Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "naples" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
„Wędrowiec-dantofil” w rodzinnej Italii. Stanisław Vincenz a włoska tradycja artystyczna
“Traveller-dantophile” in Home Italy. Stanisław Vincenz and the Italian Artistic Tradition
Autorzy:
Żmidziński, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040837.pdf
Data publikacji:
2020-10-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Stanisław Vincenz
Italy
Naples
Venice
Dante
Opis:
The article is the first attempt at a holistic view of Stanisław Vincenz’s relationship with Italian culture. Since his youth, Vincenz would visit the Italian Peninsula travelling to Venice and, already as an emigrant after World War II, made a few visits to Naples and Tuscany. These journeys resulted in numerous comments included in his essays on Dante Alighieri, as separate overview Z perspektywy podróży (From a traveller’s perspective) and List z Neapolu. Dialog z Czesławem Miłoszem (A letter from Naples. A dialogue with Czesław Miłosz). Italian journeys, interest in Dante and Italian culture (architecture, painting, folk rituals) brought numerous Italian motifs in the tetralogy Na wysokiej połoninie (On a high mountain pasture). The key element is included in volume II, Zwada (Conflict), which describes a group of loggers cutting down trees in a primeval Carpathian forest. In this part, a young Italian dies and is buried after a Hutsul funeral ritual which is not understood by the foreigners. The analysis of the abovementioned motifs shows how important Italian culture was to Vincenz, also in a very personal sense, given the Vincenz family’s distant Venetian roots. One may even claim that for the writer, Italy was almost a family land. Personifying the European spirit, Italy was his “broader” homeland.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2020, 38; 77-101
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp do badań nad diecezją Nola w XVII wieku
Introduction to studies over diocese Nola in the 17th century
Autorzy:
Fitych, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039601.pdf
Data publikacji:
2009-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Neapol
historia
duszpasterstwo
Naples
history
clergy
Opis:
The author is known in Poland by his many works, as, for example, the history and organization the Polish Nuncio’s office, and the history, the culture and theology of Silesia. He also promises to extend his research into the implementation of the reform resolutions of the Council of Trent in the diocese of Nola, one of the most prestigious dioceses in Italy. The origins of this diocese coincide with the very origins of Christianity. Keeping in mind the vitality of that work as well as desiring to eliminate the gap caused by a lack of a monograph on the history of that local Church, the author presents both a brief overview of the history of the region, of Naples and the diocese of Nola itself, presenting its best known rulers, the history of the basilicas and bishop’s churches, as well as the state of the parishes until the early years of seventeenth century. To this end, the author has compiled a lengthy bibliography (over 180 titles of books and articles) published between the middle of seventeenth century and now. These works deal with the history of this region’s towns, its royal and ennobled houses, and also with its religious orders, institutions and most outstanding persons. Works from the areas of culture and art are also considered.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2009, 92; 71-97
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Solfatara, czyli dziesięć dni rewolucji rybaka. Z Maciejem Henem rozmawia Ewa Tyszko
Solfatara – nine days of fisherman’s revolution. Ewa Tyszko talks to Maciej Hen
Autorzy:
Hen, Maciej
Tyszko, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682733.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
historical novel
Naples
powieść historyczna
Neapol
Solfatara
Masaniello
Opis:
Interviewed by Ewa Tyszko, Maciej Hen talks about the creation of his chronicle novel – Solfatara, which is set in 17th century Naples.
W rozmowie z Ewą Tyszko Maciej Hen opowiada o powstawaniu powieści-kroniki Solfatara, której akcja rozgrywa się w siedemnastowiecznym Neapolu.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2016, 5; 245-253
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt rewitalizacji dzielnicy Bagnoli jako czynnik wzrostu gospodarczego Neapolu
Autorzy:
Noviello, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108555.pdf
Data publikacji:
2018-12-21
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Bagnoli-Coroglio
Naples
revitalisation
spatial development
Neapol
rewitalizacja
zagospodarowanie przestrzenne
Opis:
W artykule omówiono projekt rewitalizacji poprzemysłowej dzielnicy Neapolu - Bagnoli, która leży w strategicznej lokalizacji na wybrzeżu Zatoki Pozzuoli. Autorka nawiązuje do historii przemysłu na tym obszarze - od jego prężnego rozwoju w okresie powojennym, przez kryzys lat 70., po całkowite zamknięcie fabryk w 1991 r. Od czasu zamknięcia fabryk obszar ten pozostawał nieużytkowany ze względu na konieczność ponoszenia ogromnych nakładów finansowych na rekultywację gleby. Pomimo wielu propozycji zagospodarowania, dopiero po 16 latach podpisano stosowne porozumienia i zaakceptowano projekt rewitalizacji i zagospodarowania dzielnicy Bagnoli. Projekt ten obejmuje m.in budowę plaży, obiektów infrastruktury turystycznej i sportowej, obiektów mieszkalnych i uniwersyteckich, portu pozwalającego na szybkie połączenia z wyspą Nisida oraz stacji kolejowych ułatwiających komunikację. Celem artykułu jest przedstawienie możliwości rozwoju regionu Kampania, a w szczególności jego stolicy Neapolu, właśnie dzięki realizacji projektu „Bagnoli Futura”. Jest to jedno z największych przedsięwzięć, jakie w najbliższych latach zostanie zrealizowane na południu Włoch, co stworzy ogromne możliwości dla rozwoju gospodarczego nie tylko samego Neapolu, ale też dla całego regionu Kampania. Jego zakończenie przewidziano na rok 2024.
The article presents the project of revitalisation undertaken in the post-industrial district of Naples - Bagnoli - situated strategically by the Gulf of Pozzuoli. The author focuses on the industrial development of the region, starting with its booming times during the post-war period, through the crisis of the 1970s, followed by a complete shutdown of factories in 1991. Since then, the area remained unused due to the great financial investments that would be needed to re-cultivate the land. Despite a lot of proposals to develop the land, it took 16 years to sign appropriate agreements and accept the project to revitalise the Bagnoli district. The project includes, among others, the creation of a public beach, tourism and sports infrastructure, housing estates and university campuses. It also includes building a harbour, which will enable a quick and convenient connection with the Nisida island and railway stations facilitating communication in the region. The aim of the article is to present the possibilities of development of the Campania region, focusing mainly on its capital. The ‘Bagnoli Futura’ project is one of the biggest ventures that will be carried out in the south of Italy in the upcoming years. It will provide great possibilities to develop not only the city of Naples itself, but the whole Campania region as well. Completion of the project is scheduled for 2024.
Źródło:
Przedsiębiorczość - Edukacja; 2018, 14; 137-149
2083-3296
2449-9048
Pojawia się w:
Przedsiębiorczość - Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Role of Domenico De Vivo in Developing Russian and Italian Language Studies in the Second Half of 19th Century
Autorzy:
Cifariello, Alessandro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754110.pdf
Data publikacji:
2021-08-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia
rusycystyka
filologia włoska
Odessa
Neapol
history
Russian studies
Italian studies
Naples
Opis:
Very little is known about Domenico De Vivo (1839-1897). He was a disciple of the Italian linguist Giacomo Lignana and worked as a professor of Russian and English language at the Asiatic College in Naples from 1868 to 1870, and then as an Italian language lecturer at the universities of Dorpat and Odessa in the Russian Empire from 1879 until his death in 1897. De Vivo championed his ideas on language teaching and learning in his books Grammatica della lingua russa [Russian Grammar for Italians] (Dorpat, 1882) and Prakticheskoe rukovodstvo dlya izucheniya ital’yanskogo yazyka [A Practical Guide to Learning Italian] (Odessa, 1886; Odessa, 1890), and in his Dizionario Italiano-Russo. Slovar’ ital’yansko-russkiy [Italian-Russian Dictionary] (Odessa 1894). The purpose of this article is to examine De Vivo’s life and works, which represent the first recorded attempt – in De Vivo’s own words – “to promote Russian language learning in Italy and Italian language learning in Russia.”
Rola Domenico de Vivo w rozwoju filologii rosyjskiej i włoskiej w drugiej połowie XIX wieku O Domenico De Vivo (1839-1897) wiadomo niewiele. Był uczniem włoskiego lingwisty Giacomo Lignany. Pracował jako profesor języka rosyjskiego i angielskiego w Asiatic College w Neapolu w latach 1868-1870, a następnie – od 1879 aż do śmierci w 1897 r. – jako wykładowca języka włoskiego na uniwersytetach w Dorpacie i Odessie w Cesarstwie Rosyjskim. De Vivo bronił swoich pomysłów dotyczących nauczania i uczenia się języków w swoich książkach Grammatica della lingua russa [Gramatyka języka rosyjskiego dla Włochów] (Dorpat, 1882) i Prakticheskoe rukovodstvo dlya izucheniya ital’yanskogo yazyka [Praktyczny przewodnik do nauki języka włoskiego] (Odessa, 1886; Odessa, 1890), a także w Dizionario Italiano-Russo. Slovar’ ital’yansko-russkiy [Słownik włosko-rosyjski] (Odessa 1894). Celem niniejszego artykułu jest zbadanie życia i twórczości De Vivo, stanowiących pierwszą zarejestrowaną próbę – według jego własnych słów – „promowania nauki języka rosyjskiego we Włoszech i nauki języka włoskiego w Rosji”.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 117-129
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una lingua silenziosa: immaginare il dialetto negli scritti di Elena Ferrante
Autorzy:
Librandi, Rita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083448.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Ferrante’s novels
Italian and Dialect
Women writings
Metalinguistic gloss
Naples sounds
Opis:
A silent language: imagining the dialect in Ferrante’s novels – Elena Ferrante’s novels are not examples of plurilingual literature; in fact they do not mix diatopic varieties of Italian and dialect, even if, above all in the stories in My Brilliant Friend, Italian readers can perceive the sounds of the Neapolitan dialect. To achieve this effect, Elena Ferrante uses metalinguistic glosses, which alert the reader when the characters pass from one language to another. The essay examines the features of the glosses, which are cleverly inserted, do not hinder reading, and manage to transport the reader to among the houses and the sounds of Naples.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2019, 2; 385-398
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Parthenopea lues", czyli o ostatecznym rozstaniu z Lidią. Glosa do elegii III 17 Jana Kochanowskiego
Autorzy:
Rusnak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029710.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Naples
Campania
Jan Kochanowski
syphilis
Neolatin poetry
Wojciech Oczko
Neapol
Kampania
syfilis
poezja nowołacińska
Opis:
Autor wskazuje i poddaje analizie wszystkie pojawiające się w twórczości Jana Kochanowskiego wzmianki o Neapolu i Kampanii, które odwiedzić miał  okazję poeta w 1555 r. Jednym z takich przypadków jest pojawiające się w łacińskiej elegii III 17 sformułowanie"Parthenopea lues", które stanowi peryfrastyczne określenie syfilisu, choroby, jaka w czasach Kochanowskiego doprowadziła do śmierci wielu Europejczyków. Wzmianka ta wchodzi w obręb rozbudowanej tyrady wymierzonej w niewymienioną z imienia kobietę, która - zgodnie z żarliwie wypowiadanymi życzeniami podmiotu mówiącego - zapłacić ma srogą cenę za swe występki przeciwko miłości. A ostatnią, i najdotkliwszą z kar, jakie przyjdzie jej znieść przed finalnym pochłonięciem jej przez Tartar, ma być właśnie "morbus gallicus". W artykule rozważa się kwestię identyfikacji kobiecej protagonistki wiersza, biorąc pod uwagę istniejące na ten temat hipotezy. Opatruje się też komentarzem stosowny, poświęcony kile, passus elegii, zwracając uwagę a to na nieco osobliwe miano, jakie przydaje jej poeta, a to na wiedzę z zaskresu syfilitologii, którą dzieli się z czytelnikiem.
The author gathers and scrutinizes the cases in which Jan Kochanowski, the most prominent poet of the Polish Renaissance, mentions Naples or Campania, one of his destinations while travelling through Italy in 1555. One of the designations in question appears to be „Parthenopea lues” from his Latin elegy III 17, a periphrastic term for syphilis, a disastrous veneral disease which truly decimated the population of then Europeans. It’s mentioned as part of a long tirade against a woman who, according to the poet’s wishes, is going to pay high price for her wrongdoings, especially those against love. The ultimate punishment she will suffer, right before immersing herself in the abyss of Tartarus, will be, devastating for her health, „morbus gallicus”. The paper ponders on the right identification of the female protagonist of the elegy, taking into consideration the existing theories about it as well as comments on a peculiar name syphilis was given by the poet and the medical knowledge she shares with a reader.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2021, 16, 11; 85-109
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Making Diplomacy through Culture: Mikołaj Sękowski, the Polish Envoy to Naples and Madrid in the Late Sixteenth Century
Autorzy:
Kowalczyk, Ernest
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695687.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Mikołaj Sękowski
early modern diplomacy
public diplomacy
Naples
Madrid
Polska
Jagiellonians
treatises on Poland
Opis:
The article is devoted to the little known but interesting Polish diplomat Mikołaj Sękowski, the envoy to Naples and Madrid in the last quarter of the sixteenth century. The main purpose of the text is to complete Sękowski’s biography with new details, and to shed a different light on his activity, placing it within the context of the beginnings of public diplomacy. Through the analysis of documental and literary sources comprised principally between 1576 and 1588, the author argues that Mikołaj Sękowski had, for more than a decade, remained a stable and active source of information about Poland in Italy in Spain. Thus, he provided an additional and unusual element of ‘soft diplomacy’ to the Polish foreign service actions in Naples and Madrid, aimed principally at recovering the Neapolitan sums.
Źródło:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies; 2019, 3
2545-1685
2545-1693
Pojawia się w:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Neapolitańska praktyka wykonawcza w instrumentalnej muzyce zespołowej XVIII wieku
Neapolitan Performance Practice in the Instrumental Ensemble Music of the Eighteenth Century
Autorzy:
Wilk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45642530.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Neapol
muzyka instrumentalna
praktyka wykonawcza
typy obsad
Naples
instrumental music
performing practice
scoring types
Opis:
Gdy mówimy o szkole neapolitańskiej mamy na myśli twórców muzyki operowej i wokalnej, tymczasem w Neapolu rozwijała się także wielobarwna twórczość instrumentalna. Jej znajomość jest słaba nawet wśród badaczy tego ośrodka. Przedmiotem niniejszego artykułu jest neapolitańska twórczość instrumentalna na różnego rodzaju zespoły kameralne i orkiestrowe, powstająca przez 100 lat począwszy od lat 90. XVII wieku. Neapolitańskie zwyczaje wykonawcze odbiegały od tych znanych z innych ośrodków europejskich. Mimo uprawiania tych samych gatunków (sonaty, koncertu, symfonii), twórcy neapolitańscy przejawiali odmienne preferencje obsadowe. Niezależnie od gatunku chętnie posługiwali się zespołem złożonym z trojga lub czworga skrzypiec i basu. Unikali stosowania altówki, rzadziej w roli instrumentu solowego obsadzali skrzypce, chętniej flety, wiolonczelę, mandolinę i instrumenty klawiszowe. Nie typ aparatu wykonawczego stanowił w Neapolu o tym czy mamy do czynienia z sonatą, koncertem czy symfonią, lecz faktura i forma. Gatunek muzyczny nie miał też wpływu na to czy utwór będzie wykonywany kameralnie czy orkiestrowo.
When we talk about the Neapolitan school, we usually mean the composers of opera and vocal music, although multicoloured instrumental works were also developing in Naples. Knowledge of these is poor, even among those researching this centre of music. The subject of this article is thus the Neapolitan instrumental work for various types of chamber and orchestral ensembles created over a period of 100 years, starting from the 1690s. Neapolitan performing practices differed from those known in other European centres. Despite practising the same genres (sonata, concerto, symphony), Neapolitan composers displayed different preferences for the scoring of music. Regardless of the genre, they were fond of an ensemble consisting of three or four violins and a bass voice. They avoided use of the viola: less frequently, they used the violin as a solo instrument, but more preferably flutes, a cello, a mandolin and keyboards. It was not the type of scoring of music in Naples that determined the choice of genre (sonata, concerto or symphony), but rather the texture and form. The musical genre also had no influence on whether the piece would be performed by chamber or orchestral ensemble.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 31-49
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il teatro delle e per le monache (Napoli, secolo XVIII)
The Theatre of and for the Nuns (Naples, 18 th century)
Autorzy:
Novi Chavarria, Elisa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446324.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
theatre
music
female monasteries
Naples
18 th century
secolo XVIII
teatro
musica
monasteri femminili
Napoli
Opis:
Recent studies have focused on the musical environment and the theatre in female monasteries of many Italian cities between the 16 th and 18 th centuries. These art forms became famous as forms of entertainment in travel literature and in the chronicles of the time but were forbidden in the age of the Counter-Reformation. However, the theatrical performances, both in prose and in music, enjoyed enormous success and spread in male and female monasteries. As of the 17 th century, if not even earlier, travellers from half of Europe arrived in Naples, attracted by the excellence of the musical and theatrical performances that they could enjoy in the monasteries of the city. This essay aims to reconstruct the times, the modalities, and the contents of the theatrical offerings in the female monasteries of Naples at the beginning of the 18 th century, all of which are still unknown today. In particular, the case of the Franciscan monastery of St Chiara will be examined. Through the patronage of Queen Maria Amalia, musical and theatrical performances played an active leading role in the configuration of a specific theatrical type and taste and increased the education of the nuns and young women who were educated in the monastery, representing and legitimising new feelings and sensibilities. The religious women found a way to talk of their feelings and concerns together; they forged relationships even with the environments outside of the monastery and especially with the Queen’s court and with the courts of the aristocratic palaces of their families of origin.
Studi recenti hanno fatto luce sull’ambiente musicale e sul teatro monastico femminile di molte città italiane tra Cinque e Settecento, conferendo spessore documentario alla fama di cui tali forme di spettacolo godevano nella letteratura da viaggio e nella memorialistica cittadine dell’epoca. Si trattava di pratiche culturali vietate dalla normativa post-tridentina, eppure spettacoli teatrali, sia in prosa che in musica, ebbero una enorme fortuna e diffusione nei monasteri maschili e femminili. Napoli, in particolare, sin dal secolo XVII, se non da addirittura prima, richiamò viaggiatori provenienti da mezza Europa anche in virtù della eccellenza delle esecuzioni musicali e teatrali di cui era possibile fruire nei monasteri della città. Il saggio prova a far luce su tempi, modalità e contenuti dell’offerta teatrale dei monasteri femminili napoletani agli inizi del secolo XVIII, in particolare del monastero delle francescane di S. Chiara che, grazie al patronage della regina Maria Amalia, pare abbia avuto un ruolo attivo e trainante nella configurazione di uno specifico genere e gusto teatrali volto a incrementare l’istruzione delle religiose e delle giovani che venivano educate nel monastero, ma anche a rappresentare e legittimare sentimenti e nuove sensibilità. Le religiose vi trovarono un modo per raccontarsi, fare affiorare e comunicare i propri sentimenti e inquietudini, attivare forme di sociabilità e di relazioni sociali dentro e fuori il monastero, tra i monasteri e le corti, quella della Regina e le corti dei palazzi aristocratici delle loro famiglie di origine.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 119-133
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una città dai mille volti. L’immagine di Napoli nelle opere di Zygmunt Krasiński
A city with many faces. The image of Naples in Zygmunt Krasiński’s works
Miasto o wielu twarzach. Obraz Neapolu w twórczości Zygmunta Krasińskiego
Autorzy:
De Carlo, Andrea F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365242.pdf
Data publikacji:
2021-05-28
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Zygmunt Krasiński
Naples
Wild South
ambivalent image
Divine Comedy
Neapol
dzikie południe
ambiwalentny wizerunek
Boska komedia
Opis:
Już wielu badaczy zauważało, że choć Krasiński był przywiązany do Włoch, to jego związek z italską ziemią nie zawsze miał jednakowe natężenie i podlegał on wielu wahaniom i zmianom. Artykuł ma na celu pokazanie tego złożonego związku, pogłębiając szczególnie rozumienie niejednoznacznej relacji poety z Włochami, a zwłaszcza z Neapolem – miastem o wielu twarzach, gdzie mieszkała jego ukochana Delfina Potocka. Ten trudny „związek z miastem” uwidacznia się w korespondencji i twórczości Krasińskiego. Neapol pozostawał emblematyczny, bo to miasto, które z jednej strony jawiło się jako tło rajskiego, idealnego do życia i tworzenia miejsca, pozwalającego odczuwać miłość do ukochanej kobiety, z drugiej zaś strony było miejscem nie do zniesienia, w którym poeta niechętnie przebywał. Najprawdopodobniej na ten dualistyczny obraz Włoch wpłynęły ówczesne problemy społeczno-polityczne miasta, ale przede wszystkim kwestie osobiste – wewnętrzne uczucia i nastroje samego Krasińskiego.
As many researchers have noted, although Krasiński felt a special affinity for Italy, his relationship to the Italian soil was subjected to emotional variations and changes. The article aims to analyze the complicated and ambiguous relationship between the poet and Naples: a city of many different shades and faces, where Krasiński’s lover Delfina Potocka lived. This ambivalent relationship to Italy is reflected in the poet’s correspondence and works.Naples remains an emblematic city for Krasiński, because in his work it appears, on the one hand, as a perfect backdrop for an ideal place where he can set his love, and on the other hand, as unbearable place, where the poet was reluctant to stay. Most likely, this Krasiński’s dualistic picture of Italy was influenced not only by the socio-political problems of the city, but also, above all, by personal feelings, moods and uneasiness for his suffering homeland.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2021, 3; 13-32
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wczesne włoskie koncerty klawiszowe Francesca Durantego
Early Italian Keyboard Concertos by Francesco Durante
Autorzy:
Palacz, Julia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45641437.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Francesco Durante
muzyka włoska osiemnastego wieku
Neapol
stylistyka
controbasso
koncert klawiszowy
keyboard concerto
18-century Italian music
Naples
style
Opis:
Dzieła przeznaczone na solowy instrument klawiszowy z towarzyszeniem orkiestry tworzą osobny nurt w gatunku koncertu instrumentalnego, mający swoje początki w pierwszej połowie osiemnastego wieku, jak wskazują zachowane źródła. Gatunek ten, uznawany za specjalność zwłaszcza kompozytorów z krajów niemieckojęzycznych, powstawał wówczas także we Włoszech. Autorem jednych z najwcześniejszych włoskich koncertów klawiszowych był działający w Neapolu Francesco Durante (1684-1755). Podczas gdy do tej pory w literaturze uwaga poświęcana bywała jedynie Koncertowi B-dur tego kompozytora, do naszych czasów zachowały się niekompletnie jeszcze dwa inne koncerty klawesynowe jego autorstwa, nieuwzględniane dotąd przez badaczy – Koncert A-dur i Koncert C-dur. Wspólnie te trzy dzieła pozwalają zaobserwować przemiany stylistyczne, jakie w epoce Bacha i Haendla miały miejsce na terenie Włoch, a zarazem dostarczają cennych informacji na temat historii komponowania i wykonywania koncertu klawiszowego.
Compositions for solo keyboard with orchestral accompaniment represent a separate subgenre of the instrumental concerto, with its history (based on preserved sources) having been traced back to the first half of the eighteenth century. This subgenre, associated mostly with German composers, was also being cultivated at that time in Italy, where some of the earliest keyboard concertos were those by Francesco Durante (1684–1755), who was active in Naples. So far, only his concerto in B-flat major has received any attention in the scholarly literature, while the two other incompletely preserved harpsichord concertos by this composer – in A major and C major – have been neglected by researchers. A study of all of these three pieces together reveals stylistic changes that took place in Italy during Bach’s and Haendel’s era, and at the same time provides some essential information on the compositional history and performance practices of the keyboard concerto.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 9-20
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gustaw Herling-Grudziński e la letteratura italiana del XX secolo
Gustaw Herling-Grudziński and Italian literature of the Twentieth Century
Autorzy:
Ajres, Alessandro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040494.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gustaw Herling-Grudziński
Italian literature
exile
Naples
Nicola Chiaromonte
Ignazio Silone
Alberto Moravia
Luigi Pirandello
Giuseppe Tomasi di Lampedusa
Leonardo Sciascia
Opis:
Magdalena Śniedziewska’s book discusses a theme in Gustaw Herling-Grudziński’s works which has not been thoroughly researched, i.e. their relationship with Italian literature. This is how we discover Herling-Grudziński as a writer who is simultaneously a great literary criticwho looks eagerly and with both interest (sometimes) and passion at the work of such authors as Nicola Chiaromonte, Ignazio Silone, Alberto Moravia, Luigi Pirandello, Tomasi di Lampedusa and Leonardo Sciascia. The opening chapter of the book discusses Herling-Grudziński’s condition as an emigrant and the changes in his attitude to Naples which became his second home after World War II; the final chapter is about the Polish writer’s difficult relationship with Italian book market, reconstructing the story of the reception of Inny świat (A World Apart) in Italy.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2020, 39; 183-193
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inner City Blues
Autorzy:
Buffa, Alessandro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/626079.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Activism in the South Bronx
inter-ethnic alliances
Black liberation movements
Afrodiasporic and creolized cultures
music and ethno-chamber effect
Harlem
Naples
Mediterranean
Opis:
In this article, I would like to propose an alternative and long view of “1968” which is grounded in black liberation movements, Afrodiasporic cultures, neighborhood-based organizations and sustained and propagated by music and sound. Venturing into this alternative history, I consider the Bronx, Harlem, and Naples, Italy as networks of resistance and nodal junctures for the transmission of Afrodiasporic cultures of opposition. Connecting the mutual influence of global social movements, music and neighborhood-based organizations, my article is also an invitation to start thinking about history through acoustic/musical resonances.
Źródło:
Review of International American Studies; 2019, 12, 2; 129-140
1991-2773
Pojawia się w:
Review of International American Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Upodobania i pasje hofrata Kazimierza Chłędowskiego
Autorzy:
Jaskólski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609565.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Austro-Hungarian Monarchy
Galicia
Renaissance
Baroque
Rococo
Italy
France
Rome
Ferrara
Siena
Naples
Paris
monarchia austro-węgierska
Galicja
renesans
barok
rokoko
Włochy
Francja
Rzym
Neapol
Paryż
Opis:
The essay presents the life and work of Kazimierz Chłędowski (1843–1920), partly in recognition of his political merit, but first of all to acknowledge his contribution to cultural studies and the popularization of knowledge about the Renaissance and the Baroque. Being a mere clerk and occupying at first the lowest post in the administration of Galicia, the part of the Austro-Hungarian Monarchy, with time Chłędowski raised to the position of the minister for Galicia in the Austrian government. Throughout his career and during the retirement he wrote several powerful monographs devoted to the history and culture of the Renaissance and the Baroque in Italy and France. His works had many re-editions in Poland and their translations won great popularity mainly in Germany and Scandinavia. Today Chłędowski seems to be a rather forgotten figure, hence the idea of writing this essay.
W eseju została przedstawiona postać Kazimierza Chłędowskiego (1843–1920) gwoli przypomnienia jego zasług po części politycznych, lecz głównie na polu kulturoznawstwa i popularyzacji wiedzy o renesansie i baroku. Chłędowski jako urzędnik przeszedł drogę od najniższych stanowisk w administracji Austro-Węgier i Galicji jako kraju koronnego, po stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim. W trakcie swej pracy, a potem na emeryturze, stworzył kilka potężnych monografii poświęconych dziejom oraz kulturze renesansu i baroku we Włoszech i Francji. Jego prace cieszyły się wielką popularnością na ziemiach polskich oraz miały wiele nakładów i tłumaczeń, głównie w Niemczech i Skandynawii. Dziś wydaje się postacią nieco zapomnianą, stąd cel napisania tego eseju.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies