Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "patron" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Feba z Kenchr – siostra, diakon, patron
Phoebe: sister, deacon, patron
Autorzy:
Gajewski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/425528.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Gdańsku z siedzibą w Sopocie
Tematy:
Church
Corinth
Paul
deacon
patron
woman
Opis:
The article is a historical-theological study of Phoebe as depicted by Paul in Romans 16,1-2. The background is, on the one hand, the ancient cities of Corinth and Cenchrea with their citizens and, on the other, the young local church in Achaia, being the effect of Paul's missionary work around the half of the first century. In order to describe Phoebe the apostle used three nouns: adelphēn, diákonon, prostátis. The article investigates all three terms against their biblical and cultural millieu. Each one of them carries a different meaning and, juxtaposed with the others, gives a picture of a woman involved in service for the community. The highly specific nature of the text in Romans is exemplified by the fact that this is the only usage of the above terms in the New Testament to describe a woman. The term "sister" is used to describe the affinity of faith but can also be understood in the light of a group of people dedicated to the ministry of the gospel. This conclusion, per analogiam, stems from Paul's use of the term "brother" (also in singular) to denote his close co-workers (Timothy, Titus, and Epaphrodite, among others). The second term (deacon, servant) has usually been translated as "deaconess". That translation runs the danger of anachronism and leads to understanding the ministry of Phoebe in the categories and concepts attributed to deacons and deaconesses by later Christianity. In Pauline texts "deacon" and "deaconry" did not necessarily mean a church office associated with a ministry to the needy and the ill or to widows and orphans, but rather denoted people who functioned as official agents and delegates and was a title of honour in the Messianic Community. Paul used the word to describe his own co-workers, delegates of the Church or local communities (e.g. Timothy and Titus). An ex- ample of such usage may be the ministry of Epaphrodite from Philippi. Based on this, it is concluded that the ministry of Phoebe as a servant cannot be reduced to the role of a deacon or deaconess from a later period (I/II century) but needs to be understood along the lines of Paul's interpretation. The meaning of the third term (patron, protector) in Phoebe's case has often been narrowed down to the role of supporting, helping, and - in general - being helpful. However, the verb proīstēmi and its derivatives in proto- nad deutero-Pauline texts refers to leaders, heads of communities. The analysis of literary texts and inscriptions from that period also indicates that the noun (both in masculine and in feminine forms) was used for people holding honorary positions in their country, city or council. It also concerned women in the diaspora and especially wealthy women in the eastern cities of the Roman Empire. They were often involved in economic and social activities but did not retreat from the world of politics (Plancia Magna, Claudia Metrodora, Junia Theodora). The present study leads to the conclusion that reducing the role of Phoebe to that of supporting and helping does not fully depict her function in the Church during the time of Paul. Taking into account the fact that Christianity of that period was to a large degree a social movement sponsored by wealthy and influential patrons, the status of a patron being an official delegate of the local community in Corinth and Cenchrea to Rome (or Ephesus) and belonging to the broad missionary team of the Apostle best describes the position of Phoebe in the Church.
Źródło:
Gdański Rocznik Ewangelicki; 2011, 5; 251-300
1898-1127
Pojawia się w:
Gdański Rocznik Ewangelicki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wezwania lubelskich świątyń jako elementy krajobrazu sakralnego miasta
Patron saints of Lublin churches as elements of the city’s sacral landscape
Autorzy:
Siwiec, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2171615.pdf
Data publikacji:
2020-12-11
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
invocations of church patron saints
church patron saints
sacral landscape
city
Lublin
wezwania świątyń
patrocinia
patron
patronat kościoła
krajobraz sakralny
miasto
Opis:
The article discusses the historical and descriptive aspects of the invocations of patron saints in the Lublin churches, in the context of the city’s space and sacral landscape. Because the dominant role in Lublin’s religious life is played by the Catholic Church, the most numerous group are the names relating to Catholicism – but not exclusively: other Christian denominations (including Eastern ones) are also represented. Churches as spatial objects belong to the city’s cultural landscape, its sacral landscape and sacred space. It is a sanctity that emerges thanks to shared meanings, communicated by means of an urban and architectural code, as well as in connection with linguistic forms qua messages concerning a given object and place. Forms of this kind are invocations of patron saints associated with places of religious cult. They have a discursive marking that results from being anchored in religious discourse; however, they can also function as elements that organize the communal life of the discourse of social memory. This article deals with Catholic patron saints. The data have been classified semantically but also with respect to the form of the names and their cultural motivation. Thanks to this, they could be correlated with specific ways of the onymic impersonation of the sacred.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2020, 15; 227-246
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bp Andrzej F. Dziuba, Prymas — kanclerz — patron. Kardynał Stefan Wyszyński
Bp Andrzej F. Dziuba, Primate — Chancellor — Patron: Cardinal Stefan Wyszyński
Autorzy:
Wyszowadzki, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108548.pdf
Data publikacji:
2022-06-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 6; 111-114
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wilhelm Storosta (Vydunas) – patron litewskiej tożsamości czy ruchów neopogańskich?
Autorzy:
Maszkiewicz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568659.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Opis:
This article refers not only to the biography of Wilhelm Storosta (Vydunas) and his works and creations but more to his intellectual, philosophical and literary influence on the next generations of Lithuanian political and cultural elite. Storosta (1868-1953) most of his active life spent in East Prussia, in Tylsit (now Sovietsk) his was the teacher and preceptor of Lithuanian youth, founder of theaterы and folk circles that reconstructed the unique beauty of Lithuanian cultural legacy deeply rooted in pre-Christian tradition. Storosta studied philosophy and anthropology in Berlin and Leipzig. There he discovered firm relations between Baltic nations (philology, ethnology) and Indo-European tradition. His output is often called by his domestic followers and researchers “vydunism”, and it is the inspiration for studies in many branches of human sciences (eg. ethnography, ethnology, culture and religious studies). In the 70’s in occupied Lithuania there appeared many folk circles of a hidden anti-Soviet character what then beget generation of activists of the Lithuanian national revival of the 80’s and 90’s. But there’s one another interesting aspect of Vydunas’ creativeness – his theatrical productions. Such pieces as: “Shadows of ancestors”, “Star’s itineraries” or “Sea bells” that were translated into the Polish language and had an impact on the Polish intelligentsia in Vilnius before WWII. The Author tried to reconstruct in his theatrical works an atmosphere of pre-Christian Lithuanian culture that inspires even today many activists of pagan cults and movements. Back in the 20’s associations were formed called “Romuva” aimed at the rebirth of ancient Lithuanian tradition and religious culture. Therefore it is no exaggeration when we call today Vydunas one of great fathers of Lithuanian national identity.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2013, 1(4); 181-207
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ŁUKASZ GÓRKA - MAGNAT I MECENAS
Łukasz Górka - a magnate and patron
Autorzy:
Jurek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510208.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Biblioteka Kórnicka PAN
Opis:
Łukasz Górka (1481/1482-1542) belonged to the noble family of the odzia coat of arms. In the 15th century, lords from Górka (Miejska) held high offices and accumulated vast estates. Łukasz was possibly the most rich land owner in Poland, as well as the leading figure from the magnate faction, opposing the political aspirations of masses of noblemen. He was thought to be a ruthless money grabber and stories have it that it was out of his greed that towards the end of his life he left his secular career to become the bishop of W oc awek. However, he did not spare funds for representational purposes. He extended his castles (Kórnik, Szamotuły) and founded many pious works of art. Some of the works he ordered have survived, including a fragment of a triptych showing the scene of the Annunciation to the Blessed Virgin Mary. Although its original purpose remains unidentified, it was most probably ordered for the family chapel of the Górkas in the Poznan cathedral.
Źródło:
Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej; 2015, 32; 11-36
0551-3790
Pojawia się w:
Pamiętnik Biblioteki Kórnickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poleski męczennik – czy patron trudnego pojednania? Międzynarodowa konferencja naukowa: Brześć–Janów Poleski 16–17 maja 2007.
Autorzy:
Kramarz, Henryka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/436063.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Poleski męczennik – czy patron trudnego pojednania? Międzynarodowa konferencja naukowa
Brześć–Janów Poleski 16–17 maja 2007.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2008, 7; 197-201
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Józef – Patron Kościoła powszechnego w wybranych dokumentach Stolicy Apostolskiej
St. Joseph – Patron of the Universal Church in selected documents of the Holy See
NS. Joseph – Patron der Universalkirche in ausgewählten Dokumenten des Heiligen Stuhls
Autorzy:
Bujak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138310.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Rok św. Józefa
nauczanie papieży
sanktuarium w Skrzatuszu
St Joseph
the teaching of the popes
the sanctuary in Skrzatusz
Opis:
8 grudnia 2020 r. z okazji 150. rocznicy ogłoszenia przez bł. Piusa IX św. Józefa Patronem Kościoła katolickiego Ojciec święty Franciszek opublikował list apostolski o św. Józefie pt. Patris Corde i ogłosił w całym Kościele Rok św. Józefa od 8 grudnia 2020 r. do 8 grudnia 2021 r. Artykuł przedstawia obecność świętego Józefa – Patrona Kościoła w nauczaniu papieży (oprócz Benedykta XVI), począwszy od Piusa IX, który 8 grudnia 1870 r. oddał Kościół pod opiekę Cieśli z Nazaretu, Oblubieńca Maryi Panny, Opiekuna Syna Bożego. Dekretem Qemadmodum Deus, korzystając z wielowiekowej tradycji pobożnościowej i teologicznej w Kościele katolickim, Pius IX położył podwaliny pod dalszy rozwój nauczania Magisterium o św. Józefie. Wszyscy papieże zgodnie potwierdzają, że argumentem za ogłoszeniem św. Józefa Patronem Kościoła było sprawowanie posługi opiekuna Świętej Rodziny, małżeństwo z Maryją i czuwanie nad bezpieczeństwem i wychowaniem Syna Bożego. Święta Rodzina z Nazaretu już zawierała w sobie zaczątki Kościoła, zatem patronat nad nim jest dla św. Józefa przedłużeniem misji otrzymanej od Boga wobec Jezusa Chrystusa, Głowy Kościoła i Maryi, Jego Matki. Misja św. Józefa nie kończy się na ziemi, ale trwa w niebie przez całe dzieje Kościoła.
On December 8, 2020, on the occasion of the 150th anniversary of the announcement by Bl. Pius IX, St. Joseph a Patron of the Catholic Church The Holy Father Francis published an apostolic letter about St. Joseph entitled Patris Corde and proclaimed the Year of St. Joseph from December 8, 2020 to December 8, 2021. The article presents the presence of Saint Joseph – the Patron of the Church in the teaching of the Popes (except Benedict XVI), starting with Pius IX, who on December 8, 1870, entrusted the Church to the care of the Carpenter of Nazareth, the Bridegroom Of the Virgin Mary, Guardian of the Son of God. By the decree of the Qemadmodum Deus, Pius IX laid the foundations for the further development of the teaching of the Magisterium on St. Joseph. All popes agree that the argument for declaring St. Joseph, the patron of the Church was the ministry of the guardian of the Holy Family, marriage with Mary, and watching over the safety and upbringing of the Son of God. The Holy Family of Nazareth already contained the beginnings of the Church, so the patronage over it is for St. Joseph, an extension of the mission received from God to Jesus Christ, Head of the Church and Mary, His Mother. St. Joseph does not end on earth, but continues in heaven throughout the history of the Church.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 47-60
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój idei przedsiębiorstw patronackich w XXI wieku
Development of the idea of patron enterprises in the 21st century
Autorzy:
Jermakowicz, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/398748.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
humanizacja pracy
przedsiębiorstwa patronackie
zarządzanie zasobami ludzkimi
humanisation of work
patron enterprises
human resource management
Opis:
W artykule przedstawiono ideę przedsiębiorstw patronackich, która miała swój początek na przełomie XVIII i XIX wieku. Rozwój idei humanizacji pracy zaowocował powstawaniem przedsiębiorstw patronackich charakteryzujących się troską o pracowników, w zakresie zapewnienia im: dachu nad głową, opieki zdrowotnej, edukacji (również ich dzieciom), rozrywki i kultury, transparentnych kryteriów awansu zawodowego. Model przedsiębiorstw patronackich nie był powszechny zarówno w XIX, jak i w pierwszej połowie XX wieku. Działania pracodawcy na rzecz pracowników, które było uzależnione od dobrej woli pracodawcy, zaczęły być zastępowane kodeksem pracy, określającym szczegółowo prawa i obowiązki zarówno pracodawcy, jak i pracobiorcy. Jakże słuszne regulacje prawne w zakresie relacji pracodawca pracobiorca odbierają do pewnego stopnia pracodawcom inicjatywę w dziedzinie pozakodeksowej opieki nad pracownikami, co ma wpływ na obecny kształt tych relacji. Celem tego artykułu jest przedstawienie form i obszarów realizacji idei przedsiębiorstw patronackich w dzisiejszym świecie i podjęcie próby udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy możliwe jest stworzenie takich stosunków między pracodawcami a pracobiorcami, które nie wynikałyby tylko i wyłącznie z kodeksu pracy, ale także odpowiedzialności jednych za drugich? Współczesny rynek pracy wymusił bowiem zmianę w podejściu do idei przedsiębiorstw patronackich; zmieniły się cele i kryteria.
In the article was presented the idea of patron enterprises which had its beginning at the turn of the eighteenth and nineteenth centuries. Development of the idea of work humanization resulted in creationg of patron enterprises taking care about workers, their housing conditions workers, health care, education (also for their children), entertainment and the culture, transparent criteria of their professional promotion. The model of patron enterprises wasn't universal both in the 19th century, as well as isn't universal at present. Introducing of forms and areas in the realization is a purpose of this article: of idea of patron enterprises in today's Poland on concrete examples. Relationships between employers and employees resulting from the mutual responsibility were portrayed in this article. The contemporary labour market didn't change the 19th eternal idea of patron enterprises, only action changed its realization.
Źródło:
Ekonomia i Zarządzanie; 2014, 6, 2; 291-303
2080-9646
Pojawia się w:
Ekonomia i Zarządzanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies