Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "wielka narracja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
W poszukiwaniu adekwatnej antropologii. Trudności i postulaty
In Pursuit of Adequate Anthropology: Difficulties and Postulates
Autorzy:
WADOWSKI, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047078.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
adekwatna antropologia, redukcjonizm, człowieczeństwo, duchowość, wielka narracja
adequate anthropology, reductionism, humanity, spirituality, grand narrative
Opis:
W artykule podjęta została kwestia poszukiwania tak zwanej antropologii adekwatnej. Antropologia filozoficzna rozwinęła się w dwudziestym wieku, jednakże w późniejszym czasie utraciła swoją żywotność. Różnorodne ujęcia i koncepcje człowieka bazują zwykle na założeniach redukcjonistycznych. Wdrażanie w praktykę życia społecznego redukcjonistycznych wizji osoby ludzkiej doprowadziło do wzrostu nieprawidłowości i patologii. W konsekwencji człowiek współczesny podlega różnorodnym formom alienacji. Problem człowieka wymaga wszechstronnych ujęć. Koncepcje etyczne czy też aksjologiczne są bardzo potrzebne, fundamentem potencjalnej integralnej antropologii powinna być jednak uniwersalna duchowość. Nieodzowne wydaje się więc przekroczenie w dyskursie perspektywy zarówno pierwszoosobowej, jak i drugoosobowej oraz trzecioosobowej. Należy dążyć do wypracowania uniwersalnej, ponadkulturowej kategorii człowieczeństwa opartej na holistycznie rozumianej duchowości. Człowieczeństwo to zdolność do dialogicznej partycypacji w wartościach duchowych. Konieczne wydaje się wypracowanie niearbitralnej i maksymalnie bezstronnej filozofii człowieka pozwalającej wygenerować „wielką narrację” dla całej planety, narrację na miarę dwudziestego wieku.
The main aim of the paper is to discuss the issue of adequate anthropology. Philosophical anthropology as a scholarly discipline developed in 20th century, but soon it lost its vivacity. A majority of the contemporary concepts of the human being may be described as reductionist. The subsequent application of such reduced models in the social life has contributed to an increase in dysfunctions and pathologies. As a result the human being experiences various forms of alienation and estrangement. The so called ‘problem of man’ calls for multidimensional analyses. The author postulates that while a focus on ethics and axiology is certainly important, the actual basis of the future integral anthropology should be universal spirituality. This kind of discourse, however, would involve going beyond the first, the second and the third person perspectives. Elaboration of a universal and metacultural category of humanity, one based on a holistic model of spirituality, seems essential. Humanity comprises capability of participating, in a dialogical way, in spiritual values. The ultimate need is then to create a non-arbitrary and impartial philosophy of the human being capable of generating a grand narrative for the whole planet.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 201-218
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spory o rolę historii w sferze publicznej na współczesnej Ukrainie
The Dispute over the Role of History in the Public Sphere in Contemporary Ukraine
Autorzy:
Skłokin, Wołodymyr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373569.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Ukrainian historiography
national paradigm
master narrative
affirmative historiography
history for its own sake
critical public history
historiografia ukraińska
paradygmat narodowy
wielka narracja
historiografia afirmacyjna
historia dla samej siebie
krytyczna historia publiczna
Opis:
This article discusses the debate over the social meaning of history occurring between proponents and opponents of the national paradigm in contemporary Ukrainian historiography, in the context of recent paradigmatic changes in historiography in the West. The debate centers on two competing views of the proper relation of academic history writing to politics and society. After pointing out the limitations of these two dominant perspectives, the author ends the article by discussing possible solutions, particularly John Tosh’s idea of a critical public history, which is practiced in Ukraine by Jarosław Hrycak.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 47-61
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Что делает дьявол на нашем диване?»: Холокост и Ленинградская блокада в прозе Сильвии Хутник, Игоря Остаховича, Андрея Тургенева
“What is the Devil Doing on our Sofa?”: The Holocaust and the Leningrad Blockade in the Prose of Sylvia Chutnik, Igor Ostachowicz, Andrei Turgenev
Autorzy:
Adelgejm, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433555.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Karpacka Państwowa Uczelnia w Krośnie
Tematy:
Holokaust
oblężenie Leningradu
postpamięć
wielka narracja
trauma historyczna
Warszawa
Muranów
groteska
dekonstrukcja
terapia prowokatywna Franka Farrelliego
Holocaust
the Siege of Leningrad
post-memory
big narrative
historical trauma
Warsaw
grotesque
deconstruction
provocative therapy of F. Farrelli
Opis:
W artykule zaanalizowano teksty polskich autorów Igora Ostachowicza i Sylwii Chutnik oraz rosyjskiego pisarza Andrieja Turgieniewa (pseudonim Wiaczesława Kuricyna), zrodzone perspektywę postpamięci, wcześniej czy później odsłaniającej i wypełniającej „białe plamy” – przez poczucie, że adekwatny dyskurs nie został wypracowany lub też istniejący już dyskurs nie funkcjonuje. Teksty literackie odnoszą się do tej części traumy historycznej, która nie została dostatecznie przepracowana albo została wyparta ze względu na haniebny lub przynajmniej nieheroiczny charakter doświadczenia, co uniemożliwia włączenie go do wielkiej narracji. Głównym pytaniem, na które stara się odpowiedzieć autorka artykułu, jest psychologiczno-artystyczny powód posługiwania się groteską, sarkazmem, czarnym humorem w odniesieniu do tematów sakralizowanych przez samą skalę ludzkiej tragedii – doświadczenie Holokaustu i oblężenie Leningradu.
The article analyzes the texts of the Polish authors Igor Ostachowicz and Sylvia Chutnik and the Russian writer Andrei Turgenev (the pen name of Vyacheslav Kuritsyn), generated by post-memory perspective, sooner or later revealing and filling the «blank spots», through the feeling that an adequate discourse has not been worked out or the existing discourse «doesn’t work». The literary texts refer to the part of historical trauma that was not (at all or sufficiently) worked through, was repressed because of its shameful or, at least, non-heroic nature, which prevents the inclusion of this experience into the «big narrative». The main question that the author of the article is trying to answer concerns the psychological and artistic reasons for using grotesque, sarcasm, and black humor when referring to topics sacralized by the very scale of human tragedy – the experience of the Holocaust and the Siege of Leningrad.
Źródło:
Studia Pigoniana; 2021, 4, 4; 103-119
2657-3261
Pojawia się w:
Studia Pigoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les narrations micro-(h)istoriques de Claude Dunetonet de Jean Echenoz
Autorzy:
Sadkowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083176.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Great War
microhistory
historian’s novel
witness’s novel
micro-(h)istorical narration
Duneton
Echenoz
Wielka Wojna
mikrohistoria
powieść historyka
powieść świadka
narracja
mikro(h)istoryczna
Opis:
Micro-(h)istorical narratives by Claude Duneton and Jean Echenoz – The purpose of this article is a comparative study of two recent French novels, Le Monument. Roman vrai by Claude Duneton (2004) and 1914 by Jean Echenoz (2012), which, in spite of formal and ideological differences, approach the theme of the Great War in a way similar to micro-historical frameworks. Like historians representing this field of historiography, both writers depict the four years of the First World War by focusing on a small community and a geographical space limited to a small location on the home-front. Referring to the distinction between roman de l’historien (the historian’s novel) and roman du témoin (the witness’s novel) proposed by Emmanuel Bouju, the author of the article analyses the strategies used by the novelists to create an indirect witness’s point-of-view, juxtaposed with the perspective of the contemporary recipient of the events that happened a hundred years ago.
Celem artykułu jest porównanie dwóch francuskich powieści – Le Monument. Roman vrai Claude’a Dunetona (2004) i 1914 Jeana Echenoza (2012), w których opowieść o I wojnie przypomina strategie stosowane w pisarstwie mikrohistorycznym. Odnosząc się do rozróżnienia pomiędzy kategoriami powieści historyka (roman historique) i powieści świadka (roman istorique), w ujęciu Emmanuela Bouju, autor omawia strategie stosowane przez obu powieściopisarzy w celu stworzenia efektu zapośredniczonego świadectwa zestawionego z punktem widzenia dzisiejszego odbiorcy wydarzeń sprzed stu lat.
Źródło:
Kwartalnik Neofilologiczny; 2018, 3; 335-343
0023-5911
Pojawia się w:
Kwartalnik Neofilologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies