Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "fieri" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
The structure of man-person dynamism in Karol Wojtyła’s adequate anthropology
Autorzy:
Pala, Amadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195245.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Karol Wojtyła
dynamism
person
suppositum
fieri
Opis:
The issue of dynamism plays an important role in Karol Wojtyła’s philosophical anthropology. His study takes into account the context of the philosophy of being and the philosophy of consciousness. He emphasizes the importance of experiencing one’s own subjectivity in the course of dynamism. The purpose of the article is to present the structure of human dynamism proposed by Wojtyła. It contains three types of dynamism: dynamism of suppositum, dynamism in a human being (when something happens to him) and dynamism of human action. The first is in the metaphysical field, two more in the phenomenological field. This structure also contains the fieri factor understood as directing the dynamism to the subject.
Źródło:
Logos i Ethos; 2020, 54; 7-27
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura dynamizmu człowieka-osoby w antropologii adekwatnej Karola Wojtyły
Autorzy:
Pala, Amadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426687.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Karol Wojtyła
dynamism
, person
suppositum
fieri
dynamizm
osoba
Opis:
The issue of dynamism plays an important role in Karol Wojtyła’s philosophical anthropology. His study takes into account the context of the philosophy of being and the philosophy of consciousness. He emphasizes the importance of experiencing one’s own subjectivity in the course of dynamism.The purpose of the article is to present the structure of human dynamism proposed by Wojtyła. It contains three types of dynamism: dynamism of suppositum, dynamism in a human being (when something happens to him) and dynamism of human action. The first is in the metaphysical field, two more in the phenomenological field. This structure also contains the fieri factor understood as directing the dynamism to the subject.
Zagadnienie dynamizmu zajmuje ważne miejsce w antropologii filozoficznej Karola Wojtyły. Jego badania uwzględniają kontekst filozofii bytu oraz filozofii świadomości. Akcentuje znaczenie przeżycia własnej podmiotowości w trakcie dynamizmu.Celem artykułu jest przedstawienie zaproponowanej przez niego struktury ludzkiego dynamizmu. Zawiera ona trzy rodzaje dynamizmu: dynamizm suppositum, dynamizm uczynnień oraz dynamizm czynu. Pierwszy ujmowany jest w polu metafizycznym, dwa kolejne w polu fenomenologicznym. W ramach tej struktury ukazano także rolę, jaką pełni fieri, oznaczające skierowanie dynamizmu na swój podmiot.
Źródło:
Logos i Ethos; 2018, 47, 1
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samopomoc jako alternatywny sposób zapewnienia efektywnej ochrony praw prywatnych w prawie rzymskim
Self-help as an alternative way to secure effective protection of private rights in Roman Law
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046496.pdf
Data publikacji:
2020-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
samopomoc
obrona konieczna
vis
furtum manifestum
vim fieri veto
decretum divi Marci
self-help
necessary self-defense
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja rzymskich regulacji dotyczących samopomocy z perspektywy metod kwalifikacji jej dopuszczalności z uwzględnieniem zarówno normatywnej treści oryginalnych aktów prawnych (Ustawa XII Tablic, Ustawa Akwiljańska, prawo pretorskie), jak i treści dodanych przez cesarzy i jurysprudencję. Samopomoc stanowiła alternatywną drogę zapewnienia efektywnej ochrony praw prywatnych w prawie rzymskim począwszy od okresu archaicznego aż po czasy justyniańskie. Należy odróżnić samopomoc aktywną i samopomoc pasywną. Samopomoc aktywna była stale poddawana ograniczeniom, aż w końcu została zakazana dekretem Marka Aureliusza (decretum divi Marci). Jeśli chodzi o samopomoc pasywną, można stwierdzić, że obecność i znaczenie zasady vim vi repellere licet są oczywiste od narodzin rzymskiego prawa prywatnego. Rzymianie nie stworzyli żadnych teoretycznych podstaw dla samopomocy, w szczególności dla uprawnionego pozbawienia kogoś życia, jednakże pomimo braku odpowiednich teoretycznych konstrukcji dla samopomocy nie kwestionowali zasady, że „siłę można odeprzeć siłą”. W ten sposób, w warunkach „obrony koniecznej”, które to uprawnienie wynikało już z samego prawa natury, a następnie zostało potwierdzone w ustawach, dozwolone było nawet pozbawienie życia napastnika, który zagroził naruszeniem dóbr ofiary takich jak życie, zdrowie czy mienie.
The article aims to present Roman regulations concerning self-help, from the perspective of the methods of classifying its legality taking into account both the normative contents of original laws (lex duodecim tabularum, lex Aquilia, ius praetorium), as well as those added by later legislative factors: emperors and jurisprudence. Self-help was an alternative way to secure effective protection of private rights in Roman law since archaic period to Justinian’s time. The active self-help can be differentiated from the passive one. The active self-help have been constantly limited and finally was forbidden by decretum divi Marci. As to the passive self-help one may say, that the presence and meaning of vim vi repellere licet principle in the Roman private law was obvious from its very beginning. Romans did not come up with theory on the self-help, specially with theory of the justification of lawful killing. However, in spite of the absence of proper constructions of self defense in Roman private law, this is out of question that Romans could agree with the rule: “force can be repelled by force”. In this way, under the right to “necessary self-defense” that already stemmed from the very law of nature, yet was confirmed in laws, it was even allowed to kill attacker who threatened to violate such interests of the victim as life, health or property.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 387-405
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THOMAS AQUINAS’ PHILOSOPHY OF BEING AS THE BASIS FOR WOJTYŁA’S CONCEPT AND COGNITION OF HUMAN PERSON
Autorzy:
Jałocho-Palicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507310.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
esse
being
existence
essentia
essence
Absolute
contingency
individua substantia
act
potency
actus humanus
human action
fieri
Opis:
The article makes a claim that Thomas Aquinas’ philosophy of being plays a fundamental role in Karol Wojtyła’s concept of person presented in his major anthropological work Osoba i czyn (known in English as The Acting person). Aquinas discovered that every being is composed of existence (being, esse) and essence (essentia). Wojtyła builds his philosophy of personhood within this framework of esse (being, existence) and essentia (essence). The moral and rational essence of human person, according to Wojtyła, is best revealed by specifically human, free and conscious, actions. That is why Wojtyła analyzes human person through his actions and discovers such essential structures of human reason and free will as self-cognition, self-knowledge, self-owning, self-ruling which make the ontic basis for selfgovernance. The immediate ground for Wojtyła’s analysis of person through his actions is the act and potency theory, developed by Aristotle and redefined by Thomas Aquinas in the light of the composition of being from esse and essentia. Every act reveals a correlated potency which otherwise would remain hidden and unknown. Potency-act theory characterizes not only two real states of every being, but also it is the adequate tool to describe every being’s becoming. It is not becoming out of nothingness, but on the ground and within the limits of already existing potency. A specifically human action (actus humanus) discloses a specifically human potency-essence. Through his actions a man becomes good or bad as a man, depending on the moral quality of the actions. All these insights into man’s essence presented by Wojtyła emphasize the absolute primacy of a man’s existence (being, esse) over his actions and over his becoming. Being (esse) precedes acting and becoming. Without being (esse) there would be no acting and no becoming (operari sequitur esse—first something must exist and only then it can act). Thus, as a contingent being, a man does not owe his existence to himself but to the Absolute Being (Ipsum Esse); and his human dignity stems, first of all, from his being, not from his doing.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2014, 3; 127-153
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies