Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "personal violation" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Z problematyki rozboju. „Przemoc wobec osoby” (art. 280 § 1 k.k.) a „gwałt na osobie” (art. 130 § 3 k.w.)
    The issues of robbery: the relationship between the terms “violence against a person” (Art. 280 § 1 of the Penal Code) and “personal violation” (Art. 130 § 3 of the Viola ons Code)
    Autorzy:
    Tyburcy, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476878.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    robbery
    violence against a person
    personal violation
    theft
    a quarter of the minimum wage
    rozbój
    przemoc wobec osoby
    gwałt na osobie
    jedna czwarta minimalnego wynagrodzenia
    Opis:
    According to Art. 119 § 1 of the Violations Code, an offender who steals a movable property which value does not exceed a quarter of the minimum wage is liable for a misdemeanor and not for a crime or an offence. Art. 130 § 3 of the Violations Code specifies the term “personal violation”, however “violence against a person” is a constituent element of a crime of robbery. The issue of the potential correlation between those two terms has been broadly discussed both in legal literature and jurisprudence. The wording of the Art. 130 § 3 of the Violation Code is correlated with the terminology used in the 1969 version of the Penal Code, in which “personal violation” was a constituent element of the crime of robbery.
    Zgodnie z art. 119 § 1 k.w. sprawca, który kradnie rzecz ruchomą o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, podlega odpowiedzialności za wykroczenie, a nie za przestępstwo. Natomiast zgodnie z art. 130 § 3 k.w., przepisu art. 119 k.w. (wykroczenie kradzieży) nie stosuje się, jeżeli sprawca używa gwałtu na osobie albo grozi jego natychmiastowym użyciem, aby utrzymać się w posiadaniu zabranego mienia, a gdy chodzi o zabranie innej osobie mienia w celu przywłaszczenia, także wtedy, gdy sprawca doprowadza człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Kluczową kwestią jest rozstrzygnięcie, czy osoba, która kradnie rzecz o wartości nieprzekraczającej jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia, używając wobec osoby przemocy niestanowiącej ze względu na swą intensywność gwałtu, podlega odpowiedzialności za rozbój czy za wykroczenie kradzieży.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2018, 1(22); 81-96
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona dóbr osobistych osoby, której dotyczy zgłoszenie sygnalisty
    Protection of the Personal Rights of the Person Concerned by the Whistleblower’s Notification
    Autorzy:
    Dörre-Kolasa, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/3200815.pdf
    Data publikacji:
    2023-02-02
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    dobra osobiste
    sygnalizacja
    działanie w ramach porządku prawnego
    działanie w obronie przeważającego interesu społecznego
    uchylenie bezprawności naruszenia dóbr osobistych
    odpowiedzialność z tytułu naruszenia dóbr osobistych
    personal rights
    whistleblower
    acting within the framework of legal order
    waiving wrongfulness of violation of personal rights
    liability for violation of personal rights
    acting in defense of prevailing social interest
    Opis:
    W ostatnim czasie obserwujemy zwiększone zainteresowanie przedstawicieli doktryny zagadnieniem ochrony sygnalistów1, co bez wątpienia jest pokłosiem trwających prac legislacyjnych zmierzających do implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z dnia 23 października 2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii2 (dalej: „Dyrektywa). Zarówno tytuł Dyrektywy, jak również znaczna część jej motywów koncentruje uwagę na ochronie osób zgłaszających, od skuteczności której prawodawca wspólnotowy uzależnia podniesienie efektywności egzekwowania prawa oraz wykrywania naruszeń, które mogą wyrządzić poważną szkodę interesowi publicznemu. Wbrew jednak dostrzeganym w komentarzach prasowych uproszczeniom, Dyrektywa poza mechanizmami ochronnymi osób zgłaszających zawiera cały szereg innych regulacji, o istotnym dla jej właściwego stosowania znaczeniu. W szczególności ustanawia ogólne ramy prawne dla dokonywania zgłoszeń za pomocą wewnętrznych i zewnętrznych kanałów, jak również poprzez ujawnianie publiczne, nie pozostawiając bez ochrony prawnej osób, których dotyczy zgłoszenie. Wnikliwa analiza zarówno motywów, jak i treści Dyrektywy prowadzi do ciekawych wniosków w przedmiocie granic ochrony prawnej sygnalistów w związku z koniecznością zapewnienia ochrony również tym osobom, których dotyczy zgłoszenie.
    Recently, we have observed an increased interest of representatives of the doctrine in the issue of protection of whistleblowers, which is undoubtedly the aftermath of the ongoing legislative work aimed at implementing the Directive (EU) 2019/1937 of the European Parliament and of the Council of 23 October 2019 on the protection of persons who report breaches of Union law (hereinafter: “the Directive”). Both the title of the Directive, as well as much of its motives, focus attention on the protection of whistleblowers, on the effectiveness of which the EU legislator depends to increase the effectiveness of law enforcement and detection of violations that may cause serious harm to the public interest. However, contrary to the oversimplification presented in the press commentaries and mass media, the Directive contains, in addition to the protection mechanisms for whistleblowers, a whole series of other regulations of significance for its proper application. In particular, it establishes a general legal framework for the filing of notifications through internal and external channels as well as through public disclosure, leaving no affected persons without legal protection. A careful analysis of both the motives and the content of the Directive leads to interesting conclusions on the limits of legal protection for whistleblowers in connection with the need to ensure protection also for those affected by reporting who are subject to allegations.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2022, 3(XXII); 153-166
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Uzasadniony interes” w publikacjach prasowych jako okoliczność wyłączająca bezprawność naruszenia dóbr osobistych
    „Legitimate interest” in press as a circumstance excluding illegality of personal rights’ violation
    Autorzy:
    Błeszyńska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/484977.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    uzasadniony interes
    uzasadniony interes społeczny/publiczny
    szczególna staranność i rzetelność dziennikarska
    dobra osobiste
    wyłączenie bezprawności
    legitimate interest
    legitimate public interest
    special diligence and integrity of journalism
    personal rights violation
    illegality exclusion
    Opis:
    Jednym z podstawowych obowiązków dziennikarskich jest ochrona dóbr osobistych osób trzecich. Pozaustawową okolicznością wyłączającą naruszenie dóbr osobistych przez prasę jest uzasadniony interes publikacji. Dziennikarze chętnie powołują się na tę okoliczność, niestety, nader często interpretując ją jako zainteresowanie opinii społecznej daną sprawą, co w świetle obowiązującego orzecznictwa i stanowiska doktryny nie stanowi wystarczającej przesłanki wyłączającej bezprawność.
    The journalists have an obligation to protect personal right of third parties. The legitimate importance is non-statuory circumstances excluding illegality of personal rights violation by the press. The journalists rely on it very often in their publications, unfortunately understanding it as a social interest in the matter. There is a clear need of defi ne the meaning this vague legal concept, upon the existing case law of the Polish Supreme Court and representatives of legal doctrine.
    Źródło:
    Studia Medioznawcze; 2015, 1 (60); 57-67
    2451-1617
    Pojawia się w:
    Studia Medioznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The protection of customer personal data as an element of entrepreneurs’ ethical conduct
    Autorzy:
    Kulesza, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653158.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    personal data protection
    rights of data subjects
    right to information
    duties of personal data controller
    GDPR
    administrative fines
    criminal liability
    compensation for a violation of the right to personal data protection
    Opis:
    The right to the protection of personal data, which is part of the right to privacy, is a fundamental human right. Thus, its guarantees were included in the high-level regulations of the European Union as well as the legal norms of the EU Member States. The first Polish law regulating the protection of personal data was adopted in 1997 as the implementation of EU Directive 95/46. The law imposed a number of obligations on public and private entities which process personal data in order to protect the rights of data subjects and, in particular, to guarantee them the ability to control the correctness of processing of their personal data. Therefore, the law obliged data controllers to process data only on the basis of the premises indicated in the legislation, to adequately secure data, and to comply with the disclosure obligation concerning data subjects, including their right to correct false or outdated data or to request removal of data processed in violation of the law. However, as complaints directed by citizens to the supervisory body-the Inspector General for Personal Data Protection-showed, personal data controllers, especially those operating in the private sector, did not comply with the law, acting in a manner that violated their customers’ rights. In the hitherto existing unfair business practices of entrepreneurs, the violations of the data protection provisions that were the most burdensome for customers were related to preventing them from exercising their rights, including the right to control the processing of data, as well as the failure to provide the controller’s business address, which made it impossible for subjects whose data were used in violation of the law or for the inspecting authorities to contact the company, a lack of data security and a failure to follow the procedures required by law, the failure to secure documents containing personal data or their abandonment, a lack of updating customer data, the use of unverified data sets and sending marketing offers to deceased people or incorrect target recipients, and excessive amounts of data requested by controllers. The violations of the rights of data subjects recorded in Poland and other EU Member States-among other arguments-provided inspiration for the preparation of a new legal act in the form of the EU General Data Protection Regulation (GDPR) (which entered into force on 25 May 2018). The extension of the rights of people whose data are processed was combined in the GDPR with the introduction of new legal instruments disciplining data controllers. Instruments in the form of administrative fines and the strongly emphasised possibility to demand compensation for a violation of the right to data protection were directed in particular against economic entities violating the law.
    Źródło:
    Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym; 2018, 21, 7; 27-44
    1899-2226
    2353-4869
    Pojawia się w:
    Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ochrona dóbr osobistych naruszonych w kanonicznym procesie o nieważność małżeństwa
    Protection of Personal Rights in the Context of Canonical Proceedings for Nullity of Marriage
    Autorzy:
    Bzdyrak, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2129899.pdf
    Data publikacji:
    2022-10-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    marriage nullity
    protection of personal rights
    violation of good name
    the right to protect the good name
    nieważność małżeństwa
    ochrona dóbr osobistych
    naruszenie dobrego imienia
    prawo do ochrony dobrego imienia
    Opis:
    Article demonstrate that secrecy of the canonical process and the constitutional guarantee of autonomy and state allowed to the Catholic Church do not preclude the possibility of seeking protection of personal rights breached at a state forum in the canonical process of declaring nullity of a marriage. It specifies evidence limitations that result from the provisions of canon law. Copies and transcripts from case files are not issued in the canonical proceeding. The only documents that the party has at its disposal will be a copy of the claim and the sentence. The author analyses the provisions of canon law and common law to demonstrate that the request by state organs of case files in canonical process will evidence a breach of the principle of the autonomy and independence of the Catholic Church. Furthermore, the author presents the conditions that a breach must meet in order to be considered unlawful.
    Przedmiotem opracowania jest wykazanie, iż tajność procesu kanonicznego oraz konstytucyjna gwarancja autonomii i niezależności Kościoła katolickiego od państwa, nie niweczy możliwości dochodzenia ochrony dóbr osobistych naruszonych w kanonicznym procesie o nieważność małżeństwa na forum państwowym. Wskazuje jednak, jakie ograniczenia dowodowe wynikają z przepisów prawa kanonicznego. W kanonicznym procesie nie wydaje się kopii i odpisów z akt sprawy. Jedynymi dokumentami, którymi dysponuje strona będzie więc kopia skargi powodowej oraz wyrok zapadły w sprawie. Autor dokonując analizy przepisów prawa kanonicznego oraz prawa powszechnego wykazuje, iż żądanie przez organy państwowe akt sprawy o nieważność małżeństwa będzie przejawem łamania konstytucyjnej zasady autonomii i niezależności Kościoła katolickiego. Ponadto Autor przedstawia również warunki jakie musi spełniać naruszenie, aby mogło być uznane za bezprawne.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 5(69); 367-379
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies