Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "missionary bishop" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-6 z 6
Tytuł:
Papiestwo a regnum piastowskie w latach ok. 965-973
The relation between The Holy See and Mieszkos I country in 965-973
Autorzy:
Latoszek, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449799.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Mieszko I
Bishop Jordan
The Holy See
Missionary bishop
licentia apostolica
Opis:
The earliest mention of relations between the Holy See and Mieszko's I country is the text found on the nonexistent Bolesław Chrobry's tomb. This text speaks about sending young Bolesław Chrobry's heir to Rome, which in usually idnetified with Mieszko's son, possibly held as a German hostage in 973. The connection between the Holy See and Polish missionary bishop Jordan, who was directly answerable to the Pope, is seen as being problematic. Middle-aged sources tell us that Jordan was established as bishop in Mieszko's I country in 968, but it is thought that he was ordained Bishop in 967. It is connected with the handing to Otto I, a sword that belonged to the Saxon rebel Wichmann the Younger. The author tries to connect the choosing of Jordan with the establishment of the archbishopric of Magdeburg. There is evidence that Jordan's nomination happened during synod in Ravenna in April 967. During that synod, the organization of Church structures in Slavic countries was carried out. Because only the Pope could issue the license to prosylete the pagans, the author believes that relations were established before the baptism of Mieszko I.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2017, 24; 54-67
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Apostles of medieval Livonia (until the beginning of 13th Century)
Apostołowie średniowiecznych Inflant (do początku XIII w.)
Autorzy:
Gąssowska, Maja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560391.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Livonia
Baltic crusades
missionary bishop
christianization
conversion
Daugava
Inflanty
krucjaty bałtyckie
biskup misyjny
chrystianizacja
konwersja
Dźwina
Opis:
Livonia, encompassing the area of today’s Latvia and Estonia, was one of the last regions of Northern Europe to be incorporated into the Christian/ Latin civilization. Its direct neighbourhood with Ruthenian duchies, which observed the Eastern Christian rite, did not contribute to the earlier conversion. It was only after late 12th century missions, organized independently of each other by the Danish Church in the form of a venture by Cistercian friar Fulco, consecrated as the Estonian bishop ca 1171–1180, as well as a grasrooots – at least in its initial phase – initiative of Augustine friar Meinhard of the Segeberg monastery in Holstein (ca 1184–1196), first bishop of Üxküll, and Cistercian friar Theodoric, active in the vicinity of Treiden (ca 1186-1202), the first abbot of Dünamünde monastery (1205-1211) and finally bishop of Estonia (1211-1219) and their successors – Cistercian friar Berthold (1197–1198), the second bishop of Üxküll and most importantly Albert, canon of the Bremen Chapter, founder of Riga and its first bishop (1199–1229) culminated with the conquest and subsequent christianisation of Livonia. They can undoubtedly be called apostles of the Barbarian Europe, although in the case of Fulco it not clearly confirmed whether his quest took place in reality. In the case of others we may speak of an initially peace mission, as attempted conversions were undertaken by setting an example to follow and doing favours to local population, in exchange for which the beneficiaries were obliged to undergo baptism. When such tactics failed to deliver significant effects, armed crusades were organized, as a result of which the entire Livonia was formally converted to Christianity by the end of the 13th century.
Inflanty obejmujące tereny obecnej Łotwy i Estonii zostały włączone w krąg chrześcijańskiej cywilizacji łacińskiej jako jedne z ostatnich obszarów północnej Europy. Ich bezpośrednie sąsiedztwo z ruskimi księstwami, wyznającymi chrześcijaństwo w obrządku wschodnim nie przyczyniło się do ich wcześniejszej konwersji. Dopiero rozpoczęte w drugiej połowie XII w. misje, organizowane niezależnie od siebie przez Kościół duński w postaci przedsięwzięcia francuskiego cystersa Fulco, wyświęconego na biskupa Estończyków (ok. 1171–1180), jak również oddolnej – przynajmniej w początkowej fazie – inicjatywy augustiańskiego mnicha Meinharda z klasztoru w Segeberg w Holszytnie (1211-1219), pierwszego biskupa Üxküll, i cystersa Teodoryka, działającego w okolicach Treiden (ok. 1186-1202), pierwszego opata klasztoru w Dünamünde (1205-1211) i późniejszego biskupa Estonii (1211–1219) oraz ich następców – cystersa Bertholda (1197–1198), drugiego biskupa Üxküll oraz przede wszystkim Alberta, kanonika kapituły bremeńskiej, założyciela miasta Rygi i pierwszego biskupa Rygi (1199–1229) zakończyły się podbojem i formalną chrystianizacją Inflant. Bez wątpienia wszystkich ich można nazwać apostołami barbarzyńskiej Europy, chociaż w przypadku Fulco brak jest jednoznacznego potwierdzenia, że jego wyprawa faktycznie doszła do skutku. W przypadku pozostałych mamy do czynienia początkowo z misją pokojową, gdyż starano się nawracać mocą przykładu i czynienia przysług miejscowej ludności w zamian za co zobowiązywano obdarowywanych do przyjęcia chrztu. Gdy taktyka ta przez ponad dekadę nie odniosła większych efektów, przystąpiono do organizowania zbrojnych krucjat, dzięki czemu do końca XIII w. całość Inflant została formalnie schrystianizowana.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 119-141
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wkład bp. Jerzego Mazura SVD w animację i formację misyjną Kościoła w Polsce
Bishop Jerzy Mazur’s Contribution to the Animation and Missionary Formation of the Church in Poland
Autorzy:
Sobolewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24202957.pdf
Data publikacji:
2023-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
bp Jerzy Mazur
misje
animacja misyjna
formacja osób zaangażowanych we wspieranie misji
kongres misyjny
bishop Jerzy Mazur
missions
missionary animation
formation of people involved in supporting missions
missionary congress
Opis:
Autor artykułu skupia się na teologicznym i eklezjalnym spojrzeniu na misje ad gentes oraz na działalności bp. Jerzego Mazura SVD w Komisji Episkopatu Polski ds. Misji w latach 2011-2021. Jego zaangażowanie i mnogość inicjatyw duszpasterskich przyczyniły się do odnowienia zapału misyjnego Kościoła w Polsce. Przedstawia także wizję misji reprezentowaną przez biskupa Mazura, który propagował soborowy pogląd na rozumienie problematyki misji. Omawia rolę świeckich w misyjnym dziele Kościoła, integrację środowisk misyjnych, dorobek medialny i piśmienniczy Jerzego Mazura oraz formację intelektualną, duchową i religijną osób zaangażowanych misyjnie.
The author of the article focuses on the theological and ecclesial view of missions ad gentes and the activities of Bishop Jerzy Mazur SVD in the Polish Episcopal Commission for Missions in 2011-2021. His commitment and multitude of pastoral initiatives contributed to renewing the missionary zeal of the Church in Poland. It also presents the vision of mission represented by Bishop Mazur, who promoted the conciliar view on understanding the issues of mission. Discusses the role of the laity in the missionary work of the Church, the integration of missionary environments, the media and writing achievements of Jerzy Mazur, and the intellectual, spiritual and religious formation of people involved in missions.
Źródło:
Studia Ełckie; 2023, 25, 4; 415-434
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowe iunctim. Powierzenie przez biskupa siedleckiego Henryka Przeździeckiego parafii i sanktuarium w Kodniu Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej w 1927 r.
Spiritual Iunctim. Bishop of Siedlce, Henryk Przeździecki, and the Arrival of Missionary Oblates of Mary Immaculate to the Parish and Marian Shrine in Kodeń in 1927
Autorzy:
Zając, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035266.pdf
Data publikacji:
2019-08-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kodeń
prześladowania religijne
Siedlce
Bp Henryk Przeździecki
Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej
religious persecution
Bishop Henryk Przeździecki
Missionary Oblates of Mary Immaculate
Opis:
Terytorium diecezji siedleckiej było w drugiej połowie XIX w. świadkiem surowych prześladowań religijnych. Rząd carski konfiskował katolickie kościoły i zmuszał unitów do wyrzekania się unii z biskupem Rzymu i przechodzenia na prawosławie. Siedemnastowieczny wizerunek Matki Bożej Kodeńskiej został wywieziony z Kodnia do sanktuarium jasnogórskiego. Dopiero odzyskanie przez Polskę niepodległości w 1918 r. pozwoliło rozpocząć proces przywracania tradycyjnych kościelnych struktur. W artykule ukazane jest zaangażowanie bpa sieleckiego Henryka Przeździeckiego w sprowadzenie obrazu Matki Bożej Kodeńskiej z powrotem do Kodnia oraz powierzenie parafii i sanktuarium w Kodniu Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. Początki duszpasterstwa oblatów nie wykluczały zaangażowania w odtwarzanie struktur Kościoła unickiego.
The territory of the diocese of Siedlce has witnessed severe religious persecution in the second part of the 19th century. The Russian authorities confiscated Catholic churches and violently forced the eastern-rite Catholics to forsake the union with the bishop of Rome and to join the Orthodox Church. A famous 17th-century image of Our Lady of Kodeń was removed from the church and transported to another Marian shrine in the southern Poland. Only the Polish independence in 1918 allowed the process of rebuilding the traditional religious structures to begin. The article shows the involvement of the bishop of Siedlce in restoring the image of Our Lady of Kodeń to its original location and the beginning of pastoral ministry of the Missionary Oblates of Mary Immaculate at the service of the Marian shrine and parish in Kodeń, including the attempts to restore the structures of the eastern-rite Catholic Church.  
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 4; 97-111
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Жизнь и служение Церкви священномученика епископа Дамаскина (Цедрика) до его хиротонии в 1923 году
The Life and Labors for the Church of Hieromartyr Damascene (Tsedrik) before His Consecration as Bishop in 1923
Autorzy:
Шумило, Виталий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494350.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
еп. Дамаскин (Цедрик)
митр. Антоний (Храповицкий)
миссионерство
большевицкий режим
обновленчество
Bishop Damascene (or Damaskin) (Tsedrik)
Metropolitan Anthony (Khrapovitsky)
missionary work
bolshevik regime
renovationism
Opis:
Дамаскин (Цедрик), епископ Глуховский и Нежинский, – архиерей начала XX в., священномученик, проживший долгую и трудную жизнь. Обладающий необыкновенной тягой к знаниям и неординарным талантом к иностранным языкам и проповеди христианства в среде иноверных, он начинал как выдающийся миссионер, научно подходящий к проблемам освоения чуждых культур (бурятской, тунгусской, китайской) и проповеди носителям этих культур. Революционные события оборвали путь миссионера и исследователя, и еп. Дамаскин стал одним из первых поборников истинно-христианских идей в Русской Церкви, которая погружалась в обновленчество и сотрудничество с большевицкой властью. Статья является обзором биографии еп. Дамаскина (Цедрика) до его рукоположения во епископы в 1923 г.
Damascene (Tsedrik), Bishop of Glukhov and Nezhinsk, was a hierarch of the early 20th century and a hieromartyr to the faith. He lived a long and difficult life. Having an unusually strong desire to study and an exceptional talent for foreign languages, as a gifted preacher of Christianity amongst those of other faiths, he started out as an exceptional missionary. With an academic, scientific approach towards foreign cultures he came into contact with the Buriat, Tungus, Chinese and preached the Gospel to these peoples. The events of the Russian Revolution cut short his work as a missionary and scholar, and Bishop Damascene became one of the first defenders of the idea of True Orthodox Christianity in the Russian Church, as it was being swallowed up by renovationism and compromise and collaboration with the bolshevik authorities. This article is an overview of Bishop Damascene Tsedrik's biography before his consecration as bishop in 1923.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 1; 5-26
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Служение Церкви священномученика епископа Дамаскина (Цедрика) после его хиротонии в 1923 году
The Hieromartyr Bishop Damaskin Tsedriks Service to the Church after his Consecration in 1923
Autorzy:
Шумило, Виталий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494544.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
еп. Дамаскин (Цедрик)
митр. Антоний (Храповицкий)
миссионерство
большевицкий режим
обновленчество
сергианство
Катакомбная Церковь
Bishop Damaskin (Tsedrik)
Metropolitan Anthony (Khrapovitsky)
missionary work
the bolshevik regime
renovationism
sergianism
Catacomb Church
Opis:
Статья посвящена одному из самых известных архиереев гонимой Русской Церкви начала XX в. Дамаскину (Цедрику). На основе документальных материалов прослеживается его биография вплоть до мученической кончины в Карагандинском лагере (1937 г.). Автор анализирует и просветительскую, миссионерскую и исповедническую деятельность архипастыря, подробно излагает исторические обстоятельства его ареста и гонений на Церковь, жизни Катакомбной Церкви, делает выводы о положении Русской Церкви в России XX в.
This article is about one of the best known hierarchs of the persecuted Russian church at the turn of the XXth century, Damaskin Tsedrik. Based on archival documents, it traces his biography up until his death as a martyr in the Karaganda concentration camp in 1937. The author analyses the educational and missionary work and preaching of this hierarch, relates in detail the circumstances and historical background of his arrest, the persecution of the Church, the life of the Catacomb Church, and his conclusions about the circumstances of the Russian Church in Russia of the XXth century.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 2; 173-218
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-6 z 6

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies