Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Galerius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    “Ex Marte se procreatum” – Did the Roman Emperor Galerius Make Mars his Personal Protective Deitie?
    Autorzy:
    Bralewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234043.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Galerius
    Lactantius
    Mars
    Tetrarchy
    Opis:
    Lactantius referred in his work On the Deaths of the Persecutors (De mortibus persecutorum) to a great victory which Caesar Galerius won over the Persians. From then on, he demanded for himself the title of Augustus and, we are made to believe, insisted upon being called a son of Mars as second Romulus. Did he thus deviate from the truth? Or, on the contrary, did Galerius render Mars his divine patron and does Lactantius’ account remain in agreement with other sources and reflect the true course of events. The aim in this article is to resolve this issue. It thus seems that as a result of the triumph over the Persians, which he was believed to owe to Mars, Galerius gained a new position already under the first tetrarchy, which Lactantius testifies to in his work On the Deaths of the Persecutors. It is thus clear that Lactantius’s testimony according to which Galerius recognized Mars as his divine patron is credible and remains in agreement both with a number of other sources and with the true course of events.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2023, 13; 239-253
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Śmierć Galeriusza w Historia adversus Paganos Orozjusza
    The Death of Galerius in the Historia adversus paganos by Orosius
    Autorzy:
    Suski, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1195677.pdf
    Data publikacji:
    2021-01-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Orozjusz
    historiografia w późnym antyku
    Galeriusz
    późne cesarstwo rzymskie
    Orosius
    Historiography in the Late Antiquity
    Galerius
    late Roman Empire
    Opis:
    Orozjusz w Historia adversus paganos, opisując chorobę i śmierć cesarza Galeriusza, przypisał mu popełnienie samobójstwa. Żadne inne źródło nie potwierdza tego faktu. W źródłach, z których korzystał Orozjusz, albo bardzo lakonicznie informuje się o zgonie władcy (Breviarium Eutropiusza, Chronicon Hieronima), albo się o tym milczy (Historia Ecclesiastica Rufina z Akwilei). Prawdopodobnie to sam Orozjusz przypisał popełnienie cesarzowi samobójstwa, gdyż uznał, że tak powinien odejść wróg Boga i chrześcijaństwa. W Biblii samobójstwo ukazane jest negatywnie. Podobnie ojcowie Kościoła potępiali popełnienie samobójstwa.
    Orosius describing in the Historia against pagans illness and death of Emperor Galerius claimed that they were the result of a suicide attempt. No other source confirms this fact, including works used by Orosius, which either very briefly informs about the death of the ruler (Breviarium of Eutropius, Chronicon of Jerome), or does not mention it at all (Church History of Rufin of Aquileia). Probably the ruler's suicide was an invention of Orosius, who could think that this is how the enemy of God and Christianity should die. In the Bible, suicide is shown negatively and was most likely condemned by the Fathers of the Church.
    Źródło:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 33-47
    1232-1575
    Pojawia się w:
    Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    About the imperial constitutions issued in Serdica. The imperial constitutions for the Orient and the Occident
    De constitutionibus principum Serdicae datis. Constitutions impériales pour l’Orient et pour l’Occident
    Autorzy:
    Novkirishka-Stoyanova, Malina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1896425.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    Cesarstwo Rzymskie
    Konstytucje Cesarskie
    Galeriusz
    Konstantyn Wielki
    Edykt z Sardyki
    Edykt Mediolański
    Roman Empire
    imperial constitutions
    Galerius
    Constantine the Great
    Edict of Serdica
    Edict of Milan
    Opis:
    Imperial constitutions make the basic source of Roman law in the period of the Principate or the Dominate. They present the Roman manner of unifying multicultural law of the Empire, consisting of various legislative practices and organization of the judiciary, in which it was necessary to solve different problems resulting from managing the state. Following the division of the Empire into the eastern and the western parts, there arose the problem of securing legal power of constitutions implemented by one of the rulers to be binding on the whole territory of the Empire still treated as one whole body. The analysis of the imperial constitutions introduced in the Serdica of old provides certain answers in this respect.The city appears to have been one of the temporal capitals of the Empire in the East, while awaiting Constantine who would confirm its key position by uttering the words: “Serdica mea Roma est”. In the years 2011-2012, in the University of Sofia there was a scientific project run, whose goal was to present the palingenesis of the imperial legislation enacted in Serdica as well as the position of the city in the period of late Empire. Apart from this, it was attempted to prove that the imperial law remained ‘alive’ in the uneasy period between the end to the 3rd century and the beginning of the 4th century. The analysis of the kinds of constitutions and their content allows us to discover the first stages of deep transformations of the Emperor’s power, which occurred at that time, as well as to get to know about the realization of the reforms launched by Diocletian and implemented until the rule of Constantine. First of all, we can see the picture of Emperor Constantine the Great – legislator, administrator, judge, who would promote abiding by the Emperor’s cult in the time when Christianity was winning more and more stable position in the Empire. The Edict of Tolerance, which was issued by Galerius in Serdica on 30 April 311 CE, should be regarded as the one laying the foundations of legislature favourable to Christians and, at the same time, opening the door to passing the Edict of Milan in 313 CE.
    Konstytucje cesarskie stanowią podstawowe źródło prawa rzymskiego okresu pryncypatu czy dominatu. Prezentują one rzymski sposób unifikacji prawa wielokulturowego cesarstwa o różnych praktykach ustawodawczych i organizacji sądowniczej, w którym trzeba było zaradzić bardzo różnym problemom wynikającym z zarządzaniem nim. Po podziale cesarstwa na część wschodnią i zachodnią powstał problem mocy prawnej konstytucji stanowionych przez jednego z władców dla całego terytorium państwa, traktowanego jeszcze jako całość. Analiza konstytucji cesarskich ogłoszonych w dawnej Sardyce dostarcza pewnych odpowiedzi w tej kwestii. Miasto jawi się jedną z czasowych stolic cesarstwa na Wschodzie, w oczekiwaniu na Konstantyna, który dokona uszczegółowienia jej kluczowej pozycji i wypowie słowa „Serdica mea Roma est”. W latach 2011–2012 na Uniwersytecie w Sofii był realizowany projekt naukowy mający na celu zarówno przedstawienie palingenezji cesarskiego ustawodawstwa stanowionego w Sardyce i pozycji miasta w okresie późnego cesarstwa, jak i wykazanie, że prawo cesarskie pozostawało żywe w niespokojnym okresie końca III i początku IV wieku. Analiza rodzajów konstytucji i ich tematyki pozwala nam odkryć pierwsze etapy głębokich przemian władzy cesarskiej, które wystąpiły w tym czasie i poznać realizację reform podejmowanych przez Dioklecjana i jego następców, aż do Konstantyna. Przede wszystkim widzimy obraz cesarza Konstantyna Wielkiego – ustawodawcy, administratora, sędziego, stojącego na czele kultu cesarskiego, w czasach gdy chrześcijaństwo zajmowało w cesarstwie pozycję coraz bardziej stabilną. Edykt tolerancyjny Galeriusza z 30 kwietnia 311 r. wydany w Sardyce jawi się jako ten znajdujący sie u podstaw ustawodawstwa sprzyjającego chrześcijanom, a zarazem edyktu mediolańskiego z 313 r.  
    Źródło:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2020, 18, 3; 49-74
    2658-1922
    Pojawia się w:
    Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies