Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Наполеоновские войны" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Początki żandarmerii wojskowej na ziemiach polskich
    The Beginnings of the Military Police in the Polish Territory
    Начало истории военной жандармерии на польских землях
    Autorzy:
    Nawrot, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857497.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-05
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    żandarmeria
    Księstwo Warszawskie
    Litwa
    Napoleon
    wojny napoloeńskie
    military police
    the Duchy of Warsaw
    Lithuania
    Napoleonic Wars
    жандармерия
    герцогство Варшавское
    Литва
    Наполеон
    наполеоновские войны
    Opis:
    W artykule przedstawiono początki żandarmerii wojskowej na ziemiach polskich, które wiążą się ściśle z epoką napoleońską. To wówczas zaadaptowano francuskie rozwiązania w zakresie formacji służących zapewnieniu bezpieczeństwa wewnętrznego. Powstanie żandarmerii najpierw na wyzwolonej spod władzy rosyjskiej Litwie związane było ściśle z wydarzeniami wojny 1812 r. Niepowodzenie planów stoczenia walnej bitwy u granic Rosji oraz rozprzężenie Wielkiej Armii, wynikające z załamania pogody i niewystarczającej aprowizacji, w krótkim czasie spowodowały rozkład dyscypliny, niespotykaną liczbę maruderów i szerzący się w zastraszającym tempie zwykły bandytyzm. Obszary, przez które przemaszerowały oddziały napoleońskie, zostały całkowicie zdewastowane. W tej sytuacji Napoleon, chcąc rozwiązać problemy z zapewnieniem spokoju na zapleczu działań wojennych, w rozkazie powołującym władze wyzwolonej Litwy z 1 lipca 1812 r. nakazał również sformowanie Żandarmerii Litewskiej. W artykule omówiono organizację tej formacji i jej udział w kampanii oraz próby formowania podobnych oddziałów żandarmerii na ziemiach Księstwa Warszawskiego na przełomie 1812 i 1813 r., które były zagrożone ofensywą zwycięskich wojsk rosyjskich. Podkreślono, że do tradycji tych oddziałów nawiązywały kolejne formacje żandarmerii, tworzone na ziemiach polskich.
    The article presents the beginnings of military police in the Polish territory, which are closely related to the Napoleonic era. It was then that French solutions in terms of internal security formations were adopted. The creation of military police formation, first in the liberated from Russian rule Lithuania, was closely connected with the events of the War of 1812. The failure of the plans to fight a decisive battle at the borders of Russia and the slackness of the Great Army, caused by weather breakdown and inadequate provisions, soon resulted in the disintegration of discipline, an unprecedented number of marauders, and ordinary banditry spreading at an alarming rate. The areas through which Napoleonic troops had marched were completely devastated. In this situation Napoleon, seeking a solution to the problems with ensuring peace at the rear, in his order of July 1st, 1812 appointing the authorities of the liberated Lithuania also commanded the formation of Lithuanian military police. The article discusses the organization of this formation and its participation in the campaign as well as attempts to create similar military police formation in the lands of the Duchy of Warsaw at the turn of 1812 and 1813, when they were threatened by the offensive of the victorious Russian army. It has been emphasized that successive gendarmerie and military police formations created in the Polish territory referred to the traditions of these units.
    В статье представлено начало истории военной жандармерии в Польше, которое тесно связаны с наполеоновской эпохой. Именно тогда были переняты французские решения в вопросе формирований, связанных с обеспечением внутренней безопасности. Появление формирования жандармерии – изначально в Литве, освобожденной от российской власти – было тесно связано с событиями войны 1812 г. Провал планов генерального сражения возле границ России и вялость Великой армии, вызванная ухудшением погоды и недостаточным снабжением, быстро привели к нарушениям дисциплины, беспрецедентному числу мародерств и распространению обычного бандитизма с угрожающей скоростью. Районы, через которые проходили наполеоновские войска, были полностью опустошены. В этой ситуации Наполеон, желая решить проблемы обеспечения спокойствия в тылу военных операций, в приказе о назначении освобожденной власти Литвы от 1 июля 1812 г. распорядился в том числе и создать литовскую жандармерию. В статье рассматривается организация этого формирования и его участие в кампании, а также попытки сформировать аналогичные подразделения военной жандармерии в Варшавском герцогстве на рубеже 1812 и 1813 гг., когда им угрожало наступление победоносных русских войск. Подчеркивается, что последующие формирования жандармерии, созданные на польских территориях, наследуют традиции вышеупомянутых подразделений.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 12-36
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oficerowie – Polacy w Pułku Irlandzkim armii napoleońskiej w latach 1806–1815
    Polish Officers in the Irish Regiment of the Napoleonic Army in 1806–1815
    Офицеры – поляки в Ирландском полку наполеоновской армии в 1806–1815 гг.
    Autorzy:
    Olejniczak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1861171.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-20
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    wojny napoleońskie
    Polacy w służbie Napoleona
    Legion Irlandzki
    Polacy w Pułku Irlandzkim
    oficerowie napoleońscy
    Napoleonic wars
    Poles in Napoleon’s service
    Irish Legion
    Poles in the Irish Regiment
    Napoleonic officers
    наполеоновские войны
    поляки на службе у Наполеона
    ирландский легион
    поляки в ирландском полку
    наполеоновские офицеры
    Opis:
    Polski wysiłek zbrojny w epoce napoleońskiej doczekał się szeregu opracowań naukowych i popularnych. Zbyt mało jest jednak informacji na temat Polaków, uczestników wojen napoleońskich służących pod innymi niż narodowe sztandarami, ale także walczących u boku Napoleona. Duże oddziały, złożone z naszych rodaków, mają już swoje monografie, lecz służba w armii francuskiej rozrzuconych po wielu pułkach co najmniej setek Polaków już podobnych opracowań nie posiada. Pośrednio o Polakach z innych niż polskie formacje armii napoleońskiej wspominał Stanisław Kirkor w opracowaniu losów Polaków w niewoli brytyjskiej, lecz są to bardzo krótkie wypisy ze źródeł angielskich. Dzięki wstępnej kwerendzie w materiałach francuskich udało się stwierdzić, że wielu obywateli z terenów przedrozbiorowej Rzeczpospolitej trafiło w szeregi armii francuskiej, nie służąc w armii Księstwa Warszawskiego czy też oddziałach złożonych z Polaków. Byli wśród nich ochotnicy, dezerterzy z armii zaborczych, jeńcy wojenni, oraz, jak się wydaje, także poborowi. Pośród wielu różnych pułków napoleońskiej armii jednym z ciekawszych oddziałów był pułk irlandzki, zwany także Legionem Irlandzkim. Właśnie w tym pułku służyło bardzo wielu Polaków. Dotyczy to głównie szeregowych żołnierzy i podoficerów, ale są także przypadki służby w tej formacji oficerów pochodzących z ziem polskich. Podczas badań zidentyfikowano co najmniej 11 oficerów pochodzenia polskiego bądź z ziem Rzeczypospolitej i opisano przebieg ich służby w Pułku Irlandzkim. Były także pojedyncze przypadki formalnego przydziału polskich oficerów do formacji irlandzkiej, lecz w praktyce oficerowie ci często nie podejmowali służby uzyskując przeniesienie do oddziałów polskich. Próbą zasygnalizowania problemu służby Polaków w jednostkach Wielkiej Armii jest powyższy tekst.
    Several scientific and popular publications have been devoted to the Polish military effort in the Napoleonic era. However, there is too little information about Poles who participated in Napoleonic wars under non-national banners, but also fought alongside Napoleon. Large units composed of Poles have their monographs, but there are no similar studies on the service in the French army of at least hundreds of Poles, scattered over many regiments. Indirectly, Poles from other than Polish formations of the Napoleonic army were mentioned by Stanisław Kirkor in his study of the fates of Poles in British captivity, but these are very short extracts from English sources. Thanks to a preliminary query in French materials, it was possible to determine that many citizens from the pre-partition Polish territory joined the ranks of the French army without serving in the army of the Duchy of Warsaw or in units composed primarily of Poles. Among them were volunteers, deserters from the armies of the partitioning powers, prisoners of war, and seemingly also conscripts. One of the most interesting units among the many different regiments of the Napoleonic army was the Irish Regiment, also known as the Irish Legion. It was in this regiment that many Poles served. They were mainly privates and non-commissioned officers, but there were also cases of Polish officers serving in this formation. During the investigation, at least 11 officers of Polish origin or from the territory of the Polish-Lithuanian Commonwealth were identified and their service in the Irish Regiment was described. There were also individual cases of formal assignment of Polish officers to the Irish formation, but in practice these officers often did not take up service and were transferred to Polish units. This paper is an attempt to draw attention to the problem of the service of Poles in the units of the Great Army.
    О польских военных действиях в наполеоновскую эпоху написан целый ряд научных и популярных исследований. Тем не менее, имеется слишком мало информации о поляках, участниках наполеоновских войн, которые служили под чужими знаменами, а также о тех, кто сражался вместе с Наполеоном. Крупные подразделения, состояще из поляков, уже имеются монографии, но о службе как минимум сотен поляков во французской армии, разбросанных по многим полкам, пока нет подобных исследований. Косвенно поляки из непольских формирований наполеоновской армии были упомянуты Станиславом Киркором при описании судьбы поляков в британском плену, но это лишь очень короткие выдержки из английских источников. Благодаря предварительному знакомству с французскими материалами было установлено, что многие граждане с земель дораздельной Речи Посполитой вступили в ряды французской армии, не служа в армии Варшавского герцогства или подразделениях сформированных из поляков. Среди них были добровольцы, дезертиры из захватнических армий, военнопленные, а также, по-видимому, призывники. Среди множества различных полков наполеоновской армии одним из наиболее интересных подразделений был ирландский полк, называемый также ирландским легионом. Именно в этом полку служили многие поляки – в основном, в должности рядовых или унтер-офицеров, но есть также и случаи службы в этом формировании офицеров из польских земель. В ходе исследования были определены как минимум 11 офицеров польского происхождения или тех, кто был родом с земель Речи Посполитой, и был описан ход их службы в ирландском полку. Отмечались также отдельные случаи формального назначения польских офицеров в ирландское формирование, но на практике эти офицеры часто не принимали службу и переходили в польские войска. Текст данной статьи является попыткой обозначить проблемы службы поляков в подразделениях Великой армии.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 2 (272); 126-146
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Carl von Clausewitz’s Last Campaign: Clausewitz’s Role as Chief of Staff for the Prussian Army of Observation in the Polish-Russian War of 1831
    Ostatnia kampania Carla von Clausewitza: Rola Clausewitza jako szefa Sztabu Pruskiej Armii Obserwacyjnej w trakcie wojny polsko-rosyjskiej 1831 r.
    Последняя кампания Карла фон Клаузевица: роль Клаузевица в качестве начальника штаба прусской наблюдательной армии во время польско-русской войны 1831 года
    Autorzy:
    Bellinger, Vanya Eftimova
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1925406.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-23
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Carl von Clausewitz
    November Uprising
    Polish-Russian War of 1830–1831
    European Crisis of 1830–1831
    August Neidhardt von Gneisenau
    Grand Duchy of Posen
    On War
    Prussia
    Napoleonic Warfare
    Jan Skrzynecki
    Hans von Diebitsch
    Ivan Paskievich
    powstanie listopadowe
    wojna polsko-rosyjska 1830–31
    kryzys europejski 1830–1831
    Wielkie Księstwo Poznańskie
    O wojnie
    Prusy
    napoleoński styl wojny
    Iwan Dybicz
    Iwan Paskiewicz
    Карл фон Клаузевиц
    Ноябрьское восстание
    Польско-русская война 1830–1831 годов
    Европейский кризис 1830–1831 годов
    Август Нейдхардт фон Гнейзенау
    Великое княжество Позенское
    Война
    Пруссия
    Наполеоновские войны
    Ян Скшинецкий
    Ганс фон Дибич
    Иван Паскевич
    Opis:
    Despite Carl von Clausewitz’s fame as one of the most influential military theorists in modern history, relatively little is known about his involvement in the November Uprising as the Chief of Staff for the Prussian Army of Observation. In 1831, Prussia opposed the Polish independence, but also wished to retain a veneer of no direct participation in the war. In this strategy, Clausewitz played an integral role as he oversaw the tightened control over Prussia’s eastern borders that prevented supplies and volunteers from reaching the Kingdom of Poland. Additionally, Clausewitz planned the interception and detainment of Polish troops crossing the border. Therefore, Clausewitz’s formidable skills as a military planner deprived the Polish army of critical manpower and resources and effectively shortened the war’s course, but without giving Great Powers sympathetic to the Polish independence like France a clear cause for intervention. This article argues that Clausewitz’s visceral opposition to the November Uprising stemmed from his fears due to Europe’s growing political polarization coupled with concerns about Prussia’s strategic vulnerabilities. This indirect approach diverged from Clausewitz’s modern perception as a strategic thinker always advocating massive actions. Nonetheless it remained in accord with his mature thought embracing limited forms of warfare as well. In addition to shedding light on Clausewitz’s legacy, this article explores the events of 1830–1831 from a Prussian point of view.
    Pomimo sławy Carla von Clausewitza jako jednego z najbardziej wpływowych teoretyków wojskowości we współczesnej historii stosunkowo niewiele wiadomo o jego działalności w trakcie powstania listopadowego jako szefa Sztabu Pruskiej Armii Obserwacyjnej. W 1831 r. Prusy sprzeciwiały się niepodległości Polski, ale chciały też zachować pozory neutralności w stosunku do tego konfliktu. W strategii tej Clausewitz odegrał istotną rolę, nadzorując zaostrzenie kontroli na wschodniej granicy Prus, uniemożliwiając dotarcie do Królestwa Polskiego zaopatrzenia i ochotników. Dodatkowo Clausewitz planował przechwycenie i internowanie polskich wojsk przekraczających granicę. W związku z tym niezwykłe umiejętności Clausewitza jako planisty wojskowego pozbawiły polską armię nieocenionych zasobów materiałowych i ludzkich, a tym samym skutecznie skróciły przebieg wojny, nie dając jednak mocarstwom sympatyzującym z polską niepodległością, takim jak Francja, wyraźnego powodu do interwencji. Artykuł ten pokazuje, że zaciekła wrogość Clausewitza wobec powstania listopadowego wynikała z jego obaw związanych z rosnącą polaryzacją polityczną w Europie i była połączona z jego niepokojem o strategiczną słabość Prus. To pośrednie podejście odbiegało od nowoczesnego postrzegania Clausewitza jako myśliciela strategicznego, który zawsze opowiadał się za masowymi działaniami, niemniej jednak pozostawało w zgodzie z jego dojrzałą myślą, obejmującą również ograniczone formy wojny. Oprócz rzucenia światła na spuściznę Clausewitza artykuł ten bada wydarzenia z lat 1830–1831 z pruskiego punktu widzenia.
    Несмотря на известность Карла фон Клаузевица в качестве одного из самых влиятельных военных теоретиков в современной истории, относительно мало известно о его деятельности во время Ноябрьского восстания, где он был начальником штаба Прусской наблюдательной армии. В 1831 г. Пруссия выступила против независимости Польши, а вместе с тем хотела сохранить видимость нейтралитета в отношении этой войны. Клаузевиц играл важную роль в этой стратегии, поскольку он выполнял надзор за ужесточением контроля над восточными границами Пруссии, не позволяя поставщикам и добровольцам добираться до Польского Королевства. Кроме того, Клаузевиц планировал перехват и интернирование польских войск, пересекающих границу. В связи с этим экстраординарные умения Клаузевица как военного планировщика лишили польскую армию бесценных материальных и человеческих ресурсов и, таким образом, фактически сократили ход войны, но не дали державам, симпатизирующим польской независимости (таким как Франция), явной причины для интервенции. В данной статье приводятся аргументы того, что яростная враждебность Клаузевица к Ноябрьскому восстанию проистекала из его опасений по поводу усиления политической поляризации в Европе и, кроме того, была связана с его опасениями по поводу стратегической слабости Пруссии. Этот подход расходился с современным взглядом на Клаузевица как на стратегического мыслителя, который всегда выступал за массовые действия, но, тем не менее, совпадал с его зрелой мыслью, охватывающей также ограниченные формы войны. Эта статья не только проливает свет на наследие Клаузевица, но и исследует события 1830–1831 гг. с прусской точки зрения.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 4 (278); 52-80
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies