Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pfarrer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Der Beginn der freisingischen Herrschaft in Groß-Enzersdorf im Hinblick auf die Entstehung des kirchlichen Lebens: von den Anfängen bis zu Bischof Berthold von Wehingen
The Freising Diocese and the development of parish life in Groß-Enzersdorf before the installation of Bishop Berthold of Wehingen
Biskupstwo Freising a kształtowanie się życia parafialnego w Groß-Enzersdorf aż do działalności biskupa Bertholda z Wehingen
Autorzy:
Borowski, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1022895.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pfarrer
Bischof Berthold von Wehingen
Hochstift
Freising
Passau
Weihenstephan
Urkunde
Leopold
Kagran
pastor
biskup Berthold von Wehingen
dokument
Opis:
Der vorliegende Artikel beschäftigt sich mit der Gründung von Ort und Pfarre Groß-Enzersdorf (Enzersdorf im Text). Große Bedeutung erlangte dabei das Hochstift Freising mit seinen Bischöfen, die sowohl das kirchliche wie auch kommunale Leben prägten. In diesem Artikel befasst sich der Autor mit der Entstehung von Enzersdorf, beginnend mit der Schenkung Kaiser Heinrichs II. bis hin zu Bischof Berthold von Wehingen, der die Ortschaft bis heute prägt.
Temat artykułu nawiązuje do początku panowania biskupów z Freising (Bayern) na południe od rzeki Dunaj, w miejscowości Groß-Enzersdorf, w regonie zwanym Marchfeld, i ich wpływu na życie religijne. Problematyka ta sięga czasów cesarza Henryka II, który w dokumencie z 14 listopada 1021 r. przekazał benedykteńskiemu klasztorowi Weihenstephan na własność część wyspy (łac. insula Sahsonaganc), ramię Dunaju w pobliżu Wiednia. Jednak w krótkim czasie doszło do wymiany dóbr pomiędzy klasztorem Weihenstephan a biskupstwem Freising – na jego własność przeszła druga część wyspy Sachsengang oraz dobra ziemskie w tym regionie. Pierwsza wzmianka nazwy miejscowości, mianowicie Enzinesdorf albo Enzeinesdorf, pojawiła się w dokumencie (Urbar; Besitzrechtsverzeichnis) z 1160 r. Warto zauważyć, że przedrostek Groß (duży, wielki) został dodany później, aby odróżnić miejscowości o tej samej nazwie. Brakuje informacji o budowie pierwszej kaplicy w tej miejscowości, jednakże Codex Lonsdorfianus obejmujący księgi datowane na rok 1202/1203 zawiera wzmiankę na temat drewnianego budynku Capella, co oznaczało w tamtym czasie mały kościół. W dostępnej literaturze opisującej ten okres jest mowa o kościele, a nie o parafii, więc dokładny czas erygowania (łac. erigo) nie jest znany. Przyjmuje się jednak, że na miejscu owej budowli został w późniejszym czasie wzniesiony kościół parafialny. Wiadomo też, że najstarsza zachowana część pochodzi z XIII wieku. Kwestia początków budowy świątyni pozostawia otwarte pytania i daje możliwość dalszych badań. Należy wspomnieć, iż parafia Groß-Enzersdorf ma swoje korzenie w parafii Stadlau-Kagran, która w tamtym czasie obejmowała 23 miejscowości. Z niej wywodzą się również parafie Raasdorf, Deutsch-Wagram i w późniejszym czasie – Gerasdorf. Pierwsza wzmianka na temat duchownego o imieniu Leopold w Enzersdorf pochodzi z 1256 r., jest on wymieniony jako świadek w sporze pomiędzy biskupstwami Freising i Passau o prawo do dóbr, zysków i patronatu, jak i prawa do obsadzania zamożnej parafii Probstdorf. Jego imię pojawia się jeszcze kilka razy w dokumentach. Innym wspomnianym duchownym jest proboszcz Henryk. Szczegóły, oprócz jego imienia, nie są znane. Interesującą kwestią jest to, że duchowny został wymieniony wraz ze swoim bratem, który pełnił na zamku w Enzersdorf funkcję kusznika, co pozwala na przypuszczenie, że pochodzili z owej miejscowości. Nie są znane bliższe fakty historyczne z życia i działalności pracujących w parafii w tym okresie księży, jak i z zakresu życia religijnego. Biskup Freising Bertold von Wehingen, któremu miejscowość wiele zawdzięcza, rozpoczął rozbudowę kościoła w stylu gotyckim. Mając przywilej „targowy” (łac. ius fori, niem. Marktrecht), wybudował mur obronny i pozostawił po sobie herb, który do dziś jest herbem miasta. Jak wspomina proboszcz Widenhofer w swojej Historii, ukończonej w 1833 r., wszelkie dokumenty, zapiski, jak i kroniki parafialne uległy zniszczeniu (spaleniu) w trakcie oblężenia przez armię cesarza Napoleona w 1809 r. Panowanie biskupów z Freising przekładało się na rozwój życia w Enzersdorf zarówno gospodarczego, społecznego, jak i religijnego. Trzeba też wspomnieć, że region Marchfeldu w zarządzaniu dobrami ziemskimi był pod wpływem biskupstwa Freising, natomiast co do jurysdykcji kościelnej – Passau. Na tym gruncie dochodziło do sporów, których ślady znajdujemy w różnych dokumentach na temat miejscowości i życia religijnego. Powyższy artykuł opiera się na dostępnej literaturze miejscowej i przedstawia zarys początków powstania życia religijnego i parafii pod rządami biskupów z Freising.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2020, 114; 55-65
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmienność pieczęci proboszczów śląskich kościołów parafialnych w średniowieczu (do 1419 roku)
Variability of the Seals of Parish Priests of Silesian Parish Churches in the Middle Ages (until 1419)
Variierende Siegelstempel der schlesischen Pfarrer im Mittelalter (bis 1419)
Autorzy:
Sobel, Jagna Rita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25466758.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Sphragistik
Schlesien
Pfarrer
Siegel
sphragistische Systeme
sfragistyka
Śląsk
proboszczowie
pieczęcie
systemy sfragistyczne
sphragistics
Silesia
parish priests
seals
sphragistic systems
Opis:
W artykule podjęto problem wymian typariuszy pieczętnych dokonywanych przez proboszczów śląskich kościołów parafialnych do 1419 roku. Autorka rozprawy poszukuje odpowiedzi na pytanie, jakie powody mogły stawiać proboszczów przed koniecznością zlecenia sporządzenia dla siebie nowego stempla. W tym celu dokonuje analizy przypadków pięciu duchownych (Stefana, plebana w Nysie, Konrada, plebana w Turowie koło Wrocławia, Jakuba Engilgeriego, plebana w Świdnicy, Rychwina, plebana w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu, oraz Tomasza, plebana w Strzelinie), dla których przeprowadzona kwerenda pozwoliła ujawnić, iż w czasie swojej posługi duszpasterskiej w danej parafii używali dwóch typów pieczęci. Kwerenda polegała na porównaniu obu sigillów każdego proboszcza pod kątem różnic w zakresie treści komunikowanych przez napieczętne legendy i wyobrażenia, uwzględniając przy tym – jeśli było to konieczne – osobiste kariery kapłanów oraz ikonosferę, w której funkcjonowali. Badania te pozwoliły wykazać, że przyczynami leżącymi u podstaw decyzji o zmianie tłoka mogły być względy praktyczne (takie jak zużycie bądź utrata typariusza), pragnienie uczytelnienia wyrażanego przez napieczętne wyobrażenie komunikatu tak, aby jeszcze bardziej wiązało się ono z osobą jego dysponenta, lub też objęcie przez duchownego nowego urzędu, skutkujące potrzebą dostosowania treści legendy sigillum do jego aktualnej tytulatury. Tak niewielka liczba potwierdzonych źródłowo przypadków świadczy jednak, że nie była to praktyka rozpowszechniona wśród ówczesnego kleru parafialnego, na co wpływ niewątpliwie mogły mieć wysokie koszty wiążące się z wykonaniem stempla przez rzemieślnika.
Der Artikel befasst sich mit dem Problem der Ersetzung von Siegelstempeln durch schlesische Pfarrer im Mittelalter bis 1419. Die Autorin unternimmt einen Versuch, die Frage nach den Gründen, welche die Pfarrer dazu veranlasst haben könnten, sich einen neuen Siegelstempel erstellen zu lassen, zu beantworten. Zu diesem Zweck werden die Siegel von fünf Geistlichen analysiert (Stefan — Pfarrer in Neisse, Konrad — Pfarrer in Thauer bei Breslau, Jakub Engilgeri — Pfarrer in Schweidnitz, Rychwin — Pfarrer der St.-Elisabeth-Kirche in Breslau, und Tomasz — Pfarrer in Strehlen), bei denen die durchgeführte Recherche ergab, dass sie während ihrer seelsorgerischen Arbeit in der Pfarrgemeinde zwei Arten von Stempeln verwendeten. Die Recherche bestand darin, die beiden Sigilla des jeweiligen Pfarrers im Hinblick auf deren unterschiedliche Inhalte, die durch Siegellegenden bzw. -bilder vermittelt waren, miteinander zu vergleichen. Dabei wurde im Bedarfsfall auch der persönliche Werdegang der Pfarrer und die Ikonosphäre, in der sie tätig waren, in die Analyse miteinbezogen. Die vorgenommenen Untersuchungen führen zu dem Schluss, dass die Gründe für die Ersetzung des Siegelstempels entweder praktischer Natur waren (z. B. Abnutzung bzw. Verlust des Siegelstempels) oder sich aus dem Wunsch ergaben, den Siegelinhalt lesbarer zu machen, um ihn noch stärker mit der Person des Inhabers in Verbindung zu bringen, oder auch auf die Tatsache zurückzuführen sind, dass der Pfarrer ein neues Amt antrat, was eine Anpassung des Siegelinhalts an seine neue Titulatur erforderlich machte. Die geringe Anzahl der nachgewiesenen Fälle deutet jedoch darauf hin, dass die Praxis unter damaligen Pfarrern nicht weit verbreitet war, was höchstwahrscheinlich mit hohen Kosten der Stempelherstellung durch einen Handwerker zusammenhing.
In her article, Jagna Rita Sobel deals with the problem of exchanges of seal matrices [Pl. typariusze pieczętne] made by parish priests of Silesian parish churches until 1419. Sobel enquires about reasons why parish priests needed to order the preparation of a new stamp for themselves. To this end, Sobel analyzes the cases of five priests (Stefan, parson in Nysa, Konrad, parson in Turów near Wrocław, Jakub Engilgeri, parson in Świdnica, Rychwin, parson in the church of St. Elizabeth in Wrocław, and Tomasz, parson in Strzelin). Her research has revealed that during their pastoral ministry in a given parish they used two types of seals. Theresearch was based on a comparison of the two sigils of each parish priest in terms of differences in the content communicated by the sacred legends and images, taking into account — if necessary — the personal careers of priests and the iconosphere in which they functioned. The research shows that the reasons underlying the decision to change the piston could have been practical considerations (such as wear or loss of the matrix), the desire to make the message clearer expressed by the certain image of the message so that it is even more closely connected with the person of its administrator, or the assumption by the clergyman of a new office, resulting in the need to adapt the content of the legend of the sigillum to its current title. Such a small number of cases confirmed by sources, however, shows that this was not a common practice among the parish clergy of that time, which could undoubtedly have been influenced by the high costs associated with making the stamp by the craftsman.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2022, 14; 56-82
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Który ten jedyny z tych trzech dla nas, katolików, odpowiedni, dobrze wiecie”
"Which one of those three is suitable for us, Catholics, you know well"
Autorzy:
Libowski, Łukasz Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595296.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
argumentation
Pfarrer Jan Melzer
Wilhelm Marx
Präsidentschftswahl in der Weimarer Republik 1925
Kirche und Politik
politische Predigt
Argumentation
ks. Jan Melzer
wybory prezydenckie w Republice Weimarskiej w 1925 r.
Kościół a polityka
kazanie polityczne
argumentacja
Rev. Jan Melzer
presidential elections in Weimar Republic (1925)
Church and politics
political sermon
kinds of argumentation
Opis:
This paper presents the arguments, by which Rev. Jan Melzer tried during a sermon on April 26, 1925, to persuade the faithful entrusted to him to vote for Wilhelm Marx, a Catholic candidate for the Weimar Republic presidency. In the first part of the text the arguments are presented, by which Melzer reasons them into a careful and well-thought participation in the election. There are two arguments: the first one is based on the importance of the election, the second on the fact that the campaign was full of deception. In the second (main) part of the text the arguments are set forth, by which Melzer attempts to convince his audience to a very specific action, namely to vote for the Catholic. Among the arguments there are two sub-groups: the first one consists of general arguments (i.e. not pertaining to the candidates in person), the second one consists of those arguments that refer to the candidates’ characteristics or competence. In the first sub-group there are the arguments: from fidelity to one’s conscience, from the obligation, from the (priest’s and bishop’s) authority, and the one from the necessity to compensate for unknown events that happened in Wojnowice on April 19, 1925. The second sub-group consists of only one argument from the “nature” of the candidates; it is in two versions: negative and positive. The paper is concluded by three summarizing notes.
W artykule niniejszym przedstawia się argumenty, jakimi 26 kwietnia 1925 r. w czasie okolicznościowego kazania posłużył się ks. Jan Melzer, by skłonić powierzonych swej duszpasterskiej pieczy wiernych do głosowania w odbywających się tego dnia w ich kraju, Republice Weimarskiej, wyborach prezydenckich na Wilhelma Marxa, katolika. W pierwszej części tekstu prezentowane są argumenty, za pomocą których namawiał ks. Melzer swoich parafian do ostrożnego i przemyślanego uczestnictwa w wyborach. Argumenty te są dwa: pierwszy opiera się na fakcie ważności wyborów, drugi na fakcie, że kampania wyborcza pełna była zakłamania. Z kolei w drugiej, zasadniczej, części tekstu przedkłada się argumenty, którymi ks. Melzer usiłował przekonać swoich słuchaczy do rzeczy bardzo już konkretnej, mianowicie do głosowania na katolika właśnie. Wśród argumentów tych daje się wyodrębnić dwie podgrupy: pierwszą tworzą argumenty natury ogólnej,a więc te, które nie dotyczą osób kandydatów, drugą znowuż te, w których odnosi się Melzer do osób kandydatów, do ich przymiotów czy kompetencji. Argumenty z podgrupy pierwszej to: argument z wierności sumieniu, argument z obowiązku, argument z autorytetu, księżowskiego i biskupiego, oraz argument z konieczności wynagrodzenia za bliżej nieznane wydarzenia, jakie miały miejsce w Wojnowicach 19 kwietnia 1925 r. Na podgrupę wtórą składa się natomiast jeden tylko argument: argument z „natury” kandydatów w dwóch wersjach, negatywnej i pozytywnej. Wywód wieńczą trzy uwagi podsumowujące.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2019, 39, 1; 211-238
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies