Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stasiak, Sławomir." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 42
Tytuł:
Duch w Liście do Rzymian
Spirit in the Letter to the Romans
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559339.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Nowy Testament
List do Rzymian
Duch Boży
Duch Chrystusa
Duch Święty
aktywność Ducha
życie chrześcijanina
New Testament
Letter to the Romans
Spirit of God
Spirit of Christ
Holy Spirit
activity of Holy Spirit
Christian Life
Opis:
W Rz 8, Paweł używa terminu to pneuma bez dodatkowych określeń. Badania pokazują, że Duch to osoba odmienna od Boga Ojca i Chrystusa, zarówno w działaniu, jak i istnieniu. Jest to szczególnie widoczne w 8,33-34, gdzie wstawiennictwo Chrystusa z woli Boga Ojca jest przedstawione analogicznie do wstawiennictwa Ducha, o którym była mowa w 8,26. Duch podejmuje działanie w Osobach Trójcy Świętej. En pneuma Theou (8,9) wskazuje, że ziemskie życie chrześcijan pozostaje pod działaniem Ducha Bożego, kata pneuma zaś oznacza bycie, życie, przebywanie w Duchu Świętym, a to pozwala wierzącemu znaleźć usprawiedliwienie, ono jednak dokonuje się przez wiarę w Chrystusa. Tak Żydzi, jak i Grecy potrzebują działania Boga w Duchu Świętym (en pneumati hagiō(i)). Uczestnictwo w królestwie Boga przynosi pokój i radość także en pneumati hagiō(i). Przez Ducha Świętego (dia pneumatos hagiou) Boża miłość została na nas wylana. Chrześcijanie są wolni od strachu przed śmiercią i niewolą. Odradzająca się dynamika Ducha pozwala na pierwszeństwo Bożego synostwa. Wreszcie Paweł idzie o krok dalej i podkreśla, że Duch współpracuje z chrześcijanami, jeśli tylko rozpoznają i utrzymują szczególną relację z Bogiem w modlitwie (8,15-16).
In Rom 8, Paul uses the term to pneuma, without additional terms. Research shows that this refers to a person different from God the Father and Christ, both in action and in existence, as a person. This is especially evident in 8:33-34, where the intercession of Christ through the will of God the Father is presented by analogy to the intercession of the Spirit, about which Paul wrote in 8:26. The Spirit manifests activity in the Persons of the Holy Trinity. The phrase en pneuma Theou (8:9) indicates that the earthly life of Christians remains under the authority of God’s Spirit. The construction kata pneuma means being, living, abiding in the Holy Spirit, which enables the believer to justify himself, though this comes about only by faith in Jesus Christ. Both Jews and Greeks need God’s radical action in the Holy Spirit (en pneumati hagiō (i)). Participation in the kingdom of God brings peace and joy also en pneumati hagiō (i). Through the Holy Spirit (dia pneumatos hagiou), God’s love was poured out on us. Christians, who are animated by the Spirit, can no longer accept the attitude of slaves, because the Spirit has released them and keeps them in this state of freedom (see 2 Cor 3:17). So Christians are free from fear of death and from fear of slavery. The reviving dynamics of the Spirit make possible the primacy of divine sonship. Finally, Paul goes a step further and emphasizes that the Spirit cooperates with Christians if they recognize and adhere to this special relationship with God in prayer (8:15-16).
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 61-76
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mądrość prawdziwa
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695204.pdf
Data publikacji:
2019-01-04
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2015, 23, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peer review: Ks. Janusz Wilk, Listy Pasterskie. Pierwszy List do Tymoteusza. Drugi List do Tymoteusza. List do Tytusa. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz
Recenzja: Ks. Janusz Wilk, Listy Pasterskie. Pierwszy List do Tymoteusza. Drugi List do Tymoteusza. List do Tytusa. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695367.pdf
Data publikacji:
2019-05-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 26, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wstęp
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695619.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 21, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jaki ma być nasz stosunek do władzy?
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623472.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
1 Tm
Tt
Listy pasterskie
niewola
władza cywilna
Opis:
Le Lettere Pastorali, come risulta gia dal titolo, contengono un certo numero delie istruzioni che riguardano la vita delle comunita ecclesiastiche a Efeso e sull'isola di Creta. Tra questi indizi troviamo anche quelli che riguardano il comportamento verso le autorita civili (l Tm 2,2; Tt 3,1). Queste devono essere rispettate ma sotto la condizione di compiere il loro dovere, cioe garantiscono la convivenza pacifica di tutti i cittadini. La chiesa primitiva fu consapevole del funzionamento delle istituzioni dello stato, tra questi la schiavitu (cf. Tt 2,9-10; 1 Tm 6, 1-2). In testi soprannominati non abbiamo trovato l'accentazione di quel fatto, ma soltanto le indicazioni per i cristiani che anche nello stato di schiavitu devono annunziare al mondoGesu Cristo. Un altro tema che riguarda il potere e il comportamento nel raduno dei cristiani. Per questa volta si tratta del potere d'insegnare.Dall'analisi di 1 Tm 2,11-14 risulta che ił comportamento della donna che ascolta, impara e poi parla, e "un atteggiamento tipico" del discepolo. Invece il comportamento del uomo che insegna e guida la comunita, e ''un atteggiamento tipico" del maestro. Tutto questo ha un collegamento stretto con Unico Sovrano( cf. 1 Tm 6, 15-16) e con il Suo regno (2 Tm 4,2.18) che raggiungera la pienezza la fine dei tempi.
Źródło:
Verbum Vitae; 2008, 14; 153-172
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Granice niewierności wobec Chrystusa „on wiary dochowuje…” (2 Tm 2,11-13))
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623628.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wierność
2 List św. Pawła do Tymoteusza
2 Tm 2
11-13
Opis:
Generalmente le risposte alle difficolta riguardanti la fede si trovavano nei testi di carattere liturgico. Questo vuol dire che le piu importanti formulazioni che riguardano sia il contenuto sia uso pratico delle verita di fede si poteva trovare in questo genere di testi: specialmente negli inni e nei cantici. Uno di questi testi (2 T m 2, 11-13) e l'ogetto della nostra analisi. In questo inno accanto a un messaggio pieno di gioia (la fedelta di Gesu alle promesse date a ciascuno dei credenti) incontriamo anche un ammonimento di non esporsi al pericolo di abbandonare la vera dottrina (v. 12b-13b). Nel contesto di 1 Tm 1,16 troviamo pero il messaggio pieno di speranza: Se rimaniamo fedeli accanto a Lui, anche Lui non ci potra rinnegare, perche inquesto caso come se rinnegasse se stesso.
Źródło:
Verbum Vitae; 2007, 11; 143-157
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwielbiony Chrystus i życie wieczne - nadzieją Kościoła apostolskiego w świetle Listów Pasterskich
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623794.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pierwszy list do Tymoteusza
List do Tytusa
nadzieja
Listy Pasterskie
Opis:
The Pastoral Letters in a particular way undoubtedly reflect the theology resulting from the instructions concerning Church life. In the discussed texts, we can observe a two or even a three-level understanding or the concept of he elpis - hope. On the one band, the promise of God Himself (Tt 1,2) is presented as a basis for hope, as also the person of Jesus Christ (1 Tm 1,1). On the other band, it is actually Christ w ho is the subject of Christian hope (comp. 1 Tm 1,1). This hope, however, does not limit itself to indicating its basis or subject matter. It is closely related to the saving work of God. and hecomes the essence of the life of the first Christian community - the apostolic Church (comp. Tt 2,11-13; 3,1-3).
Źródło:
Verbum Vitae; 2006, 9; 105-120
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niewystarczalność Prawa w wychowaniu według Listu do Galatów
The Insufficiency of Law in the Educational Process according to the Letter to Galatians
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622256.pdf
Data publikacji:
2015-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
List do Galatów
edukacja
wychowanie
usprawiedliwienie
Ewangelia Pawła
wiara
Prawo
Tora
Letter to the Galatians
education
justification
Paul's Gospel
faith
OT law
Torah
Opis:
St. Paul in his Letter to the Galatians does not criticise all the stipulations of Law. He pays attention only to the works required by the Law and rejects them as insufficient for the proper education of the Christians. Considering this insufficiency of the Law, St. Paul claims that it was based on inheritance and not on the promise given to Abraham (3:16). The Law was limited and served as an educator (3:24-25). So, the purpose and the way of education is the Gospel of Christ (1:6-9) which the Apostle received directly  from the Resurrected (1:12) and then presented to the most influential people in Jerusalem, thus acquiring their acceptance (2:1-2). Incarnation of the Son of God (4:4-5), crucifixion and death of Jesus (2:19-21, 3:1, 6:14) and the descent of the Holy Spirit (4:6) are the three essential elements of Paul’s Gospel. Another crucial constituent of education according to the Letter to the Galatians is faith (2:16), and more precisely, the obedience of faith (3:1-5), which in no case can be connected with the stipulations of Law.
Źródło:
Verbum Vitae; 2012, 21; 159-181
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy dom jest tylko miejscem zamieszkania? Studium biblijne
Is home only place of living? Bible study
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944836.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
home
inhabitants
the human body
the house of God
Church
dom
dom Boży
Kościół
ciało człowieka
mieszkańcy
Opis:
The multiplicity of the use of both terms, the Hebrew (bajit) and the Greek (ho oikos) also translates into a multiplicity of meanings. The primary meaning is of course its material importance, which describes a place of residence, to which man returns after a special experience, as Zacharias (Lk 1:23), the healed paralytic (Lk 5:24), the messengers of the centurion Cornelius (Lk 7:10), or the possessed, freed from the evil spirit (Lk 8:39). An example of the extension of the meaning of the word “home” is a metaphorical sense of Luke’s work in two volumes – The Gospel and the Acts of the Apostles. The concept analysed by us he refers to all members of the family. It is the residents of the house who are the first recipients of the Gospel preached by the disciples (Lk 10:5), whose acceptance or rejection may result in a split in one house (Lk 12:52). Conversion always begins from the head of the family, its faith determines getting baptised by all members of the household (Acts 10:2, 11:14, 18:8) Particularly important meaning of the metaphor concerns home as the human body. Saint Paul developed this metaphor showing Church as the Body of Christ (Lk 11:24). We have paid particular attention to the importance of the Old Testament concept of bajit. Both the Tent of Meeting (Ex 25:8) and the Temple of Jerusalem (1 Kings 8:27) were called the House of God. God chose these places as a house for himself. However, his presence among the people does not have neither magical nor automatic consequence. God Himself, through the prophet observes: „Heavens is my throne, and the earth is a footstool for my feet. What house do you want to build for me and what place will you give me as a dwelling?” (Is 66:1). The New Testament develops even more the spiritual importance of the dwelling. We can see this especially in the parable about the host who went on a journey and left the running of his house to his servants (Mark 13:34-35). This house is also home to all its residents – members of God’s family (Eph 2:19-20). The church is the house of God, which must be properly ruled, hence the instruction that Paul addressed to Timothy (1 Tim 3:15). Every home on earth could become the House of God, if the Eucharist was being celebrated there (Acts 2:46). The early Christians clearly distinguished between the place of prayer (the Temple of Jerusalem ) from the place of celebration of the Eucharist (the house of Christians).
Źródło:
Scriptura Sacra; 2013, 17; 7-16
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebaczenie w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa według św. Pawła
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623041.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zbawienie
przebaczenie
wiara
łaska
chrzest
św. Paweł
cnoty
zmartwychwstanie
Opis:
W różnych okolicznościach człowiek doświadcza konieczności przebaczania drugiemu. Łatwiej jest przeprowadzić precyzyjny wykład na temat przebaczenia w listach św. Pawła, a nawet dać konkretne wskazówki co do praktykowania tej cnoty, niż ją rzeczywiście realizować. Apostoł Narodów nie tylko przedstawił przebaczenie od strony teoretycznej, teologicznej, lecz również ukazał, jak dalece przebaczenie wiąże się ze zbawczym planem Boga. Mało tego, na własnym przykładzie pokazał, jak należy podjąć dzieło przebaczenia nawet wobec tak dotkliwych zniewag jak te, które spotkały go w Koryncie (2 Kor 2,7.10). Z naszej analizy wynika, że fundamentem przebaczenia jest udział w zbawczym dziele Chrystusa. Jest to łaskawy dar Boga. Tak została dana obietnica Abrahamowi (Ga 3,18), tak również sam Chrystus otrzymał imię, które dotąd było domeną Boga (Flp 2,9), takim też ostatecznym dopełnieniem Bożego planu zbawienia była śmierć Jezusa Chrystusa, w której zostało nam darowane wszystko (Rz 8,32). Chrześcijanin ma udział w dziele Chrystusa przez chrzest, ale również przez szczególne dary, którymi ma służyć wspólnocie Kościoła – charyzmaty (1Kor 2,12). Wśród najważniejszych darów apostoł wylicza wiarę i cierpienie (Flp 1,29), które ma przynosić korzyść rozprzestrzenianiu się Ewangelii i rozwojowi Kościoła. Łaska darowana wszystkim wierzącym w Chrystusa przez chrzest, który daje im udział w Jego śmierci i zmartwychwstaniu (Kol 2,13-14), owocuje udzieleniem im szczególnej łaski przebaczenia ze strony Chrystusa (Kol 3,13), choć jest to dzieło Osób Trójcy Świętej (Ef 4,30.32). Fakt ten niesie ze sobą zobowiązania dla wierzących – unikanie wad (Ef 4,31), a wypełnianie cnót (Kol 3,12; Ef 4,32). Wszystko zaś konkretyzuje się w bardzo jasnym działaniu, do którego wzywa apostoł: „Wybaczajcie sobie” (charidzomenoi heautois). Prawdziwe przebaczenie realizowane w życiu codziennym polega przede wszystkim na tym, żeby być jego podmiotem, a więc po prostu przebaczać. Brak tej czynności może pozostawiać przestrzeń do działania dla szatana (2 Kor 2,7.10). Należy jednak także prosić o przebaczenie, a więc stawać się przedmiotem przebaczenia. Jesteśmy nim obdarowywani przez innych chrześcijan (2 Kor 12,13).
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 18; 123-140
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmartwychwstanie Chrystusa w hymnach chrystologicznych św. Pawła
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623246.pdf
Data publikacji:
2015-11-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zmartwychwstanie
hymny chrystologiczne
hymn
wskrzeszenie
wywyższenie
Paweł
Opis:
San Paolo per descrivere la risurrezione dai morti di Gesù usa soprattutto il verbo “egeiro”. Raramente adopera il sostantivo “he anastasis”. Questo pero non vale per gl' inni che spesso non furono scritti dall’Apostolo stesso. Abbiamo notato che nei testi provenienti dalla liturgia battesimale (Rom 1,3-4; Ef 5,14) si usa i termini della stessa radice: “anistemi” e “he anastasis”. Mentre “egeiro” troviamo solo in Ef 1,17-23. Nell’inno Col 1,15-20 l’Apostolo ha usato la formula descrittiva per collegare la risurrezione dai morti di Gesù Cristo e quella universale: “il primogenito di coloro che risuscitano dai morti”- “prototokos ek ton nekron” (Col l,18b). Paolo usa anche le immagini metaforiche e della risurrezione. Lo fa usando i termini “esaltare oltremodo” – “hyperypsoo” (Fil 2,9) o “elevare” – “analambano” (1 Tm 3,16). Da questo ricco linguaggio scaturisce l'immagine della risurrezione di Cristo come l’opera di Dio (Rom 1,3-4), o piuttosto l’opera della potenza di Dio (Ef 1,17-23). Gesù è proprio colui che precede tutti i credenti nel ritornare alla vita – “il primogenito di coloro che risuscitano dai morti” (Col 1,15-20). Questa realtà e cosi ricca che può essere descritta come “l’esaltazione oltremodo” (Fil 2,6-11) del Figlio o addirittura “l’elevazione in gloria” (1 Tm 3,16). Tutte e due le espressioni nel senso teologico racchiudono la risurrezione, l’ascensione e il prendere il posto alla destra del Padre (cf. Att 2,33; 5,31; Rom 1,3-4; Ef 4,9-10; Col 3,1). La risurrezione dei morti acquista un nuovo significato nel contesto della liturgia battesimale (cf. Ef 2,1.5-6; Col 2,13). La partecipazione alla resurrezione di Cristo è possibile grazie al sacramento del battesimo (Ef 5,14) che non solo libera dal peccato originale ma anche permette di partecipare alla grazia di Dio.
Źródło:
Verbum Vitae; 2009, 15; 229-247
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartość pracy w nauczaniu św. Pawła
The Value of Work in Saint Pauls Teaching
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621807.pdf
Data publikacji:
2014-06-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Listy św. Pawła
praca
Ewangelia
wiara
Boże dzieła
Paul's Letters
Work
Gospel
Faith
Good Actions
Opis:
Paul, when writing about work and the Gospel he preached, does not give a systematic lecture on this topic, however he recognizes their close relationship. Above all, he sees in work the source of livelihood. He decisively follows the norms elaborated in Judaism, not in the Greek world. Work is not an insult to a human being or a chore, at best, but it is a noble occupation that gives maintenance. The Apostle himself assumes this attitude (1 Cor 4:11-12). He is not the only example of preacher, who works with his own hands to maintain himself. Another one is Barnabas (1 Cor 9:6). He also encourages the faithful to have such an attitude (2 Thess 3:7-8). The Apostle, however, combines employment with the proclamation of the Gospel (1 Thess 2:9). The absolute priority in his missionary activity is to proclaim the Good News, which is called the work of God. The closest associates of the Apostle are also involved in the transmission of the message (1 Cor 16,10), and it is they who contribute to making the soil of Church fertile. The content of the Christian life is a practical application of the adopted Gospel, that is, doing good (Rom 2:10). As a specific example of his sorrow (2 Cor 7:10) Paul shows how such a condition can lead to conversion, which is the fruit of the adopted Gospel. Another result of the adoption and the new man creation is the avoidance of sins (Eph. 4.28 ). However, it is not the reason for boasting, because everything has to be done from the heart, as for the Lord (Col 3:23-24 ). The encouragement to work with your own hands still remains valid (1 Thess 4:11), because it stems from the faith in Jesus Christ. However, there is always a danger of abandoning work for various reasons and dealing with unnecessary things (2 Thess 3:11-12). Therefore, it is crucial to follow continuously the attitudes of our teachers of faith.
Źródło:
Verbum Vitae; 2014, 25; 155-168
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obce narody w Księdze Sofoniasza (So 2,4-15)
Foreign Nations in the Book of Zephaniah
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035669.pdf
Data publikacji:
2018-07-23
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Księga Sofoniasza
Filistyni
Moabici
Ammonici
Kuszyci
Egipt
Asyria
wyrocznie przeciw narodom
Book of Zephaniah
Philistines
Moabites
Ammonites
Kushim
Egypt
Assyria
Oracles against the Nations
Opis:
The oracles against foreign nations in the Book of Zephaniah (Zeph2:4-15) were directed against the Philistines, the Ammonites, the Moabites,the Egyptians and against the Assyrians. Their order is not quite clear,challenging, and wonder if it is really explicable to the very end.The way the oracle is presented against the Philistines (Zeph 2:4-7) isbased on the multitude of names of places, which belonged to this part ofPalestine. The words directed against them “I will destroy you until noinhabitant is left” (Zeph 2:5), force the Judeans to reflect on their behavior,which could lead on to their annihilation, the way the foreign nations willbe destroyed at this moment. The attrition of the Philistines is to functionas a warning for the Judeans against the imminent and awaited punishment,unless they change their conduct.The oracles against the Moabites and the Ammonites (2:8-11) bewilderin two aspects. First of all, the issue concerns the determination of kōl ʼijjêhaggôjim (Zeph 2:11), which can either refer to all nations in general, or onlyto those nations which are hostile towards the Israel. In the direct, precedingcontext, Zephaniah was writing about the victory of JHWH over pagangods (v. 11a); Thus, one may suppose that the representatives of even theremotest corners of the earth will pay homage to JHWH. Secondly, what issurprising is the reverse order, the reversal of the usual order in the oraclesagainst the nations, in which the punishment is presented as first and then itsjustification. Whereas, Zephaniah starts with justification (v. 8 and 10), andlater mentions the punishment (v. 9 and 11a). Why was the oracle constructedin this specific way by the prophet? First of all, it may have constitutedan emphasis which Zephaniah uses to stress the cause (justification) ofthe punishment imposed on the Moabites and the Ammonites. However,attention must also be drawn to w. 11b, which contains eschatologicalannouncement of the universal and widespread cult of JHWH. Thus, theexpression of the oracle was meant to lead to eschatological proclamation,in an climactic construction.The words directed against Egypt (Zeph 2:12) are so cursory that somescholars regard them as part of the oracle against Assyria. Yet, it seemsthat such a connection would be completely unjustifiable, merely becauseof the fact that the punishment the Nubians and the Assyrians will face willbe different, not to mention the fact that the empires of Assyria and Egypt were immemorial enemies of Israel, but different, though. The sword takenout against Egypt (Zeph 2:12) undoubtedly, constitutes a kind of glancingreference to the scene which took place at the gates of Jericho, when Joshuaencountered the Angel of God with an unsheathed sword (Jos 5:13).The description of extermination and destruction of Assyria (Zeph2:13-14) is comprehensive and extensive because the oracles against foreignnations in the Book of Zephaniah reach their climax there. Justification inthis case seems to be perfunctory, though (v. 15) especially considering theimmensity of the punishment.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2017, 87, 4; 37-74
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roman BARTNICKI, Jezus w drodze do śmierci i zmartwychwstania. Komentarz do Ewangelii Marka 8,27 – 16,20. Część II: 14,1 – 16,20, Wydawnictwo Naukowe UKSW, Warszawa 2019, ss. 476.
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031595.pdf
Data publikacji:
2020-09-12
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Collectanea Theologica; 2020, 90, 2; 295-297
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 42

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies