Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "mak" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
Mak hieroglifem zapomnienia
Le pavot, hiéroglyphe de l’oubli
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322588.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
zapomnienie
mak
medycyna dawna
emblematyka renesansowa
Opis:
Dans les cultures de l’Antiquité et de la Renaissance, la fleur du pavot (papaver sommniferum / papaver lethaeum) est avant tout un symbole ou mieux, si l’on emprunte le terme aux dictionnaires des symboles et aux recueils d’emblèmes du XVIe et du XVIIe siècles, un hiéroglyphe de l’oubli, identifié avec le sommeil et la mort. L’attribut de deux frères jumeaux, Hypnos et Thanatos, fils de la Nuit (Nyx) et frères de l’Oubli (Lethe), le pavot, dans la médecine ancienne et renaissante, reste classé parmi les plantes à propriétés somnifères dont on tirait un remède prisé dans toute la pharmacopée classique, l’opium. Le pavot est aussi un symbole de l’oubli propre à l’amour. Placé dans la main de Vénus (Venus Verticordia), la déesse qui fait tourner le cœur des amoureux, le pavot visait à enflammer les cœurs des amants insensibles ; fleur principale de la couronne posée sur la tête d’Éros (Amor Letheus), le pavot passait aussi pour être un remède efficace qui apportait du soulagement à tout amoureux souffrant d’un amour non partagé. La double nature du pavot, somnifère ou mortelle, se prêtait tout naturellement à diverses interprétations symboliques dont profitaient non seulement les littératures antique et renaissante mais aussi de nombreux dictionnaires des hiéroglyphes ainsi que l’art emblématique du XVIe et XVIIe siècles.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 19-36
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyjanowodór i cyjanki – w przeliczeniu na CNˉ : dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Hydrogen cynide and cyanide salts: sodium, potassium, calcium, as CNˉ : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs
Autorzy:
Skowroń, J.
Konieczko, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138234.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
cyjanowodór
cyjanki: sodu, potasu, wapnia
wartość NDS
stężenie pułapowe NDSP
hydrogen cyanide
cyanide salts: sodium, potassium, calcium
MAK
ceiling limit MAK(C)
Opis:
Cyjanowodór (HCN) oraz cyjanki: sodu – NaCN, potasu – KCN i wapnia – Ca(CN2), należą do substancji bardzo toksycznych. Cyjanowodór w temperaturze pokojowej jest bezbarwnym gazem lub cieczą o charakterystycznym zapachu gorzkich migdałów. Cyjanki: sodu, potasu i wapnia, występują w postaci białych, silnie higroskopijnych bryłek lub kryształów. Zastosowanie cyjanowodoru i cyjanków jest bardzo duże. Używa się ich do syntezy wielu związków chemicznych, m.in. akrylonitrylu oraz jako surowca wyjściowego do produkcji: niektórych tworzyw sztucznych, nawozów sztucznych, barwników i leków. Cyjanki są stosowane do: czyszczenia, hartowania i rafinacji metali oraz do otrzymywania złota i srebra z rud. Stosuje się je również do fumigacji (odymiania) w: syntezie chemicznej, kąpielach galwanicznych, przemyśle fotograficznym, a także do produkcji barwników i środków owadobójczych. Na działanie tych związków są narażeni pracownicy przemysłu: metalowego, elektrochemicznego, tworzyw sztucznych, farmaceutycznego, włókienniczego, chemicznego i spożywczego. W ogólnopolskiej bazie danych prowadzonej przez Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Bydgoszczy w latach 2008-2013 nie odnotowano stanowisk pracy, na których stężenia cyjanowodoru oraz cyjanków: sodu, potasu, wapnia, przekraczały obowiązującą wartość NDSP 5 mg/m3 . Cyjanowodór i cyjanki działają drażniąco na błony śluzowe i skórę. Dobrze wchłaniają się do organizmu przez: błony śluzowe, drogi oddechowe, skórę i z przewodu pokarmowego. Opisane przypadki zatruć ostrych cyjanowodorem lub cyjankami wskazują na duże niebezpieczeństwo i zagrożenie życia, gdyż związki te szybko wchłaniają się do organizmu, a skutki ich działania układowego występują po kilku minutach od rozpoczęcia narażenia. Narażenie na cyjanek sodu o stężeniu około 286 mg/m3 lub na cyjanowodór o stężeniu powyżej 300 mg/m3 przez 1 min może doprowadzić do śmierci człowieka. Cyjanki: sodu, potasu lub wapnia, o stężeniu 25 mg/m3 (IDLH) stanowią bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia pracowników, jeżeli narażenie trwa około 30 min i nie są stosowane ochrony układu oddechowego. Dla cyjanowodoru wartość IDLH wyznaczono na poziomie 56 mg/m³. Rozwój objawów zatrucia przy narażeniu ostrym na cyjanowodór lub cyjanki u ludzi przebiega w trzech fazach: faza duszności i pod-niecenia, faza drgawek oraz faza porażenia. Na podstawie wyników badań pracowników narażonych podprzewlekle i przewlekle na cyjanki drogą oddechową wynika, że objawy narażenia były związane ze zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym (bóle głowy, osłabienie, zmiany w odczuwaniu smaku i zapachu) oraz uszkodzeniem tarczycy (powiększenie, zmiany w wychwycie jodu, we krwi zwiększone stężenie TSH oraz zmniejszenie stężenie hormonów tarczycy T3 i T4). Wyniki także innych badań pozwalają przypuszczać, że przewlekłe narażenie na cyjanowodór w zakładzie hartowania metali było przyczyną zmniejszenia wskaźników czynnościowych płuc u pracowników. Brak jest danych w dostępnym piśmiennictwie na temat działania rakotwórczego cyjanowodoru i cyjanków u ludzi i zwierząt. Cyjanowodór działał mutagennie tylko na bakterie Salmonella Typhimurium szczepu TA100 bez aktywacji metabolicznej. Cyjanki nie wykazywały działania mutagennego w testach w warunkach in vitro i in vivo. Na podstawie wyników badań na chomikach stwierdzono działanie teratogenne cyjanku sodowego. Związek ten działał toksycznie zarówno na organizm matek ciężarnych, jak i powodował wzrost resorpcji płodów i występowanie wad rozwojowych u potomstwa. Przy obliczaniu wartości NDS uwzględniono wyniki badań pracowników przewlekle narażonych na cyjanowodór lub cyjanki, u których obserwowano zmiany w tarczycy. Za wartość LOA-EL przyjęto stężenie 4,7 mg/m3. Zaproponowano dla cyjanowodoru oraz dla frakcji wdychalnej cyjanków: sodu, potasu i wapnia, przyjęcie wartości NDS na poziomie 1 mg/m³ (w przeliczeniu na CN–). Ze względu na całkowicie inny mechanizm działania cyjanowodoru i cyjanków (sodu, potasu, wapnia) w warunkach narażenia przewlekłego (działanie na tarczycę) od narażenia ostrego, które jest związane przede wszystkim z działaniem hamującym układ enzymatyczny oksydazy cytochromowej c, co powoduje uniemożliwienie wykorzystania tlenu przez komórki (histotoksyczne niedotlenienie), dla omawianych związków zaproponowano pozostawienie obowiązującej wartości pułapowej (NDSP) na poziomie 5 mg/m³. Takie podejście jest odstępstwem od podstawowej metodologii przyjętej przez Zespół Ekspertów i Międzyresortową Komisję ds. NDS i NDN, co wiąże się z uznaniem cyjanowodoru i cyjanków za szczególnie uzasadniony przypadek, w którym należy jednocześnie ustalić wartość NDS i NDSP, ze względu na różne skutki krytyczne i mechanizmy działania tych substancji w warunkach narażenia ostrego i przewlekłego. Takie podejście jest spójne z duńską propozycją Komitetu DECOS (Dutch Expert Committee on Occupational Standards) z 2002 r. Według Komitetu istniejące dane o ostrym narażeniu ludzi na cyjanki wskazują, że najbardziej czułym skutkiem ich działania jest zgon. Nachylenie krzywej zależności dawka-odpowiedź i nasilenie ostrych skutków narażenia ludzi na cyjanki sugerują, że należy zachować największą ostrożność, aby zapobiec przekroczeniu pewnego poziomu narażenia, nawet przez krótki czas. Stąd w DECOS zaproponowano ustalenie wartości pułapowej na podstawie skutków ostrego narażenia na cyjanowodór na poziomie 10 mg/m³. W SCOEL (The Scientific Committee on Occupational Exposure Limit Values) wartość OEL zaproponowano na poziomie 1 mg/m³. Podkreślono, że ze względu na poważne skutki narażenia ostrego na cyjanowodór i cyjanki, w tym skutki śmiertelne, oraz stosunkowo strome nachylenie zależności dawka-skutek należy zapobiegać występowaniu pikowych stężeń tych substancji. Wartość dopuszczalnego stężenia 15 minutowego (STEL) zaproponowano na poziomie 5 mg/m3. Obie wartości znajdują się w załączniku do dyrektywy 2017/164/UE ustalającej czwarty wykaz wskaźnikowych wartości dopuszczalnego narażenia zawodowego. Brak jest podstaw do zaproponowania dla cyjanowodoru i cyjanków wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB). Ze względu na szybkie wchłanianie przez skórę cyjanowodoru i anionów cyjankowych z roztworów wodnych, zaproponowano oznakowanie tych substancji wyrazem „skóra” (wchłanianie substancji przez skórę może być tak samo istotne, jak przy narażeniu drogą oddechową).
Hydrogen cyanide (HCN) and its salts: potassium cyanide (KCN), sodium cyanide (NaCN) and calcium cyanide [Ca(CN2)] are very toxic. Hydrogen cyanide at ambient conditions is a colourless liquid or a colourless gas with the characteristic odour of bitter almonds. Sodium, potassium and calcium cyanides are white hygroscopic, crystalline solids with a slight HCN odour. Hydrogen cyanide is used mainly in a fumigation of ships, buildings, orchards and various foods, in electroplating, in the production of chelating agents such as EDTA, and in metal treatment processes. It is also used as a chemical intermediate. Cyanides are used in the extraction and recovery of gold and silver from ores, the heat treatment of metals, and electroplating. They are also precursors in chemical syntheses. Workers from metal, electrochemical, plastics, pharmaceutical, textile, chemical and food industries are exposed to these compounds. In 2008–2013, there were no workers exposed to the concentration of hydrogen cyanide and sodium, potassium and calcium cyanides exceeding the maximum admissible ceiling concentration MAC(C) 5 mg/m3 (the national database maintained by the Regional Sanitary Station in Bydgoszcz). Hydrogen cyanide and cyanides are irritating to mucous membranes and skin. They are absorbed by inhalation, dermal and oral exposure. The acute hydrogen cyanide and cyanides poisoning indicate a great danger and hazard, because these compounds are quickly absorbed into the body and their effects are present within a few minutes after the start of exposure. Exposure to sodium cyanide at a concentration of 286 mg/m3 or to hydrogen cyanide at a concentration greater than 300 mg/m3 for 1 min may be fatal. Sodium, potassium or calcium cyanides at concentrations of 25 mg/m3 are direct hazards to life and health of workers if exposure lasts about 30 min and without respiratory protection. For hydrogen cyanide this value was established as 56 mg/m3. The development of symptoms of acute poisoning by hydrogen cyanide or cyanides in humans occurs in three phases: breathlessness and excitement, convulsions and paralysis. The results of studies of subchronic and chronic exposures of workers to cyanides by inhalation indicate that symptoms of exposure were associated with changes in the central nervous system (headache, weakness, changes in the sensation of taste and smell) and damage to the thyroid (enlargement, changes in uptake of iodine, elevated concentration of thyroid stimulating hormone TSH and a reduction of thyroid hormones T3 and T4). Other studies suggest that chronic exposure to hydrogen cyanide in the hardening plant of metals caused decrements in lung functions among workers. Hydrogen cyanide and cyanides, both in aqueous solution, applied to the conjunctival sac or on the skin is quickly absorbed into the body of animals in amounts sufficient to cause toxic effects and death. In rats and mice treated with sodium cyanide in drinking water at a dose of 4.5 mg/kg bw/day for 13 weeks, no significant changes in biochemical and haematological parameters of peripheral blood and histopathological findings in the internal organs were observed. There were no pathological changes in the respiratory, cardiovascular, nervous system and kidneys in rats which were feed with hydrogen cyanide over two years. Calculated NOAEL was approximately 10.4 mg/kg body weight. There is no available data on the carcinogenicity of hydrogen cyanide and cyanides in human and animals. Positive effects were obtained in one study only, in which hydrogen cyanide was tested with Salmonella typhimurium strain TA 100 in the absence of metabolic activation, while the other strains employed in this study yielded negative results. Cyanides did not show mutagenic activity in the tests in vitro and in vivo. On the basis of the studies on hamsters, teratogenic effects of sodium cyanide were observed. This compound was toxic for pregnant mothers and caused an increase in fatal resorption and malformations in an offspring. The results of the study of workers exposed to hydrogen cyanide and cyanides and with changes in thyroid were the basis for calculating MAC (NDS) value. The LOAEL value was establishes as a concentration of 4.7 mg/m3. The MAC of 1 mg/m3 (calculated CN–) was established for hydrogen cyanide and the inhalable fraction of sodium, potassium, calcium cyanides was accepted. Due to totally different mechanism of action of hydrogen cyanide and cyanides (sodium, potassium, calcium) in chronic exposure (effects on the thyroid gland) and in the acute exposure, which is primarily associated with inhibition enzymatic system of cytochrome c oxidase, which prevents cells from using oxygen (histotoxic hypoxia), for these compounds the ceiling value MAC(C) of 5 mg/m3 was not changed. Such an approach is a deviation from the basic methodology adopted by the Group of Expert and the Interdepartmental Commission for MAC and MAI. MAC and ceiling MAC(C) values for these substances should be establish due to the different effects of critical action and mechanisms of action in the acute and chronic condition. This approach is consistent with the DECOS Committee (Dutch Expert Committee on Occupational Standards) from 2002. According to the committee, the acute human data show the most sensitive effect, i.e., death. The steepness of the dose-response relationship and the severity of the acute effects in humans imply at the same time that utmost care should be taken to prevent this exposure level from being exceeded, not even for a short time. Therefore, the committee proposed to establish a ceiling value for the acute health effects of 10 mg/m3 for hydrogen cyanide. The Scientific Committee on Occupational Exposure Limit Values (SCOEL) proposed an OEL value of 1 mg/m3. However, since the acute effects in humans are severe (i.e., death) and show a rather steep dose-response relationship, peak exposures should be avoided. Based on the steepness of the dose-response relationship and the severity of the acute effects in humans a STEL of 5 mg/m3 is recommended as CN– from any combination of the three compounds. Based on the very high skin permeability measured for hydrogen cyanide and cyanide anions in aqueous solutions, a skin notation is recommended for hydrogen cyanide and sodium, potassium, calcium cyanides.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2017, 1 (91); 5-62
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe odmiany maku hodowli IHAR w Poznaniu
Autorzy:
Liersch, J
Krzymanski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/832729.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
hodowla roslin
mak oleisty
nowe odmiany
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roslin
hodowcy
mak niskomorfinowy
plant breeding
oilseed poppy
new cultivar
research institute
breeder
low morphine poppy
Źródło:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops; 2000, 21, 2; 621-624
1233-8273
Pojawia się w:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oznaczanie stopnia zanieczyszczenia rozkruszkiem niektórych produktów żywnościowych
Determination of the degree of contamination with stored products mite of cert ain foodstuffs
Autorzy:
Legat, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/872595.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
produkty spozywcze
rozkruszki
liczebnosc
metody oznaczania
mak
przyprawy korzenne
roztocze
badania naukowe
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1973, 24, 5
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2- Dichloroetan. Dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
1,2- Dichloroethane. Documentation of proposed values of an occupational exposure limit (OEL)
Autorzy:
Soćko, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137246.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2-dichloroetan
NDS
narażenie zawodowe
1,2-dichloroethane
MAK
occupational exposure
Opis:
1,2-Dichloroetan (1,2-DCE) jest bezbarwną cieczą stosowaną m.in. do syntezy: chlorku winylidenu, 1,1,1-trichloroetanu, trichloroetylenu, rozpuszczalników chlorowanych, a także ekstrakcji tłuszczów i olejów oraz jako zmywacz, rozpuszczalnik m.in. żywic, asfaltu i kauczuku. Ponadto 1,2-dichloroetan jest składnikiem farb i pestycydów stosowanych do zwalczania szkodników zbóż oraz gleby. W Unii Europejskiej stosowanie 1,2-dichloroetanu jako pestycydu jest zabronione. W Polsce 1,2-dichloroetan jest produkowany przez firmę ANWIL S.A. z Włocławka. Dostarczone przez ten zakład dane dotyczące stężeń 1,2-dichloroetanu w powietrzu środowiska pracy w poszczególnych jednostkach produkcyjnych w latach 2010-2013 wskazują na brak przekroczeń obowiązującej wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (ND) 1,2-dichloroetanu wynoszącej 50 mg/m³. Według Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym, prowadzonego w Instytucie Medycyny Pracy w Łodzi, w latach 2005-20012 narażenie zawodowe w Polsce na 1,2-dichloroetanu miało miejsce w kilkudziesięciu zakładach pracy. Na posiedzeniu Komitetu Doradczego ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Miejscu Pracy (ACSH, Advisory Committee on Safety and Health at Work) w listopadzie 2013 r. dyskutowano propozycję wartości wiążącej(BOELV) dla 1,2-dichloroetanu na poziomie 8,14 mg/m³ (2 ppm). Wyniki obserwacji klinicznych osób narażonych na 1,2-dichloroetan wskazują na działanie drażniące związku na: błony śluzowe, układ nerwowy i układ sercowo-naczyniowy. Przyjęcie dużych dawek/stężeń 1,2-dichloroetanu powoduje rozwój nasilonych objawów toksyczności ostrej, kończącej się często śmiercią z powodu arytmii serca. Najczęściej zgłaszanymi objawami są: bóle i zawroty głowy, ogólne osłabienie, nudności, wymioty krwią i żółcią, rozszerzone źrenice, ostry ból w podbrzuszu i uczucie duszności w klatce piersiowej. W badaniach w warunkach in vitro i in vivo stwierdzono aktywność mutagenną 1,2-dichloroetanu. Na podstawie wyników badań na gryzoniach wykazano dużą różnorodność nowotworów po narażeniu drogą pokarmową i inhalacyjną na 1,2-dichloroetan. U szczurów notowano wzrost przypadków mięsaka naczyniowego różnych narządów (śledziony, wątroby, trzustki i nadnerczy), wzrost przypadków raka płaskonabłonkowego przedżołądka, gruczolakoraka i włókniakomięsaka sutka. U myszy występował wzrost częstotliwości występowania: raka wątrobowo-komórkowego, gruczolaka i raka płuc, gruczolakoraka i włókniakomięsaka sutka oraz gruczolakoraka macicy, a także chłoniaków złośliwych. Krytycznym skutkiem działania 1,2-dichloroetanu jest działanie układowe: zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego, upośledzenie funkcji wątroby i nerek, dolegliwości ze strony układu pokarmowego. W celu ustalenia wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) 1,2-dichloroetanu zrezygnowano z wyników badań na zwierzętach narażanych na związek drogą inhalacyjną, gdyż były one przeprowadzone w latach 50. i nie spełniają przyjętych obecnie wymagań w procedurach badawczych. Do wyznaczenia wartości NDS 1,2-dichloroetanu uwzględniono dane pochodzące z wyników badania przeprowadzonego na szczurach, którym podawano związek w oleju kukurydzianym przez 90 dni. Na podstawie ustalonej w tym doświadczeniu wartości NOAEL dla działania układowego, zaproponowano przyjęcie wartości NDS na poziomie 10 mg/m³. Zaproponowano również ustalenie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) 1,2-dichloroetanu na poziomie 20 mg/m3. Zaproponowane wartości normatywów higienicznych powinny zabezpieczyć pracowników przed działaniem drażniącym związku oraz przed potencjalnym jego działaniem układowym. Ze względu na stosunkowo dużą szybkość przenikania 1,2-dichloroetanu przez skórę, wynoszącą 2,8 mg/cm2/h,a także na udowodnione wchłanianie przez skórę u ludzi, proponuje się także wprowadzenie oznakowania skóra, a ze względu na działanie drażniące związku oznakowanie literą I. 1,2-Dichloroetan należy również oznakować ze względu na zaklasyfikowanie go do grupy rakotwórczości Carc. 1B – substancja rakotwórcza kategorii 1.B.
1,2- Dichloroethane is a colorless liquid with an odor typical of chlorinated hydrocarbons. 1,2- Dichloroethane has been used as an intermediate in the manufacture of vinyl chloride; as a scavenger in leaded gasoline; and a solvent. It is also used in paint removers, wetting and penetrating agents, ore flotation, and soaps and scouring compounds. Animal studies have uniformly indicated liver and kidney injury from exposure to 1,2-dichloroethane. 1,2-Dichloroethane vapor is irritating to the eyes, nose, throat (mucous membranes) and skin. Human exposure to 1,2- dichloroethane results in CNS depression. This paper reports symptoms such as nausea, vomiting, and dizziness. 1,2-Dichloroethane has been classified by the International Agency for Research on Cancer as possibly carcinogenic to humans based on limited human epidemiological data and sufficient animal toxicity (IARC category 2b). Under the classification and labelling legislation in Europe it is classified as a carcinogen Cat IB. Information about the hazard from 1,2- dichloroethane is limited. Animal toxicity studies have shown a range of tumors induced from ingested 1,2-dichloroethane. Howrever, human epidemiological evidence for occupational exposure causing cancer is w^eak. There is no basis to identify a suitable risk estimate. To determine MAC value for 1,2-dichloroethane systemic effect was adopted as a critical effect. The Expert Group for Chemical Agents has recommended TWA of 10 mg/m3 and STEL of 20 mg/m3. It has been also proposed to label the substance with "I" (irritant), Skin (substance can penetrate skin) and a carcinogen Cat. IB.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2014, 4 (82); 23-65
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uprawa rzepaku i maku w Republice Czeskiej
Autorzy:
Wojtowicz, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/832823.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
rzepak
Republika Czeska
uprawa roslin
mak
rape
Czech Republic
plant cultivation
opium poppy
Źródło:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops; 2001, 22, 2; 639-641
1233-8273
Pojawia się w:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stopień zanieczyszczenia maku i przypraw korzennych szkodnikami magazynowymi
Stepen zagrjaznenija maka i prjanostejj skladskimi vrediteljami
Grade of ccontamination of poppyseed and spices by storehouse pests
Autorzy:
Legat, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/876890.pdf
Data publikacji:
1981
Wydawca:
Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
Tematy:
zanieczyszczenia zywnosci
mak
przyprawy korzenne
szkodniki magazynowe
przechowywanie zywnosci
wyniki badan
roztocze
owady
Źródło:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1981, 32, 3
0035-7715
Pojawia się w:
Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki chromu(VI) – w przeliczeniu na Cr(VI) : dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Chromium(VI) compounds – as Cr(VI) : documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
Autorzy:
Skowroń, J.
Konieczko, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138147.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
związki chromu(VI)
rakotwórczość
ocena ryzyka
wartość NDS
chromium(VI) compounds
carcinogenicity
risk assessment
MAK
Opis:
Związki chromu(VI) to grupa substancji zawierających chrom sześciowartościowy, czyli na +6 stopniu utlenienia. Związki chromu(VI) są środkami silnie utleniającymi. W środowisku naturalnym związki chromu(VI) łatwo ulegają redukcji przez materię organiczną do związków Cr(III), (chrom na +3 stopniu utlenienia). Związki chromu(VI) uwolnione do środowiska ze źródeł antropogenicznych mogą zalegać w wodzie lub glebie, gdzie znajdują się niewielkie ilości materii organicznej. Związki chromu(VI) znalazły zastosowanie głównie w: powlekaniu metali (chromowaniu), produkcji barwników, inhibitorów korozji, materiałów ogniotrwałych, garbników, różnych syntezach chemicznych oraz w produkcji środków konserwujących drewno. Ludzie mogą być narażeni na związki Cr(VI) przez: wodę do picia, kontakt z glebą lub innymi mediami zanieczyszczonymi tymi związkami, a w środowisku pracy drogami: inhalacyjną, pokarmową i przez skórę. Powtarzający się kontakt pyłów Cr(VI) ze skórą może być przyczyną wypryskowego zapalenia skóry z obrzękiem. Kontakt skóry z roztworami wodnymi chromianów(VI) może być przyczyną powstania uszkodzeń, znanych jako dziury chromowe lub owrzodzenia chromowe, powstających głównie w miejscach, gdzie naskórek jest uszkodzony. Zmiany te występują głównie na: palcach, kostkach dłoni oraz przedramionach. Charakterystyczne dziury chromowe powstają wskutek gromadzenia grudek Cr(VI) wokół owrzodzenia. Owrzodzenia mogą wnikać głęboko w tkanki miękkie lub stać się miejscami wtórnego zakażenia, ale nie są przyczyną nowotworów skóry. Aerozole związków chromu(VI) mogą działać drażniąco na spojówki oczu, powodować owrzodzenie nosa i perforację przegrody nosowej oraz zapalenia dziąseł i przyzębia. Przy narażeniu drogą inhalacyjną związki Cr(VI) mogą być przyczyną uczulenia dróg oddechowych (astmy). Na podstawie wyników niektórych badań wykazano, że długotrwałe narażenie na małe dawki/stężenia związków Cr(VI) może być przyczyną odwracalnego uszkodzenia kanalików nerkowych oraz zaburzenia czynności wątroby. Niektóre z tych związków, np. dichromian(VI) potasu czy tritlenek chromu, działają żrąco lub drażniąco na błony śluzowe układu pokarmowego. Połknięcie dużej dawki chromianów(VI) może być przyczyną zapaści sercowo-naczyniowej i zgonu. Związki Cr(VI) przy przyjęciu drogą doustną (pokarmową) działają na układ krwiotwórczy lub powodują zmiany w morfologii krwi. Długotrwałe zawodowe narażenie na związki Cr(VI) zwiększa ryzyko wystąpienia raka: płuc, jamy nosowej i zatok. Okres latencji wystąpienia raka płuc u pracowników narażonych zawodowo na związki Cr(VI) wynosi około 20 lat. Międzynarodowa Organizacja Badań nad Rakiem (IARC, International Agency for Research on Cancer) zaliczyła związki Cr(VI) do grupy 1. czynników rakotwórczych dla ludzi, gdyż istnieje wystarczający dowód rakotwórczości tych związków u ludzi. Również Unia Europejska (UE), Agencja Ochrony Środowiska (EPA, Environmental Protection Agency) i Światowa Organizacja Zdrowia (WHO, World Health Organization) zaliczyły związki chromu(VI) do rakotwórczych dla ludzi. Związki Cr(VI) w badaniach w warunkach in vitro oraz in vivo powodowały: uszkodzenia DNA, mutację genów, zaburzenia częstości wymian chromatyd siostrzanych oraz aberracje chromosomowe. W Polsce, w latach 2005-2012, na podstawie informacji przesłanych do Centralnego Rejestru Danych o Narażeniu na Substancje, Preparaty, Czynniki lub Procesy Technologiczne o Działaniu Rakotwórczym lub Mutagennym prowadzonego przez IMP w Łodzi, najbardziej powszechnie był stosowany dichromian(VI) potasu. W ostatnich dwóch latach związek ten zgłaszało rocznie około 400 zakładów pracy, a liczba osób narażonych przekraczała 4 tysiące. Ponad tysiąc narażonych osób zgłoszono również w przypadkach: tlenku chromu(VI), chromianu(VI) potasu oraz innych związków chromu(VI) nieujętych we wspomnianym wykazie substancji. Zdecydowaną większość zgłoszonych do rejestru stanowisk pracy, na których występują związki chromu(VI), stanowiły stanowiska laboratoryjne (w latach 2011-2012 ponad 75%). Ponad 10% stanowiły stanowiska pracy związane z galwanizacją lub trawieniem powierzchni, a około 4% stanowiska spawaczy. W 2011 r. przekroczenie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) chromianów(VI) i dichromianów(VI) zgłosiło do rejestru 11 zakładów pracy. Ponadnormatywne stężenia odnotowano na 12 stanowiskach pracy, na których było narażonych łącznie 60 osób. Na 7 stanowiskach związanych z galwanizacją było zatrudnionych łącznie 17 osób, a stężenia chromu wynosiły 0,11 ÷ 0,96 mg/m³. Na 2 stanowiskach pracy spawaczy (12 osób narażonych) stężenie wynosiło 0,22 i 0,27 mg/m³, a 14 osób było zatrudnionych na stanowisku pracy związanym z produkcją farb zawierających pigmenty chromowe, na którym stężenie chromu wynosiło 0,21 mg/m³, 12 osób było zatrudnionych w oczyszczalni ścieków – zmierzone stężenie chromu wynosiło 0,21 mg/m³, a 1 zgłoszona osoba pracowała na stanowisku laboratoryjnym, na którym stężenie chromu wynosiło 0,18 mg/m3. W zakładach pracy objętych nadzorem GIS w latach 2008-2012 nie stwierdzono ponadnormatywnych stężeń chromianów(VI) i dichromianów(VI). Za skutek krytyczny działania związków Cr(VI) przyjęto działanie rakotwórcze na płuca. Za podstawę ustalenia wartości NDS przyjęto ocenę ryzyka wzrostu liczby przypadków raka płuca w grupie 1000 pracowników zawodowo narażonych na związki chromu(VI) przez cały czas pracy zawodowej i obserwowanych do 85. roku życia. Zaproponowano przyjęcie wartości NDS dla związków chromu(VI) – w przeliczeniu na Cr(VI) – wynoszącej 0,01 mg Cr(VI)/m3, przy której liczba dodatkowych przypadków raka płuca wyniesie 1 ÷ 6 na 1000 osób zatrudnionych w tych warunkach przez cały okres aktywności zawodowej. Na podstawie proponowanych w różnych opracowaniach szacunków ryzyka działania rakotwórczego związków chromu(VI) nie jest możliwe rozróżnienie między związkami chromu(VI) rozpuszczalnymi bardzo słabo, słabo czy nierozpuszczalnymi. Jednak na podstawie dostępnych dowodów, choć niekompletnych, można wywnioskować, że słabo rozpuszczalne związki Cr(VI) powodują mniejsze ryzyko nowotworów płuc, choć rozmiaru tego ograniczenia nie można określić ilościowo. Zaproponowana wartość NDS 0,01 mg Cr(VI)/m³ zabezpieczy pracowników również przed działaniem drażniącym związków chromu(VI) obecnych w powietrzu środowiska pracy, w związku z czym nie ustalono wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh). Zrezygnowano również z ustalenia wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB). Dotychczasowa wartość DSB dotyczyła jedynie ograniczonego narażenia na związki chromu(VI) rozpuszczalne w wodzie, występujące w dymach, i nie była wskaźnikiem uniwersalnym. Zaproponowane normatywy zastąpią obowiązujące wartości stężeń dla substancji ujętych obecnie w pozycjach „chromiany(VI) i dichromiany(VI)” oraz „chlorek chromylu”. Proponuje się następujące oznakowanie związków chromu(VI): Carc , Muta3, Repro. (Ft)3, C(r-r)3, I3 i A3. Ze względu na działanie rakotwórcze związków chromu(VI) w SCOEL (Scientific Committee on Occupational Exposure Limit Values) nie ustalono wartości OEL (occupational exposure limit), tylko dokonano oceny ryzyka wystąpienia raka płuc u pracowników zawodowo narażonych na związki Cr(VI) na podstawie zbiorczych danych. W Komitecie Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Zdrowia w Miejscu Pracy UE (ACSH, Advisory Committee on Health and Safety at Work) została wstępnie przyjęta propozycja wartości wiążącej (BOELV, binding occupational exposure limit value) dla chromu(VI) na poziomie 0,025 mg/m3. W uzasadnieniu podano, że jest to wartość wyjściowa do zmniejszania wartości dopuszczalnej dla Cr(VI) do poziomu 0,001 ÷ 0,01 mg/m³. Przyjęcie w UE wartości wiążącej dla chromu(VI) na poziomie 0,025 mg/m³ jest nadal związane z dużym ryzkiem wystąpienia u pracowników choroby nowotworowej. Na podstawie dokumentacji SCOEL/SUM/86/2004 narażenie na Cr(VI) o stężeniu 0,025 mg/m³ jest związane z podwyższonym ryzykiem wystąpienia raka płuc u od 2 do 14 pracowników na 1000 zawodowo narażonych na związki chromu(VI). Aby zmniejszyć ryzyko do 4 dodatkowych przypadków raka płuc na 1000 pracowników, narażenie na Cr(VI) powinno być ograniczone do stężenia 0,001 ÷ 0,01 mg/mg/m³.
Hexavalent chromium compounds are oxidation states in which chromium occurs. Occupational exposure to chromium(VI) compounds may occur in chromate-producing industry, production of ferrochromium alloys and chromium metal, production and welding of stainless steels, metal finishing processes (chromium plating), and manufacturing and using chromium chemicals. These latter include corrosion inhibitors (strontium, calcium, zinc and barium chromates); pigments in paints and metal primers (lead and zinc chromates and molybdenum orange); wood preservatives (sodium and potassium chromates and chromium trioxide); dye mordants, catalyst and leather tanning (ammonium, sodium and potassium chromate). Occupational exposure can be to different hexavalent compounds in different industries and in some industries exposure can be to both trivalent and hexavalent compounds. In Poland in 2005–2012, potassium dichromate (VI) was the most commonly used compound according to information sent to the Central Registry conducted by the Nofer Institute of Occupational Medicine in Łódź, about exposure on substances, preparations, agents or carcinogenic or mutagenic technological processes. Recently this compound was reported annually by about 400 enterprises and there were more than 4000 people exposed. The vast majority of reported workplaces where chromium(VI) compounds occur were the laboratory positions (in 2011–2012 more than 75%). Over 10% of workplaces were associated with electroplating or etching the surface and about 4% with welders.In 2011, 11 factories reported to the Register that they exceeded the MAK value (NDS) for chromate(VI) and dichromates(VI). High concentrations were reported at 12 workplaces where 60 people were exposed. At 7 workplaces related to plating, 17 people were employed and chromium concentrations ranged from 0.11 to 0.96 mg/m, at 2 welding workplaces (12 people were exposed) concentrations were 0.22 and 0.27 mg/m3, 14 workers were exposed during the production of paints containing chrome pigments, which chromium concentration was 0.21 mg/m3, 12 people were employed in the sewage treatment plant where chromium concentration was 0.21 mg/m3, and 1 person worked in a laboratory where chromium concentration was 0.18 mg/m3. In 2008–2012, there were no high MAK concentrations of chromates(VI) and dichromates (VI) in workplaces under the supervision of the GIS.The health effects associated with occupational exposure to hexavalent chromium compounds are carcinogenicity (especially lung cancer), sensitisation, renal toxicity and irritancy, and corrosivity of the skin, respiratory and gastrointestinal tract.The IARC classify chromium(VI) compounds to group 1 carcinogen to humans, as there is sufficient evidence of carcinogenicity of these compounds to humans. Also the EU, EPA and WHO classified chromium (VI) as carcinogenic to humans.The risk assessment of carcinogenicity is based on a summary of 10 studies. It has been estimated that 5–28 excess lung cancers will occur in a group of 1000 male workers, occupationally exposed to 50 μg/m3of hexavalent chromium until retirement at age 65. The corresponding number of excess lung cancers has been estimated to be 2–14 for an exposure level of 25 μg/m3 1–6 for an exposure level of 10 μg/m3, 0.5–3 for and exposure of 5 μg/m3and 0.1–0.6 for an exposure level of 1 μg/m3. Proposed in various studies estimations of the risk of carcinogenic chromium(VI) does not distinguish between very poor and insoluble compounds of chromium(VI). However, the available evidence, although incomplete, clearly suggest that poorly soluble Cr(VI) causes lower risk of lung cancer, although the extent of this limitation cannot be quantified.In 2004, SCOEL did not establish OEL value for chromium(VI) compounds, but it assessed the risk of lung cancer in workers occupationally exposed to chromium(VI) compounds on the basis of aggregated data. The Advisory Committee of Safety and Health (ACSH) pre-accepted proposal of binding (BOELV) chromium(VI) compounds at the level of 0.025 mg/m3The Expert Group for Chemical Agents has recommended for chromium (VI) compounds – as Cr(VI) MAC value of 0.01 mg Cr (VI)/m3while the number of additional cases of lung cancer will be 1 ÷ 6 per 1000 people employed in these conditions for entire working life.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2016, 2 (88); 15-112
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of Magnesium and Cadmium Supplementation on Yields and Quality of Poppy (Papaver somniferum L.)
Autorzy:
Škarpa, P.
Lošák, T.
Richter, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/388712.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
mak
kadm
magnez
nawożenie doglebowe
dokarmianie dolistne
poppy
cadmium
magnesium
soil application
foliar application
Opis:
In a vegetation pot experiment with poppy, 'Opal' variety, we explored the effect of soil supplementations of magnesium (0.78 g Mg o pot^-1) and as foliar dressing (3 % solution) in the form of Mg(NO3)2 at a natural (0.14 mg Cd o kg^-1) and increased level (l mg Cd o kg^-1) of cadmium in the soil on the Chemical composition of the plants, seed yields, content of morphine in the straw and cadmium content in the seeds. The following six variants were used in the experiment: 1) N (control), 2) N + Mg(NOs)2 into the soil, 3) N + Mg(NO3)2 foliar dressing, 4) N (control) + Cd, 5) N + Mg(NO3)2 into the soil + Cd, 6) N + Mg(NO3)2 foliar dressing + Cd. The level of magnesium in plants in the DC 41 stage (stem elongation growth) increased in the magnesium-fertilised variants. The level of Cd in plants grown in soil with a natural Cd content increased in all the Mg-fertilised variants to 0.29-0.45 mg Cd o kg^-1 compared with 0.27 mg Cd o kg^-1 in the control variant. Of the plants grown in soil with the increased Cd content the highest Cd level was monitored in the control variant (1.29 mg Cd o kg^-1), while in the other variants the Cd level decreased after the application of magnesium to 0.51 and 0.69 mg Cd o kg^-1, respectively. In the DC 41 stage the dry matter weight of one plant ranged irregularly from 2.16 to 3.82 g and the highest value was achieved in the variant with a supplementation of cadmium and nitrate form of magnesium. Poppy seed yields were statistically insignificant in all variants and ranged between 2.28 and 2.74 g of seeds per plant. The content of morphine in straw (empty capsule + 15 cm of stem) ranged only between 0.92 and 1.05 %, and the effect of magnesium or cadmium was insignificant. At a natural level of Cd in the soil the differences in its content in seeds were not significant and ranged between 0.479 and 0.612 mg Cd o kg^-1. In variants where the soil was supplemented with Cd its content in the seeds increased significantly (1.413-2.176 mg Cd o kg^-1) compared with variants with a natural Cd content in the soil. When Mg was applied to soil with an increased Cd level we saw that the Cd level in seeds decreased significantly when compared both with the controls and to foliar application of magnesium. Applications of Mg increased its content in plants, stabilised yields and did not increase the Cd content in poppy seeds which increased only after goal-directed Cd supplementation in the soil.
W wazonowym doświadczeniu wegetacyjnym z makiem odmiany 'Opal' badano oddziaływanie magnezu stosowanego doglebowo (0,78 g Mg - wazon^-1) lub dolistnie (roztwór 3 %) w formie Mg(NO3)2 w warunkach naturalnej (0,14 mg Cd o kg^-1) oraz zwiększonej (l mg Cd o kg^-1) zawartości kadmu w glebie na skład chemiczny roślin, plon nasion, zawartość morfiny w słomie oraz zawartość kadmu w nasionach. Doświadczenie obejmowało sześć następujących wariantów: 1) N (kontrola), 2) N + Mg(NO3)2 doglebowo, 3) N + Mg(NO3)2 dolistnie, 4) N (kontrola) + Cd, 5) N + Mg(NO3)2 doglebowo + Cd, 6) N + + Mg(NO3)2 dolistnie + Cd. Zawartość magnezu w roślinach w stadium DC 41 (wzrost wydłużeniowy łodygi) zwiększała się w wariantach nawożonych magnezem. Poziom Cd w roślinach rosnących na glebie z naturalną zawartością Cd wzrósł we wszystkich wariantach nawożonych magnezem do 0,29-0,45 mg Cd o kg^-1 w porównaniu z 0,27 mg Cd - kg^-1 w wariancie kontrolnym. Największą zawartość Cd w roślinach na glebie ze zwiększoną zawartością Cd stwierdzono w wariancie kontrolnym (1,29 mg Cd o kg^-1), podczas gdy w pozostałych wariantach poziom Cd zmniejszał się po zastosowaniu magnezu odpowiednio do 0,51 i 0,69 mg Cd o kg^-1. W stadium DC 41 plon suchej masy jednej rośliny wahał się nieregularnie od 2,16 do 3,82 g, a największą wartość osiągnął w wariancie z dodatkiem kadmu i azotanu(V) magnezu. Plony nasion maku we wszystkich wariantach wahały się od 2,28 do 2,74 g nasion z rośliny i nie różniły się znacząco statystycznie. Zawartość morfiny w słomie (puste główki + 15 cm łodygi) wahała się od 0,92 do 1,05 %, a wpływ magnezu lub kadmu był statystycznie nieistotny. Przy naturalnej zawartości Cd w glebie, zawartości Cd w nasionach wahały się od 0,479 do 0,612 mg Cd - kg^-1, a różnice były statystycznie nieistotne. W wariantach, w których do gleby dodano Cd, jego zawartość w nasionach zwiększała się znacznie (1,413-2,176 mg Cd o kg^-1) w porównaniu z wariantami z naturalną zawartością Cd w glebie. Gdy Mg dodano do gleby ze zwiększoną zawartością Cd, stwierdzono, że poziom Cd w nasionach znacznie obniżył się w porównaniu zarówno z obiektami kontrolnymi, jak i z dolistnym stosowaniem magnezu. Stosowanie Mg zwiększało jego zawartość w roślinach, ustabilizowało plony, a nie zwiększało zawartości Cd w nasionach maku, która wzrastała tylko po ściśle ukierunkowanym dodatku Cd do gleby.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2009, 16, 5/6; 671-679
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oznaczanie morfiny w dojrzalych pustych makowkach za pomoca NIRS dla potrzeb prac hodowlanych.
Autorzy:
Michalski, K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/833081.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
hodowla roslin
mak lekarski
metoda NIRS
oznaczanie
morfina
plant breeding
opium poppy
NIRS method
determination
morphine
Źródło:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops; 2002, 23, 1; 207-212
1233-8273
Pojawia się w:
Rośliny Oleiste - Oilseed Crops
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in Microflora of Bee Pollen Treated with UV Light and Freezing during Storage
Zmiany flory bakteryjnej pyłku pszczelego zamrażanego i eksponowanego na promieniowanie UV w czasie przechowywania
Autorzy:
Kačániová, M.
Nóźková, J.
Fatrcová-Šramková, K.
Kropková, Z.
Fikselová, M.
Haščik, P.
Knazovická, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389160.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
pyłek pszczeli
mak polny
rzepak
słonecznik
mikroorganizmy
przechowywanie
bee pollen
poppy
rape
sunflower
microorganisms
storage
Opis:
The aim of this work was observation of microbial community of bee pollen of poppy (Papaver somnifenim), rape (Brassica napus) and sunflower (Helianthus annus) which were treated under frcezing, DV light and then stored for 6 weeks. From among microbiological parameters were tested counts and representation of microscopic fungi, total counts of microorganisms, counts of mesophilic aerobic and anaerobic sporulating microorganisms, count of coliforms bacteria and count of cells of Escherichia coli. Counts of microscopic fungi in the pollen treated with UV light ranged froin 1.86 log cfu o g-1 in the rape pollen after the 5* week of storage to 3.94 log cfu o g-1 in the sunflower pollen after the lst week of storage. Counts of mesophilic anaerobic sporulating microorganisms ranged from 2.54 log cfu o g-1 after the 6th week of storage in the poppy pollen to 4.27 log cfu o g-1 in the sunflower pollen after the first week. Mesophilic aerobic sporulating microorganisms varied from 2.43 log cfu o g-1 in poppy pollen after the 6th week of UV light treatment to 3.60 log cfu o g-1 in rape pollen after the first week. Counts of coliforms bacteria ranged from 0 log cfu o g-1 sińce the 4th week in sunflower pollen and since 4th week in rape pollen to 3.33 log cfu o g-1 in sunflower pollen after the lst week of UV light treatment. Counts of microscopic fungi in the pollen treated by freezing ranged from 2.13 log cfu o g-1 after the 5th week of storage in the pollen of rape to 4.05 log cfu o g-1 in the pollen of sunflower after the first week. Counts of mesophilic anaerobic sporulating microorganisms yaried from 2.13 log cfu o g-1 after the 5th week in the pollen of rape to 4.65 log cfu o g-1 after the first week in the pollen of sunflower. Mesophilic aerobic sporulating microorganisms were found from 2.60 log cfu o g-1 after the 6th week of freezing of poppy pollen to 4.02 log cfu o g-1 after the first week of freezing in the pollen of sunflower. Counts of coliforms bacteria ranged from 0 log cfu o g-1 after the 3rd week in the rape pollen to 3.21 log cfu o g-1 after first week of freezing in the poppy pollen. Alternaria sp., Cladosporium sp. and Penicillium sp. were the most frequent species among microbiological fungi during whole time of observation. We can conclude that counts of microorganisms during 6 weeks storage treated with UV light and freezing decreased in all kinds of pollen.
Celem pracy była obserwacja mikroorganizmów pyłku pszczelego pochodzącego z Papaver somniferum, Brassica napus i Helianthus annus, który naświetlono UV, zamrożono i przechowywano przez 6 tygodni. Spośród parametrów mikrobiologicznych oznaczono liczebność i skład gatunkowy grzybów, całkowitą liczebność mikroorganizmów, liczebność mezofilnych aerobowych i anaerobowych sporulujących mikroorganizmów, liczebność bakterii coli oraz liczebność Escherichia coli. Liczebność grzybów w pyłku Brassica napus naświetlanym UV wynosiła od 1.86 log cfu o g-1 po 5 tygodniach przechowywania do 3.94 log cfu o g-1 w pyłku Helianlhus annus po l tygodniu przechowywania. Liczebność mezofilowych anaerobowych sporulujących mikroorganizmów wynosiła od 2.54 log cfu o g-1 w pyłku z Papaver somniferum po 6 tygodniach przechowywania do 4.27 log cfu o g-1 w pyłku Helianthus annus przechowywanym przez tydzień. Liczebność aerobowych sporulujących mikroorganizmów wynosiła od 2.43 log cfu o g-1 w pyłku Papaver somniferum przechowywanym przez 6 tygodni w obecności UV do 3.60 log cfu o g-1 w pyłku Brassica napus po pierwszym tygodniu przechowywania. Liczebność bakterii coli w pyłku Helianthus annus i Brassica napus wynosiła od O w 4 tygodniu przechowywania do 3.33 log cfu o g-1 w pyłku Helianthus annus po l tygodniu naświetlania UV. Liczebność grzybów wynosiła od 2.13 log cfu o g-1 w zamrażanym przez 5 tygodni pyłku Brassica napus do 4.05 log cfu o g-1 w pyłku Helianthus annus zamrożonym przez tydzień. Liczebność mezofilnych anaerobowych sporulujących mikroorganizmów wynosiła od 2.13 log cfu o g-1 w zamrażanym przez 5 tygodni pyłku Brassica napus do 4.65 log cfu o g-1 w pyłku Helianthus annus zamrożonym przez tydzień. Liczebność mezofilowych aerobowych sporulujących mikroorganizmów wynosiła od 2.60 log cfu o g-1 w pyłku Papaver somniferum zamrożonym przez 6 tygodni do 4.02 log cfu o g-1 w pyłku Helianthus annus zamrożonym przez tydzień. Liczebność bakterii coli wynosiła od O w pyłku Brassica napus zamrożonym przez 3 tygodnie do 3.21 log cfu o g-1 w pyłku Papaver somniferum zamrożonym przez tydzień. Spośród grzybów najczęściej występowały Alternaria sp., Cladosporium sp. i Penicillium sp. Zamrażanie połączone z ekspozycją na promieniowanie UV powodowało spadek liczebności mikroorganizmów we wszystkich rodzajach pyłku po 6 tygodniach przechowywania.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 1; 89-96
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porownanie efektow nawozenia niektorych roslin zielarskich granulatem keratynowo-koro-mocznikowym
Autorzy:
Kolodziej, B
Krol, B
Wisniewski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/794757.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
rosliny lecznicze
wzrost roslin
uprawa roslin
plonowanie
nawozenie
kozieradka
kolendra
granulaty keratynowo-koro-mocznikowe
mak
Opis:
W doświadczeniu wazonowym porównywano nawozowe oddziaływanie preparatu keratyno-koro-mocznikowego i mocznika na wzrost i plony nasion kolendry, kozieradki i maku. Stwierdzono, że wpływ obydwu nawozów na badane gatunki uzależniony był jedynie od ilości wnoszonego azotu. Zachowując równoważne ilości tego składnika, nie stwierdzono różnic w oddziaływaniu porównywanych nawozów na wzrost i plony badanych gatunków.
In a pot experiment the comparison of the effects of fertilizing with keratin-bark-urea granulate and urea on the growth and seed yields of cammon fenugreek, coriander and poppy was performed. It was stated that the influence of both examined fertilizers depended on the amount of nitrogen introduced. At the state of equalibrated amounts of the compound, no significant differences were found in the growth and yield level of the plants tested.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1994, 407; 35-37
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oksym butan-2-onu. Dokumentacja proponowanych dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
Butan-2-one oxime. Documentation of proposed values of occupational exposure limits (OELs)
Autorzy:
Kupczewska-Dobecka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23352094.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
MEKO
substancja rakotwórcza
narażenie zawodowe
NDS
dopuszczalny poziom narażenia zawodowego
carcinogen
MAK
occupational exposure level
occupational exposure
Opis:
Oksym butan-2-onu (MEKO) należy do ketoksymów. Znajduje zastosowanie w formulacjach podkładów, lakierów i powłok ochronnych. Od 1 marca 2022 r. MEKO został zaklasyfikowany jako substancja rakotwórcza kategorii 1B. Wielokrotne, powtarzane lub przewlekłe narażenie drogą inhalacyjną zwierząt laboratoryjnych na MEKO prowadzi do: methemoglobinemii, niedokrwistości hemolitycznej, nienowotworowego działania na wątrobę oraz zmian zwyrodnieniowych nabłonka węchowego w nosie. W badaniach obejmujących cały okres życia obserwowano wpływ MEKO na wątrobę u szczurów i myszy w sposób zależny od stężenia. MEKO nie indukował mutacji w testach na bakteriach, in vitro na komórkach ssaków oraz in vivo. W dostępnym piśmiennictwie nie znaleziono danych na temat rakotwórczego działania MEKO u ludzi. Oksym butan-2-onu powodował nowotwory wątroby (gruczolaki i raki) u szczurów F344 i myszy CD-1. Dawkę 600 mg/kg mc./dzień przyjęto za wartość NOAEL dla toksyczności rozwojowej u szczurów. W przypadku toksyczności matczynej ustalono wartość LOAEL wynoszącą 25 mg/kg mc./dzień. Podstawą do obliczenia proponowanej wartości NDS były wyniki szacowania ryzyka raka wątroby przeprowadzone przez badaczy niemieckich. Zaproponowano przyjęcie wartości NDS na poziomie 1 mg/m³ oraz NDSCh na poziomie 3 · NDS, tj. 3 mg/m³. Ze względu na działanie rakotwórcze, drażniące i uczulające substancji oraz wchłanianie przez skórę zaproponowano następujące oznakowanie związku: „Carc. 1B”, „A”, „I”, „skóra”. Zakres tematyczny artykułu obejmuje zagadnienia zdrowia oraz bezpieczeństwa i higieny środowiska pracy będące przedmiotem badań z zakresu nauk o zdrowiu oraz inżynierii środowiska.
Butan-2-one oxime (MEKO) belongs to ketoximes. It is used in the formulation of primers, varnishes and protective coatings. From March 1, 2022, MEKO has been classified as a category 1B carcinogen. Repeated or chronic inhalation exposure of laboratory animals to MEKO leads to: methaemoglobinaemia, haemolytic anemia, non-neoplastic effects on the liver and degenerative changes of the olfactory epithelium in the nose. Liver effects of MEKO were observed in rats and mice in a concentration-dependent manner in life-long studies. MEKO did not induce mutations in bacterial, in vitro mammalian cell and in vivo tests. No data on the carcinogenicity of MEKO in humans have been found in the available literature. Butan-2-one oxime caused liver tumors (adenomas and carcinomas) in F344 rats and CD-1 mice. A dose of 600 mg/kg/day was taken as the NOAEL for developmental toxicity in rats. For maternal toxicity, a LOAEL of 25 mg/kg/day was established. The base for calculating the proposed MAC value included the results of liver cancer risk estimation carried out by German researchers. It was proposed to adopt the MAC-TWA value at the level of 1 mg/m³ and MAC-STEL at the level of 3 mg/m³ . Due to the carcinogenic, irritating and sensitizing effect of the substance as well as skin absorption, the following labeling of the compound was proposed: “Carc. 1B”, “A”, “I”, “skin”. This article discusses the problems of occupational safety and health, which are covered by health sciences and environmental engineering.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2023, 2 (116); 105--143
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies