Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jagiellon dynasty" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Zaangażowanie polityczne królewicza kardynała Fryderyka Jagiellończyka za rządów Jana Olbrachta (1492-1501)
Autorzy:
Grąbczewski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927630.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Teologiczno-Pastoralny im. św. bpa Józefa Sebastiana Pelczara
Tematy:
kardynał
polityka
elekcja
król
dynastia Jagiellonów
cardinal
policy
election
king
Jagiellon dynasty
Opis:
Prince Frederick, Cardinal Jagiellonian (1468-1503), is one of the most outstanding, though still unrecognizable representatives of the Polish episcopate at the turn of the fifteenth and sixteenth centuries. As the youngest son of King Casimir IV Jagiellonian and Elizabeth of the Habsburg family, he was destined to become a clergyman, in order to support the dynasty on behalf of the Church. Frederick fulfilled this task perfectly. Climbing quickly the levels of church dignity as bishop of Cracow (from 1488), then while maintaining the Wawel Cathedral, also the archbishop of Gniezno and the primate (from 1493) and the cardinal (1493), he showed an effort in pastoral matters of the dioceses entrusted to him, as well as undertaking significant activities in the political arena. He devoted special merits to his older brother King John I Olbracht (1459-1501). He skillfully elected him to the throne of Cracow in 1492 and then managed the state during the Black Sea expedition of Olbracht in 1497 and repeatedly supplied the royal treasury with significant amounts of money from the church fund. As a politicain, Cardinal Frederick displayed an excellent sense and orientation both in the internal state and on the international arena. The aim of the article is to outline the political biography of Frederick Jagiellonian by recalling his actions in the era of Jan I Olbracht.
Źródło:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej; 2019, 26; 131-142
1234-8880
Pojawia się w:
Resovia Sacra : Studia Teologiczno-Filozoficzne Diecezji Rzeszowskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Contextualising the marriage of Bona Sforza to Sigismund I of Poland: Maximilian I’s diplomacy in Italy and Central Europe
Kontekst małżeństwa Bony Sforzy z Zygmuntem I Starym: dyplomacja Maksymiliana I we Włoszech i Środkowej Europie
Autorzy:
von Güttner-Sporzyński, Darius
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31014265.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Bona Sforza
dynastia Jagiellonów
królowe
dyplomacja
konflikt
małżeństwo
Jagiellon dynasty
queens
diplomacy
conflict
marriage
Opis:
This article will focus on the circumstances which contributed to the 1517 dynastic marriage of Bona Sforza of Milan to Sigismund I the Elder of Poland. It will examine the decline of Sforza and Neapolitan Aragon influence on the Apennine Peninsula in the face of Valois and Habsburg claims to supremacy. This article aims to place Habsburg diplomatic manoeuvring to secure the installation of Maximillian I’s niece as Queen of Poland in the context of Habsburg-Valois rivalry in Italy and Habsburg ambitions for dominance in Central Europe where they challenged the Jagiellon dynasts of Bohemia and Hungary, and of Poland and Lithuania. This article will demonstrate that the contracting of the Sforza-Jagiellon marriage was initiated by Maximillian I as an extension of a deliberate and assertive Habsburg policy. Habsburg policy objectives included removal of the prime claimant to the throne of Milan and the placing of a queen acquiescent to Habsburg strategy at the Jagiellon court in Poland. This article will conclude that the marriage was used by the Habsburgs as a dynastic and political tool to limit the Jagiellon dynasty’s power and authority in Central Europe.
Artykuł skupia się na okolicznościach, które przyczyniły się do zawarcia w 1517 r. dynastycznego małżeństwa Bony Sforzy z Mediolanu z polskim Zygmuntem I Starym, analizując spadek wpływów Sforzów i neapolitańskich Aragonów na Półwyspie Apenińskim w obliczu roszczeń Walezjuszy i Habsburgów do supremacji. Celem artykułu jest ukazanie habsburskich manewrów dyplomatycznych, mających na celu ustanowienie siostrzenicy Maksymiliana I królową Polski, w kontekście rywalizacji Habsburgów i Walezjuszy we Włoszech oraz dążenia Habsburgów do dominacji w Europie Środkowej, gdzie rzucili wyzwanie przedstawicielom dynastii Jagiellonów w Czechach i na Węgrzech oraz w Polsce i na Litwie. Artykuł wykaże, że zawarcie małżeństwa Sforzów z Jagiellonami zostało zainicjowane przez Maksymiliana I jako rozszerzenie przemyślanej i asertywnej polityki Habsburgów. Cele polityki habsburskiej obejmowały usunięcie głównego pretendenta do tronu Mediolanu i umieszczenie królowej przychylnej habsburskiej strategii na dworze Jagiellonów w Polsce. Artykuł kończy się konkluzją, że małżeństwo to zostało wykorzystane przez Habsburgów jako narzędzie dynastyczne i polityczne w celu ograniczenia władzy i autorytetu dynastii Jagiellonów w Europie Środkowej.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2021, 27, 2; 63-90
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewierność małżeńska królowej Zofii Holszańskiej w 1427 r. - prawda, pomówienie czy plotka polityczna? Próba rekonstrukcji wydarzeń na tle oskarżeń innych żon Jagiełły
Autorzy:
Zawitkowska, Wioletta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/601965.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Władysław Jagiełło
Zofia Holszańska
dynastia jagiellońska
plotka polityczna
niewierność małżeńska
Wladyslaw Jagiello
Sophia of Halshany
Jagiellon dynasty
political rumour
infidelity
Opis:
Elekcja i koronacja Władysława Jagiełły na króla Polski w 1386 r. dawały możliwość pojawienia się w Europie Środkowo-Wschodniej nowej liczącej się dynastii. Wzbudzało to niepokój sąsiadów (Luksemburgowie, Krzyżacy) dążących do osłabienia monarchii polsko-litewskiej. Próby ustalenia zasad powoływania kolejnych władców oraz zakresu ich prerogatyw aktywizowały również przedstawicieli polskiego możnowładztwa, którzy zabiegali o uzyskanie jak największych wpływów na rządy w państwie. W konfliktach pojawiających się na tym tle wykorzystywano różne metody walki politycznej, w tym plotkę polityczną.W artykule, po przeprowadzeniu szczegółowej analizy materiału źródłowego (także dotąd nieznanego) i odtworzeniu itinerarium Jagiełły i Zofii Holszańskiej z 1427 r., postawiono tezę, że do wybuchu skandalu związanego z rzekomą niewiernością królowej doszło około połowy sierpnia t.r. na zjeździe generalnym w Wiślicy. Podkreślono przy tym motyw polityczny, związany z bezwarunkowym uznaniem sukcesji tronu po śmierci Jagiełły dla jego pierworodnego syna przez szlachtę ziem ruskich, oraz wskazano na korzyści, jakie mogła w wyniku tych pomówień osiągnąć opozycja wewnętrzna i zewnętrzna, zwłaszcza wobec braku realizacji umowy małżeńskiej Jadwigi Jagiellonki (wciąż oficjalnej następczyni tronu) z Fryderykiem, synem margrabiego brandenburskiego. Postawiono tezę, że z powodów politycznych (walka o regencję) powrócono do tej sprawy na zjeździe sandomierskim w 1431 r., zaś oskarżenie wysunięte pod adresem Jana Strasza było oparte na jeszcze innej wersji plotki, rozpowszechnianej przez Krzyżaków w latach 1429–1430, w którą został uwikłany również wielki książę litewski Witold.Poczynione w artykule ustalenia wskazują na to, iż Jan Długosz w Rocznikach pod rokiem 1427 złączył w jeden opis dwa różne ciągi wydarzeń: z roku 1427 i z lat 1429–1430, czyli pierwotną i wtórną wersję plotki politycznej, wymyślonej i rozpowszechnianej w celu osiągnięcia korzyści dla kilku grup interesu, której celem miało być osłabienie nowej dynastii - jagiellońskiej.W artykule wykazano, że podobne oskarżenia, również na tle politycznym, wysuwano już pod adresem dwóch pierwszych żon Jagiełły: Jadwigi Andegaweńskiej i Anny Cylejskiej, a więc tych małżonek, które mogły urodzić następców (dziedziców) tronu. Poczyniono ponadto szereg innych, istotnych ustaleń, m.in. skorygowano opinie dotyczące przyczyn zwołania i przebiegu zjazdu Jagiełły z Witoldem w Horodle w 1427 r.
The election and coronation of Władysław Jagiełło as king of Poland in 1386 provided an opportunity for the emergence of a new significant dynasty in Central-Eastern Europe. This fact produced unrest among neighbours (the Luxembourg dynasty and the Teutonic Knights) intent on weakening the Polish-Lithuanian monarchy. Attempts at establishing principles for the enthronement of successive rulers and the range of their prerogatives activated also Polish magnates, who aimed at exerting the greatest possible impact upon state governance. Conflicts appearing against this background made use of assorted methods of a political confrontation, including the political rumour.After conducting a detailed analysis of the sources (i.a. unknown material) and recreating the 1427 itinerary of Jagiełło and Sophia of Halshany this article proposes a thesis claiming that a scandal associated with the queen’s alleged infidelity broke out at a general convention held in Wiślica in the middle of August of that year. At the same time, the author stressed a political motif connected with an unconditional recognition by the gentry of Rus’ of the succession to the throne after Jagiełło’s death of his first-born son, and indicated the benefits that as a consequence of such slander could have been attained by the domestic and external opposition, especially in view of the fact that a marriage agreement between Jadwiga Jagiellon (still the official heiress to the throne) and Frederick, the son of the margrave of Brandenburg, remained unrealised. The author also formulated a thesis claiming that this question was revived for political reasons (rivalry for the regency) at the Sandomierz convention of 1431, while a charge addressed against Jan Strasz was based on yet another version of the rumour spread by the Teutonic Knights in 1429–1430 and embroiling also Grand Duke Witold of Lithuania.The ascertainment presented in the article indicates that in his Annales Jan Długosz combined under the year 1427 two sequences of events from 1427 and 1429–1430, i.e. the original and subsequent version of the political rumour devised for the sake of several groups of interest, whose purpose was to enfeeble the new Jagiellonian dynasty.The article demonstrates that similar accusations, involving a political background, were made also against Jagiełło’s first two wives: Jadwiga Anjou and Anna of Cilli/Celje, who could have given birth to successors (heirs to the throne). A number of other essential findings set redresses opinions about the reasons for the convention and the course of a meeting held by Jagiełło and Witold in Horodło in 1427.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2016, 123, 1
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O liczebności dworu królewskiego Kazimierza Jagiellończyka w świetle spisów dworzan z 1470 i 1478 r.
Autorzy:
Nalewajek, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040882.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish royal court
royal accounts
the Jagiellonian Dynasty (Jagiellons)
Kazimierz Jagiellończyk (Casimir IV Jagiellon)
polski dwór monarszy
rachunki królewskie
Jagiellonowie
Kazimierz Jagiellończyk
Opis:
W nieopublikowanych fragmentach rachunków podskarbińskich Tomasza Trąmbczyńskiego z 1470 i 1478 r. przechowywanych w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (Zespół Archiwum Skarbu Koronnego, Oddział 1 Rachunki Królewskie, sygn. 338; Oddział 85 Rejestry Popisowe Wojska Koronnego, sygn. 1) znajdują się całościowe wykazy dworzan konnych Kazimierza Jagiellończyka, które stanowią bezcenne źródła wiedzy o organizacji, składzie i liczebności polskiego dworu monarszego w tym okresie. Między innymi ukazują czytelne rozróżnienie członków dworu, którzy posiadali w służbie poczty konne, na dworzan i pokojowców królewskich. Z wykazów wynika, że w skład dworu królewskiego w tym czasie wchodziło na stałe około 80 osób mających poczty konne. Połowę tej liczby stanowili członkowie dworu pełniący funkcje dworzan królewskich łącznie z należącymi do tej grupy osobami piastującymi urzędy centralne i nadworne. Do 40 osób dochodziła również liczba pokojowców królewskich mających poczty konne. Na podstawie danych opartych na wykazach dworzan konnych można oszacować, że w pocztach członków dworu króla Kazimierza Jagiellończyka w 1478 r. znajdowało się w sumie około 650–660 koni. Z ustaleń tych wynika, że w skład dworu władcy wchodziło 30 osób z pocztami konnymi więcej, niż obliczyła w oparciu o opublikowane rachunki królewskie M. Wilska. Uwzględniając nowe dane można przyjąć, że dwór króla Kazimierza Jagiellończyka liczył co najmniej 160 osób, a przy uwzględnieniu liczebności pocztów konnych około 730–740 osób.
The hitherto unpublished excerpts from the account record of sub-treasuries from the years 1470 and 1478, which were dispensed by Tomasz Trąmbczyński, and which are kept in the Central Archives of Historical Records in Warsaw (Crown Treasury Archive Complex, Branch 1 Royal Accounts, ref. no. 338; Division 85 Crown Army Signature Registers, ref. no. 1) feature comprehensive lists of equerries with the court of Casimir IV Jagiellon, therefore constituting invaluable sources of knowledge about the organization, composition and population of the Polish royal court at that time. Among some of the insights they offer is the clear distinction between courtiers and royal valets among the members of the court who maintained post riders in their service. The inventory indicates that the royal court at that time consisted of about 80 persons having post riders at their disposal. Half of this quorum was composed of the members of the court who served as royal courtiers, including those who held central and court-based offices. The group of royal valets with post riders at their disposal also amounted to 40 people. Based on the data drawn from the lists of equerries, it can be estimated that in 1478 there were about 650–660 horses in the postal service of the members of the court of King Casimir IV Jagiellon. These findings show that the court of the ruler consisted of 30 persons with post riders more than calculated by M. Wilska on the basis of the published royal accounts. Taking into account the new data, it can be assumed that the court of King Casimir IV Jagiellon consisted of at least 160 courtiers, while upon consideration of the number of equestrian postal units, it may be inferred that this quorum encompassed 730–740 persons.
Źródło:
Res Historica; 2021, 52; 61-83
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies