Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "musical rhetoric" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Music vs. Truth: Illustrative Music in the Context of Musical Aesthetics
    Autorzy:
    Barska, Joanna
    Bednarek, Stefan
    Rabiej, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/chapters/1030899.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    musical rhetoric
    representation in music
    aesthetics of music
    Opis:
    The paper discusses the problem of musical rhetoric in the Renaissance and the Baroque. In the 16th century, the imitative qualities of music were developed through the concept of imitazione della natura. The relationship between word and music stabilized. Representation was a major function and was inspired by the ancient concept of merging words, harmony, and rhythm. In ancient times, music had become a key to metaphysics and an important educational tool. Thus, specific compositions were related directly to a specific state of the soul, characters and emotions. The author presents the aforementioned concept in later times, i.e. in the Renaissance, when not only theorists but also composers, performers and listeners assigned musical-rhetorical figures to specific meanings. The paper extensively discusses examples of the musical application of different musical-rhetorical figures and how they are used. The author underlines, however, that despite the universalization of musical language, the rhetorical system in music is highly diverse and is subject to individual contextual interpretations.
    Źródło:
    Truth and Falsehood in Science and the Arts; 221-232
    9788323542209
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rhetorical figures and rhetorical strategies in The Minotaur by Harrison Birtwistle
    Figury i strategie retoryczne w Minotaurze Harrisona Birtwistle’a
    Autorzy:
    Micał, Dominika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/513868.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
    Tematy:
    Harrison Birtwistle
    David Harsent
    Minotaur
    musical rhetoric
    contemporary opera
    retoryka muzyczna
    opera współczesna
    Opis:
    The Minotaur is the opera composed by Harrison Birtwistle to libretto by David Harsent. It was premiered in 2008 in Royal Opera House, Covent Garden. Birtwistle’s musical language is basically modernist: atonal, centralised, based on interval or number patterns, pre-compositional operations, scales invented by the composer himself. His music is recognised as generally intellectual and connected with great avantgarde of 20th century. On the other hand, Birtwistle has never denied expression in his pieces. Titles and extra-musical inspirations are common (i.e. Melencolia 1). Birtwistle is inspired by music of the Middle Ages, Renaissance, and, less often, Baroque. The score of The Minotaur is full of rhetorical figures: both hypothyposis and emphasis. They are evident and immediately recognised in spite of contemporary, atonal language of the opera. Mostly, they are inspired by Baroque musical-rhetorical figures but there are examples of individual, contemporary means. Figures are local and connected with only one or few words. General atmosphere of fear and isolation can be created with ‘rhetorical strategies’, which are active much longer than figures. Birtwistle uses musical symbols as well. There are two main symbols in The Minotaur: the iambic ‘glissando gesture’ which opens the opera and appears in its key moments, and the ‘motif of fate’ – repetition connected with powers of fate and with tragic irony. The question is, why Birtwistle used so traditional and instantly recognisable means, as he is known for his highly intellectual music. Answer given in this text is that they stay in service of narration. They are audible and visible signs of telling the story.
    Minotaur to opera skomponowana przez Harrisona Birtwistle’a do libretta Davida Harsenta. Jej premiera odbyła się w 2008 roku w Royal Opera House w Covent Garden. Język muzyczny Birtwistle’a jest zasadniczo modernistyczny. Charakteryzują go atonalność, zcentralizowanie, bazowanie na formułach interwałowych lub numerycznych, zabiegach pre-kompozycyjnych, czy też skalach wymyślonych przez samego kompozytora. Jego muzykę uznaje się generalnie za intelektualną, powiązaną z wielką awangardą XX wieku. Z drugiej strony Birtwistle nigdy nie pozbawiał swoich utworów ekspresji. Powszechnie pojawiają się u niego tytuły i inspiracje pozamuzyczne (na przykład Melencolia 1). Kompozytor czerpie inspirację z muzyki średniowiecznej, renesansowej i w mniejszym stopniu barokowej. Partyturę Minotaura przepełniają figury retoryczne – zarówno hipothyposis, jak i emphasis. Są oczywiste i natychmiast dają się rozpoznać pomimo współczesnego, atonalnego języka opery. Zasadniczo, są one oparte na barokowej teorii retoryki muzycznej. Figury pojawiają się w wybranych miejscach i łączą się tylko z jednym lub kilkoma słowami. Atmosfera strachu i izolacji w całej operze została wykreowana dzięki całym strategiom retorycznym, które wykazują znacznie dłuższą aktywność niż same figury. Birtwistle posługuje się także symbolami. Dwa główne w Minotaurze to jambiczne glissando, rozpoczynające operę i pojawiające się w jej kluczowych momentach, oraz motyw fatum – kręgu powtarzającego się motywu powiązanego z siłami przeznaczenia oraz ironią tragiczną. Pytanie, dlaczego kompozytor sięgnął po tak oczywiste, wręcz trywialne środki, skoro jest znany ze swej wysoce intelektualnej muzyki? Pozostają one w służbie narracji – oto odpowiedź, której dostarcza niniejszy artykuł; są słyszalnymi i widzialnymi znakami opowiadania historii.
    Źródło:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2016, 3(30); 89-114
    2956-4107
    2353-7094
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sztuka retoryczna Bartłomieja Pękiela na przykładzie pierwszej części „Audite mortales”
    The Rhetorical art of Bartłomiej Pękiel at the Example of the First Part of “Audite mortals”
    Autorzy:
    Kaczmarska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496182.pdf
    Data publikacji:
    2015-10-01
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    Bartłomiej Pękiel, Audite mortales, dialogo, retoryka muzyczna, adwent, Sąd Ostateczny
    Bartłomiej Pękiel, Audite mortales, dialogo, musical rhetoric, Advent, The Last Judgement
    Opis:
    The article brings up the issue of musical rhetoric in the first part of Audite mortales by Bartlomiej Pekiel. Pekiel’s musical rhetoric consists of musical rhetorical figures, numerical symbolism as well as key symbols. Dialogo Audite mortales is a proof that it is solely implication of musical rhetoric canons that constitutes a composition. The analysis and an attempt at interpretation of Bartłomiej Pękiel’s rhetorical figures, allow us to place the composer among the best European artists of the Baroque period. Beside musical rhetorical figures, Audite mortales also contains chorale extracts from the Dies Irae sequence and an antiphony for the fourth Sunday of Advent, Canite Tuba in Sion.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2015, 36, 4; 225-239
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Topoi umuzycznione. Przegląd koncepcji toposu w muzyce
    Musical topoi. The chosen perspectives of topos in music
    Autorzy:
    Sołtysik, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1358073.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    filozofia muzyki
    historia muzyki
    retoryka muzyczna
    topos w muzyce
    topos transkulturowy
    philosophy of music
    history of music
    musical rhetoric
    topos in music
    transcultural topos
    Opis:
    This article studies topos as a concept and its influence in Western Music. For this end, the history of how the understanding of topos developed, as well as how it manifested itself, shall be presented. This term, one which originates from the Ancient Greek’s study of Rhetoric, quickly gained acceptance in many cultural contexts. It is thanks to this growth that it was promptly incorporated into ars musica. During the Middleages, this concept from the Antique era was revived, notably influencing the illustrative nature of this era’s music. The concept continued throughout the Common era proceeding, especially in reinforcing the role of affects in music. The 20th century witnessed the progression of many unique understandings of topos coindependently. The contemporary thought of this era has presented numerous propositions of one is to understand the term that oscillates between the fields of musicology, literature studies, and philosophy. It can be said, that defining topos in the field of music will be closely tied with the emerging „transcultural” phenomenon; an appropriate paradigm with which to observe the variables shaping European culture, such as globalization and orientalism.
    Treść artykułu ma ukazać różne ujęcia topoi w sztuce muzycznej. W tym celu zostaje przedstawiona historia pojęcia toposu. Ten termin z antycznej retoryki dość szybko stał się pojęciem używanym w szerszym kontekście kulturowym, dzięki czemu połączono go również z ars musica. W okresie średniowiecza dokonała się adaptacja starożytnych koncepcji oraz rozwinięcie ich w stronę ilustracyjności, w epokach nowożytnych nastąpiło zaś wzmocnienie roli afektów. W XX stuleciu wiele ujęć umuzycznionego topoi zaczęło funkcjonować równolegle. Współczesna myśl w omawianym zakresie dostarcza licznych propozycji oscylujących między muzykologią, literaturoznawstwem a filozofią. Można przypuszczać, że pojmowanie toposu w muzyce będzie się w przyszłości wiązało z perspektywą transkulturową, która wydaje się odpowiednim paradygma- tem badawczym wobec zachodzących w kulturze europejskiej procesów, takich jak globalizacja i orientalizacja.
    Źródło:
    Edukacja Muzyczna; 2019, 14; 199-228
    2545-3068
    Pojawia się w:
    Edukacja Muzyczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies