Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Arent, van Nieukerken," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Powrót poezji mistycznej na przełomie XIX i XX wieku
Autorzy:
Arent, van Nieukerken,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897205.pdf
Data publikacji:
2018-05-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Mystical Poetry
the sacred
sacrifice
alienation
poet-priest
poetic word
Opis:
The article discusses the issue of the return of the forgotten poets as a function of the literary paradigm subjected to changes at the turn of the 19th and 20th centuries. In the light of such a view, the crisis in the development of poetry would be one of the factors letting the forgotten poets’ voice be heard. Another one seems to be the alienation of late 19th-century authors seeking or involuntarily finding partners for a dialogue in tradition, not in contemporary times. The text raises the subject of the sacredness of the poetic word, referring it both to the socio-literary realities of the turn of the centuries and to the broadly defined tradition. In the paper, the author focuses on Cyprian Norwid (and his reader, Zenon Przesmycki) and Stefan George (for whom Stephane Mallarmé turns out to be an important poetic reference).
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 9-17
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mademoiselle Corday − losy poezji publicznej w epoce nieufności
Mademoiselle Corday − the Vicissitudes of Public Poetry in the Epoch of Distrust
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955922.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Starting with defining the place of Panna Corday in Herbert's work the article is first of all a consideration of the situation of poetry treating of moral values and wanting to be recognised as „public” in the era of relativism. Such poetry, representing the authority of „bare discourse”, in the face of the growing cultural „verbalism” resorts to „irony”. The author stresses the educational sense of Herbert's irony preparing the reader for accepting „the appraisal of the rational virtus”, which attitude – in the author's opinion – is the „greatest provocation”. Relating Herbert's work to the current of Polish moralistic poetry from Norwid to Miłosz, he draws the reader's attention to the paradoxical fact that its seemingly outdated status in the epoch of changing literary fashions has a chance to become an avant-garde one.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1999, 47, 1; 141-160
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (Rzecz o wolności słowa)
Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (On the freedom of the word)
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117258.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przekład niemiecki
Rzecz o wolności słowa
Peter Gehrisch
Norwid
German rendition
Rzecz o wolności słowa [On the freedom of the Word]
Opis:
Niniejszy artykuł stanowi krytyczną ocenę wydanej niedawno niemieckiej publikacji zatytułowanej Über die Freiheit des Wortes, będącej niemieckim tłumaczeniem znanego traktatu poetyckiego Norwida pt. Rzecz o wolności słowa. W tomie znalazły się również inne tłumaczenia jego dzieł poetyckich, m.in. Fatum, W Weronie, Bema pamięci żałobny-rapsod, Ironia czy Fortepian Szopena. Najistotniejszy jest jednak, choćby ze względu na fakt pierwszego niemieckiego przekładu tego dzieła, tytułowy traktat przetłumaczony prozą. Zdaniem autora niniejszego artykułu, Peter Gehrisch – tłumacz dzieła, czasami wpada w pułapki interpretacyjne, w które obfitują teksty Norwida: semantyczne zawiłości, frazeologiczne dwuznaczności lub, przede wszystkim, skomplikowane zabiegi stylistyczne i syntaktyczne. Kolejnym oczywistym ograniczeniem niemieckiego przekładu jest usilna próba zachowania przez Gehrischa oryginalnej formy wersowej traktatu. Biorąc pod uwagę poszczególne frazy lub dłuższe fragmenty, ostateczny rezultat nie zawsze jest optymalny.
This article is a critical appraisal of the recent German publication entitled Über die Freiheit des Wortes, which is a German translation of the well-known Norwid's poetic treatise On the freedom of the Word, also including some other translations of his poetic works, e.g. Fatum, W Weronie [In Verona], Bema pamięci żałobny-rapsod [A funeral rhapsody in memory of General Bem], Ironia [Irony] or Fortepian Szopena [Chopin’s Grand Piano]. Yet, preeminent in the volume is the title treatise in verse, if not for the fact that the volume offers the first ever German rendition of this work. According to the author of the article, the translator Peter Gehrisch sometimes happens to fall into interpretation traps that Norwid’s texts are full of: semantic convolutions, phraseological ambiguities or – above all – stylistic and syntactic complications. Another limitation that is evident in the German rendition is that Gehrisch strove very much to preserve in his version the original versed form of the treatise. The result is not always optimal if one considers the senses of the particular phrases or larger fragments.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34; 248-277
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Kłopoty z opisem rzeczy” , czyli (nie)możliwość mimesis w epoce relatywizacji podmiotu
“Problems with Depicting Things”. The Impossibility of Mimesis in the Epoch of the Relativization of the Subject
Autorzy:
Nieukerken van, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/511283.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Czesław Miłosz,
essay,
America,
imagology
Opis:
At first sight it appears that Miłosz’s poetry shares many features with modernist and post-modernist poetics. One of its main themes is the impossibility of verifying the veracity of man’s sensual impressions (i.e. their referring to an ‘external’ world), which seems to un-dermine the traditional concept of literature as ‘mimesis’. However, Miłosz expressly reject-ed the postmodernist point of view that literature as ‘mimesis’ is merely a textual effect. Even when the speakers in his poems expressly deny the possibility of recreating the exter-nal world of man’s sense-impressions by means of language, they seem to achieve the very thing they wanted to deny. One of Miłosz’s favourite devices in the poetry of his middle period was the so-called ‘irony of self-betrayal’. But this negative way of affirming the cove-nant between the self and the world did not satisfy him in the long run. Wishing to over-come the antinomies of mimesis he attempted to work out a poetical strategy allowing him to describe the astonishing richness of being more directly. This strategy required a meta-physical justification. The veracity of man’s sensual and intellectual involvement with the world turned out to be rooted in the religious perspective of ‘apokatastasis’. ‘Time past’ and ‘time present’ are one in a process that both redeems and transcends time, without annihilat-ing the moments of which it consists. Miłosz’s long poems of the sixties and seventies should therefore not be simply understood as ‘literature’ or independent ‘works of art’ (poésie pure) that could be separated from other forms of being. In fact they are part of a process of redemption that occurs ‘here and now’, although it remains unclear when it will be completed. For that reason Miłosz’s longer poems should be read as ‘open texts’ or – but in a sense opposite to the postmodernist idea of ‘unfinishedness’ – ‘work in progress’. They purport to present the manifold phenomena of a man’s existential autobiography simultaneously.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2011, 1(7); 65-98
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid europejski
Norwid, an European
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729233.pdf
Data publikacji:
2020-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
This article considers the reception of Norwid’s poetry in the Anglo-Saxon context. Understanding foreign poetry depends mainly on the chosen strategy of translation. Frequently, it opens wide vistas in the landscape of the native tradition but, on the other hand, the sheer unadaptability of many themes and motives suggests sometimes a more modest procedure which tries to salvage the originality of a poem, even if this means diminishing its artistic impact. Is it possible to establish comparative contexts on which the Anglo-Saxon reader can draw in order to get access to the complicated phenomenon of Norwid’s poetry? Until now his place in the European literary tradition has been determined by its supposed closeness to West-European symbolist and modernist poetry. These contexts often turned out to be blatantly anachronistic. But, if we agree to make allowance for this kind of comparative readings, should it not be possible for us, witnesses of the decline of ideology and the rising tide of Postmodernism, to discover more „relevant” backgrounds? It seems that the peculiar mood of our times has been taken into account by Adam Czerniawski, whose translations of Norwid’s poetry are among the best until now. It has been the fashion to show Norwid as a poet far in advance of his age. He has been hailed as the father of modern Polish poetry. Such a statement entails that his role can only be appreciated in relation to his ,,Po1ishness” and the identity of Polish poetry. On the other hand, his nationality arouses in the Anglo-Saxon reader certain geographical and historical notions. Norwid’s writings become part of the wider context of East (or Central) European postwar literature (which is readily accessible in translation). They will be assessed in relation to such well-known themes as the tension between individual liberty and deterministic conceptions of history and anthropology, the poet’s plight in the totalitarian state and the identity of the émigré, who attempts to come to terms with his past in the conditions of the „Open Society”. Especially this last theme seems to be of great urgency for the Anglo-Saxon (and in general „Western”) reader. In the „Open Society”, which could also be called „The World of Commerce and Industry” (Zofia Stefanowska), matters are too complicated for clear-cut distinctions between black or white, right or wrong. How then can one preserve an overall view in the equivocal and shimmering reality of this world? An answer to this challenge is offered by the peculiar way of perceiving reality that has been the natural (but not altogether pleasant) privilege of the contemporary émigré from Eastern-Europe, who in spite of his attempts to do justice to the reality of the „World of Commerce and Industry” never forgets his in an elusive way more „authentic” and fundamental experiences in the „Realm of Oppression and Coercion”. This equivocal state of mind gives rise to a poetry in which irony and pathos coexist in a difficult but very convincing marriage. The pilgrim and moralist (in Norwid’s poetry) can be seen as precursors of the modern East-European émigré who, if he is a writer, will try to exploit this dichotomy in order to breathe new life into a literary tradition which seems to have lost its emotional drive and moral urgency. Such an interpretation of the state of Western poetry is well in tune with reader expectations. Norwid’s poetry will be incorporated (as has been shown by Stanisław Barańczak) into the main-stream of East-European (and especially Polish - Miłosz, Herbert, Szymborska) poetry with its discourse of irony, moral commitment and civic religiousness.
Źródło:
Studia Norwidiana; 1993, 11; 3-30
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid a pozytywistyczna koncepcja dziejów (Henry Thomas Buckle)
Norwid and the Positivist Conception of History (Henry Thomas Buckle)
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729441.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pozytywizm
historiozofia
Buckle
Positivist
philosophy of history
Opis:
The worldview of Cyprian Norwid developed in conscious opposition towards European Positivism (Scientism). However, his critical stance did not exclude the possibility of a dialogue. Norwid, due to his being an exile and longtime resident of Paris, the nineteenth century capital of European civilization, acquired a broad knowledge of this new intellectual current. He closely watched the development of Positivist science (particularly in the field of history), and he took account of its discoveries. This is borne out by a letter of Norwid with a (possibly distorted) quotation from the first volume of History of Civilization in England. This monumental work had been written by Henry Thomas Buckle, one of the main representatives (together with Hyppolite Taine and Ernest Renan) of the Positivist philosophy of history. More profound analysis shows that a critical reception of Buckle's philosophy of history left its mark on several later texts of Norwid (e.g. the short stories Stigma and The Secret of Lord Singelworth). Norwid's reception of the Positivist philosophy of history seems to be quite original, because he actually adopted some of its tenets and attempted to incorporate them into a context that revealed their roots in the evangelic Salvation History. Thus, Norwid admitted the epistemological relevance of some Positivist ideas about the nature and structure of history.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2011, 29; 33-55
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Progress and Critical Thought in Norwid’s and Peter Lavrov’s Work
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17901392.pdf
Data publikacji:
2021-06-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Lavrov
progress
religion
scientism
race
Opis:
The Polish romantic poet Cyprian Norwid and the Russian philosopher and sociologist Peter Lavrov met while living as exiles in Paris during the 1870s. They respected each other, although their worldviews could not be reconciled at first sight (though both were discontent with the political status quo). Lavrov was an atheist and considered religion to be a “reactionary” force in the age of scientific progress, slowing down further emancipation of the individual (though it once played a positive role). Norwid – on the other hand – thought that progress without roots in Christian religion would restrict the idea of humanity and reduce it to physiological determinism. This article examines the debate between the Polish Catholic and the Russian atheist in the context of their period, focusing on the negative consequences of a narrowly scientistic attitude (which was, as a matter of fact, rejected by Lavrov), e.g. the relation between contemporary anthropological research and racial theories.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2020, 38 English Version; 55-64
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid – Peter Gehrisch, Über die Freiheit des Wortes (Rzecz o wolności słowa)
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729760.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
German rendition
Rzecz o wolności słowa [On the freedom of the Word]
Norwid
Peter Gehrisch
przekład niemiecki
Rzecz o wolności słowa
Opis:
This article is a critical appraisal of the recent German publication entitled Über die Freiheit des Wortes, which is a German translation of the well-known Norwid's poetic treatise On the freedom of the Word, also including some other translations of his poetic works, e.g. Fatum, W Weronie [In Verona], Bema pamięci żałobny-rapsod [A funeral rhapsody in memory of General Bem], Ironia [Irony] or Fortepian Szopena [Chopin’s Grand Piano]. Yet, preeminent in the volume is the title treatise in verse, if not for the fact that the volume offers the first ever German rendition of this work. According to the author of the article, the translator Peter Gehrisch sometimes happens to fall into interpretation traps that Norwid’s texts are full of: semantic convolutions, phraseological ambiguities or – above all – stylistic and syntactic complications. Another limitation that is evident in the German rendition is that Gehrisch strove very much to preserve in his version the original versed form of the treatise. The result is not always optimal if one considers the senses of the particular phrases or larger fragments.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 250-278
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s poems and letters about Rome and the papacy in the context of French polemics
Wiersze i wypowiedzi epistolarne Norwida o Rzymie i Papiestwie w kontekście polemik francuskich
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17836850.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
the Roman Question
sacred history
Pius XIX
Garibaldi
Kwestia Rzymska
historia święta
Opis:
Norwid was very much interested in the fate of the Papal State in the second half of the 19th century, which is testified in some of his letters and poems. Many traces of his reading newspapers and essayistic texts (particularly in French) can be found in these texts. From Norwid’s point of view the Pope played an important, historical role. He believed that Pius IX should head a federation-based Italian state. The Pope’s main opponent was Giuseppe Garibaldi who in the 1860s decisively contributed to the Italian unity, although Napoleon III’s France did not allow him to capture Rome itself. Norwid – unlike the largest part of the Polish emigration – had a negative attitude towards the Italian republican leader. He did not consider him (in the period immediately preceding the January Uprising) a model to follow. The main reason of this negative assessment was Norwid’s concept of sacred history that presumes there must exist a relation between the history and sacrum. According to Norwid, Garibaldi’s armed struggle for the establishment of a modern nation state did not fit in the context of sacred history (by contrast, the peaceful manifestations on the streets of Warsaw in the years 1861-62 took an entirely different course). In particular, Garibaldi failed to appreciate the sacerdotal char-isma of the Rome’s ruler. But it was precisely this “Christian-Patriotism” on which the universal mission of the world capital (prefigured by pagan Rome) was based. Norwid, the author of the poem “Do władcy Rzymu” [To Rome’s ruler], was convinced that this vision of Rome rooted in sacred history would – in spite of temporary setbacks – ultimately triumph.
Norwid interesował się żywo losami Państwa Kościelnego w drugiej połowie XIX wieku. Świadczą o tym zarówno niektóre jego listy, jak i wiersze. Znajdujemy w nich wiele śladów lektury (zwłaszcza francuskich) gazet i innych tekstów publicystycznych. Z punktu widzenia poety osoba papieża odgrywała ważną rolę dziejową. Właśnie Pius IX miał stanąć na czele federatywnie zorganizowanego państwa włoskiego. Głównym przeciwnikiem władcy Watykanu był Giuseppe Garibaldi, który w latach sześćdziesiątych XIX wieku przyczynił się w decydujący sposób do zjednoczenia Włoch, choć Francja Napoleona III nie dopuściła do zajęcia samego Rzymu. W odróżnieniu od dużej części polskiej emigracji, Norwid miał negatywny stosunek do włoskiego republikanina. Nie uważał go (w czasie poprzedzającym powstanie styczniowe) za wzór do naśladowania. Przyczyną tej negatywnej oceny była Norwidowska koncepcja historii świętej zakładającej konieczną relację między dziejami a sacrum. Prowadzonej przez Garibaldiego zbrojnej walki o założenie nowoczesnego państwa narodowego nie można było – zdaniem Norwida – umieścić w kontekście historii świętej (zupełnie inaczej miała się zaś sprawa z pokojowymi manifestacjami na ulicach Warszawy w 1861-1862). Włoski patriota zlekceważył przede wszystkim kapłańską charyzmę władcy Rzymu. Właśnie na niej, czyli na „patriotyzmiechrześcijańskim”, polega[ło] uniwersalistyczne posłannictwo stolicy świata (pogański Rzym był jej prefiguracją). Autor wiersza Do władcy Rzymu był przekonany, że owa zakorzeniona w historii świętej wizja Rzymu, mimo chwilowych niepowodzeń, miała w końcu zwyciężyć.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35 English Version; 113-132
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vade-mecum i upoetycznienie dyskursu epistolarnego
Vade-mecum and the poeticization of epistolography
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17933732.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Vade-mecum
dialog
słowa-klucze
list
adresat
wiersz
dialogue
key words
letters
addressee
poem
Opis:
Artykuł stara się pokazać związki i relacje, jakie łączą wiersze ze zbioru Vade-mecum z epistolografią Norwida. Relacje ujawniają się nie tylko poziom genetycznym, ale także tematycznym, stylistycznym, leksykalnym (w tym dotyczącym słów-kluczy) i przede wszystkim w zakresie wykorzystywania struktur komunikacyjnych. W przypadku wierszy zwraca uwagę dialog oraz sięganie po formuły potoczne i epistolograficzne, zaś jeśli chodzi o listy skłonność poety do przesycania przynajmniej niektórych ich fragmentów formułami i zwrotami o wybitnie poetyckim charakterze.
This article attempts to highlight relationships between poems from the collection Vade-mecum and Norwid’s epistolography. These ties manifest not only on the genetic level, but also in terms of themes as well as stylistic and lexical elements (including key words), primarily with regard to the use of communication structures. What draws attention in these poems is the use of dialogue and the incorporation of colloquial and epistolographic phrases.In his letters, on the other hand, the poet displays a predilection for saturating certain passages with formulas and expressions of distinctly poetic character.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 57-80
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantyzm jenajski, Cyprian Norwid, Walter Benjamin i Friedrich Creuzer: symbol i alegoria
Romanticism of Jena, Cyprian Norwid, Walter Benjamin and Fiedrich Creuzer: symbol and allegory
Autorzy:
Van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012726.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
miasto
ruiny
symbol
alegoria
romantyzm
town
ruins
allegory
romanticism
Opis:
Comparative studies have established that Cyprian Norwid knew about Friedrich Creuzer’s famous work on the symbol and mythology. He must at least have read its first volume, particularly the theoretical part (albeit in a French translation). Reading Creuzer aided him in reinterpreting his own concept of the symbol, presented in his early theoretical writings. His point of departure were Creuzer’s remarks about “mystical” and “divine” symbols. Norwid’s reinterpretation did not remain without consequences for his poetry. Recently several Norwid scholars have drawn attention to a fresh interpretative context: the concept of allegory elaborated by Walter Benjamin. They considered the context to be related to Benjamin’s and Norwid’s perception of the modern city (Paris from the “Passagenwerk”) and also to the motive of ruins. Benjamin presented his concept of the allegory in his famous book Origin of German Tragic Drama. He developed it on the basis of the same considerations about the symbol (focusing in a “totalizing” and “necessary” way on the “mystical now”) and allegory as Norwid once did. Here their paths converge. A precondition, however, for understanding Benjamin’s remarks about the symbol is his PhD thesis The Concept of Art Criticism in German Romanticism that devotes much attention to reflexivity in the oeuvre of Novalis and Fr. Schlegel.This “Romanticism of Jena” and its philosophy of consciousness had also impact on Norwid (though mediated by Mickiewicz’s “Parisian Lectures”). Comparing Norwid and Benjamin in these contexts contributes to defining their (differing) attitude towards the temporality of Being and the Holy.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2017, 7(10); 259-278
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ruś Kijowska między Eurazją a Europą Środko-Wowschodnią. Rosyjskie narracje tożsamościowe z zachodniego punktu widzenia
Kievan Rus’ Between Eurasia and East-Central Europe. Russian Identity Narratives from West Viewpoint
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179519.pdf
Data publikacji:
2015-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Ruś Kijowska
Rosja
Eurazja
Gumilow
Dugin
Opis:
Po przyłączeniu Krymu przez Rosję Vladimira Putina nowego znaczenia nabrały próby ideologicznego uzasad-nienia roli Wielkiej Rosji jako dominującej potęgi w Europie Wschodniej. Z tego punktu widze-nia, jako istotne zagadnienie, jawi się relacja między Rusią Kijowską, tradycyjnie uważaną za kolebkę (słowiańskiej) rosyjskiej cywilizacji, a Wielkim Księstwem Moskiewskim, które zastąpiło Ruś Kijowską po inwazjach mongolskich. Rosyjskie narracje tożsamościowe zazwyczaj margina-lizują obecny status Ukrainy i podkreślają jej peryferyjność w „świecie rosyjskim”. Aby to osiągnąć używają one zarówno teologicznych, kulturowych, jak i geopolitycznych argumentów, które czasami wydają się wzajemnie sprzeczne. Moskwa jest jednocześnie centrum prawdziwej (orto-doksyjnej) chrześcijańskiej wiary i cywilizacji w geopolitycznej przestrzeni Eurazji. W tym dru-gim przypadku rosyjska stolica sprawuje władzę nad multireligijnym imperium. (Neo)eurazja-tyccy ideolodzy, tacy jak L.N. Gumiliov, a zwłaszcza Alexander Dugin odrzucają alternatywną, „zachodnią” wersję rosyjskiej (i ukraińskiej) historii, podkreślają bowiem, że istnieje nieprzekra-czalna bariera między zachodnią a rosyjską (eurazjatycką) cywilizacją. Według nich zachodni naukowcy nigdy nie zrozumieją fenomenu historycznego rosyjskiego (eurazjatyckiego) rozwoju. Można dowodzić, że argument za relatywizacją zgodną z linią podziałów cywilizacyjnych zmniejsza uniwersalne oddziaływanie chrześcijaństwa, które w rosyjskim kontekście traci wiele ze swych transcendentnych sensów i zamiast tego staje się wyłącznie cechą kulturową. Chociaż z drugiej strony, (nie do końca świadome) rozpatrywanie ortodoksyjnego chrześcijaństwa jako fenomenu kulturowego zwiększa moc argumentów geopolitycznych, zgodnie z którymi Mo-skwa jest centrum rosyjskiego świata (a sama Rosja centrum Eurazji). Jednakże, nie oznacza to, że kluczowa rola Moskwy, jako siedziby Patriarchatu dla wszystkich Rosjan, „prawomocnego” następcy dawnej metropolii kijowskiej, nie będzie wykorzystywana w zgodzie z tendencją, by podważać ukraińskie ambicje stworzenia całkowicie niezależnego państwa.
After the annexation of the Crimea by Vladimir Putin’s Russia attempts at an ideological justification of Greater Russia’s role as a dominating power in Eastern Europe have acquired a new relevance. An important issue from this point of view is the relationship between Kievan Rus’ – traditionally considered the cradle of the [Rus-sian civilization – and the Grand Principality of Moscow that replaced it after the Mongol incur-sions. Russian identity narratives usually marginalize the current status of (the) Ukraine and stress its peripherality in the “Russian world”. In order to achieve this they employ both theo-logical, cultural and geopolitical arguments that sometimes appear to be at odds with each other. Moscow is both the center of the true (orthodox) Christian faith and the civilization of the Eura-sian geopolitical space. In the latter case the Russian capital rules a multi-religious empire. Eurasian ideologues like L.N. Gumiliov and particularly Alexander Dugin reject alternative, “Western” interpretation of Russian (and Ukrainian) history by pointing out that there exists an unbridgeable gap between the Western and the Russian (or Eurasian) civilization. According to them, Western scholars can never grasp the specificity of the Russian (Eurasian) historical devel-opment. It could be argued that this argument for a relativism along civilizational lines dimin-ishes the universal impact of Christianity which (that) in the Russian context loses much of its transcendent sense and becomes – instead – a cultural feature. On the other hand, though, the (half-conscious) culturalization of orthodox Christianity gives more weight to geopolitical arguments in favor of Moscow as the center of the Russian World (and Russia as the center of Eurasia). However, this does not mean that the pivotal role of Moscow as the residence of the All Russian Patriarchate, the “legitimate” successor to the ancient metropolis of Kievan Rus’, is not exploited, in order to discredit Ukraine’s ambitions of becoming an independent state.
Źródło:
Porównania; 2015, 16; 19-30
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czesław Miłosz i Walt Whitman: przekład jako prawdziwa obecność
Czesław Miłosz and Walt Whitman: translation as an authentic presence
Autorzy:
Van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1533706.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Czesław Miłosz
Walt Whitman
modernism
postmodernism
Opis:
Miłosz’s later poetry attempts to overcome the (post)modernist gap between the author as a textual effect and the subject of autobiography. An important stage on this road was his poetry book (in fact, a long poem in its own right) Nieobjęta ziemia [Unattainable Earth]. Its form is clearly dialogical. The collection mixes authorial poems with various examples of “heteroglossia”. Particularly striking is the prominent presence of Walt Whitman’s poetry. Whitmanian poetics assume that fully experiencing reality presupposes the existence of a community. The task of poetry consists in conceiving artistic structures that, when they are “concretized”, allow the reader to participate in such a community. Nieobjęta ziemia tries to come to terms with the Whitmanian challenge. The poetical subject in this somewhat modified example of the modern “sylva rerum” experiences its link with the “other” by an individual reception of artifacts that point to the communal essence of humanity. Nieobjęta ziemia , realizing community in the field of poetics “performatively”, incorporates these artifacts into the text. Particularly important seems to be the role played by poems translated by Miłosz himself (they are explicitly labeled as translations), and that represent the human condition called by Whitman “en masse”.
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 20; 217-231
1233-8680
2450-4947
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Francis Bacon czyli Diego Velázquez na fotelu dentystycznym” – malarskie i inne cytaty jako „dodatek” do rozpraszającego się życia
“Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” – pictorial and other kinds of quotations as an addition to a disintegrating life
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391049.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
tematyzowanie niemożliwego
analiza performatywna
Opis:
The mature poetry of Tadeusz Różewicz seems to be at odds with both modernist and postmodern literary tenets. It undeniably makes abundant use of intertextuality (including self-quotations), but in spite of this [post]modernist tendency it does resist self-referential impersonality. Różewicz again immerses allusions to images, texts and other artifacts – which, according to formalist and structuralist interpretations, should disengage themselves from an artist’s biography in order to achieve aesthetic autonomy – in the current of life, devoid of an innate sense and always identical to itself. In fact, life cannot be apprehended by art, and precisely, Różewicz tries to thematize this impossibility by producing texts or rather poetical acts that could be classified as self-effacing artifacts. He even succeeded in discrediting the modernist epiphany (which has a double status, i.e. as a poetical device and a window on the transcendent) by replacing it with loquacious anticlimaxes. The fragmentary, disintegrating form of his later poetry (the long poem “Francis Bacon or Diego Velázquez in a dentist’s chair” is a perfect – or rather consciously imperfect – implementation of this form) does not pretend to be a representation of a human being’s disintegrating existence. This poetry is, above all, an existential act, or – in other words – a performance, and not a self-sufficient work of art.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 59-76
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid, kolebka Ariów a Europa jako wielokulturowe „principium”
Norwid, the Cradle of the Aryans and Europe as a Multicultural „principium”
Autorzy:
van Nieukerken, Arent
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790937.pdf
Data publikacji:
2021-02-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Renan
mitologia porównawcza
językoznawstwo historyczne
rasa
comparative mythology
historical linguistics
race
Opis:
W czasie swej emigracji w Paryżu Cyprian K. Norwid bardzo się interesował współczesną mu mitologią porównawczą, a także językoznawstwem historycznym, które również stosował jako metodę komparatystyczną. Artykuł próbuje ustalić źrodła jego własnych spekulacji mitologicznych i lingwistycznych. Okazuje się, że znane mu były zarówno ówczesne autorytety w tym zakresie (np. Ernest Renan, Max Müller, którzy posługiwali się metodologią pozytywistyczną), jak i zbiorowe opracowania encyklopedyczne wydane przez katolickiego duchownego, ojca J.P. Migne, które próbowały uzgodnić odkrycia nauki pozytywistycznej z tradycją chrześcijańską. Norwid zaczerpnął swą wiedzę z obu źródeł, choć perspektywa katolickich dykcjonarzy była mu bliższa (nie akceptował jednak bezkrytycznie wszystkich ich ustaleń). „Archaiczne” (z punktu widzenia nauki pozytywistycznej) korzenie jego spekulacji mitologicznych i językoznawczych broniły go jednak przed pokusą ulegania (pseudo)naukowemu dyskursowi rasowemu. Jego chrześcijański uniwersalizm spotyka się tu z agnostycznym uniwersalizmem Renana. W obu przypadkach istotnym elementem owego uniwersalizmu było podkreślanie ponadnarodowej wartości tradycji związanych ze Starym Testamentem i judaizmem.
Norwid, who lived in exile in Paris, took a great interest in comparative mythology and historical linguistics, using a similar methodology for both. This article attempts to establish the sources of his own mythological and linguistic speculations. It turns out that he knew both the writings of the acknowledged authorities in this field who used a positivist methodology, and the Catholic dictionaries published by the Abbé Migne which aimed at reconciling the discoveries of positivist science with the Christian tradition. Norwid’s knowledge derived from both sources, although he felt a greater closeness to the perspective of the Catholic dictionaries (even though he did not blindly accept all their findings). The “archaic” (from a positivist perspective) roots of his mythological and linguistic speculation defended him, however, against the temptation to give in to a [pseudo-]scientific racial discourse. Here, his Christian universalism goes hand-in-hand with Renan’s agnostic universalism. The essential element of this universalism derived, in both cases, from an emphasis on the supranational value of traditions linked with the Old Testament and Judaism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 27-50
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies