- Tytuł:
-
Can Theatre Help Repair Damaged Urban Fabric? Toward a “Thick” Description of Haifa’s Wadi Salib Theatre Center
Czy teatr może naprawić uszkodzoną tkankę miasta? „Gęsty opis” Wadi SalibTheatre Center w Haifie - Autorzy:
- Yerushalmi, Dorit
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/30146729.pdf
- Data publikacji:
- 2022-06-12
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
teatr w zaadaptowanym budynku
teatr miejski
żydowskość
palestyńskość
arabskość
teatr w Izraelu
Wadi Salib
ruiny
theatre in repurposed building
municipal theatre
Jewish
Palestinian
Arabic
theatre in Israel
ruin - Opis:
-
This article explores roles of theatre as an urban cultural institution in Haifa’s politics, urban order, and spatial imagination—a “wounded city” (Till, 2012) infused with Jewish and Palestinian histories. The case study is the theatre center in Wadi Salib, founded in 1983 in a repurposed Palestinian building. The author proposes a theatre historiography of crises, dimming hopes, and even failure that temper the sense that theatre-makers can enact change, reconcile community wounds, and spark critical discourse. The article explores the theatre center through three spatial dimensions: the historic building and its location, the theatrical space, and then the repurposed Al-Pasha Complex building as a ruin. The author demonstrates how the center’s activity exposed both the wounded urban fabric and the theatre’s institutional inability, even when partly funded by the municipality and the state, to be an active, sustainable agent and partner in reconciliation and healing.
Artykuł omawia funkcje teatru jako miejskiej instytucji kulturalnej w polityce, organizmie miejskim i wyobraźni przestrzennej Hajfy, „zranionego miasta” (Till, 2012) przenikniętego żydowskimi i palestyńskimi historiami. Studium przypadku dotyczy centrum teatralnego w Wadi Salib, założonego w 1983 roku w palestyńskim budynku. W wybranym przez autorkę modelu historiograficznego myślenia kluczową rolę odgrywają kryzysy, gasnące nadzieje, a nawet porażki, które ograniczają poczucie, że twórcy teatralni mogą wprowadzać zmiany, łagodzić rany wspólnoty i pobudzać krytyczny dyskurs. Autorka analizuje funkcjonowanie centrum teatralnego w trzech wymiarach przestrzennych: historycznego budynku i jego lokalizacji, przestrzeni teatralnej, a następnie zaadaptowanego kompleksu Al-Pasha jako ruiny. Dowodzi, że działalność ośrodka odsłoniła zarówno zranioną tkankę miejską, jak i instytucjonalną niewydolność teatru – nawet częściowo finansowanego ze środków miejskich i rządowych – jako aktywnego, stabilnego i sprawczego uczestnika procesu pojednania i uzdrawiania. - Źródło:
-
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 2; 11-33
0031-0522
2658-2899 - Pojawia się w:
- Pamiętnik Teatralny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł