Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "przepisywanie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Dublowanie historii. Zbiór ADF Suessonem 1884, Rer. Var. nr 5° jako inne spojrzenie na życie i dzieło o. Leona Jana Dehona
Doubled History. ADF Fond Suessonem 1884, Rer. Var. no. 5° as another perspective on the life and work of Fr. Leon John Dehon
Autorzy:
Bieszczad, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40027830.pdf
Data publikacji:
2024-04-25
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
Leon Dehon
źródła
narracja
archiwa watykańskie
Święte Oficjum
przepisywanie
mistyka kobieca
sources
narration
Vatican archives
Holy Office
rewriting
feminine mysticism
Opis:
Dwuletni staż w Centrum Studiów Dehoniańskich dał autorowi szansę pracy z zespołem archiwalnym Świętego Oficjum dotyczącej procesu nad mistycznymi pismami, krążącymi w środowisku Instytutu Oblatów Najświętszego Serca z Saint-Quentin, z lat 1882-1884. Dokumenty pokazują nowy wymiar na poły mitycznej już afery zwanej powszechnie w instytucie Consummatum est. Autor próbuje nakreślić miejsca, w których narracje bądź opierają się na micie założycielskim, bądź na próbie dysymulacji niewygodnej prawdy. Wychodząc od analizy zbioru ADF Suessonem 1884, Rer. Var. nr 5, wymienia cztery węzły tej historii, które wydają się bardziej złożone, niżby sugerowała to istniejąca narracja: morfologia samego procesu, sytuacja kanoniczna, która wpływa na praxis Świętego Oficjum, relacje z władzami kościelnymi i charakter ruchu mistycznego, który wytworzył się wokół oblatów. Miejsca te są przedstawione również jako zaproszenia do dalszej pracy badawczej.
A two-year work experience at the Dehonian Studies’Centre has given to the author the chance to work with a set of Archives of the Holy Office concerning the inquisitorial trial, held between 1882 and 1884, over the mystical writings circulating in the circles of the Institute of the Oblates of the Sacred Heart of Saint-Quentin. The documents show new dimensions of the now semi-mythical affair commonly referred to in the institute as Consummatum est. The author attempts to outline where narratives are either based on a founding myth or on an attempt to dissimulate an inconvenient truth. Starting from an analysis of the ADF fond Suessonem 1884, Rer. Var. no. 5° lists four nodes of this story that seem more complex than the existing narrative would suggest: the morphology of the process itself, the canonical situation that affects the praxis of the Holy Office, the relationship with the ecclesiastical authorities and the nature of the mystical movement that developed around the Oblates. These sites are also presented as invitations to further research.
Źródło:
Sympozjum; 2023, 2(45); 117-139
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artistes/copistes
Autorzy:
Borrel, Pascale
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487698.pdf
Data publikacji:
2015-11-05
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
ARTIST, TEXT, COPY, OPERATION AND WRITING AND, REWRITING, THE PASSAGE OF TIME, ART
ARTYSTA, TEKST, KOPIOWANIE, PISANIE I PRZEPISYWANIE, UPŁYW CZASU, SZTUKA
Opis:
ARTIST – COPYIST Simon Hantai, Allen Ruppersberg, Bruno Di Rosa, Gérard Collin-Thiébaut, Sherrie Levine copied the Bible, philosophical and literary texts, (Walden, Henry David Thoreau, Flaubert’s Madame Bovary, Journal Amiel ...). Following existing texts, these artists work looks like ‘banal, humble and mindless’ copyist work. Although in some cases copying is part of the painting – as in Peinture (Écriture rose) by Simon Hantai – produced mostly with a ballpoint pen on plain paper – as if the artists wanted to emphasize the trivial, time-consuming and monotonous nature of his/her effort and evoke the atmosphere of the school classroom of distant times. Allen Ruppersberg and Bruno Di Rosa indeed refer to school experience, when they declare that rewriting allowed them to ‘learn how to write’, just as copying masters allow beginners to learn to paint. But while copying allows us to establish organic relationship with the text, then the process of copying the text is not about maintaining certain tradition: it is rather about the role that language plays in the field of visual arts starting from the sixties. It contributes to the revaluation of values usually connected with art-pieces, such as originality, expression of subjectivity, etc. In numerous comments provoked by the copyist who appears in literature (Bouvard et Pécuchet, Bartleby ...), there is a subversive nature of this labor-intensive and mechanical actions – when it is practiced in art. Copying is a long-term job; successive lines of letters fill the pages of notebooks, creating a ‘full-bodied’ art-piece in the literal sense of the word. The quantitative aspect is carried out in various ways. If the point is to visualize the copy of an entire novel, and in order to embed the importance of work for systematic and ‘mandatory’ implementation, or in order to reach make more opportunity than necessity – copying allows us to experience the passage of time: the time that is spent on this completely anachronistic act ; time spent without any justification.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2015, 20; 92-107
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O Brunona Schulza demitologizacji rzeczywistości
On Bruno Schulz’s Demythologization or Reality
Autorzy:
Durkalewicz, Wiktoria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887258.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bruno Schulz
mit osobisty
wartość negatywna
regresja
przepisywanie
demitologizacja
Ojczyzna
trauma
autonarracja
personal myth
negative value
regression
rewriting
demythologization
Homeland
self-narration
Opis:
Artykuł jest próbą analizy zmian zachodzących w obrębie konstytuowania się Schulzowskiej tożsamości narracyjnej. Zakłada się, że punktem zwrotnym dla Schulzowskiego mitu osobistego stały się przede wszystkim sukces Sklepów cynamonowych oraz wiele wydarzeń wżyciu prywatnym (zerwanie z narzeczoną, śmierć brata, kłopoty zdrowotne). Każdy z owych czynników na własny sposób zaczyna wpływać na kwestionowanie przez pisarza możliwości dalszego pisania, czyli interpretacji świata, wydobywania historii, „usensowniania” rzeczywistości. Sukces Sklepów cynamonowych staje się w nowych warunkach wyzwaniem, któremu trudno sprostać. Kończy się „genialna epoka”, epoka pisania „dla siebie”. Sprawa „Schulz” grozi odejściem w niepamięć. Przestrzeń narracji przeistacza się stopniowo w przestrzeń uporania się z alienacją, wykluczeniem, samotnością. W szczególny sposób owe motywy wyartykułowane zostały w opowiadaniach Dodo, Emeryt, Samotność. Jeżeli we wspomnianych opowiadaniach przezwyciężenie klęski życiowej jest czymś wręcz niemożliwym (Dodo) lub odbywa się dzięki „pasożytowaniu” na czyimś życiu (Emeryt), „pasożytowaniu na metaforach” (Samotność), to w Ojczyźnie ma miejsce przepisywanie mitu indywidualnego ab origine. Akt owego przepisywania pojmowany jest jako konsekwentne oddalanie się od podstawowych zasad Schulzowskiej hermeneutyki literackiej oraz filozofii literatury. Rzeczywistość, wyłaniająca się w rezultacie owego oddalania się, to rzeczywistość niezakorzeniona w doświadczeniu autentycznym, quasi-rzeczywistość „wartości negatywnych”, rzeczywistość katastrofy narracyjnej, sygnalizująca definitywną „śmierć Brunona Wielkiego”.
The article is an attempt at an analysis of the changes occurring in the area of Schulz’s narration identity that is being constituted. It is assumed that the turning point for Schulz’s personal myth was first of all the success of The Street of Crocodiles and a number of events in his personal life (splitting up with his fiancée, his brother’s death, his health problems). Each of these factors starts to influence in its own way the writer’s questioning the possibility to continue writing, that is interpreting the world, discovering history, “making reality sensible”. The success of The Street of Crocodiles becomes a challenge that is difficult to respond to in the new conditions. The writer’s “brilliant epoch”, the epoch of “writing for himself” comes to an end. The “Schulz” case is in danger of sinking into oblivion. The narration space is gradually transformed into a space of coping with alienation, divide, loneliness. In a special way these motifs are articulated in the stories: Dodo, The Pensioner, and Loneliness. If in the mentioned stories overcoming the life failure is indeed impossible (Dodo) or proceeds owing to “sponging off somebody’s life” (The Pensioner), or “parasitizing metaphors” (Loneliness), in Homeland rewriting an individual myth ab origine takes place. The act of this “rewriting” is understood as consequently going away from the basic principles of Schulz’s literary hermeneutics and philosophy of literature. Reality appearing as a result of this going away is reality that is not rooted in a genuine experience, quasi-reality of “negative values”, reality of a narrative disaster signaling the definitive “death of Bruno the Great”.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 157-184
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przepisywanie” dramatu jako przykład transferu literackich mitów
„Rewriting” Drama as a Transfer of the Literary Myths
Autorzy:
Figzał-Janikowska, Magdalena Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467727.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
przepisywanie, transfer, mit literacki, dramat XX wieku, Heiner Müller, Pier Paolo Pasolini
rewriting, transfer, literary myth, 20th century drama, Heiner Müller, Pier Paolo Pasolini
Opis:
The article is focused on “rewriting” classic dramas as a tendency which is representative for dramaturgy of the second half of the 20th century. This phenomenon is strictly related to the paradigm shift in literature and theatre. “Rewriting” is based on re-interpretation and re-contextualisation of the well-known literary myths, and as a method of writing it helps to discover the new meanings of classic literature. “Rewriting” can also be considered as a transfer of the original classic text to a new cultural, social, and historical reality. The article is an attempt to characterise this kind of dramaturgy using selected plays of Heiner Müller and Pier Paolo Pasolini.
Artykuł traktuje o zjawisku „przepisywania” klasycznych tekstów jako tendencji charakterystycznej dla dramaturgii drugiej połowy XX wieku, ściśle związanej z przemianami na gruncie literatury oraz zmianą paradygmatu w zakresie sztuk widowiskowych. Jako praktyka dramatopisarska „przepisywanie” polega na reinterpretacji i rekontekstualizacji utrwalonych kulturowo mitów literackich, dzięki czemu mogą one odsłonić całkiem nowe znaczenia. Dochodzi tu zatem do swoistego transferu pierwotnego tekstu do nowej rzeczywistości społecznej, historycznej i kulturowej, którego celem staje się poszukiwanie punktów stycznych między tradycją a współczesnością. Powyższe zjawisko zobrazowane zostaje na przykładzie tekstów dwóch współczesnych dramatopisarzy: Heinera Müllera i Piera Paolo Pasoliniego.  
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 25-38
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oświeconych nie trzeba oświecać… Refleksje o szkole, powadze czytania i szaleństwie ideologii
The Enlightened do not Need to be Enlightened... Reflections on School, the Seriousness of Reading and the Madness of Ideology
Autorzy:
Zając, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798830.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia literatury polskiej; oświecenie; edukacja polonistyczna; czytanie dzieła literackiego; „przepisywanie” literatury
history of Polish literature; the Enlightenment; Polish language education; reading a literary work; “transcription” of literature
Opis:
Wskazując na postępującą marginalizację piśmiennictwa doby oświecenia w programach nauczania języka polskiego, realizowanych w szkole średniej (ponadgimnazjalnej) na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat, autor artykułu skupia się na powiązanym z tym zjawiskiem pogłębianiu się problemu jednostronnego, zdominowanego przez stereotypy i uproszczenia, odbioru tamtej literatury. Stawia pytanie o to, w jaki sposób należałoby czytać osiemnastowieczne i wczesnodziewiętnastowieczne teksty, by – w imię przywracania im należnej rangi w kulturowym obiegu – zobaczyć je nie tylko w kontekście historyczno-społecznym, a tym samym nie sprowadzać ich znaczenia do przekazu dydaktycznego bądź politycznego. W obliczu niepokojących, bo instrumentalizujących dzieło literackie, trendów, które pojawiają się w przestrzeni literaturoznawstwa, podkreśla jednocześnie potrzebę wystrzegania się sytuacji, w której rzutowane na dawny tekst przekonania ideologiczne badacza zdają się nad tym tekstem – jako przedmiotem obserwacji – dominować, zafałszowując jego obraz.
Pointing to the progressive marginalization of the Enlightenment literature in the Polish language curricula implemented in secondary schools over the last several years, the author focuses on the related phenomenon of biased reception of that literature, dominated by stereotypes and simplifications. The author asks how the 18th and early-19th-century texts should be read – with the aim of restoring their proper rank in the cultural tradition – to perceive them not only in the historical and social context, and thus not to reduce their meaning to a didactic or political message. In the face of the disturbing trends in the field of literary studies, which instrumentalise a literary work, the author also stresses the need to avoid a situation in which the ideological beliefs of the researcher projected on an older text seem to dominate it, distorting its image.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 25-38
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobre la reescritura dramática en el Siglo de Oro: El caso de El bastardo de Castilla
On the Dramatic Rewriting in the Golden Age: The Case of El Bastardo de Castilla
Autorzy:
Lázaro Niso, Rebeca
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806679.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przepisywanie; El bastardo de Castilla; Cubillo de Aragón; El conde de Saldaña; Złoty Wiek; teatr
rewriting; El bastardo de Castilla; Cubillo de Aragón; El conde de Saldaña; Golden Age; theatre
Opis:
O zjawisku przepisywania literatury w Złotym Wieku: Przypadek El bastardo de Castilla W Złotym Wieku proces przekazywania literatury dostarcza wielu przykładów użycia przez pisarzy tematów, motywów lub argumentów, a także dosłownych tekstów zaczerpniętych od innych pisarzy. To zjawisko dramatycznego przepisywania zostało przedstawione w niniejszym artykule poprzez konkretny przypadek grenadyjskiego scenarzysty Álvaro Cubillo de Aragóna w dwu jego pracach, dla których wzorcami są dwie sztuki Lope de Vegi. Jedną z par stanowią El bastardo de Castilla i El conde de Saldaña, drugą zaś, odpowiednio, Las mocedades de Bernardo del Carpio i El casamiento en la muerte. Analiza kompozycji i technik pisania są wyraźnym przykładem nawyków kompozycyjnych Cubilla. Sobre la reescritura dramática en el Siglo de Oro: El caso de El bastardo de Castilla En el Siglo de Oro el proceso de transmisión de la literatura brinda innumerables ejemplos del aprovechamiento que los escritores hacían tanto de temas, motivos o argumentos como de textos literales tomados o entresacados de plumas ajenas o de su propia obra. Este fenómeno de la reescritura dramática se ejemplifica en este trabajo a través del caso concreto del ingenio granadino Álvaro Cubillo de Aragón mediante dos obras que toman como modelo dos de Lope de Vega. Se trata, por un lado, de El bastardo de Castilla y de El conde de Saldaña, y, por otro, de Las mocedades de Bernardo del Carpio y de El casamiento en la muerte, respectivamente. El análisis de su composición y sus técnicas de escritura son un ejemplo claro de los modos compositivos de Cubillo.
In the Golden Age the process of transmitting literature provides lots of examples of the use that writers made in subjects, motives or arguments as well as literal texts taken from other writers or their own work. This phenomenon of dramatic rewriting is exemplified in this paper through the concrete case of the grenadian playwriter Álvaro Cubillo de Aragón through two works that take as model two plays of Lope de Vega. One is, on the one hand, El bastardo de Castilla and El conde de Saldaña, and, on the other hand, Las mocedades de Bernardo del Carpio and El casamiento en la muerte, respectively. The analysis of its composition and its writing techniques are a clear example of Cubillo’s compositional habits.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 59-73
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies