Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "arginina" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Rola argininy w organizmie człowieka
    The role of the arginine in the human body
    Autorzy:
    Zdrojewicz, Zygmunt
    Winiarski, Jacek
    Popowicz, Ewa
    Szyca, Marta
    Śmieszniak, Bartłomiej
    Michalik, Tomasz
    Buczko, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1114561.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Collegium Witelona Uczelnia Państwowa
    Tematy:
    arginina
    wątroba
    tlenek azotu
    doping
    arginine
    liver
    nitric oxide
    Opis:
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie roli argininy w organizmie człowieka. Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, co oznacza, że pomimo tego, iż jest produkowana w ludzkim ciele, to dostarczanie jej wraz z pożywieniem jest równie ważne dla zachowania homeostazy organizmu. Główne źródło argininy w diecie stanowią mięso i owoce morza. Aminokwas ten jest syntezowany w czasie cyklu mocznikowego w wątrobie, a także w nerkach. Bierze udział między innymi w wytwarzaniu tlenku azotu, który jest czynnikiem rozszerzającym naczynia. Liczne prace wskazują również na skuteczność suplementacji argininą w zaburzeniach erekcji. Udział argininy w tej reakcji przyczynił się do zainteresowania wielu badaczy. Dowiedziono, że oprócz powszechnie znanego zastosowania argininy jako leku wspomagającego wątrobę w usuwaniu z organizmu amoniaku, odpowiednia suplementacja tego aminokwasu ma pozytywny wpływ na poprawę wartości ciśnienia tętniczego indukowanego ciążą, nadciśnienia płucnego oraz wyrównanie niewydolności nerek, cukrzycy, jaskry, gojenia się ran i profilaktykę udarów mózgu. Uważa się, że stężenie argininy wpływa na rozwój chorób neurodegeneracyjnych postępujących z wiekiem. Aminokwas ten jest też środkiem chętnie stosowanym przez sportowców w celu poprawienia wydolności organizmu. Jednak przeprowadzone do tej pory badania nie potwierdzają jego pozytywnego wpływu w tym zakresie.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy; 2019, 1, 30; 163-171
    1896-8333
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ dodatku 0,5% L-argininy do mieszanek dla tuczników na wybrane cechy tuczne i rzeźne
    Effect of the addition of 0.5% L-arginine to feed mixtures for fatteners on selected fattening and carcass traits
    Autorzy:
    Rekiel, A.
    Bielinski, P.
    Laska, M.
    Sonta, M.
    Batorska, M.
    Wiecek, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2119677.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Zootechniczne
    Tematy:
    uczniki
    arginina
    przyrosty dobowe
    cechy rzeźne
    mięsień
    czworogłowy uda
    Opis:
    Celem badań było określenie wpływu żywienia mieszankami suplementowanymi argininą na wyniki tuczne i rzeźne u świń rosnących. W tuczu (od 30 kg do ok. 117 kg) 40 świń mieszańców pbz x wbp (udział płci wieprzki : loszki – 1:1) żywiono systemem dwufazowym, mieszankami suplementowanymi 0,5% dodatkiem argininy (grupa doświadczalna D – 20 szt.) lub mieszankami bez jej dodatku (grupa kontrolna K – 20 szt.). Kontrolowano przyrosty dobowe, a post mortem masę tuszy zimnej, wydajność rzeźną, mięsność oraz masę szynki właściwej (bez stópki i golonki) i masę mięśnia czworogłowego uda (Musculus quadriceps femoris). Przyrosty dobowe tuczników doświadczalnych i kontrolnych były porównywalne. Tusze pozyskane od świń z grupy D w porównaniu z grupą K charakteryzowały się większą mięsnością (P=0,006) oraz większą masą szynki właściwej (różnica o 0,8 kg). Potwierdzono też większy udział szynki w półtuszy w grupie D vs K (P≤0,05). Masa mięśnia czworogłowego uda tuczników doświadczalnych w porównaniu z kontrolnymi była większa o 31% (P=0,001). Wzbogacenie mieszanek w argininę korzystnie wpłynęło na cechy rzeźne. Większa masa mięśnia czworogłowego uda oraz jego większy udział w szynce właściwej i w półtuszy tuczników doświadczalnych w porównaniu z kontrolnymi są ważnymi cechami dla przetwórstwa.
    Źródło:
    Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego; 2020, 16, 3; 25-34
    1733-7305
    Pojawia się w:
    Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy suplementacja argininą jest skuteczną metodą wspomagania zdolności wysiłkowych w sporcie?
    Autorzy:
    Durkalec-Michalski, Krzysztof
    Jeszka, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1390096.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Bankowa w Poznaniu
    Tematy:
    arginina
    suplementacja
    wydolność fizyczna
    sport
    kreatyna
    tlenek azotu
    hormon wzrostu
    Opis:
    Arginina jest aminokwasem względnie egzogennym, uczestniczącym w procesach biosyntezy białka, regulacji działania śródbłonka naczyniowego i detoksykacji organizmu. Znaczenie odpowiedniego spożycia argininy wzrasta w stanach fizjologicznych, związanych z chorobą, urazem lub znacznym obciążeniem organizmu. Z powodu potencjalnie ergogenicznego wpływu podaży argininy, poprzez stymulację syntezy tlenku azotu, hormonu wzrostu i kreatyny, jest ona często suplementowana przez sportowców. W przeciwieństwie do wielu badań klinicznych, z udziałem m.in. rekonwalescentów i osób z chorobami układu krążenia, wykazujących związek podaży argininy ze wzrostem wydolności fizycznej oraz korzystną regulacją parametrów endokrynologicznych, u wysoko wytrenowanych, zdrowych sportowców uzyskiwane wyniki są niejednoznaczne. Często dowodzą one braku wpływu preparatów argininy na moc, siłę i masę mięśniową, maksymalny pobór tlenu oraz stężenie hormonu wzrostu i tlenku azotu. W tej sytuacji uzasadniona jest konieczność prowadzenia dalszych badań nad celowością zwiększania podaży argininy u sportowców wybranych dyscyplin, jednakże w badaniach tych muszą być zachowane odpowiednie procedury, uwzględniające badania krzyżowe z podwójnie ślepą próbą.
    Źródło:
    Studia Periegetica; 2011, 6; 101-110
    1897-9262
    2658-1736
    Pojawia się w:
    Studia Periegetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nitric oxide (NO) : a universal regulator of an organism’s vital processes at the cellular level
    Tlenek azotu (NO) : uniwersalny regulator procesów życiowych organizmu na poziomie komórkowym
    Autorzy:
    Pedrycz, A.
    Siermontowski, P.
    Ciechan, A.
    Orłowski, M.
    Zając, G.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366117.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    nitric oxide
    peroxynitrite
    cell
    L-arginine
    tlenek azotu
    nadtlenek azotu
    komórki
    L-arginina
    Opis:
    At the present time, seven types of nitrogen oxide have been discovered and defined: Nitrogen oxide (I) (N2O) – nitrous oxide, also known as a laughing gas, Nitric oxide (II) (NO) – nitrogen monoxide, Nitrogen oxide (III) (N2O3), Nitrogen oxide (IV) (NO2) – nitrogen dioxide which may produce a dimer – N2O4 – dinitrogen tetroxide, Nitrogen oxide (V) (N2O5) – dinitrogen pentoxide, Nitrogen oxide (VI) (NO3) nitrogen trioxide – nitrate radical of a strong oxidizing effect, Nitrogen oxide (VII) (N2O6) – dinitrogen hexoxide – an unstable compound with a peroxide bond O2N-O-ONO2. Of the above compounds the one that is of the greatest significance from the point of view of medicine is nitric oxide (NO), hence it is the main focus of this work.
    Do chwili obecnej odkryto i opisano 7 tlenków azotu: Tlenek azotu (I) (N2O)- podtlenek azotu, tlenek di azotu, inaczej zwany gazem rozweselającym, Tlenek azotu (II) (NO) - monotlenek azotu, Tlenek azotu (III) (N2O3), Tlenek azotu IV (NO2) - dwutlenek azotu, który może tworzyć dimer- N2O 4 - czterotlenek azotu, Tlenek azotu (V) (N2O5) pięciotlenek di azotu, Tlenek azotu (VI) (NO3) trójtlenek azotu- rodnik azotanowy o silnym działaniu utleniającym, Tlenek azotu (VII) (N2O6)- sześciotlenek azotu - nietrwały związek z wiązaniem nadtlenkowym O2N-O-O-NO2. W medycynie największe znaczenie ma monotlenek azotu (NO) i jemu poświęcona jest niniejsza praca.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2013, 2(43); 93-103
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drgawki pirydoksyno zależne – aktualna diagnostyka i leczenie
    Current diagnosis and treatment of pyridoxine dependent epilepsy due to antiqutin deficiency
    Autorzy:
    Wesół-Kucharska, Dorota
    Rokicki, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2128505.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    drgawki pirydoksynozależne
    ALDH7A
    dieta ubogolizynowa
    arginina
    witamina B6
    Pyridoxine-dependent epilepsy
    lysine-restricted diet arginine
    vitamin B6
    Opis:
    Drgawki pirydoksynozależne (pyridoxine-dependent epilepsy – PDE) to rzadko występująca encefalopatia padaczkowa uwarunkowana autosomalnie recesywnie. Charakteryzuje się uporczywymi, nawracającymi drgawkami u noworodków i niemowląt, nieodpowiadającymi na standardowe leczenie przeciwpadaczkowe, a ustępującymi przy podaży terapeutycznych dawek witaminy B6 (pirydoksyny). Najczęstszą przyczyną PDE jest deficyt ALDH7A1 (antykwityny) – enzymu biorącego udział w przemianie lizyny, który prowadzi do nagromadzenia w płynach ustrojowych (w tym także w płynie mózgowo-rdzeniowym) szkodliwych metabolitów, które inaktywują aktywną postać witaminy B6. Podaż leczniczych dawek pirydoksyny w większości przypadków pozwala opanować drgawki, a dodatkowo wprowadzenie diety ubogolizynowej i/lub suplementacja argininy prawdopodobnie poprawia rokowanie co do rozwoju intelektualnego pacjentów.
    Pyridoxine-dependent epilepsy (PDE) is a rare autosomal recessive epileptic encephalopathy. It is characterized by persistent, recurrent seizures in newborns and infants resistant to conventional antyepileptic drugs but responsive to pharmacological dosages of vitamin B6 (pyridoxine). The most common cause of PDE is the deficit of ALDH7A1 (antiquitin) – an enzyme involved in the lysine degeneration pathway which leads to the accumulation of harmful metabolites in body fluids (including the cerebrospinal fluid CSF) which inactivate the pirydoxal phosphate. Vitamin B6 supplementation enables control seizures, in addition the introduction of lysine-restricted diet and / or arginine fortification is likely to improve the prognosis for the intellectual development.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2016, 25, 51; 47-53
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zawartość azotu i niektórych aminokwasów niezbędnych w ziarnie żyta polskiego ze zbiorów 1959 roku
    Soderzhanie azota i nekotorykh aminokislot neobkhodimykh v zernakh polskojj rzhi sbora 1959 goda
    Contents of nitrogen and of some essential amino acids in grain of rye harvested in Poland on 1959
    Autorzy:
    Trzebska-Jeske, I.
    Morkowska-Gluzinska, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/875286.pdf
    Data publikacji:
    1963
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    zboza
    zyto
    aminokwasy
    zawartosc aminokwasow
    wydajnosc z jednostki powierzchni
    masa 1000 ziaren
    zawartosc azotu
    zawartosc bialka
    wartosc odzywcza
    tryptofan
    metionina
    lizyna
    arginina
    leucyna
    cereal
    rye
    amino acid
    amino acid content
    area unit
    performance
    1000 grain weight
    nitrogen content
    protein content
    tryptophan
    methionine
    lysine
    arginine
    leucine
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1963, 14, 2
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wplyw kwasu glutaminowego,histydyny i argininy na spozycie diety.Sklad chemiczny oraz przyrosty masy ciala szczurow
    Influence of the supplementation of glutamic acid,histidine and arginine to the diet,on dietary intake,weight gain and chemical body mass composition in rats
    Autorzy:
    Walczewska, B
    Trzewikowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/871768.pdf
    Data publikacji:
    1993
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego. Państwowy Zakład Higieny
    Tematy:
    metabolizm zwierzat
    masa ciala
    sklad chemiczny
    bialko
    dieta
    szczury
    doswiadczenia zywieniowe
    kwas glutaminowy
    dodatki do zywnosci
    arginina
    zwierzeta doswiadczalne
    przemiana materii
    histydyna
    kazeina
    zywienie czlowieka
    higiena zywienia
    animal metabolism
    body weight
    chemical composition
    protein
    diet
    rat
    feeding experiment
    glutamic acid
    food additive
    arginine
    experimental animal
    metabolism
    histidine
    casein
    human nutrition
    nutrition hygiene
    Opis:
    Prześledzono wpływ kwasu glutaminowego, histydyny i argininy na spożycie diet, przyrosty i skład chemiczny masy ciała 30-dniowych samców szczurzych szczepu Wistar. Źródłem białka w dietach była kazeina. Do diet dodano jeden z badanych aminokwasów w ilości 5g/100g diety. Dodatek tych aminokwasów spowodował istotne obniżenie spożycia diet, przyrostu masy ciała i jego składników, tj. wody, białka, tłuszczu i popiołu. Dodatek histydyny do diety powodował obniżenie stosunku azotu do wody w ciele, co świadczyło o opóźnieniu chemicznego dojrzewania tkanek, równocześnie ze zmniejszeniem procentowej zawartości tłuszczu w ciele.
    100 male rats, aged 30 ± 1 days were investigated by means of 28 days study. The influence of the supplementation of glutaminie acid, histidine and arginine to the diet on dietary intake, weight gain and chemical composition was determinated. It was casein that was used as the source of protein. We investigated the application of 4 kinds of diet during each experiment and the composition of the diets was based on the Miller-Bend non-protein diet model. 100 male rats, aged 30 ± 1 days were investigated by means of 28 days study. The influence of the supplementation of glutaminie acid, histidine and arginine to the diet on dietary intake, weight gain and chemical composition was determinated. It was casein that was used as the source of protein. We investigated the application of 4 kinds of diet during each experiment and the composition of the diets was based on the Miller-Bend non-protein diet model.
    Źródło:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny; 1993, 44, 2-3; 181-189
    0035-7715
    Pojawia się w:
    Roczniki Państwowego Zakładu Higieny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies