati.
    In author`s analyzed all euchological texts of the liturgical memorial of St. John Bosco, both in the Roman Missal for Polish dioceses and in the Messale Proprio della Famiglia Salesiana. It turned out to be a valuable procedure aimed at showing the essential elements of the spirituality of St. John Bosco, founder of the Society of St. Francis de Sales. In addition, the article presents a wealth of mass texts that fulfill many functions, primarily formative and didactic ones, which, when used well, can enlarge the bunch of people elevated to the group of blessed and canonized people in the Catholic Church.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 131-147
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Figura biblijnego Dawida wzorem relacji mężczyzny do Boga
    The Biblical Figure of David as a Model of the Mutual Relationship Between a Man and God
    La figura biblica di Davide come modello del rapporto reciproco fra un uomo e Dio
    Autorzy:
    Kowalska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340025.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    król Dawid
    biblijna koncepcja człowieka
    męska duchowość
    King David
    Biblical identity of man
    male spirituality
    re Davide
    Il concetto biblico dell'uomo
    la spiritualità maschile
    Opis:
    Cercare la spiritualitàdegli uomini e definire il suo modello specifico à una caratteristica tipica per ciascuna delle tappe della storia umana. Allora non c'à da meravigliarsi che questo argomento rimane il punto forte anche nellà l'ambiente della teologia cristiana. La base fondamentale della antropogia cristiana rimane sempre la rivelazione di Dio, e soprattutto estremamente ricche tradizioni bibliche dellà l'Antico e del Nuovo Testamento. Prestando attenzione al messaggio biblico, che in lasso dei secoli veniva instancabilmente rivelato da Dio alle successive generazioni degli uomini, fornisce anche oggi il punto di riverimento per chi vuole scoprire e proporre il modello vero e proprio di un marito e di un padre. Purtroppo il mondo e il tempo odierno non aiuta per niente a creare e vivere una vita da uuomo vero e proprio secondo il progetto di Dio. L'istituzione di marito e di padre stanno vivendo oggi una crisisi notevole, perci pi che mai, abbiamo bisogno di riscoprire di nuovo il concetto, la missione ela vocazione degli uomini in base alle radici sicure della rivelazione divina. Il motivo ulteriore per scoprire una definizione nuova della maschilità e della spiritualità maschile sarebbe la mancanza notevole delle publlicazioni scientifiche che si dedichano a questargomento. Sorge quindi una necessità di un maggiore interesse per un essere umano, che un uomo per presentare la sua identità vera, i compiti fondamentali da fare e la sua missione da realizzare. Questo articolo dunque una prova di porre queste domande sulla spiritulaità maschile e di cercare le risposte adeguate al riguardu in base alla figura biblica del re Davide. La vita di questo re di Israele fu il punto di riferimento per presentare la ricchezza della vita interiore degli uomini, le varie forme di realizzazione la vocazione umana e le enormi possibilità che furono messe da Dio in ogni maschio.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 69-93
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modlitba v súčasnej slovenskej poézii (Aktuálne žánrové tendencie)
    Prayer in Contemporary Slovak Poetry (Current Genre Tendencies)
    Autorzy:
    Juhásová, Jana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441048.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    spirituálna poézia
    individualizovaná spiritualita špecifiká súčasnej básnickej
    modlitby (sémantické a výrazové)
    spiritual poetry
    individualised spirituality specifications of the contemporary poetic prayer (semantic as well as modal)
    poezja duchowa
    duchowość zindywidualizowana
    podziały współczesnej modlitwy
    poetyckiej (semantyczne i modalne)
    Opis:
    Vedecká štúdia Modlitba v súčasnej slovenskej poézii (Aktuálne žánrové tendencie) sleduje inovatívne postupy básnickej modlitby v slovenskej literatúre. Štúdia prepája literárnohistorické, literárnovedné a teologické poznatky. V jej pozadí je autorkino presvedčenie, že zmena matrice modlitbového žánru v umeleckej literatúre odráža aj dôležité sociologické pohyby celej spoločnosti. Túto hypotézu v úvode overuje na umeleckých textoch z prelomu 20. a 21. storočia, v ktorých sa odráža prechod od totalitnej ideológie k liberálnej demokracii. Modlitba v poézii sa objavuje nielen vo zvýšenej miere (gesto slobody spirituálneho prejavu), ale jej výpoveď je zároveň problematizovaná – je vyjadrením vzbury (voči spoločenským a náboženským autoritám), potreby individualizovanej neinštitucionalizovanej viery (miešanie tendencií rôznych náboženstiev), volaním po ľudskej blízkosti namiesto transcendujúcich „zásvetných“ hodnôt. Jadro štúdie predstavuje analýza štyroch textov súčasnej básnickej modlitby publikovaných v rokoch 1992 – 2012. Autorka výberom básní sleduje niekoľko cieľov: chce predstaviť kľúčových autorov viacerých línií súčasnej slovenskej poézie (spirituálna poézia, básnici súkromia, nonkonformní individualisti, experimentálna línia – tzv. text generation) a zároveň nové významové a tvarové postupy, ktoré odrážajú výrazné individualizované tendencie ponovembrovej slovenskej poézie. Texty sú v tvorivom, ale nie v hodnotovom napätí voči žánru náboženskej modlitby. Za v súčasnosti preferované tendencie možno považovať inklináciu k civilnému výrazu, vecnosti, ironickému (seba)odstupu, filozofickej analýze a skepse, latencii. Pátos, kopírovanie ideových rámcov či pozícia osvieteného mudrca sú literárnou vedou vnímané kriticky. V rovine výrazu autori zámerne pracujú s problematizovaním, zamlčiavaním a latenciou. Tieto aspekty zasahujú najmä účastníkov modlitbovej komunikácie. Rekonštrukcia adresáta modlitby, ktorá je žánrotvorná, vyžaduje kontextové čítanie i vedomie viacrozmernosti textu. Jeho rozhodnuteľnosť nie je vždy jednoznačná. Spochybňovanie prednášateľa modlitby – lyrického subjektu zase vypovedá o potrebe sebaporozumenia, vstupovaní banálneho (psychologického) do priestoru vysokého (sakrálneho). Niektoré autorské stratégie básnikov (najmä text generation) využívajú modlitbové citáty na spôsob asambláží. Vysoká citová vrúcnosť a neproblémová viera náboženskej modlitby vstupuje do dialógu s disparátnym videním a vytvára komplement k emocionálnej zdržanlivosti súčasníka. Aktuálne žánrové tendencie básnickej modlitby zároveň korešpondujú s vývinovými tendenciami slovenskej lyriky. V centre je tendencia významovo neuzatvárať báseň, ale podporovať jej otvorený, procesuálny charakter, kreovanie zmyslu v priesečníku zámernej polyfónnosti a mnohovýznamovosti.
    The research paper ‘Prayer in Contemporary Slovak Poetry. (Current Genre Tendencies.)’ examines the innovative practices of poetic prayer in Slovak literature. The study links literary, historical, and theological knowledge. In the back ground is the author's belief that the change of patterning of the literary prayer genre reflects important sociological shifts within the whole of society. This premise is tested on poetic texts from the turn of the 20th century, which reflect the transition from totalitarian ideology to liberal democracy. This period is marked by an increased occurrence of prayer in poetry which can be seen as a gesture of freedom of spiritual expression. At the same time there is a noticeable tendency to question the testimonial value of prayer poetry in the course of an expressing of rebellion against social and religious authority. Prayer poetry conveys the needs of individualized non-institutionalised faith, mixing aspects of different religions, and the plea for closeness rather than transcending values “from the other world”. The core of the research paper is the analysis of four contemporary prayer poems published between 1992 and 2012. Through the choice of particular poems, the author aims to reach several goals: she wants to introduce key authors representing several lines of Slovak poetry (spiritual poetry, poets of privacy, non-conformist individualist, and experimental line – the so-called Text Generation) while presenting new semantic and structural practices that reflect significant trends in individualized Slovak poetry after November 1989. The texts present a creative, though not a value tension in respect to the genre of religious prayers. Colloquial expression, pragmatic tone, ironic understatement, toned-down testimony, philosophical analysis and latency are some of the preferred departure points. Pathos, emulating ideological frameworks or the position of an enlightened sage are features which typically receive criticism. At the level of expression authors deliberately work with concealment and latency. These features have an effect on the participants of prayer communication. Identification of the addressee of the text, which ultimately determines its genre, requires a contextual reading of the text and an awareness of its multi-dimensional nature. On the other hand, questioning the lyrical subject demonstrates the need for the understanding of the self, moving from ordinary, banal towards the high (sacred). Some poets (especially the Text Generation) use the prayer quotes to create assemblages. Fervent emotional involvement and carefree faith expressed through religious prayer enters into a dialogue with disparate visualization and complements the emotional restraint of contemporary man. Current genre trends of poetic prayer correspond with developmental trends of Slovak poetry in general. The focus is on creating a semantically open poem, supporting its open, procedural character, in a way creating meaning on the intersection of deliberate polyphony and polysemy.
    Naukowe studium o modlitwie we współczesnej poezji słowackiej (aktualne tendencje gatunku) śledzi innowacyjne praktyki poetyckiej modlitwy w słowackiej literaturze. Studium łączy wiedzę historycznoliteracką, literaturoznawczą i teologiczną. W jego tle jest przeświadczenie autorki, że zmiana matrycy [wzoru] modlitewnego gatunku w literaturze pięknej (artystycznej) odzwierciedla istotne socjologicznie zmiany (ruchy) w całym społeczeństwie. Tę oto hipotezę na wstępie weryfikuje na przykładzie artystycznych tekstów z przełomu 20. i 21. stulecia, w których odzwierciedla się przejście od totalitarnej ideologii do demokracji liberalnej. Modlitwa w poezji objawia się nie tylko w większej mierze (jako gest wolności słowa duchowego), ale jej wypowiedź jest również problematyzowana – staje się wyrazem buntu przeciwko autorytetom (społecznym i religijnym), potrzeby zindywidualizowanej, niezinstytucjonalizowanej wiary (mieszanie tendencji różnych religii), wołaniem o ludzką bliskość w miejsce wartości transcendujących [transcendentnych], „zaświatowych“. Jądro studium [istota badania] przedstawia analizę czterech tekstów współczesnej modlitwy poetyckiej, publikowanych w latach 1992-2012. Autorka poprzez wybór poezji uzyskuje [jednocześnie] kilka celów: chce przedstawić kluczowych autorów czterech linii współczesnej poezji słowackiej (poezja duchowa, poeci prywatności, nonkonformistyczni indywidualiści, linia eksperymentalna – tzw. ‘pokolenie tekstu’), a także nowe, semantyczne i strukturalne (twórcze) praktyki, które odzwierciedlają wyraźnie zindywidualizowane tendencje polistopadowej [po listopadzie 1989] poezji słowackiej. Teksty są w twórczym, ale nie – w aksjologicznym napięciu wobec gatunku modlitwy religijnej. Za współcześnie preferowane tendencje można uznać skłonność (inklinację) do osobistej ekspresji, rzeczowości (obiektywizmu), ironicznego (auto)dystansu, filozoficznej analizy i sceptycyzmu, opóźnienia (latencji). Patos, kopiowanie ram ideowych czy pozycja oświeconego mędrca są w literackim poznaniu przyjmowane (postrzegane) krytycznie. Na poziomie ekspresji (wyrazu) autorzy intencjonalnie [w zamierzeniu] pracują nad problematyzacją (problematyzowaniem), milczeniem i opóźnieniem [dystansem czasowym]. Te aspekty wpływają w szczególności na uczestników modlitewnej komunikacji [modlitewnej łączności]. Rekonstrukcja adresata modlitwy, która jest gatunkotwórcza, wymaga kontekstowego czytania i świadomości wielowymiarowości tekstu. Jego rozstrzygalność nie zawsze jest jednoznaczna. Kwestia nadawcy modlitwy – podmiotu lirycznego świadczy o potrzebie samopoznania, [o potrzebie] uzyskania banalnego (psychologicznego) dostępu do obszaru wysokiego (sakralnego). Niektóre autorskie strategie poetów (szczególnie ‘pokolenia tekstu‘) używają modlitewnych cytatów na sposób asamblaży. Wysoka żarliwość uczuciowa i bezproblemowa wiara modlitwy religijnej wchodzą w dialog z odmiennym widzeniem oraz tworzą uzupełnienie do emocjonalnej powściągliwości [człowieka] współczesnego. Aktualne, gatunkowe tendencje poetyckiej modlitwy równocześnie korespondują z rozwojowymi tendencjami słowackiej liryki. W centrum znajduje się tendencja semantyczna (znaczeniowa), aby nie zamykać poezji (wiersza), ale wspierać jej otwarty, procesualny charakter, kreować [ją] rozmyślnie na przecięciu [na skrzyżowaniu] zamierzonej polifoniczności i wieloznaczeniowości.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 2(6); 141-162
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De non praetereunte cantu gregoriano. Śpiew gregoriański ostoją tradycji liturgiczno-muzycznej Kościoła
    Autorzy:
    Białkowski, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/946373.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Polskich Muzyków Kościelnych
    Tematy:
    śpiew gregoriański
    tekst liturgiczny
    jedność melodyczno-słowana
    forma liturigczno-muzyczna, duchowość śpiewu gregoriańskiego, styl wykonawczy śpiewu liturgicznego
    canto gregoriano
    testo liturgico
    unità melodico-verbale
    forma liturgico-musicale
    spiritualità del canto gregoriano
    stile esecutivo del canto gregoriano
    Opis:
    Nella tradizione musicale della Chiesa romana-cattolica hanno avuto sviluppo vari generi, nell’ambito della musica vocale e strumentale, che, in molti casi, hanno risentito dell’influenza delle tendenze musicali moderne, cercando una collocazione nella liturgia. Il Magistero della Chiesa è orientato verso uno stile musicale liturgico più consono e autentico e oppone resistenza alle “novità” in questione, ad esempio con la pratica liturgica del canto gregoriano. Nel canto gregoriano appaiono con evidenza i criteri compositivi che possono essere altrettante linee-guida per qualsiasi musica che aspiri a diventare liturgica. Il primo criterio assoluto è rappresentato dal testo, che è il punto di partenza prescelto da ogni compositore, messo in musica sempre nel rispetto delle sue caratteristiche; questo procedimento porta all’unità melodico verbale, che vuole appunto sottolineare il senso del testo cantato. Perché ciò avvenga è necessario adottare uno stile esecutivo liturgico che ponga attenzione alla giusta pronunzia del testo, all’intonazione, all’articolazione, opponendosi allo stile della musica profana. Un altro importante criterio evidenzia la forma musicale-liturgica, la quale rispetta il rito della celebrazione. Ovviamente con lo sviluppo della liturgia è necessario incrementare il repertorio con “nuovi” brani in canto gregoriano: in questi casi è possibile fare ricorso a brani già esistenti o adattare melodie tipiche, nel rispetto dei criteri teologici. Un ultimo criterio che viene analizzato rivela lo scopo della musica in liturgia: la spiritualità. Dunque, il livello artistico della musica nella liturgia deve condurre alla magna gloria di Dio, evitando di concentrarsi su se stessa o di porre in risalto la figura degli esecutori.
    Źródło:
    Musica Ecclesiastica; 2019, 14; 59-70
    2353-6985
    Pojawia się w:
    Musica Ecclesiastica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Metodologické východiská vo výskume spirituality a metaempirickej dimenzie literárnej skutočnosti
    Methodological Starting Points in the Research of Spirituality and the Meta-empirical Dimension of Literary Reality
    Metodologiczne podstawy w badaniu duchowości i metaempirycznego [metafizycznego, ponaddoświadczalnego] wymiaru rzeczywistości literackiej
    Autorzy:
    Hajdučeková, Ivica
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441078.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    slovenská literatúra
    metodológia
    spiritualita a religiozita
    t/Transcendencia
    spiritualéma
    homo religiosus
    homo spiritualis
    homo spiritus
    sakrálno – profánno
    Slovak Literature
    methodological
    spirituality and religiosity
    t/Transcendency
    spiritualeme
    sacral and profane
    sacred and profane
    Literatura słowacka
    metodologia
    duchowość i religijność
    transcendencja / Transcendencja
    duchowe (spirutualne, mistyczne)
    sacrum – profanum
    Opis:
    Autorka v štúdii predstavuje metodologické východiská výskumu duchovnosti v umeleckom texte. Základným východiskom sú možnosti interdisciplinarity (filozofia, experimentálna psychológia, teológia, religionistika, lingvistika, literárna veda aj semiotika), ktorá smeruje k transdisciplinárnemu prieniku do stvárnenia metaempirickej dimenzie skutočnosti v semiotickej štruktúre. Bázové podnety autorka čerpá z výskumu Z. Plašienkovej, J. Komorovského, M. Stríženca, ale aj P. Libu, M. Milčáka a J. Sabola. Metodologicky zostavený súbor pojmov: duchovnosť – t/Transcendencia – religiozita a spiritualita – spiritualéma – „homo religiosus“ – sakrálno a profánno dopĺňa príkladmi analýzy a interpretácie konkrétnych básnických či prozaických textov predstaviteľov slovenskej literatúry 19. a 20. storočia (napr. Hviezdoslava [P. Országha], M. Kukučína, J. G. Tajovského, S. Cambela – Š. Kosorkina, E. B. Lukáča, I. Kraska, F. Švantnera aj M. Rúfusa). Obohatením, ktoré štúdia prináša, je návrh ďalšieho rozšírenia modality fenoménu duchovnej zrelosti v skúmaní lyrického či epického subjektu v umeleckej poézii a próze o pojmy „homo spiritualis“ a „homo spiritus / homo Spiritus“. Tie umožňujú, popri pojme J. Komorovského „homo religiosus“, diferencovane vystihnúť mieru umeleckého stvárnenia duchovnej zrelosti, podmienenej sebapresahovaním, t.j. autotranscendenciou. Roztvárajú sa tak možnosti sledovať umelecké stvárnenie procesu spiritualizácie, a to v teocentrickom, kristocentrickom či až mystickom ukotvení života v jednote s Duchom svätým. Jej výsledkom je nielen vyšší stupeň integrity postavy ako duchovnej bytosti, ale aj estetické rozvinutie metaempirickej dimenzie literárnej skutočnosti ako umelecky stvárnenej numinozity v obraze života. V rámci semiotickej štruktúry umeleckého textu tak duchovný rozmer preniká v osobitej podobe tzv. diafánie aj do kategórie času (chronos – kairos) a priestoru (tzv. genius loci). Prínosom štúdie je pojmový aparát, ktorý do metodológie výskumu umeleckého textu prináša možnosť diferencovane skúmať mieru spiritualizácie v tvarovaní epického či lyrického subjektu a literárnej skutočnosti. Autorka predstavuje metodologické východiská výskumu duchovnosti v umeleckom texte. Základným východiskom sú možnosti interdisciplinarity, ktorá smeruje k transdisciplinárnemu prieniku do stvárnenia metaempirickej dimenzie v semiotickej štruktúre. Obohatením je návrh ďalšieho rozšírenia modality fenoménu duchovnej zrelosti pri skúmaní lyrického či epického subjektu v umeleckej poézii a próze.
    The author presents methodological starting points of the research on spirituality in the literary text. The basic one is the potential of an interdisciplinary approach (philosophy, experimental psychology, theology, religious studies, linguistics, literary scholarship, and semiotics) heading towards the transdisciplinary penetration into the depiction of meta-empirical dimension in the semiotic structure. Basic impulses are drawn from the research of Z. Plašienková, J. Komorovský, M. Stríženec, and also P. Liba, M. Milčák and J. Sabol. The author methodologically forms a set of concepts: transcendence / Transcendence – religiosity and spirituality – spiritualeme – „homo religiousus“ – sacral and profane nature, adding examples of an analysis and interpretation of particular poetic or prosaic texts of the Slovak literature of 19th and 20th century (Hviezdoslav [P. Országh], M. Kukučín, J. G. Tajovský, S. Cambel – Š. Kosorkin, E. B. Lukáč, I. Krasko, F. Švantner and M. Rúfus). The study proposes to further extend the modality of the phenomenon of the spiritual maturity in the research of the lyrical or epic subject in poetry and prose by means of introducing the concepts „homo spiritualis“ and „homo „spiritus / homo Spiritus“. Along with J. Komorovský’s concept “homo religiosus“, they make it possible to estimate the degree of the artistic depiction of spiritual maturity determined by autotranscendence. This gives us new possibilities to observe the artistic depiction of the process of spiritualisation, that is in theocentric, Christocentric or even mystical anchoring of the life in 78 unity with the Holy Spirit. Its outcome is not only the higher degree of the integrity of the character as a spiritual being, but also the aesthetic development of the meta-empirical dimension of literary reality as an artistically rendered numinosity in the picture of life. Thus, within the semiotic structure of an artistic text, the spiritual dimension penetrates the category of time (chronos vs. kairos) and space (genius loci) in a special form of diaphany. The main contribution of the study is the introduction of such conceptual apparatus into the methodology of the study of an artistic text that makes it possible to explore differently the degree of spiritualisation in modelling the epic or lyrical subject and literary reality. The author presents methodological starting points of the research of spirituality in literary texts. The basic one is the potential of interdisciplinary approach heading towards transdisciplinary penetration into the rendering of meta-empirical dimension in the semiotic structure. She proposes to further extend the modality of phenomenon of the spiritual maturity in the research into the lyrical or epic subject in poetry and prose.
    Autorka w studium przedstawia metodologiczne podstawy badań nad duchowością w tekście artystycznym (literackim). Punktem wyjścia jest możliwość interdyscyplinarności [ujęcia interdyscyplinarnego] (filozofia, psychologia eksperymentalna, teologia, religioznawstwo, językoznawstwo, literaturoznawstwo oraz semiotyka), która ukierunkowuje do transdyscyplinarnego (ponaddziedzinowego) wniknięcia [penetrowania] w tworzenie (proces stwarzania) metaempirycznego (metafizycznego, ponad-doświadczalnego) wymiaru rzeczywistości w strukturze semiotycznej. Bazowe inspiracje [impulsy] autorka czerpie z badań Z. Plašienkovej, J. Komorovskiego, M. Stríženca, ale także P. Liby, M. Milčáka i J. Sabola. Metodologicznie skompilowany [ukształtowany] zestaw [wybór] pojęć (terminów, kategorii): ‘duchowność‘ – ‘transcendencja‘ / ‘Transcendencja‘ – ‘religijność‘ i ‘spirytualność‘ (‘duchowość‘, ‘mistyczność‘) – ‘spirytualne‘ (‘duchowe‘, ‘mistyczne‘) – „homo religiosus“ – sacrum i profanum dopełnia przykładami analizy oraz interpretacji konkretnych, poetyckich lub prozatorskich tekstów przedstawicieli literatury słowackiej 19. i 20. stulecia (na przykład: Hviezdoslava [P. Országha], M. Kukučína, J. G. Tajovskiego, S. Cambela – Š. Kosorkina, E. B. Lukáča, I. Kraska, F. Švantnera oraz M. Rúfusa). Dodatkową wartością, którą to studium wnosi, jest propozycja dalszego rozszerzenia modalności (modelu) zjawiska (fenomenu) duchowej dojrzałości w zrozumieniu (badaniu) podmiotu lirycznego lub epickiego w artystycznej [artystowskiej, wysokoliterackiej, wysokoartystycznej] poezji i prozie o ujęcie (koncepcję) „homo spiritualis“ i „homo spiritualis / homo Spiritus“. Pozwalają one [kategorie], poprzez ujęcie J. Komorovskiego „homo religiosus“, w sposób zróżniowany oceniać (przybliżać, prezentować) stopień [miarę] artystycznego wcielenia [tworzenia / stwarzania / urzeczywistniania / odmalowania / przedstawienia, artystycznej realizacji / ekspresji] duchowej dojrzałości, uwarunkowanej przez przekraczanie samego siebie, t.j. przez autotranscendencję. Otwierają się więc nowe możliwości śledzenia [obserwowania] artystycznego wcielania [tworzenia / stwarzania / urzeczywistniania / odmalowania / przedstawienia, realizowania / wyrażania] procesu spirytualizacji [procesu uduchowienia (artystów i ich dzieł)], zarówno w teocentrycznym, chrystocentrycznym, jak i 79 nawet w mistycznym zakotwiczeniu [zaczepieniu, zakorzenieniu] życia w jedności z Duchem Świętym. Jej efektem jest nie tylko wyższy stopieň integralności postawy [charakteru, osobowości] jako istoty duchowej [jestestwa duchowego], ale także estetyczne rozwinięcie metaempirycznego [metafizycznego, ponad-doświadczalnego] wymiaru rzeczywistości literackiej jako artystycznie stworzonego [wypowiedzianego, zinterpretowanego, przetłumaczonego, przełożonego, okazanego] numinosum w obrazie życia. Przeto, w ramach semiotycznej struktury tekstu artystycznego (literackiego) ów duchowy wymiar przenika [prześwituje] w osobistej podobiźnie [specjalnej formie] tzw. diafanii, także do kategorii czasu [liniowego, historycznego, profanicznego oraz kolistego, cyklicznego, sakralnego, świętego] (chronos – kairos) oraz przestrzeni (tzw. genius loci). Wkładem, jaki wnosi to studium, jest wprowadzenie aparatu kategorialnego [aparatu pojęciowego, koncepcyjnego], który do metodologii badań tekstu artystycznego [literackiego] wnosi możliwość zróżnicowanego zrozumienia [badania, eksplorowania] stopnia [miary] spirytualizacji [uduchowienia] w modelowaniu [formowaniu, kształtowaniu, tworzeniu, stwarzaniu] podmiotu [przedmiotu, tematu] lirycznego lub epickiego oraz rzeczywistości literackiej. [polski przekład: Marek Mariusz Tytko]
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 4(4); 59-82
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies