Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Zagrodzki, Janusz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Sztuka jako wyraz świadomości artysty
Art As An Expression Of The Artist’s Awareness
Autorzy:
Zagrodzki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424492.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
Opis:
Considerations upon the awareness that previously had been identified as the power of God's creation, a universal mind that binds all terrestrial matters together, are the source of an ancient thought. The term conceptualism — conceptus, defining a thought, a concept, an imagination—was inherited from the Latin, but as an idea it emerged in philosophical discussions long before Socrates. The idea of conceptual perception may be found in Plato's philosophy; the definition of creative awareness was not, however, precisely defined by him. It was only Aristotle who assumed that a condition for art to exist is “a permanent disposition capable of producing something with reason”. This direction of research was undertaken by Friedrich Wilhelm Joseph Schelling, one of the first philosophers examining consciousness, the author of the treatise entitled “Philosophy of Art”. The power of Schelling's thought was an emphasis on using symbols in art. Confronting hidden meanings with the literality of concepts based on tangible aspects of knowledge mean that his opinions are still of interest for researchers. The concept of a self-awareness we owe to the establishments of René Descartes. His principle “I think therefore I am” did not remove and in fact even highlighted the doubts that arise during creative activity. What is contemporary art?— a discipline which attempts to understand the power of the human mind, which enables artists to use the knowledge they possess in action. It is an inborn predisposition, or perhaps it is a disposition to produce something material with a thought and therefore it is conceptual in nature. The values in art result from the essence of a message, and the methods of transmitting and receiving are, in a natural way, linked to the intellectual process and it does not matter, which form of the ‘conceptualisation’ of the world the artist chose. Art understood as a concept is often identified as utopian. Utopia, on the other hand, is most often understood as an intentional attitude that exists in one’s consciousness, an idea which cannot be realised. The question arises: what is an artwork completed as an artistic fact. This apparent antinomy between the notions of reality, utopia and concept in art results from an assumption that something is possible and other things are not and that all arguments depend on the assumed point of reference. It is often claimed in colloquial sentences that a project turned out to be utopian. But what does it mean? Can art be utopian? Has any art program ever been fully completed? Can ideas stemming from one’s artistic statement, in their full complexity, demanding a lot of harmonious circumstances, ever be realised? So called utopian or conceptual thought is the basis of all meaningful art achievements, contrary to intentions thought to be realistic, which by their very down-to-earth nature, lack fantasy and therefore have little in common with art. The emergence of an art concept is parallel to the possibilities of its realisation. Not sooner does art exist for real, then as a result a conflict between creative ideas and changing reality appears. Sometimes artistic objectives do not develop further beyond the project stage, sometimes they turn into concrete objects, events or processes. The fact that their incarnations exist, does not determine the meanings. The essence of artistic work is to sustain the idea created. If it takes the form of a registered project then it automatically turns into a tangible object, an item, a phenomenon which can be a base for further actions. So, when the artist questions the rules of the surrounding reality, it is not a conceptual utopia that emerges, but new realities.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 119-122
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzeum Sztuki Nowoczesnej Według Założeń Mariana Bogusza
Premises for a Museum of Modern Art by Marian Bogusz
Autorzy:
Zagrodzki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424393.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Marian Bogusz
Kolekcja Galerii Krzywe Koło
projekty scenograficzne Mariana Bogusza
Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Koszalinie
Collection of The Krzywe Koło Gallery
Marian Bogusz stage design
Museum of Modern Art in Koszalin
Opis:
Artykuł odnosi się do ważnej inicjatywy twórczej Mariana Bogusza (1920-1980) utworzenia Muzeum Sztuki Nowoczesnej na wzór zorganizowanej w 1931 r., przez Władysława Strzemińskiego i grupę „a.r.” Międzynarodowej Kolekcji zdeponowanej w muzeum łódzkim. Przygotowania do tego projektu artysta rozpoczął natychmiast po uwolnieniu z obozu koncentracyjnego w Mauthausen (1945) i powołaniu w Warszawie Klubu Młodych Artystów i Naukowców (1947). Okres socrealizmu przerwał kolekcjonowanie sztuki nowoczesnej. Dopiero powstanie Klubu Krzywego Koła i prowadzonej przez Bogusza autonomicznej Galerii (1956) umożliwiło powrót do tych idei. Bogusz chciał utworzyć kolekcję dzieł artystów skupionych w międzynarodowym ruchu Phases i innych wystawianych w Galerii Krzywe Koło oraz utworzyć z nich stale eksponowany, rozszerzający się zbiór. Początkowo prowadził rozmowy z Muzeum Sztuki w Łodzi. Powstał zespół dzieł (13 obrazów) artystów działających w Paryżu, które przyjęło łódzkie muzeum, odrzucając jednak projekt powstania odrębnego Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Kolejna I Kolekcja Galerii Krzywe Koło, dzieł z lat 1957-1961 (35 obrazów), trafiła jako dar do Muzeum Narodowego w Warszawie (1963), ale i tam nie była eksponowana. W latach sześćdziesiątych głównym miejscem aktywności Bogusza stał się Koszalin. Pierwsze ekspozycje sztuki nowoczesnej odbywały się w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym, a następnie w Muzeum w Koszalinie. Bogusz miał nadzieję stworzyć odrębne Muzeum Sztuki Nowoczesnej, właśnie do tego muzeum przekazał (w 1963 r.) Kolekcje II (13 obrazów) i III (29 gwaszy, rysunków i grafik). Rozwój przyszłego muzeum miały zapewnić coroczne Spotkania Artystów i Naukowców w Osiekach pod Koszalinem (od 1963 r.), na które zapraszano wybitnych artystów. Warunkiem uczestnictwa w spotkaniach było ofiarowanie jednego z dzieł do zbiorów muzeum. W 1965 r. realizacja projektu Bogusza została przerwana. Decyzją administracyjną zlikwidowano w koszalińskim muzeum dział sztuki. Muzeum Sztuki Nowoczesnej organizowane od czerwca 1963 r., fizycznie przestało istnieć. Idea nowego muzeum nakreślona przez Bogusza, wiążąca poezję, teatr i muzykę z malarstwem i rzeźbą, zasługuje na szczególną uwagę. Światowe dokonania sztuki początku lat sześćdziesiątych XX wieku, w których poważny udział mieli artyści polscy, w dotychczas przygotowywanych ekspozycjach nie znalazły właściwego miejsca, istnieją tylko wirtualnie. Rozproszone zbiory Muzeum Sztuki Nowoczesnej, zebrane według założeń Bogusza, dalej czekają na odbiorców świadomych ich znaczenia.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 15-27
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies