Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Путин" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Polityka zagraniczna Rosji. Determinanty, interesy i środki
Russia’s Foreign Policy. Determinants, Interests, and Measures
Внешняя политика России. Детерминанты, интересы и меры
Autorzy:
Gardocki, Sylwester
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1957308.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Russia
foreign policy
Putin
Россия
внешняя политика
Путин
Opis:
The paper addresses the conditions, objectives, and measures of the foreign policy of the Russian Federation. The first part of the paper presents - both in theoretical and practical terms - foreign policy’s determinants. In particular, it addresses their following types: internal objective, subjective internal, objective external, as well as subjective external ones. The second part of the paper uses the example of Russia to present interests and foreign policy goals constituting an extension of these interests. The author attempts to answer the question how to identify the interests, goals, and values of modern Russia. The final part of the paper presents - again both in theoretical and practical terms - the instruments for achieving the foreign policy objectives.
В статье рассматриваются условия, цели и меры внешней политики Российской Федерации. В первой части статьи представлены - как в теоретическом, так и в практическом плане - внешнеполитические детерминанты. В частности, рассматриваются следующие виды детерминант внешней политики: внутренний объективный, внутренний субъективный, объективный внешний и субъективный внешний. Во второй части на примере России представлены интересы и внешнеполитические цели, являющиеся расширением этих интересов. Автор пытается ответить на вопрос о том, как выявить интересы, цели и ценности современной России. В заключительной части статьи представлены - опять же как в теоретическом, так и в практическом плане - инструменты для достижения поставленных внешнеполитических целей.
Źródło:
Studia Orientalne; 2020, 2(18); 7-31
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie relacji rosyjsko-czeczeńskich dla współczesnego bezpieczeństwa międzynarodowego
The significance of Russian-Chechen relations for contemporary international security
Значение российско-чеченских отношений для современной международной безопасности
Autorzy:
Bielicki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568488.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Safety
Chechnya
Kadyrov
Putin
Russia
безопасность
Чечня
Кадыров
Путин
Россия
Opis:
The main purpose of my work is to present the determinants and dependencies that characterize the Russian-Chechen relations for international political and economic security in the former Soviet Union and the Middle East, especially the Russian Federation. At the beginning, I intend to trace the process of the Chechen war and consolidate the power of the current leader of the country, Ramzan Kadyrov with the help of the President Russia, Vladimir Putin. At the same time, I will present the geopolitical significance of Chechnya in the international security system. In the following, I would like to present the implications of Russian-Chechen relations for other countries of the former USSR area- Ukraine, where in all probability Chechen “volunteers” participated in the fighting in Donbas. Finally, an important element of this work will be signaling, that President Kadyrov, despite aware of the Kremlin’s dependence on many matters, especially in economic terms, is starting to pursue an increasingly independent policy, as exemplified by the growing islamization of Chechnya, the participation of Chechen the Syrian conflict, Kadyrov active participation in the persecution of the Russian opposition, and finally the defense by the Chechen policy of the Muslim population of Rohingya in Myanmar against Moscow abstemious position. I would like to present the possible consequences of the above actions for the Russian Federation. It is not a secret that President Putin, despite the declared support for Kadyrov, is increasingly disapproving of some of his actions. In addition, it will be reasonable to present the reception of Kadyrov’s activities in other post-Soviet areas. In summary, I intend to answer the question whether major changes in the relations of both countries should be expected – and whether and how any changes will affect the architecture of international security.
Главная цель моей работы – это представление обусловленности и зависимости, характеризующих российско-чеченские отношения для международной политической и экономической безопасности на территории бывшего Советского Союза, Ближнего Востока, а особенно Российской Федерации. Сначала я намереваюсь проследить процесс чеченской войны и укрепление власти нынешнего главы республики Рамзана Кадырова с помощью президента России Владимира Путина. Одновременно я представлю геополитическое значение Чечни в международной системе безопасности. Далее я хотел бы представить последствия российско-чеченских отношений для других стран постсоветского пространства, например, для Украины, где вероятнее всего чеченские «добровольцы» участвовали в боях в Донбассе. И, наконец, важным элементом данной работы будет постановка тезиса, что президент Кадыров, несмотря на осознаваемую зависимость от Кремля во многих сферах, особенно в экономическом плане, начинает вести все более самостоятельную политику, примером чего является возрастающая исламизация Чечни, участие чеченцев в конфликте в Сирии, активное участие Кадырова в преследовании российской оппозиции и, наконец, защита чеченским политиком мусульманского населения рохинджа в Бирме вопреки сдержанной позиции Москвы. Я хотел бы представить возможные последствия вышеупомянутых действий для Российской Федерации. Не секрет, что президент Путин, невзирая на декларируемую поддержку для Кадырова, все с меньшим одобрением смотрит на некоторые его начинания. Кроме того, сообразным будет представить восприятие действий Кадырова в других странах постсоветского пространства. Подводя итоги, я попытаюсь ответить на вопрос, следует ли ожидать существенных изменений в российско-чеченских взаимоотношениях, а также или и какие возможные изменения повлияют на структуру международной безопасности?
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2018, 4(19); 117-140
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pisarz i protest. Szkic do dysydenckiego portretu Borisa Akunina
The writer and the protest: A study for the portrait of Boris Akunin as a dissident
Писатель и протест. Эскиз к диссидентскому портрету Бориса Акунина
Autorzy:
Gołąbek, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433527.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Борис Акунин
протесты
диссидент
Путин
Россия
Boris Akunin
protesty
dysydent
Putin
Rosja
protests
dissident
Russia
Opis:
Niniejszy tekst odwołuje się do publicznej biografii ostatnich lat jednego z najpoczytniejszych współczesnych rosyjskich pisarzy — Borysa Akunina. W ramach działalności politycznej Grigorij Czchartiszwili występował pod własnym nazwiskiem, aktywnie wspierając ruch antyputinowski podczas protestów 2011-2012 roku. Zdobyte w tej działalności doświadczenie oraz wydarzenia polityczne ostatnich dziesięciu lat przyniosły mu spore rozczarowanie i zaowocowały losem ekspata. Przy okazji jednak, zmobilizowany przez okoliczności, Akunin otworzył nowy projekt literacki pod tytułem История Российского Государвства (Historia państwa rosyjskiego), który ma być jego autorską próbą odpowiedzi na odwieczne pytania o Rosję. 
Настоящая статья отсылает к публичной биографии последних лет одного из самых читаемых современных российских писателей — Бориса Акунина. В рамках своей политической деятельности писатель действовал под своим настоящим именем, активно поддерживая антипутинское движение вовремя протестов 2011–2012 года. Его жизненный опыт и политическиесобытия последних десяти лет принесли значительное разочарование и привели к судьбе эмигранта. Кстати, м обилизованный обстоятельствами Акунин основал новый литературный проект под названием «История Российского государства», который должен стать его оригинальной попыткой ответить на вечные русские вопросы.
This article refers to the public biography of the recent years in the life of Boris Akunin, one of the most widely read among contemporary Russian writers. As part of his political activity, Akunin, or Grigori Chkhartishvili, acted under his own name and actively supported the anti-Putin movement during the 2011–2012 protests. The experience gained there and the political events of the last 10 years have left him disappointed and resulted in him becoming an expat. However, mobilized by the circumstances, Akunin launched a new literary project called История Российского Государвства (History of the Russian State), which is conceived as his original attempt to answer some of the perennial questions about Russia.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2021, 31; 1-21
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mundial Putina – kilka słów o Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej 2018
Putin’s World Cup – a few words about the 2018 World Cup
Кубок мира Путина – несколько слов о Чемпионате мира по футболу 2018 года
Autorzy:
Gburzyńska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568578.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Football World Cup
FIFA
Russian Federation
Vladimir Putin
Чемпионат мира по футболу
ФИФА
Российская Федерация
Владимир Путин
Opis:
This article applies to the Football World Cup, which took place in June 2018. The goal of the Mundial was not only to provide fantastic emotions to fans from around the world, but also – from the point of view of the Russian Federation - it was a tool for building the image of a modern state that is open to tourists and able to welcome them with great hospitality. In this respect, this event can definitely be considered an organizational success. On the other hand, the political actions of the Russian authorities, such as the introduction of a number of negatives commented on by citizens or unmoved matters related to the defense of human rights, have put a shadow over these positive opinions.
Эта статья относится к Чемпионату мира по футболу, который состоялся в июне 2018 года. Целью Чемпионата было не только дать фантастические эмоции фанатам со всего мира, но – с точки зрения Российской Федерации – это был инструмент для создания имиджа современного государства, открытого для туристов и способного приветствовать их с большим гостеприимством. В этом отношении это событие определенно можно считать организационным успехом. С другой стороны, политические действия российских властей, такие как введение ряда законов, которые негативно оценивают граждане, или вопросы, связанные с защитой прав человека, затмили эти позитивные впечатления.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2018, 4(19); 91-103
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesny model rosyjskiego federalizmu: dynamika zmian, przesłanki i konsekwencje
Autorzy:
Słowikowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686956.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Russia, federalism, federal relations, Vladimir Putin
Rosja, federalizm, stosunki federacyjne, Władimir Putin
Россия, федерализм, федеративные отношения, Владимир Путин
Opis:
The aim of the work is to embed the Russian model of federalism (changes taking place in the Center – regions system) in the modern theoretical and conceptual grid of federalism, using the analysis of changes taking place in 2000 – 2016 within the system of federal relations in Russia. The author uses the historical method, exegesis of legal acts and ideational method. Particularly interesting, according to the author, is the attempt to relate the Russian model of federal relations to the ideal types of federalism by W. H. Riker and the concept of the model of “police patrol” and “fire alarm”. The author tries to answer the following: 1. How was the evolution of federal relations in Russia after 1999? 2. What characterizes the institutionalization of the system of the mechanism of monitoring the activities of regional state authorities? 3. What was the evolution of the new format of relations between the Kremlin and the regional elites, and was it maintained in the spirit of the neo-warrior model? 4. What were the premises for changes within the federal relations system and their consequences. Answering these questions will verify three hypotheses: H1. Due to the Kremlin's lack of readiness to eliminate federalist provisions from the constitution, in conjunction with the “leaching” of federalist content from the center-regions relations, it is accepted to call Russia “a federation without federalism.” Attempts to “reconcile” the benefits of federalism with the practice of a unitary state allow defining the federalism of modern Russia as “unitary”. H2. As a result of the Kremlin's actions after 1999, the Russian federal model has clearly approached the maximum pole. H3. Referring to the plane of analysis of the Russian system of federal relations constructed around the axis of the model “police patrol” vs. “fire alarm”, it can be assumed that in the discussed period it definitely came close to the model of “police patrol”.
Celem pracy jest osadzenie rosyjskiego modelu federalizmu (przemian dokonujących się w układzie Centrum–regiony) we współczesnej siatce teoretyczno-pojęciowej federalizmu, za pomocą analizy przemian dokonujących się w latach 2000–2016 w obrębie systemu stosunków federacyjnych w Rosji. Autor stosuje metodę historyczną, egzegezę aktów prawnych i metodę ideacyjną. Szczególnie interesująca, zdaniem autora, jest próba odniesienia rosyjskiego modelu stosunków federacyjnych do osi typów idealnych federalizmu autorstwa W. H. Rikera i koncepcji modelu „patrolu policyjnego” i „alarmu przeciwpożarowego”. Autor stara się odpowiedzieć na następujące: 1. Jak przebiegała ewolucja stosunków federacyjnych w Rosji po roku 1999?; 2. Co charakteryzuje instytucjonalizację systemu mechanizmu monitoringu działań organów władzy państwowej szczebla regionalnego?; 3. Jak wyglądała ewolucja nowego formatu relacji Kreml–elity regionalne i czy była ona utrzymana w duchu modelu neojarłyku?; 4. Jakie były przesłanki zmian w obrębie systemu stosunków federacyjnych i ich konsekwencje? Odpowiedź na te pytania pozwoli zweryfikować trzy hipotezy: H1. Ze względu na brak gotowości Kremla do wyeliminowania z tekstu konstytucji zapisów federalistycznych, w połączeniu z „wypłukiwaniem” federalistycznej treści ze stosunków centrum–regiony, przyjmuje się określać Rosję „federacją bez federalizmu”. Próby „pogodzenia” dobrodziejstwa federalizmu z praktyką państwa unitarnego pozwalają zdefiniować federalizm współczesnej Rosji jako „unitarny”. H2. Rosyjski model federalizmu wyraźnie zbliżył się w wyniku działań Kremla po roku 1999 w stronę bieguna maksymalnego. H3. Odnosząc się do płaszczyzny analizy rosyjskiego systemu stosunków federacyjnych konstruowanej wokół osi modelu „patrol policyjny” vs. „alarm przeciwpożarowy”, można przyjąć, że w omawianym okresie zdecydowanie zbliżył się on do modelu „patrolu policyjnego”.
Целью данной работы является включение российской модели федерализма (изменения, происходящие в системе Центр – регионы) в современную теоретическую и концептуальную сетку федерализма с использованием анализа изменений, произошедших в 2000 – 2016 гг. в системе федеративных отношений в России. В сщоич исследованиях Автор использует исторический метод, толкование правовых актов и идейный метод. Особенно интересной, по мнению автора, является попытка соотнести российскую модель федеративных отношений с идеальными типами федерализма У. Х. Райкера и концепциями моделей «полицейский патруль» и «пожарная сигнализация». Автор пытается ответить на следующие вопросы: 1. Как развивалась федеративные отношения в России после 1999 г.? 2. Что характеризует институционализация системы механизма мониторинга деятельности региональных органов государственной власти? 3. Какова была эволюция нового формата отношений между Кремлем и региональными элитами, и поддерживалась ли она в духе модели неоярлык? 4. Каковы были предпосылки для изменений в федеративной системе отношений и их последствия. Ответ на эти вопросы подтвердит три гипотезы: Г1. Кремль не готов исключить федеративные положения из конституции, поэтому в сочетании с «вымыванием» федералистского содержания из отношений центр – регионы, принято называть Россию «федерацией без федерализма». Попытки «примирить» преимущества федерализма с практикой унитарного государства позволяют определить федерализм современной России как «унитарный». Г2. В результате действий Кремля после 1999 года российская федеральная модель явно приблизилась к максимальному полюсу. H3. Обращаясь к плоскости анализа российской системы федеративных отношений, построенной вокруг оси модели «полицейский патруль» против «пожарная тревога», можно предположить, что в обсуждаемый период она однозначно приблизилась к модели «полицейского патруля».
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosja Władimira Putina a Chiny Xi Jinpinga O wpływie przywódców politycznych na politykę w państwach autorytarnych: przypadki rosyjski i chiński
Putin’s Russia and Xi’s China. The Influence of Political Leaders on Politics in Authoritarian Countries: Case Studies of Russia and China
Россия Путина и Китай Си Цзиньпинa. Влияние политических лидеров на политику в авторитарных странах. Примеры российский и китайский
Autorzy:
Lubina, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568782.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Vladimir Putin
Xi Jinping
Russia-China
Sino-Russian relations
Владимир Путин
Си Цзиньпин
Россия и Китай
российско-
-китайские отношения
Opis:
In political science an accent on individuals (political leaders) in researching politics is neither popular nor advocated one. In authoritarian countries like Russia or China, however, political leaders and their personalities are a crucial factor in trying to understand the political processes there. Both Vladimir Putin in Russia and Xi Jinping in China have dominated their respective political systems. This, combined with good state of Russia-China relations makes it an interesting case study of the influence of political leaders on authoritarian countries. Both Putin and Xi are new type of leaders: they both follow the main ideas of political realism (though with “national differences”) and they share a 19th century outlook on the global affairs (“concert of powers”) yet they use contemporary means to fulfil these interests. Their personal understanding provides a predictability and stability: both Putin and Xi function in accordance with balance of power and respect for zones of influence concepts. That is why differences in other spheres, like Russia’s and China’s approaches to the USA do not influence the general good mood of Sino-Russian relationship.
В политических науках фокус на политических лидеров не является популярным. Однако, в авторитарных странах, таких как Россия и Китай, это лидеры имеют ключевое значение для понимания политических процессов. Владимир Путин и Си Цзиньпин доминировали российский и китайский политические системы, что, в связи с хорошими российско-китайскими отношениями, является интересным примером в исследовании влияния политических лидеров на политику. Путин и Си Цзиньпин – это лидеры нового типа. Они оба – политические реалисты, хотя с «национальными» отличиями, у них похожее видение мира с перспективы концепции системы концерта держав и одновременно современные средства осуществления государственных интересов. Взаимопонимание между Путиным и Си Цзиньпином, схожая политическая философия, диктовавшая уважение собственных зон интересов и сохранение баланса сил, положительно влияют на российско-китайские отношения. Хотя и существуют отличия между Россией и Китаем (например, в вопросе политики в отношении США), они не влияют на хорошее состояние российско-китайских отношений”.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2018, 3(18); 41-62
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Putin i jego wersja „polityki historycznej” kierowanej do Rosjan
Putin and His Version of “Remembrance Policy” Towards Russians
Путин и его версия «исторической политики», направленной к россиянам
Autorzy:
Wyszczelski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176051.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
remembrance policy
Putin
patriotism
nationalism
Russian Federation
historical symbols
national pride
patriotic education
историческая политика
Путин
патриотизм
национализм
Российская Федерация
историче-ские символы
национальная
гордость
патриотическое воспитание
Opis:
The Russian “remembrance policy” is an approach to instrumental treating history for creating new image of Russian patriotism after the collapse of the USSR. It has been initiated by Gorbachev, supplemented by Yeltsin, and specified by Putin. The latter has used history for actual politics. It has little to do with the historical truth but that is not important in his “remembrance policy”. Significant is a possibility of placing its elements the “information warfare” that aims to enhance the imperial position of contemporary Russia, also by using military force. A “remembrance policy” understood in this way has served for building strong Russian nationalism.
Российская «историческая политика» — это попытка инструментальной трактовки истории с целью формирования нового образа русского патриотизма после распада СССР. Его иниции-ровал Горбачев, новое содержание ему придал Ельцин, а особую форму использовал Путин. Последний из них использовал историю для текущей политики. Впрочем, к исторической правде это имеет мало отношения, но это не главное в его «исторической политике». Однако имеет значение возможность размещения её в ведущейся «информационной войне», а это, в свою очередь, направлено на наращивание имперских позиций современной России, в том числе с применением вооруженных сил. Понимаемая таким образом «историческая политика» служила формированию сильного русского национализма.
Źródło:
Studia Orientalne; 2022, 4(24); 125-147
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stirlitz na prezydenta. Wykorzystanie obrazu Stirlitza w kształtowaniu wizerunku Władimira Putina
Stierlitz for president. The application of the picture of Stierlitz in shaping the image of Vladimir Putin
Штирлиц в президенты. Использование образа Штирлица в формировании имиджа Владимира Путина
Autorzy:
Trendowicz, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085362.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Штирлиц
Владимир Путин
Семнадцать мгновений весны
имидж
анекдот
интернет-мем
Stirlitz
Władimir Putin
Siedemnaście mgnień wiosny
wizerunek
dowcip
mem
Stierlitz
Vladimir Putin
Seventeen Moments of Spring
image
joke
meme
Opis:
W artykule omówiono związki pomiędzy Strilitzem – bohaterem rosyjskiej kultury masowej a Władimirem Putinem oraz ich wykorzystanie w kreowaniu wizerunku prezydenta Federacji Rosyjskiej. Jako materiał badawczy posłużyły wyniki badań opinii publicznej, nagłówki prasowe, dowcipy oraz memy internetowe.
В статье рассматриваются связи Штирлица – героя русской массовой культуры и Владимира Путина и их использование в формировании имиджа президента Российской Федерации. В качестве материала для исследований используются результаты опросов общественного мнения, заголовки статей из прессы, анекдоты и интернет-мемы.
The article discusses the relationships between Stierlitz, a hero of Russian mass culture, and Vladimir Putin, as well as the ways these relationships are used to shape the image of the President of the Russian Federation. The research is based on the findings of opinion polls, newspaper headlines, jokes and memes from the Internet.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 219-237
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja geopolityczna „euroazjatyzmu” jako czynnik wpływu na bezpieczeństwo w Europie Wschodniej
Autorzy:
Панченко, Жанна
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687209.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Geopolitics, Eurasianism, Neoeurasism, Ukraine, Eastern Europe, Sawicki, Dugin, Russia, Putin, security
geopolityka, euroazjatyzm, neoeuroazjatyzm, Ukraina, Europa Wschodnia, Sawicki, Dugin, Rosja, Putin, bezpieczeństwo
геополитика, евразийство, неоевразийство, Украина, Восточная Европа, Савицкий, Дугин, Россия, Путин, безопасность
Opis:
The author of the article analyzes the key concept of modern Russian geopolitics – “Eurasianism”. The geopolitical concept of “Eurasianism» that emerged at the beginning of the twentieth century built foundations for modern Russian geostrategy and foreign policy, defined the geopolitical identity of Russia and its vectors of development in the international relations. Russia-Eurasia is a unique civilizational and cultural type, which differs both from Europe and from Asia, has geographical unity and indivisibility, as well as a unifying mission for the entire continent. Eurasian fate of Russia defines its geopolitics, geostrategy and foreign policy, as well as the demands of autonomy in its geopolitical development and the refusal of any “Europeanization”. Ukraine in the Eurasian concept, as well as in more modern version – Neoeurasianism, is not a geopolitical actor. Moreover, the Neoeurasianism by Dugin does not prepare for Ukraine the role of independent state, and the return of Ukraine under the geopolitical power of Russia is a priority for Eurasian geopolitics. The research of the basic postulates of “Eurasianism” allows us to consider the concept from the standpoint of geopolitical identity of Ukraine and point out possible threats to the region of Eastern Europe. In addition, the author relates the classical concept of “Eurasianism” to its modern version – “Neoeurasianism” and its practical application in the real Russian foreign policy.
Autor artykułu analizuje kluczową dla współczesnej rosyjskiej geopolityki koncepcję – „euroazjatyzm”. Geopolityczna koncepcja „euroazjatyzmu”, która narodziła się na początku dwudziestego wieku, położyła podwaliny pod współczesną rosyjską geostrategię i politykę zagraniczną, określając geopolityczną tożsamość Rosji i kierunki jej rozwoju na arenie międzynarodowej. Rosja–Eurazja to unikatowy cywilizacyjny i kulturowy typ różniący się zarówno od Europy jak i od Azji, charakteryzujący się geograficzną jednolitością i niepodzielnością oraz misją jednoczącą cały kontynent. Euroazjatycki los Rosji definiuje jej geopolitykę, geostrategię i politykę zagraniczną, a także wymaga autonomii w swoim geopolitycznym rozwoju i rezygnacji z jakiejkolwiek «europeizacji». Ukraina w koncepcji „euroazjatyzmu”, jak i w bardziej nowoczesnej wersji – „neoeuroazjatyzmu”, nie jest postrzegana jako podmiot geopolityczny. Co więcej, „neoeuroazjatyzm” Dugina nie przewiduje dla Ukrainy statusu niezależnego państwa, a jej powrót na geopolityczną orbitę jest priorytetowym zadaniem geopolityki „euroazjatyzmu”. Badanie i zrozumienie podstawowych postulatów „euroazjatyzmu” pozwala na rozważenie koncepcji z punktu widzenia tożsamości geopolitycznej Ukrainy i możliwych zagrożeń dla regionu Europy Wschodniej. Ponadto, autor porównuje klasyczną koncepcję „euroazjatyzmu” z jego współczesną wersją – „neoeuroazjatyzmem”, i jego praktycznym wykorzystaniem w realnej polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej.
Автор статьи анализирует ключевую для современной российской геополитики концепцию – «евразийство». Геополитическая концепция «евразийства», возникшая в начале двадцатого века, заложила основы современной российской геостратегии и внешней политики, определив геополитическую идентичность России и векторы ее развития на международной арене. Россия-Евразия представляет собой уникальный цивилизационный и культурный тип, отличающийся, как от Европы, так и от Азии, обладающий географической целостностью и неделимостью, а также объединяющей миссией для всего континента. Евразийская судьба России определяет ее геополитику, геостратегию и внешнюю политику, а также требует самостоятельности в своем геополитическом развитии и отказе от любой «европеизации». Украина в концепции евразийства, как и в более современном варианте – неоевразийстве, не рассматривается как геополитический субъект. Более того, неоевразийство Дугина не предполагает для Украины статуса независимого государства, а ее возвращение в геополитическую орбиту является приоритетной задачей геополитики евразийства. Изучение и понимание базовых постулатов «евразийства» позволяет рассмотреть концепцию с позиции геополитической идентичности Украины и возможных угроз для региона Восточной Европы. Кроме того, автор соотносит классическую концепцию «евразийства» с современной версией – «неоевразийством» и его практическим применением в реальной внешней политике РФ.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka Rosji na obszarze poradzieckim: historia i współczesność
Autorzy:
Дорошко, Мыкола
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687132.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
revanchism, Russia, Putin, Empire, integration projects, Maidan, annexation, military aggression, hybrid war, sanctions
rewanżyzm, projekty integracyjne, imperium, Rosja, Majdan, aneksja, agresja, wojna hybrydowa, sankcje
реваншизм, Россия, Путин, империя, интеграционные проекты, Майдан, аннексия, военная агрессия, гибридная война, санкции
Opis:
The author analyzes the causes and consequences of undeclared war of Russia against Ukraine. Among the main reasons – the desire to restore Russian leadership’s geopolitical influence in the former Soviet Union by building a new type of empire. In order to reach it official Moscow uses a wide range of tools – from economic pressure and blackmail to armed aggression on the territories of the former USSR. The author is convinced that the annexation of the Crimea and the undeclared war of Russia against Ukraine were the result of revanchist policy of Russian President Vladimir Putin aimed at the return of influential world power status. Achieving this goal involves prevention of Europeanisation and democratization of post-Soviet countries, the main jewel among which is Ukraine. Exit from the influence of Russia is possible, according to the author, through the integration of Ukraine into the EU and NATO.
Autor analizuje przyczyny i skutki nielegalnej wojny Rosji z Ukrainą. Wśród głównych powodów – chęć przywrócenia geopolitycznych wpływów rosyjskich przywódców w krajach byłego Związku Radzieckiego, poprzez budowanie nowego rodzaju imperium. By to osiągnąć Moskwa wykorzystuje szeroką gamę instrumentów, od nacisków i szantażu ekonomicznego do zbrojnej agresji na terytorium byłego ZSRR. Autor jest przekonany, że aneksja Krymu i niewypowiedziana wojna Rosji z Ukrainą były wynikiem odwetowej polityki rosyjskiego prezydenta Władimira Putina, którego celem jest odzyskanie pozycji wpływowego mocarstwa światowego. Osiągnięcie tego celu wymaga zapobiegania europeizacji i demokratyzacji byłego Związku Radzieckiego, szczególną rolę odgrywa tu Ukraina. Wyjście spod wpływu Rosji jest możliwe, zdaniem autora, poprzez integrację Ukrainy z UE i NATO.
Автор статьи анализирует причины и последствия необъявленной войны России против Украины для стран постсоветского пространства. Среди главных причин – стремление руководства России восстановить геополитическое влияние на постсоветском пространстве путем воссоздания Российской империи. Для этого официальная Москва использует широкий спектр средств: от экономического давления и шантажа до вооруженной агрессии против стран бывшего СССР. Автор убежден в том, что аннексия Крыма и необъявленная война России против Украины стали следствием реваншистской политики президента РФ Владимира Путина, направленной на возвращение России статуса влиятельной мировой державы. Достижение этой цели предусматривает недопущение европеизации и демократизации стран постсоветского пространства, в первую очередь, Украины. Выход из зоны влияния России возможен, по мнению автора, через интеграцию демократических государств постсоветского пространства в Европейский Союз и НАТО.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odbicie bezpieczeństwa europejskiego w polityce wewnętrznej Rosji
Autorzy:
Савенков, Роман
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686964.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
the Ukrainian crisis, Vladimir Putin, the Russian Security Council,”foreign agent”, non-profit organizations
kryzys ukraiński, Władimir Putin, Rada Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, „zagraniczny agent”, organizacje non-profit
украинский кризис, В. Путин, Совет Безопасности РФ, «иностранный агент», некоммерческие организации
Opis:
The aim of the article is to analyze the basic statements and actions of official authorities of Russia on the problem of security in Europe. The author analyzes the impact of these factors on the level of authorities support from citizens and assessment of the country's population of the national security threats. Russian President from 2014 implements an active geopolitical strategy that made the foreign news media more important than the debate on domestic issues. Fearful of foreign influence on domestic policy, the Russian authorities have adopted regulations that restrict the activities of international non-profit organizations (NGOs) and Russian NGOs financed by foreign organizations. These statements and actions of the Russian authorities, as a whole, form a positive attitude to Putin and the negative – to his critics.
Celem artykułu jest analiza oświadczeń i działań rosyjskich władz w kwestii bezpieczeństwa w Europie oraz wpływu tych działań na poziom poparcia społecznego dla władz i ocenę zagrożeń dla kraju. Prezydent FR od 2014 r. realizuje aktywną strategię geopolityczną, wskutek czego medialne doniesienia dotyczące spraw międzynarodowych stały się ważniejsze od dyskusji o wewnętrznych problemach. Obawiając się zewnętrznych wpływów na politykę wewnętrzną, władze rosyjskie przyjęły regulacje, które ograniczają zdolność zagranicznych organizacji pozarządowych do udziału w życiu politycznym Rosji, w tym poprzez finansowanie rosyjskich organizacji pozarządowych. Analizowane działania i oświadczenia, traktowane jako całość, kształtują pozytywny stosunek społeczny do prezydenta Putina i negatywny w stosunku do jego krytyków. Ponadto, posługiwanie się kwestiami międzynarodowymi w polityce wewnętrznej nie tylko pomaga wyjaśniać trudności gospodarcze w kraju, ale także utrzymać lojalność większości Rosjan.
Целью статьи является анализ основных заявлений и действий официальных органов власти России по вопросу проблем безопасности в Европе и влияния этих факторов на уровень поддержки граждан власти и оценку населением угроз безопасности страны. Президент РФ с 2014 г. реализует активную геополитическую стратегию, что сделало внешнеполитические новости в СМИ более важными, чем дискуссии по внутренним проблемам. Опасаясь внешнеполитического влияния на внутреннюю политику, российские власти приняли нормативно-правовые акты, ограничивающие деятельность международных некоммерческих организаций (НКО) и российских НКО, финансирующихся иностранными организациями. Описанные заявления и действия российских властей, в целом, формируют позитивное отношение к В. Путину и негативное – к его критикам.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies