Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wiek zachorowania" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Rola stygmatyzacji oraz przekonań na temat wyglądu w rozwoju depresji u chorych na łuszczycę
    Autorzy:
    Przybyła-Basista, Hanna
    Łakuta, Patryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1161606.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
    Tematy:
    depresja
    łuszczyca
    stygmatyzacja
    wiek zachorowania
    wsparcie społeczne
    Opis:
    Celem przeprowadzonych badań było określenie roli stygmatyzacji oraz przekonań na temat wyglądu w rozwoju depresji u chorych na łuszczycę, uwzględniając wiek wystąpienia łuszczycy oraz poziom spostrzeganego wsparcia społecznego. Badaniem objęto 193 chorych na łuszczycę. Przeprowadzone analizy ujawniły dwa mechanizmy moderowanej mediacji. Okazało się, że wyłącznie u osób, które zachorowały we wczesnym wieku, przekonania na temat wyglądu pełnią rolę mediatora w relacji między występowaniem zmian skórnych a poziomem depresji. Wykazano również, że w grupie chorych, którzy charakteryzują się niskim poziomem wsparcia ze strony rodziny, przyjaciół i innych osób bliskich, stygmatyzacja pełni rolę mediatora w relacji między występowaniem zmian skórnych a objawami depresji. W artykule zostały omówione teoretyczne i praktyczne implikacje prezentowanych wyników.
    Źródło:
    Polskie Forum Psychologiczne; 2016, XXI, 3; 447-463
    1642-1043
    Pojawia się w:
    Polskie Forum Psychologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stres psychologiczny i czynniki na niego wpływające u opiekuna dziecka krótkotrwale hospitalizowanego
    Psychological stress and its causes for caregivers of children hospitalized for short time
    Autorzy:
    Krywda-Rybska, Dagmara
    Zdun-Ryżewska, Agata
    Zach, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031918.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    age of onset
    caregivers
    child hospitalized
    psychological stress
    self-efficacy
    stres psychologiczny
    opiekunowie
    dziecko hospitalizowane
    poczucie własnej skuteczności
    wiek zachorowania
    Opis:
    Introduction: A lot of research has been done on reactions of caregivers of children hospitalized for a long time and suffering from chronic diseases. There are not so much articles about the impact of short term hospitalization on family. Parent’s psychological well-being, level of stress, social support can affect children while even short hospitalization. Material: The examined group consisted of 64 caregivers of children hospitalized in Szpital Dziecięcy Polanki in Gdansk. Caregivers stayed with child during hospitalization and agreed to take part in the research. Children were average hospitalized for 7 days. Method: To gather data we used demographic and clinical survey. Caregivers were asked to estimate their level of stress. To measure way of coping with stress CISS was used, GSES to measure the level of control, CECS (showing or hiding emotions), and LOT-R (optimism). Results: There is a correlation between the caregiver’s level of stress and his/hers subjective estimation of children medical condition. There is correlation between the caregiver’s level of stress and seeking for social companionship, avoidance, and ways of coping focused on emotions. There was a correlation between level of stress and suppressing depression, and self-efficacy. Conclusions: 1) Caregiver’s high self-efficacy can decrease the level of stress – explaining to parents what they can do in their situation is very important. 2) Parents of younger children, suppressing their emotions, and very stressed should be given additional psychological help (psychoterapeutic and counseling).
    Wstęp: Wiele doniesień dotyczy reakcji rodziców i opiekunów w sytuacji przewlekłej hospitalizacji związanej z ciężką chorobą dziecka. Stosunkowo mniej badań pokazuje wpływ krótkotrwałej hospitalizacji na rodzinę. Kondycja psychiczna, poziom stresu rodzica, ilość wzajemnego wsparcia może przekładać się na stan dziecka także w tej sytuacji. Materiał: W badaniu udział wzięło 65 opiekunów dzieci hospitalizowanych w Szpitalu Dziecięcym Polanki w Gdańsku. Kryteriami włączenia było przebywanie z dzieckiem i wyrażenie zgody na badanie. Średni czas hospitalizacji dziecka w badanej grupie wyniósł około 7 dni. Metoda: W badaniu wykorzystano ankiety w celu zebrania danych demograficznych i klinicznych oraz określenia nasilenia subiektywnie odczuwanego przez rodzica stresu. Wykorzystano kwestionariusz CISS (do pomiaru stylu radzenia sobie ze stresem), GSES (pomiar poczucia kontroli), CECS (pomiar stopnia ujawniania lub tłumienia emocji) oraz LOT-R (pomiar optymizmu). Wyniki: Natężenie stresu odczuwanego przez rodzica hospitalizowanego dziecka koreluje z wiekiem dziecka oraz subiektywną oceną stanu dziecka dokonywaną przez rodzica. Zaobserwowano ujemną korelację pomiędzy odczuwanym przez rodzica natężeniem stresu a poszukiwaniem kontaktów towarzyskich, unikaniem oraz dodatnią współzależność między poziomem stresu a stylem skoncentrowanym na emocjach. Wystąpiło również nieznaczne powiązanie między poziomem stresu a tłumieniem depresji oraz poczuciem własnej skuteczności. Wnioski: 1) Poczucie własnej skuteczności u opiekunów i rodziców hospitalizowanych dzieci może zmniejszać odczuwany stres – wskazywanie obszarów pozostających pod kontrolą rodziców (tego, co rodzic może robić w sytuacji choroby dziecka) może zwiększać poczucie skuteczności. 2) Rodzice młodszych dzieci tłumiący emocje smutku, przeżywający silny stres mogliby zostać objęci dodatkową opieką psychologiczną (terapeutyczne wsparcie, poradnictwo) w celu zmniejszenia poziomu przeżywanego stresu.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 268-271
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stwardnienie rozsiane w świecie i w Polsce – ocena epidemiologiczna
    Multiple sclerosis in Poland and worldwide – epidemiological considerations
    Autorzy:
    Potemkowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058876.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    epidemiology
    incidence and prevalence in Poland
    mean age at disease onset
    sclerosis multiplex
    survival rate
    stwardnienie rozsiane
    epidemiologia
    zachorowalność i chorobowość w polsce
    średni wiek zachorowania
    czas przeżycia
    Opis:
    Neuroepidemiology is a discipline assessing the impact of environmental and genetic factors on the incidence and development of diseases of the nervous system and describes their prevalence and distribution. The basic epidemiological parameters in multiple sclerosis (MS) are the indices of prevalence, incidence, morbidity and mortality, disease duration and mean age at onset. First epidemiological studies concerning MS date back to the twenties the XX century. Prevalence indices worldwide vary from 15 to 180 per 100 000 persons; in northern Europe the mean index is 83 per 100 000 and in Poland – 45- 92 per 100 000. Incidence indices vary depending on geographic location: in Europe it varies from 3.5 to 5.5 per 100 000, while in Poland they vary from 2.4 (Szczecin) to 4.3 (Gniezno). Based on these data it may be assumed that 1300- 2100 new cases are being diagnosed in Poland each year. In females, the prevalence of MS is about two- fold higher than in males. Mean age of onset in the Lublin region is 30.1 years and in the Szczecin region – 36.49 years in males and 34.16 years in females. It is estimated that 10- years’ survival rate (from the time of diagnosis) is 90- 95%, 20- years’ survival rate – 70- 75%, 30- years’ survival rate – 50- 65% and 40- years’ survival rate – 35- 55%. Mean life duration in males and in females was similar and in 1998 amounted to 52.3 and 51.8 years, respectively. Patients with late- onset MS usually survive shorter. In 58% of the patients, the disease takes a relapsing- remitting form, in 27% – secondary progressive, in 9% – primary progressive and in 6% – progressive‑relapsing. A more severe course may be expected in late- onset cases, in those with high index of relapses in the initial years of the disease and in those with pronounced demyelinating lesions in MRI scans. On the average, disability increases by 0.3- 0.5 EDSS grade per year.
    Neuroepidemiologia ocenia wpływ czynników ekologicznych i genetycznych na rozwój schorzeń układu nerwowego oraz opisuje ich częstość występowania i rozmieszczenie. Podstawowymi parametrami epidemiologicznymi dla stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) są wskaźniki chorobowości, zachorowalności, śmiertelności, umieralności, czas trwania choroby i średni wiek zachorowania. Pierwsze badania epidemiologiczne dotyczące SM pochodzą z lat 20. XX wieku. Na świecie wskaźniki chorobowości wahają się od 15 do 180/100 000 osób; w północnej Europie uśredniony wskaźnik wyniósł 83/100 000, a w Polsce od 45 do 92/100 000. Wskaźniki zachorowalności różnią się w zależności od rozmieszczenia geograficznego – w Europie wynoszą od 3,5 do 5,5/100 000, w Polsce wahają się od 2,4 (Szczecin) do 4,3 (Gniezno). Na tej podstawie można sądzić, że odnotowuje się w naszym kraju rocznie od 1300 do 2100 nowych chorych. Zachorowania na SM wśród kobiet są mniej więcej 2 razy częstsze. Średni wiek zachorowania w Polsce w Lublinie wyniósł 30,1 roku, w Szczecińskiem dla mężczyzn 36,49, a dla kobiet 34,16 roku. Szacuje się, że 10 lat od rozpoznania SM przeżywa 90- 95% chorych, 20 lat – 70- 75%, 30 lat – 50- 65%, a 40 lat – około 35- 55% chorych. Średnie długości życia u mężczyzn i kobiet w Polsce były zbliżone i wyniosły w 1998 roku odpowiednio 52,3 i 51,8 roku. U osób z późniejszym początkiem SM czas przeżycia jest zazwyczaj krótszy. U 58% pacjentów choroba ma postać rzutowo- remisyjną, u 27% – wtórnie postępującą, u 9% – pierwotnie postępującą, a u 6% – postępująco-nawracającą. Gorszy przebieg SM występuje u chorych z późniejszym początkiem, a także u pacjentów z wysokim wskaźnikiem rzutów w pierwszych latach choroby i nasilonymi zmianami demielinizacyjnymi w badaniu NMR. Średnio niepełnosprawność wzrasta o 0,3- 0,5 stopnia EDSS na rok.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 2; 91-97
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies