Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "szkarlupnie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Krawędzie bioherm mikrobialitowo-gąbkowych miejscem znacznego nagromadzenia płytek szkarłupni
    Autorzy:
    Ostrowski, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061397.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    szkarłupnie
    megafacja gąbkowa
    biohermy
    sponge megafacies
    echinoderms
    biohermal
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 59-62
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Eksploracja głębin Morza Karaibskiego w rejonie wyspy Roatán (Honduras) przez polskich paleontologów - teraźniejszość kluczem do poznania przeszłości
    Deep-sea exploration of the Caribbean Sea in the area of Roatán Island (Honduras) from the point of view of Polish palaeontologists - the present is the key to the past.
    Autorzy:
    Gorzelak, Przemysław
    Salamon, Mariusz A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20222731.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    Honduras
    szkarłupnie
    liliowce
    strefa foticzna
    ichnologia
    echinoderms
    crinoids
    photic zone
    ichnology
    Opis:
    The island margin of Isla de Roatán is a unique place of outstanding scientific and didactic values, with one of the longestcoral reef and an astonishing fauna inhabiting the deep sea zones. The unique geomorphological conditions enable to perform shore-based submersible operations at great depths. In this paper a short report from our dive down to about 650 m is presented. Our preliminary dive was used to document a diverse faunal assemblage, which allowed for a better understanding of the fossil record.
    Źródło:
    Przegląd Geologiczny; 2023, 71, 2; 71-81
    0033-2151
    Pojawia się w:
    Przegląd Geologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekonstrukcja paleośrodowiska sedymentacji środkowojurajskich iłów rudonośnych Gnaszyna (Częstochowa) - wyniki wstępne
    Autorzy:
    Gedl, P.
    Kaim, A.
    Boczarowski, A.
    Kędzierski, M.
    Smoleń, J.
    Szczepanik, P.
    Witkowska, M.
    Ziaja, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061399.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    paleośrodowisko
    sedymentacja
    iły rudonośne
    szkarłupnie
    paleoenvironment
    sedimentation
    ore bearing
    echinoderms
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 19-28
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkielety liliowców (Crinoidea, Echinodermata) Seirocrinus Subangularis (Miller, 1821) z kolekcji Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Autorzy:
    Kajdas, Bartłomiej
    Salamon, Mariusz
    Głaz, Joanna
    Płachno, Bartosz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27719443.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-28
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Muzeum Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Kraków
    skamieniałości
    liliowce
    szkarłupnie
    jura
    Opis:
    W zbiorach Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie znajduje się spektakularna skamieniałość jurajskiego liliowca znanego w literaturze jako Seirocrinus subangularis (Miller). Tylko kilka muzeów w Europie Środkowej może pochwalić się tak doskonale i kompletnie zachowanym przedstawicielem rodzaju Seirocrinus. W skali polskich zbiorów muzealnych płyta ta to ewenement. Forma ta była kosmopolitycznym i pseudoplanktonicznym gatunkiem liliowca rozprzestrzenionym w Azji, Europie i Ameryce Północnej i nigdy nie została udokumentowana w Polsce. Okaz ten przybył do Polski w połowie XIX w. z Niemiec i zasilił zbiory Gabinetu Mineralogicznego. Niniejszy artykuł przedstawia burzliwą historię płyty, na której spoczywa kilkanaście okazów szkarłupni, a która wkrótce będzie miała szczęśliwe zakończenie, gdyż na stałe zawiśnie na wystawie geologicznej w Centrum Edukacji Przyrodniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2023, 64; 126-135
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Late Cambrian eocrinoid Cambrocrinus
    Autorzy:
    Dzik, J
    Orlowski, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21429.pdf
    Data publikacji:
    1993
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    Gory Swietokrzyskie
    Acadocrinus
    Cambrocrinus
    kambr
    Cambrocrinus regularis
    skamienialosci
    szkarlupnie
    eokrynoidy
    morfologia
    budowa strukturalna
    paleontologia
    Opis:
    Morphology of the stem in Cambrocrinus regularis Orłowski 1968 from the early Late Cambrian of the Holy Cross Mts, with only one type of columnals in its proximal conical part but with well developed marginal fulcra connecting them alternately in pairs, places it in between the Middle Cambrian Acadocrinus and Late Cambrian Ridersia. In the presence of thecal ribbing with ribs radiating toward plate corners, which is definitely not homologous to the ribbing of Ridersia, Macrocystella, and later cystoids, it departs from the main eocrinoid lineage leading to the rhombiferans. A new family Cambrocrinidae is therefore proposed to include Cambrocrinus and Eocystites.
    Szkarłupnie znane są z dwu obfitych stanowisk w kambrze Gór Świętokrzyskich. Starszy zespół ze środkowokambryjskich piaskowców z Jugoszowa, niegdyś pomyłkowo zinterpretowany jako reprezentujący archeocjaty, wciąż oczekuje szczegółowej rewizji taksonomicznej. Przedmiotem tego artykułu jest zaś populacja Cambrocrinus regularis Orłowski 1968 z Wąworkowa, występująca w obrębie formacji późnokambryjskich piaskowców z Wiśniówki. Zgromadzona przez drugiego autora kolekcja skamieniałości Cambrocrinus liczy 56 mniej lub bardziej kompletnych kielichów, 85 pojedynczych płytek oraz 18 fragmentów łodyg. Choć gruboziarniste piaskowce, w których występują ośrodki kielichów Cambrocrinus, nie przechowały szczegółów ich morfologii, materiał jest dostatecznie obfity by umożliwić identyfikację nie tylko struktury kielicha ale i zakresu jego wewnątrzpopulacyjnej zmienności. Kielich dojrzałego C. regularis składał się z siedmiu kręgów liczących zazwyczaj po pięć do siedmiu płytek. Odmienność liczby płytek w górnych i dolnych kręgach wymuszała odejście od standardowego sześciokątnego kształtu części z nich. Innym czynnikiem zwiększającym rónorodność kształtów było wklinowywanie dodatkowych płytek w strukturę kielicha powodujące przybieranie siedmio- lub nawet ośmioboczności przez ich sąsiadów. Rozkład częstości poszczególnych typów płytek i ich wydłużenia oraz położenie miejsc rozwidlania się żeber na powierzchni płytek wskazują na wyraźne zwiększanie się ich liczby w trakcie wzrostu. Stan zachowania powierzchni gębowej najkompletniejszych kielichów pozwala jedynie na stwierdzenie, że odchodziło od niej pięć par brachiol. Nie jest natomiast pewne, czy wzgórek znajdujący się pomiędzy szerzej rozstawionymi bruzdami ambulakralnymi był piramidą analną. Bardzo mało prawdopodobne jest jednak występowanie bocznego periproktu w kielichu C. regularis bowiem nie ma nań miejsca w żadnym z bardziej kompletnych okazów. Zasadne jest więc przypuszczenie, że Cambrocrinus zachował pierwotną dla łodygowych szkarłupni organizację ciała, z odbytem położonym w bliskości otworu gębowego. Najbardziej niezwykłą cechą C. regularis jest układ żeber, które dochodzą do naroży płytek miast środka ich boków, jak u prawie wszystkich pozostałych pierwotnych szkarłupni. Cambrocrinus jest więc przedstawicielem osobnej gałęzi ewolucyjnej eokrynoidów, wywodzącej się zapewne od środkowokambryjskiego Acadocrinus o prawie gładkich płytkach kielicha. Progresywną cechą Cambrocrinus, różniącą go od Acadocrinus a zbliżającą do ordowickich cystoidów Rhombifera, jest wyodrębnienie stożkowatej przykielichowej części łodygi. Można więc domniemywać, że gałąź ewolucyjna Cambrocrinus odszczepiła się od linii wiodącej od Acadocrinus ku późnokambryjskiemu australijskiemu eokrynoidowi Ridersia po wykształceniu złożonej łodygi ale przed wyposażeniem kielicha w żebra przechodzące pośrodku szwów między płytkami.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1993, 38, 1-2; 21-34
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Systemy piętrowych nor krewetek-alfeuszy i ich znaczenie środowiskowe w oksfordzie i kimerydzie Gór Świętokrzyskich
    Tiered burrows of alpheid shrimps and their eco-taphonomic significance in the Oxfordian and Kimmeridgian of the Holy Cross Mountains
    Autorzy:
    Radwańska, U.
    Radwański, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2077296.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    kimeryd
    oksford
    Bałtów
    szkarłupnie
    krewetki
    alpheid burrows
    echinoderms
    sedimentary and taphonomic traps
    storm agitation
    Oxfordian
    Kimmeridgian
    Opis:
    To the activity of alpheid shrimps genus Alpheus Weber, 1795) ascribed are the tiered burrows of a gridlike appearance from Lower Kimmeridgian oolitic shoals and Middle Oxfordian nearshore micritic limestones of the Holy Cross Mountains, Central Poland. The burrow networks are confined to beds of the soft or hard bottom type, the upper parts of which are more or less deeply truncated, to indicate erosional events of storm agitation. At low stand, the open burrows served as traps for solutions derived from the nearby hypersaline lagoons of the sabkha type, to cause precipitation either of dolomite, or of silica gel. At high stand, the open burrows, exemplified by the Małogoszcz section (Lower Kimmeridgian), became taphonomic traps and/or crevice habitats for diverse biota, the echinoderms in particular, to form their graveyards (EchinodermenlagerstŹtten). In these, represented are echinoids (tests, some spine-coated, all either empty, or sediment-filled; broken tests and their fragments, spines) stalkless crinoids (cusps, centrodorsals, radials, brachials, cirrals), stalked crinoids (columnals, pluricolumnals), starfish (marginalia, ambulacral plates), and ophiuroids (vertebrae, arm plates). Eco-taphonomic pathways for particular echinoderms (21 taxa taxonomically recognised) are interpreted since their death to burial in open burrows. Spine-coated echinoids were entrapped alive, others were swept into during successive storms which acted as a lethal agent. The storms, catastrophic for echinoderm communities, have prevailed through a longer timespan, when the alpheid-burrowed shoal evolved from the soft bottom to the hard ground colonized by a successive echinoderm community dominated by stalked crinoids.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2004, 2, 1; 113-130
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Palaeoenvironmental interpretation of echinoderm assemblages from Bathonian ore-bearing clays at Gnaszyn (Kraków-Silesia Homocline, Poland)
    Autorzy:
    Boczarowski, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138733.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    baton
    iły rudonośne
    jura środkowa
    paleośrodowisko
    Polska
    szkarłupnie
    Bathonian
    echinoderms
    Middle Jurassic
    ore-bearing clays
    palaeoenvironment
    Polska
    Opis:
    This paper presents the results of an investigation into the variability of echinoderm assemblages from Bathonian ore-bearing clays from Gnaszyn. Remains of Crinoidea, Asteroidea, Ophiuroidea, Echinoidea, and Holothuroidea have been studied from 38 rock samples. The most common echinoderms represented are the crinoids Balanocrinus berchteni and Chariocrinus andreae and a few species of the holothurian genera Priscopedatus, Calclamna, Staurocaudina, Eocaudina, Achistrum, Theelia and Hemisphaeranthos. The echinoderms from Gnaszyn show various life strategies: benthic or epibenthic forms, sessile sestonophages (Crinoidea), motile macrophages (Asteroidea) and detritivores (Asteroidea, Ophiuroidea, Echinoidea), infaunal and epifaunal detritus feeders, sediment feeders or rake-feeders (Holothuroidea). Their presence suggests well oxygenated and presumably relatively cold bottom marine waters. The parts of the Gnaszyn section around concretion horizons and characterized by the ubiquitous occurrence of the holothurian Theelia and echinoids were deposited during phases of optimal living conditions with sufficient influx of plant detritus and good oxygenation of the sea bottom. These parts commonly host echinoderm associations dominated by crinoid remains, which occasionally are still articulated (or disarticulated but remaining intact) - this points to a quiet environment with normal oxygenation of the bottom waters but anaerobic/dysaerobic conditions in the sediment.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 3; 351-366
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Brachiopods and conodonts from the Early Carboniferous of South China
    Ramienionogi i konodonty z wczesnego karbonu poludniowych Chin
    Autorzy:
    Balinski, A
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22655.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
    Tematy:
    fauna kopalna
    kornulity
    konodonty
    skamienialosci
    rugozy
    karbon
    Chiny
    trylobity
    mszywioly
    ramienionogi
    Formacja Muhua
    malzoraczki
    slimaki
    szkarlupnie
    paleontologia
    ryby
    Opis:
    A sample taken from a detrital limestone lens, presumed to be allochthonous, within the dark coloured argillaceous limestone of the Early Carboniferous Muhua Formation at the Muhua section, Guizhou, South China, yielded numerous, mostly silicified fossils. Ostracodes, which are the most numerous in the sample, were studied by Olempska (1999). Brachiopods and conodonts are described and illustrated in this paper, but other associated fossils are also noted. Among brachiopods the most common are productides, orthotetidines, spiriferides, and orthides. The productoid gen. et sp. indet. 2, Lambdarina sp., and rhynchonelloid gen. et sp. indet. most probably represent new taxa, but are described in open nomenclature because of inadequate material. Conodonts are indicative of late Tournaisian age. The fossil assemblage is represented by phosphatic and silicified remnants, the latter being originally calcitic. The pattern of silicification resulted generally in preservation of skeletal morphology in great details.
    W osadzie próby Mu-42 rozpuszczonej w kwasie mrówkowym, a pobranej z soczewki wapienia detrytycznegoz Formacji Muhua (wczesny karbon) odsłaniającej się w pobliżu wsi Muhua (Południowe Chiny), stwierdzono występowanie licznych, przeważnie skrzemionkowanych skamieniałości. Skamieniałości te nie były dotąd badane, choć odsłonięcie było swego czasu kandydatem na profil stratotypowy granicy dewon-karbon (Ziegler & Sandberg 1984; Zigler et al. 1988). W całej kolekcji, liczącej około 5 tysięcy okazów, najliczniej reprezentowane są małżoraczki (88,5% zespołu; patrz Olempska 1999). W niniejszym opracowaniu udokumentowano i zilustrowano pozostałe elementy zespołu skamieniałości, wśród których najliczniejsze są ramienionogi (6,24%) i szkarłupnie (3,05%). Resztę zespołu (2,21%) stanowią trylobity, konodonty, łuski i zęby ryb, kornulity, rugozy, mszywioły, ślimaki oraz zagadkowe mikroskamieniałości o nieznanym pochodzeniu. Wśród ramienionogów i konodontów występują tu z pewnością nowe gatunki t rodzaje, które jednak ze względu na niedostateczną liczbę okazów są opisane w otwartej nomenklaturze. Wiek zespołu można określić na podstawie małżoraczków i konodontów na późny turnej. Cechą charakterystyczną zespołu z Muhua jest jego stan zachowania polegający na dezintegracji złożonych szkieletów i ich fragmentacji. Jednak okazy małe, poniżej 2 mm długości, są na ogół kompletne i zaskakują bardzo dobrze zachowanymi szczegółami urzeźbienia powierzchni. Analiza zespołu z próby Mu-42 wskazuje, że żył on w płytkim przybrzeżnym morzu o normalnym zasoleniu. Jednak, na skutek osunięcia się osadu wzdłuż stoku, szczątki organiczne zostały przetransportowane i ostatecznie osadzone w niezbyt oddalonej strefie głębszego morza.
    Źródło:
    Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 4; 437-451
    0567-7920
    Pojawia się w:
    Acta Palaeontologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A new Danian echinoid assemblage from the Greensand in the Kazimierz Dolny area, central Poland: taxonomy, taphonomy and sedimentological implications
    Autorzy:
    Machalski, M.
    Jagt, J. W. M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138924.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    echinodermata
    preservation
    ichnology
    Arachnostega
    planolites
    Paleocene
    Middle Vistula River section
    Central Europe
    szkarłupnie
    ochrona
    ichnologia
    paleocen
    profil środkowej Wisły
    Kazimierz Dolny
    Europa Środkowa
    Opis:
    We describe a new echinoid assemblage, composed of specimens of Bolbaster sp., Cyclaster danicus (Schlüter, 1897), Diplodetus vistulensis (Kongiel, 1950) and Linthia? sp. in a distinctive phosphatic preservation, from the so-called Greensand, a marly glauconitic sandstone horizon at the base of the Danian succession in the Kazimierz Dolny area (central Poland). This assemblage presumably is of early Danian age, with Cyclaster danicus occurring in the lower Danian of Denmark and southern Sweden. The specimens are preserved as internal moulds, composed of phosphatised glauconitic sandstone, occasionally with some test material adhering. The genesis of these moulds involved the following steps: (1) infilling of tests of dead echinoids with glauconitic sand; (2) penetration of the infills by coelobiotic deposit-feeding organisms that produced burrows along the inner test surface; (3) early-diagenetic cementation of infills by calcium phosphate; and (4) exhumation and intraformational reworking of specimens, leading to abrasion, fragmentation and loss of test material in some individuals. Co-occurring are unphosphatised moulds of Echinocorys ex gr. depressa (von Eichwald, 1866) and Pseudogibbaster cf. depressus (Kongiel in Kongiel and Matwiejewówna, 1937), which may represent a younger (middle to late Danian) assemblage. Additionally, the presence of derived late Maastrichtian echinoids, e.g., Temnocidaris (Stereocidaris) ex gr. herthae (Schlüter, 1892), Pleurosalenia bonissenti (Cotteau, 1866) and Hemicara pomeranum Schlüter, 1902, is confirmed for the Greensand, based on new material and re- examination of previously recorded specimens. In summary, members of three echinoid assemblages of different age and preservation occur together in the Greensand. Our results are compatible with former interpretations of this unit as a condensed, transgressive lag with mixed faunas of different age and provenance. However, they are incompatible with the hypothesis that phosphatised Danian fossils preserved in the Greensand are derived from a facies equivalent, now gone, of the lower Danian Cerithium Limestone in eastern Denmark, because all moulds are composed of phosphatised glauconitic sandstone that is utterly different from the calcareous dinocyst-dominated, fine crystalline matrix of the Cerithium Limestone.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 4; 571-596
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies