Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Magnificat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Interteksty i archeteksty. Tekst biblijny i kompozycje Magnificat XX i XXI wieku — studium wybranych przypadków
    Intertexts and archetexts. The Biblical text and the musical compositions of the Magnifi cat in the 20th and 21st centuries — selected case studies
    Autorzy:
    Kienik, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521900.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
    Tematy:
    Magnificat
    Donkin
    Kilar
    Rutter
    Hayes
    intertextuality
    Opis:
    The content of this paper belongs to the discussion on the issue of intertextuality, referring both to the Biblical text of the canticle of Mary — the Magnifi cat and to its musical realiza-tions in the 20th century music. In the introduction, the author discusses the term “intertextuality” pointing out its non-musical definitions, and referring to the works of such renown authors, such as R. Nycz, G. Genette, J. Sławiński, and Z. Mitosek. From the point of view of the theory of music, it was not the author’s purpose to over-extrapolate this notion (related to the theory of literature), but primarily to find some specific expressions of “purely musical” intertextuality in certain Magnifi cat compositions. Hence, the attempt to name and order these expressions, as well as to build the parallel between the apparent intertextuality of the Biblical text itself, and the pro-posed intertextuality of the few analysed musical works. The first part of the article, based on stud-ies of leading Biblical scholars (and also on the author’s own research), includes the reconstruction of the dynamics of the canticle of Mary, referred to other Biblical excerpts, taken from the Books of Samuel, Habakkuk, Isaiah, Job, and the Book of Psalms. By identifying the significant influences of Israel’s cultural heritage on the text of the Mag-nifi cat, the article reveals certain so-called “ache-” and “metatexts”. The second part of the study includes the analysis of the selected musical compositions by Christine Donkin, Juliusz Łuciuk, Wojciech Kilar, John Rutter, and Mark Hayes. These musical works are stylistically different, and rooted in separate cultures. The analysis was aimed at identifying the specific (intertextual) features of these musical compositions and at revealing the specific procedures (e.g. citations) that a given composer applied by fusing his own works with the pieces written by others. These decisions, as the article claims, were taken for various, artistically justified reasons.
    Źródło:
    Aspekty Muzyki; 2017, 7; 85-104
    2082-6044
    Pojawia się w:
    Aspekty Muzyki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Magnificat” proroctwem kultu Maryi. „Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia” (Łk 1, 48)
    The „Magnificat” as a prophecy of the cult of Mary. ,,Behold, from now onwards all generations will call me blessed” (Lk 1:48)
    Autorzy:
    Łabuda, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28761812.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Maryja
    proroctwo
    Magnificat
    błogosławieństwo
    kult
    Mary
    prophecy
    blessing
    worship
    Opis:
    Pośród licznych tekstów nowotestamentalnych za szczególny można uznać przekazany przez św. Łukasza hymn Magnificat. Przybywająca do swojej krewnej Maryja, odpowiadając na pozdrowienie Elżbiety, wielbi Boga za wielkie rzeczy, które On czynił i wciąż czyni. Z pewnością dostępny dziś kantyk nie jest zapisem stenograficznym słów Maryi. Trudno jednak przyznać, że jest on dziełem autora trzeciej ewangelii, a Maryja nie miała nic wspólnego z tym przekazem. Wielbiąc Boga, Maryja zapowiada swój przyszły kult. Ze względu na to ojcowie Kościoła nazwali ją prorokinią. Maryja miała pełną świadomość, że otrzymała niezwykły Boży dar – Boże wybranie: „Wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny”. Konsekwencją tego niezwykłego Bożego daru są także jej prorockie słowa, że wszystkie pokolenia będą ją wielbiły.
    Among the numerous texts of the New Testament, the Magnificat hymn, handed down by St. Luke, can be considered special. Arriving at her relative, Mary, responding to Elizabeth’s greeting, praises God for the great things that He has done and continues to do. Certainly, the canticle available today is not a shorthand record of Mary’s words. However, it is difficult to admit that it is the work of the author of the third gospel, and Mary had nothing to do with this message. By praising God, Mary announces her future worship, and because of this, the Fathers of the Church called Her a prophetess. Mary was fully aware that she had received an extraordinary gift from God – God’s election: “The Almighty has done great things for me”. The consequence of this extraordinary gift of God is also her prophetic words that all generations will worship her.
    Źródło:
    Tarnowskie Studia Teologiczne; 2022, 41, 2; 71-88
    2391-6826
    0239-4472
    Pojawia się w:
    Tarnowskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosierdzie Boże jako źródło inspiracji twórczej
    Autorzy:
    Michałek, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668955.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Divine Mercy
    Magnificat
    Gregorian chant
    Saint Faustina
    Johann Rudolph Ahle
    Durante
    Wolfgang Amadeus Mozart
    Henryk Jan Botor
    Wojciech Widłak
    Wojciech Kilar
    the Magnificat
    St. Faustina
    Opis:
    When analysing the works by outstanding composers, one may come to the conclusion that this topic was not exploited too often in the history of music. The issue of Misericordias Domini was not as popular as, for example, Stabat Mater or Te Deum. Even a broader look at this topic area does not allow for noticing too many compositions. Does it mean that the great masters of the past epochs were not interested in Divine Mercy?The answer to this question should be sought in theology, especially that of the Middle Ages. The then teaching of the Church exposed the Creator more in the role of a stern Judge than Merciful Father. In later times, this topic was tackled by composers more bravely and it thrived in the 20th century. Thanks to Helena Kowalska, later Saint Faustina, the cult of Divine Mercy accelerated and quickly spread all over the world. Its climax was the pontificate of Blessed Pope John Paul II who established the Feast of Mercy celebrated on the first Sunday after Easter. One of his last acts in this respect was the dedication of the Basilica of Divine Mercy in Krakow-Łagiewniki and forming the World Centre of Divine Mercy here. This site has become inspiration for our recording and PhD thesis.Gregorian chant is the oldest traditional chant in the liturgy of the Roman Catholic Church. The church has prayed with this chant since the 6th century. Misericordias Domini chant presented on the record is a typical example of a responsorial psalm in which prayer with the text of Psalm 103 is combined with the chant of the chorus Misericordias Domini in aeternum cantabo.Passacaglia is a form of composition characteristic for Baroque music, especially organ music. On the basis of the bass-ostinato, composers have built subtle polyphonic constructions. Misericordias Domini, the composition by Johann Rudolph Ahle (1625–1673), is constructed on this scheme. Ahle built a four-voice polyphonic construction on a diatonic, falling, half-note procession of sounds, by giving two voices to the violin duo and two to soloists: soprano and tenor. The multi-layer character of this piece relates not only to the sound matter but also to text, as the composer uses both Latin and German simultaneously.In the Renaissance and Baroque, the polychoral technique experienced the peak of its development. It was used in Misericordias Domini composed by Francesco Durante (1684–1755), representative of the Neapolitan School. Two choirs are involved in a dialogue to meet at the end of the composition, in the climax moments, when chanting Divine Mercy in eight voices.Wolfgang Amadeus Mozart’s (1756–1791) offertory of 1775, Misericordias Domini KV 222, belongs to rarely performed pieces. Its compact, through-composed form shows the masterly skill of the composer and his original approach to the topic of Divine Mercy. The dramatic narration, change of key which was not typical of classicism, e.g. from d-moll to c-moll, create an impression that the great composer might have been afraid whether he would experience Divine Mercy himself.Divine Mercy Song by Henryk Jan Botor (born in 1960), which was dedicated to Holy Father John Paul II, is composed well with other works inspired by the personality of the great Pope. It was composed in the jubilee year of 2000. The text borrowed from Saint Sister Faustina’s Diary was given to a soprano signer and also to the choir – in climax and text culmination moments. By using Neo-Romanticism musical language, Botor achieved the message readable to the listener, grasping pathetic and figurative music in words. Rich instrumentation, involving a string orchestra, a harp, an extended percussion section, a choir and solo voice, enabled the composer to create an almost unlimited pallet of colours and moods.Misericordias Domini composed by Wojciech Widłak (born in 1971) dated 19 April 2012 is the latest perspective on the described text. The composer created a subtly planned form, exploring the natural rhythm of the word Misericordias. Voices are treated here as instruments with the rhythm playing the leading role. The piece also uses modern means, such as glissando or recitals of texts in many languages, which affects the great power of the piece’s artistic expression. When it comes to texts, the author took them from memorial booklets in which pilgrims from all over the world entered their thank-you words and requests to Merciful Jesus at the Sanctuary of Divine Mercy in Krakow-Łagiewniki.Misericordia, the composition by Wojciech Kilar (born in 1932), is the piece that crowned the film Faustina (1994) directed by Jerzy Łukaszewicz. It is the meditation on Divine Mercy in the “form of crescendo” for a mixed choir of eight voices, string orchestra and piano. By using the minimum of means, the composer achieved maximum expression.The record is crowned with the organ improvisation based on the melody of the Polish church song: Jesus, I Trust in You.
    When analysing the works by outstanding composers, one may come to the conclusion that this topic was not exploited too often in the history of music. The issue of Misericordias Domini was not as popular as, for example, Stabat Mater or Te Deum. Even a broader look at this topic area does not allow for noticing too many compositions. Does it mean that the great masters of the past epochs were not interested in Divine Mercy?The answer to this question should be sought in theology, especially that of the Middle Ages. The then teaching of the Church exposed the Creator more in the role of a stern Judge than Merciful Father. In later times, this topic was tackled by composers more bravely and it thrived in the 20th century. Thanks to Helena Kowalska, later Saint Faustina, the cult of Divine Mercy accelerated and quickly spread all over the world. Its climax was the pontificate of Blessed Pope John Paul II who established the Feast of Mercy celebrated on the first Sunday after Easter. One of his last acts in this respect was the dedication of the Basilica of Divine Mercy in Krakow-Łagiewniki and forming the World Centre of Divine Mercy here. This site has become inspiration for our recording and PhD thesis.Gregorian chant is the oldest traditional chant in the liturgy of the Roman Catholic Church. The church has prayed with this chant since the 6th century. Misericordias Domini chant presented on the record is a typical example of a responsorial psalm in which prayer with the text of Psalm 103 is combined with the chant of the chorus Misericordias Domini in aeternum cantabo.Passacaglia is a form of composition characteristic for Baroque music, especially organ music. On the basis of the bass-ostinato, composers have built subtle polyphonic constructions. Misericordias Domini, the composition by Johann Rudolph Ahle (1625–1673), is constructed on this scheme. Ahle built a four-voice polyphonic construction on a diatonic, falling, half-note procession of sounds, by giving two voices to the violin duo and two to soloists: soprano and tenor. The multi-layer character of this piece relates not only to the sound matter but also to text, as the composer uses both Latin and German simultaneously.In the Renaissance and Baroque, the polychoral technique experienced the peak of its development. It was used in Misericordias Domini composed by Francesco Durante (1684–1755), representative of the Neapolitan School. Two choirs are involved in a dialogue to meet at the end of the composition, in the climax moments, when chanting Divine Mercy in eight voices.Wolfgang Amadeus Mozart’s (1756–1791) offertory of 1775, Misericordias Domini KV 222, belongs to rarely performed pieces. Its compact, through-composed form shows the masterly skill of the composer and his original approach to the topic of Divine Mercy. The dramatic narration, change of key which was not typical of classicism, e.g. from d-moll to c-moll, create an impression that the great composer might have been afraid whether he would experience Divine Mercy himself.Divine Mercy Song by Henryk Jan Botor (born in 1960), which was dedicated to Holy Father John Paul II, is composed well with other works inspired by the personality of the great Pope. It was composed in the jubilee year of 2000. The text borrowed from Saint Sister Faustina’s Diary was given to a soprano signer and also to the choir – in climax and text culmination moments. By using Neo-Romanticism musical language, Botor achieved the message readable to the listener, grasping pathetic and figurative music in words. Rich instrumentation, involving a string orchestra, a harp, an extended percussion section, a choir and solo voice, enabled the composer to create an almost unlimited pallet of colours and moods.Misericordias Domini composed by Wojciech Widłak (born in 1971) dated 19 April 2012 is the latest perspective on the described text. The composer created a subtly planned form, exploring the natural rhythm of the word Misericordias. Voices are treated here as instruments with the rhythm playing the leading role. The piece also uses modern means, such as glissando or recitals of texts in many languages, which affects the great power of the piece’s artistic expression. When it comes to texts, the author took them from memorial booklets in which pilgrims from all over the world entered their thank-you words and requests to Merciful Jesus at the Sanctuary of Divine Mercy in Krakow-Łagiewniki.Misericordia, the composition by Wojciech Kilar (born in 1932), is the piece that crowned the film Faustina (1994) directed by Jerzy Łukaszewicz. It is the meditation on Divine Mercy in the “form of crescendo” for a mixed choir of eight voices, string orchestra and piano. By using the minimum of means, the composer achieved maximum expression.The record is crowned with the organ improvisation based on the melody of the Polish church song: Jesus, I Trust in You.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2013, 11
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Blessed Virgin Mary A Faithful Companion to God and Man. The Lucan Marian Perspective. PART TWO: The Blessed Virgin Mary as our Great Sister
    Autorzy:
    Ndegwa Kabatha, Zachary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918994.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Great sister
    Mary
    Magnificat
    Presentation
    Praying Church
    teologia
    wiara
    rozum
    nauka
    miłość
    Opis:
    The term a great brother is in use today in many circles which captures the aspect of a faithful friend or companion. One who stands with the side that feels in adequate in one way or the other. This phenomenon is both manifested in the sacred as well as the secular realms of human existence. The inadequacy employed here refers to a wide range of being incapacitated. In our scope we will employ the term great sister instead of the great brother to refer to the Blessed Virgin Mary as our great sister. It is beyond doubt that our Blessed Mother stands tall in so many ways as compared to the modern man. It is in this line that Mary fits well not only to be called our companion but our great sister. Although the great brother may be understood in terms of political economical or even social power Mary has noble values than these ones. In this paper we propose to follow St Luke in his Marian presentation and offer her to all Christians today as our great sister. We refer to Mary as our great sister not out of her worldly power or wealth but simply because of her faith, holiness and commitment in her calling after she gave birth to our Saviour. As our great sister she stands with each of us in company of her Son with the sole intention of uplifting our lowly nature to the nature of her Divine Son. The presence of our blessed mother in our lives will seduce us with her heroic virtues which will be beneficial in our Christian life. To achieve our stated purpose in this article we shall articulate the role of the Blessed Virgin Mary in the event of presenting the child Jesus in the temple. We will then examine her active presence and contribution in the first community of believers gathered in Jerusalem awaiting the coming of the Holy Spirit anda conclusion will follow thereafter. However it is worth to note that we have also carried forward the pericope on Magnificat simply because it is our opinion that the theme of Mary as our great sister is well captured within this scope. Hence, the ongoing companionship will create more zealous Christians in professing their faith both in word and deed for Mary has taught us so.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2019, 57, 2; 117-129
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieło Jehana Titelouze’a i jego znaczenie w krystalizacji stylu organowego
    Autorzy:
    Pawlisz, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668961.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    French organ music
    hymns
    liturgical music
    the Magnificat
    pipe organ
    polyphony of the Renaissance
    Jehan Titelouze
    francuska muzyka organowa
    hymny
    muzyka liturgiczna
    Magnificat
    organy
    polifonia renesansowa
    Opis:
    The organ work of Jehan Titelouze has considerable meaning in developement of organ music in France. His two books: Hymnes de l’Eglise pour toucher sur l’orgue, avec les fugues et recherches sur leur plain-chant (1623) and Le Magnificat, ou cantique de la Vierge pour toucher sur l’orgue, suivant les huit tons de l’Eglise (1626) are a great testimony of french organ music at the beginnig of XVIIth century. Titelouze is considered both a traditionalist and an innovator. His organ style is firmly rooted in the structures and the compositional techniques of the renaissance polyphony. The significant inspiration for Titelouze was a new invented type of organ. Composer in a conscious way used its technical and sound possibilities for create new stuctures with diligent counterpoint, organ ornamentation and the linear stucture.
    The organ work of Jehan Titelouze has considerable meaning in developement of organ music in France. His two books: Hymnes de l’Eglise pour toucher sur l’orgue, avec les fugues et recherches sur leur plain-chant (1623) and Le Magnificat, ou cantique de la Vierge pour toucher sur l’orgue, suivant les huit tons de l’Eglise (1626) are a great testimony of french organ music at the beginnig of XVIIth century. Titelouze is considered both a traditionalist and an innovator. His organ style is firmly rooted in the structures and the compositional techniques of the renaissance polyphony. The significant inspiration for Titelouze was a new invented type of organ. Composer in a conscious way used its technical and sound possibilities for create new stuctures with diligent counterpoint, organ ornamentation and the linear stucture.
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2013, 11
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pokora – sekret serca Maryi w ujęciu papieża Franciszka
    Humility – the Mystery of Mary’s Heart according to Pope Francis
    Autorzy:
    Wojtczak, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30140089.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Mary
    humility
    Magnificat
    Christian piety
    Pope Francis
    Maryja
    pokora
    chrześcijańska pobożność
    papież Franciszek
    Opis:
    In the modern world, where humility does not enjoy much esteem, Francis takes up the motif of Mary’s humility. He maintains that She is the most humble among all creation. This is the secret of Her heart. Mary’s beauty and success result not only from the fullness of grace bestowed upon Her by God, but also from the fact that She did not focus on Herself or admire Herself but instead She turned to God and neighbours. The article looks closely at Mary’s humility according to Pope Francis in order to discover the originality of his interpretation. It is composed of three points. The first one addresses the question of why Mary’s humility drew God’s attention. The second point presents basic features and manifestations of Mary’s humility. The third point brings to light a model nature of Mary’s humility, that is in what sense She is a “golden rule” for Christians. At the end of the article conclusions are presented. They point out that Francis’s approach to Mary’s humility is somewhat different from the common approach, because he sees in it not only an attribute of faith, but for him it is a point of departure and the origin of faith. The Pope’s reflections are of theological and pastoral nature, because he is focused on Christian practice. He assumes that our following Mary’s humility willoppose dangerous spiritual worldliness and will considerably contribute to creating ‘new humanism’. 
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2022, 41; 47-69
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Infancy Canticles in Luke
    Kantyki w ewangelii dzieciństwa według świętego Łukasza
    Autorzy:
    Crimella, Matteo
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20434356.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    Magnificat (Lk 1:46-55)
    Benedictus (Lk 1:68-79)
    Gloria (Lk 2:14)
    Nunc dimittis (Lk 2:29-32)
    narrative criticism
    intertextuality
    Magnificat (Łk 1,46–55)
    Benedictus (Łk 1,68–79)
    Gloria (Łk 2,14)
    Nunc dimittis (Łk 2,29–32)
    krytyka narracyjna
    intertekstualność
    Opis:
    The article focuses on the four canticles in Luke’s Infancy Narrative (Magnificat, Benedictus, Gloria and Nunc dimittis) and puts a question about why there is a passage from prose to poetry. The studies of the so-called inset psalms and the research on the Psalter as a book led to a backward and a forward approach. The former is that of intertextuality, showing how Luke’s canticles evoke texts of the Old Testament. Alluding to Scripture, whose status as inspired and canonical text is a truth that concerns the protagonists, the evangelist and also the recipients of the work, the narrator invites the reader to accept that hymn as the Word of God for today. The latter highlights “melodic lines” introduced by the canticles in the works of Luke (Gospel and Acts). The four canticles are closely concatenated so as to become privileged hermeneutical places for understanding the sense of the whole narrative. Why, then, does Luke introduce his canticles? They underline their strongly anthropological value and represent a response to the salvific event. This response participates in the event itself because only through it is communicated the fullness of what the Lord has performed, is performing and will perform in the future.
    Przedmiotem analizy w niniejszym artykule są cztery kantyki z Łukaszowej Ewangelii Dzieciństwa (Magnificat, Benedictus, Gloria oraz Nunc dimittis). Autor stawia pytanie o przyczynę przejścia od prozy do poezji. W badaniach nad kantykami (określanymi jako psalmy wstawione w tekst Ewangelii (ang. inset psalms) oraz Psałterzem zastosowano dwa podejścia: historyczne oraz prospektywne. W ramach pierwszego – intertekstualnego – przedstawiono, w jaki sposób kantyki Łukasza nawiązują do natchnionych i kanonicznych tekstów Starego Testamentu, wywierających istotny wpływ na bohaterów, ewangelistę, a także odbiorców dzieła. Narrator zaprasza czytelnika do przyjęcia ich jako Słowa Bożego na dziś. W podejściu drugim podkreśla się „linie melodyczne” wprowadzone przez kantyki w dziele Łukaszowym (Ewangelia i Dzieje Apostolskie). Cztery kantyki są ściśle ze sobą powiązane, stając się uprzywilejowanymi miejscami hermeneutycznymi dla zrozumienia sensu całej narracji. Dlaczego zatem Łukasz wprowadza kantyki do testu Ewangelii? Podkreślają one ich antropologiczną wartość i stanowią odpowiedź na wydarzenie zbawcze. Odpowiedź ta staje się częścią samego wydarzenia, ponieważ tylko przez nią przekazywana jest pełnia tego, czego Pan dokonał, dokonuje i będzie dokonywał w przyszłości.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 7-29
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stanowisko Marcina Lutra wobec Maryi Panny
    Martin Luther’s Position Concerning the Virgin Mary
    Autorzy:
    Herok, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29432191.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Marcin Luter
    Maryja Panna
    protestancki rok liturgiczny
    Magnificat
    teologia maryjna
    Oczyszczenie
    Zwiastowanie
    Nawiedzenie
    Ave Maria
    Martin Luther
    Virgin Mary
    Protestant liturgical year
    Marian theology
    Purification
    Annuntiation
    Visitation
    Opis:
    Autor podejmuje się zbadania pism Marcina Lutra w celu przedstawienia jego teologicznych poglądów na Maryję Pannę. Po zarysowaniu charakterystyki pobożności maryjnej późnego średniowiecza, autor przedstawia nowe rozumienie kultu maryjnego, zaproponowane przez wirtemberskiego Reformatora. W tym celu analizuje wypowiedzi Lutra zawarte w Komentarzu do Magnificat, w Komentarzu do Ave Maria oraz w jego kazaniach. Następnie autor przedstawia charakterystykę roku liturgicznego, zaproponowanego przez Reformatora, wraz z zachowanymi przez niego świętami maryjnymi (Zwiastowanie, Nawiedzenie i Oczyszczenie), przedstawiając jednocześnie ich teologiczne uzasadnienie zaproponowane przez Wirtemberczyka. W kolejnym kroku zostają przedstawione zapatrywania Marcina Lutra na inne święta maryjne oraz miejsce, jakie daje Maryi Pannie w liturgii nieszpornej i w wyznaniu wiary. We wniosku końcowym autor stwierdza, że w koncepcji Lutra Maryja jest obecna na przestrzeni całego roku kościelnego, a Reformator przeciwstawił się nie samej Maryi, ale nadużyciom w Jej kulcie, podporządkowując go jednocześnie prymatowi Chrystusa.
    The author investigates Martin Luther’s writings in order to present his theological views on the Virgin Mary. After outlining the characteristics of Marian piety in the late Middle Ages, the author deals with a new understanding of Marian devotion proposed by the Wittenberg Reformer. To this end, he analyzes Luther’s statements in the Commentary on the Magnificat, the Commentary on Ave Maria and in his sermons. The author then presents modifications to the liturgical year proposed by the Reformer, along with the Marian feasts he has preserved – the Annunciation, Visitation and Purification – at the same time showing their theological justification proposed by Luther. In the next step, the author deals with Martin Luther’s view of other Marian feasts together with the place he gives to the Virgin Mary in the Vespers and in the Creed. In the final conclusion, the author states that in Luther’s concept, the Virgin Mary is present throughout the church year, and the Reformer opposed not the Virgin Mary herself, but abuses in her worship, subordinating it to the primacy of Christ at the same time.
    Źródło:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 117-140
    1234-4214
    Pojawia się w:
    Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mariologia w ujęciu teologii wyzwolenia
    Mariology in terms of Theology of Liberation
    Autorzy:
    Gardocki, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596380.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-01
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Maryja
    Magnificat
    dogmaty mariologiczne
    mariologia wyzwolenia
    teologia wyzwolenia
    ubodzy
    opcja preferencyjna na rzecz ubogich
    Mary
    Mariology dogmas
    Mariology of Liberation
    Theology of Liberation
    the poor
    preferential option for the poor
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest przedstawieniu mariologii opracowanej przez teologię wyzwolenia, która ujmuje rozważania o Maryi w perspektywie wyzwoleńczej. Perspektywa ta zakłada przyjęcie pewnych założeń typu antropologicznego i hermeneutycznego, które odsłaniają nowość mariologii wyzwolenia w stosunku do mariologii tradycyjnej i jednocześnie ukierunkowują jej refleksję, która ma charakter nie tylko teoretyczny, lecz także prorocki i wyzwoleńczy, a przez to praktyczny i społeczny. Dlatego w pierwszym i drugim punkcie niniejszego artykułu zostają omówione wspomniane założenia antropologiczne i hermeneutyczne proponowane przez mariologię opracowywaną przez teologię wyzwolenia. W trzecim punkcie mowa jest o hymnie Magnificat, który zajmuje szczególne miejsce w mariologii teologii wyzwolenia – zostanie ukazany społeczny i wyzwolicielski wymiar tegoż hymnu. Ostatni natomiast punkt poświęcony jest proponowanej przez teologię wyzwolenia interpretacji dogmatów maryjnych, której celem jest przemyślenie na nowo tych dogmatów i ujęcie ich w kluczu eklezjalnym i pastoralnym właściwym dla Kościoła w Ameryce Łacińskiej. Chodzi tu o oparcie ich na opcji preferencyjnej na rzecz ubogich, przyjętej przez Kościół latynoamerykański za opcję zasadniczą. Artykuł pokazuje, że teologia wyzwolenia w swoim opracowaniu mariologii nie zatrzymuje się ani też nie koncentruje się wyłącznie na teoretycznym wyjaśnieniu tego, co Pismo Święte i wiara Kościoła mówi na temat Maryi, lecz stara się pokazać bardziej praktyczny i społeczny wymiar mariologii. Po drugie – mariologia wyzwolenia podkreśla prawdę o tym, iż Bóg staje po stronie ubogich i nic nieznaczących, do których należy także Maryja, i nie usprawiedliwia istniejącego w świecie ucisku, wyzysku i zniewolenia. Po trzecie – że widzi ona w Maryi prorokinię strącenia i poniżenia potężnych oraz wywyższenia ubogich i wyzyskiwanych (por. Łk 1, 52). Po czwarte – że dowartościowuje Maryję jako kobietę, która towarzyszy ludziom w ich życiu i angażuje się na rzecz sprawiedliwości i pokoju w świecie, przez co staje się Ona wzorem na rzecz angażowania się ludzi, w sposób szczególny zaś kobiet, w życie społeczne.
    The article is devoted to the presentation of Mariology developed by the theology of liberation, which includes reflections on Mary in a liberational perspective. This perspective assumes the adoption of certain anthropological and hermeneutic assumptions which reveal the novelty of Mariology of liberation in relation to traditional Mariology and at the same time direct its reflection, which is not only theoretical, but also prophetic and liberating, and thus practical and social. Thus, in the first and second paragraphs of this article, there are discussed the above mentioned anthropological and hermeneutic assumptions proposed by Mariology and developed by the theology of liberation. The third point discusses the Magnificat Hymn which occupies a special place in the Mariology of the theology of liberation and shows the social and liberating dimension of this hymn. The last point is devoted to the interpretation of Marian dogmas proposed by the theology of liberation, the aim of which is to rethink Marian dogmas and incorporate them into the correct ecclesial and pastoral context for the Church in Latin America, i.e. based on the preferential option for the poor adopted by the Latin American Church as its basic option. The article shows that theology of liberation in its study of Mariology does not stop or concentrate solely on the theoretical explanation of what the Scriptures and the Church’s faith say about Mary, but tries to show a more practical and social dimension of Mariology. Secondly, the Mariology of Liberation underlines the truth that God is on the side of the poor and insignificant, to whom Mary belongs, and does not justify the world of oppression, exploitation and enslavement. Thirdly, that it sees in Mary the prophetess of the downfall and humiliation of the powerful and the exaltation of the poor and the exploited (see Luke 1: 52). Fourthly, that it appreciates Mary as a woman who accompanies people in their lives and is committed to justice and peace in the world, which makes her a model for the involvement of people, especially women, in social life.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 47-70
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maryja jako Matka miłosierdzia w aspekcie jej „ipsissima verba et facta” oraz źródeł teologicznych z I tysiąclecia
    Mary as the Mother of Mercy in the aspect of her ipsissima Verba et facta and theological sources from the first millennium
    Autorzy:
    Wendlik, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/502478.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    miłosierny wymiar macierzyństwa Maryi
    powołanie Maryi
    Magnificat
    Testament z Krzyża
    Pod Twoją obronę (Sub Tuum praesidium)
    Salve Regina
    merciful dimension of Mary’s motherhood
    vocation of Mary
    testament from the Cross
    Sub Tuum praesidium
    Opis:
    The article deals with the subject presented in the title “Mary as the Mother of Mercy in the aspect of her ipsissima Verba et facta and theological sources from the first millennium”. Authentic words and deeds of Mary, which demonstrate a merciful aspect of her motherhood, are present in a particular way in the three New Testament texts: description of Mary’s calling (Lk 1, 26–38); her song “Magnificat” (Lk 1, 46–55) and the Testament from the Cross (J 19, 25–27). Theological sources include mostly liturgical texts such as Sub Tuum praesidium and Salve Regina. Their resonance can be found in the writings of ancient and medieval theologians: Romanos the Melodist, saint Odo – an abbot from Cluny and saint Fulbert, a bishop of Chartres.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2015, 24, 4; 99-110
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gebet als Sprachhandlung im Ansatz von Richard Schaeffler
    Prayer as a speech act in the approach of Richard Schaeffler
    Autorzy:
    Schreiber, Thorsten Ph.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/626650.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
    Tematy:
    Gebet
    Gebetssprache
    identitätsstiftend
    wichtiger Faktor
    Sprachhandlung
    religiöse Sprache
    Spezifika
    Psalmen
    Magnificat
    eigene Person
    Adressat
    Bestand
    Gemeinschaft
    Tradition
    the theory of prayer
    never senseless
    relation between God and a human
    the unique nature
    religious language
    psalms
    the Magnificat
    a speech act
    the self-awareness
    for centuries
    an important factor
    the one and the same
    having influence
    the deep meanings
    lexemes
    prayer and language
    modlitwa
    relacja Bóg - człowiek
    osobowotwórczy
    język modlitwy
    psalmy
    Magnifikat
    akt modlitwy
    wazny czynnik
    przez wieki
    tradycja
    wspólnota
    Opis:
    Schaeffler zeigt mit seinen Beiträgen sehr deutlich, dass das Gebet keine sinnlose sprachliche Äußerung ist und arbeitet sehr gut die Spezifika religiöser Sprache heraus, was besonders an Beispielen in Psalmen und am Magnificat deutlich werden konnte. Er wies auf das Selbstverständnis der Beterin/des Beters hin und zeichnete dies am Beispiel Mariens nach. An ihrem Beispiel konnten wir sehen, wie religiöses Sprechen die eigene Person zur Sprache bringen kann und wie in der Sprache der Adressat berücksichtigt wird in Rückgebundenheit auf die eigene Existenz. Das Gebet hat Bestand durch die Zeit hindurch und ruft somit eine immer größere Gemeinschaft zusammen, die dieselben Worte ein und desselben Gebetes weitergeben kann und somit ermöglicht, eine Tradition aufrechtzuerhalten, in der Geschichte und Gegenwart zusammenfließen und einen Bestand für die Zukunft garantieren. Die gemeinsame Gebetssprache, wie z.B. die Psalmen oder das „Vater Unser“, ist ein wichtiger Faktor, der ein Erblühen und Weiterblühen einer Gemeinde möglich macht. Gott kann durch die Zeit hindurch als ein und derselbe erkannt werden. Auch über den Wandel zahlreicher Zeitalter hinaus erkennen wir immer wieder neu die Bedeutung des Aufstrahlens Gottes. Das biblische „Siehe, da“ weist auf eine Tat Gottes hin, die plötzlich zu geschehen scheint und doch große Wirkung weit über diesen einen Moment hinaus zu wirken vermag. Um diese Zeit der religiösen Erfahrungswelt ständig wach zu halten, bedarf es einer Treue der Erinnerung. Durch das Gebet im Gegenüber von Gott findet die Beterin/der Beter erst ihre/ seine Identität. Gebet ist identitätsstiftend. In diesem Artikel wurde der Hauptakzent auf Gebetssprache gelegt. Es wurde darzustellen versucht, dass diese Form so verschieden sie von der Alltagssprache sein mag, alles andere als sinnlos ist. Sowohl die Begriffe „Gebet“, wie „Sprache“ sind Begriffe, die viele Bedeutungen haben können und jeder/jede kann darunter etwas anderes verstehen, je nach Vorverständnis. Doch konnte aufgewiesen werden, wie wichtig deren Eigenheiten mit ihren tiefen Bedeutungen sind.
    The following article analyses the theory of language of prayer introduced by Richard Schaeffler, a German philosopher and theologian. The author of the article refers to the following writings by R. Schaeffler: „Das Gebet und das Argument. Zwei Weisen des Sprechens von Gott. Eine Einführung in die Theorie der religiösen Sprache“ (Prayer and argument. Two ways of talking about God. Introduction to the theory of religious language), „Kleine Sprachlehre des Gebets“ (On the language of prayer) and „Religionsphilosophie“ (The philosophy of religion). What he attempts to demonstrate is that, if we base on the Schaeffler’s inquiries, a statement, which is a prayer, is never senseless. Despite the fact that, as we can read in the preface, the statement does not function as a informational or motivational tool, it still serves as a lingual act, which sacramentally builds a relation between God and a human. Schaeffler shows the unique nature of religious language, he especially seeks for examples in psalms and the Magnificat. He emphasizes the self-awareness of a praying man, as exemplified by Mary. Her example allows us to see how we can express ourselves through praying, and how we refer to prayer’s addressee in the context of our own existence. Prayer has existed for centuries and binds more and more people into a community. The community has been sustaining the tradition through passing down the words of the same prayer. In the tradition in question the past and the present are combined which guarantees its lasting. The common language of prayer, e.g psalms or the Our Father, is an important factor which allows the community to last and develop. God has been recognized for centuries as the one and the same. People find Him over and over again in the changing historical periods. The evangelical texts tell about particular events (e.g. calming the storm, Mt 8, 23–25), one-time acts of God, still having influence in subsequent periods and changing people’s lives. To sustain the religious world of experiences alive being faithful to memory is required. Only through prayer, in contact with God, a praying man can find and create his own awareness. What has been greatly emphasized in the article is the language of prayer. The author attempts to show that this language, no matter how different from everyday language, certainly has its own sense. The lexemes prayer and language have many meanings and everyone can understand them differently, depending on the knowledge and experience gained. What has been made evident here is how important the deep meanings of these lexemes truly are.
    Źródło:
    Język - Szkoła - Religia; 2014, 9, 1; 153-168
    2080-3400
    Pojawia się w:
    Język - Szkoła - Religia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce. Rekonesans
    Autorzy:
    Stojewska, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668951.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Grażyna Pstrokońska-Nawratil
    Henryk Mikołaj Górecki
    Karol Szymanowski
    Magnificat
    Mieczysław Tomaszewski
    music about the music
    religious music
    music in the music
    music from the music
    Stabat Mater
    The III Symphony
    topos Marii
    Zbigniew Bujarski
    muzyka o muzyce
    muzyka religijna
    muzyka w muzyce
    muzyka z muzyki
    III Symfonia
    Maria’s topos
    Opis:
    In the text „Vioce” of Karol Szymanowski in the music of Henryk Mikołaj Górecki, Zbigniew Bujarski and Grażyna Pstrokońska-Nawratil. Music in the music – music from the music – music about the music. Reconnaissance, the author attempts to hear voices of Karol Szymanowski, manifesting at various levels of musical work (a methodological base: intertextuality suggested by Mieczysław Tomaszewski, understood as music in the music – music from the music – music about the music). She presents three chosen musical pieces with the messages of religious, where the influence of the attitude of the composer is most significant. These are: Symphony no. 3 Symphony of sorrowful songs Opus 36 – H. M. Górecki (1976), Stabat Mater to a mixed choir and symphony orchestra – Z. Bujarski (2000) and Magnificat to the soprano vioce, a mixed choir and a symphony orchestra – G. Pstrokońska-Nawratil (2004).
    W tekście pt. „Głos” Karola Szymanowskiego w muzyce Henryka Mikołaja Góreckiego, Zbigniewa Bujarskiego i Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil. Muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce. Rekonesans autorka podejmuję próbę wysłyszenia głosów Karola Szymanowskiego, przejawiających się na różnych poziomach dzieła muzycznego (podstawa metodologiczna: intertekstualność zaproponowana przez Mieczysława Tomaszewskiego, rozumiana jako muzyka w muzyce – muzyka z muzyki – muzyka o muzyce). Przedstawia trzy wybrane utwory o przesłaniach religijnych, w których wpływ postawy kompozytora jest najbardziej znaczący. Są to: III Symfonia „Pieśni żałosnych” op. 36 H. M. Góreckiego (1976), Stabat Mater na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną Z. Bujarskiego (2000) oraz Magnificat na sopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną G. Pstrokońskiej-Nawratil (2004).
    Źródło:
    Pro Musica Sacra; 2016, 14
    2083-4039
    Pojawia się w:
    Pro Musica Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies