Temat: paruzja - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Paruzja Syna Człowieczego (Mk 13)
Autorzy:: Langkammer, Hugolin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1165656.pdf
Data publikacji:: 1974
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: paruzja
Syn człowieczy
Mk 13
parousia
Son of man
Opis:: Der Artikel zerfällt in zwei Hauptteile. Im ersten unternimmt der Verfasser eine Kritik der bishenger Ansichten, wobei er vor allem den Werken von Marxsen, Lambrecht, Trocmé und Pesch viel Aufmerksamkeit widmet. Im zweiten Teil wird Mk 13 traditionsgeschichtlich untersucht. Die „Flugblatt-Hypothese” wird nicht geteilt. Dagegen möchte der Verf. den Entstehungsprozess von Mk 13 in einer allgemeineren Schichtenhypothese (bzw. Spruchgruppentheorie) verdeutlichen. Als Jesu Worte werden folgende Verse herausgestellt: 2 (ohne Einleitung); 12. 28-32. 34-36. Der Tradition werden zugeschrieben: 5 b. 6. 8 a. 9 b. 11. 13-22. 24-27; dem Evangelisten: 1. 3. 4. 51. 7. 8 b. 9 a. 10. 23. 33. 37.
Źródło:: The Biblical Annals; 1974, 21, 1; 61-74
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej
The Person of Jesus Christ as the essence of Christian eschatology
Autorzy:: Bujak, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/469559.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:: paruzja
eschatologia
millenaryzm
apokaliptyka chrześcijańska
Parousia
Eschatology
Millenarism
Christian apocalyptic
Opis:: Celem artykułu Osoba Jezusa Chrystusa istotą eschatologii chrześcijańskiej jest próba nakreślenia istotnych elementów chrześcijańskiej eschatologii na tle błędów, które w tym kontekście się pojawiają: millenaryzmu i wyznaczania daty paruzji. Chrześcijańskie oczekiwanie na „koniec świata” nie jest oczekiwaniem na coś, ale na Kogoś, jest to pełne ufności i nadziei oczekiwanie na ostateczne zwycięstwo Chrystusa na złem i śmiercią, które przyniesie również nam ostateczne zbawienie.
The aim of the article The Christian teaching and practice in anticipation of Parusia is to show the most important elements of Christian eschatology in a context of errors like millenarism or setting the exact date of the end of the world. In reality, Christians don’t expect the end of the world – something – but the return of Someone, of Jesus Christ, who comes to bring us the ultimate salvation.
Źródło:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2015, 22; 93-105
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:: Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The Mystery of Return: Agamben and Bloch on St. Paul’s Parousia and Messianic Temporality
Tajemnica Powrotu: Agamben i Bloch o Paruzji św. Pawła i czasie mesjańskim
Autorzy:: Filauri, Federico
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1009539.pdf
Data publikacji:: 2020-03-15
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Messianic time
parousia
subtraction
Bloch
Agamben
czas mesjański
paruzja
subtrakcja
Opis:: During the last two decades, a sharp re-reading of St. Paul’s letters allowed several thinkers to embed a messianic element in their political philosophy. In these readings, the messianic refusal of the world and its laws is understood through the suspensive act of “subtraction” – a movement of withdrawal which nonetheless too often proved ineffective when translated into political practice. After analysing Agamben’s interpretation of subtraction in terms of “inoperativity”, this article focuses on the notion of Parousia as a key element to understanding his anti-utopian account of messianic time. In contrast to Agamben’s reading,Bloch’s interpretation of the Pauline Parousia envisages the messianic event as infra-historical, but at the same time opened to ultimate (meta-historical) purposes. Bloch’s messianic call – I argue – takes the form of mediation, a correction of subtraction towards the direction of a more committed political engagement. I conclude by suggesting that the concrete implementations of this mediation perform their emancipatory function in so far as they assume the character of practical ethics, with the attention directed to the underprivileged and marginalised.
W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci nowe, radykalne odczytania listów św. Pawła pozwoliły licznym myślicielom zawrzeć w ich filozofii politycznej mesjanistyczny element. W odczytaniach tych mesjanistyczne odrzucenie świata i jego praw jest rozumiane poprzez zawieszający akt „subtrakcji” – ruch wycofania, którego przekład n a polityczną praktykę zbyt często jednak okazywał się nieskuteczny.Po przeanalizowaniu Agambenowskiej interpretacji subtrakcji przez pryzmat „nieoperacyjności”, artykuł koncentruje się na pojęciu Paruzji jako elementu kluczowego dla zrozumienia jego antyutopijnego ujęcia mesjańskiego czasu. W przeciwieństwie do odczytania Agambena, Blochowska intepretacja Pawłowej Paruzji przedstawia wydarzenie mesjańskie jako wewnątrzhistoryczne, ale równocześnie otwarte wobec celów ostatecznych (metahistorycznych). Jak przekonuję, mesjańskie wezwanie Blocha przyjmuje formę zapośredniczenia, skorygowania subtrakcji tak, by umożliwiała większe zaangażowanie polityczne. W zakończeniu tekstu sugeruję, że konkretne zastosowania tego zapośredniczenia pełnią swą funkcję emancypacyjną tylko o tyle, o ile przyjmują charakter praktycznej etyki, w której uwaga skierowana jest na nieuprzywilejowanych i marginalizowanych.
Źródło:: Praktyka Teoretyczna; 2020, 35, 1; 121-147
2081-8130
Pojawia się w:: Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Eschatologiczna sprawiedliwość Boga wobec historii
The Eschatological Justice of God toward History
Autorzy:: Dańczak, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1621889.pdf
Data publikacji:: 2014-12-01
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: eschatologia
wypełnienie
historia
sprawiedliwość
wolność
paruzja
eschatology
fulfilment
history
justice
liberty
parousia
Opis:: The course of history, understood in the perspective of faith, requires its evaluation. The issue is associated with the problem of God’s justice, which will demonstrate itself in the parousia. The parousia is the conclusion of history conceived first of all as history of human liberty. At the same time, it means its fulfillment. During the parousia, history does not merely come to an end, but enters the stadium of fullness that is donated by the God of the end of times. Human history becomes the element of eternity and of its transformed time. One of the aspects of parousia is judgment. It demonstrates God’s justice as victorious in regard to all the threads and events of history which were in contradiction to God’s plan towards creation. Purifying justice of God is realized by Christ as a credible co-participant of history. The Lamb “put to death” becomes the sign of measure of the divine love as well as the price of redemption.
Źródło:: Verbum Vitae; 2014, 26; 159-173
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Naoczne spotkanie źródłem wiarygodności (1P 1,16-18)
Autorzy:: Kasiłowski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1369743.pdf
Data publikacji:: 2018-11-20
Wydawca:: Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:: przemienienie Jezusa
naoczność
paruzja
mit
słowo
transfiguration of Jesus
eyewitnessing
parousia
myth
word
Opis:: W 2P 1,16-18 Piotr zapowiada paruzję Jezusa na końcu czasów, powołując się przy tym na przemienienie Jezusa, którego był naocznym świadkiem. Ponieważ są to wydarzenia nadprzyrodzone, podkreślona zostaje wiarygodność przepowiadania.W niniejszym artykule śledzimy argumentację Piotra, który nakłania chrześcijan dozgody na głoszone przez niego słowo. Interesuje nas nie tylko obiektywna treść tekstu, lecz także pojawiające się w nim racje za wiarygodnością kerygmatu. Piotr nalega na słowo Boga, które pochodzi ze świata transcendentnego i prowadzi do niego ludzi. Jest ono zrozumiałe przez człowieka, lecz nie jest wytworem ludzkiego ducha. Piotr, przepowiadając paruzję Chrystusa, powołuje się na swoje naoczne doświadczenie, przeciwstawiając je mitom, które w Nowym Testamencie traktowane są jako twory wyobraźni ludzkiej. Nie powołuje się na argumenty rozumowe, lecz na słowo objawienia, w którym Bóg Ojciec przedstawia Jezusa uczniom jako swojego Umiłowanego Syna, pełnego chwały i mocy. Przy stwierdzeniu naoczności doświadczenia podkreśla się wagę słowa, które interpretuje element wizyjny (epoptes). Akcent spoczywa na „słuchaniu” i „byciu obecnym” naocznych świadków w czasie wydarzenia
In 2 P 1: 16-18, Peter announces the parousia of Jesus at the end of time, citing the Transfiguration of Jesus, of which he was an eyewitness. Because these are supernatural events, the credibility of the preaching is emphasised. In the article, we follow Peter’s argumentation, which urges Christians to agree with the word he proclaims. We are interested not only in the objective content of the text, but also in the rationales behind the credibility of the kerygma. Peter insists on the word of God, which comes from the transcendent world and leads people to Him. It is understood by people, but it is not the product of the human spirit. Peter, predicting the parousia of Christ, refers to his own experience, contrasting it with the myths that are treated in the New Testament as the creations of human imagination. He does not refer to rational arguments, but to the word of revelation in which God the Father presents Jesus to his disciples as his Beloved Son, full of glory and power. When determining the presence of the experience, the importance of the word that interprets the visual element (epoptes) is emphasised. The emphasis rests on “listening” and “being present” of the eyewitnesses during the event.
Źródło:: Studia Bobolanum; 2018, 29, 2; 95-128
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:: Studia Bobolanum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: The Role of the Holy Spirit during Parousia in the Eschatology of Sergius Bulgakov
Rola Ducha Świętego podczas paruzji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa
Autorzy:: Raczyński-Rożek, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2142865.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Bulgakov
Holy Spirit
Glory
Parousia
new creation
Bułgakow
Duch Święty
Chwała
paruzja
nowe stworzenie
Opis:: W paruzji centralną postacią jest niewątpliwie Jezus Chrystus. Skoro jednak paruzja jest objawieniem się chwały całej Trójcy, to warto zadać sobie pytanie o rolę pozostałych Osób Boskich w tym wydarzeniu. W tym artykule główna uwaga zostanie poświęcona roli Ducha Świętego i jej interpretacji w eschatologii Sergiusza Bułgakowa. Według rosyjskiego teologa, paruzja jest objawieniem nie tylko chwały Chrystusa, ale także hipostatycznej Chwały Boga, czyli Ducha Świętego, a w ten sposób ostateczną realizacją Pięćdziesiątnicy.
In Parousia, Jesus Christ is undoubtedly the central figure. However, since Parousia is the revelation of the glory of the entire Trinity, it is worth asking about the role of the remaining Divine Persons in this event. In the article, the main focus will be on the role of the Holy Spirit and its interpretation in the eschatology of Sergius Bulgakov. According to the Russian theologian, Parousia is a revelation not only of Christ’s glory, but also of the hypostatic Glory of God, i.e. the Holy Spirit, and in this way it’s the final realization of Pentecost.
Źródło:: Polonia Sacra; 2021, 25, 2; 93-113
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Czas w podwójnym dziele Łukasza
Time in the Lukan Double Work
Autorzy:: Bieliński, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1044437.pdf
Data publikacji:: 2019-06-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: czas
opus Lucanum
ἐνιαυτός κυρίου δεκτός
eschatologia
dni ostatnie
paruzja
time
eschatology
last days
parousia
Opis:: Artykuł przedstawia specyfikę czasu w podwójnym dziele Łukasza. W pierwszym punkcie zarysowana została biblijna, linearna koncepcja czasu. Przypomniano, że gdy chodzi o pojmowanie czasu to Nowy Testament zakłada dane starotestamentowe, lecz wraz z przyjściem Jezusa Chrystusa dokonało się przesunięcie centralnego punktu dziejów na inaugurację ery mesjańskiej, eonu eschatologicznego. W punkcie drugim przedstawiono dwie fundamentalne teorie dotyczące specyficznej koncepcji czasu, a tym samym historii w opus Lucanum: Chrystus jako nowe centrum czasu i historii (Cullmann) oraz czas Jezusa jako „środek czasu” (Conzelmann). Czterem specyficznym określeniom czasu, których używa Łukasz, dedykowano uwagę w trzecim, centralnym punkcie artykułu. Uwzględniając mikro- i makrokontekst perykop, w których one występują, określono treść terminów: „czas łaski Pana” (Łk 13, 8 i 4,19); „dzień i dni Syna Człowieczego” (Łk 17, 22–37); „czasy narodów” (Łk 21,24); „dni ostatnie” (Dz 2,17). Analiza pokazała iż opus Lucanum postrzegać można również jako próbę nowej interpretacji czasu rozciągającego się pomiędzy faktem wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa a realizacją zapowiedzi Jego paruzji. Celem jakim wydał się kierować ewangelista była konieczność podtrzymania gorliwego oczekiwania dopełnienia się nowych czasów, żywej nadziei na pełną realizację królestwa Bożego, zainaugurowanego przyjściem i zbawczym czynem Jezusa, ale znajdującego się jeszcze w procesie stawania się.
The article presents the specific characteristics of time found in the two NT books written by Luke. The first section outlines the biblical, linear concept of time. It is noted that while the New Testament assumes the data of the Old Testament, with the coming of Jesus Christ the central point of history was shifted to the beginning of the Messianic era, the eschatological eon. The second section presents two fundamental theories regarding the specific concept of time, and thus the history, in the opus Lucanum: Christ as the new center of time and history (O. Cullmann) and the time of Jesus as the “mid part of time” (H. Conzelmann). The third, central section of the article is devoted to four specific notions of time employed by Luke. Taking into consideration the micro- and macro-contexts of the pericopes in which they occur, the meaning of several phrases is explored: “the year of the Lord's favor” (Luke 4:19; 13:8); “the day and the days of the Son of Man” (Luke 17:22-37); “the times of the nations” (Luke 21:24); and “the last days” (Acts 2:17). The analysis demonstrates that the opus Lucanum can also be viewed as an attempt toward a new interpretation of time, extending from the moment of Jesus' ascension until the realization of His announced Parousia. The evangelist's guiding goal seemingly was to uphold a zealous expectation of the fulfillment of new times – a living hope for the full realization of the kingdom of God, initiated by the coming of Jesus and by His salvific works – while still encouraging a process of becoming.
Źródło:: Verbum Vitae; 2019, 35; 187-216
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Od paruzji do „paruzjologii, czyli eschatologia w ujęciu Antoniego Nitroli
From Parousia to "Parousiology" - Eschatology by Antonio Nitrola
Autorzy:: Kulik, Bogdan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/607378.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Jesus Christ
Second Coming of Christ (Parousia)
eschatology
Jezus Chrystus
powtórne przyjście Chrystusa (paruzja)
eschatologia
Opis:: Death has always brought forth the question about life after death. As the interesting history of eschatology shows, it is not easy to find one simple answer. Therefore, it is hardly surprising that also nowadays new attempts are made to present an image of man’s eternal life. One of them is a proposal by Antonio Nitrola, professor of the Pontifical Gregorian University in Rome, who made the Second Coming of Christ (Parousia) the keyword of his eschatology. According to him, if one can understand that the Second Coming of Christ (Parousia) is an event which brings life, fulfillment and judgment at the same time, then it is possible to find the fullest answer to the question what happens with a man after death. Moreover, eschatology can be called “parousiology”. This article is an attempt to synthetically present the thoughts of this Roman theologian, contained in a two-volume work entitled: Trattato di escatologia. I. Spunti per un pensare escatologico, Cinisello Balsamo (Milano) 2001; II. Pensare la venuta del Signore, Cinisello Balsamo (Milano) 2010.
Źródło:: Poznańskie Studia Teologiczne; 2014, 28; 195-211
0209-3472
Pojawia się w:: Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Czy współczesny Kościół modli się o Paruzję? Inspirowana przez Ducha Świętego prośba o powtórne przyjście Chrystusa we współczesnej liturgii Kościoła w Polsce
Is The Church of Today Praying for The Parousia? The Holy Spirit-Inspired Plea for The Second Coming of Christ in The Liturgy
Autorzy:: Smentek, Izabella
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/950581.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Duch Święty
Paruzja
Kościół
liturgia
pokój
radość
holy spirit
parousia
church
liturgy
peace and joy
Opis:: Does the contemporary Church pray for the parousia? The article takes into account the contemporary liturgical texts. According to the words of Apocalypsis, the Holy Spirit inspires the joyful prayer for the parousia. That’s why this prayer, if actually present, can be treated as the source of light on the intrinsic activity of the Holy Spirit in the Church. In the Missal and Divine Office many texts concerning the final coming of Lord can be found. Predominantly in advent, claims like: “Maranatha. Come, Lord Jesus” are to be heard. Does it mean that the Church really requests the God to accomplish the story of this world? It seams difficult to distinguish, especially in the eucharistic worship, between the liturgical retrospection, the prayer for sacramental coming of our Lord here and now, His very presence in our history and the claim for eschatological fulfillment. Apart from this, we find numerous prayers for help, in order that we could prepare ourselves for the events next to parousia, that is for the Last Judgement and resurrection. The Church also humily asks the Lord Jesus and God the Father for overcoming the death, merciful judgement, for the final justice, for the elimination of every evil and resurrection in glory for the believers. But can we say that the voice of the Church – the Bride missing the final presence of the Saviour, is to be heard in contemporary liturgical worship? Theologians, like e.g. Joseph Ratzinger, suppose, we cannot dare to express this prayer nowadays as the author of “Didache” did. However, wherever even in timid form appears the prayer for parousia, we hear in it the joyful claim of the Holy Spirit who encourages the Church to desire the full presence of the Lord, the unique divine justice and to wait for the eternal fulfillment in the community of resurrection.
Źródło:: Rocznik Teologii Katolickiej; 2014, 13, 2
1644-8855
Pojawia się w:: Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Eschatologiczne dopełnienie świata − kwestia granicy antropocentryzmu
Il compimento escatologico del mondo – la questione dei limiti dellantropocentrismo
Autorzy:: Dańczak, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31233572.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dopełnienie
eschatologia
paruzja
historia
antropocentryzm
fulfilment
eschatology
Parousia
history
anthropocentrism
compimento
escatologia
parusia
storia
antropocentrismo
Opis:: Dal decisivo spostamento della teologica comprensione del mondo inteso soprattutto come una realtà materiale ed una parte dell'opera creatrice di Dio verso la sua interpretazione, quale realtà legata esclusivamente alla storia dell'uomo, risulta che il compimento del mondo non significa più l'inclusione dell'elemento materiale, nel senso tradizionale, nella pienezza della salvezza, bensì piuttosto l'introduzione della dimensione del mondo nel compimento della libertà del soggetto. Data l'importanza del concetto di libertà, il compimento del mondo diventa il compimento dell'opera comune di Dio e dell'uomo, quindi della storia. Le proposte di alcuni teologi, soprattutto di lingua tedesca, hanno provocato numerose voci di critica a riguardo. La polemica è stata rivolta non soltanto contro una manomissione dell'impostazione tradizionale, ma soprattutto, contro un nuovo fenomeno in teologia che comporta un eccessivo antropocentrismo.
Źródło:: Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2009, 1; 133-152
2080-6345
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Czy to już jest koniec świata? Próba odpowiedzi na pytanie w świetle eschatologii Hansa Ursa von Balthasara
Autorzy:: Kulik, Bogdan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158475.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Hans Urs von Balthasar
eschatology
the end of the world
Parousia
eschatologia
koniec świata
paruzja
Opis:: Wydaje się, że wojnę na Ukrainie, ogólnoświatowy kryzys gospodarczy, zmiany klimatyczne, zagrożenie pandemią spowodowaną przez wirusa SARS-CoV-2 wiele osób uznaje za apokaliptyczne znaki końca świata. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy w świetle wiary w Chrystusa można mówić, że koniec świata jest już bliski. W tym celu, po nakreśleniu ogólnej charakterystyki eschatologii Hansa Ursa von Balthasara, zaprezentowane zostanie jego rozumienie końca świata, a następnie skonfrontuje się je z eschatologią włoskiego teologa Antonia Nitroli, który swoją refleksję o końcu dziejów skupia na paruzji. W artykule przypomina się także potrzebę chrześcijańskiego przygotowania do śmierci, która z perspektywy indywidualnej każdego człowieka może być nazwana końcem świata.
It seems that the recent events of the war in Ukraine, the worldwide economic crisis, climate change, and Covid 19 pandemic lead people to see in them the signs of the end of the world. This article is the attempt to consider current events in light of the faith in Christ and analyze the validity of the claim that we are nearing the end of the world. Instrumental in this endeavor will be the eschatology of Hans Urs von Balthasar – after the initial presentation of his view, the author presents Balthasar’s understanding of the end of the world and juxtaposes it with a view of an Italian theologian, Antonio Nitrola, who founds his view on eschatology on Parousia, the second coming of Christ. The article highlights the need of Christian understanding of preparation for death, and describes death as a personal end of the world, inevitable and necessary to be prepared for.
Źródło:: Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 157-180
1732-4572
Pojawia się w:: Teologia w Polsce
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Terminological Dichotomy in the Eschatological Conception of the Letters to the Thessalonians
Autorzy:: Kucicki, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1051259.pdf
Data publikacji:: 2015-12-12
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: paruzja
dzień Pański
eschatologia
Listy do Tesaloniczan
zmartwychwstanie
Parousia
the day of the Lord
eschatology
Thessalonians Letters
resurrection
Opis:: Niniejszy artykuł, bazując na analizie dwóch tekstów z Listów do Tesaloniczan (1 Tes 4, 13-5, 11; 2 Tes 2, 1-12), dokonuje próby wyjaśnienia przyczyn i celu występowania w 1-2 Tes dwóch terminów („paruzja”; „dzień Pański”) określających koniec czasów. Termin „paruzja” dominuje w 1 Tes, natomiast wyrażenie „dzień Pański” w 2 Tes. Dla osiągnięcia zamierzonego celu w części pierwszej artykułu dokonano analizy motywów eschatologicznych i apoka¬liptycznych występujących w tych fragmentach. Klasyfikacja, systematyzacja i analiza tych motywów pozwoliła wykazać, że eschatologia w ścisłym tego słowa znaczeniu występuje jedynie w 1 Tes 4, 13-5, 11. W przypadku 2 Tes 2, 1-12 mamy do czynienia jedynie z apokaliptycznym apendyksem dotyczącym motywu eschatologicznego „czasy i pory”. Wniosek ten pozwolił nam traktować materiał eschatologiczny 1-2 Tes jako jednorodny, czyli pochodzący od tego samego autora. Dzięki temu możemy szukać przyczyn i celu użycia przez apostoła Pawła dwóch odmiennych wyrażeń. Wniosek, do jakiego doprowadzają analizy dokonane w części drugiej artykułu, zawrzeć można w stwierdzeniu, że chociaż koniec świata jest jedną rzeczywistością dla wszystkich ludzi i całego stworzenia, to jednak dla chrześcijan będzie miał on mamiona paruzji, czyli radosnego przyjścia w chwale Jezusa Chrystusa, podczas gdy dla niechrześcijan będzie miał on wymiar „dnia Pańskiego”, czyli sprawiedliwego sądu i kary.
Źródło:: The Biblical Annals; 2009, 1, 1; 47-67
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:: The Biblical Annals
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Последние времена этого мира в богословской мысли преподобного Иустина Поповича
The Last Times of This World in Theological Thought Venerable Justin Popovich
Czasy ostateczne w refleksji teologicznej czcigodnego Justina Popovicia
Autorzy:: Sashko, Iryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1727474.pdf
Data publikacji:: 2021-09-27
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: eschatologia
Paruzja
Sąd Ostateczny
Antychryst
rekapitulacja
św. Justyn Popović
eschatology
Parusia
the Last Judgment
Antichrist
anakefalaiosis
Venerable Justin Popovich
Opis:: Учение о последних временах этого мира преподобного Иустина Поповича концентрируется прежде всего вокруг знаков, возвещающих конец света, к которым относится проповедь Евангелия всем народам, обращение Израиля ко Христу, появление Антихриста, космическая катастрофа, а также небесное знамение креста накануне Второго Пришествия Спасителя. По мнению преподобного Иустина, наиболее трагическим моментом в конце этого мира будет появление Антихриста, в котором все зло достигнет своего апогею. Исходя от Священного Писания, а также трудов Отцов Церкви, архимандрит Иустин рассуждает о воскрешении человеческого тела, а также об анакефалаиосисе всего тварного под главою Христом, кода лишь Бог «будет все во всем» (1 Кор. 15,28). Для архимандрита Иустина самым большим даром Воскресшего Богочеловка естеству человеческому является бессмертие тела и материи.
Nauczanie św. Justyna Popovicia o czasach ostatecznych jest skoncentrowane przede wszystkim wokół znaków zapowiadających koniec świata, do których należy głoszenie Ewangelii wszystkim narodom, nawrócenie Izraela do Chrystusa, pojawienie się Antychrysta, katastrofa kosmiczna, a także niebiański znak krzyża w przeddzień powtórnego przyjścia Zbawiciela. Zdaniem św. Justyna Popovicia najtragiczniejszym momentem na końcu tego świata będzie pojawienie się Antychrysta, w którym wszelkie zło osiągnie swój punkt kulminacyjny. W oparciu o Pismo Święte oraz nauczanie Ojców Kościoła, archimandryta Justyn rozmyśla o zmartwychwstaniu ludzkiego ciała, a także rekapitulacji całego stworzenia pod panowaniem Chrystusa, gdy Bóg „będzie wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15,28). Według archimandryty Justyna największym darem Zmartwychwstałego Bogoczłowieka dla ludzkości jest nieśmiertelność ciała oraz materii.
The doctrine of the last times of this world of the Monk Justin Popovich concentrates primarily around the signs announcing the end of the world, which include the preaching of the Gospel to all nations, the conversion of Israel to Christ, the appearance of the Antichrist, a cosmic catastrophe, and also the heavenly sign of the cross on the eve of the Second Coming of the Savior. According to the Monk Justin, the most tragic moment at the end of this world will be the appearance of the Antichrist, in which all evil will reach its apogee. Proceeding from the Holy Scriptures, as well as the works of the Church Fathers, Archimandrite Justin discusses the resurrection of the human body, as well as the anakefalaiosis of everything created under the head of Christ, when only God “will be all in all” (1 Cor. 15:28). For Archimandrite Justin, the greatest gift of the Risen God-Man to human nature is the immortality of body and matter.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 7; 79-89
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Eucharystia między historią a eschatologią
Eucharist between History and Echatology
Autorzy:: Migut, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038101.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Eucharystia
eschatologia
paruzja
eschatologia eucharystyczna
paruzja eucharystyczna
eschatologia św. Łukasza
Eucharystia u św. Łukasza
Ostatnia Wieczerza
Królestwo Boże
Królestwo Niebieskie
Eucharist
eschatology
parousia
Eucharistic eschatology
Eucharistic parousia
eschatology in St Luke
Eucharist in St Luke
Last Supper
Kingdom of God
Heavenly Kingdom
Opis:: Artykuł przedstawia historiozbawczy model eschatologii, w którym paruzja postrzegana jest nie tylko ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa, ale też jako „objawienie – ἀποκάλυψις [apokalypsis]” i „ukazanie – ἐπιφάνεια [epiphaneia]”. Ten model eschatologii wyrasta z Objawienia Bożego w Piśmie Świętym i pozwala właściwie pojmować eschatologię czasów apostolskich jako eschatologię eucharystyczną. Paradygmatem tej eschatologii jest wizja Chrystusa, jaką miał św. Szczepan w chwili swej męczeńskiej śmierci (Dz 7, 55-56). Najlepszym przykładem eschatologii eucharystycznej jest Ewangelia św. Łukasza, gdzie Eucharystia powiązana jest mocno z rzeczywistością Królestwa Bożego. Po zmartwychwstaniu Chrystusa każda Eucharystia jest udziałem w eschatologicznej uczcie, podczas której Pan Nieba i Ziemi usługuje, dając siebie jako pokarm. Sama wieczność jest spełnioną Eucharystią.
The article presents a model of eschatology in the light of the history of Salvation, in which the parousia is seen not only as the ultimate coming of Jesus Christ but also as “revelation— ἀποκάλυψις [apokalypsis]” and “epiphany—ἐπιφάνεια [epiphaneia].” This model of eschatology is derived from the Divine Revelation present in the Holy Bible and allows us to comprehend the eschatology of the apostolic era in the proper manner as Eucharistic eschatology. The paradigm for this eschatology is St Stephen’s vision of Christ during his martyr’s death (Acts 7:55–56). The best example of Eucharistic eschatology is the Gospel of St Luke, where the Eucharist is firmly tied with the reality of the Kingdom of God. After Christ’s resurrection each Eucharist constitutes participation in the eschatological feast in which the Master of Heaven and Earth serves the participants and gives Himself as nourishment. The very eternity is the Eucharist fulfilled.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 43-56
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Paschalna chrystologia Wacława Hryniewicza
Wacław Hryniewicz’s Paschal Christology
Autorzy:: Jaskóła, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2038136.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: chrystologia
Chrystus
Duch Święty
Kościół
Pascha
Paruzja
pneumatologia
Wcielenie
Zmartwychwstanie
Christology
Christ
Holy Spirit
Church
Passover
parousia
pneumatology
incarnation
resurrection
Opis:: Na tle zasadniczych nurtów współczesnej chrystologii i klasyfikacji sporządzonej przez kard. Waltera Kaspera przedstawiono kilka istotnych założeń i cech chrystologii Wacława Hryniewicza. Źródła artykułu ograniczono do jego paschalnej trylogii: Chrystus nasza Pascha (1982), Nasza Pascha w Chrystusie (1987), Pascha Chrystusa w dziejach człowieka i wszechświata (1991). Głęboko biblijne, teologiczno-historycznie i ekumenicznie rozważania starały się pokazać, że paschalna chrystologia Hryniewicza unika niebezpieczeństwa jednostronnych ujęć różnych kierunków chrystologii kerygmatyczno-dogmatycznej, jak i chrystologii ukierunkowanych wyłącznie na Jezusa historycznego. Paschalna chrystologia zdaje się ponadto godzić ujęcia ściśle teologiczne z elementami duchowości.
The article describes the key premises and features of Wacław Hryniewicz’s Christology. The presentation is done on the background of contemporary currents in Christology and their classification drawn up by Walter Cardinal Kasper. The sources of the article are limited to the Hryniewicz’s paschal trilogy: Christ, Our Passover (1982), Our Passover in Christ (1987), The Passover of Christ in the History of Man and Cosmos (1991). Deeply biblical, theological, historical and ecumenical investigations were aimed to show, that Hryniewicz’s paschal Christology managed to avoid unilateral presentation of various streams of kerygmatic and dogmatic Christology, as well as of Christologies focused solely on historical Jesus. Paschal Christology is also able to bring together purely theological concepts and the elements of spirituality.
Źródło:: Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 7; 15-25
2353-7272
Pojawia się w:: Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "paruzja" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język