Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Interferon" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Działania niepożądane interferonu w świetle własnych obserwacji
Autorzy:
Pawłowska, Małgorzata.
Smukalska, Ewa.
Kuziemski, Arkadiusz.
Waldemar Halota.
Dura, Barbara.
Powiązania:
Lekarz Wojskowy 1998, "Suplement" II, s. [157]-160
Data publikacji:
1998
Tematy:
Interferon
Leki działanie
Opis:
tab.; Materiały XII Konferencji Naukowo-Szkoleniowej Pediatrów Wojska Polskiego nt. "Postępy w kardiologii i gastroenterologii dziecięcej". Bydgoszcz 21-22 maja 1998 r.; bibliogr.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
An unusual presentation of corneal intraepithelial neoplasia
Autorzy:
Marticorena-Álvarez, Paula
Garrido Ceca, Guadalupe
Celdrán Vivancos, Diego Asensio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928037.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
cornea
epitheliectomy
interferon
intraepithelial
neoplasia
Opis:
Introduction: Conjunctival/corneal intraepithelial neoplasms are premalignant lesions usually showing conjunctival or limbal involvement. We report the rare case of an isolated corneal intraepithelial lesion. Clinical case: An 80-year-old woman with an elevated, avascular, well-demarcated grey corneal plaque. After epitheliectomy and alcohol, the excised lesion was identified as a high-grade epithelial neoplasia. Treatment was topical interferon α-2b for 1 month without recurrences. Conclusions: A well-defined greyish corneal opacity should always raise suspicion of an intraepithelial neoplasia. In the present case, epitheliectomy and topical recombinant interferon proved successful.
Źródło:
OphthaTherapy; 2020, 7, 4; 302-304
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie kliniczne przeciwciał przeciw interferonowi beta u chorych na stwardnienie rozsiane
Clinical utility of anti-interferon-beta antibodies in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Pietrzak, Anna
Michalak, Sławomir
Kozubski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030226.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
interferon-beta
multiple sclerosis
neutralising antibodies
przeciwciała neutralizujące
stwardnienie rozsiane
Opis:
Treatment of multiple sclerosis with interferon-beta involves the risk of the development of immunological response to this protein. The response consists in the production of antibodies that bind or neutralise interferon-beta. The binding antibodies are detectable in the majority of the treated patients and do not influence the efficacy of treatment. Simultaneously, large clinical studies provide evidence that the neutralising antibodies reduce and in high titres suppress the effect of interferon, which causes the frequency of exacerbations and the number of new and intensified outbreaks in magnetic resonance imaging to increase. What is more, it may even result in the accelerated progression of disability. The incidence of the neutralising antibodies depends on the preparation as well as the route of administration and concerns from 2 to 42% of the treated patients; it reaches its maximum between the 6th and the 24th month of treatment. The neutralising antibodies may be present temporarily (once they disappear, the efficacy of interferon returns to its initial level), yet a high titre predicts their long-term persistence, even after the drug has been discontinued. Various ways of detecting the neutralising antibodies have been devised – from methods that take advantage of a cytopathic effect to those based on the induction of a luciferase reporter gene. Reliable markers of the in vivo activity of interferon-beta that may complement marking of the antibodies are being sought. For many years, the issue of anti-interferon antibodies was accompanied by controversy that resulted from methodological difficulties in studying their clinical utility. At present, in view of the gathered data, European experts unanimously recommend a repeated screening examination of the neutralising antibody titre for patients treated with interferon and considering the results when making therapeutic decisions.
Leczenie stwardnienia rozsianego interferonem beta wiąże się z ryzykiem rozwoju odpowiedzi immunologicznej przeciw temu białku. Polega ona na produkcji przeciwciał wiążących lub neutralizujących interferon beta. Przeciwciała wiążące są wykrywalne u większości leczonych i nie wpływają na skuteczność terapii. Jednocześnie duże badania kliniczne dostarczają dowodów na to, że przeciwciała neutralizujące zmniejszają, a w wysokich mianach znoszą działanie interferonu, co przekłada się na wzrost częstości rzutów oraz liczby nowych i wzmacniających się ognisk w badaniach rezonansu magnetycznego, a nawet przyspieszenie postępu niesprawności. Częstość występowania przeciwciał neutralizujących zależy od preparatu i drogi podania oraz dotyczy od 2 do 42% osób leczonych; maksimum osiąga między 6. a 24. miesiącem terapii. Przeciwciała neutralizujące mogą być obecne przejściowo (po ich zaniknięciu skuteczność interferonu powraca do poziomu wyjściowego), ale wysokie miano zapowiada ich wieloletnie utrzymywanie się, nawet po odstawieniu leku. Opracowano różne sposoby wykrywania przeciwciał neutralizujących – od metod wykorzystujących efekt cytopatyczny do tych opartych na indukcji genu reporterowego lucyferazy. Poszukuje się wiarygodnych markerów aktywności interferonu beta in vivo, które mogłyby uzupełniać oznaczenie przeciwciał. Przez wiele lat zagadnieniu przeciwciał przeciwinterferonowych towarzyszyły kontrowersje, które wynikały z trudności metodologicznych w badaniu ich znaczenia klinicznego. Obecnie, w świetle zgromadzonych danych, eksperci europejscy zgodnie zalecają powtarzane przesiewowe badanie miana przeciwciał neutralizujących u chorych leczonych interferonem i uwzględnienie wyników przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 92-98
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mechanisms of type I interferon action and its role in infections and diseases transmission in mammals
Autorzy:
Niedźwiedzka-Rystwej, Paulina
Tokarz-Deptuła, Beata
Deptuła, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038631.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
interferon
signaling pathway
infection
mammal
Opis:
Interferons (IFNs) are pivotal regulators of immunological processes. This paper describes mainly type I interferons -α and -β and their recently recounted signaling pathways, especially connected with ISGs - interferon stimulated genes, having a crucial role in regulating IFN recruitment. Moreover, the paper shows the data on the role of interferons -α and -β in infections - not only commonly known viral infections, but also bacterial, fungal and parasitic.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2017, 64, 2; 199-205
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia szyjnego u chorych na stwardnienie rozsiane leczonych interferonem beta, octanem glatirameru
Analysis of disease course and of change in MRI scans of the brain and of the cervical spinal cord treated with beta interferons, glatiramer acetate
Autorzy:
Wawrzyniak, Sławomir
Maciejek, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058142.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
glatiramer acetate
multiple sclerosis
treatment
stwardnienie rozsiane
leczenie
interferon β-1a
interferon β-1b
octan glatirameru
Opis:
Multiple sclerosis (MS) is a chronic disease of the central nervous system, it is the main cause of “non-injury” disability in the young adults’ population. As shown in clinical studies, the disease course may be changed by so-called disease modifying drugs (DMD): beta-interferons (IFN-β-1a and IFN-β-1b) as well as glatiramer acetate (GA). The purpose of this work was to analyse the course of the disease and changes in magnetic resonance imaging (MRI) scans of the brain and of the cervical spinal cord in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) during a 2-year DMD therapy. The following therapies were evaluated: IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 mg), IFN-β-1a (30 μg) and GA (20 mg). The study duration was 24 months. The study was performed in 118 patients with RRMS. Mean patient age was 29.0±8.6 (18-50) years with disease duration of 3.4±1.6 years. The patients were treated as follows: 20 patients received IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) and 25 – GA (20 mg). The female patients predominated in the study group – 66.1%. EDSS score before treatment was 2.3±0.9. The annualised relapse rate (ARR) for the entire study group was 0.82. The study showed similar effects of particular drugs on the evaluated parameters. After 2-year treatment the EDSS value was 2.6±1.3 points (an increase by 0.3 points). The value of the ARR decreased to 0.55 (a reduction by 32.9%). A significant difference in disease progression was found in MRI scans: at 1 year in 87.0% patients without progression and 42.9% patients in 2 year. The results of this study showed the following: similar effects of particular drugs, treatment with disease modifying drugs has a stabilising effect on disability progression only in some patients, a favourable effect of DMD on slow-down of the disease duration was observed during the second year of treatment and the relapses are the most important clinical indicator of disease unresponsiveness.
Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, stanowi też główną przyczyną niepełnosprawności (nieurazowej) w populacji młodych dorosłych. Lekami, które zgodnie z wynikami badań klinicznych mają wpływ na przebieg choroby, są: interferony beta (IFN-β-1a i IFN-β-1b) oraz octan glatirameru (GA). Celem pracy była analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego (RM) mózgu i rdzenia szyjnego u chorych z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego (RRSM) u chorych w przebiegu 2-letniej terapii lekami immunomodulującymi (DMD): IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 μg), IFN-β-1a (30 μg) oraz GA (20 mg). Badanie trwało 24 miesiące. Materiał kliniczny stanowiło 118 chorych z RRSM. Grupa chorych, u których włączono leczenie, to: 20 osób leczonych IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) i 25 – GA (20 mg). W badanej grupie przeważały kobiety – 66,1%. Średni wiek chorych wynosił 29,0±8,6 (18-50) roku; wartość EDSS w chwili rozpoczęcia leczenia – 2,3±0,9 pkt; roczny wskaźnik rzutów (ARR) – 0,82. W badaniu stwierdzono podobny wpływ poszczególnych leków na oceniane parametry. Po dwóch latach leczenia wartość EDSS wyniosła 2,6±1,3 pkt (wzrost o 0,3 pkt). Zaobserwowano zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów (ARR) do 0,55 (redukcja o 32,9%). Stwierdzono wyraźną różnicę progresji choroby w ocenie RM – po pierwszym roku progresję stwierdzono u 87,0% chorych, po drugim roku leczenia – u 42,9%. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że badane leki działają podobnie na postęp choroby, leczenie DMD wpływa stabilizująco na narastanie niesprawności tylko u części chorych, korzystny wpływ leczenia immunomodulującego obserwowano szczególnie w drugim roku leczenia, a obecność nowych rzutów choroby w trakcie kuracji jest najważniejszym klinicznym wykładnikiem braku odpowiedzi na leczenie.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 3; 134-144
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe perspektywy leczenia wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego
New outlook for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis
Autorzy:
Noga, Magdalena
Bartosik-Psujek, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030326.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
immunosuppression
immunosupresja
interferon beta-1a
interferon beta-1b
mitoksantron
mitoxantrone
multiple sclerosis
stwardnienie rozsiane
Opis:
Multiple sclerosis is a chronic autoimmune disease of the central nervous system which has an unknown origin and variable course. In about 85% of cases it starts as the relapsing-remitting form that, in different periods of time depending on the patient, turns into the secondary progressive form with constant progression of disability, sometimes with preserved relapse and magnetic resonance imaging activity at the beginning. The treatment options for the secondary progressive form of multiple sclerosis are still limited. Based on the results of Mitoxantrone in Multiple Sclerosis Study, mitoxantrone has been registered for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis. In addition, the drugs that have received registration in Europe are interferon beta-1b and interferon beta-1a given subcutaneously. These drugs have a proven effect in slowing the progression of disability (interferon beta-1b, mitoxantrone) as well as reducing the annualised relapse rate (interferon beta-1b, interferon beta-1a, mitoxantrone) and the number of new outbreaks in magnetic resonance imaging (interferon beta-1a, interferon beta-1b). The study of North American Study Group on Interferon β-1b in Secondary Progressive MS showed no effect of the therapy with interferon beta-1b on the inhibition of disability progression and as a result, the drug has not obtained registration for the treatment of secondary progressive multiple sclerosis in the United States. The patients who benefit most from the therapy which modifies the course of the progressive form of multiple sclerosis are younger, with a shorter history of the disease, preserved relapse activity and rapidly increasing disability.
Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą autoimmunologiczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego o nieznanej przyczynie i zmiennym przebiegu. W około 85% przypadków najpierw występuje postać rzutowo-remisyjna, która po pewnym czasie (różniącym się w zależności od pacjenta) przechodzi w postać wtórnie postępującą ze stałą progresją niesprawności, niekiedy z początkowo zachowaną aktywnością rzutową i rezonansową choroby. Możliwości leczenia wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego są ograniczone. Na podstawie wyników badania Mitoxantrone in Multiple Sclerosis Study do leczenia tej postaci choroby zarejestrowany został mitoksantron. Ponadto w Europie rejestrację uzyskały interferon beta-1b oraz interferon beta-1a podawany podskórnie. Udowodniono wpływ tych leków na hamowanie progresji niesprawności (interferon beta-1b, mitoksantron) oraz spadek rocznego wskaźnika rzutów (interferon beta-1b, interferon beta-1a, mitoksantron) i liczby nowych ognisk w obrazach rezonansu magnetycznego (interferon beta-1a, interferon beta-1b). Badanie North American Study Group on Interferon β-1b in Secondary Progressive MS nie wykazało wpływu terapii interferonem beta-1b na hamowanie postępu niesprawności, więc nie uzyskał on rejestracji do leczenia tej postaci stwardnienia rozsianego w Stanach Zjednoczonych. Największe korzyści z terapii modyfikującej przebieg postępującej postaci choroby odnoszą pacjenci młodsi, chorujący krócej, z zachowaną aktywnością rzutową i szybko narastającą niesprawnością.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 3; 130-134
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie nadpłytkowości samoistnej w ciąży – doświadczenia własne ośrodka
The management and outcome of essential thrombocythemia in pregnancy – single-center experience
Autorzy:
Becht, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1066039.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
ciąża
heparyna drobnocząsteczkowa
interferon
kwas acetylosalicylowy
nadpłytkowość samoistna
Opis:
Essential thrombocythemia (ET) is a myeloproliferative neoplasm characterized by an increase in platelet (PLT > 450 000/μl) and a tendency for either thrombosis or hemorrhage. ET is often diagnosed in elderly life and is two times more frequent in females than in males. This is the most common myeloproliferative neoplasm in women of childbearing age. An increased risk of fetal and maternal complications has been demonstrated in patients with ET. Most of complications (particularly the case of spontaneous abortion) occurs during the first trimester of pregnancy. The paper presents four pregnancies in three patients with essential thrombocythemia who were treated in Department of Hematology Pomeranian Medical University. In the treatment of pregnant patients with essential thrombocythemia interferon alpha, acetylsalicylic acid (ASA) and low molecular weight heparin were used.
Nadpłytkowość samoistna (ET) jest przewlekłym nowotworem mieloproliferacyjnym dotyczącym głównie linii megakariocytów, przebiegającym ze zwiększoną ponad 450 000/ul liczbą płytek krwi. Nadpłytkowość występuje przede wszystkim u ludzi starszych, dwukrotnie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Jest jednym z najczęstszych nowotworów mieloproliferacyjnych występujących u młodych kobiet, będących w okresie rozrodczym. U pacjentek ciężarnych z ET stwierdza się zwiększone ryzyko powikłań w postaci wad płodu oraz powikłań u ciężarnej. Najczęściej powikłania występują w pierwszym trymestrze ciąży i są to samoistne poronienia. W pracy przedstawiono przebieg czterech ciąż u trzech pacjentek z ET leczonych w jednym ośrodku, zakończonych urodzeniem zdrowych dzieci. W leczeniu stosowano interferon α, heparynę drobnocząsteczkową oraz kwas acetylosalicylowy.
Źródło:
OncoReview; 2013, 3, 3; 201-205
2450-6125
Pojawia się w:
OncoReview
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BENEFIT, CHAMPS i ETOMS: porównanie wyników leczenia interferonem beta chorych na klinicznie izolowane zespoły sugerujące stwardnienie rozsiane
BENEFIT, CHAMPS and ETOMS: comparison of outcome of interferon-beta treatment in patients with clinically isolated sclerosis multiplex-like syndromes
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061292.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CDMS
CIS
conversion
interferon beta
konwersja
KIZ
KP SR
Opis:
The 2-year outcomes of three non-parallel, prospective, placebo-controlled studies (BENEFIT, CHAMPS, ETOMS) have shown that IFN beta-lb s.c. (Betaferon®), IFN beta-la i.m. (Avonex®) and IFN beta-la s.c. (RebiP) similarly prevented conversion of clinically isolated syndromes (CIS) into clinically definite multiple sclerosis (CDMS). Smaller proportions of CIS patients in the Betaferon®, Avonex® and RebiP groups converted to CDMS as compared with fractions in the placebo groups (28%, 21%, 34% vs. 45%, 35%, 45%); p from 0.047 to 0.00007. The mean number of days to CDMS development was prolonged by three products of IFN beta (363, 375, 569 days), but not by placebo (255, 309, 252 days); p between <0.05 and 0.00007. The mean or median number of new T2-related brain lesions was more strongly reduced in all studies by the verum than by placebo (1.0 vs. 2.0,2.1 vs. 5.0,2.0 vs. 3.0); the differences were significant. The mean or median number of new, enhancing lesions was also significantly reduced in the BENEFIT and in the CHAMPS studies, but not in the
Dwuletnie wyniki trzech nierównoległych, prospektywnych, kontrolowanych przez placebo badań (BENEFIT, CHAMPS, ETOMS) dowiodły, że IFN beta-lb s.c. (Betaferon®), IFNbeta-la i.m. (Avonex®) i IFN beta-la s.c. (Rebif®) w podobnym stopniu zapobiegły konwersji klinicznie izolowanych zespołów (KIZ) w klinicznie pewne stwardnienie rozsiane (KP SR). Mniejsze proporcje chorych z KIZ w grupach Betaferon u®, Avonexu® i Rebifu® przekształciły się w KP SR w porównaniu z frakcją w grupach placebo (28%, 21%, 34% vs 45%, 35%, 45%); p od 0,047 do 0,00007. Średnia liczba dni do wystąpienia KP SR została wydłużona przez trzy produkty IFN beta (363, 375, 569 dni), lecz nie przez placebo (255, 309, 252 dni); p między <0,05 i 0,00007. Verum silniej niż placebo zmniejszyło średnią lub medianę liczby nowych, T2-zależnych uszkodzeń mózgu (1,0 vs 2,0; 2,1 vs 5,0; 2,0 vs 3,0); p = różnice istotne. Średnia lub mediana wzmacniających się po kontraście uszkodzeń również uległa istotnej redukcji w BENEFIT, CHAMPS, ale nie w ETOMS. Pośrednie porównanie dowiodło, że trzy produkty IFN beta częściowo zapobiegły lub opóźniły konwersję KIZ w KP SR i zahamowały ewolucję nowych uszkodzeń mózgu na obrazach rezonansu magnetycznego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 3; 195-199
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pharmacokinetics of the recombinant ovine interferon-tau in lambs
Autorzy:
Zhao, J.
Yu, H.Y.
Zhao, Y.
Li, S.Q.
Fu, X.L.
Zhou, W.
Xia, B.B.
Wang, M.L.
Chen, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087588.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
bioavailability
ovine interferon-τ
cytopathic effect inhibition assay
pharmacokinetic study
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2019, 1; 75-82
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Influence of interferon-gamma on the in vitro growth of Toxoplasma gondii
Autorzy:
Konopka, E.
Dzbenski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/841123.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Parazytologiczne
Tematy:
parasite
mouse
mice
macrophage
Toxoplasma gondii
interferon gamma
growth
in vitro
Źródło:
Annals of Parasitology; 1998, 44, 3
0043-5163
Pojawia się w:
Annals of Parasitology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sustained virologic response and IL28B single-nucleotide polymorphisms in patients with chronic hepatitis C treated with pegylated interferon alfa and ribavirin
Autorzy:
Jabłonowska, Elżbieta
Piekarska, Anna
Koślińska-Berkan, Ewa
Omulecka, Aleksandra
Szymańska, Bożena
Wójcik, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039705.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
ribavirin
interferon
HCV
IL28B
HIV
sustained virologic response
Opis:
Introduction. Hepatitis C virus (HCV) infection is a global health problem which can lead to liver cirrhosis or hepatocellular carcinoma in one-fifth of chronically infected patients. Materials and methods. The study group consisted of 123 patients: 90 with HCV mono- and 33 with HIV/HCV co-infection, who were treated with pegylated interferon alfa (Peg-IFN-α) and ribavirin. We analyzed selected pretreatment factors: age, sex, HIV/HCV co-infection, grade of inflammation, necrotic changes and fibrosis in histological analysis of liver bioptates, HCV viral load, HCV genotypes, and single nucleotide polymorphisms (SNPs) of IL28B and tried to find out which of them influence sustained virological response (SVR). The IL28B SNP C/T (rs12979860) was analyzed using Custom® SNP Genotyping Assays (Applied Biosystems). Results. Multivariate analysis demonstrated that after adjusting for the other variables three predictors independently influence SVR, namely genotype 3 of HCV, presence of the CC genotype and age >40 years (OR respectively 15.14, 3.62, and 0.36). HCV mono-infected patients were infected with HCV genotype 3 or 4 less frequently (p=0.0001) compared to HIV/HCV co-infected individuals. In patients with HIV/HCV co-infection the CC variant occurred more frequently whereas CT was found less frequently (p=0.001, p=0.0146, respectively). In patients with HIV/HCV co-infection, 3 and 4 genotype of HCV occurred more frequently compared to patients with HCV mono-infection (p=0.0001). Conclusions. These data suggest that age, HCV genotype and IL28B polymorphism are useful for prediction of the response to treatment with Peg-IFN-α and ribavirin. The more frequent occurrence of HCV genotypes 3 or 4 in patients with HIV/HCV co-infection could be associated with the route of transmission.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2012, 59, 3; 333-337
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena efektywności klinicznej interferonu β-1b oraz porównanie bezpośrednie interferonu β-1b z interferonem β-1a w leczeniu stwardnienia rozsianego
Evaluation of clinical effectiveness of interferon beta1B and direct comparison of interferons beta1B and beta1A in the treatment of sclerosis multiplex
Autorzy:
Bartosik-Psujek, Halina
Stelmasiak, Zbigniew
Kozubski, Wojciech
Pankiewicz, Oskar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061830.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
multiple sclerosis
przegląd systematyczny
stwardnienie rozsiane
systematic review
Opis:
Background: The article presents results of systematic review focusing on clinical effectiveness and safety of interferon β-1b use in patients with multiple sclerosis and its direct comparison with interferon β-1a. Material and methods: The assessment is based on meta-analysis of the results of clinical trials identified in the wysystematic review that followed Cochrane Collaboration methodology. Primary endpoints related to therapy effectiveness and some secondary endpoints which may indirectly reflect intervention efficacy have been analyzed. Major electronic databases (incl. EMBASE, MEDLINE, CENTRAL) have been searched. Results: Interferon β-1b administered subcutaneously in a dose of 8 MIU each other day (e.o.d.) was found to have confirmed effectiveness with regard to analyzed primary endpoints and also an acceptable safety profile in relapsing-remitting multiple sclerosis during a period of 2-5 years and in secondary progressive multiple sclerosis during a period of 3 years. The potency of intervention is regarded as clinically significant. Effectiveness of interferon β-1b in primary multiple sclerosis has not been confirmed. On the basis of the results of a single clinical trial (INCOMIN) it is concluded that interferon β-1b administered subcutaneously in the dose of 8 MIU e.o.d. might have higher efficacy compared to 6 MIU once weekly intramuscular interferon β-1a in relapsing-remitting multiple sclerosis during a period of 2 years. Conclusions: The results show that interferon β-1b is a medication with confirmed effectiveness in multiple sclerosis with relapsing activity and could be more effective than interferon β-1a given once a week.
Wstęp: W artykule przedstawiono wyniki przeglądu systematycznego dotyczącego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania interferonu β-tb oraz bezpośredniego porównania efektywności klinicznej interferonu β-tb z interferonem β-^ w leczeniu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Material i metoda: Oceny dokonano na podstawie metaanalizy wyników badań klinicznych odnalezionych w ramach przeglądu systematycznego, zgodnie z wytycznymi Cochrane Collaboration. Analizie poddano pierwszorzędowe punkty końcowe, na podstawie których można wnioskować o efektywności terapii, oraz niektóre drugorzędowe punkty końcowe, które pośrednio mogą świadczyć o skuteczności interwencji. Przeszukano najważniejsze bazy informacji medycznych (m.in. EMBASE, MEDLINE, CENTRAL). Wyniki: Analiza skuteczności wykazała, że interferon β-Λ podawany podskórnie w dawce 8 MIU co drugi dzień jest lekiem o udowodnionej skuteczności wobec pierwszorzędowych punktów końcowych oraz o akceptowalnym profilu bezpieczeństwa w stwardnieniu rozsianym z okresami rzutów i remisji w okresie 2-5 lat leczenia, a także w stwardnieniu rozsianym o przebiegu wtórnie postępującym w okresie 3 lat leczenia. Jest to lek o istotnej klinicznie sile interwencji. Nie udowodniono skuteczności interferonu β-Λ w leczeniu pierwotnie przewlekle postępującego stwardnienia rozsianego. W oparciu o wyniki jednego badania (INCOMIN) stwierdzono, że interferon β- 1b podawany podskórnie w dawce 8 MIU może być lekiem o wyższej skuteczności w porównaniu z interferonem β-^ podawanym domięśniowo w dawce 6 MIU w stwardnieniu rozsianym z okresami rzutów i remisji w okresie 2 lat leczenia. Wnioski: W wyniku przeprowadzonej analizy stwierdzono, że interferon β-Λ jest lekiem o udowodnionej skuteczności klinicznej w leczeniu stwardnienia rozsianego z aktywnością rzutową i być może jest skuteczniejszy od interferonu β-^ podawanego raz w tygodniu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 4; 224-231
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected predictors increase the chance of effective interferon beta treatment in patients with multiple sclerosis
Wybrane predyktory zwiększają szansę skutecznego leczenia interferonem beta chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
predictors
multiple sclerosis
interferon beta
outcome
predyktory
stwardnienie rozsiane
wyniki
Opis:
Background: Most demographic, clinical and MRI variables in patients with relapsing – remitting multiple sclerosis (RRMS) failed to predict the IFN beta treatment outcome. Objective: To identify pre-treatment and early treatment variables which predict in RRMS patients a beneficial response to the INF beta therapy. Method and patients: A survey of 20 articles on pretreatment and early treatment variables predicting the result of the IFN beta therapy in MS patients. Results: Age, gender, duration of the disease, the total or annual number of relapses and disability scale status prior to the treatment did not prognosticate the response to the IFN beta treatment. In the pre-treatment period responders compared with non-responders underwent the RR course more often. The earlier initiation of the IFN beta treatment showed a positive predictive value but only in selected patients. During the first 2 years of treatment the absence of relapses, decreased disability scale status, neuroimages with 0-2 new T2 – related lesions, without active T1-related enhanced lesions and with lower T2-, T1- related lesions predicted beneficial effects after further 2-3 years of treatment. Conclusion: A composite of selected predictors increases the chance of the beneficial IFN beta treatment outcome. The composite consists of the reduced number of relapses, the diminished disability scale status, the limited volume of new or extending T2-, T1- related lesions and the decreased number of active enhanced lesions during the first 2 years of treatment.
Temat. Większość demograficznych, klinicznych i neuroobrazowych (RM) predyktorów nie określa odpowiedzi chorych z nawracająco-zwalniającym stwardnieniem rozsianym (NZSR) na leczenie interferonem beta (IFN beta). Cel. Identyfikacja przed i na początku leczenia IFN beta zmiennych, które orzekają o korzystnej reakcji chorych z NZSR na tę terapię. Metoda i pacjenci. Dokonano przeglądu 20 artykułów opisujących zmienne, które przed i w czasie leczenia orzekły o wyniku terapii IFN beta chorych na SR. Wyniki. Wiek, płeć, długość choroby, całkowita lub roczna liczba rzutów i stopień niepełnosprawności (NP) przed leczeniem nie prognozowały odpowiedzi na IFN beta. Reagujący w porównaniu do niereagujących częściej mieli przed leczeniem zwalniający przebieg choroby. Wcześniejsze rozpoczęcie terapii IFN beta wykazało pozytywną wartość predykcyjną, lecz tylko u wybranych chorych. Podczas pierwszych 2 lat leczenia ustąpienie rzutów, zmniejszenie NP, wystąpienie neuroobrazów z O-2 nowymi T2 - zależnymi uszkodzeniami, bez aktywnych T1 – zależnych wzmacniających się zmian oraz z mniejszą objętością T2 – i T1- zależnych uszkodzeń były predyktorami korzystnego wyniku leczenia po 2-3 latach. Wniosek. Kompozyt wybranych predyktorów zwiększa szansę korzystnego wyniku leczenia IFN beta. Kompozyt ten składa się ze zmniejszonej liczby rzutów, obniżonego stopnia NP, ograniczonej objętości nowych lub poszerzających się T2, T1 - zależnych uszkodzeń i mniejszej liczby aktywnych wzmacniających się ognisk podczas pierwszych 2 lat leczenia.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 119-129
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Expression of IFN-λ1 from Congjiang pigs and its effect on anti-PRRSV proliferation
Autorzy:
Xin-qin, J.
Biao, W.
Zhi-qiang, D.
Yong, R.
Yan, H.
Meng-qiu, H.
Shan-shan, D.
Yu-jie, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2087291.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
porcine ifn-λ1
porcine type III interferon
eukaryotic expression
anti-proliferation
Źródło:
Polish Journal of Veterinary Sciences; 2020, 23, 3; 423-430
1505-1773
Pojawia się w:
Polish Journal of Veterinary Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Up-regulation of human PNPase mRNA by β-interferon has no effect on protein level in melanoma cell lines
Autorzy:
Gewartowski, Kamil
Tomecki, Rafal
Muchowski, Lukasz
Dmochowska, Aleksandra
Dzwonek, Artur
Malecki, Michal
Skurzak, Henryk
Ostrowski, Jerzy
Stepien, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041287.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
polynucleotide phosphorylase
melanoma
human mitochondria
beta interferon
poly(A) tails
PNPase
Opis:
Human mitochondrial polynucleotide phosphorylase (hPNPase) is an exoribonuclease localized in mitochondria. The exact physiological function of this enzyme is unknown. Recent studies have revealed the existence of a relationship between induction of hPNPase mRNA and both cellular senescence and growth arrest of melanoma cells following β-interferon treatment. The aim of this study was to verify whether the augmented hPNPase mRNA level results in increase of the protein level. In several cell lines established from five metastatic melanoma patients we did not find any such correlation. However, an elevated level of hPNPase protein was observed in interferon-induced HeLa and Jurkat cells. This increase was correlated with a slight shortening of poly(A) tails of mitochondrial ND3 transcript.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2006, 53, 1; 179-188
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies