Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Błasiak, Janusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 30
Tytuł:
Kinetic properties of the (Ca²+ + Mg²+)-ATPase bound to and extracted from the pig erythrocyte membrane
Własności kinetyczne (Ca²+ + Mg²+)-ATPazy związanej z błonami erytrocytów świni i ekstrahowanej z nich
Autorzy:
Błasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945007.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica; 1996, 11
0208-614X
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Partition coefficient of organophosphorus insecticides evaluated by fluorescence quenching
Ocena współczynnika podziału insektycydów fosforoorganicznych metodą tłumienia fluorescencji
Autorzy:
Błasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945008.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Badając tłumienie fluorescenęji przez malation i metyloparation stwierdzono, że pierwszy związek nie tłumi iluorescencji żadnego ze stosowanych w badaniach znaczników (perylen i ANS). Opisując tłumienie za pomocą równania Stema-Volmera stwierdzono, że metyloparation wiązał się z liposomami utworzonymi z fasfatydylocholiny. Wiązanie to wykazywało silną zależność od stężenia insektycydu. Wiązanie insektycydu było znacznie słabsze, gdy liposomy tworzone były z różnych ilośd molowych fosfatydylocholiny i cholesterolu. Tłumienie iluorescencji było wyraźniejsze, gdy stosowano znacznik wiążący się z rdzeniem dwuwarstwy lipidowej (perylen), niż wówczas, gdy stosowano znacznik wiążący się z bardziej zewnętrznym obszarem dwuwarstwy (ANS). Uzyskane wyniki wskazują, że wiązanie niektórych insektycydów fosforoorganicznych może być zmieniane przez cholesterol.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica; 1996, 11
0208-614X
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of microRNA in metastatic colorectal cancer and its significance in cancer prognosis and treatment
Autorzy:
Tokarz, Paulina
Blasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039629.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
prognosis
colorectal cancer
metastasis
prediction
therapy
miRNA
Opis:
microRNAs (miRNAs) are small, non-coding RNA molecules that regulate gene expression by targeting specific mRNAs. microRNAs play a role in several physiological processes in the cell, including migration, proliferation, differentiation and apoptosis. Apart from their role in regular metabolism, abnormal profiles of miRNA expression accompany cancer transformation, including colorectal cancer (CRC) metastasis. microRNAs may play a role in each phase of CRC metastasis including angiogenesis, invasion, intravasation, circulation, extravasation and metastatic colonization. microRNA levels may serve as a predictive CRC marker, which was confirmed by the serum level of miR-29a targeting KLF4, a marker of cell stemness, and the plasma level of miR-221 down-regulating c-Kit, Stat5A and ETS1, which are signal transducers and transcription factor, respectively. In turn, the level of miR-143 in CRC cells decreasing the amount of MACC1 (metastasis-associated in colon cancer-1) and oncogenic KRAS protein, may be utilized as a prognostic marker. Also, single nucleotide polymorphisms of genes encoding miRNAs, including miR-423 and miR-608, which correlate with tumor recurrence, may be useful as diagnostic, prognostic and predictive indicators in CRC metastasis. Pre-miR-34a and pre-miR-199a decreased the level of Axl, a tyrosine-protein kinase receptor, so they can be considered as drugs in antimetastatic therapy. On the other hand, miR-222 targeting ADAM-17, a disintegrin and metalloproteinase, and miR-328 interacting with ABCG2, an ABC transporter, may overcome drug resistance of cancer cells. microRNAs may be considered in wide-range application to facilitate CRC metastasis diagnosis, prognosis, prediction and therapy, however, further clinical, epidemiological and in vitro studies should be conducted to verify their utility.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2012, 59, 4; 467-474
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-homologous DNA end joining.
Autorzy:
Pastwa, Elżbieta
Błasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043360.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
Ku proteins
DNA-PK
homologous recombination
non-homologous end joining
DSB; DNA repair
DNA ligase IV
DNA double-strand breaks
NHEJ
Opis:
DNA double-strand breaks (DSBs) are a serious threat for the cell and when not repaired or misrepaired can result in mutations or chromosome rearrangements and eventually in cell death. Therefore, cells have evolved a number of pathways to deal with DSB including homologous recombination (HR), single-strand annealing (SSA) and non-homologous end joining (NHEJ). In mammals DSBs are primarily repaired by NHEJ and HR, while HR repair dominates in yeast, but this depends also on the phase of the cell cycle. NHEJ functions in all kinds of cells, from bacteria to man, and depends on the structure of DSB termini. In this process two DNA ends are joined directly, usually with no sequence homology, although in the case of same polarity of the single stranded overhangs in DSBs, regions of microhomology are utilized. The usage of microhomology is common in DNA end-joining of physiological DSBs, such as at the coding ends in V(D)J (variable(diversity) joining) recombination. The main components of the NHEJ system in eukaryotes are the catalytic subunit of DNA protein kinase (DNA-PKcs), which is recruited by DNA Ku protein, a heterodimer of Ku70 and Ku80, as well as XRCC4 protein and DNA ligase IV. A complex of Rad50/Mre11/Xrs2, a family of Sir proteins and probably other yet unidentified proteins can be also involved in this process. NHEJ and HR may play overlapping roles in the repair of DSBs produced in the S phase of the cell cycle or at replication forks. Aside from DNA repair, NHEJ may play a role in many different processes, including the maintenance of telomeres and integration of HIV-1 genome into a host genome, as well as the insertion of pseudogenes and repetitive sequences into the genome of mammalian cells. Inhibition of NHEJ can be exploited in cancer therapy in radio-sensitizing cancer cells. Identification of all key players and fundamental mechanisms underlying NHEJ still requires further research.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2003, 50, 4; 891-908
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recognition and repair of DNA-cisplatin adducts.
Autorzy:
Woźniak, Katarzyna
Błasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043720.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
DNA-protein crosslinks
cisplatin
DNA adducts
DNA damage
DNA repair
cis-diamminedichloroplatinum
Opis:
Anticancer activity of cisplatin (cis-diamminedichloroplatinum) is believed to result from its interaction with DNA. The drug reacts with nucleophilic sites in DNA forming monoadducts as well as intra- and interstrand crosslinks. DNA-cisplatin adducts are specifically recognized by several proteins. They can be divided into two classes. One constitutes proteins which recognize DNA damage as an initial step of the nucleotide excision and mismatch repair pathways. The other class contains proteins stabilizing cellular DNA-protein and protein-protein complexes, including non-histone proteins from the HMG (high-mobility-group) family. They specifically recognize 1,2-interstrand d(GpG) and d(ApG) crosslinks of DNA-cisplatin adducts and inhibit their repair. Many HMG-domain proteins can function as transcription factors, e.g. UBF, an RNA polymerase I transcription factor, the mammalian testis-determining factor SRY and the human mitochondrial transcription factor mtTFA. Moreover, it seems that some proteins, which probably recognize DNA-cisplatin adducts non-specifically, e.g. actin and other nuclear matrix proteins, can disturb the structural and functional organization of the nucleus and whole cell. The formation of complexes between DNA and proteins in the presence of cisplatin and the changes in the cell architecture may account for the drug cytotoxicity.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2002, 49, 3; 583-596
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role of anti-apoptotic pathways activated by BCR/ABL in the resistance of chronic myeloid leukemia cells to tyrosine kinase inhibitors
Autorzy:
Danisz, Katarzyna
Blasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039432.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
BCR/ABL
chronic myeloid leukemia
apoptotic signaling
tyrosine kinase inhibitor
imatinib
drug resistance
Opis:
Chronic myeloid leukemia (CML) is a hematological stem cell disorder characterized by the excessive proliferation of the myeloid lineage. In its initial chronic phase, the myeloid progenitor cells expand and demonstrate apparently normal differentiation. The disease may then transform into the accelerated phase, usually associated with resistance to therapy, and finally, into acute leukemic progression phase - blast crisis. Abnormal myeloid cells produce progenitors, which have lost their ability to differentiate, but retain the capacity to proliferate. The molecular hallmark of CML is the Philadelphia chromosome, resulting from reciprocal chromosome translocation, t(9;22)(q34;q11), and containing the BCR/ABL fusion gene, producing the BCR/ABL protein with a constitutive tyrosine kinase activity. BCR/ABL-positive cells have faster growth and proliferation over their normal counterparts and are resistant to apoptosis. Introduction of imatinib (IM), a tyrosine kinase inhibitor, revolutionized the therapy of CML, changing it from a fatal disease into a chronic disorder. However, some patients show a primary resistance to IM, others acquire such resistance in the course of therapy. Therefore, a small number of leukemic stem cells retains self-renewal capacity under IM treatment. Because BCR/ABL is involved in many signaling pathways, some of them may be essential for resistance to IM-induced apoptosis. The PI3K/AKT, Ras and JAK/STAT signaling pathways are involved in resistance to apoptosis and can be activated by BCR/ABL. Therefore, they can be candidates for BCR/ABL-dependent pro-survival pathway(s), allowing a fraction of CML cells to withstand treatment with tyrosine kinase inhibitors.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2013, 60, 4; 503-514
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Protective action of vitamin C against DNA damage induced by selenium-cisplatin conjugate.
Autorzy:
Błasiak, Janusz
Kowalik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044192.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
endonuclease III
vitamin C
Se-Pt conjugate [(NH3)2Pt(SeO3)]
genotoxic effects of anticancer drugs
DNA damage
comet assay
DNA repair
Opis:
Genotoxicity of anticancer drugs is of a special interest due to the risk of inducing secondary malignancies. Vitamin C (ascorbic acid) is a recognized antioxidant and, since human diet can be easily supplemented with vitamin C, it seems reasonable to check whether it can protect against DNA-damaging effects of antitumor drugs. In the present work the ability of vitamin C to modulate cytotoxic and genotoxic effects of a cisplatin analog, conjugate (NH3)2Pt(SeO3), in terms of cell viability, DNA damage and repair in human lymphocytes was examined using the trypan blue exclusion test and the alkaline comet assay, respectively. The conjugate evoked a concentration-dependent decrease in the cell viability, reaching nearly 50% at 250 μM. (NH3)2Pt(SeO3) at 1, 10 and 30 μM caused DNA strand breaks, measured as the increase in the comet tail moment of the lymphocytes. The treated cells were able to recover within a 30-min incubation in a drug-free medium at 37°C. Vitamin C at 10 and 50 μM diminished the extent of DNA damage evoked by (NH3)2Pt(SeO3) but had no effect on the kinetics of DNA repair. The vitamin did not directly inactivate the conjugate. Lymphocytes treated with endonuclease III, which recognises oxidised pyrimidines, displayed a greater tail moment than those untreated with the enzyme, suggesting that the damages induced by the drug have, at least in part, an oxidative origin. Vitamin C can be considered a potential protective agent against side effects of antitumor drugs, but further research with both normal and cancer cells are needed to clarify this point.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2001, 48, 1; 233-240
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1) gene 4G/5G promoter polymorphism is not associated with breast cancer.
Autorzy:
Błasiak, Janusz
Smolarz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044431.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
gene polymorphism
PAI-1 gene
prognostic marker
plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1)
breast cancer
Opis:
The antigen content of plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1) in primary breast cancer tissue extracts may be of strong prognostic value: high levels of PAI-1 in tumors predict poor prognosis for patients. The gene encoding PAI-1 is highly polymorphic and an insertion (5G)/deletion (4G) polymorphism in the PAI-1 gene promoter (the 4G/5G polymorphism), may have functional significance in PAI-1 expression. In the present work the distribution of genotypes and frequency of alleles of the 4G/5G polymorphism in subjects with breast cancer were investigated. Tumor tissues were obtained from 100 postmenopausal women with node-negative and node-positive ductal breast carcinoma with uniform tumor size. Blood samples from age matched healthy women served as control. The 4G/5G polymorphism was determined by PCR amplification using the allele specific primers. The distribution of the genotypes of the 4G/5G polymorphism in both control and patients did not differ significantly (P > 0.05) from those predicted by the Hardy-Weinberg distribution. There were no differences in the genotype distributions and allele frequencies between node-positive and node-negative patients. The 4G/5G polymorphism may not be linked with elevated level of PAI-1 observed in breast cancer and therefore may not be associated with appearance and/or progression of breast cancer.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2000, 47, 1; 191-199
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role of mitochondria in carcinogenesis
Autorzy:
Tokarz, Paulina
Blasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039194.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Biochemiczne
Tematy:
cancer
mitochondria
mtDNA
ROS
anti-cancer therapy
Opis:
Mitochondria play the central role in supplying cells with ATP and are also the major source of reactive oxygen species (ROS) - molecules of both regulatory and destructive nature. Dysfunction of mitochondrial metabolism and/or morphology have been frequently reported in human cancers. This dysfunction can be associated with mitochondrial DNA (mtDNA) damage, which may be changed into mutations in mtDNA coding sequences, or the displacement-loop region, changes in the mtDNA copy number or mtDNA microsatellite instability. All these features are frequently associated with human cancers. Mutations in mtDNA can disturb the functioning of the ROS-producing organelle and further affect the entire cell which may contribute to genomic instability typical for cancer cells. Although the association between some mtDNA mutations and cancer is well established, the causative relationship between these two features is largely unknown. A hint suggesting the driving role of mtDNA mutations in carcinogenesis comes from the observation of tumor promotion after mtDNA depletion. Mitochondria with damaged DNA may alter signaling of the mitochondrial apoptosis pathway promoting cancer cell survival and conferring resistance to anticancer drugs. This resistance may be underlined by mtDNA copy number depletion. Therefore, mitochondria are considered a promising target in anticancer therapy and several mitochondria-targeting drugs are in preclinical and clinical trials. Some other aspects of mitochondrial structure and functions, including morphology and redox potential, can also be associated with cancer transformation and constitute new anticancer targets. Recently, several studies have disclosed new mechanisms underlying the association between mitochondria and cancer, including the protection of mtDNA by telomerase, suggesting new approaches in mitochondria-oriented anti-cancer therapy.
Źródło:
Acta Biochimica Polonica; 2014, 61, 4; 671-678
0001-527X
Pojawia się w:
Acta Biochimica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of the DNA damaging activity of the organophosphorus insecticide m ethylparathion and its main metabolite
Porównanie zdolności do uszkadzania DNA przez insektycyd fosforoorganiczny i jego główny metabolit
Autorzy:
Kowalik, Joanna
Błasiak, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944951.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Badano zdolność indukowania uszkodzeń DNA plazmidu pUC19 przez powszechnie stosowany insektycyd fosforoorganiczny metyloparation i jego główny metabolit metyloparaokson po 72 h inkubacji z tymi związkami. Stosowano metodę elektroforezy w żelu agarozowym i analizowano zmianę intensywności pasm odpowiadających dwóm formom konformacyjnym plazmidu - kolistej superskręconej (CCC) i kolistej otwartej (OC). Metyloparation, w przeciwieństwie do swego metabolitu, nie wywoływał zmian konformacyjnych plazmidowego DNA. Działanie metyloparaoksonu powodowało przejście konformacyjne DNA z formy CCC do OC. Otrzymane rezultaty wskazują na potencjalną zdolność metyloparaoksonu do wywoływania uszkodzeń DNA in vivo.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica; 1998, 13
0208-614X
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interaction between organophosphorus compounds and DNA assayed by the restriction endonuclease EcoRI
Oddziaływanie pomiędzy związkami fosforoorganicznymi i DNA oceniane przy użyciu endonukleazy restrykcyjnej EcoRI
Autorzy:
Błasiak, Janusz
Kowalik, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944953.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
Enzymy restrykcyjne ze względu na istotę swojego działania mogą być źródłem informacji na temat miejsca lub specyficzności sekwencyjnej wiązania substancji do DNA. Z drugiej strony, działanie enzymów może być zaburzone przez związki mające zdolność do metylacji zasad DNA. Cecha ta może być wykorzystywana do pierwotnej selekcji związków potencjalnie genotoksycznych. W pracy badano działanie enzymu restrykcyjnego £coRI na DNA, które było uprzednio inkubowane ze związkami fosforoorganicznymi. DNA plazmidu pUC19 0 stężeniu 78 μg/ml był inkubowany przez 72 h z insektycydami fosforoorganicznymi parationem i metyloparationem oraz z ich głównymi metabolitami, odpowiednio paraoksonem 1 metyloparaoksonem o stężeniu 300 μM. Po inkubacji nie związane insektycydy były usuwane przez ultrafiltrację, a DNA poddawano 1 h inkubacji z endonukleazą restrykcyjną EcoRI i analizowano przez elektroforezę w 0.8% żelu agarozowym. Związek fosforoorganiczny metyloparaokson powodowa! rozwinięcie superskręconego DNA plazmidu pUC19, a działanie EcoRI na ten DNA było zaburzone, co znalazło swe odbicie w zmienionym obrazie elektroforetycznym.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica; 1998, 13
0208-614X
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Biochimica et Biophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 30

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies