Wszystkie pola: Wojsko Litewskie - Katalog OPAC zbiorów

Tytuł:: Zdobycie Pińska przez wojsko litewskie w listopadzie 1648 roku
The Capture of Pinsk by the Lithuanian Army in November 1648
Завоевание Пинска литовской армией в ноябре 1648 года
Autorzy:: Majewski, Andrzej Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/482851.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Opis:: After Chmielnicki Uprising, Pinsk, the old Russian town on the Pina river in the Polesie area, was invaded by a unit of Zaporozhian Cossacks under the command of Colonel Maksim Hładki. The orthodox townsmen admited voluntarily the Cossacks to the city, and jointly proceeded to murder the nobility, the Jews and the Catholic clergy. On November 9, 1648, around 1 200-1 300 soldiers of Lithuanian forces led by Colonel Hrehory Mirski approached Pinsk. Since the enemy refused to surrender, the Lithuanians took Pinsk by assault. The town fell a prey to the soldiers, and then Mirsky ordered to set fire to it. There were burned down: two Catholic Franciscan churches and Jesuit monasteries, two non-Uniat churches with a monastery, five Uniate churches and most of the houses. One third or even half of the approximately 10 000 citizens were killed in the battle. Capturing Pinsk was a big success of the Lithuanians. With a small army and a weak artillery (8 several-pound cannons) they were able to conquer a large and populous town, defended by a numerically stronger enemy. This success was of great importance as it thwarted the rebellion spread over large areas of Polesie.
После начала восстания Хмельницкого, Пинск - старинный русский город на реке Пина в Полесье - был захвачен отделением запорожских казаков под командованием полковника Максима Гладкого. Православные горожане добровольно позволили казакам войти в город, а затем присоединились к ним, чтобы убивать евреев, дворян и католическое духовенство. 9 ноября 1648 года к Пинску подошло около 1 200-1 300 солдат литовского войска во главе с полковником Григорием Мирским. Поскольку враг не хотел сдаваться, литовцы взяли Пинск штормом. Город был отдан на расхищение солдатам, а потом Мирский приказал им его поджечь. Были сожженны две католические церкви с монастырями францисканцев и иезуитов, две православные церкви с монастырем, пять грекокатолических церквей и большая часть домов. Из около 10 000 жителей города, почти половина погибла во время боя. Завоевание Пинска было большим успехом литовцев. Небольшими силами и слабой артиллерией (8 несколькофунтовых орудий) им удалось завоевать большой и густонаселенный город, защищаемый численно значительно более сильным противником. Этот успех имел большое значение, помог остановить распространение восстания на другие районы Полесья.
Źródło:: Studia z Dziejów Wojskowości; 2013, 2; 33-40
2299-3916
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Litewskie Muzeum Wojska i jego udział w kształtowaniu państwowości w latach 1919–1930
The Lithuanian War Museum and its contribution to the development of statehood in the years 1919–1930
Autorzy:: Kosel, Bogusław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1390589.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Wojsko Litewskie
Litewskie Muzeum Wojska
muzealnictwo wojskowe
etos żołnierski
Litwa 1918–1940
Lithuanian Army
Lithuanian War Museum
military museums
soldier ethos
Lithuania 1918–1940
Opis:: Artykuł traktuje o Litewskim Muzeum Wojska w pierwszym okresie jego funkcjonowania jako placówce, która stała się centralną instytucją muzealną niepodległego państwa litewskiego. Dotyczy pierwszego okresu kształtowania się instytucji, tj. przed nadaniem jej imienia patrona – Witolda Wielkiego oraz przed budową nowego gmachu, który umocnił miejsce muzeum w przestrzeni kulturalnej miasta i państwa.
The article deals with the Lithuanian War Museum in the first period of its functioning as a place which became a central museum institution of the independent Lithuanian state. It concerns the first period of its development, that is before it was named after its patron – Vytautas the Great and before the construction of a new edifice which strengthened the position of the museum in the cultural space of the city and state.
Źródło:: Studia Podlaskie; 2018, 26; 97-112
0867-1370
Pojawia się w:: Studia Podlaskie
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Projekty komputów wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego z lat 1683–1684. Przyczynek do badań nad problemem rywalizacji Jana III z Sapiehami o wpływy w wojsku litewskim w latach 1683–1696
Autorzy:: Hundert, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/690113.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Sapiehowie
Jan III Sobieski
Wielkie Księstwo Litewskie
wojsko litewskie 1683–1696
the Sapiehas
John III Sobieski
Grand Duchy of Lithuania
Lithuanian Army 1683–1696
Opis:: Artykuł omawia proces przygotowań komputu armii litewskiej na potrzeby wojny z Portą Osmańską w 1683 r. oraz rywalizację o wpływy w wojsku pomiędzy królem Janem III a wojewodą wileńskim i hetmanem wielkim litewskim Kazimierzem Janem Sapiehą, na podstawie analizy rękopiśmiennych wykazów wojska Wielkiego Księstwa lat 1683–1684. Tekst zamyka publikacja tych projektów w formie aneksu źródłowego. The article discusses the process of preparations of the Lithuanian army establishment for war with the Sublime Porte in 1683 and the rivalry between King John III and the Palatine of Wilno, Grand Lithuanian Hetman Kazimierz Jan Sapieha, on the basis of an analysis of handwritten military registers of the Grand Duchy of Lithuania in 1683–1684. The article closes with the edition of these projects in the form of a source appendix to the study.
Źródło:: Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:: Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Garnizon księcia Bogusława Radziwiłła w Słucku 1654–1668. Struktura i finansowanie
The Sluck garrison of Prince Bogusław Radziwiłł in 1654–1668. Structure and financing
Autorzy:: Kossarzecki, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22446705.pdf
Data publikacji:: 2022-12-13
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Słuck
garnizon
Bogusław Radziwiłł
Wielkie Księstwo Litewskie
wojsko litewskie
piechota niemiecka
twierdze prywatne
wojna polsko-rosyjska 1654-1667
potop szwedzki
Sluck
garrison
Grand Duchy of Lithuania
Lithuanian military
rman infantry
private fortresses
Polish-Russian war 1654–1667
Swedish deluge
Opis:: Artykuł omawia dzieje regimentu piechoty niemieckiej księcia Bogusława Radziwiłła. Oddział pełnił funkcję garnizonu w Słucku, prywatnym mieście księcia, w okresie wojen Rzeczypospolitej z Państwem Moskiewskim i Kozakami. Tekst koncentruje się wokół struktury garnizonu i sposobów jego finansowania. Wyjaśniono przyczyny pojawienia się w prywatnym mieście księcia regimentu wojsk koronnych, podano informacje o kadrze oficerskiej, pochodzeniu oficerów, ich doświadczeniu wojskowym, losach i karierze oraz przebiegu służby w Słucku. Poświęcono też uwagę pochodzeniu żołnierzy oraz sprawom związanym ze zmieniającą się liczebnością garnizonu w zależności od rozwoju sytuacji wojennej. Wyjaśniono problem finansowania garnizonu, który wraz z klęską Rzeczypospolitej w 1655 r. i przejściem księcia Bogusława na służbę szwedzką, a potem pruską, przestał być opłacany ze skarbu koronnego czy litewskiego. Tekst naświetla wysiłki księcia zmierzające do zapewnienia finansowania i zaopatrzenia regimentu polegające najpierw (w latach 1655–1658) na obarczeniu tym ciężarem mieszczan słuckich i poddanych ze wsi książęcych w województwie nowogródzkim, a w latach 1659–1668, gdy po uzyskaniu zgody króla i sejmu i wprowadzeniu regimentu do komputu litewskiego, wysiłek swoich poddanych książę starał się wesprzeć pieniędzmi uzyskiwanymi ze skarbu. Losy garnizonu zależały od rozwoju sytuacji militarnej i stopnia bezpieczeństwa Słucka i włości Księstwa Słuckiego oraz stanu finansów książęcych. Wszystko to wpływało na liczebność garnizonu, a po ustaniu wojen, na stopniową jego redukcję z ponad 1000 do 150 żołnierzy. Stopniowo regiment zamieniał się z jednostki w pełni bojowej w prywatny garnizon magnacki pełniący rolę porządkową. Jego oficerowie coraz bardziej upodabniali się do urzędników administracyjnych w służbie magnata.
The article discusses the history of Prince Bogusław Radziwiłł’s German infantry regiment. The unit served as a garrison in Sluck, the prince's private city, during the period of the Commonwealth's wars against the Muscovite State and the Cossacks. The text focuses on two issues, specifically the structure of the garrison and the ways it was financed. The article explains the reasons for a Crown army regiment appearing in the prince's private city, provides information about the officers team, their backgrounds, military experience, history and careers, as well as the course of their service in Sluck. Attention was also given to the background of the soldiers and to fluctuating numbers of the garrison depending on war developments. The problem of financing the garrison, which was no longer paid from the Crown or Lithuanian treasuries after the defeat of the Commonwealth in 1655 and Prince Bogusław's shift to Swedish and subsequently Prussian service, is explained as well. The paper sheds light on the prince's efforts to secure funding and provisions for the regiment. These efforts initially (in 1655–1658) amounted to placing the burden on the townspeople of Sluck and subjects from the prince's villages in the Nowogródek Voivodship. Subsequently (in 1659-1668), after obtaining the consent of the king and the Sejm to incorporate the regiment into the Lithuanian Complement (komput), the prince tried to bolster the efforts of his subjects with money obtained from the treasury. The fate of the garrison depended on military situation developments and the degree of safety of Sluck and the Sluck Duchy domains, as well as the state of the Duke's finances. All this combined had an impact on the size of the garrison, and after the wars had ended, its gradual reduction from more than 1,000 to 150 soldiers. Gradually, the regiment turned from a combat unit into a magnate's private garrison serving as a policing force. In the magnate's service, its officers increasingly came to resemble administrative officials.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2022, 29, 29; 7-46
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki