- Tytuł:
-
“Spinning the thread/(t)s” around images of time
Spory i kłótnie wokół obrazowania czasu - Autorzy:
- Cmeciu, Camelia M.
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1192139.pdf
- Data publikacji:
- 2016
- Wydawca:
- Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
- Tematy:
-
surrealism
Salvador Dali
threads of time
Carl Sandburg
surrealizm
nici czasu - Opis:
-
Salvador Dali’s words are actually the embodiment of surrealism, founded in 1924, in Paris, by André Breton with his Manifeste du surréalisme. This literary and art movement was based on surprising and unexpected juxtaposition of elements of reality. These startling transformations of the real world bring forth new objects that are the creative expressions of imagination, “free of the conscious control of reason and free of convention”. The plunge into the subconscious or spontaneous thought could be actually linked to the physical state of headache, mentioned by Dali when starting to paint watches. The combination between the hard metal texture of watches and the softness of the molded watches relies on the “principle of paranoiac metamorphosis” in tangible form (Descharnes, Néret, 2001: 171).My paper is actually a “digging into” the process of creating (of spinning) the nonverbal and verbal images of some indices (threads) of time, watches becoming such a semiotic object. The theoretical background used in the understanding of the reasoning beyond the subjective depicting of some real objects is epistemological in nature, dealing with traditional and social semiotics. The empirical data will be provided by Salvador Dali’s The Persistence of Memory (Soft Watches) and Carl Sandburg’s Solo for Saturday Night Guitar. These two verbal and visual images are closely connected, the former being the picture accompanying the discursive representation of time by Sandburg.
Słowa Salvadora Dali rozpoczynające niniejszy artykuł stanowią w zasadzie motto surrealizmu, ruchu ustanowionego w Paryżu w 1924 r. przez André Bretona. Ten literacki i artystyczny ruch zasadzał się na zadziwiających i nieoczekiwanych zestawieniach pewnych elementów rzeczywistości. W wyniku takich zaskakujących przekształceń powstają nowe jakości, będące twórczym wyrazem wyobraźni, „wolne od świadomej kontroli rozumu i wolne od konwencji”. Zanurzenie się w podświadomą czy spontaniczną myśl można połączyć z fizycznym stanem bólu głowy, wspomnianym przez Dalego, gdy malował zegary. Połączenie twardej, metalicznej faktury zegarów z miękkością topiących się zegarów zasadza się na dotykalnej formie „paranoicznej metamorfozy” (Descharnes, Néret, 2001: 171). W moim artykule zasadniczo „wgłębiam się” w proces tworzenia (przędzenia) zarówno werbalnych jak i niewerbalnych obrazów niektórych wskaźników (nici) czasu. Takim semiotycznym wskaźnikiem są tu zegarki. Teoretyczną podstawą, wykorzystaną do odkrycia rozumowania stojącego za subiektywnym przedstawieniem niektórych rzeczywistych przedmiotów natury epistemologicznej, jest semiotyka tradycyjna i społeczna. Bazę do analizy stanowi obraz Salvadora Dali „Uporczywość Pamięci” [Cieknące Zegary], jak również wiersz Carla Sandburga „Solo for Saturday Night Guitar”. Oba te werbalne i wizualne obrazy są bardzo blisko ze sobą związane, gdyż praca Dalego powstała jako ilustracja dyskursywnego przedstawienia czasu z wiersza Sandberga. - Źródło:
-
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2016, 1, 1&2; 367-383
2543-7844 - Pojawia się w:
- Półrocznik Językoznawczy Tertium
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł