Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Fajans" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Flizy, płytki, kafelki. Ich krótka historia od starożytnego Elamu po szesnastowieczną Antwerpię
    Tiles. Their Short History from the Ancient Elam to the 16th Century Antwerp
    Autorzy:
    Oczko, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168020.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    historia ceramiki
    flizy
    majolika
    fajans
    architektura
    pottery history
    tiles
    majolica
    faience
    architecture
    Opis:
    W szkicu omówiono pokrótce historię fliz ściennych i podłogowych, zaczynając od czasów starożytnych (Elam, Babilonia, Chiny, Rzym itp.), a kończąc na szesnastowiecznej Antwerpii, w której poczęli się wówczas osiedlać włoscy rzemieślnicy wyspecjalizowani w wytwarzaniu majoliki. Podkreślono również znaczenie tradycji arabskich, kluczowych dla rozwoju ceramiki europejskiej.
    The paper discusses briefly the history of wall and floor tiles from their very beginning (various objects from e.g. the Elam civilisation, Babylon, China, Rome etc.) till the 16th century Antwerp, where the Italian craftsmen specialising in the art of majolica settled at that time. Special emphasis has been put on the Arabic heritage, most inspirational for the European ceramic tradition.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2018, R. 69, nr 2, 2; 10-15
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lakierowane wazy berlińskie
    Autorzy:
    Piotrowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636523.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    faience
    Berliner Lackvasen
    Samuel Wittwer
    beaker vases
    baluster vases
    fajans
    wazy balasowe
    wazy fletowe
    Opis:
    Lacquered Berlin vases are a small group made using unique manufacturing technology and technique., consisting of faience vessels of different size and form , white-glazed on the inside and at the bottom, with marks in the form a Chinese coin or artemisia leaf, on the outside adorned using a European lacquer technique. Black-, red- (in the shades ranging from vermilion to claret), navy-blue- and green-ground, as well as red-and-black vases are known. The vases are richly adorned. Basically, they feature two types of decorations: nature scenes and more or less elaborate Chinoiserie landscapes with architecture and human figures. The scenes depicted on the bodies form the main ornamental motifs on the vases. The decoration includes friezes, various ornamental motifs, and sometimes also small scenes featuring nature and landscapes. Decorations are identical only within a given set of vases. It is possible that original Chinese porcelain vases dating from the K’ang-hsi era can also be considered to belong to the group of lacquered Berlin vases, as in Europe they were redecorated using European lacquer similar to the decoration on the Berlin vases. Lacquered Berlin vases are still poorly discussed. The question of dating of their provenance is still indecisive. On the basis of stylistic analyses their origin was dated to the end of the 18th century (Otto von Falke, Walter Stengel) or to the years 1720-25 (Max Sauerlandt, Konrad Hüseler, Walter Holzhausen) . In 2003, Samuel Wittwer went beyond widely-held opinions, formulating the thesis that lacquered Berlin vases might have been forgery or at least imitations dating from the 2nd quarter of the 19th century,” and that it is possible that “the exclusive circle of buyers was aware of the true provenance of these “Chinese porcelain” objects and purchased them as ‘imitations’ of works which were not available to a wider public.” Wittwer estimates that around seventy vessels belonging to the group of lacquered Berlin vases are currently known. However, twenty one exhibits from the Polish collections have not been included in this number (Tables 2-9). The Jagiellonian University in Kraków has six green vases adorned with nature scenes (Table 2) – three baluster vases with covers surmounted by knobs in the form of figurines of the sitting Pagoda (Budai, Putai) and three beaker vases, of which one incomplete. In the collection of the Wawel Royal Castle there is a pair of red baluster vases with covers having knobs in the form of very large cockerels. Another pair of vases similar in form and size to those in the Wawel collection may be found in the National Museum in Kielce. The largest collection of lacquered Berlin vases in Poland is kept by the National Museum in Warsaw. The collection consists of a pair of baluster vases with covers surmounted by cockerels (Table 3), a pair of hexagonal vases (Table 5), a pair of four-sided vases (Table 6) and two odd baluster vases without covers (Table 4). The National Museum in Wrocław has a red beaker vase. In addition, a pair of finely adorned navy-blue beaker vases is on loan at the National Museum in Kraków. Most of these vases are not on display and thus are not widely known. The article discusses historical, formal and stylistic aspects of the group of lacquered Berlin vases, with special stress on artefacts in Polish collections. The discussion of items in foreign collections and the historical analysis are generally based on information contained in Samuel Wittwer’s article Die »Berliner Lackvasen« Eine These. The present article is an introduction to the work presenting the results of a technology study of the group of six lacquered Berlin vases from the collection of the Jagiellonian University Museum in Kraków. the study was started in 2009 under the preparation of the author’s Master’s thesis . Technological studies of the group of lacquered Berlin vases are currently continued and encompass almost all known items from Polish collections .
    Źródło:
    Opuscula Musealia; 2012, 20; 135-176
    0239-9989
    2084-3852
    Pojawia się w:
    Opuscula Musealia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zarys historii fabryki fajansu w Lubartowie na podstawie terralitów lubartowskich zachowanych w zbiorach muzealnych
    An outline of the history of the faience factory in Lubartów on the basis of Lubartów terralites preserved in museum collections
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36124541.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    Lubartów
    Henryk Łubieński
    terrolit
    terralit
    fajans
    dzbanek myśliwski
    Henryk Lubienski
    faience
    hunter’s jug
    Opis:
    Tekst opowiada o historii działalności wytwórni fajansu w Lubartowie. Fajansarnia została założona przez Henryka Łubieńskiego, wiceprezesa Banku Polskiego, który w 1839 r. nabył dobra lubartowskie. Wraz ze swoim bratankiem Pawłem Łubieńskim założył Fabrykę wyrobów fajansowych, terrolitowych, porcelanowych i glinianych w Lubartowie. Mimo że wytwórnia działała jedynie 10 lat, między rokiem 1840, a 1850, jej działalność była bardzo różnorodna. Wśród zachowanych w zbiorach muzealnych przykładów znajduje się kilkadziesiąt naczyń użytkowych zdobionych prostą rytowaną dekoracją, naczyń szkliwionych z dekoracją reliefową, szkliwionych pokrytych kwiatową dekoracją malarską oraz naczyń terralitowych, czyli pokrytych lakierem na zimno. To właśnie naczynia terralitowe wyróżniały lubartowską wytwórnię spośród innych działających w tym czasie.
    The article is about the history and production of the faience factory in Lubartów. The workshop was established by Henryk Łubieński, vice-president of Bank Polski, who purchased the Lubartów estate in 1839. Together with his nephew Paweł Łubieński, he founded the Factory of faience, terrolite, porcelain and clay products in Lubartów. Although the factory has operated for only 10 years, between 1840 and 1850, its production was very diversified. Among the dozens of examples preserved in museum collections, there are several dozen examples of utility vessels decorated with simple engraved decorations, glazed dishes with relief decorations, glazed vessels covered with floral painting decorations, and terralite vessels, i.e. covered with cold varnish. Terralite vessels distinguished the Lubartów factory among others operating at that time.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 3; 47-51
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fajansarnia w Jedlni (1840–1873) – historia, działalność i produkcja na przykładzie obiektów zachowanych w zbiorach muzealnych
    The faience factory in Jedlnia 1840-1873. History, activity and production on the example of objects preserved in museum collections
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36133855.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    Jedlnia
    fajans delikatny
    motyw kwiatowy
    dekoracja ludowa
    Fryderyk Janslin
    delicate faience
    floral motif
    folk-type decoration
    Opis:
    Manufaktura fajansu w Jedlni założona została ok. 1840 r. przez generała Aleksandra Bezaka, który dobra jedlińskie otrzymał jako nagrodę za tłumienie Powstania Listopadowego. Szybko okazało się, że znajdujące się w okolicy złoża gliny nie nadają się do produkcji fajansu. Problemy z dostępem do surowca oraz znalezieniem dzierżawcy i administratora reprezentującego na miejscu interesy Bezaka niemal doprowadziły do zamknięcia wytwórni około 1846 r. Krokiem milowym miało zapewne być zatrudnienie Fryderyka Janslina, doświadczonego ceramika, jednak jego wpływ nie jest widoczny w stylistyce znanych nam obecnie przykładów fajansu z Jedlni. Ostatecznie fabryka upadła po pożarze w 1873 r. Jej wyroby zdobione były malowaną naszkliwnie, często od szablonu, dekoracją malarską w typie ludowym. Głównymi motywami były kompozycje kwiatowe lokalnie występujących gatunków roślin.
    The faience factory in Jedlnia was founded around 1840 by General Aleksander Bezak, who received the Jedlnia estate as a reward for suppressing the November Uprising (Polish-Russian War 1830-31). It soon turned out that the clay deposits in the area were not suitable for the production of faience. Problems with access to the good quality clay and finding a tenant representing the interests of the general Bezak on site almost led to the closure of the factory around 1846. A milestone was probably to be the employment of Fryderyk Janslin, an experienced ceramicist supposedly from England, but his influence is not visible in the style of the currently known examples of Jedlnia faience. Eventually, the factory has been liquidated after a fire in 1873. The products were decorated with overglaze painting, often from a template, with a folk-type painting decoration. The main motifs were floral compositions from locally occurring plant species.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2023, 74, 1; 45-49
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Styl zakopiański służący „wykwintniejszym potrzebom” – ceramiczne serwisy do kawy i herbaty w ujęciu historycznym
    Zakopane style adapted for „exclusive needs” – ceramic tea and coffee sets in historical approach
    Autorzy:
    Kostuch, Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/168886.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    styl zakopiański
    Stanisław Witkiewicz
    serwis do kawy
    serwis do herbaty
    porcelana
    fajans
    Zakopane style
    coffee set
    tea set
    porcelain
    faience
    Opis:
    Budownictwo i rzemiosło górali z okolic Zakopanego stały się dla Stanisława Witkiewicza (1851–1915) źródłem inspiracji do stworzenia narodowego stylu polskiego, który nazwał „stylem zakopiańskim”. Wierzył, że na Podhalu przetrwała pierwotna sztuka polska, która może stać się źródłem form i ornamentów dla architektów i projektantów. Zaprojektował w stylu zakopiańskim m.in. kilka domów wraz z ich wyposażeniem. Wśród sprzętów i przedmiotów znajdowały się oczywiście także takie, które nie były znane sztuce ludowej i których górale nie używali. Przykładem mogą być serwisy do kawy i herbaty. Wzorem dla form naczyń stał się drewniany czerpak z charakterystyczną rączką służący do nabierania mleka. Pierwsze filiżanki w stylu zakopiańskim zostały pokazane na wystawie w Warszawie w 1896 r. Wkrótce takie naczynia i serwisy zaczęto produkować w kilku fabrykach fajansu. Najznakomitszy przykład porcelanowego zakopiańskiego serwisu został wykonany w Sèvres na początku XX w., z kolei próbę produkcji takiego serwisu w fabryce porcelany w Ćmielowie trudno uznać za udaną. Zastawy w stylu zakopiańskim były na tyle popularne, że znajdowały się w ofercie polskich fabryk fajansu jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym.
    The wooden architecture and handicraft of the Highlanders who lived in the area around Zakopane inspired Stanisław Witkiewicz (1851–1915) to create a national Polish style which he called the „Zakopane style”. He belived that the original, primaeval Polish art survived in the Highlands and that it could be the source of the forms and ornamentation for the architects and designers. Witkiewicz designed a couple of houses and their interiors in Zakopane style. Many of the designed objects were not to be found in the folk art and they were never used by the Highlanders. One of them were tea and coffee sets. The shape of the vessels was designed according to the shape of a „czerpak”, the wooden vessel for pouring milk which had a very characteristic handle. Cups in Zakopane style were exhibited in 1896 for the first time, soon afterwards such vessels and sets were produced by a couple of earthenware factories. The most exquisite example of porcelaine set in Zakopane style was done at Sèvres at the beginning of the 20th cent. the one produced at Ćmielów cannot be considered a successful attempt. Faience sets were pretty popular and were still produced in the interwar period.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2019, R. 70, nr 3, 3; 4-9
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wytwórnie ceramiki regionu świętokrzyskiego w XIX w. na przykładzie wybranych obiektów ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie
    The pottery factories of the Świętokrzyskie region in the 19th century. Based on object examples from the collection of the National Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36129940.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    fajans
    kamionka
    Staropolski Okręg Przemysłowy
    region świętokrzyski
    Stanisław Staszic
    Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki
    faience
    stoneware
    Old Polish Industrial District
    Świętokrzyskie region
    Opis:
    Artykuł podejmuje temat działalności wytwórni ceramiki szlachetnej w rejonie sandomiersko-kieleckim w XIX w. na tle ówczesnej sytuacji gospodarczej i politycznej. Powstanie Królestwa Polskiego wiązało się z odcięciem od fabryk w okręgu wołyńskim, co było szansą rozwoju dla Staropolskiego Okręgu Przemysłowego. Zainteresowanie zarówno porcelaną, jak i tańszym i łatwiejszym w produkcji fajansem było na tyle duże, że rząd oraz powołany w 1828 r. Bank Polski wspierały tego rodzaju produkcję. Szczególny rozwój nastąpił w latach 1820–1860. Inicjatorami przemysłu ceramicznego w regionie świętokrzyskim byli także Stanisław Staszic i Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. Autorka omawia historię oraz funkcjonowanie wybranych manufaktur w rejonach Gromadzic, Bodzentyna, Bodzechowa i Rytwian na przykładach obiektów ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.
    The article is about production of the fine ceramic factories in the Sandomierz-Kielce region in 19th century in the context of economic and political situation at that time. The establishment of the Kingdom of Poland was associated with separation of the factories in the Volyn district, and at the same time it was a development opportunity for the Old Polish Industrial District. The interest in porcelain as well as in cheaper and easier to produce faience, was so great, that the government and the established in 1828 Bank of Poland, supported this type of production. A significant development took place in the years 1820–1860. The initiators of the ceramics industry in the Świętokrzyskie region were also Stanisław Staszic and Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki. The author discusses the history and functioning of the selected manufactories from the following regions: Gromadzice, Bodzentyn, Bodzechów and Rytwiany, using examples of objects from the collections of the National Museum in Warsaw.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 4; 47-51
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Naczynia do kuchni i stołowe – dwa nurty w rzemiośle garncarskim w Polsce północno-wschodniej w początkach wczesnego średniowiecza
    Cooking vessels and tableware – two trends in the pottery craft in north-eastern Poland at the beginning of the early Middle Ages
    Autorzy:
    Wadyl, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36133476.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    fajans
    kamionka
    Staropolski Okręg Przemysłowy
    region świętokrzyski
    Stanisław Staszic
    Franciszek Ksawery Drucki-Lubecki
    faience
    stoneware
    Old Polish Industrial District
    Świętokrzyskie region
    Opis:
    Badania nad ceramiką ze starszych faz wczesnego średniowiecza w Polsce północno-wschodniej mają krótką metrykę, co jest jednym z powodów niewystarczającego rozpoznania najbardziej masowej kategorii źródeł archeologicznych. W przedstawionych w literaturze hipotezach wskazywano na kontynuację tradycji garncarskich grupy olsztyńskiej z późnego okresu wędrówek ludów. W materiałach ceramicznych grupy olsztyńskiej wyróżnia się dwie kategorie ceramiki – naczynia kuchenne i naczynia stołowe, które różnią się właściwie wszystkim, począwszy od techniki formowania i kształtów, kończąc na sposobach wykańczania powierzchni i ornamentyce. Obie tradycje garncarskie są kontynuowane w starszym okresie wczesnego średniowiecza w VIII–IX w. Problematyka ceramiki w tej perspektywie nie doczekała się szerszego omówienia. W pewnym zakresie wypełnieniem tej luki jest ogromny zespół ceramiki z grodziska w Pasymiu. Zbiór ceramiki z Pasymia tworzą dwie różne kategorie ceramiki odpowiadające ceramice kuchennej i ceramice stołowej. Naczynia pierwszej grupy stanowią mało zróżnicowany asortyment form – są to zwykle relatywnie wysokie, smukłe, w profilu esowato-jajowate garnki dekorowane w większości przypadków ornamentami w postaci listew plastycznych, odcisków palców i zaszczypywań. Naczynia drugiej grupy charakteryzują się wygładzoną, czasem wypolerowaną, a nawet wyświeconą powierzchnią ścianek. Ich ornamentyka jest znacznie bardziej zróżnicowana. Wiele cech rzemiosła garncarskiego z Pasymia nie ma bliskich analogii, co wskazuje na specyficzny charakter warsztatu garncarskiego tej części Pojezierza Mazurskiego w początkach wczesnego średniowiecza. W świetle przeprowadzonych badań nie ulega wątpliwości, że obie tradycje garncarskie istniały obok siebie w okresie od końca VII w. przynajmniej do IX w.
    Research on pottery from the older phases of the early Middle Ages in north-eastern Poland has a short history, which is one of the reasons for the insufficient state of the art of the most massive category of archaeological sources. The hypotheses presented in the literature pointed to the continuation of the pottery traditions of the Olsztyn group from the late Migration Period. In the ceramic materials of the Olsztyn group, there are two categories of pottery - kitchenware and tableware, which differ in every aspect, starting from the technique of forming, forms, ending with methods of surface finishing and decorations. Both pottery traditions are continued in the older phases of the early Middle Ages in the 8th-9th centuries. The issues of pottery from this horizon have not been discussed in detail. To some extent, this gap is filled by a huge collection of pottery from the stronghold at Pasym. The different production techniques recognised in the assemblage served as the basis for dividing the pottery into two groups, referred to as kitchenware and tableware. The vessels of the first group comprises handmade with rather limited assortment of forms, they are usually relatively tall, slender, ovoid pots pots with curved neck, most of them decorated with applied strips, finger impressions and pinched ornament. The vessels of the second group were characterized by a smoothed, sometimes polished and even shiny surface of the walls. Their ornamentation was much more diverse. Many features of pottery production at Pasym have no close analogies, which points to the distinctive character of the ceramic craft in this part of the Masurian Lakeland in the early medieval period. In the light of recent research, there is no doubt that both pottery traditions existed side by side in the period from the end of the 7th century at least to the 9th century.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2023, 74, 1; 38-44
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Mykeńskie" paciorki fajansowe z Kietrza na Górnym Śląsku
    Mycenaean” faience beads from Kietrz in Upper Silesia
    Autorzy:
    Rzeźnik, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/169108.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    paciorki
    fajans starożytny
    kultura mykeńska
    kultura łużycka
    szlak bursztynowy
    epoka brązu
    beads
    ancient faience
    Mycenaean culture
    Lusatian culture
    amber route
    Bronze Age
    Opis:
    W artykule przedstawiono trzy paciorki, odkryte w jednym z grobów wczesnej kultury łużyckiej w Kietrzu na Górnym Śląsku i opublikowane przed trzydziestu laty jako szklane. Na podstawie cech technologicznych i stylistycznych oraz studiów porównawczych wyrobów szklarskich z Europy i Bliskiego Wschodu w epoce brązu wykazano, że są to wyroby z tzw. fajansu starożytnego. Były one ozdobami charakterystycznymi dla wschodniego Śródziemnomorza i szczególnie kultury mykeńskiej. W dorzecze Odry dotarły w ramach wymiany dalekosiężnej szlaku bursztynowego. Do grobu trafiły jako centralne ogniwa naszyjnika spełniającego funkcję osobistej ozdoby oraz przedmiotu o znaczeniu symboliczno-magicznym.
    The article presents three beads, discovered in an early Lusatian culture grave in Kietrz in the Upper Silesia region and published 30 years ago as glass ones. Based on technological and stylistic features as well as comparative studies of Bronze Age beads made of vitreous materials originating from Europe and the Near East, it has been shown that these are actually artefacts made of ancient faience. They used to be adornments typical for the Eastern Mediterranean and in particular Mycenaean culture. They found their way to the Oder basin through the long distance trade on the amber route. The beads were put to the grave as the central links of a necklace which acted as a personal adornment as well as an item bearing symbolic and magical value.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2014, R. 65, nr 5, 5; 16-20
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Warzywna ceramika” z wytwórni w Korcu ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie na tle nurtu trompe loeil w sztuce europejskiej
    Trompe l’oeil, about vegetable decorations in ceramics on the example of the Ceramics Collection of the National Museum in Warsaw
    Autorzy:
    Wolska-Pabian, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36120267.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
    Tematy:
    manufaktura porcelany w Korcu
    trompe l’oeil
    malarstwo iluzjonistyczne
    ceramika europejska
    Muzeum Narodowe w Warszawie
    porcelana
    fajans
    porcelain Manufactory in Korets
    illusionist painting
    European ceramics
    National Museum in Warsaw
    porcelain
    faience
    Opis:
    „Trompe l’oeil” dosłownie oznacza „oszukać oko” i zostało zainspirowane długą historią złudzenia optycznego w sztuce, w tym w sztuce użytkowej, malarstwie, a nawet w projektach architektonicznych. Fascynacja wiernym naśladowaniem natury nasiliła się w XVIII-wiecznej Europie. Pierwsze znane przykłady pochodzą ze słynnej manufaktury porcelany w Miśni, ale trend ten był również szeroko rozpowszechniony w Anglii, Francji i Niderlandach. Sukces trompe l’oeil wynikał z wyjątkowej dbałości o szczegóły. Ceramicy wykorzystywali cechy każdej rośliny lub warzywa, aby stworzyć elementy naczynia, np. uchwyty do naczyń wykonane z wygiętych szparagów lub liści kapusty. W artykule przedstawiono przykłady z polskiej manufaktury w Korcu zachowane w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
    ‘Trompe l’oeil’ literally means to ‘fool the eye’ in French, and has been inspired by a long history of optical illusion in art, including works of silver, stone, paintings and even architectural designs. The fascination with faithful imitation of nature intensified in 18th-century Europe. The first known examples came from the famous porcelain factory in Meissen, but the trend was also widespread in England, France and the Netherlands. The trompe l’oeil’s success was due to exceptional attention to detail. The potters cleverly used the characteristics of each vegetable or plant to create dish handles, such as a crumpled piece of asparagus or cabbage leaves. The article presents examples from the Polish manufacture in Korzec (today Korets, Ukraine) in the collection of the National Museum in Warsaw.
    Źródło:
    Szkło i Ceramika; 2022, 73, 2; 38-42
    0039-8144
    Pojawia się w:
    Szkło i Ceramika
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Transformacja XVIII-wiecznej metody transferu obrazu graficznego na ceramikę w nowoczesne technologie w warunkach warsztatu graficznego. Metody transferu grafiki na ceramikę
    Autorzy:
    Cieślińska-Kawecka, Agnieszka
    Kerner, Kimba Frances
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951529.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
    Tematy:
    druk ceramiczny cyfrowy
    Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
    spektroskopia
    linoryt
    akwatinta
    akwaforta
    grafika warsztatowa
    grafika
    produkcja ceramiki
    glina
    fajans
    transferware
    porcelana
    pigmenty ceramiczne
    ceramika
    Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych w Warszawie
    skala Baumego
    Ćmielów Design Studio
    Staffordshire
    Małgorzata Warlikowska
    Jahn Sadler
    Jean-Baptiste Le Prince
    Marek Cecuła
    Opis:
    Artykuł dotyczy wdrożenia XVIII- wiecznej metody transferu grafiki na podłoża ceramiczne w oparciu o współczesny warsztat graficzny. Technika nazywana transferware, spopularyzowana w XVIII i XIX wieku w Anglii, wykorzystywała matryce rytownicze, a dekoracja była przenoszona na ceramikę za pomocą bibuły i wypalana w dwustopniowym procesie. Ważnym elementem wdrażania nowej metody transferu grafiki na ceramikę jest opracowanie receptur współczesnych małotoksycznych lub nietoksycznych farb ceramicznych w podstawowej gamie kolorystycznej – pigmenty ceramiczne naszkliwne oraz podszkliwne. Tworzone i testowane barwniki, ze względu na zakres parametrów fizycznych badanego zjawiska, mogą być obiektami badanymi spektroskopowo. Proces wdrażania transferu opisuje także badanie nośników obrazu, począwszy od matryc wklęsłodrukowych po wypukłodrukowe, opracowanie receptur składu farb graficzno-ceramicznych, metod wypału, sposobów nanoszenia obrazu, użytych papierów. Wstępne doświadczenia pokazują, że transfer grafiki – obrazu z matrycy graficznej na ceramikę jest nie tylko możliwy, ale daje ciekawe efekty artystyczne bez stosowania toksycznych rozpuszczalników. Odtworzenie starych metod transferu grafiki na ceramikę w połączeniu z nowymi technologiami jest nowatorskim założeniem. Metoda transferu matrycy na ceramikę tworzy innowacyjny warsztat oraz pozwala na działanie interdyscyplinarnej pracowni w strukturze grafiki artystycznej. Celem wdrożenia nowej metody techniki jest wykorzystanie jej do rozwiązań artystycznych.
    Źródło:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
    2719-7816
    Pojawia się w:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies