Temat: інтэрпрэтацыя - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Філасофска-эстэтычныя суадносіны гуку і колеру (на прыкладзе санета Арцюра Рэмбо Галосныя)
The Philosophical-aesthetic relationship between sound and color (in Arthur Rimbauds sonnet The Vowels)
Filozoficzno-estetyczny związek między dźwiękiem a kolorem (na przykładzie sonetu Arthura Rimbauda Samogłoski)
Autorzy:: Hanchar, Sviatlana
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29520998.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:: Symbolism
Rimbaud
translation
interpretation
decoding
symbolizm
tłumaczenie
interpretacja
dekodowanie
Сімвалізм
Рэмбо
пераклад
інтэрпрэтацыя
дэкадаванне
Opis:: The article is an attempt at decoding and artistic interpretation of Arthur Rimbaud's sonnet The Vowels which due to its hermetic nature still remains the subject of serious scientific research and endless interpretations. Some most likely interpretive keys are suggested. It is proven that Rimbaud's sonnet is much more than an illustration of a particular case of audiovisual counterparts. It illustrates Rimbaud's poetic credo, his poetic method – “clairvoyance” which formed the basis of symbolism.
Artykuł jest próbą odszyfrowania i artystycznej interpretacji sonetu Arthura Rimbauda Samogłoski, pozostającego do dziś – ze względu na swój hermetyczny charakter – przedmiotem poważnych badań naukowych i niekończących się interpretacji. Zasugerowano kilka najbardziej prawdopodobnych wskazówek interpretacyjnych. Udowodniono, że sonet Rimbauda jest czymś więcej niż ilustracją konkretnego przypadku odpowiedników audiowizualnych. Ilustruje poetyckie credo Rimbauda, jego metodę poetycką – jasnowidzenie, będącą później fundamentem symbolizmu.
Артыкул уяўляе сабой спробу дэкадавання і мастацкай інтэрпрэтацыі санета Арцюра Рэмбо Галосныя, які з прычыны сваёй герметычнасці ўсё яшчэ застаецца прадметам сур'ёзных навуковых даследаванняў і бясконцых інтэрпрэтацый. Прапанаваны некалькі найбольш верагодных інтэрпрэтацыйных ключоў. Даводзіцца, што санет А. Рэмбо ўяўляе сабой нешта нашмат большае, чым ілюстрацыя асобнага выпадку аўдыёвізуальных адпаведнікаў. Ён ілюструе паэтычнае крэда А. Рэмбо, яго паэтычны метад – “яснабачанне”, пакладзены пазней у аснову сімвалізму.
Źródło:: Acta Albaruthenica; 2022, 22; 229-240
1898-8091
Pojawia się w:: Acta Albaruthenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Быліцы, расказы Навума Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча: творчая гісторыя і супярэчнасці ідэйна-мастацкай інтэрпрэтацыі
„Opowieści, historie Nauma” Wincenta Dunina-Marcinkiewicza: historia twórcza i sprzeczności interpretacji ideologicznej i artystycznej
Autorzy:: Zaprudski, Ihar
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/32222668.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: creative history
tales
travel
reception
interpretation
composition
historia utworu literackiego
opowieść
gatunek podróżniczy
recepcja
interpretacja
kompozycja
творчая гісторыя
быліца
жанр падарожжа
рэцэпцыя
інтэрпрэтацыя
кампазіцыя
Opis:: Artykuł został poświęcony historii, pierwszemu wydaniu w 1946 r. oraz recepcji w białoruskich studiach literackich Opowieści, opowiadań Nauma (1857) Wincentego Dunina-Marcinkiewicza – ostatniego (szóstego) z cyklu dzieł poetyckich pisarza w języku białoruskim. W latach 50. XIX w. w wielojęzycznej literaturze Białorusi szczególną popularność zyskał gatunek podróżniczy, jednocześnie toczyły się mające wpływ na treść i formę Opowieści… dyskusje o tworzeniu literatury „podręcznej” dla ludu. Utwór cechował eksperymentalizm, wielopoziomowość, odrzucenie a priori metody etnograficznej, związek z aktualnymi problemami społeczno-politycznymi epoki, wprowadzenie wizerunku nowego bohatera pochodzącego z ludu, a także – antynomia swój / obcy oraz złożona kompozycja składająca się z dwóch samodzielnych części Zła żona i Chalimon. Znani krajowi literaturoznawcy podjęli szereg dyskusji dotyczących między innymi światopoglądu Dunina-Marcinkiewicza, aktualności tematu jego utworu, specyfiki gatunkowej dzieła, jego poetyki oraz odrębności kompozycyjnej. W latach 30. XX w., na podstawie fałszywych przesłanek socjologicznych W. Dunin-Marcinkiewicz został zaliczony do kategorii pisarzy reakcyjnych, natomiast Opowieści... zakwalifikowane jako dzieło kłamliwe, nasycone iluzjami do caratu. Autor artykułu opisuje rolę białoruskich badaczy drugiej połowy XX – początku XXI w. w procesie obalania mitów opartych na prymitywnych schematach interpretacyjnych, ponadto określa znaczenie utworu w procesie ewolucji artystycznej autora i historii rodzimej litertury pięknej.
The article is devoted to the creative history, the circumstances of the first publication in 1946 and turns of reception in Belarusian literary criticism of Bylicy, raskazy Navuma (Tales, Stories of Navum) (1857) by Vincent Dunin-Marcinkievich, the last (sixth) in the cycle of Belarusian epic poems of the writer. In the 1850s the genre of travel became especially popular in multilingual Belarusian literature, there were discussions about the creation of written literature for people, which influenced on the content and form of Bylicy, raskazy Navuma. Experimentalism, complexity, the fundamental denial of orientation on artistic ethnography, the connection of issues with the current socio-political questions of the epoch, the image of a new hero-peasant, a distinctive representative of the Homeland, the opposition of local / foreign, complicated composition with two independent components Zlaja žonka (Angry wife) and Chalimon na karanacyi (Khalimon at the coronation) became dominant and artistically important methods of achieving expected reader’s impression. The peculiarities of the author's worldview, the relevance of topics, specifics of the genre, compositional distinctiveness and poetics have become the cause of debatable aspects in the ideological and artistic interpretation of the work by well-known domestic literary critics. In the 1930s, according to vulgar sociological assessments V. Dunin-Marcinkievich was characterized as reactionary writer-slave, Bylicy… was qualified as a contradictory work and full of tsarist illusions. The role of Belarusian researchers of the second half of the 20th – early 21st centuries has been traced in denying the primitive interpretive schemes of vulgarizers. The significance of Bylicy… in the process of the author’s creative evolution and in the history of national beautiful writing is clarified.
Артыкул прысвечаны творчай гісторыі, акалічнасцям першай публікацыі ў 1946 г. і перыпетыям рэцэпцыі ў беларускім літаратуразнаўстве Быліцаў, расказаў Навума (1857) Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча, апошняга (шостага) у цыкле беларускамоўных твораў паэтычнага эпасу пісьменніка. У 1850-я гады жанр “падарожжа” набыў асаблівую папулярнасць у шматмоўнай літаратуры Беларусі, вяліся дыскусіі пра стварэнне „кніжнай” літаратуры для народа, што паўплывала на змест і форму Быліцаў… Эксперыментальнасць, шматпланавасць, прынцыповае адмаўленне ад арыентацыі на мастацкі этнаграфізм адлюстравання, сувязь праблематыкі з актуальнымі грамадска-палітычнымі пытаннямі эпохі, вобраз новага героя-селяніна, адметнага рэпрэзентанта радзімы, проціпастаўленне свой/чужы, ускладненая кампазіцыя з двухчасткавых самастойных кампанентаў Злая жонка і Халімон на каранацыі сталі дамінантнымі і па-мастацку важнымі прыёмамі дасягнення чаканага чытацкага ўражання. Асаблівасці светапогляду аўтара, актуальнасць тэматыкі, жанравая спецыфіка, кампазіцыйная адметнасць і паэтыка сталі прычынай дыскусійных аспектаў у ідэйна-мастацкай інтэрпрэтацыі твора вядомымі айчыннымі літаратуразнаўцамі. У 1930-я гады паводле вульгарна-сацыялагічных ацэнак В. Дунін-Марцінкевіч быў залічаны да катэгорыі рэакцыйных пісьменнікаў-прыгоннікаў, Быліцы… кваліфікаваліся як твор супярэчлівы і насычаны царысцкімі ілюзіямі. У артыкуле прасочана роля беларускіх даследчыкаў другой паловы ХХ – пачатку ХХІ стст. у адмаўленні прымітыўных інтэрпрэтацыйных схем вульгарызатараў. Удакладняецца значэнне Быліцаў… у працэсе творчай эвалюцыі аўтара і гісторыі айчыннага прыгожага пісьменства.
Źródło:: Studia Białorutenistyczne; 2022, 16; 87-114
1898-0457
Pojawia się w:: Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Рознаскіраваныя дыскурсы ў літаратуры Беларусі ХІХ стагоддзя: У. Сыракомля і П. Шпілеўскі
Multidirectional discourses in the literature of Belarus of the 19th century: U. Syrakomlya and P. Spilevski
Różnie skierowane dyskursy w literaturze Białorusi XIX wieku: W. Syrokomla i P. Szpilewski
Autorzy:: Burdeljova, Iryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/29520986.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:: multidirectional discourses
civilizational choice
travel prose
subjective and authorial interpretation
dyskursy różnie skierowane
wybór cywilizacyjny
proza podróżna
interpretacja subiektywnie-autorska
рознаскіраваныя дыскурсы
цывілізацыйны выбар
падарожная проза
суб’ектыўна-аўтарская інтэрпрэтацыя
Opis:: The article examines the peculiar features of the formation of the new Belarusian literature. These peculiarities were driven by the coexistence of discourses that are conceptually and axiologically different in the cultural space of the civilizational borderland. The presence of multidirectional trends and phenomena are examined through examples of U. Syrokomlya and P. Shpileuski’s travel prose. Being of the same age and from the same land, the authors interpreted the past and present of their native land in the context of different civilizational paradigms. In addition to the conceptual divergence, there are some common points of the writers’ works who performed on the periphery of Russian- and Polish-language literature. These points are the authors' spiritual unity with their native land, understanding of the intrinsic value of its history and culture, respectful attitude to the Belarusian language.
Autorka artykułu przedstawia osobliwości kształtowania się nowej literatury białoruskiej, uwarunkowane współistnieniem w przestrzeni kulturowej pogranicza cywilizacyjnego dyskursów różniących się pod względem konceptualnym i aksjologicznym. Obecność różnie skierowanych tendencji i zjawisk przeanalizowano na przykładzie prozy podróżnej rodaków i rówieśników – W. Syrokomli i P. Szpilewskiego, którzy nadają znaczenie przeszłości i współczesności rodzimego kraju w kontekście różnych paradygmatów cywilizacyjnych. Oprócz niezgodności konceptualnych, wskazano punkty styczne utworów pisarzy, którzy pisali na peryferiach literatury rosyjskojęzycznej i polskojęzycznej: duchową jedność autorów z ziemią ojczystą, zrozumienie znaczenia jej historii i kultury, szycunek do języka białoruskiego.
У артыкуле разглядаюцца асаблівасці станаўлення новай беларускай літаратуры, абумоўленыя суіснаваннем у культурнай прасторы цывілізацыйнага памежжа адрозных у канцэптуальным і аксіялагічным планах дыскурсаў. Наяўнасць рознаскіраваных тэндэнцый і з’яў разгледжана на прыкладзе падарожнай прозы землякоў і аднагодкаў – У. Сыракомлі і П. Шпілеўскага, якія асэнсоўваюць мінулае і сучаснасць роднага краю ў кантэксце розных цывілізацыйных парадыгм. Апрача канцэптуальнага разыходжання, адзначаюцца кропкі судакранання твораў пісьменнікаў, які пісалі на перыферыі рускамоўнай і польскамоўнай літаратуры: духоўная еднасць аўтараў з роднай зямлёй, разуменне самакаштоўнасці яе гісторыі і культуры, паважлівае стаўленне да беларускай мовы.
Źródło:: Acta Albaruthenica; 2022, 22; 201-217
1898-8091
Pojawia się w:: Acta Albaruthenica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "інтэрпрэтацыя" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język