Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Zawistowska, Renata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Etnoregionalizm w Słowenii. (włoska i węgierska wspólnoty narodowe i romska grupa etniczna)
    Ethnoregionalism in Slovenia (Italian and Hungarian commonwealths and Rom ethnic group)
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489549.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    ethoregionalism
    ethnic parties
    Slovenia
    national minorities
    Opis:
    Slovenia is a small country located in the place where south-western corner of Central Europe meets the Western Balkans. Constitution of the Republic of Slovenia from 1991 and the act of national minorities of 1994 granted Italian and Hungarian national minorities with the status of self-governing commonwealths and the Rom minority with the status of an ethnic group. They have the right to choose their own representatives in the city council if at least 10 people who belong to the national minority or the Rom ethic group live in the city. City councilors representing the Italian and Hungarian commonwealths as well as the Rom ethnic group create structures that represent their interests. The Italian and Hungarian commonwealths have the right to one parliamentary mandate in the National Assembly. The Italian commonwealth is concentrated in the seaside area, and the Hungarian commonwealth in Prekmurje. The authorities of the independent Republic of Slovenia are of the opinion that the status of people belonging to the national minorities originating from the nations of the former Yugoslavia will be regulated by the laws of Slovenia and the European Union. The way that ethic problems are solved in Slovenia can be regarded as exemplary.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica; 2013, 11; 155-177
    2081-3333
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustalenie granicy Węgier z Chorwacją i Serbią po I wojnie światowej
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653595.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    I wojna światowa na Bałkanach
    Kapitulacja Austro‑Węgier
    Konwencja Belgradzka 13 listopada 1918
    traktat w Trianon
    Međimurje
    Vojvodina
    Baranja
    Bačka
    Banat
    Bunjevci
    Šokci
    Królestwo Jugosławii
    Opis:
    Znaczący udział dywizji serbskich w zwycięskiej ofensywie Frontu Salonickiego zaowocował postanowieniami Konwencji Belgradzkiej z 13 listopada 1918 roku. Umożliwiły one Zgromadzeniu Narodowemu Słowian w Nowym Sadzie przyjęcie Oświadczenia o przyłączeniu Baranii, Bački i Banatu, czyli krain Vojvodiny do Królestwa Serbii. W grudniu 1918 r. do swojego państwa Chorwaci przyłączyli również Međimurje. Ostateczny szczegółowy przebieg granic węgiersko‑jugosłowiańskich został określony w traktacie podpisanym w Trianon 4 czerwca 1920 roku.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2013, 48
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prekmurje – separation from Hungary and connection to Slovenia (1919–1920)
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653632.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Prekmurje
    Hungary
    Slovenia
    Vendvidek
    dialect of the Slovak language
    Opis:
    The issue of the presented article is a continuation of the author’s reflections concerning Central Europe in recent history. The main attention in this article was focused on a small, in terms of area and population, the historical-geographical region, which is Prekmurje. Till World War I it belonged to two western Hungarian administrative units of Vas and Zala, and together with the adjoining Porabje were called Vendvidek. Despite this fact the Slavic population of Prekmurje did not succumb to the Hungarian influences, which was the result of persisting in Prekmurje and neighboring lands of the cult of Saints Cyril and Methodius. A great importance in preserving the identification of the Slovenian population of Prekmurje was the role which played the Slovenian population in the security system called „Gyepű” and „Őrseg” (guard). Citations from publications of Hungarian authors, who admit that the Hungarians learned from the Avars to treat the Slavic population as a bulwark on the frontier taking the first blow of the enemy, are presented in the text. Therefore, the first villages of Prekmurje inhabited by the Hungarian population are separated at least several kilometers. An important role in the history, culture and shaping the national consciousness of the Slovenian population of Prekmurje played Prekmurje dialect of the Slovak language. Prekmurščina has four dialects known as Pannonia or Prekmurje. They are considered the closest to the roots of the old common Slavic language.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2012, 47
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyłączenie do Austrii po I wojnie światowej części Węgier Zachodnich - utworzenie Burgenlandu
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653662.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Burgenland
    „Czeski korytarz” do Jugosławii
    konferencja pokojowa w Paryżu
    traktat z Saint Germain (1919) i Trianon (1920)
    Zachodnie Powstanie Węgierskie w 1921
    Sopron – plebiscyt
    ustalenie granicy austriacko‑węgierskiej (1922/23)
    Opis:
    Granica węgiersko‑austriacka ukształtowana około 1140 r. przebiegała przez obszar, na którym stykały się wschodnie obniżenie Alp, zachodnie krańce Niziny Panońskiej i całej Kotliny Karpackiej. Przylegający do granicy obszar Węgrzy nazywali Őrvidek, Chorwaci – Gradišće, a Niemcy – Burgenland. Znaczny odsetek zachodnich części czterech przygranicznych komitatów węgierskich stanowiła ludność niemiecka i słowiańska, szczególnie Chorwaci. Konferencja pokojowa w Paryżu w 1919 r. odrzuciła ambitne plany czeskie przekształcenia tego obszaru w „słowiański korytarz”. Zwycięskie mocarstwa Ententy podjęły natomiast decyzję wyrażoną w traktacie podpisanym w Saint Germain i potwierdzoną w traktacie podpisanym w Trianon o przyznaniu Austrii zachodnich powiatów węgierskich. Protesty węgierskie przeciwko tej decyzji wyraziły się m.in. w podjęciu walki zbrojnej przez ludność węgierską zamieszkałą na terenach przyznanych Austrii. Przy życzliwym dla Węgrów pośrednictwie Włoch zapadła decyzja o przeprowadzeniu referendum w regionie Sopronu. Dzięki korzystnemu dla Węgrów wynikowi referendum region Sopronu pozostał w granicach państwa węgierskiego. Po wytyczeniu granicy w terenie w latach 1922‑1923 została ona zatwierdzona w 1924 r. Na odebranym Węgrom obszarze powstał odrębny kraj związkowy Austrii – Burgenland.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2014, 49, 1
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prekmurje – oderwanie od Węgier i przyłączenie do Słowenii (1919‑1920)
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653729.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Prekmurje (Słowenia)
    stosunki międzyetniczne
    Słowenia - granice - Węgry
    Węgry - granice - Słowenia
    Opis:
    Prekmurje – separation from Hungary and connection to Slovenia (1919‑1920)The issue of the presented article is a continuation of the author’s reflections concerning Central Europe in recent history. The main attention in this article was focused on a small, in terms of area and population, the historical‑geographical region, which is Prekmurje. Till World War I.it belonged to two western Hungarian administrative units of Vas and Zala, and together with the adjoining Porabje were called Vendvidek. Despite this fact the Slavic population of Prekmurje did not succumb to the Hungarian influences, which was the result of persisting in Prekmurje and neighboring lands of the cult of Saints Cyril and Methodius. A.great importance in preserving the identification of the Slovenian population of Prekmurje was the role which played the Slovenian population in the security system called „Gyepű” and „Őrseg” (guard). Citations from publications of Hungarian authors, who admit that the Hungarians learned from the Avars to treat the Slavic population as a bulwark on the frontier taking the first blow of the enemy, are presented in the text. Therefore, the first villages of Prekmurje inhabited by the Hungarian population are separated at least several kilometers. An important role in the history, culture and shaping the national consciousness of the Slovenian population of Prekmurje played Prekmurje dialect of the Slovak language. Prekmurščina has four dialects known as Pannonia or Prekmurje. They are considered the closest to the roots of the old common Slavic language.An interesting thesis, presented in the article, is an indication of the Hungarians as a stabilizing factor in the early medieval Central Europe. They split the Central European countries being on the ongoing war with each other.More than half of the article deals with reflections on complex, but completed with a positive solution procedures for separation Prekmurje from Hungary and joining it to Slovenia, which together with Croatia and Serbia formed a common state of southern Slavs.Tables showing the distribution and the number of the Hungarian population – after its annexation to the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes – remaining in Prekmurje as a national minority are published in the article. The author pointed to the need to refer to the history of the Middle Ages by historians of recent history, especially in the case of research dealing with the history of Hungary, where even distant historical eras serve to explain the present day. Прекмурье – отрыв от Венгрии и присоединение к Словении (1919‑1920)Проблематика представляемой статьи представляет собой продолжение размышлений ее автора, касающихся Центральной Европы в новейшей истории. Главное внимание в статье посвящается небольшому по площади и количеству жителей историко‑географическому краю Прекмурье. До Первой мировой войны принадлежал он к двум западным венгерским комитатам Вас и Зала и вместе с прилегающим к нему Порабьем называлось Вендвидек. Словянское население Прекмурья не было мадьяризировано, что в большой степени являлось результатом удерживающегося в Прекмурье и соседних странах культа Святых Кирилла и Мефодия. В сохранении словенской идентификации жителей Прекмурья большое значение отыграла роль словенского населения в системе охраны называемых „Gyepű” и „Őrseg”. В тексте приведены цитаты из публикаций венгерских авторов, которые не скрывают, что венгры от аваров научились относиться к славянскому населению как охранительному валу на границе, принимающего первые удары неприятеля. Поэтому первые местности Прекмурья, заселенные венгерским населением, отдалены от Муры по крайней мере на несколько километров. Важную роль в событиях, культуре и формировании национального самосознания словенского населения Прекмурья отыграл прекмурский диалект словацкого языка Прекмурский язык имеет 4 наречия, которые называются панонские или прекмурские. Они считаются наиболее близкими к корням общего старославянского языка.Выдвинута в статье интересная гипотеза, которая представляет Венгрию как территорию, которая была стабилизирующим фактором в раннесредневековой Европе. Разделяла она европейские государства в Центральной Европе, очень часто воевавшие между собой.Более половины статьи занимают размышления над трудными, но закончившимся успешно стараниями в вопросе отделения Прекмурья от Венгрии и присоединение его к Словении, которая вместе с Хорватией и Сербией образовали общее государство южных славян.В статье размещены таблицы, показывающие размещение и количество венгерского населения после его присоединения к Королевству Сербов, Хорватов, Словенцев – оставшегося в Прекмурье как национальное меньшинство. Автор указывает, что историкам, изучающим историю нового и новейшего времени, чтобы понять современность, необходимо обратиться к истории средневековья. Особенно важно это для исследователей истории Венгрии, где выяснению современности служат даже такие отдаленные периоды времени, как средневековье.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2012, 47
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Demografia i rozmieszczenie ludności węgierskiej w Słowacji 1918‑1950
    Autorzy:
    Zawistowska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/654142.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Mniejszości
    Słowacja
    XX w.
    Węgrzy
    Słowacja XX w.
    demografia
    Opis:
    Demography and population localization of the Hungarian ethnic group in SlovakiaThe publication presents an outline of changes in the numerical force and localization of Hungarian population in Slovakia in the period between the separation of Slovaks from Hungary in 1918 to 1950.This is a crucial problem constituting a basis for considering the complex Hungarian question n Slovakia in that time. The starting point of the reflections is clear, and the basic argument for establishing the final date was the first census after World War II in Czechoslovakia, carried out after the displacements, expulsions and re‑Slovakization of the Hungarian population after the whole of the power in the country had been taken over communists.After World War I, several hundred of Hungarians found themselves on the Slovakian side of the border and became a minority, Being, however, still aware of their belonging to the Hungarian nation, a few times larger in number than Slovaks. Before World War I, those people inhabited the very centre of the Hungarian Kingdom and constituted an integral part of the reigning nation.Due to the shortage of space, the reflections concentrate on showing changes in number and localization of the Hungarian population in Slovakia in the period between the Wars, during World War II and in the first years after its end. For the reason mentioned above, an inner demographic analysis of the Hungarian population in Slovakia was omitted (age, gender, etc.)The much criticized census of 1910 showed that the territory which 8 years later became Slovakia was inhabited by 884,210 Hungarians (30,3%). In an independent Slovakia, during the census of 1921, the Hungarian nationality was declared by 650,597 (21,7%) people, and that number, varying periodically, was basically the same, or even higher in the last half‑century. However, with a general increase in the population of Slovakia, this means that the percentage of Hungarians has dropped below 10% of the whole population of the country.The publication cites an opinion formed by Janos Makkai, a Hungarian ethnographer and sociologist. According to him, Hungarian people living in Slovakia and other neighbouring countries must have been more experienced in the fight for their rights, were more resistant, specialized, and more versatile in struggling against difficulties of everyday life. Демография и размещение венгерского населения в Словакии в 1918‑1950гг.Статья посвящена изменению численности и размещения венгерского населения в Словакии в период от 1918 г после отделения Словакии от Венгрии и до 1950 г. Это ключевая проблема, которая представляет собой основу для понимания всех сложностей венгерского вопроса в Словакии в этот период. Основным контрольным пунктом оценки этой проблемы была первая после Второй мировой войны перепись населения в Чехословакии, которая была проведена спустя 2 года после окончания переселений, выселений и ресловакизации венгерского населения и перехода всей власти к коммунистам.После Первой мировой войны сотни тысяч венгров оказались по другую сторону словацкой границы и стали этническим меньшинством, сохранив при этом свое национальное самосознание. Население это перед Первой мировой войной жило в самом центре Австро‑Венгрии, и в те времена являлась неотъемлемой частью правящего народа.По причине ограниченного объема публикации в статье основной упор делается на динамику изменений количества населения и размещения венгров на территории Словакии в межвоенный период, во время Второй мировой войны и в первые послевоенные годы. В статье не раскрывается внутренняя демографическая структура венгерского населения Словакии (возраст, пол ит.д.).Подвергаемая критике всеобщая перепись населения 1910 г. показала, что на территории, на которой 8 лет спустя была образована Словакия, жило 884 210 венгров (30,3%). В независимой уже от Венгрии Словакии во время переписи 1921 г. к венгерской национальности отнесло себя 650 597 (21,7%) человек. Такое количество венгерского населения, подвергаясь небольшим колебаниям, в принципе, не только сохранилось, но даже возросло в последней половине 20 в. При тенденции увеличения общей численности населения Словакии означает это, однако, что процент венгров в Словакии снизился до 10% от общего количества населения этого государства.Януш Макай, венгерский социолог и этнограф межвоенного периода, цитата которого приведена в статье, дал общую оценку венгерского населения Словакии. Он констатировал, что венгры, жившие в соседних государствах, так как постоянно боролись за свои жизненные права, были более выдержанными, и хорошо подготовленными к преодолению жизненных трудностей.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2011, 46
    2353-6403
    1230-5057
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies