Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russian collections" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    O peregrynacjach artysty i jego dzieła. Przypadek "Efektu melodramy" Feliksa Pęczarskiego
    About the peregrinations of artist and his work. The case of the Melodrama effect by Feliks Pęczarski
    Autorzy:
    Świętosławska, Agnieszka
    Talanowa, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197976.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Feliks Pęczarski (1804/1805–1862)
    malarstwo polskie XIX wieku
    zbiory rosyjskie
    sceny rodzajowe
    kolekcjonerstwo
    19th-century Polish painting
    Russian collections
    genre scenes
    art collections
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest obrazowi Efekt melodramy należącemu do zbiorow Państwowego Muzeum Sztuki w Niżnym Nowogrodzie w Rosji. Blisko 60 lat temu Andrzej Ryszkiewicz zidentyfikował go jako dzieło warszawskiego malarza z połowy XIX wieku, Feliksa Pęczarskiego (1804/1805–1862). Tym samym badacz ten przyczynił się do poszerzenia wiedzy o nielicznie niestety zachowanym dorobku niezwykle ciekawego, głuchego artysty, ktory w swoich czasach zasłynął nie tylko jako autor biedermeierowskich portretow, ale przede wszystkim komicznych scen rodzajowych wykorzystujących karykaturalną charakterystykę fizjonomii postaci i groteskowo przerysowaną mimikę. Atrybucja zaproponowana przez Ryszkiewicza została w pełni przyjęta zarowno przez środowisko polskich badaczy, jak rownież rosyjskich muzealnikow opiekujących się kolekcją w Niżnym Nowogrodzie. Jednakże dotychczas nie została wyjaśniona kwestia sposobu, w jaki obraz trafił do odległej rosyjskiej prowincji. Niniejszy artykuł stanowi probę rozwiązania tej zagadki. Według notatki XIX-wiecznego pamiętnikarza Franciszka Ksawerego Preka, ktory znał Pęczarskiego osobiście, ten ostatni podczas kilkuletniego pobytu na Lubelszczyźnie (gdzie powstał omawiany obraz) portretował bliżej nieokreśloną generałową rosyjską. Do zbiorow muzealnych Efekt melodramy trafił w 1924 roku z zamku we wsi Jurino. Przeprowadzona analiza, bazująca na kwerendzie w dawnych inwentarzach kolekcji zamkowej oraz badaniach historii dwoch arystokratycznych rodow związanych z majątkiem, Szeremietiewow i Skobelewow, pozwoliła wskazać osobę, ktora potencjalnie mogła być pierwszym nabywcą obrazu.  
    The article focuses on the painting Efekt melodramy (Melodrama Effect) belonging to the collection of the State Museum of Art in Nizhny Novgorod in Russia. Nearly 60 years ago, Andrzej Ryszkiewicz identified it as the work of the mid-nineteenth century, Warsaw painter, Feliks Pęczarski (1804/1805–1862). Thus, Ryszkiewicz has contributed to knowledge of the unfortunately poorly preserved ouvre of this extremely interesting deaf artist. In 19th century Pęczarski was acknowledged as the author of Biedermeier portraits, but above all he was famous for his comic genre compositions in which he used the caricature of character’s physiognomy and grotesquely exaggerated facial expressions. The attribution proposed by Ryszkiewicz was fully accepted by the circles of Polish researchers as well as Russian museum staff in Nizhny Novgorod taking care of the collection. However, the question of how the painting made its way to a distant Russian province has not yet been clarified. This article is an attempt to solve the puzzle. According to a note left by the nineteenth-century memoirist Franciszek Ksawery Prek, who knew Pęczarski in person, during a few-year stay in the Lublin region (this is where the painting was made) the artist portrayed a wife of an unidentified Russian general. In 1924 the painting was taken from the castle in the village of Jurino and has become a part of the State Museum of Art in Nizhny Novgorod collection. This analysis, based on a query in old castle collection inventories and on research on the history of two aristocratic families related to the estate, Sheremetyevi and Skobelev, allowed to identify a person who could potentially be the first purchaser of Pęczarski’s work.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 11-27
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie piśmiennictwo XIX wieku w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie
    Russian nineteenth-century prints in the holdings of the Warsaw University Library
    Autorzy:
    Olczak, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/472260.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie
    książka rosyjska w zbiorach polskich
    historia księgozbiorów
    książka XIX w.
    Warsaw University Library
    Russian printed books i Polish collections
    history of book collections
    nineteenth
    century book
    Opis:
    Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie powstała w 1817 roku. Jej pierwszym dyrektorem został S. B. Linde, wybitny uczony slawista i leksykograf. Biblioteka mimo bardzo poważnego kryzysu wywołanego represjami politycznymi po upadku powstania listopadowego, kiedy skonfiskowano około 70% zbiorów, działa nieprzerwanie do dnia dzisiejszego. W ciągu swojej historii wielokrotnie zmieniała się jej afiliacja instytucjonalna i w związku z tym oficjalna nazwa, ale zachowana została ciągłość instytucjonalna. Była kolejno: Biblioteką Publiczną, związaną z Królewskim Uniwersytetem Warszawskim (1817–1834), Biblioteką Rządową (1834–1840), Biblioteką Warszawskiego Okręgu Naukowego (1840– 1862), Biblioteką Główną (1862–1871), Biblioteką Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego z rosyjskim językiem wykładowym (1871–1915), następnie Biblioteką Uniwersytecką. Bogate zbiory dziewiętnastowieczne, które nawarstwiały się na przestrzeni dziejów biblioteki, spowodowały, że w roku 1999 wydzielono je i uznano za historyczne zbiory specjalne, przyjmując jako obowiązujące dla nich cezury lata 1801–1918. W tej kategorii zbiorów szczególnie wyróżnia się kolekcja literatury rosyjskiej, która w powszechnej opinii jest specjalnością BUW. W artykule zostały zaprezentowane wstępne wyniki badań, które miały na celu dokładniejsze określenie liczebności tej kolekcji. W sposób przeglądowy przedstawiono także etapy kształtowania się bogatych zbiorów rosyjskich, korygując niektóre rozpowszechnione opinie na ten temat.
    The University Library in Warsaw was established in 1817, and Samuel B. Linde, an outstanding man of learning, Slavonic philologist, and lexicographer became its fi rst director. The Library, in spite of the grave crisis caused by the political repressions after the fall of the November Uprising in 1831, when 70% of its holdings were confi scated, was not closed down and continued to function, and retains its institutional continuity until today. During its history, the Library’s affi liation changed several times. The name of the Library also underwent changes: Public Library unoffi cially linked with the University of Warsaw (1817–1834); Government Library (1834–1840); Library of the Warsaw Educational District (1840–1862); Central Library (1862–1871); Library of the Imperial University of Warsaw (1871–1915); and fi nally, since 1915, the University Library in Warsaw. Nineteenth-century holdings of the University Library are particularly abundant and valuable. In 1999, in acknowledgment of their importance, books published between 1801–1918 were separated from the rest of the holdings and assigned the status of a special historical collection. Within this category, the Russian publications are considered of exceptional importance. They are widely deemed the specialisation of the University Library in Warsaw. In his article Z. Olczak presents the results of a preliminary research aimed at a more precise estimation of the number of Russian publications in the Library. He also discusses the development of these holdings in historical context, and proposes amendments to widespread erroneous believes in this respect.
    Źródło:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2015, 9; 83-96
    1897-0788
    2544-8730
    Pojawia się w:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    IKONY, PRZEMYT I MAKDONALDYZACJA KULTURY
    ICONS, SMUGGLING AND MCDONALDIZATION OF CULTURE
    Autorzy:
    Joanna, Tomalska-Więcek,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/433620.pdf
    Data publikacji:
    2017-10-02
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Muzea
    przemiany w muzealnictwie
    wielokulturowość
    kolekcje ikon
    ikony rosyjskie
    museums
    changes in museum professionals
    multiculturality
    collections of icons
    Russian icons
    Opis:
    Culture undergoes constant changes. Although today, Poland is an almost ethnically homogenous country, ages ago, the dialogue of cultures took place not only on the borderlines of the First Polish Republic but also in the then capital city of Cracow. In 1390, Slavic Benedictine monks who used Old Church Slavic language settled in the church of the Holy Cross in Krakow. Francis Skaryna (Francysk Skaryna), a pioneer of Belarusian printing and later the founder of the first printing house in Eastern Europe in Vilnius, published the first Cyrillic prints in the world in Cracow and in the early 16th c. also studied there. Poland was a great example of a multicultural society. In the early 16th c. the Catholics and the Protestants, the Jews and the Armenians, the Tatars and the Karaims lived in Poland. After the Union of Lublin, the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania formed one of the biggest countries in Europe at the time; it was inhabited by the Poles, the Lithuanians, the Ukrainians and the Belarusians. In the mid-16th c. Poland became a shelter for multitudes of religious dissenters in Western Europe, such as the Lutherans, the Calvinists, and other Protestants. Today it is useless to seek traces of such multiculturality in many museums. In museums which collect paintings related to the Eastern Orthodox Church, places of monuments connected with Polish culture are frequently occupied by late icons of mediocre artistic value smuggled from Russia. The article attempts to explain this phenomenon in the context of the transformation of modern museology.
    Kultura ulega ciągłym przemianom. Polska jest dziś etnicznie niemal jednorodna, ale przed wiekami dialog kultur odbywał się nie tylko na pograniczach, lecz także w stołecznym Krakowie. Tu w 1390 r. przy kościele św. Krzyża osiedlili się słowiańscy benedyktyni, używający języka starocerkiewnosłowiańskiego. Tu wydał pierwsze na świecie druki cyrylickie, a w pierwszych latach XVI w. studiował pionier drukarstwa białoruskiego Franciszek Skaryna (Francysk Skaryna), późniejszy założyciel pierwszej w Europie Wschodniej drukarni w Wilnie. Polska była znakomitym przykładem społeczeństwa wielokulturowego. Na początku XVI w. na ziemiach polskich i litewskich mieszkali katolicy i prawosławni, Żydzi i Ormianie, Tatarzy i Karaimi. Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po unii lubelskiej utworzyły jedno z największych państw ówczesnej Europy, zamieszkałe m.in. przez Polaków, Litwinów, Ukraińców i Białorusinów. W połowie XVI w. Rzeczpospolita stała się schronieniem dla rzeszy prześladowanych na Zachodzie innowierców: luteranów, kalwinistów i innych wyznań protestanckich. Dziś próżno by szukać śladów owej wielokulturowości w wielu muzeach. W muzeach gromadzących zbiory malarstwa cerkiewnego niejednokrotnie miejsce zabytków polskiej kultury zajmują, przemycane z Rosji, późne ikony o miernej wartości kulturowej. Artykuł jest próbą wyjaśnienia tego zjawiska w kontekście przemian współczesnego muzealnictwa.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2017, 58; 296-306
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arkady A. Tołoczanow – bibliofil i urzędnik w świetle nowych badań
    Arkady A. Tolochanov: A biography of a bibliophile and a government offi cial (new enquiries)
    Autorzy:
    Troyak, Irina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/471955.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    A. A. Tołoczanow biografia
    urzędnicy rosyjscy
    księgozbiory prywatne
    księgozbior BUW
    Jan Baudouine de Courteney
    Arkady A. Tolochanov biography
    Russian government offi cials
    private book collections
    Opis:
    Rosyjski urzędnik Arkady Andriejewicz Tołoczanow (1830–1897) przybył do Królestwa Polskiego w 1864 r. w związku z akcją uwłaszczenia chłopów przez carat jako współpracownik Komitetu Urządzającego. W 1866 r. został wicegubernatorem radomskim, w latach 1872–1879 był wicegubernatorem suwalskim, od r. 1881 pełnił obowiązki gubernatora łomżyńskiego, od r. 1883 – radomskiego. W 1888 r. został powołany na stanowisko prezesa Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie, na którym pozostał do śmierci. A. Tołoczanow był bibliofilem, miłośnikiem literatury i sztuki. Najbardziej jest znany dzięki swojemu księgozbiorowi, który przekazał w testamencie Uniwersytetowi Warszawskiemu. Współcześnie jego dar jest uważany za jeden z najważniejszych, jakie otrzymała w swych dziejach Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. Mimo iż historia tego księgozbioru i jego skład były dość szczegółowo opisane jeszcze w 1959 r. przez Marię Brykalską, biografia A. A. Tołoczanowa, zwłaszcza połowa jego życia, którą spędził w Rosji, pozostawała przez długie lata praktycznie poza zakresem badań. Jednakże postać A. Tołoczanowa jest bardzo ciekawa i stanowi jeden z tych nielicznych przykładów urzędników carskich na ziemiach polskich, którzy zostawili po sobie dobrą pamięć, co zdarzało się dość rzadko. W artykule, przede wszystkim na podstawie rosyjskich archiwaliów mówiących o życiu i działalności A. Tołoczanowa, jest przedstawiona jego biografia. Najcenniejszy materiał w tym stanowi jego korespondencja z wybitnym językoznawcą i działaczem społecznym przełomu XIX i XX wieku Janem Baudouinem de Courtenay.
    Arkady A. Tolochanov (1830–1897) arrived in the Kingdom of Poland in 1864, as a Russian government offi cial delegated to work in the special commission to implement the new tsarist law that granted to the peasants the land they hitherto cultivated. In 1866, he was appointed deputy governor of the Radom Governorate. During the years 1872–1879, he was deputy governor of the Suwałki Governorate, to be promoted to governor of the Łomża Governorate in 1881. In 1883 he moved back to Radom as its governor. In 1888 he received the post of the president of the Central Directorate of the Land Credit Company in Warsaw, at which position he remained until his death in 1897. A. Tolochanov was a bibliophile and an enthusiast of literature and fi ne arts. He is best known for his book collection, which he donated as a legacy to the Imperial University of Warsaw. Today, his donation is considered one of the most important of the gifts received by the University Library. Although, this collection was described in considerable detail by Maria Brykalsa, as early as in 1959, the biography of Tolochanov, in particular the fi rst part of his life, the one spent in Russia, has remained virtually unknown. Nevertheless, Tolochanov deserves more thorough enquiries, because he was an interesting personality, and belonged, unfortunately, to the rare exceptions among tsarist government officials who left positive recollections with the Poles. The article, based predominantly on Russian archival materials, discusses Tolochanov’s biography. Most interesting, among the new materials discovered by I. Troyak, is the correspondence of Tolochanov with Jan Baudouin de Courtenay, a prominent Polish linguist and social activist of the turn of the 19th century.
    Źródło:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2015, 9; 97-120
    1897-0788
    2544-8730
    Pojawia się w:
    Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies