Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "wyniki leczenia pacjentów" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Przebieg i wyniki leczenia pacjentów w wieku powyżej 79 lat hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii
    The course and outcome of patients older than 79 years treated in intensive care unit
    Autorzy:
    Knapik, Małgorzata
    Zbieralska, Ewa
    Kłaczek, Bogumiła
    Szczepańska, Anna
    Cieśla, Daniel
    Knapik, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036648.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    oddział intensywnej terapii
    śmiertelność
    chorzy w podeszłym wieku
    critical care
    mortality
    elderly patients
    Opis:
    INTRODUCTION: Patients over 79 years of age represent a growing proportion of patients admitted to intensive care units. The aim of the study was to evaluate the characteristics of patients over 79 years of age admitted to the ICU, the course and the results of their treatment as well as survival after discharge from the unit, and to compare these results to those obtained in the remaining population treated at this time in the ICU. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis was performed of 870 consecutive patients admitted to the ICU in the Silesian Centre for Heart Diseases in the period of 8 consecutive years. We analysed only the first admissions – all repeat and subsequent hospitalizations were excluded from the analysis. Within this population, we identified 75 patients over 79 years of age (8.6%). For all the analyses, it was assumed that p < 0.05 is statistically significant. RESULTS: The reasons for admission in patients over 79 years of age and younger were similar – except for a significantly higher proportion of patients admitted due to complications of acute coronary syndromes (38.7% vs 26.7%, p = 0.03) and pneumonia (8.0% vs. 2.9%, p = 0.04). Overall, 44.0% of elderly and 41.4% of younger patients died in the ICU (p = 0.75). Mortality 30 days after discharge, however, was significantly higher in the elderly patients (45.2% vs 27.3%, p = 0.02). One year mortality according to Kaplan-Meier analysis was 82% in elderly patients and 48% of patients in the remaining population (p = 0.00003). CONCLUSIONS: Patients over 79 years of age represent a significant group requiring treatment in the ICU. Hospital mortality among the oldest patients is similar to the remaining population, but their long-term outcomes are very poor, which may result from the low quality of care after discharge from the ICU.
    WSTĘP: Pacjenci powyżej 79 roku życia stanowią rosnący odsetek chorych przyjmowanych na oddziały anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT). Celem pracy była ocena charakterystyki pacjentów po 79 roku życia przyjmowanych na OAiIT, przebiegu i wyników ich leczenia oraz czasu przeżycia po wypisie z oddziału, a także zbadanie korelacji tych wyników z uzyskanymi w pozostałej populacji leczonej w tym czasie w OAiIT. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywną analizę przeprowadzono u 870 kolejnych chorych przyjętych na OAiIT w Śląskim Centrum Chorób Serca w kolejnych 8 latach. Analizowano wyłącznie pierwsze przyjęcia – z analizy wykluczono wszystkie powtórne i kolejne hospitalizacje. Do badanej grupy włączono 75 chorych powyżej 79 roku życia (8,6%). Na potrzeby wszystkich obliczeń przyjęto, że istotność statystyczna występuje przy wartości współczynnika p < 0,05. WYNIKI: Przyczyny przyjęcia chorych powyżej 79 roku życia i młodszych były podobne, wyjątek stanowił istotnie wyższy odsetek chorych przyjmowanych z powodu powikłań ostrego zespołu wieńcowego (38,7% vs 26,7%; p = 0,03) i zapalenia płuc (8,0% vs 2,9%; p = 0,04). Na OAiIT zmarło 44,0% starszych chorych i 41,4% pozostałej populacji (p = 0,75). Śmiertelność do 30 dnia po wypisie była jednak znacznie wyższa w najstarszej grupie chorych (45,2% vs 27,3%; p = 0,02). Śmiertelność roczna, według analizy Kaplana-Meiera, wyniosła 82% w grupie chorych powyżej 79 roku życia i 48% chorych w pozostałej populacji (p = 0,00003). WNIOSKI: Pacjenci powyżej 79 roku życia stanowią znaczącą grupę chorych wymagających leczenia na OAiIT. Śmiertelność szpitalna wśród najstarszych chorych jest zbliżona do pozostałej populacji, jednak odległe wyniki leczenia są bardzo złe, co może wynikać z niskiej jakości opieki po wypisie z OAiIT.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 286-290
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Organizacja i zakres badań RN4CAST (Registered Nurse Forecasting) dotyczących planowania zatrudnienia w pielęgniarstwie w Polsce
    Forecasting nursing. Planning human resources in nursing, organisation and scope of the RN4CAST study in Poland
    Autorzy:
    Przewoźniak, Lucyna
    Kózka, Maria
    Cisek, Maria
    Gajda, Krzysztof
    Brzyski, Piotr
    Ogarek, Maria
    Gabryś, Teresa
    Brzostek, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/635221.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    adaptacja kulturowa narzędzi badawczych
    dobór próby
    satysfakcja zawodowa pielęgniarki
    satysfakcja pacjenta
    szpital
    wyniki leczenia pacjentów
    cultural adaptation of research tools
    hospital
    nurse professional satisfaction
    patient satisfaction
    patient treatment outcomes
    sampling
    Opis:
    The study was conducted as part of European RN4CAST project, with participation of 16 countries, including 12 from Europe. Aim: To develop universal and modern assumptions for the policy of effective nurse employment and management in hospital. Material and method: The study was conducted on a nationally representative sample of 30 hospitals, selected through multi-stage group sampling. Professional satisfactions of nurses working at internal and surgical wards, as well as satisfaction of patients of these wards were tested in a questionnaire study. Data on patient treatment outcomes, and hospital organisation and operation were also collected. Hierarchical linear modelling (HLM) and generalised estimating equations (GEE) were used for statistical analysis. Conclusion: RN4CAST is the first project focused on the hospital and contextual determinants of its operation, which compares Polish results with those from other European states, thanks to a single international study procedure.
    Źródło:
    Zdrowie Publiczne i Zarządzanie; 2012, 10, 4; 267-277
    2084-2627
    Pojawia się w:
    Zdrowie Publiczne i Zarządzanie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meconium ileus in newborns with cystic fibrosis − results of treatment in the group of patients operated on in the years 2000-2014
    Niedrożność smółkowa u noworodków z mukowiscydozą – wyniki leczenia pacjentów operowanych w latach 2000-2014
    Autorzy:
    Boczar, Maria
    Sawicka, Ewa
    Zybert, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032978.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Wydawnictwo ALUNA
    Tematy:
    Bishop-Koop stoma
    cystic fibrosis
    meconium ileus
    Opis:
    Aim: Evaluation of diagnostic and treatment procedures in children with cystic fibrosis (CF) operated on because of meconium ileus (MI). Material and methods: The authors retrospectively reviewed the documentation of 10 CF newborn patients operated on in the years 2000-2014 because of MI. In prenatal ultrasound (US) examinations, suspicion of bowel abnormalities was raised in 2 cases, even though all the 10 mothers had a minimum of 3 US examinations during pregnancy. The mean gestational age of the newborns was 39.2 weeks (36-41 weeks), their mean birth weight 3472g (2560-4550 g). Family history of CF was positive in two patients. Genetic testing was performed in all the children operated on. Results: In all the children operated on, mutations in both alleles of the CFTR gene were found. Five patients were F508del homozygotic, 4 were heterozygotic for this mutation, one had another mutation. Sweat tests were positive in all the children. Abdominal distention was observed in 9 patients, vomiting and retention of gastric contents in 5. In 8 children meconium was not passed at all. 2 children passed a small amount of viscid meconium. Before the operation, rectal saline washouts were done in 5 newborns. Five patients were operated on during the first day of life, four on the second day and one on the third day of life. Intra-operatively a simple form of MI was diagnosed in 8 cases, a complicated form in 2 cases. In patients with the simple form of MI, a Bishop-Koop stoma was created after the evacuation of meconium. Two of these children needed a resection of some centimetres of dilated terminal ileum with doubtful viability. In newborns with the complicated form of MI, the treatment was individualized, always with stoma formation. The time of postoperative meconium evacuation through enterostomy ranged from 6 to 15 days. Enteral feeding was started on average on the 9th day postoperatively. The mean hospital stay was 22.9 days. In 8 children the stoma was taken out at the mean age of 19.4 months, in one patient the stoma closed spontaneously. No disturbances in electrolyte balance or excessive fluid loss, nor any body weight deficits connected with the stoma were observed. There were no complications during stoma closure. All the patients are alive. The time of observation ranges from 7 to 146 months (average 95 months). All the patients currently present respiratory symptoms, have pancreatic insufficiency and need pancreatic enzyme supplementation. Seven do not, however, have body weight and height deficits. All the children with weight and height deficits have abnormal liver function tests. During observation two patients had MI equivalent symptoms, which was resolved by conservative treatment. Conclusions: 1. In every case of intra-operative diagnosis of MI, it is necessary to perform genetic testing and sweat tests to confirm or exclude CF. 2. Mechanical intra-operative decompression of the bowel from inspissated meconium with a temporary stoma, which makes the continuation of bowel decompression possible in the postoperative period, is an effective treatment in children with MI. 3. The Bishop-Koop stoma, permitting the passage through the whole gastrointestinal tract, is a safe option. In our material, no complications of this stoma, such as stoma care problems or dyselectrolithemia were observed. 4. The decision of stoma closure in children with MI and CF should be delayed until the moment of introducing a broadened diet and should be undertaken together with a pediatrician who is a specialist in CF therapy.
    Cel pracy: Ocena postepowania diagnostyczno-terapeutycznego u dzieci z mukowiscydozą (CF), operowanych z powodu niedrożności smółkowej (MI). Materiał imetody: Badaniami objęto 10 noworodków zCF, operowanych wlatach 2000-2014 zpowodu MI. Podejrzenie nieprawidłowości jelit w prenatalnym badaniu ultrasonograficznym matek wysunięto w 2 przypadkach, choć u wszystkich 10 matek wykonywano minimum 3 badania w okresie ciąży. Średni wiek ciążowy noworodków wynosił 39,2 Hbd (36-41 Hbd), średnia masa urodzeniowa 3472 g (2560- -4550 g). Wywiad rodzinny w kierunku CF był dodatni u 2 pacjentów. Badania genetyczne w kierunku CF wykonano u wszystkich operowanych dzieci. Wyniki: U wszystkich operowanych noworodków wykryto mutacje w obu allelach genu CFTR. Pięciu pacjentów było homozygotami F508del, 4 było heterozygotami w odniesieniu do tej mutacji, u jednego stwierdzono inne mutacje. Próby potowe wypadły pozytywnie u wszystkich dzieci. Wzdęcie brzucha obserwowano u 9 pacjentów, wymioty i zalegania treści pokarmowej u 5; 8 dzieci nie wydaliło smółki po urodzeniu, 2 wydaliło jedynie niewielką ilość lepkiej smółki. Próby leczenia zachowawczego (wlewki doodbytnicze) wykonano u 5 noworodków. Pięciu pacjentów operowano w pierwszej dobie życia, czterech w drugiej i jednego w trzeciej dobie życia. Śródoperacyjnie prostą postać MI rozpoznano w 8 przypadkach, złożoną w 2 przypadkach. U pacjentów z prostą postacią MI ewakuowano zalegająca smółkę i wytworzono przetokę Bishop-Koop’a. Dwoje z tych dzieci wymagało resekcji kilku centymetrów jelita krętego o wątpliwej żywotności. U noworodków ze złożoną postacią MI postępowanie było zindywidualizowane, zawsze jednak z wytworzeniem przetoki jelitowej. Czas pooperacyjnej ewakuacji smółki poprzez dreny pozostawione w przetoce wynosił od 6 do 156 dni. Żywienie dojelitowe wprowadzano średnio w 9 dobie po zabiegu. Średni okres hospitalizacji wynosił 22,9 dni (12-53). Przetokę zamknięto u 8 dzieci wwieku średnio 19,4 miesięcy, u jednego pacjenta zamknęła się ona samoistnie. U pacjentów nie obserwowano żadnych zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej ani niedoborów masy ciała związanych z istnieniem przetoki. Nie wystąpiły też powikłania związane z operacją zamknięcia przetoki jelitowej. Wszyscy pacjenci przeżyli. Czas obserwacji wynosi od 7 do 146 miesięcy (średnio 95 miesięcy). U wszystkich występują objawy ze strony układu oddechowego, wszyscy mają zewnątrzwydzielniczą niewydolność trzustki i wymagają suplementacji enzymów trzustkowych. U siedmiorga dzieci nie stwierdzono niedoboru masy ciała i wysokości. Utrojga pacjentów z niedoborem masy ciała i wysokości występują zaburzenia funkcji wątroby. W okresie obserwacji u dwojga dzieci wystąpił ekwiwalent niedrożności smółkowej, który ustąpił po leczeniu zachowawczym. Wnioski: 1. W każdym przypadku śródoperacyjnego rozpoznania niedrożności smółkowej konieczne jest potwierdzenie lub wykluczenie współistnienia mukowiscydozy. 2. Mechaniczne śródoperacyjne odbarczenie jelita z zalegającej lepkiej smółki z wytworzeniem czasowej przetoki jelitowej, umożliwiającej pooperacyjne płukanie jelit, jest skutecznym postępowaniem u dzieci z niedrożnością smółkową. 3. Przetoka Bishop-Koop’a jest bezpiecznym rozwiązaniem. Wśród leczonych pacjentów nie obserwowano żadnych powikłań związanych z tym typem przetoki. 4. Decyzja o zamknięciu przetoki u dzieci z MI i CF powinna być opóźniona do momentu wprowadzenia rozszerzonej diety i podejmowana wspólnie z pediatrą- specjalistą leczenia dzieci z mukowiscydozą.
    Źródło:
    Developmental Period Medicine; 2015, 1; 32-40
    1428-345X
    Pojawia się w:
    Developmental Period Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gruczolak wielopostaciowy – wyniki retrospektywnej analizy leczenia 104 pacjentów Klinicznego Oddziału Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej WIM
    Autorzy:
    Korba, Michał
    Chloupek, Aldona
    Dąbrowski, Jarosław
    Piętka, Tomasz
    Domański, Wojciech
    Biernacka, Barbara
    Leśniak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398526.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    gruczolak wielopostaciowy
    guz mieszany
    ślinianka przyuszna
    parotidektomia
    Opis:
    Gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphum), zwany również guzem mieszanym, jest uważany za jeden z najczęstszych nowotworów gruczołów ślinowych. Zazwyczaj występuje w dużych gruczołach ślinowych, jego wzrost jest powolny, a charakter przebiegu łagodny. Rzadko ulega zezłośliwieniu, wykazuje jednakże tendencje do wznowy miejscowej. W niektórych przypadkach jego nietypowa lokalizacja może stać się przyczyną dużych dolegliwości, w tym również zagrażających życiu pacjenta. W niniejszej pracy przedstawiamy wyniki retrospektywnej analizy 104 chorych leczonych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej WIM w Warszawie w latach 2004–2015 z powodu gruczolaka wielopostaciowego. Badania potwierdziły śliniankę przyuszną jako najczęstszą lokalizację guza. W niektórych przypadkach duże rozmiary nowotworu i jego lokalizacja były przyczyną groźnych dla życia powikłań.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 4; 34-36
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Artroskopowa operacja Latarjet: wyniki kliniczne leczenia 156 pacjentów z minimum 2-letnim okresem obserwacji
    Arthroscopic Latarjet Procedure with 2-Screw Stabilization: Results of Treatment of 156 Cases with a Minimum of 2-Year Follow-Up. Multicenter Study
    Autorzy:
    Brzóska, Roman
    Błasiak, Adrian
    Solecki, Wojciech
    Laprus, Hubert
    Kiciński, Maciej
    Grzegorzewski, Andrzej
    Kordasiewicz, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409208.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-20
    Wydawca:
    Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
    Tematy:
    artroskopia
    niestabilność stawów
    staw ramienny
    wyniki
    arthroscopic treatment
    joint instability
    shoulder joint
    outcomes
    Opis:
    Wstęp. Artroskopowe leczenie operacyjne niestabilności stawu ramiennego wiąże się z dużym odsetkiem opisywanych nawrotów- od 10,8% do 21,1%. Nawroty występują najczęściej u młodych mężczyzn uprawiających sporty kontaktowe. Ubytki kostne głowy kości ramiennej i panewki, predysponują do kolejnych zwichnięć i do niepowodzenia leczenia chirurgicznego. Jest to grupa, w której zabiegi „kostne”, takie jak artroskopowa procedura Latarjet a priori, mogą zminimalizować ryzyko nawrotu niestabilności. Materiał i metody. Do badania włączono pacjentów z urazową, jednokierunkową niestabilnością przednią stawu ramiennego, leczonych od 2009 do 2016 roku w dwóch ośrodkach artroskopową metodą Latarjet. Oceniono wyniki kliniczne, w tym zakres ruchu, Subiektywną Ocenę Stawu Ramiennego i punktację w skali Walch-Duplay. Odnotowano powikłania pooperacyjne. Wyniki. Ocenie poddano 156 pacjentów w okresie co najmniej 2 lata po operacji. Średni czas obserwacji wyniósł 43±18 miesięcy. Średni wiek pacjentów w momencie operacji wynosił 27,9 (16-53) lat. Odnotowano 8 (5%) przypadków nawrotu niestabilności, w tym 6 zwichnięć i dwa przypadki nawracającego podwichnięcia operowanego stawu. Średnia punktacja Walch-Duplay wzrosła z 30±19 przed operacją do 83±16 (p<0,05). Średnia utratę rotacji zewnętrznej wynosiła 11,8⁰ (0-70) (p<0,05) w porównaniu ze stawem ramiennym po stronie przeciwnej. Średnia Subiektywna Ocena Stawu Ramiennego wyniosła 92,8±9,4%. Dwudziestu pięciu (15,8%) pacjentów zgłaszało subiektywną obawę przed powrotem do sportu. Jedenastu (7%) pacjentów odczuwało ból przedniego przedziału operowanego barku. Liczba operacji rewizyjnych wyniosła 14 (8,9%). Wnioski. 1. Artroskopowa procedura Latarjet zapewnia zadowalające wyniki kliniczne w leczeniu niestabilności przedniej stawu ramiennego. 2. Częstość powikłań i nawrotów nie wzrasta z czasem i jest porównywalna z wynikami opisanymi w piśmiennictwie.
    Background. Various arthroscopic stabilization procedures are associated with recurrence rates ranging from 10.8% to 21.1%. Recurrences occur especially in young male patients participating in contact sport activities. Bony defects of the humeral head and the glenoid predispose not only to subsequent dislocations but also to failure of surgical treatment. This is the group where "bony" procedures such as arthroscopic Latarjet are recommended to provide better stability as the primary treatment. Material and methods. Patients with traumatic unidirectional anterior shoulder instability treated from 2009 to 2016 with an arthroscopic Latarjet procedure operated on in two centres. Clinical results, including range of motion, Subjective Shoulder Value and Walch-Duplay score, and postpoperative complications were evaluated. Results. 158 patients were available for follow-up at a minimum of 2 years after surgery. The mean follow-up was 43±18 months. Mean age at the time of surgery was 27.9 (16-53) years. At final follow-up, 8 cases of recurrent instability were identified, including 6 cases of recurrent dislocation and two cases of recurrent subluxation. Mean Walch-Duplay score increased from 30±19 preoperatively to 83±16 (p<0.05) at the last follow-up. An average loss of external rotation of 11.8⁰ (0-70) (p<0.05) when compared with the contralateral shoulder was observed at the last follow-up. Mean Subjective Shoulder Value score was 92.8±9.4%. 8 (5%) patients presented with loss of shoulder stability. 25 (15.8%) patients reported subjective return to sport anxiety. Eleven (7%) patients complained of anterior compartment pain. The total number of revision surgeries was 14 (8.9%). Conclusions. 1. The arthroscopic Latarjet procedure can achieve satisfactory clinical outcomes for the treatment of anterior shoulder instability 2. The rate of complications and recurrence does not increase with time and is comparable at a minimum of 2 years’ follow-up to early results described in literature.
    Źródło:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 223-237
    1509-3492
    2084-4336
    Pojawia się w:
    Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prevalence and Outcomes of Diabetes among COVID-19 Patients in Duhok COVID-19 Health Facilities: a Cross-Sectional Study
    Częstość występowania i wyniki leczenia cukrzycy wśród pacjentów z COVID-19 w placówkach ochrony zdrowia zajmujących się COVID-19 w Duhok: badanie przekrojowe
    Autorzy:
    Hussein, Hozan Qasim
    Salih, Ahmed Mohamed
    Merza, Muayad Aghali
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2188094.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
    Tematy:
    type 2 diabetes mellitus
    outcomes
    COVID-19
    vaccine
    prevalence
    mortality
    cukrzyca typu 2
    wyniki leczenia
    szczepionka
    częstość występowania
    śmiertelność
    Opis:
    Background. The objectives of this study were to determine the prevalence of type 2 diabetes mellitus (T2DM) among patients with COVID-19, examining the relationship between COVID-19 severity and T2DM in hospitalized patients, detecting T2DM outcomes in COVID-19 patients, and identifying the vaccination rates of COVID-19 patients with T2DM. Material and methods. A prospective, cross-sectional study was conducted on Duhok (Iraqi Kurdistan) hospitalized COVID-19 patients. Demographic, clinical, and laboratory characteristics of all confirmed COVID-19 by RT-PCR with coexisting T2DM were collected between early November 2021 and late April 2022. T2DM patients with HbA1c levels ≥7% were considered a poor control group, while those <7% were considered a good control group. Results. Out of 530 hospitalized COVID-19 patients, 158 (29.81%) were T2DM. Among 158 patients, 23 (14.56%) were vaccinated, of whom 17 (10.76%) were fully vaccinated and 6 (3.80%) partially vaccinated. Considering patient outcomes, chronic pulmonary disease (p=0.0106), obesity (p=<0.0001), patients on combined oral antidiabetic and insulin (p=0.0204), and poorly controlled DM (p=<0.0001) were significant predictors of mortality. Conclusions. The prevalence of T2DM in hospitalized COVID-19 patients was relatively high in Duhok. In contrast with the previous studies reported in the literature, the COVID-19 vaccination coverage was unsatisfactory. Therefore, raising awareness concerning health education about the severity and mortality rates of COVID-19 should be mandatory to achieve better disease prognosis.
    Wprowadzenie. Celem niniejszego badania było określenie częstości występowania cukrzycy typu 2 wśród pacjentów z COVID-19, zbadanie związku między nasileniem COVID-19 a cukrzycą typu 2 u pacjentów hospitalizowanych, stwierdzenie wyników leczenia cukrzycy typu 2 u pacjentów z COVID-19 oraz określenie wskaźników szczepienia pacjentów z COVID-19 z cukrzycą typu 2. Materiał i metody. Prospektywnym badaniem przekrojowym objęto pacjentów z COVID-19 hospitalizowanych w Duhok w irackim Kurdystanie. Charakterystyka demograficzna, kliniczna i laboratoryjna wszystkich potwierdzonych metodą RT-PCR przypadków COVID-19 ze współistniejącą cukrzycą typu 2 została zgromadzona między początkiem listopada 2021 a końcem kwietnia 2022. Pacjenci z cukrzycą typu 2 z poziomem HbA1c ≥7% zostali uznani za słabą grupę kontrolną, natomiast pacjenci z <7% za dobrą grupę kontrolną. Wyniki. Spośród 530 hospitalizowanych pacjentów z COVID-19, u 158 (29,81%) występowała cukrzyca typu 2. Wśród 158 pacjentów 23 (14,56%) było zaszczepionych, w tym 17 (10,76%) w pełni, a 6 (3,80%) częściowo. Biorąc pod uwagę wyniki leczenia, przewlekła choroba płuc (p=0,0106), otyłość (p=<0,0001), pacjenci przyjmujący doustne leki przeciwcukrzycowe w skojarzeniu z insuliną (p=0,0204) oraz źle kontrolowane przypadki cukrzycy (p=<0,0001) były istotnymi predyktorami śmiertelności. Wnioski. Częstość występowania cukrzycy typu 2 u pacjentów z COVID-19 hospitalizowanych w Duhok była stosunkowo wysoka. W przeciwieństwie do wcześniejszych danych, współczynniki szczepień przeciwko COVID-19 były niezadowalające. W związku z tym, podnoszenie świadomości w zakresie edukacji zdrowotnej na temat ciężkości i śmiertelności COVID-19 powinno być obowiązkowe w celu uzyskania lepszej prognostyki choroby.
    Źródło:
    Health Problems of Civilization; 2023, 17, 1; 24-35
    2353-6942
    2354-0265
    Pojawia się w:
    Health Problems of Civilization
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowotwory ślinianek przyusznych. Wyniki retrospektywnej analizy leczenia 149 pacjentów hospitalizowanych w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Kliniki Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie w latach 2006–2016.
    Autorzy:
    Chloupek, Aldona
    Zarzycki, Krzysztof
    Dąbrowski, Jarosław
    Domański, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398575.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nowotwory ślinianek przyusznych
    gruczolak wielopostaciowy
    rak gruczołowato-torbielowaty
    Opis:
    Wstęp: Nowotwory mające swoją etiologię w gruczołach ślinowych występują rzadko i stanowią ok. 3–10% wszystkich guzów w obrębie głowy i szyi. Materiał i metody: W latach 2006–2016 w Klinicznym Oddziale Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie z powodu nowotworów ślinianek przyusznych hospitalizowano i leczono 149 pacjentów. Podstawą do analizy były historie chorób pacjentów, wyniki badań histopatologicznych oraz protokoły zabiegów operacyjnych. Wyniki: W 126 przypadkach guzy były łagodne, natomiast w 26 guzy złośliwe. Analizując wyniki można stwierdzić, że nowotwory - zarówno łagodne, jak i złośliwe – częściej występowały u mężczyzn. Średni wiek całej grupy badanych wynosił 58,3 lat, dla zmian złośliwych – 65,5 lat, a dla zmian łagodnych był nieznacznie niższy i wynosił 56,9 lat. Wśród pacjentów objętych analizą szczyt zachorowalności przypadał na przedział wiekowy 60–69 lat. Ponadto zwraca uwagę, iż przedział ten był taki sam dla ogólnej liczby guzów, jak i nowotworów łagodnych, natomiast dla nowotworów złośliwych był nieznacznie wyższy i wynosił 70–79 lat. Z analizy zebranego materiału wynika, że guzy łagodne występowały znamiennie częściej, stanowiąc 84,56% wszystkich guzów. Najczęstszymi rozpoznaniami wśród nowotworów łagodnych były gruczolak wielopostaciowy (adenoma pleomorphicum) oraz gruczolak limfatyczny (adenolymphoma), które stanowiły łącznie 93,66%. Rezultaty badań wskazują, że wśród nowotworów złośliwych dominowały: gruczolakorak polimorficzny o niskiej złośliwości (polymorphous low-grade adenocarcinoma) występujący w 26,07% przypadków, gruczolakorak inaczej nieokreślony (adenocarcinoma NOS) oraz rak zrazikowokomórkowy (acinic cell carcinoma). Każdy z nich stanowił po 13,04% rozpoznań. Jak wynika z przeprowadzonej analizy najczęstszą metodą leczenia było leczenie chirurgiczne jako metoda stosowana samodzielnie. Wnioski: Uzyskane z retrospektywnej analizy dane korelują z piśmiennictwem krajowym i światowym.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 3; 42-47
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnej u 50 pacjentów operowanych metodą Bascom 2 – badanie prospektywne
    Autorzy:
    Dutkiewicz, Paweł
    Ciesielski, Przemysław
    Kołodziejczak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392088.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    operacja Bascom 2
    torbiel pilonidalna
    Opis:
    Wstęp: Z uwagi na brak jednoznaczności w wyborze metody operacji, leczenie torbieli pilonidalnej pozostaje aktualnym tematem dyskusji w trakcie spotkań chirurgów z różnych krajów. Najnowsze metody leczenia polegają na wycięciu i jednoczasowym zamknięciu rany z przesunięciem szpary pośladkowej. Jedną z nich jest szeroko stosowana na świecie i jednocześnie mało popularna w Polsce technika operacyjna sposobem Bascom 2. Cel pracy: Ocena wyników operacyjnego leczenia torbieli pilonidalnych metodą Bascom 2 przeprowadzonych przez jednego operatora. Materiał i metoda: 50 pacjentów (40 mężczyzn, 10 kobiet), śr. wieku: 30,6 lat, wszyscy zoperowani metodą Bascom 2 w jednym oddziale chirurgicznym przez jednego operatora (rezydent w trakcie szkolenia specjalizacyjnego) z zastosowaniem jednolitego protokołu operacyjnego opieki okołooperacyjnej. Oceniano: BMI, średni czas hospitalizacji, ból, powikłania pooperacyjne, czas gojenia rany, jakość życia pacjenta, odsetek nawrotów po operacji. Okres obserwacji wyniósł od 12 do 52 miesięcy. Wyniki: Średnie BMI – 27,13 kg/m2. Średni czas hospitalizacji – 2,95 dnia. Ból pooperacyjny w 1. dobie wyniósł średnio 4,55 pkt. (+/- 2,24 pkt.), w 10. dobie śr. 2,04 pkt. (+/- 1,58 pkt.), a w 30. dobie śr. 0,76 pkt. (+/- 1,1 pkt.). Ból po wygojeniu to śr. 0,14 pkt. (+/- 0,40 pkt.). Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 28,57% pacjentów [częściowe rozejście rany (16,32%), wyciek treści surowiczej (10,2%), krwiak (6,12%), całkowite rozejście rany (0%), zakażenie rany (0%)]. Średni czas pełnego wygojenia to 2,94 tygpdnie. Nawrót choroby wystąpił u jednego badanego (2,04%). Wnioski: Operacja metodą Bascom 2 charakteryzuje się niskim odsetkiem nawrotów oraz krótkim czasem gojenia rany. Jest bezpieczna, skuteczna i akceptowana przez pacjentów. Statystycznie znamiennie poprawia jakość życia chorego rok po operacji zarówno pod względem oceny zdrowia fizycznego, jak i psychicznego.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 21-26
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Skuteczne i niepowikłane zabiegi plastyki przepukliny pachwinowej u starszych pacjentów – przesłanie anestezjologa do chirurga ogólnego
    Autorzy:
    Chlebny, Tomasz
    Zelga, Piotr
    Pryt, Mateusz
    Zelga, Marta
    Dziki, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393200.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    geriatria
    przepuklina pachwinowa
    siatka
    wyniki leczenia zabiegowego
    Opis:
    Wprowadzenie. Starszym pacjentom często odradza się leczenie operacyjne, ponieważ ryzyko wystąpienia powikłań okołooperacyjnych rośnie wraz z wiekiem. Cel. Chcieliśmy ocenić chorobowość i śmiertelność u pacjentów w wieku powyżej 75 lat, operowanych z powodu przepukliny pachwinowej w trybie planowym lub pilnym w jednym ośrodku, z uwzględnieniem rodzaju i ciężkości powikłań. Metody. W badaniu oceniano wszystkich pacjenci w wieku powyżej 75 lat, którzy byli operowani z powodu przepukliny pachwinowej w Klinice Chirurgii Ogólnej i Kolorektalnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi w latach 2003-2015. Zebrano szczegółowe informacje dotyczące demografii, trybu przyjęcia, rodzaju zabiegu, zastosowanego znieczulenia i 30-dniowych wyników leczenia. W przebiegu pooperacyjnym oceniano pojawienie się powikłań internistycznych lub chirurgicznych, ponowne przyjęcia do szpitala oraz śmiertelność wewnątrzszpitalną. Wyniki. Łącznie 132 pacjentów w wieku powyżej 75 lat było operowanych z powodu przepukliny pachwinowej, w tym 16 (12.1%) w trybie pilnym i 116 (87.9%) w trybie planowym. U osiemnastu pacjentów (13.6%) wystąpiły powikłania, 8 (50%) w grupie przyjęć ostrych i 10 (8.6%) planowych. W grupie przyjęć ostrych poważne powikłania (Clavien-Dindo 4) były częste, podczas gdy w grupie przyjęć planowych nasilenie powikłań nie różniło się istotnie pomiędzy powikłaniami internistycznymi i chirurgicznymi (Clavien-Dindo – mediana 2, p=0,6084) i sklasyfikowano je jako łagodne (Clavien-Dindo 1-2). Jedyny zgon nastąpił w grupie przyjęć ostrych. Wnioski. Plastyka przepukliny pachwinowej może być bezpieczna i skuteczna u starszych pacjentów, jeśli jest przeprowadzona w trybie planowym i w znieczuleniu regionalnym. Kluczowym elementem zmniejszania ryzyka powikłań jest szczegółowe badanie pacjenta przed zabiegiem oraz identyfikacja potencjalnych czynników ryzyka związanych ze współistniejącymi chorobami. Główny wniosek: Plastyka przepukliny u pacjentów w wieku ponad 65 jest zabiegiem związanym z niskim ryzykiem powikłań, pod warunkiem wykonywania w trybie planowym.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 5-10
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyniki zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit – alternatywa dla leczenia operacyjnego chorych wyniszczonych
    Autorzy:
    Turkot, Maryla
    Sobocki, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393353.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    domowe żywienie pozajelitowe
    choroby zapalne jelit
    żywienie
    Choroba Leśniewskiego-Crohna
    wrzodziejące zapalenie jelita grubego
    Opis:
    Wstęp: Na całym świecie nieswoiste zapalenia jelit występują coraz częściej i u coraz młodszych osób, u części z tych pacjentów z uwagi na zaawansowanie choroby i wyniszczenie żywienie pozajelitowe jest alternatywą dla leczenia operacyjnego obarczonego na tym etapie dużym ryzykiem. Cel pracy: Celem pracy była ocena wyników zastosowania domowego żywienia pozajelitowego u pacjentów z ciężkimi postaciami chorób zapalnych jelit, u których leczenie operacyjne wiązało się z wysokim ryzykiem powikłań. Materiały i metody: Przeprowadzono retrospektywną ocenę 46 pacjentów, u których zdecydowano o wprowadzeniu domowego żywienia pozajelitowego zamiast kolejnego leczenia operacyjnego. Kryterium włączenia do badania, było leczenie za pomocą domowego żywienia pozajelitowego, oraz rozpoznanie choroby Leśniewskiego-Crohna, lub wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Wyniki: Średnia ilość powikłań wymagających hospitalizacji w trakcie obserwacji, przypadających na pacjenta wynosiła 1,76, wartość BMI wzrosła średnio o 4,3 [kg/m2]. Podczas leczenia żywieniowego odsetek osób u których uzyskano całkowite odstawienie leków przeciwzapalnych lub immunosupresyjnych wyniósł 17,4%. W całej badanej grupie średnio u co piątego chorego ostawiono minimum jeden lek immunosupresyjny. Średnio poziom albumin u pacjentów wzrósł o 2,4 g/l, poziom limfocytów spadł o 474 limfocytów/mm3, a poziom leukocytów u osób badanych wzrósł o 747,6/mm3. Samopoczucie w 87% badanych było określane jako dobre, oraz 7,4% chorych było w stanie podjąć pracę. Wnioski: Domowe żywienie pozajelitowe wpływa pozytywnie na stan ogólny pacjentów przed podniesienie wartości BMI, oraz poprawę wyników biochemicznych. Wyniki wskazują na potrzebę rozważenia tej metody jako alternatywy dla leczenia operacyjnego ciężkich postaci chorób zapalnych jelit z dużym ryzykiem operacyjnym, co mogłoby wpłynąć na zmniejszenie częstości występowania powikłań.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 5; 23-28
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesne wyniki leczenia chorych po implantacji sztucznego stawu biodrowego
    Early results of treatment of patients after artificial hip implantation
    Autorzy:
    Cwanek, Janusz
    Ciećkiewicz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/135750.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Techniczno-Ekonomiczna w Szczecinie
    Tematy:
    pierwotne artrozy biodra
    endoprotezoplastyka biodra
    zmiana jakości życia pacjentów
    primary hip arthrosis
    hip arthroplasty
    change in patients’ quality of life
    Opis:
    Wstęp: W zaawansowanym okresie artrozy biodra jedynym i skutecznym sposobem leczenia jest zastąpienie zużytego biołożyska sztucznym stawem. Celem pracy jest porównanie jakości życia pacjentów przed i po wszczepieniu sztucznego stawu biodrowego. Materiał i metody: Materiał badań stanowiło 15 mężczyzn i 15 kobiet zakwalifikowanych do endoprotezoplastyki biodra. Badano wartości parametrów przed i po zabiegu operacyjnym: subiektywne odczucie bólu skalą VAS, zgięcia operowanego biodra oraz z jakich pomocy ortopedycznych korzystali pacjenci podczas chodzenia. Badania wykonane były jeden dzień przed zabiegiem operacyjnym, w dniu wypisu pacjentów ze szpitala oraz po dwóch i sześciu miesiącach po zabiegu. Wyniki: Średni wiek grupy mężczyzn i kobiet był porównywalny. W grupie mężczyzn częściej endoprotezę implantowano po stronie prawej, w grupie kobiet w podobnej ilości po stronie prawej i lewej. Największe wartość subiektywnego odczucia bólu biodra mierzonego przy pomocy skali VAS stwierdzono jeden dzień przed planowaną endoprotezoplastyką stawu. W pierwszych pięciu-sześciu dniach pobytu w szpitalu nastąpiło zmniejszenie odczucia bólu o około 50%, po dwóch i sześciu miesiącach nastąpiło dalsze zmniejszenie dolegliwości bólowych ze strony biodra. Przed zabiegiem operacyjnym wszyscy pacjenci chodzili z pomocą lasek łokciowych. W dniu wypisu ze szpitala oraz dwa miesiące po zabiegu wszyscy chorzy poruszali się z pomocą dwóch lasek łokciowych. Po sześciu miesiącach dwóch pacjentów chodziło z pomocą lasek łokciowych, pozostali bez pomocy lasek. Przed implantacją endoprotezy średni zakres zgięcia stawu biodrowego wynosił około 35o. Dwa miesiące po endoprotezoplastyce poprawa zgięcia w grupie mężczyzn i kobiet wynosiła średnio 5o i 7o, po sześciu miesiącach 13o i 14o. Wnioski: Wymiana zużytego stawu biodrowego na sztuczny staw ma korzystny wpływ na poprawę jakości życia pacjentów.
    Introduction and aims: In the advanced period of hip arthrosis, the only and effective method of treatment is to replace the worn bio-bearing with an artificial joint. The aim of the study is to compare the quality of life of patients before and after implantation of an artificial hip. Material and methods: The research material consisted of 15 men and 15 women qualified for hip arthroplasty. The values of parameters before and after surgery were examined: subjective pain sensation using the VAS scale, flexion of the operated hip and what orthopaedic aids the patients used while walking. The examinations were carried out one day before surgery, on the day of discharge from the hospital and two and six months after surgery. Results: The average age of men and women was comparable. In the group of men, endoprosthesis was more often implanted on the right side, in a group of women in a similar amount on the right and left side. The highest value of the subjective sensation of hip pain measured using the VAS scale was found one day before planned joint arthroplasty. During the first five or six days of hospital stay, the pain sensation decreased by about 50%, after two and six months the hip pain continued to decrease. Before surgery, all patients walked with the help of elbow sticks. On the day of discharge from the hospital and two months after surgery, all patients moved with the help of two elbow sticks. After six months, two patients walked with the help of elbow sticks, the other patients did not walk with the help of sticks. Prior to implantation, the average range of hip flexion was approximately 35°. Two months after arthroplasty, the improvement of flexion in the group of men and women was on average 5° and 7°, after six months 13° and 14°. Conclusions: Replacing the used hip joint with an artificial joint has a beneficial effect on improving the quality of life of patients.
    Źródło:
    Problemy Nauk Stosowanych; 2019, 10; 117-124
    2300-6110
    Pojawia się w:
    Problemy Nauk Stosowanych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaburzenia czynności seksualnych u pacjentów z gruczolakorakiem odbytnicy po przedniej resekcji odbytnicy
    Autorzy:
    Włodarczyk, Marcin
    Sobolewska, Justyna
    Nowak, Artur
    Szewczyk, Martyna
    Kluska, Piotr
    Dzika, Katarzyna
    Darnikowska, Justyna
    Mik-Wojtczak, Joanna
    Włodarczyk, Jakub
    Sobolewska-Włodarczyk, Aleksandra
    Trzciński, Radzisław
    Dziki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1391991.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zaburzenia czynności seksualnych
    rak jelita grubego
    niska przednia resekcja odbytnicy
    wyniki leczenia chirurgicznego
    Opis:
    Wprowadzenie: Przednia resekcja odbytnicy (LAR) jest leczeniem z wyboru u pacjentów z rozpoznanym rakiem odbytnicy. Operacja ta ściśle wiąże się z manipulacją w pobliżu narządów moczowo-płciowych oraz związanych z nimi nerwów i splotów nerwowych. Może to prowadzić do uszkodzenia nerwów współczulnych i przywspółczulnych w obrębie miednicy. W związku z tym istotnym problemem pozostaje utrata funkcji seksualnych po operacji odbytnicy. Celem pracy było zbadanie zaburzeń seksualnych u pacjentów z rakiem odbytnicy poddawanych LAR. Materiały i metody: W retrospektywnym badaniu przeanalizowano aktywność seksualną, zadowolenie z życia seksualnego i jego jakość (QoSL) w trzech okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) pół roku po zabiegu. W analizie uwzględniono również: cechy demograficzne, choroby współistniejące, wcześniejsze operacje, charakterystykę nowotworu oraz leczenie uzupełniające. Wyniki: Większość pacjentów (64/100, 64%) była zdania, że zabieg LAR znacznie wpłynął na ich QoSL. Trzydziestu dwóch pacjentów podawało niewielkie jej pogorszenie, podczas gdy tylko 4 pacjentów stwierdziło, że nie doświadczyło żadnych zmian w tym obszarze. Jakość życia seksualnego oceniono w 3 różnych okresach: (1) przed operacją, (2) miesiąc po i (3) 6 miesięcy po operacji (22,6 ± 3,7 vs. 11,3 ± 7,9 vs. 17,0 ± 6,3; p < 0,0001). Wskaźnik QoSL miesiąc i sześć miesięcy po zabiegu był istotnie niższy u pacjentów z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym i wyższym BMI (p = 0,0283). Wnioski: Zaburzenia seksualne w następstwie LAR u chorych z rakiem odbytnicy są często niedoceniane, a niezmiernie ważna jest ich świadomość. W naszym badaniu stwierdziliśmy, że płeć męska, wyższy BMI i nadciśnienie tętnicze wiążą się z wystąpieniem zaburzeń seksualnych po LAR. Najwięcej dolegliwości występowało miesiąc po zabiegu, natomiast po 6 miesiącach u większości chorych zaburzenia seksualne zmniejszały się, a ich funkcja seksualna bliska była poziomowi wyjściowemu.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 3; 21-26
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies