Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "laparotomia" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Chirurgiczna korekcja skrętu macicy poprzez laparotomię na koniu stojącym. Pięć przypadków klinicznych
Standing flank laparotomy for uterine torsion in a mare. Five cases report
Autorzy:
Samsel, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22034837.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
konie
klacze [zool.]
leczenie chirurgiczne
laparotomia
opis przypadku
skręt macicy
laparotomia na koniu stojącym
powikłania
uterine torsion
mare
standing flank laparotomy
Opis:
The aim of this paper is to present the technique, complications and the outcome of standing flank laparotomy for uterine torsion in five pure Arabians mares, between 267–300 days of gestation. Each mare was diagnosed with a 180° uterine torsion: 2 cases clockwise and 3 cases counterclockwise. No additional abdominal problems were found on admission; the clinical exam results of the mares and heart rate of fetuses were within normal limits (one mare had tachycardia), and patients were cooperative. Mares were put in the stocks, both paralumbar fossae were prepared for surgery and local infiltrative analgesia was administered subcutaneously and intramuscularly on one side (right for clockwise torsion, left for counterclockwise torsion). Sharp incision of the skin and superficial fascia was followed with muscles layers moderate preparation with fingers, using the grid technique. After initial evaluation of the uterus position and confirmation of the diagnosis, the torsion was corrected with gentle manual manipulation. The abdominal wall closure was a routine process. An intradermal suture was used to improve the cosmetic result. A perforated drain was left between muscles and superficial fascia to prevent seroma formation. The air was removed from the peritoneal cavity with active suction. Correction of the uterine torsion was done successfully in all five cases. No reoccurrence or major complications occurred: only in one mare there was some bleeding from the muscles of the abdominal wall and prolonged wound healing due to seroma. All mares had foaled on term, without complications. The foals remain healthy. The cosmetic results were excellent. In selected cases standing flank laparotomy is a safe, cost effective and relatively straightforward method of correction of uterine torsion in a mare.
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 08; 489-493
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy jajnika w ciąży
Ovarian tumors in pregnancy
Autorzy:
Markowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031510.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
guzy jajnika
rak jajnika
ciąża
chemioterapia
laparotomia
ovarian tumors
ovarian carcinoma
pregnancy
chemotherapy
laparotomy
Opis:
Ovarian tumors develop in 2.3–8.8% of pregnant women. Most of them are benign cysts which vanish spontaneously after the 9th or 10th week of gestation. Ultrasound examination and magnetic resonance imaging are helpful diagnostic tools. Computed tomography, however, is contraindicated. The most common benign lesions are teratomas and cystadenomas. Malignant tumors account for 2.15–13% of all ovarian tumors in pregnant patients. Germ cell tumors, followed by borderline tumors and ovarian carcinomas constitute the most common ones. The management in the case of germ cell and borderline tumors involves unilateral adnexectomy and in invasive ovarian carcinomas, the treatment is individualized. In stage 1A G1, the management is similar to the one in borderline tumors and restaging after the delivery may be performed. Additionally, in early stages of carcinoma (stage IA G2 and G3, IB, IC as well as IIA), lymphadenectomy and platinum-based chemotherapy are recommended. In advanced stages, there are numerous possibilities of treatment including radical surgery with termination of pregnancy before the 20th–24th weeks of gestation and adjuvant therapy. Another option is the implementation of neoadjuvant chemotherapy during pregnancy and performance of cytoreduction following the delivery. At the mother’s request, delaying the treatment until after the delivery may be considered. Chemical treatment during pregnancy does not exert negative effects on the fetus provided that it is applied in the second or third trimesters. One of its rare complications is intrauterine growth restriction (IUGR). The survival of patients with ovarian carcinomas diagnosed during pregnancy is not different than in the case of women diagnosed without being pregnant.
Guzy jajnika w ciąży występują u 2,3–8,8% ciężarnych. Większość z nich to torbiele łagodne, które samoistnie zanikają po 9.–10. tygodniu ciąży. W diagnozowaniu pomocne jest badanie ultrasonograficzne oraz rezonans magnetyczny. Przeciwwskazana jest tomografia komputerowa. Najczęstszymi zmianami łagodnymi są potworniaki i torbielakogruczolaki. Wśród wszystkich guzów jajnika w ciąży 2,15–13% stanowią guzy złośliwe. Najczęstsze są guzy germinalne, a następnie typu borderline i raki jajnika. W guzach germinalnych i borderline postępowanie obejmuje adneksektomię jednostronną. W inwazyjnych rakach jajnika leczenie jest zindywidualizowane. W stopniu IA G1 postępowanie jest podobne jak w guzach granicznych, a po porodzie może być dokonana ponowna ocena zaawansowania. W stopniach wczesnych raka (IA G2 i G3, IB, IC i IIA) zaleca się dodatkowo wykonanie limfadenektomii i zastosowanie chemioterapii opartej na platynie. W stopniach zaawansowanych istnieją różne możliwości, włącznie z operacją radykalną, połączoną z terminacją ciąży przed 20.–24. tygodniem ciąży i leczeniem adiuwantowym. Inną opcją jest stosowanie chemioterapii neoadiuwantowej w ciąży i przeprowadzenie cytoredukcji po porodzie. Na życzenie matki można rozważyć opóźnienie leczenia do czasu urodzenia dziecka. Leczenie chemiczne w czasie ciąży nie wywiera szkodliwego wpływu na płód, jeśli jest zastosowane w II i III trymestrze ciąży; jednym z rzadkich powikłań jest opóźnienie wewnątrzmacicznego wzrastania płodu (IUGR). Przeżycia kobiet z rakiem jajnika rozpoznanym w ciąży nie różnią się od stwierdzanych w raku jajnika bez ciąży.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 2; 159-165
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski konsensus w sprawie leczenia chorych na raka żołądka – aktualizacja 2017
Autorzy:
Kulig, Jan
Wallner, Grzegorz
Drews, Michał
Frączek, Mariusz
Jeziorski, Arkadiusz
Kielan, Wojciech
Kołodziejczyk, Piotr
Nasierowska-Guttmejer, Anna
Starzyńska, Teresa
Zinkiewicz, Krzysztof
Wojtukiewicz, Marek
Skoczylas, W. Tomasz
Richter, Piotr
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393366.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
raka żołądka
Przerzuty nowotworowe
Helicobacter pylori
Laparotomia
Niesteroidowe leki przeciwzapalne
Immunohistochemia
Leczenie chirurgiczne
Panendoskopia
Biopsja
Opis:
Od roku 1986 kontynuowany jest projekt naukowy pt. „Polskie Badania nad Rakiem Żołądka”. Głównym celem tego projektu czyli wieloośrodkowych i interdyscyplinarnych badań jest poprawa wyników leczenia chorych na raka żołądka poprzez opracowanie i propagowanie optymalnych metod rozpoznawania i leczenia zarówno chirurgicznego, jak i skojarzonego. Jednym z ważniejszych osiągnięć projektu jest opracowanie i publikacja dokumentu pt. „Polski Konsensus w Sprawie Leczenia Chorych na Raka Żołądka”, którego pierwsza wersja została opublikowana w roku 1998. Kolejne wersje były aktualizowane adekwatnie do zmieniających się trendów w postępowaniu u chorych na raka żołądka. W Krakowie w dniach 3-4 czerwca 2016r. odbyło się sympozjum naukowe „Polski konsensus w sprawie leczenia raka żołądka – aktualizacja 2016”. W czasie sympozjum odbyła się sesja panelowa w trakcie wszyscy autorzy przedstawili publicznie założenia Konsensusu do dalszej dyskusji. Ponadto wspomniana sesja była poprzedzona zarówno dyskusją w formie korespondencji i jak i spotkaniem roboczym w celu ujednolicenia stanowiska. Należy podkreślić, że zawarte w Konsensusie wskazówki i zalecenia nie są arbitralnie przyjętymi zasadami postępowania w aspekcie prawnym a tym samym każdy lekarz/zespół lekarzy ma prawo podjęcia innych decyzji o ile będzie to korzystne dla chorego na raka żołądka. Konsensus omawia kolejno: a) zalecane kwalifikacje (stopnia zaawansowania, patologiczna, topografii węzłów chłonnych oraz zakresu wycięcia węzłów chłonnych, podziału raka połączenia przełykowo-żołądkowa) b) zasady rozpoznawania w tym zalecenia dotyczące badania endoskopowego i klinicznej oceny stopnia zaawansowania c) zalecenia dotyczące leczenia chirurgicznego (zakres resekcji, zakres limfadenektomii, taktyka postępowania w raku połączenia przełykowo-jelitowego) d) zalecenia dotyczące leczenia skojarzonego z chemioterapią lub radioterapią. e) miejsce chirurgii endoskopowej i małoinwazyjnej w leczeniu raka żołądka. Niniejsza publikacja jest podsumowaniem ustaleń sesji panelowej w trakcie wspomnianego sympozjum naukowego w Krakowie w 2016 roku.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 59-73
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zanik powłok brzusznych po zabiegach operacyjnych
Abdominal integument atrophy after operative procedures
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Kołaczyk, Katarzyna
Lubiński, Jan
Bojko, Stefan
Gałdyńska, Maria
Bernatowicz, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061355.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
abdominal integument atrophy
appendectomy
cholecystectomy
laparotomy
nephrectomy
ultrasound
appendektomia
badanie ultrasonograficzne
cholecystektomia
laparotomia
nefrektomia
zanik powłok brzusznych
Opis:
The aim of the study was to analyze clinical material concerning postoperative atrophy of abdominal integument. Material and methods: The evaluated group consisted of 29 patients with sonographically revealed atrophy of the abdominal wall. Those changes were observed after various surgical procedures: mainly after long, anterolateral laparotomies or several classical operations. Ultrasound examinations up to the year 2000 were performed with analog apparatus, in the latter years only with digital apparatus with linear transducers (7–12 MHz) and sometimes convex type conducers (3–5 MHz). The location, size and intestine stratified wall structure were evaluated. In each case the integument thickness was measured in millimeters in the site of the greatest atrophy and it was compared with the integument thickness from the side that had not been operated which enabled the calculation of the percentage reduction of integument in the area of the scar. Results: In 3 patients who underwent several laparotomies there was a total reduction of muscular mass in the operated area. In these cases we stated only skin and slightly echogenic subcutaneous strand; probably corresponding to fibrous tissue – the thickness of integument in this area was in the range from 3 to 8 mm. In the remaining 26 patients the integument atrophy on the scar level included muscles in a greater extent and covered an extensive area after classical urological procedures on the upper urinary tract: after nephrectomy and even ureter stone evacuation or kidney cyst excision by means of classical anterolateral approach with the integument incision on the length of almost 20 cm. Reduction in the integument thickness was observed on the smaller area after classical cholecystectomies, appendectomies and other surgical procedures with the incision across the integument. The integument atrophy in the operated sites expressed in absolute numbers was in the range of 7–20 mm (average 14 mm). These values are markedly lower than the comparative integument thickness on the not operated side: 17–52 mm (average 25.4 mm). The percentage value of the integument thickness reduction oscillated in the range of 32–67% (average 44.2%). In most cases the atrophy involved all layers of the abdominal wall, what demonstrated as regional prominence of the integument, mimicking the presence of hernia. Conclusions: Ultrasonography allows precise evaluation of the size and extent of atrophy as well as depiction of other lesions simulating that effect. Establishing the correct diagnosis should prevent the unnecessary reconstructions of the abdominal integument.
Celem pracy była analiza materiału klinicznego dotyczącego zaniku powłok brzusznych po zabiegach operacyjnych. Materiał i metoda: Zgromadzono grupę 29 chorych z wykazanym ultrasonograficznym zanikiem powłok brzusznych. Zmiany te obserwowano po różnych procedurach operacyjnych, najczęściej po długich nacięciach laparotomijnych przednio‑bocznych lub kilkukrotnych operacjach klasycznych. Badania ultrasonograficzne wykonano do 2000 roku na aparatach analogowych, a w następnych latach wyłącznie aparatami cyfrowymi, z głowicami linowymi (7–12 MHz) i niekiedy głowicami typu konweks (3–5 MHz). Określano lokalizację, rozległość, warstwową budowę ściany jelita. W każdym przypadku mierzono grubość powłok w milimetrach w miejscu największego zaniku i porównywano ją z grubością powłok po stronie nieoperowanej, co pozwalało na obliczenie procentowej redukcji powłok w okolicy blizny. Wyniki: U 3 pacjentów po kilku laparotomiach doszło do całkowitej redukcji masy mięśniowej w miejscu operacji. W tych przypadkach stwierdzano jedynie skórę i lekko echogeniczne pasmo podskórne, prawdopodobnie odpowiadające zwłókniałym tkankom – grubość powłok w tym miejscu wahała się od 3 do 8 mm. U pozostałych 26 pacjentów zanik powłok na poziomie blizny pooperacyjnej dotyczył w największym stopniu mięśni i obejmował rozległy obszar po klasycznych zabiegach urologicznych na górnych drogach moczowych: po usunięciu nerki, a nawet po ewakuacji złogu z moczowodu lub wycięciu torbieli nerki z dostępu klasycznego przednio‑bocznego z nacięciem powłok na długości prawie 20 cm. Na mniejszym obszarze obserwowano redukcję grubości powłok po klasycznych cholecystektomiach, appendektomiach i innych operacjach z nacięciem powłok na całej grubości. Zanik powłok w miejscach operacji wyrażał się w liczbach bezwzględnych w zakresie 7–20 mm (średnio 14 mm). Wartości te są wyraźnie mniejsze od porównawczej grubości powłok po stronie nieoperowanej: 17–52 mm (średnio 25,4 mm). Procentowa wielkość redukcji grubości powłok wahała się w granicach 32–67% (średnio 44,2%). W większości przypadków zanik obejmował wszystkie warstwy ściany brzucha, co manifestowało się uwypukleniem powłok w tym rejonie pozorującym istnienie przepukliny. Wnioski: Ultrasonografia pozwala z dużą precyzją określić stopień zaniku, jego rozległość oraz zmiany, które mogą pozorować taki efekt. Ustalenie właściwego rozpoznania powinno zapobiec zbędnej rekonstrukcji powłok brzusznych.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2012, 12, 50; 262-268
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies