Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Justin I" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Marcellinus Comes on Emperor Anastasius. A Handful of Remarks
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234126.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Marcellinus Comes
    Anastasius I
    Justin I
    Justinian I
    Byzantine historiography
    Opis:
    Anastasius was for Marcellinus not only a historical figure, but a ruler whose reign he was first able to observe from the perspective of his native Illyricum, and later as an inhabitant of Constantinople. The dominant influence on Marcellinus’ attitude towards Anastasius, as has already been pointed out many times, had been the Emperor’s religious policy, to which the chronicler, as a supporter of the orthodoxy, was opposed. Undoubtedly it was also not indifferent to the manner of Anastasius’ portrayal that at the time of the creation of the first Chronicle Marcellinus was either already associated with Justinian, or wanted to gain recognition in the eyes of Justin I, who after taking over the power after Anastasius’ death had taken action to reverse the negative outcomes of his predecessor’s religious policy.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2022, 12; 689-698
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Flawiusz Patrycjusz, konsul roku 500
    Flavius Patricius, consul for the year 500
    Autorzy:
    Leszka, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32316962.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Byzantium
    Flavius Patricius
    Anastasius I
    Justin I
    Bizancjum
    Flawiusz Patrycjusz
    Anastazjusz I
    Justyn I
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest Flawiuszowi Patrycjuszowi, konsulowi roku 500. Przez kilkanaście lat był on bliskim współpracownikiem cesarza Anastazjusza, który powierzał mu odpowiedzialne zadania zarówno w sferze wojskowej, cywilnej, jak i religijnej, co świadczyło o tym, że mu ufał i go doceniał. W czasie wy[1]borów władcy w lipcu 518 r. to prawdopodobnie on został okrzyknięty cesarzem przez gwardzistów podległych Celerowi, magistrowi officiorum. Wybór ten został utrącony przez podwładnych Justyna, komesa excubitores. W początkach panowania Justyna I (schyłek 518 początek 519 r.) po zrealizowaniu interwencji w Edessie — wobec tamtejszego biskupa Pawła — popadł w niełaskę, został pozbawiony majątku i skazany na wygnanie. Po tym wydarzeniu znika ze źródeł.
    This article is devoted to Flavius Patricius, consul for the year 500. For several years he was a close associate of the emperor Anastasius, who entrusted him with important tasks in the military, civil and religious spheres, which indicated that he placed his confidence and esteem in him. During the election of the ruler in July 518, it was probably him who was proclaimed emperor by the guards subordinate to Celer, magister officiorum. This appointment was thwarted by the subordinates of Justin, the comes excubitorum. At the start of the reign of Justin I (late 518, early 519), after intervening in Edessa against the local bishop Paul, Patricius fell out of favour, was deprived of his property and sentenced to exile. After this event he disappears from the sources.
    Źródło:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 25-42
    0239-4278
    2450-3177
    Pojawia się w:
    Balcanica Posnaniensia Acta et studia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Ecumenical Attitudes of Pope Francis
    Ekumeniczne postawy papieża Franciszka
    Autorzy:
    Scerri, Hector
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2036674.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ekumenizm
    postawy ekumeniczne
    papież Franciszek
    spotkanie
    pielgrzymka
    Bartłomiej I
    Teodor II
    Justin Welby
    ecumenism
    ecumenical attitudes
    pope Francis
    encounter
    journey
    Bartholomew I
    Tawadros II
    Opis:
    Artykuł opisuje trzy główne postawy obserwowane w pierwszych pięciu latach pontyfikatu papieża Franciszka. Uwzględniając założenia i w nawiązaniu do wyników badań podjętych przez autora i zaprezentowanych przy okazji celebracji trzydziestolecia istnienia Instytutu Ekumenicznego KUL w październiku 2013 r., artykuł rozważa „kulturę spotkania”, coraz mocniej promowaną przez papieża Franciszka, Jego głęboko profetyczne gesty wyrażane podczas zgromadzeń ekumenicznych i wreszcie Jego przekonanie, że chrześcijanie różnych wyznań są współpielgrzymami w wędrówce do domu Ojca. Wspólnie idąc, chrześcijanie dążą do wspólnego wzrastania, przezwyciężając dawne różnice i przeszkody na drodze do jedności.
    This research article seeks to focus on three principal attitudes observable in the first five years of the mission of Pope Francis as Bishop of Rome. After setting the parameters and connecting this work with a previous research carried out by the author on the occasion of the 30th anniversary of the foundation of the Ecumenical Institute of Lublin in October 2013, this article then tackles the ‘culture of encounter,’ continuously promoted by Pope Francis, his profoundly prophetic gestures in ecumenical meetings, and finally, Bergoglio’s conviction that Christians from different Churches arc co-pilgrims in their journey towards the Father’s house. As Christians journey together, they seek to grow closer to each other, while overcoming past differences and obstacles to unity.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 21-33
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Pastoral and Spiritual Ministry of St. Justin de Jacobis and Its Actualization in the Diocese of Adigrat – Ethiopia
    Autorzy:
    Hailemariam, Tesfay Haileselassie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2026026.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    St. Justin de Jacobis
    pastoral and spiritual ministry
    diocese of Adigrat
    Ethiopia and Eritrea
    Św. Justyn de Jacobis
    posługa duszpasterska i duchowa
    diecezja Adigrat
    Etiopia i Erytrea
    Opis:
    Missionary time remains a fascinating period of transition in the life cycle of the Church; it provides unforgettable love of God and service for the growth of the Church. Commitment to apostolic work, putting up organizational structures, appropriate methods, together with personal humility, fidelity and persevering attitude amidst persecutions and difficulties offer a living example, and serve as a light to the people ministered by missionaries. St. Justin de Jacobis is one of those missionaries who gave his life for the love of the Gospel. He arrived (with two other priests: Fr. Montuori and Fr. Sapeto) in the Christian country where a white missionary was hated very much. To convert and unite the Christians of Ethiopia and Europe who were divided into two was not an easy task. It required specific structures, approaches and a lot of patience. St. Justin de Jacobis was responsible for the fruitfulness and sustainability of the mission in Ethiopia. To ensure its success, he came up with a Strategic Action Plan. From the very beginning he decided to adapt the Ethiopian (today’s Ethiopia and Eritrea) culture to the missionary endeavours to avoid any future danger of particular hostility and not to risk his apostolic mission.
    Czas misyjny często oznacza fascynujące przejście w cyklu życia Kościoła; zapewnia on niezapomnianą miłość do Boga i służbę dla wzrostu Kościoła. Zaangażowanie w pracę apostolską, budowanie struktur, odpowiednie metody pracy, jak również osobista pokora, wierność i wytrwałość w obliczu prześladowań oraz trudności są żywym przykładem i światłem dla ludzi, wśród których posługują misjonarze. Święty Justyn de Jacobis jest jednym z tych misjonarzy, którzy oddali swoje życie z miłości do Ewangelii. Przybył (wraz z dwoma innymi kapłanami: o. Montuori i o. Sapeto) do chrześcijańskiego kraju, w którym nienawidzono białego misjonarza. Nawrócenie i zjednoczenie podzielonych na dwie części chrześcijan Etiopii i Europy nie było łatwym zadaniem. Wymagało to odpowiedniej organizacji, podejścia do ludzi i cierpliwości. Św. Justyn de Jacobis był odpowiedzialny za utworzenie owocnej i trwałej misji w Etiopii. Aby zapewnić powodzenie nowej misji, opracował strategiczny plan działania. Od samego początku zdecydował się zaadaptować kulturę etiopską (dzisiejsza Etiopia i Erytrea), do działalności misyjnej, aby uniknąć przyszłego niebezpieczeństwa wrogości ze strony ludności lokalnej i niepotrzebnie nie narażać misji apostolskiej.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2021, 1; 141-161
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Szkoły katechetyczne” we wczesnym chrześcijaństwie
    “Catechetical schools” in the Early Christianity
    Autorzy:
    Murawski, Roman
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340333.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nauczycielska działalność Justyna
    Klemensa Aleksandryjskiego
    Orygenesa
    szkoła w Aleksandrii i Cezarei Palestyńskiej
    Justin’s
    Clement of Alexandria’s
    and Origen’s educational work
    schools in Alexandria and the Palestinian Caesarea
    Opis:
    Catechetical institutions were established even in ancient Christianity. They were so-called theological schools, also called – among others by Eusebius – catechetical schools. They were founded by Christian thinkers, philosophers, who in this way wanted to make a contribution to evangelization. We know that such a school in Rome in the middle of the 2nd century was run by St Justin. However, the schools in Alexandria and the Palestinian Caesarea, and especially Origen’s educational and catechetical work in them, are best known. Both the Alexandrian and Caesarean schools raise discussions about their character among scholars. At present the opinion is dominant that not so much a catechetical school expressis verbis should be seen in them, but rather a missionary school for young people of pagan origin sympathizing with Christianity, where a kind of introduction to Christian religion was taught, and the teaching started from the common foundation of Greek philosophy. As such, it taught theological truths, preparing the pupils to pre-baptismal catechesis.
    Źródło:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2011, 3; 91-106
    2081-1829
    Pojawia się w:
    Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Woke Culture in Canada? Anthropological Errors and Opportunities for Mission
    „Woke culture” („kultura przebudzonych”) na przykładzie Kanady? Błędy antropologiczne i szanse dla misji
    Autorzy:
    Roderick, Ellen
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034995.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    „woke culture”
    Kanada
    Justin Trudeau
    nowe prawa
    George Grant
    Kanadyjska Karta Praw i Wolności
    Jan Paweł II
    antropologia teologii
    Woke culture
    Canada
    new rights
    Canadian Charter of Rights and Freedoms
    John Paul II
    theological anthropology
    Opis:
    With the recent emergence of the so-called “woke culture” in North America and Europe, and given the wide variety of ways “woke” has been interpreted by Christians, this paper begins by defining “woke culture” through the lens of anthropology: what is “woke culture” and what does it presuppose about the meaning of being human? The paper argues that “woke culture” carries within it the seeds of an anthropological error: it ignores the original evidence of the giveness of an embodied identity, including both the inherent meaningfulness of having received one’s body from another, and the significance of its sexual differentiation as male or female. A reduced understanding of human freedom as pure “self-making” also follows. By contrast, Pope John Paul II presents an adequate anthropology by placing embodied human experience at its center. Taking Canada as a case study for “woke culture,” examples from the three fundamental anthropological categories of birth, love (sexual difference) and death are discussed. In the face of the great confusion generated by this new category of “woke,” assessing its anthropological foundations prepares those who are engaged in Catholic education or pastoral work to respond adequately to the challenges it brings. The paper invites both a critical reading of woke culture, and a fearless creativity to be present within it.
    W związku z niedawnym pojawieniem się tak zwanej kultury „woke culture” („kultury przebudzonych”) w Ameryce Północnej i Europie oraz biorąc pod uwagę różnorodność sposobów interpretacji „przebudzenia” przez chrześcijan, artykuł zaczyna się od zdefiniowania „woke culture” przez pryzmat antropologii: czym jest „woke culture” i co zakłada na temat znaczenia istoty ludzkiej? Artykuł dowodzi, że „woke culture” niesie w sobie zalążki błędu antropologicznego: lekceważy pierwotne obdarowanie ciałem, w tym zarówno przyrodzoną sensowność otrzymania ciała od drugiego, jak i znaczenie jego zróżnicowania płciowego jako mężczyzny lub kobiety. Następnie mówi się o uproszczonym rozumieniu ludzkiej wolności jako czystej „samo-realizacji”. Natomiast papież Jan Paweł II przedstawia adekwatną antropologię, umieszczając w jej centrum ucieleśnione ludzkie doświadczenie. Biorąc Kanadę za studium przypadku „woke culture”, omówiono przykłady z trzech podstawowych antropologicznych kategorii: narodzin, miłości (różnicy seksualnej) i śmierci. W obliczu wielkiego zamieszania, jakie wywołała ta nowa kategoria „przebudzenia”, ocena jej antropologicznych podstaw przygotowuje osoby zaangażowane w katolicką edukację lub duszpasterstwo do adekwatnej odpowiedzi na stawiane przez nią wyzwania. Artykuł zachęca zarówno do krytycznego odczytania kultury przebudzenia, jak i do odważnej kreatywności.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 3; 71-101
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies