Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chinese Buddhism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Nabożeństwo za zmarłych w buddyzmie chińskim
    Rituals for the Dead in Chinese Buddhism
    Autorzy:
    Pawlik, Jacek Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480106.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    nabożeństwa za zmarłych
    buddyzm chiński
    ceremonie
    dziedzictwo kulturowe
    services for the dead
    Chinese Buddhism
    ceremonies
    cultural heritage
    Opis:
    VIII wieku i jest obchodzone po dzień dzisiejszy. Autor przedstawia pochodzenie tego święta, uzasadnienie doktrynalne oraz jego relacje do chińskiego kultu przodków. Następnie ukazuje przebieg święta bazując na publikacji J.J.M. de Groota z końca XIX wieku. W ostatniej części autor podejmuje dyskusję nad znaczeniem święta, wyjątkowej zdolności buddyzmu do adaptacji oraz uniwersalności wyrażania czci zmarłym. Choć chrześcijaństwo dysponuje doktryną o rzeczach ostatecznych i jego wpływ w VIII wieku w Chinach był znaczący, to jednak buddyzm potrafił lepiej wpisać się w tradycyjny kult przodków, a jego nabożeństwa za zmarłych zdobyły popularność, którą cieszą się po dzień dzisiejszy.
    The All Souls’ Day (Yü-lan-p’en) in Chinese Buddhism dates back to the eighth century and is celebrated till modern times. The present author introduces the origin of this feast, its doctrinal justification and its relationship to the Chinese ancestors’ worship. Then he shows the course of the holidays based on a publication by J.J.M. de Groot from the late nineteenth century. In the last part of the article, the author discusses the meaning of the holidays, the unique ability to adapt Buddhism and universality of expressing the honour to the dead. Although Christianity possesses a doctrine of last things and its influence in the eighth century in China was significant, however, Buddhism was capable to better enter the traditional ancestors’ worship, and the worship of the dead gained popularity that is enjoyed till today.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 277-289
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odrodzenie religii w Chinach po Mao
    The Revival of Religion in China after Mao
    Autorzy:
    Kosior, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798455.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    religia; Chiny; Mao; konfucjanizm; buddyzm chiński; taoizm; chrześcijaństwo; Komunistyczna Partia Chin; walka z „zabobonem”
    religion; China; Mao; Confucianism; Chinese Buddhism; Taoism; Christianity; Communist Party of China; the fight against “superstitions”
    Opis:
    Eksponowanie agnostycznego charakteru konfucjanizmu przez zachodnich sinologów przyczyniło się do jednostronnej percepcji religii chińskiej jako zdominowanej przez aktywność magiczną. Niekombatybilność chińskich wierzeń z religiami teistycznymi, wysuwającymi na pierwszy plan obecność Boga bądź osobowość bóstwa, sprawiła, że przeświadczenie sinologów powielali zachodni religioznawcy. W następstwie takiego nastawienia, mieszkańców Państwa Środka traktowano bądź jako przesądnych, bądź zgoła niereligijnych. Podobnie rzecz ujmowali zwalczający „religijny zabobon” politycy republikańscy, a po nich ideolodzy maoistowskiej KPCh. Jego utrzymywanie się miało stabilizować społeczne podziały, hamować rozwój i uniemożliwiać efektywną komunikację partii z ludem. Przymusowa ateizacja jednak, wbrew oczekiwaniom maoistowskich komunistów, nie stała się katalizatorem zjednoczenia narodu ani narzędziem postępu, ale wyjałowiła ludzi duchowo, przez co zamiast zgodnie współżyć, zabiegali o własne przetrwanie, także kosztem innych. Co więcej, tam gdzie religia okazuje się być pożyteczna w dziele budowy potęgi kraju, należy ją promować i wspierać jej rozwój. Nie wiąże się to wszakże z deklaracją pełnej wolności religijnej. Poza tym nie wszystkie obecne w Chinach religie są traktowane z równą przychylnością. Z różnych względów wyróżniany jest chiński buddyzm (Hàn chuán fójiào 汉传佛教). Aktywność instytucji religijnych jest reglamentowana i w różnym stopniu, w odniesieniu do różnych religii, akceptowana. W artykule analizuje się wyżej wskazane i jeszcze inne aspekty obecności religii w dzisiejszych Chinach.
    The exposure of the agnostic character of Confucianism by Western sinologists has contributed to the unilateral perception of the Chinese religion as dominated by magical activity. The incompatibility of Chinese beliefs with theistic religions, which put God’s presence or the personality of the deity in the foreground, caused the conviction of sinologists has been duplicated by Western researchers of religions. As a result of such an attitude, the residents of the Middle Kingdom were treated as superstitious or even non-religious. Republican politicians, and after them the ideologues of the Maoist CPC, who fought against the “religious superstition,” took it similarly. The persistence of “superstition” was supposed to stabilize social divisions, inhibit development and prevent the effective communication of the party with the people. However, forced atheism, contrary to the expectations of the Maoist communists, did not become a catalyst for uniting the nation or a tool for progress, but it sterilized people spiritually and as a result, instead of coexist peacefully, they sought for their own survival, also at the expense of others. Mao died and was replaced by a pragmatic Deng. He and his successors adopted the view that the possible usefulness of religion suspends any prejudice against it. Moreover, where religion turns out to be useful in building the power of the country, it should be promoted and supported. However, this does not entail a declaration of full religious freedom. Besides, not all religions present in China are treated with equal favour. For various reasons, Chinese Buddhism is distinguished (Hàn chuán fójiào 汉传佛教). The activity of religious institutions is rationed and, in relation to various religions, accepted to a different degree. The paper contains an analysis of the indicated and other aspects of the presence of religion in present-day China.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 9; 71-88
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Klasyfikacja doktryn buddyjskich według Zongmiego a istota religii
    Autorzy:
    Nowak, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944901.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
    Tematy:
    Zongmi
    Chinese philosophy
    Buddhism
    Chan
    religious studies
    panjiao
    Opis:
    The classification of Buddhist doctrines by Zongmi and the essence of religion In the paper the system of doctrinal classification (pànjiào 判教) created by the Buddhist scholar of the Chinese Tang Dynasty (618–907) Guifeng Zongmi (Guīfēng Zōngmì 圭峰宗密, 780–841) has been analyzed. The paper consists of two parts. In the first part the author describes Zongmi’s doctrinal classification, focusing on the process of the deconstruction of consecutive Buddhist doctrines. In the second part the author compares particular doctrines with the most important theories on the essence of religion. The comparison aims at revealing the limitations of those theories, when applied to the understanding of the religious systems, based on the gradual attaining of gnosis, such as the system of panjiao. In the conclusion the author suggests the creation of a synthesis of the enlisted concepts of religious studies, based on the synthesis of the Buddhist doctrines combined within the panjiao system.
    Źródło:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2017, 7, 2; 299-310
    2083-6635
    2084-1043
    Pojawia się w:
    ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spór buddystów z taoistami w cesarstwie chińskim
    Autorzy:
    Kwiatkowski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/44743179.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Religioznawcze
    Tematy:
    China
    Buddhism
    Taoism
    Buddha
    Laozi
    Chinese culture
    Chinese philosophy
    sinology
    huahu theory
    Huahu jing
    Xiaodao lun
    Opis:
    The aim of the article is to present and analyze the arguments of the representatives of Buddhism and Taoism, present in the content of two medieval texts. The first is Huahu jing (Huāhujīng 化胡經) or “The Conversion of the Barbarians” from the turn of the 3rd and 4th centuries AD, which presents Buddhism as a tainted version of Taoism intended for Western barbarians and unsuitable for the Chinese. The second analyzed text is Xiaodao lun (Xiaodaolun 笑道論) or “Laughing at the Tao,” a Buddhist response to Huahu jing from the 6th century CE that criticizes Taoist mythology, doctrine, rituals, and religious practices. The analysis of medieval Chinese texts allows us to examine the position and mutual perception of dominant denominations in the Middle Kingdom in the early imperial period. As a result of the research, the relationships between Taoism and Buddhism were recreated.
    Źródło:
    Przegląd Religioznawczy; 2023, 1/287; 123-138
    1230-4379
    Pojawia się w:
    Przegląd Religioznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak buddyzm stał się religią chińską?
    How Did Buddhism Become a Chinese Religion?
    Autorzy:
    Kosior, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480430.pdf
    Data publikacji:
    2014-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    religie chińskie
    buddyzm
    apokryfy
    Natura Buddy
    Chinese religions
    Buddhism
    Apocrypha
    Buddha’s Nature
    Opis:
    Autor w barwny i syntetyczny zarazem sposób opisuje poszczególne etapy adaptacji buddyzmu w Chinach. Wywodząca się z Indii religia dotarła do Państwa Środka za panowania cesarza Mingdi (28-75 r. n.e.) z dynastii Hanów. Legitymizacja buddyzmu w Chinach dokonała się w dialogu z kulturowymi standardami – zwłaszcza konfucjanizmem (religią państwową) i taoizmem (religią ludu). Stosując metodę guoyi („osiągnięcia znaczenia”) ustanowiono analogie między ideami buddyjskimi zapisanymi w sanskrycie i pojęciami występującymi w taoistycznych tekstach klasycznych Laozi i Zhuangzi oraz w Yijing. Buddyjscy misjonarze propagowali teksty dwóch klasycznych nurtów buddyzmu – mahajany i hinajany – wykazując, że wskazania ich religii nie kłócą się z oficjalnymi założeniami konfucjanizmu. W tej kwestii wielką rolę odegrali dwaj wybitni tłumacze: An Shigao i Lokakshema oraz mędrzec Dao An. Ten ostatni starał się rozwiązać problem niejednorodności buddyjskiej literatury (traktował mahajanę i hinajanę jako nurty równorzędne). W konsekwencji rozwinięto klasyfikację buddyjskiej doktryny w oparciu o metodę ban jiao („odróżnienie nauk”). Na tej podstawie określano czas i miejsce ogłoszenia znaczących sutr w trakcie ziemskiej wędrówki Buddy: miał on rozpoczynać od sutr hinajanistycznych, następnie rozwijać bardziej zaawansowaną naukę i kończyć na mahajanistycznej sutrze Mahaparinirwany (Daban niepan jing). Dynamiczny rozwój buddyjskich wspólnot monastycznych stał się wyznacznikiem definitywnej legitymizacji nowej religii w Chinach.
    The present author, in a colourful and at the same time synthetic way, describes the various stages of the adaptation of Buddhism in China. The originating from India religion reached the Middle Kingdom during the reign of the Emperor Mingdi (28-75 AD) of the Han Dynasty. The legitimacy of the Buddhism in China took place through dialogue with the cultural standards – especially Confucianism (the state religion) and Taoism (the religion of the people). Using the guoyi method (“achieving significance”) parallels were established between the Buddhist ideas enshrined in the Sanskrit and the Taoist concepts appearing in classical texts by Laozi and Zhuangzi as well as in Ching. Buddhist missionaries preached the classic texts of the two strands of Buddhism – Mahayana and Hinayana – showing that the indications of their religion do not conflict with the official assumptions of Confucianism. In this regard, a major role was played by two eminent translators: An Shigao and Lokakshema as well as a sage named Dao An. The latter tried to solve the problem of heterogeneity of the Buddhist literature (he treated Mahayana and Hinayana as equivalent currents). As a consequence, the classification of the Buddhist doctrine was developed, basing on the ban jiao (“the distinguishing of sciences”) method. On this basis the time and place to announce significant sutras during the earthly journey of Buddha was determined: he was supposed to begin with Hinayana sutras, then develop to a more advanced study and end with the Mahayana sutra of Mahaparinirvana (Daban niepan jing). The dynamic development of Buddhist monastic communities became a definitive indicator of the legitimacy of the new religion in China.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2014, 1; 262-276
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Główne nurty w starożytnej etyce chińskiej
    Major Trends in Ancient Chinese Ethics
    Autorzy:
    Nowosad, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038428.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    etyka chińska
    konfucjanizm
    motizm
    daoizm
    legalizm
    buddyzm chan
    Chinese ethics
    Confucianism
    Mohism
    Daoism
    Legalism
    Buddhism Chan
    Opis:
    Kultura chińska należy do tych dawnych tradycji, które w dużym stopniu zachowały swoje bogactwo do czasów współczesnych. Niniejszy szkic przedstawia starożytną etykę chińską w jej różnych nurtach, do których należy motizm, daoizm, legalizm i chińska wersja buddyzmu znana jako chan. Te rozważania poprzedzone zostały krótkim wprowadzeniem do konfucjanizmu, który jako nurt filozoficzno-etyczny zdecydowanie wyróżnia się spośród innych tradycji, a którego centralnym pojęciom etycznym szerzej poświęcone będzie kolejne opracowanie.
    The global cultural and economic transformations in today's world have provoked a new interest in ancient Asian traditions, among them in the Chinese and Confucian philosophical and ethical legacy. Referring to recent publications this paper endeavours to explain the pluralist context of China's ancient culture in order to distinguish its major ethical trends like daoism, mohism, legalism and chan Buddhism. It is preceded with a brief introduction to Confucianism whose ethical concepts will be presented in a separate study.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 3; 67-77
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies