Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "piano music," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 44
Tytuł:
Frédéric Chopin: „Trois Fugues de Luigi Cherubini mises en partition de piano”. Fac-similé et transcription présentés par Jean-Jacques Eigeldinger, Paris 2017 Société française de musicologie, ss. 67. ISBN 978-2-85357-259-0
Autorzy:
Śnieżek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411994.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
edycja krytyczna
muzyka fortepianowa
critical edition
piano music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 4; 136-139
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Frédéric Chopin, entre exacerbation romantique du modèle vocal et innovations percussives : une mixité dynamique
Frédéric Chopin, Between Romantic Exacerbation of the Vocal Model and Percussive Innovations: a Dynamic Mix
Autorzy:
Laliberté, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038306.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Chopin
musical models
piano music
organology
musical analysis
Opis:
After some in-depth analysis, for instance, of the first Ballade in G minor (1836), Frédéric Chopin’s music reveals itself as a striking case of a musical equilibrium between two major musical tendencies. On the one hand, his music brings the reaching towards an idealised voice to a full and very convincing development. His musical themes sing most of the time while all the main characteristics of his writing explore continuous spaces, to the extent the piano can achieve. He uses many melodic chromaticisms and broad gestures, very voice-like phrasings ranging from the most delicate pianissimi to the extremely dramatic fortissimo, and other vocal features. On the other hand, his music is unavoidably written for a percussion instrument (the piano), makes much use of rhythms and often dances as well, while his accompaniments are thick with vertical features, accents and other percussive traits. In reality, Chopin’s music is in a striking state of equilibrium between the vocal and the percussive and constitutes a rich case of a mixed status between the two poles. Perhaps for one of the last times in Western music, Chopin is precisely at the point of equilibrium, before the rise of the percussive that gave birth to much of the twentieth century’s music. Chopin’s music will remain a true and much beloved monument of equilibrium.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2021, 41; 107-123
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłosz Magin i jego muzyka fortepianowa
Miłosz Magin and his piano music
Autorzy:
Juszyńska, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521879.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
muzyka polska
muzyka fortepianowa
Miłosz Magin
Polish music
piano music
Opis:
Miłosz Magin był znakomitym polskim pianistą i kompozytorem XX wieku. Urodził się 6 lipca 1929 roku w Łodzi, studiował w Warszawie fortepian u Margerity Trombini-Kazuro (dyplom z wyróżnieniem w 1954) i kompozycję u Jana Maklakiewicza i Kazimierza Sikorskiego (dyplom z wyróżnieniem w 1957). Otrzymał wyróżnienie w Konkursie Chopinowskim w Warszawie (1955), był laureatem Konkursów Pianistycznych w Paryżu (1955 i 1957) i Lizbonie (1957). W latach 1957–1960 mieszkał w Portugalii (Sintra), koncertował w Lizbonie i Londynie. W 1960 roku osiadł na stałe w Paryżu. Koncertował z dużym powodzeniem w Europie, ZSRR, Afryce, Ameryce Południowej. W 1963 roku uległ wypadkowi samochodowemu, co przerwało jego karierę pianistyczną na kilka lat. Od 1968 roku ponownie koncertował i nagrywał (dla firmy DECCA nagrał prawie wszystkie utwory Chopina). W niewielkim zakresie zajmował się pracą pedagogiczną. Od 1985 roku odbywa się w Paryżu co dwa lata Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Miłosza Magina, propagujący muzykę polską i francuską. Dorobek kompozytorski Magina obejmuje około 50 utworów: 26 utworów fortepianowych (m.in. 4 koncerty fortepianowe, 2 utwory koncertowe z orkiestrą, 4 sonaty, suity, cykle miniatur, utwory dla dzieci), 14 utworów orkiestrowych (m.in. 5 koncertów na różne instrumenty poza fortepianem, balet Bazyliszek, dwie symfonie, suity), 6 utworów kameralnych (na skrzypce, klarnet i wokalne). Język muzyczny Magina jest indywidualny i oryginalny, ale widoczne są wpływy muzyki polskiej (folklor), muzyki francuskiej (śpiewność, kolorystyka) i muzyki Chopina (harmonika, faktura). Wiele jego utworów fortepianowych zostało wydanych przez wydawnictwo Editions Concertino w Paryżu. Miłosz Magin zmarł nagle 4 marca 1999 roku na wyspie Bora Bora podczas Festiwalu Chopinowskiego odbywającego się na Tahiti (Polinezja Francuska). Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu bardzo blisko grobu Chopina.
Miłosz Magin was a great Polish pianist and composer of the 20th century. Born on 6 July 1929 in Łódź, he studied piano under Margerita Trombini-Kazuro (diploma with honours in 1954), and composition under Jan Maklakiewicz and Kazimierz Sikorski (diploma with honours in 1957). He won prizes in the International Chopin Piano Competition in Warsaw (1955), Piano Competitions in Paris (1955 and 1957) and in Lisbon (1957). Between 1957 and 1960 he lived in Portugal (Sintra), and in 1960 he settled in Paris. He performed successfully across Europe, the USSR, Africa and South America. In 1963 he sustained a severe injury in a car crash which interrupted his career as a pianist for the subsequent five years. Magin started performing and recording again after 1968 (mainly Chopin’s music and his own works). He also worked as a teacher, but occassionally. Since 1985 the Miłosz Magin International Piano Competition has been held every two years in Paris to promote Polish and French music. Magin’s compositional output includes 47 works: 26 piano pieces (four piano concertos, two concertos with orchestra, four sonatas, suites, cycles of miniatures, children’s music); 14 orchestral works (five concertos for various instruments other than piano, ballet Bazyliszek [The Basilisk], two symphonies, suites); and six chamber pieces (for violin, clarinet and vocal works). Magin’s musical style was individual and original. It was clearly influenced by Polish folk music (folk dance rhythms), French music (melodiousness, colouring) and Chopin’s music (harmonic structure, piano texture). A number of Magin’s piano works were released by Editions Concertino in Paris. Miłosz Magin died suddenly on 4 March 1999 on the island of Bora-Bora at the Chopin Festival in Tahiti (French Polynesia in the Pacific Ocean). He was buried in the Père-Lachaise cemetery in Paris, very close to Chopin’s tomb.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; s. 391-415
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa Mariana Sawy
Marian Sawa’s piano music
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495044.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Marian Sawa
Mazurka
Study
piano music
carol
neoclassicism
sacred music
folklore
Opis:
Marian Sawa (1937-2005), composer, organist, improviser and pedagogue, owes his reputation primarily to his prolific organ output (over 200 works for organ solo, including five concertos), choral music (several dozen compositions) and vocal-instrumental sacred music. Pride of place goes to Droga Krzyżowa (The Way of the Cross), Missa claromontana and works for organ: Witraże (Stained-glass), Ecce lignum crucis and Hymnus in honorem sancti Petri et Pauli. Works for piano are modest in number, less known and rather rarely performed but they are hardly of a marginal character. Marian Sawa’s piano output comprises a dozen or so pieces of diverse genres and styles. The earliest compositions, dating from Sawa’s studies at the State Higher School of Music in Warsaw, include Four Etudes, a cycle of Variations and the Prelude and Fugue, all in the neo-Classical style (1966-67). In the etudes the composer explored several problems, such as the technique of double stops and octaves. The later Toccata (1970) and Stylized Prelude (1975) are, by and large, the continuation of the same style. In the Toccata one can notice the genre’s characteristic features including the motoric drive, a sense of mobility and the repetitiveness of notes (similar effects can be found in toccatas by such composers as Bolesław Woytowicz and Sławomir Czarnecki). Sawa’s most interesting piano works date from the 1980s and 1990s, Scherzino (1983) and Four Mazurkas (1993/94) being the most frequently-performed pieces. Sawa’s output also includes compositions which draw freely on the sonata form: Sonatę Ha-Fis (Sonata B-Fsharp) for keyboard instruments (1995, the title refers to the two opening notes), Sonatina for harpsichord, piano or organ (1995) and arrangements of Polish Christmas carols. One of Sawa’s most spectacular pieces is the Fugue-Bolero for two pianos (1996), which is an arrangement of his earlier, highly popular version for organ. Three idioms can be distinguished in Sawa’s piano music: dance/folk, motoric/toccata and sacred. The first employs the dance forms popular in Polish folk music (mazurek, oberek, krakowiak), the rhythm pattern of the ‘mazur’ and bourdon fifths. The main features of the second idiom are the figurative texture, virtuosity, a sense of mobility and, in the majority of works (including those from the 1990s), references to the neo-Classical style. The sacred idiom manifests itself in the use of quotations from church songs. For example, in the Third Mazurka (1993) it is a quotation from the Polish church song to St Joseph, while the musical material of the Three Elegies (1995) is based on the religious song Ja wiem, w kogo ja wierzę / I know in whom I believe. These works are also renowned for their specific mood of meditation and contemplation, creating an aura of spiritual music. The arrangements of Polish Christmas carols also belong to this group (Four Christmas Carols for piano / four hands, 2003; Kolędowe granie / Playing the carols, 2004).
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2011, 29; 317-335
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty religijne w polskiej muzyce fortepianowej XX i XXI wieku
Religious aspects of Polish piano music of the 20th and 21st century
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521922.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
church hymn
Gregorian chant
inspiration, intertextuality
piano concerto
piano music
Polish music
postmodernism
religious music
the sacred
sonata
suite.
Opis:
This article discusses the works for solo piano and for piano and orchestra, in which reli- gious inspiration associated with Christianity was found. The fact that such “sacral” inspiration was pre-sent in piano music may be confirmed by many works of Ferenc Liszt and Olivier Messiaen, to name but a few evident examples. One can also add selected works of Frederic Chopin, not only Scherzo in B minor, op. 20, which includes a citation of the Polish carol “Lulajże, Jezu- niu (“Lullaby, Little Baby Jesus”), but also a number of motifs from other Polish church hymns found in Chopin’s music by Jan Węcowski. There are several categories of works with references to the sacred in the Polish piano music of the 20th and 21st century: works with religious inspiration suggested in their very title or in the musical material, and works with a widely understood religious context, but without any direct references to the sacred. Religious themes can be found in the works for piano and orchestra, for instance by Wojciech Kilar, Paweł Łukaszewski, Bogusław Madey, and Józef Świder. These themes appear in solo works for piano, e.g. by Mirosław Bukowski, Irena Garztecka, Leszek Mateusz Gorecki, Tomasz Kamieniak, Juliusz Łuciuk, Władysława Markiewi- czówna, Witold Rudziński, Marian Sawa, Sebastian Szymanski or Aleksander Tansman. The piano music with religious inspiration written in the 20th and 21st centuries has not yet been the subject of a comprehensive research. However, some authors did point to such motifs, for example Stanisław Będkowski, Bogumiła Mika, Violetta Przech, and Janina Tatarska. Still, they only men- tioned them while writing about other, non-religious issues related to Polish piano music.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2015, 5; 27-58
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość fortepianowa kompozytorów polskich w latach 2000-2017 na przykładzie wybranych utworów
Piano Works of Polish Composers in the Years 2000-2017 at the Example of Selected Works
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494878.pdf
Data publikacji:
2018-03-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
fortepian
generacja
muzyka fortepianowa
postmodernizm
styl
technika kompozytorska
composer technique
generation
piano
piano music
postmodernism
style
Opis:
Artykuł dotyczy polskiej muzyki fortepianowej w latach 2000-2017. W XXI wieku nastąpił wzrost zainteresowania twórców fortepianem. Wśród kilkuset napisanych utworów można wyróżnić gatunki i formy tradycyjne (jak mazurek, toccata, sonata, wariacje, preludium, etiuda, nokturn), jak i o innej formie i tytule. Utwory te można ułożyć w cztery grupy: nurt postmodernistyczny, nurt modernistyczny, nurt neomodernistyczny, nurt antymodernistyczny oraz ujęcia hybrydowe, czyli takie, w których kompozytorzy stosują dwudziestowieczne i dawniejsze (romantyczne) środki techniki kompozytorskiej. Do analiz wybrano utwory przedstawicieli nurtów: postmodernizm: Krzysztof Baculewski i Andrzej Dziadek, neomodernizm: Paweł Kwapiński, antymodernizm: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, ujęcia hybrydowe: Maciej Zieliński i Piotr Gryska. Tematyka nie doczekała się dotychczas naukowego opracowania.
The article deals with Polish piano music composed in the years 2000-2017. In the 21st century, there was an increasing interest of musicians in the piano. Among the hundreds of works written at that time, we can distinguish genres and traditional forms (such as mazurka, toccata, sonata, variations, preludes, etude, nocturnes), as well as other forms and titles. These compositions can be divided into four groups: postmodern current, modernist current, neomodernist current, antimodern current, and hybrid approaches, in which composers use both the twentieth century and former (romantic) compositional techniques. Postmodernism: Krzysztof Baculewski and Andrzej Dziadek, neomodernist current: Paweł Kwapiński, antimodern current: Paweł Michał Chmielnicki, Tomasz Kamieniak, hybrid approaches: Maciej Zieliński and Piotr Gryska. The subject has not yet been elaborated scientifically.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 1; 181-198
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Elsner. Utwory fortepianowe / Piano Works, wyd. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Józef Elsner. Piano Works, ed. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Autorzy:
Poniatowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408922.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
edycja krytyczna
piano music
nineteenth-century music
critical edition
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 140-143
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos
Constructivism and Intuition. An Analysis of Béla Bartók’s Piano Piece Subject and Reflection from Mikrokosmos vol. VI
Autorzy:
Beyer, Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790954.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Béla Bartók
Tükrözödés
muzyka fortepianowa
muzyka XX wieku
Subject and Reflection
piano music
20th century music
Opis:
Konstruktywizm i intuicja. Analiza utworu fortepianowego Béli Bartóka Tükröződés z VI tomu zbioru Mikrokosmos Przedmiotem badań jest utwór fortepianowy Béli Bartóka: Tükrözödés z VI tomu zbioru Mikrokosmos. Autor analizując szczegółowo tę kompozycję, dowodzi, iż strukturalizm polifonii zaproponowany przez węgierskiego kompozytora i jej tonalne podłoże mają głębokie podłoże estetyczno-filozoficzne. Bartók poszedł własną drogą kompozytorską, na którą znaczny wpływ miało jego zainteresowanie folklorem. Na jego oryginalny język muzyczny złożyły się m.in. takie czynniki, jak: swobodne operowanie harmoniką, zwięzłość wypowiedzi muzycznej, właściwa melodiom i rytmom ludowym, a obca ekspresyjnej poetyce wykreowanej przez twórców XIX wieku, czy śmiałość w stosowaniu dysonansowych współbrzmień. Konstruktivismus und Intuition. Eine Analyse von Béla Bartóks Klavierstück Subject and Reflection aus dem Mikrokosmos Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
The subject of research is the piano composition Subject and Reflection from Mikrokosmos (vol. VI) by Béla Bartók. Via a detailed analysis of this work, the author proves that the structuralism of polyphony proposed by the Hungarian composer, as well as its tonal background, has a deep aesthetic and philosophical background. Bartók followed his own creative path, which was significantly influenced by his interest in folklore. His original musical language was based on such factors as original harmonics, a conciseness of musical expression (typical of folk melodies and rhythms, and foreign to the expressive poetics created by the 19th century artists) and the courage to use dissonant chords.
Das Forschungsthema dieses Artikels ist ein Klavierstück von Béla Bartók: Subject and Reflection (Tükrözödés) aus dem 6. Band des Mikrokosmos. Der Komponist beweist, dass der Strukturalismus der Polyphonie und seine tonale Grundlage einen tiefen ästhetisch-philosophischen Grund haben. Bartók ist stilistisch seinen eigenen Weg gegangen, der maßgeblich von seinem Interesse an der Folklore beeinflusst wurde. Seine musikalische Sprache ist durch mehrere Faktoren geprägt, u.a.: freier Umgang mit der Harmonik, Prägnanz des musikalischen Ausdrucks, typisch für Volksmelodien und Volksrhythmen, der expressiven Poetik der Komponisten des 19. Jahrhunderts fremd sind, oder Mut in der Verwendung dissonanter Akkorde.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 137-153
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
Autorzy:
Muras, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48473023.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Aleksander Zarzycki
waltz
piano music
music of the 19th century
walc
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
Opis:
Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valse Op. 4, Valse brillante Op. 8 and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes – larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively employs the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2 and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categorised as piano miniatures. Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
Aleksander Zarzycki w swoim dorobku kompozytorskim posiada szereg dzieł fortepianowych, co wynika z faktu, że sam był świetnym pianistą-wirtuozem. Tę twórczość fortepianową reprezentują między innymi walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valse op. 4, Valse brillante op. 8 i Grand valse op. 18 – należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Nie jest to w jego przypadku proste zestawienie trzech myśli muzycznych, lecz bardziej rozbudowane wewnętrznie części. I choć budowa w oparciu o zdania i okresy jest w nich dominująca, to Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje również technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu, oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptu op. 24 nr 2 i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, ze skontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie, niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę brillant, co wynika z zastosowania szybkich temp, figuracyjnej melodii, licznych przebiegów pasażowych (w tym łamane pasaże), ozdobników w postaci przednutek, trylów, akordów arpeggio, itp. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 35-50
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liszt and the French literary avant-garde o f the 1830s
Autorzy:
Gamrat, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780115.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Franz Liszt
French literature
romanticism
piano music
Alphonse de Lamartine
Harmonies poétiques et religieuses
Opis:
In France the 1820s and 1830s brought about enormous changes in the perception of literature and art as a whole. Young poets, encouraged by the success and novelty of Méditations poétiques by Alphonse de Lamartine, started seeking new possibilities of expression and ways of breaking with the several-centuries-old tradition. They met with a strong protest from conservative milieu, especially those linked to Académie française, and this made them fight for a new paradigm in literature. They eagerly experimented with language as sound (Lamartine, Sainte-Beuve) and graphic (Nodier) matter. They published their texts in the press (Le Globe) and presented them during meetings in artistic salons, which functioned as a kind of laboratory. Thanks to the support of Charles Nodier they could publish their poems in the best publishing houses, which largely contributed to their success. The final victory of the romantics was the premiere of Hernani by Victor Hugo in February 1830. Franz Liszt, who came to Paris in 1823, was an active participant in the artistic and intellectual life there. Moreover, he was also a friend of many prominent artists of the epoch, which can be seen in his letters, writings, and piano music from the early 1830s. A particular example of the relationship between the composer’s music and literary avant-garde is the piece Harmonies poétiques et religieuses of 1835. We find there the domination of the sound element, formal freedom, the intertwining of poetical techniques, experiments with structure, and a strong stress on the word aspect of the oeuvre, for example through very precise notation of tempo markings.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2014, 13; 93-106
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walce fortepianowe w twórczości Aleksandra Zarzyckiego (1834–1895)
Piano Waltzes in the Works of Aleksander Zarzycki (1834–1895)
Autorzy:
Muras, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48472676.pdf
Data publikacji:
2023-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Aleksander Zarzycki
walc
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
waltz
piano music
music of the 19th century
Opis:
Twórczość fortepianową Aleksandra Zarzyckiego poza innymi gatunkami reprezentują walce, których skomponował pięć. Pierwsze trzy: Grande valseop. 4, Valse brillanteop. 8i Grand valseop. 18–należą do walców koncertowych, o większych rozmiarach, które cechuje różnorodność pomysłów melodycznych. Na ich przykładzie widać, że kompozytor kontynuował tradycyjny repryzowy model formalny (ABA1). Utwory te są rozbudowane wewnętrznie. Zarzycki w dużym stopniu wykorzystuje w nich technikę wariantowania, tworzenia nowych melodii w nawiązaniu do jakiegoś jednego głównego motywu oraz imitację (motywu, frazy) w partiach obu rąk. Nadrzędne tonacje utrzymują się tylko na krótkich odcinkach, typowe dla tych walców są zmiany trybów oraz bardziej odległe tonacje, które kompozytor wprowadza poprzez progresje, a czasem nawet pozbawione modulacji bezpośrednie zmiany tonacji. Dwa ostatnie walce, tj. Valse-Impromptuop. 24 nr 2i En valsant op. 34 nr 3, ze względu na rozmiary zaliczyć można do miniatur fortepianowych. Formalnie, podobnie jak wcześniejsze, mają budowę repryzową, zeskontrastowaną częścią środkową (w relacji dominantowej), ale są one zdecydowanie mniej zróżnicowane melodycznie niż poprzednie. Wszystkie pięć walców wpisuje się w stylistykę. Niewątpliwie są one wymagające technicznie i interpretacyjnie, choćby z powodu dużych skoków, akordów o rozpiętości nawet duodecymy, zmienności melodii i tonacji. W artykule poruszone zostały także kwestie datowania dzieł, wydań, dedykacji oraz pierwszych wykonań, które dało się ustalić na podstawie badań źródłowych.
Aleksander Zarzycki’s piano works are represented, in addition to other genres, by waltzes, of which he composed five. The first three, Grande valseOp. 4, Valse brillante Op. 8and Grand valse Op. 18, are considered concert waltzes –larger in size and characterised by a variety of melodic ideas. They form an example showing that the composer continued to work with the traditional ternary form (ABA1). internally, these works are very elaborate. Zarzycki extensively em-ploys the technique of variation, crafting new melodies by referencing a key motif, and imitation (of a motif or phrase) in both hand parts. The main tonalities are maintained only in short sections. The waltzes typically display frequent mode changes and more distant keys that are introduced through progressions or sometimes even through direct key changes without any modulation. The last two waltzes, Valse-Impromptu Op. 24 No. 2and En valsant Op. 34 No. 3, due to their size can be categori sed as piano miniatures.Formally, like those mentioned earlier, they have a ternary form, with a contrasted middle movement (in a dominant relation), but they are far less melodically differentiated. All five waltzes fit the style. Undoubtedly, the mentioned music pieces are technically and interpretively challenging due to their large jumps, use of chords with a wide span up to a twelfth, and varying melody and key. The article also discusses the matter of dating works, editions, dedications, and first performances that was made possible based on source research.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 19-34
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krzysztof Bilica, Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych
Autorzy:
Literska, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28882373.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Chopin
analiza muzyczna
etiuda
muzyka fortepianowa
dźwięki węzłowe
figury migotliwe
music analysis
etude
piano music
nodal sounds
twinkling figures
Opis:
Recenzja książki Krzysztofa Bilicy Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych, Kraków 2022. Recenzowana monografia Krzysztofa Bilicy, mimo że jest lekturą fachową, adresowaną do muzykologów, kompozytorów, wykonawców, to może również zainteresować niemuzyków. Uwagę bowiem przyciąga sam tytuł, zapowiadający nieoczywiste podejście do muzykologicznego zagadnienia. Wciągający jest też styl pisarski – eseistyczny, barwny, z użyciem metafor, z pewną dawką humoru, prosty w swym przekazie, mimo wielu erudycyjnych dygresji. Ten utrzymany w naukowych ryzach muzyczno-literacki esej dygresyjny jest publikacją nowatorską zarówno w nietypowej dla muzykologicznych rozpraw subiektywnej i obiektywnej zarazem narracji, w odkrywczej treści oraz multimedialnej formie.
Book Review of: Etiudy Chopina w Jego „jednym sposobie” z perspektywy dźwięków węzłowych i figur migotliwych [Chopin's Etudes in His 'Only One Manner' from the perspective of nodal sounds and twinkling figures] by Krzysztof Bilica, Kraków 2022. Krzysztof Bilica's monograph under review, despite being a professional reading, addressed to musicologists, composers, performers, may also be of interest to non-musicians. This is because attention is attracted by the title itself, promising an unobvious approach to a musicological issue. The writing style is also engaging - essayistic, colorful, using metaphors, with a certain dose of humor, simple in its message, despite many erudite digressions. Maintained in scientific rigor, this musical-literary digressive essay is an innovative publication both in its subjective and objective narrative, unusual for musicological dissertations, in its revealing content and multimedia form.
Źródło:
Muzyka; 2023, 68, 3; 135-140
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Piano Dance Pawła Kwapińskiego: nowe drogi czy synteza muzyki fortepianowej?
New face of piano music — Paweł Kwapiński’s The Piano Dance. Composition technique, ideas and executive problems
Autorzy:
Łukaszewski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521974.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
aleatoryzm,
algorytm,
Kwapiński Paweł,
muzyka fortepianowa,
poliwersyjność,
sonoryzm
aleatoricism,
algorithm,
piano music,
sonority,
variability of many versions
Opis:
Artykuł jest poświęcony utworowi The Piano Dance Pawła Kwapińskiego (ur. 1988), absolwenta kompozycji w gdańskiej Akademii Muzycznej (klasa prof. Andrzeja Dziadka) i UMFC (klasa prof. Pawła Łukaszewskiego) oraz Podyplomowych Studiów Kompozycji (UMFC) w klasie prof. Mariana Borkowskiego. Za utwór ten otrzymał specjalne wyróżnienie na konkursie kompozytorskim w Wiedniu (2014). Dzieło składa się z 11 sekcji, następujących attacca. W niektórych kompozytor dopuścił możliwość wyboru kolejności mniejszych fragmentów przez wykonawcę. Utwór ma przebieg jednokierunkowy, lecz w niektórych sekcjach istnieje możliwość poliwersyjnego wykonania według określonych przez kompozytora sugestii. Dzieło nawiązuje do dwudziestowiecznych środków techniki kompozytorskiej, takich jak aleatoryzm, sonoryzm, dwunastodźwiękowość i atonalność, jednakże nie są one traktowane przez kompozytora w sposób dogmatyczny. Wykorzystuje on ich elementy do wykreowania własnego języka muzycznego. Kompozycja prezentuje wysoki stopień trudności wykonawczych, inicjuje nowe możliwości brzmienia fortepianu po okresie postmodernistycznym.
The article discusses the work of Paweł Kwapiński (born 1988), composer, graduate of the Academy of Music in Gdańsk (class of Prof. Andrzej Dziadek) and the Fryderyk Chopin University of Music in Warsaw (class of Prof. Paweł Łukaszewski). He also completed postgraduate composition studies in the class of Prof. Marian Borkowski. He received a special award for this piece at the Composer’s Competition in Vienna (2014). The composition consists of 11 sections, following in the attacca sequence. In some cases, the composer allowed for the performer’s choice of the order of the smaller pieces. The composition is unidirectional, but in some sections there is a possibility of a polyphonic performance as suggested by the composer. The work refers to the twentieth-century means of compositional technique, such as aleatoricism, sonorism, twelve-tone technique and atonality, but they are not approached in a dogmatic way by the composer who uses their elements to create his own musical language. The composition presents a high degree of performance difficulty, initiating new possibilities for the piano sound after the postmodern period.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2018, 8; 417-439
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48474197.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
Opis:
Niniejszy artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego [Alekseya Stanchinsky'ego] oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość powstałą w czasach schyłku carskiej Rosji. Tekst podzielony jest na trzy części. Pierwsza jest szkicem kontekstu kulturowego, w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to zarys wiodących w Rosji tendencji artystycznych, nurtów, z uwzględnieniem środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego, w oparciu o dostępne materiały oraz przeprowadzone badania własne.
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky’s work based on available materials and own research.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 51-79
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888-1914): the Forgotten Composer of the Russian Silver Age. A Contribution to Further Research
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky] (1888–1914) – zapomniany kompozytor rosyjskiego srebrnego wieku. Przyczynek do dalszych badań
Autorzy:
Wilczek, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/48475121.pdf
Data publikacji:
2024-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
piano
piano music
compositional techniques
Aleksey Stanchinsky
Russia
Russian Silver Age
fortepian
muzyka fortepianowa
środki techniki kompozytorskiej
Aleksiej Stanczinski [Aleksey Stanchinsky]
Rosja
rosyjski srebrny wiek
Opis:
The aim of this article is to introduce the reader to the figure of Aleksey Stanchinsky and to briefly characterize his work created during the decline of tsarist Russia. The text is divided into three parts. The first one provides a picture of the cultural context in which this artist worked. It is an outline of the leading artistic tendencies and trends in Russia, including the artistic milieu at the turn of the 20th century. The second part contains a biographical sketch of the composer, whose illness, unhappy life and, as a consequence, his premature death had a fundamental impact on his legacy. The third part constitutes an attempt to classify and characterize Stanchinsky's work based on available materials and own research.
Artykuł ma na celu przybliżyć czytelnikowi postać Aleksieja Stanczinskiego oraz pokrótce scharakteryzować jego twórczość. Tekst podzielony jest na trzy części. Część pierwsza jest opisem kontekstu społecznego i kulturowego w którym artyście przyszło tworzyć. Jest to opis Rosji jako państwa, społeczeństwa i środowiska artystycznego na przełomie wieków XIX i XX. Część druga zawiera rys biograficzny kompozytora, którego choroba, nieszczęśliwe życie i w konsekwencji przedwczesna śmierć miały fundamentalny wpływ na pozostawioną twórczość. Część trzecia stanowi próbę klasyfikacji i charakteryzacji twórczości Stanczinskiego w oparciu o dostępne materiały oraz własne przeprowadzone badania.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2023, 18; 81-108
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 44

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies