Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "pseudepigrapha of the Old Testament" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The The Literary Structure of the Flood Account in the Animal Apocalypse
    Autorzy:
    Drawnel, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20679098.pdf
    Data publikacji:
    2023-07-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    pseudepigrapha of the Old Testament
    1 Enoch
    Animal Apocalypse
    flood
    Noah
    literary structure
    Opis:
    This article discusses the literary structure of the flood account (1 En. 89:1b–9) in the Animal Apocalypse (1 En. 85–90). Since the Qumran Aramaic text of the story (4Q206 frags. 8 I and 9) has preserved a shorter text than that found in the ancient Ethiopic version, the study of the literary additions found therein is also undertaken. Although the Aramaic text of the flood account is not free from some redactional elaborations of the literary structure of the story, the literary additions in the Ethiopic version expand the shorter structure, especially in the first part of the account (strophes 2–4). The insertion of new cosmic elements into the story (heavenly roof and earthly enclosure) creates a well-circumscribed space where the punishment of humanity, sons of the Watchers and animals by the waters of the flood takes place (strophe 4). Thus, the Ethiopic longer recension of the flood account is far more distant from the shorter text of 4Q206. The last part of this study takes a closer look at the literary context of the flood story that closes the first part of the Animal Apocalypse (1 En. 85:3b–89:9) and preannounces its second section (1 En. 89:10–90:19) marred by the shedding of blood and violence between the nations and Israel.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2023, 13, 3; 395-417
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wątki filozoficzne w Liście Arysteasza do Filokratesa
    Philosophical Themes in the Letter of Aristeas to Philocrates
    Autorzy:
    Baran, Grzegorz M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233912.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Pseudepigrapha of the Old Testament
    Letter of Aristeas
    Law of Moses
    Septuagint
    philosophy
    pseudoepigraf Starego Testamentu
    List Arysteasza
    Prawo Mojżeszowe
    Septuaginta
    filozofia
    Opis:
    Analizując treść Listu Arysteasza do Filokratesa, można zauważyć, że zawiera on wiele wątków filozoficznych. Przede wszystkim na uwagę zasługuje określenie Prawa Mojżeszowego jako „wysoce filozoficzne”. Autor Listu wykazał, że w niczym nie ustępuje ono greckiej tradycji filozoficznej, gdyż podobnie jak grecka filozofia, tak i Prawo daje możliwość osiągnięcia cnoty. Stąd zgłębiający Prawo, znający jego treść, kierujący się jego wskazaniami to człowiek szlachetny, który w pełni zasługuje na miano filozofa. Studiowanie Prawa, kierowanie się nim oznacza zatem uprawnianie filozofii. Proprium, które wybrzmiewa z Listu, to stałe odwoływanie się do Boga Starego Testamentu jako źródła wszelkiego dobra i swego rodzaju „normy”.   
    Analyzing the content of the Letter of Aristeas to Philocrates, one can notice that it contains many philosophical threads. First of all, the description of the Mosaic Law as “very philosophical” deserves particular attention. The author of the Letter showed that the Law is in no way inferior to the Greek philosophical tradition, because, like Greek philosophy, the Law gives the possibility of achieving virtue. Hence, a person who studies the Law, who knows its content, and is guided by its norms is a noble man who fully deserves to be called a philosopher. Studying the Law, being guided by it, therefore, means practicing philosophy. The proprium that resounds in the Letter is a constant reference to God of the Old Testament as the source of all good and a “norm” of its kind.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2023, 14, 4; 49-79
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie rzeczownika κόλασις w Septuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i w Nowym Testamencie w nawiązaniu do interpretacji Wacława Hryniewicza tekstu Mt 25,46
    The Meaning of the Noun κόλασις in the Septuagint, the Old Testament Pseudepigrapha and the New Testament. A Response to Wacław Hryniewicz’s Interpretation of Mt 25:46
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044316.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    κόλασις
    kara
    kara wieczna
    Mt 25:46
    punishment
    eternal punishment
    Opis:
    Artykuł jest próbą odpowiedzi na zaproponowaną przez ks. prof. Wacława Hryniewicza interpretację Mt 25,46. Odnosząc się do pierwotnego znaczenia przymiotnika αἰώνιος i rzeczownika κόλασις w klasycznym języku greckim, Hryniewicz uważa, że syntagma εἰς κόλασιν αἰώνιον powinna być rozumiana nie w znaczeniu kary wiecznej, lecz jako kara wychowawcza, której celem jest zmiana i poprawa zachowania osoby ukaranej. Trwałaby ona jedynie przez pewien czas, ale nie na zawsze – nie byłaby karą wieczną, tzn. nie mającą końca. W artykule została dokonana analiza znaczenia słowa κόλασις w Septuagincie, w greckich apokryfach ST i w NT w celu przekonania się, czy rzeczywiście rzeczownik ten został użyty w tych pismach w znaczeniu, które przypisał mu W. Hryniewicz. Na podstawie wyników przeprowadzonych badań można stwierdzić, że κόλασις straciło swoje pierwotne znaczenie, które nadał mu Hryniewicz, a przynajmniej nie jest ono tak jednoznaczne, jak twierdzi ów teolog. Słowo to najczęściej odnosi się do kary za czyn, który jest zakazany przez Prawo, bądź do czynu moralnie podejrzanego. Jedynie niektóre teksty wyraźnie wskazują na dydaktyczny aspekt analizowanego słowa. W zdecydowanej większości wypadków obecności wymiaru dydaktycznego kary jest jedynie domniemywana, ponieważ każda kara (oprócz kary śmierci i sądu ostatecznego) może być postrzegana jako mająca charakter dydaktyczny. Analiza znaczenia κόλασις dokonana w niniejszym artykule podważa twierdzenie W. Hryniewicza, że w Mt 25,46 słowo to zachowało swoje pierwotne – odnoszące się do kary wychowawczej – znaczenie.
    This article is an attempt at responding to Rev. Prof. Wacław Hryniewicz’s interpretation of Mt 25:46. Referring to the original meaning of the adjective αἰώνιος and the noun κόλασις in classical Greek, Hryniewicz maintains that the syntagma εἰς κόλασιν αἰώνιον should be understood not as denoting eternal punishment but as an expression of disciplinary punishment (aimed at the transformation and improvement of the behaviour of the person punished); thus, the punishment would only last for a particular period of time and not forever. The present article undertakes the analysis of the word κόλασις in the Septuagint, in Greek Old Testament pseudepigrapha and in the New Testament to find out if the word is in fact employed in the meaning Hryniewicz ascribes to it. The analysis conducted shows that the word has lost its original meaning or at least its meaning is not univocal (explicite). The noun most often refers to punishment as penalty for a deed that is either forbidden by the law or morally suspect. Few texts clearly point to the didactic aspect of κόλασις. In the vast majority of cases, the presence of such an aspect is only implied, for each punishment (apart from death penalty and God’s ultimate judgment) may be claimed to have a didactic dimension. The analysis of the meaning of κόλασις conducted in this article disproves Hrynkiewicz’s claim that in Mt 25:46 the noun retains its original meaning, alluding to punishment’s didactic aspect.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 36; 409-443
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie przymiotnika αἰώνιος w Setpuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie w nawiązaniu do interpretacji Wacława Hryniewicza tekstu Mt 25,46
    The Meaning of the Adjective αἰώνιος in the Septuagint, the Old Testament Pseudepigrapha and the New Testament. A Response to Wacław Hryniewicz’s Interpretation of Mt 25:46
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044321.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    αἰώνιος
    wieczność
    kara wieczna
    życie wieczne
    Mt 25:46
    eternity
    eternal punishment
    eternal life
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest analizie znaczenia przymiotnika αἰώνιος, które przyjmuje on w Septuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie. Inspiracją do napisania artykułu była interpretacja tekstu Mt 25,46 przez ks. prof. Wacława Hryniewicza. Dowodzi on, że omawiany przymiotnik – użyty dwa razy we wspomnianym wersecie – w syntagmie εἰς κόλασιν αἰώνιον znaczy „długotrwały”, tzn. trwający przez długi czas, ale mający koniec (Hryniewicz odnosi się do znaczenia analizowanego słowa, które przyjmuje ono w grece klasycznej), podczas gdy w εἰς ζωὴν αἰώνιον przyjmuje znaczenie „wieczny”, tzn. ma swój początek, ale nie ma końca. Na tej podstawie Hryniewicz uważa, że kara, o której mówi Mt 25,46, nie jest wieczna, lecz ograniczona w czasie (w jego mniemaniu interpretację tę potwierdza również rzeczownik κόλασιν rozumiany jako kara ukierunkowana na refleksję, której celem jest poprawa postępowania).          Artykuł analizuje znaczenie αἰώνιος w LXX, w pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie, wskazując na wyraźną ewolucję znaczenia tego słowa w powyższych tekstach. Zwłaszcza w pseudoepigrafach Starego Testamentu, posiadających apokaliptyczny charakter, przymiotnik ten przyjmuje znaczenie „wieczny” w tym sensie, że ma początek, ale nie ma końca (jest to tzw. wieczność względna). Przyczyną tej zmiany znaczenia była rodząca się wiara w życie pozagrobowe i nagrodę albo karę, która czeka na każdego po jego śmierci.          Zakończenie artykułu wskazuje na błędy i nieścisłości dotyczące refleksji Hryniewicza na temat kary wiecznej na podstawie Mt 25,46.
    The article is devoted to the meaning that the adjective αἰώνιος assumes in the Septuagint, the Old Testament pseudepigrapha and the New Testament. Such a reflection was inspired by Rev. Prof. Wacław Hryniewicz’s interpretation of Mt 25:46. Hryniewicz argues that the adjective in question used twice in the verse in the syntagma εἰς κόλασιν αἰώνιον means “long-lasting”, that is lasting for a long time but having its end (Hryniewicz refers to the meaning of the adjective in classical Greek), while in εἰς ζωὴν αἰώνιον it means “eternal”, that is having its beginning but no end. It is on this basis that Hryniewicz concludes that the punishment the verse mentions in not eternal but temporary (in his view, this also confirms the meaning of the noun κόλασις as punishment aimed at generating reflection and improvement). The present article analyzes the meaning of αἰώνιος in LXX, in the Old Testament pseudepigrapha and in the New Testament, pointing to a clear evolution of the meaning of the word in these texts. It is especially in the Old Testament pseudepigrapha of an apocalyptical character that the adjective is imbued with the meaning of “eternal”, that is having its clear beginning but no end in time (the so-called relative eternity). This happened due to the arising belief in the afterlife and the reward or punishment awaiting everybody after his or her death. The conclusion of the article points to certain mistakes and inaccuracies of Hryniewicz’s reflections on eternal punishment.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 36; 445-490
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies