Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "speech terminology" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Co utrudnia opis logopedycznych zjawisk?
    What hinders the description of speech phenomena?
    Autorzy:
    Jastrzębowska, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615581.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    speech terminology
    audiomutitas
    alalia
    dyslalia
    speech development disorder of aphasia type
    specific language impairment (SLI)
    Opis:
    This article, dedicated to Professor Stanis³aw Gajda because of his anniversary, raises theoretical issues of accuracy and explicitness of terms used in science which are familiar to him. Logopaedics, by virtue of its interdisciplinary character and exposure to borderline of numerous and often very distant from each other sciences such as anatomy, linguistics or physics, significantly uses appropriate for these sciences tools of descriptions (frequently doubling notions) and thus, it represents a very good example of discipline in which unnecessary overgrowth of terminology makes it difficult to track research results and quality analysis of phenomena. Specific Language Impairment (SLI) is one of those phenomena which, despite numerous trials of finding consensus and settlement on forums of international assemblies, is still differently termed (what suggests the title of this article). On the basis of this phenomenon uniquely interesting for researchers due to its multiformity and changeable character of dysfunction, the author endeavours to indicate how important for the progress of research and exchange of scientific thought is to operate unitary, unambiguous nomenclature and how much justified is the discourse dedicated to cultivating of description tools.
    Źródło:
    Stylistyka; 2016, 25; 543-554
    1230-2287
    2545-1669
    Pojawia się w:
    Stylistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Modelli di descrizione grammaticale nei manuali di italiano per apprendenti di madrelingua tedesca
    Models of Grammatical Description in Italian Textbooks for German-Speaking Learners
    Autorzy:
    Serena, Enrico
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/446485.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-20
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    grammatica
    manuali di italiano
    parti del discorso
    funzioni sintattiche
    terminologia metalinguistica
    grammar
    Italian textbooks
    parts of speech
    syntactic functions
    metalinguistic terminology
    Opis:
    Il presente contributo analizza l’apparato concettuale e terminologico impiegato nelle sezioni grammaticali dei manuali di italiano per apprendenti adulti/e di madrelingua tedesca. L’articolo si propone in particolare di stabilire che tipo di relazione queste sezioni intrattengono con l’apparato concettuale della grammatica tradizionale (GT) e con i modelli della linguistica moderna (LM). L’analisi considera in particolare le seguenti variabili: 1) trattamento delle parti del discorso con particolare attenzione per la modalità di presentazione e per i criteri di definizione; 2) presenza o assenza di riferimenti espliciti o impliciti alla nozione di sintagma; 3) trattamento delle funzioni sintattiche di soggetto, oggetto diretto e indiretto e complementi; 4) terminologia impiegata. Dall’analisi scaturiscono le seguenti conclusioni: le differenze più vistose nel modo in cui vengono trattate le parti del discorso riguardano gli articoli e le classi trasversali come dimostrativi, indefiniti e possessivi; le definizioni delle parti del discorso non seguono criteri omogenei; i riferimenti al concetto di sintagma ̶ fondamentale nella LM e sconosciuta o ignorata nella GT ̶ sono solo impliciti; le funzioni di soggetto, oggetto e complementi sono più volte citate senza che, però ne vengano fornite definizioni esplicite; le scelte terminologiche presentano infine un certo grado di eclettismo, dal momento che includono sia termini della terminologia metalinguistica internazionale sia termini della tradizione scolastica tedesca e italiana.
    This paper investigates the conceptual and terminological framework employed in the grammatical sections of Italian textbooks for German-speaking adult learners. The paper especially aims to establish what relationship these sections have with the framework of traditional grammar (TG) and models of grammatical description in modern linguistics (ML). The analysis takes the following variables into account: 1) treatment of parts of speech, paying particular attention to manners of presentation and criteria of definition; 2) presence or absence of explicit or implicit references to the concept of “phrase”; 3) treatment of the syntactic functions of subject, direct and indirect objects, and complements; and 4) employed terminology. The analysis leads to several conclusions. First, the most remarkable differences in the treatment of parts of speech from textbook to textbook concern articles and transversal classes such as demonstratives, indefinites, and possessives. Additionally, when parts of speech are explicitly defined, the definitions do not follow homogeneous criteria. Furthermore, references to the concept of “phrase”, fundamental in ML and unknown or ignored in TG, are only implicit. Moreover, though the functions of subject, object, and complements are mentioned often, they are never explicitly defined. Finally, terminological choices are somewhat eclectic, as they include terms from international metalinguistic terminology as well as technical vocabulary from the German and Italian school traditions.
    Źródło:
    Italica Wratislaviensia; 2018, 9.1; 247-269
    2084-4514
    Pojawia się w:
    Italica Wratislaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’émergence et le développement de la grammaire dans l’Antiquité grecque
    Powstanie i rozwój gramatyki w starożytności greckiej
    Autorzy:
    Swiggers, Pierre
    Wouters, Alfons
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953986.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    analiza syntaktyczna w starożytności
    Arystoteles
    części mowy
    Dionizy z Halikarnasu
    filozofia języka w starożytności
    gramatyka aleksandryjska
    gramatyka antyczna
    gramatyka i filozofia w starożytności
    gramatyka
    logika
    poetyka i retoryka
    historia terminów gramatycznych
    historia (zachodniego) językoznawstwa
    kategorie gramatyczne
    klasy słów
    nauczanie gramatyki
    Platon
    stoicy
    Alexandrian grammar
    ancient grammar
    Aristotle
    Dionysius of Halicarnassus
    grammar and philosophy in Antiquity
    grammar
    logic
    poetics and rhetorics
    grammatical categories
    (history of) grammatical terminology
    history of (Western) linguistics
    parts-of-speech model
    philosophy of language in Antiquity
    Plato
    sentence analysis in Antiquity
    Stoics
    teaching of grammar
    word classes
    Opis:
    Artykuł prezentuje genezę gramatyki w Grecji starożytnej i koncentruje się na procesie autonomizacji, poprzez który gramatyka (gr. γραμματική) stała się oddzielnym polem badań i dyscypliną „techniczną”, tj. działem wiedzy (praktycznej i teoretycznej) opartej na empirii (por. semantykę gr. τέχνη). Wiedza ta była przekazywana jako dyscyplina naukowa w zorganizowanym systemie dydaktycznym i ukierunkowana na badanie faktów i struktur językowych, takich, jakie się ujawniają w tekstach (literackich). Proces autonomizacji, poprzez który gramatyka uzyskała swój własny status, jest tu analizowany z dwóch punktów widzenia. (I) Jeżeli chodzi o sam przedmiot badań, to gramatyka stała się autonomiczna w relacji do poetyki i retoryki. Wspólnym pierwotnie przedmiotem gramatyki, poetyki i retoryki, było λέξις, tj. wyrażenie słowne (literackie). Wszechstronne badanie λέξις obejmowało gramatykę, jak to widać w tekstach źródłowych, takich jak dzieła na temat poetyki i retoryki Arystotelesa i Dionizjusza z Halikarnasu, szczegółowo tutaj przeanalizowane. Początki takich całościowych badań λέξις można znaleźć w poglądach gramatyków aleksandryjskich, dotyczących przedmiotu i zadań gramatyki, oraz w definicji „gramatyki” podanej w Τέχνη γραμματική Dionizjusza Traka (według niej „gramatyka” obejmuje czytanie, analizę, wyjaśnianie i ocenianie dzieł literackich). (II) Jeżeli chodzi o określenie funkcji, metody i metajęzyka gramatyki, to zasadniczą wagę ma zbadanie powiązań między filozofią i gramatyką. Badanie takie stanowi drugą część niniejszego artykułu. W analizie związków między filozofią i gramatyką wyróżnione są następujące etapy: (i) W pierwszym etapie refleksja lingwistyczna polegała na opartych na filozofii rozważaniach dotyczących semantycznych właściwości powiązanych ze sobą słów: od sofistów po Arystotelesa znajdujemy wypowiedzi dość jasno mówiące o takich własnościach jak synonimia, antonimia i paronimia. (ii) Etap drugi wyznacza formułowanie podstawowych zasad analizy zdań. Głównym w tym względzie osiągnięciem był platoński dwupodział zdania na ὄνομα i ῥῆμα (zob. dialog Sofista). (iii) Trzeci etap charakteryzuje się ustaleniem relacji między klasami form językowych i kategorii ich zawartości noetycznej; tutaj fundamentu dla analizy form wyrazów i ich podziału na klasy intelektualno-semantyczne dostarczyły arystotelesowskie Kategorie (por. Kategorie 1b: „Każda nie połączona wypowiedź oznacza albo substancję, albo ilość, albo jakość, albo stosunek, albo miejsce, albo czas, albo położenie, albo stan, albo działanie, albo doznawanie” [przekład K. Leśniaka]). Takie właśnie podejście „kategorialne” leży u podstaw podziału na części mowy, jaki został wytworzony, rozwinięty i zdefiniowany w starożytnej Grecji. Wpływ metodologiczny filozofii (a dokładniej: dialektyki i logiki) na gramatykę widać w ewolucji wyodrębniania poszczególnych części mowy (μέρη τοῦ λόγου). Punkty zwrotne tego długiego procesu są omówione w ostatniej części pracy. Wyróżnić można trzy podstawowe kroki: (α) Pierwszym krokiem jest stosowanie przez Arystotelesa teorii μέρη τῆς λέξεως („części mowy”; zob. jego Poetykę i Peri Hermeneias, które zawierają pewne zasady analizy morfosyntaktycznej); (β) Wkład filozofów stoickich polegał na bardziej szczegółowej analizie niektórych części mowy (takich jak rzeczownik, czasownik, zaimek, przysłówek i spójnik), na skonstruowaniu opartej na filozofii teorii semantycznej (obejmującej pojęcie λεκτόν – „dająca się wypowiedzieć [treść]”), a zwłaszcza na opracowaniu teorii παρεπόμενα (łac. accidentia), tj. morfosyntaktycznych i semantycznych cech klas wyrazów. (γ) Krokiem trzecim było rozszerzenie i kodyfikacja modelu części mowy dokonane przez gramatyków aleksandryjskich (Arystarch z Samotraki i jego uczniowie). Ich model obejmował osiem części mowy: rzeczownik, czasownik, imiesłów, rodzajnik, zaimek, przyimek, przysłówek i spójnik. Pierwszym podręcznikiem dającym syntezę wiedzy i umiejętności gramatycznych była Τέχνη γραμματική, przypisywana Dionizjuszowi Trakowi. Pamiętać też należy, że na stopniowy proces autonomizacji gramatyki trzeba patrzeć w świetle dydaktyki – w dydaktyce uczono gramatyki, a równocześnie pogłębiano ją i poszerzano.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 169-195
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies